ร่านกว่าเมีย ก็ผมนี่แหละครับ ตอนที่ 1 บทนำ

chokond

     'ปุณยวีร์ แปลว่าผู้ประเสริฐและกล้าหาญ' ชายหนุ่มวัย28 อ่านความหมายของชื่อตนจากเว็บไซต์บนมือถือ      
     "หึหึ กล้าหาญงั้นหรอ" ชายหนุ่มเอ่ยเบาๆกับตัวเองก่อนจะนึกย้อนถึงอดีต 'ปุน' หรือ 'ปุณยวีร์ เดชณวิทย์' ตั้งแต่ประถมเป็นคนเก็บตัวเงียบๆ ว่างก็เข้าห้องสมุด กลับบ้านมาก็ทำการบ้าน ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร พ่อที่เป็นพ่อเลี้ยงเดี่ยวเพราะแม่กับพ่อได้แยกทางกันตั้งแต่เด็ก พ่อของเขาเลยมุ่งมั่นกับการทำงานมากจนไม่มีเวลาให้

     จนขึ้นมัธยม พ่อของเขาได้รับพ่อบ้านเข้ามาพร้อมกับลูกชาย ทำให้ปุนนั้นได้ใช้เวลากับคนอื่นบ้าง ช่วงที่ปุนได้ใช้เวลาเล่นกับกับลูกชายพ่อบ้าน ปุนนั้นรู้สึกดีมาก ไม่รู้ว่าเพราะเหงาหรือเพราะอะไร แต่การที่ได้ใช้เวลาทำอะไรกับคนอื่นมันทำให้เขาไม่รู้สึกโดดเดี่ยว จนะกระทั่ง ลูกชายของพ่อบ้านขึ้นมหาลัยและย้ายไปอยู่หอ พ่อบ้านที่จากเคยดูแลบ้านฟูลไทม์ ก็ถูกดึงให้เป็นคนขับรถให้พ่อ มีเวลาอยู่บ้านไม่เป็นเวลาทำให้ปุนนั้นกลับมาเคว้งคว้างอีกครั้ง

     ในตอนนั้นเอง ตอนที่ปุนได้เริ่มรู้จักกับโลกออนไลน์ ชีวิตของปุนก็เปลี่ยนไป ปุนได้รู้จักกับคนใหม่ๆมากมาย ถึงแม้ว่าปุนจะติดมือถือหนักแต่การเรียนก็ไม่ได้เสีย พ่อของปุนเลยไม่ได้ว่าอะไร ปุนเองที่นอกจากจะคลายความเหงาด้วยการคุยกับคนแปลกหน้า ปุนก็ยังรู้จักการการหาความสุขจากเว็บไซต์ต่างๆที่เขาสามารถเข้าถึงได้ ไม่ว่าจะเป็นเว็บอ่านเรื่อง18+ หรือเว็บนิยายลามกต่างๆมากมาย จนปุนกลายเป็นคนติดการช่วยตัวเอง ทุกครั้งที่ปุนกลับจากโรงเรียนก็มักจะเข้าเว็บหาเรื่องเสียวดองเอาไว้แล้วคอยช่วยตัวเองพร้อมอ่านเรื่องเสียวไปในยามดึก

     ปุนนั้นผ่านการอ่านทั้งนิยายรักปนเสียวหรือนิยายเสียวลามกล้วน และก็เริ่มรู้จักเว็บที่เฉพาะทางและแปลกใหม่ขึ้นเรื่อยๆ ทำให้มันสนองนี๊ดปุนไม่มีสิ้นสุด รวมไปถึงการเซ็กโฟน หรือเล่นเสียวออนไลน์

     ถึงแม้ปุนจะลามกขนาดไหน แต่ในชีวิตจริง ปุนกลับเป็นคนขาดความมั่นใจ และไม่มีความกล้าพอที่จะทำเรื่องอย่างว่ากับใครเลย มีครั้งนึงที่กระแสสอดรูห้องน้ำมาแรง ปุนเคยนัดกับคนในเว็บไปลองกัน แต่สุดท้าย ปุนก็ตัดสินใจทำไม่ลง และกลับบ้านในท้ายที่สุด

    ตอนเรียนมหาลัย ปุนได้ฟอลโลวแอคเค่อมากมายที่เรียนมหาลัยเดียวกัน แต่พอมีคนขอนัดกับปุน ปุนก็ไม่เคยตอบรับเลยแม้แต่ครั้งเดียว ทำได้เพียงคอยส่องและช่วยตัวเองอยู่คนเดียว

    ถึงแม้ปุนจะไม่กล้าเข้าหาใคร แต่ก็เคยมีคนเข้าหาปุนอยู่บ้าง ทั้งมาจีบจริงจังถึงขั้นขอเป็นแฟน หรือแค่มาขอวันไนท์สแตนด์ แต่ปุนก็ปฏิเสธไปหมด จนถึงปัจจุบัน ปุนได้ทำงานเป็นฝ่ายขายที่บริษัทในเครือที่พ่อเขาเป็หุ้นส่วนหลังเรียนจบป.ท ซึ่งหุ้นส่วนของพ่อปุนได้เสนอให้ปุนไปทำฝ่ายบริหารเพราะจบทางนี้มาแต่ปุนไม่อยากทำตำแหน่งใหญ่โตหลังจบมา เพราะประสบการณ์ยังไม่มากพอ

    ปุนได้หัวเราะขำกับความหมายของชื่อตัวเอง นี่ยังไม่ได้รวมความหมายของนามสกุลด้วยนะ มันช่างขัดแย้งกันอะไรขนาดนี้ ที่ว่ากันว่าตั้งชื่อที่มีความหมายอะไรเพราะอยากให้คนนั้นโตไปเป็นคนแบบนั้นคงจะจริง แต่ไม่ใช่กับปุน หัวเราะเยาะเย้ยกับชีวิตของตนเสร็จ ปุนก็มองท้องฟ้าที่ค่อยๆเปลี่ยนสีผ่านทางกระจกในห้องทำงาน

     ก๊อก ก๊อก ก๊อก

     เสียงเคาะประตูห้องทำงานดังขึ้น ปุนหันไปมองก่อนจะเอ่ยบอกอนุญาตคนตรงข้าม

     "เข้ามาได้"
     เป็นนที เลขาของปุนที่เดินเข้ามา
     "ปุนยังไม่กลับหรอครับ นี่ก็ใกล้จะมืดแล้ว"
     "ยังครับพี่ที มีอะไรหรือเปล่าครับ"
     "อ๋อเปล่าหรอก พอดีพี่เห็นไฟเปิดอยู่จะเข้ามาปิด แต่คิดว่าปุนยังไม่กลับเลยเคาะดู" ปุนมองไปยังด้านนอกอีกครั้ง พอนึกว่ากลับบ้านไปก็คงไม่มีอะไรทำ นอกจากกิจวัตรเดิมๆ
     "พอดียังเคลียร์เอกสารไม่เสร็จครับพี่" พอเลขาได้ยินก็รีบพูดสวนด้วยทท่าทีลนลาน  
     "งั้นมีอะไรให้พี่ช่วยไหมครับ"
     "ไม่เป็นไรครับพี่ พี่กลับไปเถอะครับ อีกเดี๋ยวผมก็กลับแล้ว"
     "อ๋อ งั้นพี่ไปก่อนนะ"

     ปุนมองท้องฟ้าที่ตอนนี้มืดลงแล้ว ตึกรามบ้านช่องต่างก็สว่างไสวด้วยแสงไฟ ปุนนั่งเคลียร์เอกสารสั่งซื้อจนหมด ก่อนจะลุกขึ้นปิดไฟและขับรถกลับบ้าน ไม่ลืมแวะซื้ออาหารสำเร็จรูปจากตลาดเย็นแถวบ้านกลับไปด้วย

     พอถึงบ้าน ปุนก็เดินไปเปิดไฟและเดินต่อไปยังครัวพร้อมแกะกับข้าวกิน บรรยากาศเดิมๆ ที่เดิมๆ เพิ่มเติมคือรูปแขวนผนังที่ปุนพึ่งอัดกรอบมาใหม่

     นอกจากการช่วยตัวเอง ปุนก็มีงานอดิเรกอีกอย่างซึ่งก็คือการถ่ายรูป ปุนชื่นชอบการถ่ายรูปถึงขั้นซื้อกล้องโปรมาใช้แม้จะถ่ายไม่เป็นเลยกตาม รูปที่ปุนถ่ายส่วนใหญ่จะเป็นวิวกล้างที่มีผู้คนอยู่ในภาพ ให้ความรู้สึกเหมือนวิวได้ไปอยู่ในที่นั้นๆ อย่างน้อยก็หายเหงาชั่วขณะ อย่างเช่น การนั่งกินข้าวคนเดียวแล้วมองภาพพวกนั้นไปเรื่อยๆเหมือนตอนนี้

     แกร๊ก

     เสียงลูกบิดประตูบ้านดังงขึ้น ปุนเลยหันไปมองคิดว่าหูแว่ว แต่สิ่งที่ยืนยันว่าปุนไม่ได้คิดไปเองก็คือชายร่างสูงที่เดินเข้ามาทางเขา
     "ทำไมกินดึกจัง ช่วงนี้งานยุ่งหรอ"

     "......"
     "นี่ พ่อซื้อนี่มาฝาก ของโปรดเราเลยหนิ แต่ดึกแล้วเอาไว้กินพรุ่งนี้นะ"   
     พ่อของปุนยกแคนตาลูบที่ปุนชอบกินขึ้นมาอวด ก่อนจะเอาไปเก็บไว้ในตู้เย็น      
     "พ่อกลับมากี่วันครับ"
     "......เดี๋ยวพรุ่งนี้พ่อต้องไปดูงานที่เชียงใหม่ต่อ"
     "ครับ"
     "ปุน พ่อขอโทษนะ ช่วงนี้พ่อต้องไปดูที่ พ่อกับอาธรกับลังจะเปิดสาขาใหม่...."
     "พ่อไม่ต้องอธิบายหรอกครับ ผมชินแล้ว"
     "เออ เมื่อตะกี้พ่อเห็นฟิตเนสเปิดใหม่ ใกล้ๆนี่เอง ไว้ว่างๆเราไปกันไหม"      
     "......"
     "ถ้าแกไม่อยากไปกับพ่อก็ไม่เป็นไร แต่อย่าหักโหมมากนะลูก หาเวลาพักผ่อนบ้าง"
     "ครับ ผมขอตัวก่อนนะ"
     "อืม ไปพักเถอะ....."

     ปุนเดินขึ้นห้องปล่อยให้พ่อที่ไม่ได้เจอหน้ากันเกือบเดือนอยู่ด้านล่าง ถึงจะไม่ได้เจอกันนาน แต่พอเจอหน้ากัน อารมณ์ความรู้สึกที่มีมันทำให้ปุนไม่อยากจะมองหน้าผู้เป็นพ่อ พ่อของเขามักเป็นแบบนี้ประจำ หายไปนาน กลับมาก็ซื้อของฝากมาให้ ชวนไปเที่ยวด้วยกัน สุดท้ายก็ทิ้งปุนไว้คนเดียว ปุนตัดสินใจรับมือความผิดหวังจากพ่อด้วยการไม่หวัง เพราะรู้ว่าหากหวังเมื่อไหร่ จะเป็นพ่อเองที่ทำให้เขาผิดหวังอีกครั้ง

     และก็เป็นแบบที่คิด เพราะเช้ามา ก็มีกระดาษโน๊ตแปะไว้ที่ตู้เย็น 'พ่อมีธุระด่วน ขอโทษด้วยนะที่พ่อไม่ได้อยู่ด้วยในวันหยุด แต่ถ้าเสร็จงานคราวนี้ พ่อสัญญาว่าจะกลับไปอยู่บ้าน แคนตาลูบอยู่ในตู้เย็น กินให้อร่อยนะปุน' หึ คิดไม่ผิดจริงๆ

     ระหว่างที่อยู่บ้านว่างๆในวันหยุด ปุนนึกขึ้นได้ที่พ่อว่ามีฟิตเนสเปิดใหม่ เปิดใหม่คงไม่ค่อยมีคน ไปดีไหมนะ ช่วงนี้ก็ไม่ค่อยได้ออกกำลังกายด้วย

     พอปุนตัดสินใจได้ ก็ลุกไปหยิบชุดใส่กระเป๋า และขับรถออกไปยังฟิตเนสที่อยู่ไม่ไกลจากบ้านเขาเท่าไหร่นัก

     พอไปถึงฟิตเนส ปุนจอดรถเสร็จก็เดินเข้าไปด้านใน มีพนักงานเข้ามาทัก เป็นชายวัยกลางคน หน้าตาดี พอปุนมองๆดูหน้าคล้ายๆกับนักร้องที่ชื่อบี้ เดอะสตาร์ แถมผิวสีเนื้อเนียน
     "สวัสดีครับ มาครั้งแรกหรือเปล่าครับ"
     "ครับ"            
     "ตอนนี้มีโปรเปิดใหม่เล่นฟรี7วัน สนใจไหมครับ"
     "เอ่อ ครับ ได้ครับ"
     "งั้นรบกวนกรอกชื่อกับเบอร์โทรให้หน่อยครับ"

     หลังจากกรอกชื่อและเบอร์เสร็จ ปุนก็เดินเข้าไปเปลี่ยนชุดในโซนล็อคเกอร์ ที่แยกฝั่งชายหญิง ก่อนจะเดินไปยังโซนเครื่องเล่น รอบๆห้องตกแต่งด้วยภาพถ่ายเป็นจำนวนมาก ดูอาร์ตสุดๆ และในห้องนี้มีคนใช้ลู่วิ่งแค่คนเดียว หึ ขนาดวันหยุดคนยังแทบไม่มี มีแววเจ๊งตั้งแต่เพิ่งเริ่ม แต่ก็ดี คนไม่เยอะ สะดวกดี

     ปุนเริ่มด้วยการวอร์มอัพ ตอนนั้นเอง พนักงานชายคนเดิมก็เข้ามาทัก
     "น้องสนใจเล่นส่วนไหนเป็นพิเศษไหมครับ"
     "ไม่ครับ ผมแค่มาชิวๆครับ ว่าง"
     "อ่อ งั้นให้พี่แนะนำไหมครับ"            
     "ไม่เป็นไรครับพี่ พี่ไปดูแลคนอื่นเถอะ" ปุนหันไปมองคนที่อยู่บนลู่ พอพูดจบเท่านั้นแหละ คนที่อยู่บนลู่ก็หยุดวิ่ง ใช้ผ้าซับเหงื่อตัวเองก่อนจะถือของเดินออกจากห้องไป
     "แหะๆ พอดีพี่ว่าง มันเหงามากเลยนะน้อง ไม่มีลูกค้าอะ"
     "แล้วทำไมพี่มาเปิดแถวนี้อะ ทำไมไม่ไปเปิดแถวมหาลัยหรือแถวๆคอนโด"
     "ก็แฟนพี่อะดิ กลัวว่าไปเปิดแถวนั้นเดี๋ยวมีคนมาจีบพี่"
     "ฮ่าๆๆ" ปุนเผลอขำในคำตอบ
     "ขำอะไร"   
     "ปะ เปล่าพี่ แล้วเปิดงี้พี่ไม่กลัวขาดทุนหรอ"
     "พี่เปิดเอาบรรยากาศอะ ไม่ได้เปิดเอากำไร"
     "รวยหรอครับ"
     "นิดนึง" เออ ทำธุรกิจแต่ไม่สนใจกำไร อีกไม่นานคงเจ๊ง แต่เขาคงคิดไว้แล้วแหละ
     "แล้วรูปถ่ายพวกนี้พี่ไปซื้อที่ไหนมาอะ ผมไม่ค่อยเห็นแนวนี้เลย" ปุนถามถึงรูปที่แขวนผนัง
     "อ๋อ รูปพวกนี้พี่ถ่ายเอง"      
     "จริงหรอพี่"
     "ทำไม พี่ถ่ายสวยอะดิ"
     "ไม่รู้ว่าสวยไหมแต่ผมชอบอะ พี่ขายป่ะ"
     "อยากได้หรอ รูปไหนอะ"
     "ก็หลายรูปอะพี่"
     "งั้นเลือกเอาสิพี่ยกให้ รูปถ่ายของพี่ ส่วนรูปวาดกับสีน้ำมันอันนั้นของแฟน"     
     "พี่ให้จริงอะ"
     "เอ้า ให้จริงๆ"
     "โห เดี๋ยวผมเอาไปเป็นเรฟ พอดีผมก็ชอบถ่ายรูปแต่ยังไม่เก่งเท่าไหร่ นี่พึ่งซื้อกล้องมาใหม่แต่ยังใช้ไม่คล่องเลย"
     "เราก็เล่นกล้องเหมือนกันหรอ ว่างๆไปถ่ายด้วยกันป่ะล่ะ เดี๋ยวพี่สอน"
     พอรู้เรื่องกล้อง ปุนก็คุยจ้อไม่หยุดจนเริ่มสนิทกับเจ้าของฟิตเนสขึ้นมาหน่อย

     อ้อลืมบอกไป พี่เจ้าของฟิตเนสแนะนำตัวว่าชื่อเซฟ เพิ่งทำร้านกาแฟเจ๊ง แล้วเป็นคนชอบไปฟิตเนส เลยอยากลองเปิดฟิตเนสดู แล้วไอ้เหตุผลที่แฟนกลัวคนมาจีบนั่นก็โม้ จริงๆแล้วที่ตรงนี้เป็นที่ของแม่พี่เซฟที่ให้ แล้วมันไม่ได้ใช้ พี่เซฟเลยใช้เปิดฟิตเนส และมีแววว่าจะเจ๊งอีก ปุนเลยแนะนำอะไรไปนิดๆหน่อยๆพวกเรื่องการโปรโมท การทำการตลาดต่างๆ

     พอคุยกันเสร็จ ปุนก็เล่นเครื่องออกกำลังกายต่างๆโดยมีพี่คอยเซฟ คอยเซฟให้ จนปุนคิดว่าถึงเวลาแล้ว เลยเลิกเล่นเก็บของและไปล้างตัวในห้องน้ำ ตอนที่ปุนเปลี่ยนชุดในห้องล็อคเกอร์ เซฟก็เดินเข้ามาหา
     "ว้าว หุ่นแซ่บเหมือนกันนะเรา"
     "บ้าพี่ พุงเป็นก้อนเลย"   
     "พุงเพิงที่ไหน เนี่ยดูดิ แน่นจะตาย ถ้าเล่นอีกหน่อย เน้นช่วงหน้าท้องนะ หุ่นสวยเพอร์เฟคเลย" เซฟพูดไปมือก็ลูบหน้าท้องของปุนไป ปุนที่ไม่เคยถูกใครมาจับแบบนี้ก็รู้สึกแปลกๆเลยพยายามเอามือปัดๆ
     "โหย ไม่เท่าไหร่หรอกพี่"
     "เออนี่ ถ้ามาคราวหน้าใส่ชุดนี้มานะ พี่ให้ มันสะดวกกว่า"เซฟยื่นชุดออกกำลังกายมาให้ มันเป็นผ้ายืดที่รัดรูปมาก ปุนเคยเห็นชุดแบบนี้ในร้านขายชุดชั้นในเกย์ที่เคยเข้าไปดู ปุนมองชุดสลับมองเซฟ
     "จะดีหรอพี่"
     "เห้ย อย่าคิดมาก ถือว่าเป็นของขวัญเปิดฟิตเนส เออแต่ซักก่อนนะ ของพี่เอง พอดียังไม่ได้ซักน่ะ แต่คิดว่าน้องน่าจะใส่ได้"

     พอปุนกลับมาถึงบ้าน ปุนก็เอาชุดกับรูปถ่ายเข้าาไปเก็บในบ้าน ระหว่างวัน สายตาปุนคอยโฟกัสไปที่ชุดนั้นโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ จนปุนเองทนไม่ไหวจะเอาชุดไปซัก ตอนนั้นเองที่ปุนคลี่ผ้าดู ตรงเป้ามันมีน้ำใสๆ พอปุนเอานิ้วแตะมันยืดติดมือปุน แสดงว่ามันยังใหม่อยู่ ด้วยอารมณ์ ปุนนึกถึงหน้าของเซฟ พร้อมก้มลงดมชุดนั้น ก่อนจะค่อยๆแลบลิ้นออกมาเอานิ้วแตะน้ำ

     ปุนทนไม่ไหวกับเหตุการณืนั้น เลยตัดสินใจถอดชุดตัวเองออกจนหมดกลางบ้าน แล้วใช้ชุดนั้นเอามาพันกับท่อนลำของตนเองแล้วบรรจงช่วยตัวเอง หน้าก็จินตนาการถึงเซฟ จินตนาการถึงรูปร่างและท่อนเนื้อเจจ้าของน้ำ จนปุนค่อยๆปล่อยน้ำทะลักออกมาจนเต็มกางเกงออกกำลังกายไปหมด
     "แฮก แฮก แฮก"

     ปุนนอนหอบจนหายเหนื่อย แล้วลุกขึ้นหยิบชุดไปใส่ตะกร้าผ้า แล้วเอาชุดออกกำลังกายของเซฟไปซัก ตาก ปุนคิดไม่ออกเลยว่าพรุ่งนี้จะเป็นยังไงหากเขาไปฟิตเนสอีกครั้ง

__________

เรื่องนี้จะลงทางเว็บทุกวันเสาร์ นะครับ ส่วนใครอยากอ่านก่อน สามารถเข้าไปอ่านได้ที่ ฟิคชั่นล็อก และรีดอะไรท์ครับ

เยดแม่

ขอบคุณครับ

darkday666

ขอบคุณครับ

iiupkoop

ขอบคุณครับ

Nonsense_

obchoeitoh

ขอบคุณครับ

Bomko1991

ขอบคุณครับ

Dracarys

ขอบคุณครับ

lemyaa

เป็นกำลังใจให้ปุนนะคับ ปุนจะได้ร่านควย ได้ควยกลับบ้านทุกวัน

Oldthaiguys

เสียว

cnnmsu

ขอบคุณ

odethanoi

ขอบคุณครับ

ShangHai

แค่เริ่มก็มีลุ้นแล้ว

EH700

ขอบคุณครับ

sweetdahlia

ขอบคุณค้าบ

mAgNoLiA1412

ขอบคุณครับ

mookk

ขอบคุณ​

mookk

ขอบคุณมากครับ

vuitton

น่าสนใจ

Sammmy

ขอบคุณครับ