ความซวยของนายโชน 14 คลี่คลาย (ตอนจบ)

chokond

     "ว่าไง ไม่อยากรู้แล้วหรอ?" โป้ที่เห็นโชนนิ่งไม่แสดงท่าที เลยถามย้ำไป ขณะที่โชนก็คิดว่าไม่จำเป็นต้องทำตามเพราะแค่อยากรู้ความจริงก็ได้ แต่โป้ชิงพูดขึ้นมาก่อน     "ถ้าไม่อยากรู้ก็ไม่เป็นไร แล้วอีกเรื่องมึงไม่อยากรู้หรอ"
     "เรื่องอะไรครับ?"
     "เรื่องของพ่อมึงไง?"
     "ทำไม! อาทำอะไรพ่อผม"
     "หึๆ เงื่อนไขเดิม ถ้าอยากรู้ต้องทำไง?"
     "อาทำไมทำแบบนี้ ที่ผ่านมาผมอุตส่าเคารพนับถือ พ่อผมก็ไม่เคยทำอะไรเสียหาย ทำไมถึงได้ทำกับพวกผมแบบนี้!!"โชนพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ผิดหวังปนเสียใจที่คนที่ตนและพ่อเชื่อใจทำอะไรแบบนี้ได้
     "หึ พวกมึงทำก็เพราะตัวเองทั้งนั้น อย่าให้กูพูดเลย"
     "แล้วเรื่องพวกนี้ปายรู้เรื่องด้วยไหม"
     "น้องไม่รู้เรื่องอะไรแบบนี้หรอก และก็จะไม่มีวันรู้ด้วย หยุดพูดแล้วทำตามเงื่อนไขกูได้แล้ว กูไม่ชอบให้คนมาต่อล้อต่อเถียง" โชนที่ขัดไม่ได้เลยปลดชุดที่ใส่อยู่ออก โป้เดินไปหยิบของในลิ้นชักหน้าทีวีออกมา มันคือปลอกคอและสายจูง โป้เดินเอามาใส่ให้โชน และจูงโชนคลานตามออกไปทางประตูหลังบ้าน โชนจูงโป้เดินไปยังบ้านพักคนงานหลังบ้านใหญ่ ที่อดีตเคยเป็นที่พักอาสัยของโชนและเชน
     โชนคลานตามโป้เข้าไปในบ้าน และพบว่าทุกอย่างที่เคยเป็นยังอยู่เหมือนเดิม ไม่ได้มีการย้ายหรือเก็บของแต่อย่างใด จนโชนถูกจูงเข้าไปในห้องนอนที่เคยเป็นห้องของพ่อเขา ในนั้นกลับมีภาพวาดใบหน้าของพ่อเขาเต็มไปหมด ทั้งแบบร่างด้วยดินสอ ภาพแรเงา ภาพสีน้ำ สีน้ำมัน และภาพถ่ายพ่อของเขาในอริยาบทต่างๆ
     
     "ทำไมรูปพวกนี้ถึง......"
     "ใครสั่งให้มึงพูด เพี้ย!!" โป้ใช้ฝ่ามือตบเข้าไปที่หน้าโชนอย่างแรงจนโชนเซตัวลงกับพื้น โป้ค่อยๆเดินผ่านรูปพวกนั้นและใช้มือลูบผ่านราวกับตกอยู่ในห้วงของจินตนาการ จนกระทั่งเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าแล้วเปิดมันออก
     โป้หยิบเสื้อผ้าของเชนขึ้นมาสูดดม แล้วรื้อชุดทั้งหมดออกจนฝุ่นฟุ้ง แล้วโป้ก็จับโชนยืนขึ้นและมัดโชนให้กางแขนและขาอยู่ในตู้เสื้อผ้า พร้อมทั้งใช้มือชักของโชน แต่โชนกลับไร้ซึ่งอารมรืตอบกลับ โป้เลยไปหยิบแส้ที่บนโต๊ะข้างเตียงมาฟาดเข้าไปที่ดุ้นและลำตัวของโชนจนเป็นรอยแดง


     เพี้ย เพี้ย เพี้ย เพี้ย
     "โอ๊ยยย ผมเจ็บ เจ็บครับ ผมขอโทษ" โชนทนไม่ไหวจนต้องขอร้อง โป้เดินไปหยิบเทียนและใช้ไฟแช็กจุดไฟจนเทียนเริ่มละลาย โป้จับท่อนลำของโชนงอขนานกับพื้นก่อนจะหยดน้ำตาเทียนลงบนบริเวรหัวของแก่นกาย พอได้ที่ก็ใช้น้ำตาเทียนเป็นฐานแล้วปักเทียนลงไป พอเทียนละลาย น้ำตาเทียนที่อยู่บนท่อนลำก็ไหลลงมาจนมันเคลือบส่วนหัวและไหลหยดลงพื้น และโป้ก็ดึงเทียนออกมาและหยดไปที่ยอดอก และหน้าท้องของโชน จนโชนสะดุ้งทุกครั้งที่เทียนหยดลงมาใส่ตัว
     ก่อนโป้จะคลายเชือกที่ข้อมือโชนแล้วนำไปมัดผูกกับข้อมือทั้งสองข้างของโชนแทน แล้วให้โชนนั่งคุกเข่าแหกขามือประสานท้ายทอย พร้อมใช้เท้าเขี่ยเล่นที่ท่อนลำของโชนขณะกำลังกระดกแข็งขึ้นเรื่อยๆ
     จนในที่สุดท่อนเอ็นของโชนก็แอ่นสู้นิ้วเท้าของโป้ โป้ยิ้มอย่างพอใจ ก่อนจะละจากโชน แล้วเดินไปจุดต่างๆของห้อง และจู่ๆโชนก็เริ่มพูดด้วยน้ำเสียงเสร้าๆ
     
     "อาเคยชอบพ่อของโชน ชอบมากๆ ชอบมากจริงๆ..."
     "......."
     "อาเป็นพ่อเลี้ยงเดี่ยวเหมือนกัน พอเห็นพี่เชน อาก็สงสาร อาสนับสนุนและช่วยเหลือทุกอย่าง ทั้งเรื่องงาน เรื่องเงิน โชนเองก็รู้ว่าอาซัพพอร์ทโชนกับพ่อแค่ไหน ทั้งค่าเทอม ค่าเรียนพิเศษ จนวันนึงอาก็รู้สึกว่า อาชอบพ่อของโชน ทุกอย่างเหมือนจะไปด้วยดี ตอนที่โชนไปเรียน พี่เชนก็หมดห่วงเรื่องโชน แต่วันนึง อาอยากมีเวลากับพ่อเรามากขึ้น เลยจะหาคนงานมาเพิ่ม เพื่อจะได้ใช้เวลากับพ่อเรา...." พอเล่าถึงตรงนี้ โป้ก็เดินไปหยิบรูปของโชนที่หัวเตียง จ้องมองเข้าไปข้างใน พร้อมสีหน้าที่เปลี่ยนไป ราวกับโกรธเคืองเป็นอย่างมาก
     "แต่แล้วยังไงน่ะหรอ พ่อของมึง กลับไปมีใจให้ไอ้คนสวน และวางแผนขโมยของในบ้านอาไปขายเพื่อใช้หนี้ให้ไอ้ผีพนันน้องชายมันที่เป็นคนขับรถให้กู!!!" โป้มีสีหน้าอำมหิต เดินมาที่โชนแล้วใช้เท้าเตะไปที่หน้าท้อง ก่อนจะก้มตัวลงเอามือกุมไข่โชนแล้วกำอย่างแน่นจนโชนจุก ทันใดนั้นเอง เสียงประตูก็ได้ดังขึ้น
     
     "พ่อ!!!!!"


     ปายที่ตอนนี้ยืนอยู่หน้าประตูได้โตะโกนเรียกพ่อของตนด้วยความตกใจกับภาพตรงหน้าที่เห็น ก่อนจะวิ่งเข้ามาหาโชนที่นอนบิดตัวจากความจุก และแก้มัดที่ข้อมือให้โชน
     
     "ทำไมพ่อทำพี่โชนแบบนี้"
     "ปะ ปาย ทำไม ทำไมลูกถึงมาอยู่ที่นี่"
     "พี่โชนไหวไหมครับ มาเดี๋ยวผมช่วย" ปายไม่สนใจบิดาตนแล้วจับแขนโชนพาดบ่าตนพร้อมหยัดตัวลุกประคองโชนเดินกลับบ้านใหย่ในสภาพนั้น
     ปายให้โชนนั่งบนโซฟา แล้วปายก็มองภาพโชน มือของปายเริ่มไล้ไปตามร่างของงโชน ทั้งหน้าท้องและหน้าอกที่เต็มไปด้วยรอยแดง ที่มีเลือดซิบซึมออกมาและคราบน้ำตาเทียนที่แห้งกรัง
     
     "อะ โอ๊ยย ซี๊ดด พี่เจ็บครับ"
     "ขะ ขอโทาครับ" ปายขอโทาโชนที่ตนนั้นเผลอเคลิ้มจนสัมผัสกับร่างกายโชน ตนนั้นเอง โป้ก็เดินตามกลับเข้ามา
     "พ่อมันเกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงทำกับพี่โชนแบบนี้" โป้ที่ช็อค ไม่คิดว่าลูกชายของตนจะมาเห็นเรื่องนี้เข้า
     "ผมไม่โกรธพ่อนะ ถ้าจะมีรสนิยมอะไรแบบนี้ แต่ทำไมถึงต้องทำแบบนี้กับพี่โชน" ปายถามออกไปด้วยความโมโห เพราะคิดว่าที่โชนปฏิเสธตนเพราะพ่อของเขาทำเรื่องแย่ๆกับโชน
     "ปาย คือพ่ออธิบายได้นะลูก" โป้ที่อารมรืรุนแรงนั้นหายไปแล้ว มีแต่ความกังวล เพราะเขานั้นมีเพียงแค่ลูกชายคนเดียวเท่านั้น เลยกลัวว่าลูกจะรู้สึกไม่ดีกับตน และอาจจะผิดหวัง
     "เอาไว้ก่อนครับ ขอผมทำแผลให้พี่โชนก่อน" ปายพูดด้วยเสียงจริงจัง จนโป้หันไปมองทางโชนก็เห็นว่าโชนนั้นสภาพแย่ เลยรู้สึกผิดที่ตนเองจริงๆก็โตแล้วแต่กลับเอาอารมณ์ไปลงกับเด็กที่่ไม่เกี่ยวข้อง


     ปายทายาและนำชุดมาใส่ให้โชนเรียบร้อยก็นั่งข้างๆโชนพร้อมหันไปจ้องพ่อของตนด้วยความสงสัย
     "เรื่องมันเป็นยังไงกันแน่ครับ" โป้ที่นั่งเงียบมองเหตุการณ์มานาน พอถูกถามก็ตอบไปททันที
     
     "คือ พะ พ่อ พ่อกับลุง...." โป้พูดด้วยความอึกอัก
     "พ่อชอบลุงเชนใช่ไหมครับ?"
     "ละ ลูกรู้?!"
     "ครับ ผมพอมองออก แต่ทำไมพ่อถึงเป็นแบบนี้ พี่โชนมาเกี่ยวอะไรด้วย"
     "คือพ่อผิดเอง โชน อาขอโทษนะ" โปพูดด้วยความรู้สึกผิดจริงๆ โชนไม่ได้ตอบรับเพียงแต่มองโป้นิ่งๆ
     "พ่อชอบลุงเชนมาก จนวันนึง พ่อได้จ้างคนสวนกับคนขับรถมาใหม่"
     "พี่สร กับพี่สักหรอครับ" พอโป้ได้ยินชื่อก็เหมือนจะมีอารมณ์ แต่พอมองปายก็กลับคุมอารมณ์แล้วเล่าต่อ
     "ใช่ พ่อกะว่าถ้ามีคนงานเพิ่ม ลุงเชนจะสบายขึ้นและมีเวลาอยู่กับพ่อมากขึ้น ถ้ามีจังหวะ พ่อจะสารภาพรักกับลุงเชน แต่ลุงเชนกับไปมีใจให้ไอ้สร แต่พ่อก็ทำอะไรไม่ได้ วันนึง ลุงเชนมายืมเงินพ่อ บอกว่ามีเรื่องต้องใช้เงิน พ่อก็ให้ แต่ลุงเชนกลับเอาเงินไปให้ไอ้สรเพื่อใช้หนี้พนันให้ไอ้สัก พ่อก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่มันก็ไม่จบเพราะไอ้สักมันขโมยของในบ้านไปขายเอาเงินไปเล่นพนัน พ่อเลยจะเอาเรื่องมัน แต่ลุงเชนห้ามพ่อไว้ และจะหาเงินมาคืน"
     "...." ปายและโชนฟังอย่างตั้งใจ โชนนั้นสงสัยว่าเงินที่ได้ยินนี่ใช่กับที่มีเจ้าหนี้มาทวงหรือเปล่าแต่ก็ไม่กล้าขัดเลยตั้งใจฟังต่อ
     "ตอนนั้นพ่อโมโหมาก ที่ลุงเชนออกรับแทนพวกมัน พ่อเลยไล่พวกมันออกแล้วให้หาเงินมาคืน ไม่กี่วันหลังจากนั้น ลุงเชน ไอ้สรไอ้สักก็หายออกจากบ้าน และพ่อก็ได้รับสายจากโรงพยาบาลว่าลุงเชนโดนรถชน พ่อเป็นห่วงมากเลยรีบไปหา ตอนนั้นลุงเชนหมดสติ ตอนพักฟื้น ก็มีคนติดต่อมาบอกว่าลุงเชนไปกู้เงินนอกระบบมา ตอนแรกพ่อเป็นห่วงลุงเชนมาก แ่พอได้ยินว่าลุงเชนไปกู้เงินมาเพื่อช่วยพวกมัน และพวกมันก็หายไปพร้อมกับเงินทิ้งให้ลุงเชนนอนป่วยอยู่คนเดียว พ่อเลยทั้งโกรธ ทั้งโมโห พ่อเลยวางแผนมาลงกับโชนแทน...... อาขอโทษนะ ที่ทำแบบนี้"โป้เล่าจบก็หันมาขอโทษโชน
     
     "ผม ผมว่าพ่อไม่ได้ชอบกับคนที่ชื่อสรอะไรนั่นหรอกครับ"
     "ทำไม..โชนถึงคิดแบบนั้นล่ะ" โป้ถามด้วยความสงสัย
     "จริงๆแล้ว...." โชนหันไปมองหนน้าปาย ปายก็มองตาโชนกลับ
     "ตอนเด็กๆ ผมไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่ผมรู้สึกว่า...ผมชอบน้อง.." ปายที่ได้ยินก็ตกใจที่โชนพูดว่าชอบตนเองออกมาแถมยังต่อหน้าพ่อของตนอีก
     "แต่พ่อผมบอกว่าให้ผมตัดใจ เพราะว่าเรามันคนละชนชั้นกัน ทั้งฐานะทางการเงิน ฐานะทางสังคม โลกของเรามันต่างกันเกินไป ตอนนั้นผมก็ยังเด็กอยู่ แต่พอมาถึงตอนนี้ ผมเริ่มเข้าใจที่พ่อพูดแล้ว ผมว่าจริงๆแล้ว.....พ่อผมก็คง..ชอบอาเหมือนกัน" โป้และปายต่าตกใจและช็อคที่ได้ยิน โป้ที่ในใจตอนนี้สับสนไปหมด พร้อมมีหยดน้ำใสๆไหลออกจากตาของโป้ ภาพในอดีตย้อนหวนคืนอีกครั้ง ภาพที่พวกเขาทั้ง4คนอาศัยอยู่ด้วยกันอย่าางมีความสุข และพอนึกว่าถ้าเชนชอบตนแต่ไม่สามารถคบกันได้ มันก็มีหลายๆอย่างที่ลงตัว
     "ละ แล้ว ทำไมพี่เชนกับไอ้สรถึง......."
     "ทำไมอาไม่ถามกับพ่อผมล่ะครับ" จริงด้วยสิ ตั้งแต่เกิดเรื่องมา โป้นั้นไม่เคยคุยกับเชนถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเลย คิดแต่จะแก้แค้น จนลืมสิ่งสำคัยไป ได้ติดสินบนกับหมอเจ้าของไข้ ให้หมอนั้นทำให้เชนหลับลึก เพื่อทำให้โชนเดินตามทางที่เขาวางไว้
     "จริงด้วย แล้วตอนนี้อาการลุงเชนเป็นไงบ้างครับ" ปายถามออกมาด้วยความสนใจ โป้เลยโทรไปหาหมอคนนั้น แล้วให้หมอรีบรักษาเชนให้หาย แล้วทั้งหมดก็พากันไปยังโรงพยาบาล
     พอไปถึงห้องพักฟื้น โชนก็รีบวิ่งเข้าไปหาเชนที่กำลังนอนฟังข่าวจากโทรทัศน์อยู่โดยไม่ได้สนใจรอยแผลและความเจ็บที่มีเลย
      
     "พ่อ พ่อฟื้นแล้ว พ่อ" โชนปล่อยโฮหลังจากไม่ได้เจอพ่อมาหลายวัน
     "โอ๊ย พ่อหายใจไม่ออก ร้องไห้เป็นเด็กเลย" เชนลูบหัวโชนก่อนจะหันไปมองปายและโป้ที่เดินตามเข้ามา และปายก็สวมกอดเชน เชนก็ลูบหัวด้วยความเอ็นดู
     "ลุงเชนรีบๆหายนะ จะได้กลับบ้านกัน"
     "หมอว่ายังไงบ้างพี่" โป้ถามอาการของเชน จริงๆแล้วทั้งเป็นห่วงและกลัวผสมกัน เพราะโป้นั้นกลัวว่าเชนนั้นจะรู้หรือเปล่าว่าเรื่องที่เจอมีอะไรแปลกๆ และกลัวอีกว่า หากเชนรู้เรื่องทั้งหมด เชนจะโกรธ ถึงแม้ว่าโป้นั้นได้ตกลงกับโชนและปายไว้แล้ว ว่าห้ามพูดเรื่องที่เกิดขึ้นจนกว่าเชนจะหายดีแล้วเขาจะสารภาพเอง
     "หมอบอกว่านอนานไปหน่อย เดี๋ยวร่างกายฟื้นตัวก็กลับบ้านได้แล้ว" โป้ไม่พูดอะไรต่อ ได้แต่มองเชน จนเชนรู้ตัวและหันมาสบตากับโป้ ทั้งคู่มองตากันด้วยความรู้สึกที่มากมาย แต่ไม่นานทั้งคู่ก็หลบตากันเพราะความรู้สึกไม่สบายใจกับเรื่องก่อนหน้า


     หลังจากเยี่ยม โป้ก็มาส่งทั้งคู่ที่บ้าน ก่อนจะขับรถออกจากบ้านไปเพื่อจัดการกับสิ่งที่ทำค้างไว้ โป้ขับรถไปยังคลับแล้วจัดการลบข้อมูลโชนออกจากระบบ และเคลียร์กับนายของโชนที่เคยตกลงกันไว้ จริงๆแล้วโป้นั้น ได้จจ่ายเงินเจ้าหนี้นอกระบบไปแล้ว ส่วนคนที่ทวงหนี้โชนเขาเองก็จ้างมา รวมไปถึงคนที่แนะนำให้โชนไปถ่ายแบบ และนายที่เลือกโชนก็เป็นคนของโป้ โป้จึงได้ไปที่คลับ แล้วลบข้อมูลโชนออกจากระบบ พร้อมทั้งคุยกับนายของโชนเป็นที่เรียบร้อย แต่ถึงกระนั้น โป้ได้ขับรถมาายังบ้านแต่กลับไม่กล้าเข้าบ้านเพราะความรู้สึกผิดในใจ จึงได้ไปนั่งดื่มในร้านเหล้าคนเดียว
     โชนที่มาถึงบ้าน ปายก็ดูแลอย่างดี ทั้งอาบน้ำทายา ทำกับข้าวซึ่งก็คือบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปที่เพิ่มหมูสับไปหน่อยเพราะปายนั้นทำกับข้าวไม่เป็นแต่เจ้าตัวบอกว่า แค่ใส่หมูสับมันก็ถือว่าทำกับข้าวแล้ว
     พอทั้งคู่ทำอะไรเรียยบร้อยก็มานั่งปรับทุกข์กันที่โซฟาห้องรับแขก
     "สมมตินะพี่ ถ้าเกิดว่าพ่อพี่ไม่ห้ามพี่ พี่จะคบกับผมป่ะ"
     "ฮ่าๆๆ ถามทำไม"
     "เห้ย ไม่ตลกนะพี่ ผมจริงจัง"
     "อือ ไม่รู้สิ แต่ว่าตอนนี้ พี่ไม่ได้คิดแบบนั้นแล้ว พี่เอ็นดูเราแบบน้องชายมากกว่า"
     "โห คิดแบบพี่น้อง แต่มีอะไรกันเนี่ยนะ"
     "พูดอะไร มั่วนะเรา ฮ่าๆ" โชนพูดไปพร้อมขำและเอามือยีหัวปายแก้เขิล
     "ที่บ้านไอ้เต้อะ ผมรู้นะว่าเป็นพี่"
     "ไอ้เต้นะไอ้เต้ ขี้ฟ้อง ไหนว่าจะไม่บอก"
     "มันไม่ได้บอกหรอกพี่"
     "? แล้วทำไม..."
     "ทำไมผมถึงรู้อะหรอ"
     "ช่ายย"
     "โหพี่ แค่เห็นจู๋พี่ ผมก็จำได้เล่า"
     "ทะลึ่งนะเราอะ แล้วปายยังคิดกับพี่แบบนั้นอยู่ไหม"
     "ตอนแรกผมก็คิดว่าผมชอบพี่นะ แต่ตอนนี้ผมรู้สึกว่า จริงๆแล้ว ผมชอบที่พี่เป็นพี่ชายมากกว่า" ปายพูดจบก็พลางนึกถึงธัน 'จะเป็นยังไงบ้างนะ พี่ธัน'


     หลังจากวันนั้น ทุกอย่างก็กลับเป็นเหมือนปกติ โป้ได้กลับบ้านและดูแลโชนอย่างดีเพื่อไถ่โทษโดยที่โชนนั้นก็ขอให้โป้ทำตัวตามปกติ และโป้กับโชนนั้น ได้คุยกันส่วนตัวเรื่องที่คลับ โดยโป้บอกว่าเขาเคลียเรื่องทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว โชนที่ฟังก็ดีใจที่หลุดพ้น แต่อีกใจกลับรู้สึกโหว่งๆ เหมือนเสียอะไรไป เพราะจริงๆแล้ว โชนอาจจะชอบหรือมีรสนิยมไปแนวนั้นก็ได้
     
     พอเรื่องคลี่คลาย โชนนึกได้ว่ากายนั้นมีส่วนช่วยเป็นอย่างมาก เลยนัดเจอกับกายและขอบคุณยกใหญ่ และทั้งคู่ก็เริ่มกลับมาสนิทกันมากขึ้น
     
     เชน ที่ได้ออกจากโรงพยาบาล พอโป้ขับรถพาเข้าบ้านก็เห็นปายและโชนจัดเลี้ยงต้อนรับ โดยมีป้านวลเป็นคนทำอาหารให้ ทั้งหมดก็ฉลองกันอย่างมีความสุข  
     ตกดึก โชนกับเชนมานั่งสูดอากาสที่โต๊ะหน้าบ้านโชนได้เล่าเรื่องต่างๆที่เกิดขึ้นให้เชนฟัง ทั้งเรื่องงเรียนเรื่องงาน เพื่อชดเชยในอดีตที่เขาไม่เคยได้เล่าให้พ่อฟังเลย เพราะเกิดเรื่องขึ้น โชนจึงเห็นความสำคัญของเวลาและคนตรงหน้า จึงไม่อยากให้อะไรสายไปสำหรับเขา
         
     "พ่อ ผมถามอย่างดิ"  
     "ถามอะไร"
     "พ่อชอบอาโป้ใช่ไหม?"
     "...."
     "...."
     "ถามทำไม เรื่องมันผ่านไปแล้ว"
     "ก็อยากรู้ไง ผมไม่อยากมีอะไรค้างคาใจอีกแล้ว"
     "จริงๆแล้ว พ่อชอบโป้นะ แต่ลูกสำคัญกับพ่อมากกว่่าใครทั้งหมด"
     "เอ้า แล้วเรื่องนี้ผมเกี่ยวอะไร พ่อชอบใคร ผมก็ชอบด้วย เพราะผมรู้ว่าพ่อต้องเลือกคนที่ดีและเหมาะสมที่สุดอยู่แล้ว"
     "หึ ก็ตอนนั้น โชนชอบน้องปาย คิดดูนะ ถ้าเกิดว่าพ่อคบกับอาโป้ ลูกกับปายก็จะกลายเป็นพี่น้องกัน"
     "นี่พ่อจะบอกว่า พ่อไม่คบกับอาโป้เพื่อผมงั้นหรอ"
     "หึหึ" เชนขำเสร็จก็ลุกเข้าบ้าน
     "เอ้าพ่อ มาคุยให้จบก่อน ยังไงกันแน่" โชนวิ่งตามโชนเข้าบ้านไป


     โป้ หาเวลาอยู่กับเชนตามลำพัง และได้พูดคคุยถึงเรื่องที่เกิดขึ้น โดยเชนเล่าว่า เขานั้นก็ชอบโป้ แต่คบไม่ได้เพราะเหตุหลายอย่าง เขาจึงไม่พร้อม ส่วนเรื่องงของสรนั้น ไม่ได้เป็นการเสน่หาแต่อย่างใด แท้จริงแล้ว สรนั้นเป็นคนบ้านเดียวกัน เลยคุยกันถูกคอ และสรเองก็เป็นพ่อหม้ายเหมือนเขา สรได้ฝากลูกให้แม่ของตนเองเลี้ยงที่ต่างจังหวัด เงินเดือนที่ได้ สรก็ส่งกลับให้ลูกหมด จนวันนึงแม่สรนั้นป่วย สักเลยอยากหาเงินไปรักษาแม่ แต่ค่าใช้จ่ายมันสูง สักมันคนคิดน้อยเลยไปเล่นพนันหวังจะได้เงินเยอะๆ แต่พอเล่นแล้วเสีย มันเลยขโมมยของไปขายเพื่อเอาเงินนไปใช้หนี้ พวกนั้นกะว่า จะให้โป้หักเงินเดือนใช้หนี้ แต่เคราะห์ซ้ำกรรมซัด แม่ของทั้งคู่อาการทรุดต้องผ่าตัด สรเลยมาขอยืมเงินเชนเพื่อไปรักษาแม่ เชนที่พอมีเงินเก็บและไม่ค่อยจำเป็นต้องใช้ด่วนอะไรเลยให้ยืม แต่ค่าผ่าตัดนั้นมันพ่วงอะไรหลายๆอย่าง ไอ้ครั้นจะไปกูหนี้ยืมสินสรกับสักก็ไม่มีเครดิตอะไร เชนเลยชวนให้ลองมาอธิบายกับโป้และขอยืมโป้แทน แต่เจ้าสักที่หลังถูกไล่ออกก็ไม่ชอบใจ เลยกลับเข้ามาคนบ้านโป้ เพื่อขโมยแต่บังเอิญได้ไปแค่เอกสารไม่กี่ใบก็คือสำเนาบัตรต่างๆของเชนที่เชนให้โป้ซีลอกไว้เผื่อส่งให้โชนใช้ยืนยันตอนทำกิจกรรมต่างๆ สักมันเลยเอาเอกสารที่ได้ไปใช้กู้นอกระบบ พอเชนรู้เลยตามหาพวกนั้นจนเจอ เชนได้คุยกับสร สรมันก็ขอโทษ มันบอกว่าสักเอาเงินมาให้แต่ไม่ได้บอกว่าเอามาจากไหน และเงินก็ใช้จ่ายค่าหมอไปหมดแล้ว สรสัญญาว่าจะหามาคืน และในตอนที่เชนขับรถกลับนั้นเอง ก็เกิดอุบัติเหตุขึ้น


     พอโป้ได้รู้เรื่องราวทั้งหมด ก็เข้าใจดี เลยกอดปลอบให้กำลังใจเชน จริงๆแล้วก็แอบขอกำลังใจด้วยซ้ำ เพราะหลังจากนั้น โป้ได้เล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับโชนให้เชนฟัง เชนเองที่ได้ยินก็โมโหเป็นอย่างมากที่ลูกชายของตนต้องมาเจออะไรแบบนี้ และไม่คิดว่าโป้จะทำแบบนั้นได้ลง เชนเลยขอตัวและขึ้นห้องไปนอนกอดกับโชน พลางนึกขอโทษโชนในใจที่ต้องมาเจอเรื่องราวแย่ๆแบบนี้


     พอเช้า โชนเห็นว่าเชนนั้นมีสีหน้ากังวล เลยถามออกไป     
     
     "พ่อมีอะไรหรือเปล่า ไม่สบายหรอ ไปตรวจที่โรงบาลไหม"
     "ไม่ ไม่ใช่ เรื่องของลูกนั่นแหละ พ่อขอโทษนะ พ่อรู้หมดเเล้ว ที่ลูกต้องมาซวยเพราะพ่อ" โชนรู้ทันทีว่าโป้คงคุยกับพ่อแล้ว
     "เอาจริงๆผมไม่ได้คิดอะไรมาก พ่อไม่ต้องเป็นห่วง แล้วอีกอย่าง เรื่องที่เกิดขึ้น มันก็ทำให้ผมได้โตขึ้นด้วย"
     "จริงหรอ ไม่เป็นอะไรจริงๆหรอ"
     "ครับ ผมพูดจริงๆ" เชนไม่พูดอะไรกอดปลอบโชนอีกครั้ง แต่จะให้ดีกับคนที่ทำกับลูกชายคนเดียวของเขาแบบนี้คงยาก เชนเลยชวนโชนย้ายออกไปอยู่กันเอง พอโป้รู้ก็รีบมาขอโทษขอโพยเป็นการใหญ่ ท้ายที่สุดทั้งคู่ก็ปรับความเข้าใจกันได้


     โชนนั้นได้ตัดสินใจคบกับกาย และได้ไปทำงานเป็นล่ามให้กับบริษัทของโป้ กายได้เป็นนายแบบในสังกัดของบริษัทในเครือที่โป้ดูแล ทั้งคู่ ตัดสินใจซื้อคอนโดอยยู่ด้วยกัน
     โป้กับเชนตัดสินใจคบกัน และได้ย้ายไปอยู่บ้านหลังใหม่ ที่ทั้งคู่ช่วยกันออกแบบและวางแผนด้วยกัน และเชนก็เป็นพ่อบ้านเต็มตัว
     ปายนั้น ได้เข้ามหาวิทยาลัยที่เคยมาดูไว้ ส่วนเพื่อนในกลุ่มที่คุยกันว่าจะมาเรียนที่เดียวกันกลับแยกกันไปคนละทิศ อย่างต้นประชดพ่อมันด้วยการลงไปเรียนประมงทางภาคใต้ พ่วงโดมที่ตามตูดไป ส่วนเต้ มันบอกว่าจะไปหาช้างเผือกทางภาคเหนือ บิวที่ยังไงก็ได้กับชีวิตดันลงที่ประเทศมอขอ ด้วยเหตุผลที่ว่า 'ไม่อยากเรียนใกล้บ้าน'
     
     ปายย้ายของเข้าหอ พวกรุ่นพี่ก็นัดเพื่อไปเข้ากิจกรรมรับน้องในตอนบ่าย พอปายจัดของเสร็จก็ไปหาอะไรกิน ก่อนที่จะเดินทางไปยังลานกิจกรรม ตอนที่ปายกำลังยืนงงอยู่นั้นเอง ก็มีคนมาทักจากด้านหลัง
     
     "สวัสดีครับน้องใหม่ พี่ชื่อธันนะครับ ยินดีที่ได้รู้จัก"  

jackkrab

ขอบคุณครับ

anuponm

ขอบคุณครับ

Mayurikuro

จบแฮปปี้มากครับ ชอบๆ

Algae

ขอบคุณคับ

LUCKYPEE

ขอบคุณครับ

manuswin

ขอบคุณครับ

guyinbkk2510

ขอบคุณครับ

sad_sky

ขอบคุณครับ

Jame007009

ขอบคุณนะครับ

Baikhaow

ขอบคุณครับ

jackkrab

ขอบคุณครับ

Oic

ขอบคุณครับ

guideguide

ขอบคุณครับ

bokko.hiso

ขอบคุณครับ

Bassmk

ขอบคุณมากค้าบบบ

Navar

ขอบคุณ​ครับ

Feen

ขอบคุณครับ

Navar

ขอบคุณครับ

ta102

ขอบคุณครับ