แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย new_mezz เมื่อ 2021-11-28 00:16
ตอนที่ 1 ______
ผมชื่อต้น อายุ25ปี ทำงานเป็นพนักงานบริษัทแห่งหนึ่งที่เงินเดือนพอไปวันไปวา ผมเป็นผู้ชายธรรมดาที่อยากรวยและมีครอบครัวเหมือนกับทุกๆคน ติดตรงที่ว่าผมตัวคนเดียว หาแฟนก็ไม่ได้สักที ผมคิดว่าตัวเองก็หน้าตาหล่อพอสวมควร แต่อาจจะเพราะความธรรมดาของผม จึงไม่ได้ไปเตะตาใครเลย วันๆทำแต่งานตัวเป็นขน ไม่มีเวลาไปเที่ยวเล่นเหมือนอย่างคนอื่นสักที ชีวิตผมวนเวียนอยู่ที่ห้องพักและบริษัทซะส่วนใหญ่ ไม่มีอะไรหวือหวา เพื่อนสนิทสมัยมหาลัยก็ไม่ค่อยได้คุยกัน นานๆทีถึงจะนัดกันไปดื่ม แต่ครั้งล่าสุดก็ตั้งปีที่แล้ว ผมคิดว่าชีวิตผมแม่งไม่มีสีสันอะไรเลย จนผมไปเห็นช่องยูทูป พาเที่ยวเกาะแห่งหนึ่งที่เป็นสถานที่ท่องเที่ยวยอดนิยมในช่วงนี้ สามารถนั่งเรือจากประเทศไทยไปได้ ผมเป็นคนชอบธรรมชาติมาตั้งแต่ไหนแต่ไร พอเห็นว่ามันน่าสนใจดีจึงตั้งใจว่าจะไปเที่ยวที่นี้ในวันหยุดสิ้นปีให้ได้
[ต้น] และแล้ววันที่ผมรอคอยก็มาถึง ผมเดินทางไปที่เกาะแห่งนั้นพร้อมกับคณะทัวร์คนไทยเกือบ30คน วันแรกจะยังไม่มีการเที่ยวใดๆทั้งสิ้น ที่พักจะเป็นรีสอร์ทห้องพักเดี่ยว ผมเอาของไปเก็บพร้อมกับหยิบกล้องออกมาเดินถ่ายรูปธรรมชาติแถวๆที่พัก ผมได้คุยกับเพื่อนร่วมทัวร์หลายคน เป็นการเริ่มต้นที่ดีสำหรับผมมากๆ ไม่เหงาเหมือนกับตอนนั่งทำงานที่บริษัท บางทีผมอาจจะได้แฟนจากทัวร์นี้ก็เป็นได้...
วันที่สองเป็นการเดินป่าจะนำโดยไกด์ที่ทัวร์จ้างมา แต่เขาย้ำว่าห้ามออกนอกเส้นทางเด็ดขาด เพราะที่นี่หลงง่ายมาก ถึงจะเป็นเกาะขนาดปานกลาง แต่รอบข้างส่วนใหญ่มีแต่ป่าทึบ มีสิทธิ์ที่จะหลงง่ายมากๆ แต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะคนเกือบตั้ง30คน ผมไม่มีทางเดินหลงกลุ่มคนเยอะขนาดนั้นอยู่แล้ว ระหว่างที่ไกด์กำลังพูดแนะนำจุดต่างๆ ผมก็ยกกล้องขึ้นมาถ่ายภาพเก็บไว้ ที่นี้สวยมากๆจริงๆ อย่างกับป่าในทางประเทศที่เคยดูในทีวี แต่มันก็แอบน่ากลัวนิดๆ ถ้ามาคนเดียวผมคงไม่กล้าเดินแน่นอน
สักพักผมเกิดปวดฉี่ขึ้นมากระทันหัน จะขอตัวกลับไปฉี่ก็เกรงใจคนอื่นๆที่ต้องยืนรอ ผมจึงมองซ้ายขวาเห็นพุ่มไม้ใกล้ๆ ถ้าเดินเข้าไปอีกน่าจะหลบผู้คนพ้น ผมแอบเดินแตกแถวแยกไปฉี่ ได้ยินทั้งเสียงนก เสียงร้องของสัตว์เล็กๆดังสนั่นอยู่รอบๆกลัว น่าขนลุกไม่น้อยเลย พอฉี่เสร็จผมกำลังจะเดินกลับทางเดิม แต่ขวดน้ำดื่มกลับหล่นจากกระเป๋าและกลึ้งไปอีกทาง เพราะทางค่อนข้างชันทำให้มันกลึ้งไวมาก จนผมต้องวิ่งตาม จู่ๆขาผมก็สดุดหินจนล้ม กลึ้งลงเนินไป โชคดีที่มีพวกหญ้าคอยรับน้ำหนักจึงไม่เจ็บตัวมากนัก ผมลุกขึ้นมามองซ้ายขวา แทบไม่ได้ยินเสียงกลุ่มทัวร์เลย ไม่รู้ผมอยู่ไกลจากพวกเขามากแค่ไหน แต่ที่รู้ๆคือผมหลงแล้วเรียบร้อย... ผมหยิบมือถือออกมา แน่นอนว่ามันไม่มีสัญญาณ จำได้ว่ามีแผนที่ที่ไกด์แจกเผื่อฉุกเฉิน ให้เดินไปที่จุดสีแดงเพื่อขอความช่วยเหลือหากหลงจริงๆ ผมเองก็ดูแผ่นที่ไม่เก่งนัก จึงต้องลองผิดลองถูก เดินไปเรื่อยๆดู รอบข้างมันมีแต่ป่าไม้ สีเขียว ผมแทบจำไม่ได้ด้วยซ้ำมันมาจากทางไหน ผมเดินเท้าเกือบครึ่งชั่วโมงไม่ได้ยินเสียงใครเลยนอกจากเสียงข้างในป่า ผมถอดใจกับแผนที่และร้องตะโกนให้คนช่วยอย่างสุดกำลัง "ช่วยด้วยครับบบบบบบบบบบบบบบ!!" "ผมหลงป่า!!" "มีใครได้ยินไหมมมมมมมมมมมมม!!!" ผมตะโกนจนคอแห้งจนไม่เหลือเสียง ระหว่างที่นั่งพักก็ได้ยินเสียงพุ่มไม้ขยับ พร้อมกับเสียงคนเดิน ผมดีใจมากเพราะคงจะเป็นคนที่ได้ยินเสียงผมและเดินมาช่วย "เฮ้ย!!" ทว่าคนที่โผล่มากลับไม่ใช่คนทั่วไป เป็นผู้ชายผิวคล้ำมากตัวสูง มือถือหอกยาว ท่อนบนไม่ใส่อะไรเลย ส่วนท่อนล่างสวมแค่เศษผ้าเก่าๆปิดปังเป้าของตัวเอง หน้าตาบึ้งตึงเหมือนพร้อมจะเอาหอกแทงผมตอนไหนก็ได้ ลักษณะหน้าตาคล้ายกับคนไทยมาก แต่ไม่ได้หัวโล้น ดูแป๊บเดียวก็รู้ว่า...นี้คือคนป่าแน่นอน!! "ยะ...อย่าเข้ามานะ!" "..." อีกฝ่ายไม่ตอบแถมยังเดินชี้หอกมาทางผมเรื่อยๆ ผมไม่กล้าแม้จะวิ่งหนี เพราะกลัวมันโยนหอกใส่ จึงได้แต่ยกมือห้าม "ฟะ...ฟังออกไหม? อย่าทำอะไรผมเลยนะ ผมแต่หลงมา" "..." ไม่ตอบเหมือนเดิม ไม่รู้ว่าฟังไม่ออก หรือไม่สนใจกันแน่ "ฮือออ กูจะโดนจับไปกินไหมเนี่ยยยย" ผมพึมพำออกมาอย่างไม่รู้ตัว พอนายคนป่าเห็นว่าผมยืนนิ่งไม่มีทางสู้ ผมยกมือขึ้นทั้งสองข้างคล้ายท่าของผู้ร้ายกำลังโดนปืนตำรวจจ่อ นายคนป่าเดินเข้ามามองสำรวจร่างกายผมอย่างหวาดระแวง ประมาณว่าคงกำลังสำรวจว่ามีของอันตรายในตัวผมรึเปล่า "อะ...อะไรเล่า จ้องอยู่ได้! จะทำอะไร!" "..." มันเดินเข้ามาดึงกระเป๋าสะพายหลังผมออก และฉีดค้นด้านในอย่างรวดเร็ว ส่วนมากจะเป็นของจำเป็นสำหรับการเดินป่า และพวกของกิน น้ำดื่ม นายคนป่าทิ้งทุกอย่างลงพื้น และขยับเข้ามาจับตัวผมหมุนไปหมุนมา ทั้งโน้มหน้าเข้ามาดมกลิ่นผม ทั้งจับสำรวจร่างกายผมไปด้วย เหมือนว่ามันจะอยู่ในป่ามานานจนไม่เชื่อใจใคร ก็เลยอยากแน่ใจว่าผมไม่มีพิษภัย "โอ้ยเลิกตรวจสักที กูไม่มีของอัตรายหรอก!" "..." มันทำหน้าไม่พอใจทันทีตอนผมตวาดใส่ พออยู่ใกล้กันขนาดนี้ผมก็เริ่มสังเกตร่างกายของคนป่าคนนี้อย่างจริงจัง เป็นชายที่ผิวคล้ำมากก็จริง แต่หุ่นกำยำเหมือนคนที่ออกกำลังกายบ่อย มีซิกแพคและกล้ามอกเล็กน้อยพอดูดี เอาเข้าจริงๆหน้าตาก็ไม่ได้แย่มาก คล้ายคนไทยก็จริง แต่ผมก็ไม่รู้ว่าเชื้อชาติอะไร กลิ่นตัวมันผสมผสานไปด้วยกลิ่นป่าไม้และดิน ไม่ได้เหม็นเปรี้ยวอย่างที่คิด สักพักก็นายคนป่าก็หันไปดึงเถาวัลย์แถวนั้นมามัดมือผม สภาพผมเหมือนเป็นตัวประกันที่พร้อมจะโดนโยนลงหม้อต้มแดกหยั่งไงหยั่งงั้น มันพาผมเดินเข้าไปในป่าลึกกว่าเดิม ผ่านแม่น้ำลำธารที่น้ำใสมากๆ มองเห็นปลาว่ายผ่านตาเลย ขนาดตอนโดนจับยังมีเวลาชมเชยธรรมชาติอีก กูนี่ไม่เจียมตัวเลย... ไม่ถึง20นาทีก็ไปโผล่ที่สถานที่แห่งหนึ่งที่ผมขอเรียกว่าหมู่บ้านก็แล้วกัน กะจากสายตาไม่ใหญ่มาก มีคนป่าทั้งชายและหญิงต่างหันมามองผมอย่างสนใจ มีผู้ชายสองคนเดินถือหอกมาทางผม พวกมันเดินมาคุยกับคนที่พาผมมา คุยกันภาษาอะไรไม่รู้ผมไม่เข้าใจ แถมพวกมันผู้เบามาก สักพักไอ้คนเดิมก็ดันตัวผมให้เดินตรงไป "จะพากูไปไหนเนี่ย!...คงจะไม่เอากูไปฆ่ากินใช่ไหม!" "..." พูดอะไรไปมันก็เงียบ สงสัยจะไม่เข้าใจจริงๆ มันพาผมไปหยุดที่สิ่งก่อสร้างที่ผมขอเรียกมันว่าบ้านก็แล้วกัน เพราะมันสร้างจากไม้ทั้งหมด ดูทรงแล้วน่าจะเป็นบ้านปกติที่คนป่าใช่นาน ด้านในไม่มีอะไรมาก มีที่นอนที่ฐานทำจากไม้ไผ่เรียงกันปูด้วยใบอะไรสักอย่างที่สานกัน มันดึงผมไปนั่งและมัดข้อเท้าด้วยเถาวัลย์ พร้อมกับมัดข้อมือผมไว้กับเสาไม้ จนผมไม่สามารถขยับทำอะไรได้ "เฮ้ยย มัดกูทำไมเนี่ย! สรุปพากูมาทำไม!...อ้าวแล้วจะไปไหนอะ!" พอมัดผมเสร็จมันก็เดินออกไปหน้าตาเฉย ทิ้งให้ผมนั่งงงอยู่คนเดียว "อะไรวะเนี่ย ทำไมชีวิตกูต้องซวยแบบนี้ด้วย..." ระหว่างที่ผมนั่งอยู่ในบ้านมัน ก็มีคนบ้านหลายคนเดินผ่านและหยุดมองผม ก่อนจะเดินจากไป เป็นแบบนี้ทุกคน อย่างกับเจอของแปลก อยากจะบอกเหมือนกันว่าพวกมึงก็แปลกสำหรับกูเหมือนกัน!
ตะวันจวนจะตกดึกท้องผมก็ร้องหิวข้าวทันที ยังไม่ได้กินข้าวเที่ยวด้วยซ้ำนี่จะเย็นแล้ว หิวได้ไม่ทันไร ไอ้ตัวการก็เดินเข้ามาพร้อมของบางอย่างที่มีกลิ่นหอม มันคือเนื้อสัตว์ที่ย่างไฟ ซึ่งผมก็ดูไม่ออกว่าเป็นสัตว์อะไร มันยื่นมาป้อนให้ผม ตอนแรกจะไม่กิน แต่พอมันทำหน้าโมโหก็เลยกิน ซึ่งมันอร่อยกว่าที่คิดมาก ไม่รู้เพราะว่าผมหิวมากรึเปล่า รสชาติคล้ายไก่กับหมูเลย มันป้อนผมจนหมด พร้อมกับน้ำดื่มที่รองด้วยใบไม้ใหญ่ๆ แล้วมันก็เดินหนีออกไปอีก ผ่านไป1ชั่วโมง ตอนนี้รอบข้างมืดสนิท มีแค่แสงจากกองไฟที่คนในหมู่บ้านจุดตรงกลางหมู่บ้าน เป็นแสงสว่างหนึ่งเดียว ผมได้ยินเสียงคนคุยกันดังมากข้างนอก เหมือนพวกคนป่ามารวมตัวกันทำอะไรสักอย่าง และไอ้คนเดิมก็เดินเข้ามาตัดเถาวัลย์และผมเดินออกไปข้างนอก ซึ่งตอนนี้มีคนป่าเกือบ30คนกำลังชูไม้ชูมือเหมือนกำลังฉลองอะไรบางอย่าง "ฉลองอะไรกันวะ จะแดกกูเหรอ?" มันพาผมเดินไปหาชายแก่คนหนึ่งที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้าหมู่บ้าน เพราะดูจากการแต่งตัวที่ดูเด่นกว่าคนอื่น ในมือถือถ้วยที่ทำจากกะลามะพร้าว นายคนป่าพาผมไปหยุดตรงหน้าชายแก่คนนั้น ก่อนจะพยักหน้าลง และชายแก่ก็ใช้นิ้วโป้งแตะของเหลวในถ้วยกะลา มาป้ายหน้าผากผม กลิ่นมันเหมือนปูนแดงหรืออะไรสักอย่าง พอป้ายเสร็จ เสียงโห่จากคนป่ารอบๆข้างก็ดังขึ้นสนั่น "เดี๋ยวนะ นี่มันพิธีอะไรวะ? กูงงไปหมดแล้ว" จู่ๆในหัวผมก็นึกถึงบางอย่างที่มันคล้ายกับพิธีกรรมนี่ มันเหมือนพิธีแต่งงานเลย!!! ในขณะที่ผมอึ้งกับความคิดตัวเองอยู่ก็มี ชายแปลกหน้าอีกคนเดินเข้ามา "ยินดีด้วยนะไอ้หนุ่ม เอ็งมีผัวแล้ว" "เฮ้ย! คุณพูดไทยได้เหรอ!! นี่มันอะไรกัน! ทำไมผมโดนจับมาแบบนี้" "นี่คือพิธีแต่งงานของคนหมู่บ้านนี้ และคนนายคนนี้ชื่อบาคิว คือเจ้าบ่าวของเอ็ง" ชายที่พูดไทยได้ชี้ไปยังไอ้คนป่าที่แต่งงานกับผม "เฮ้ยจะบ้าเหรอ! ผมไม่เห็นเข้าใจเลย!" "เดี๋ยวอยู่ไปก็เข้าใจเองแหละ โชคดีสำหรับคืนนี้แล้วกัน" เขาพูดจบก็พยักหน้าให้เจ้าบ่าวผมที่ชื่อบาคิว จากนั้นมันก็พาผมเดินกลับไปที่บ้านมันเหมือนเดิม แค่คราวนี้มีอะไรเปลี่ยนไป ไอ้บาคิวไม่มัดผมที่เสาไม้อีกแล้ว แค่ดันตัวผมลงไปบนที่นอนไม้ไผ่ แล้วมันก็คร่อมตัวลงมาทับผมและใช้จมูกสูดดมตรงซอกคอผมอย่างหื่นกระหาย ผมได้ยินเสียงลมหายใจของมันอย่างกับสัตว์ป่าที่พร้อมจะกินเหยื่อ มันลวนลวมผมอย่างกับผมเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ ตอนนี้ผมได้กลิ่นกายมันชัดมาก กลิ่นที่ให้ความรู้สึกของผืนป่าและดิน กลิ่นความเป็นชายฉุนจมูกสุดๆ แต่มันไม่ได้เหม็นแต่อย่างใด มันทั้งเลียซอกคอผมและดูดอย่างเมามัน "เฮ้ยทำอะไรเนี่ยย อย่านะเว้ยยย!" ระหว่างที่ผมพยายามดันตัวมันออก มือและแขนของผมก็สัมผัสและเสียดสีกับมัดกล้ามแน่นๆของมัน ผิวของมันค่อนข้างลื่น ไม่หยาบอย่างที่คิด กลับกลายเป็นว่าเหมือนผมกำลังนัวเนียกับมันหยั่งไงหยั่งงั้น "อื้อออ! มึงจะปล้ำกูเหรอ กูเป็นผู้ชายนะ!" สิ้นคำพูดผม มันก็ถอดเสื้อผมออกได้สำเร็จ ไอ้บาคิวมันครอบปากลงบยหัวนมผม เลียและดูดเสียงดังจ๊วบหลายที จนผมเสียวไปทั้งตัว หัวนมเป็นจุดเสียวของผู้ชายอยู่แล้ว พอมาเจอดูดแบบดุดันแบบนี้ยิ่งระทวยกันไปใหญ่ มันยกแขนผมขึ้น สูดดมรักแร้ผมอย่างเอาเป็นเอาตาย พร้อมกับเลียขนรักแร้ผมสลับกับดูดหัวนม ถ้าคิดไม่ผิด มันคงจะหลงรักผมมาก ถึงขั้นเอาผมมาแต่งงานที่หมู่บ้านมัน... "อื้ออกูเสียว อย่าดูดหัวนมกูสิวะ...อ๊าสสส์!!...มึงชอบกลิ่นกูขนาดนั้นเลยเหรอวะ...อื้อออ!" สักพักมันก็เงยหน้าขึ้นมาสบตากับผม ดวงตาของมันเปร่งประกายมาก เหมือนกำลังอ้อนวอนผมอยู่ พอมาดูมุมนี่มันหล่อมาก ถึงผมจะเป็นชายแท้ ก็ต้องยอมรับว่ามันหล่อ มันค่อยๆยื่นหน้าเข้ามาเรื่อยๆจนริมฝีปากพวกเราแตะกัน และกลายเป็นจูบที่ดูดดื่ม ผมกำลังจูบปากกับคนป่า!! "อื้อออ...อือออ" เจ้าบาคิวไม่ได้กลิ่นปากอย่างที่คิด แต่ลิ้นของมันค่อนข้างซุกซน แหย่เข้ามาในโพรงปากผมอย่างกับอสรพิษ จูบของมันทำให้ผมอ่อนระทวย ไม่หลงเหลือความคิดจะขัดขืนอีกต่อไป... และในที่สุดสิ่งสุดท้ายที่ปกปิดร่างกายของผมก็ถูกถอดออก กางเกงขาสั้นพร้อมกางเกงในของผมถูกถอดทิ้งอย่างไม่ใยดี มันจับผมคุกเข่าท่าหมา4ขา และย้ายตัวไปด้านหลัง ตามมาด้วยความเปียกแฉะ เพราะมันกำลังเลียรูตูดผมอย่างเมามัน ผมรู้สึกได้เลยว่ามันเกร็งลิ้นและแหย่เข้ามาในรูเล็กน้อย จนทวารผมเปิดทีละนิด "อื้อออ...อาาาา...กูไม่เคยโดนเลียตูดมาก่อนเลย...อื้ออออ...เสียววะ...อ๊าสสส!" สักพักมันก็แหย่นิ้วเข้ามารวดเดียวจนผมรู้สึกจุกท้อง แม่งไม่ถะนุทนอมกูเลยสักนิด ไอ้บาคิวทั้งดูดทั้งเลีย เบิร์นรูตูดผมเกือบ10นาที มันก็ฟาดแก้มก้นผมหลายทีอย่างสะใจ "อะไรอีก?" มันเดินมาตรงหน้าผม พร้อมกับรอยยิ้มแปลกๆ ผมรู้ทันทีเพราะตรงเป้ามันมีบางอย่างแข็งโด่ออกมา เศษผ้าที่มันใช้ปกปิดอยู่ แทบปิดไม่มิด พอมันถอดเศษผ้านั้นออก ผมก็เจอกับควยสีดำทะมึนดูน่ากลัวสุดๆ ลำมันยาวมากๆผมกะจากสายตาคงเกิน8นิ้วแน่ๆ แถมยังมีขนหมอยที่หยิกและดกดำทุกๆ เป็นภาพที่โคตรลามก เหมือนควยชาวต่างชาติที่ผมเคยดูในหนังโป๊ ช-ญ เลย "จะ...จะให้กูอมให้เหรอ" มันจ่อหัวควยมาใส่ผม มีน้ำเงี่ยนนิดๆผุดออกมาให้เห็น "แต่กูอมไม่เป็น กูเป็นผู้ชายแท้นะเว้ย" พอผมปฏิเสธไป มันก็บีบปากผมอ้าออกและยัดควยใส่ปากผมทันที! ควยขนาดใหญ่และยาวเกิน8นิ้วแทงเข้าในลำคอผม แทบสำลักน้ำลาย มันคับปากผมมาก พร้อมกลิ่นความเป็นชายลอยฉุนออกมาแตะจมูก มันโยกเอวเย็ดปากผมช้าๆ ซึ่งผมก็พยายามปรับตัว เกือบจะอาเจียนหลายครั้ง แต่ก็ต้องยอม เพราะกลัวมันโมโห ไม่นานควยมันก็เปียกชุ่มไปด้วยน้ำลายของผมทั้งลำ มันเอาควยตีปากตีแก้มผมเหมือนกำลังหยอก แถมยังเอาควยเขี่ยใบหน้าผมไปมาอย่างเอาแต่ใจ มันย้ายตัวไปอยู่ด้านหลังอีกครั้ง ผมรู้ทันทีว่าอะไรจะตามมา มันถ่มน้ำลายใส่รูตูดผมครั้งสุดท้าย ก่อนควยใหญ่ๆจะถูกแทงเข้ามาทันที! รูตูดผมแหกบานแน่นอน เพราะมันเจ็บมาก และแน่นมาก แต่แรงเสียดสีของผนังอ่อนก็ทำให้ผมเสียวจนเกือบขาดใจ การถูกเย็ดตูดมันรู้สึกแบบนี้นี่เอง เสียวยิ่งกว่าเย็ดเองอีก... "อื้ออ...อ๊าาาา!!...กูเจ็บนะเว้ยย!!...อ๊าสสสส์" "อูววว!!!!...โอ้วว!!!" เป็นครั้งแรกที่ผมได้ยินเสียงมันคราง มันครางดังมากจนผมตกใจ ทั้งยังฟาดตูดผมไม่ยั้ง และเย็ดตูดผมอย่างบ้าคลั่ง "อ๊าาา!...อื้ออออ...เสียวววจัง...ซี้ดดดด!!...อ๊าสสส์!!" ไอ้บาคิวมันเย็ดผมจนได้ยินเสียงปับ! ปับ! ปับ! แก้มก้นผมกระแทกกับต้นขามันถี่ยิบ รูตูดผมร้อนแผ่วเหมือนไฟลุก ทั้งเจ็บแสบและเสียวพร้อมๆกัน นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ผมเสียซึงตูดให้ผู้ชาย แถมยังเป็นคนป่าอีก! "อูววว อูวววว" "อ๊าสสส์!!...เบาๆหน่อย!...อื้อออ!!" "โอ้ววว...อูววว...อูวววว!" พอบอกเบาๆมันยิ่งกระแทกแรงกว่าเดิม จนผมแทบคลาน4ขาไม่ไหว ผมถูกมันเย็ดอย่างกับสัตว์ สมองผมคิดอะไรไม่ออกเลย นอกจากรูบานแน่ๆ "กูเสียว!...น้ำจะแตกแล้ว! อ๊าาาา!!" จู่ๆผมก็น้ำแตกทั้งๆที่ไม่ได้ชักว่าวเลย น้ำอสุจิพุ่งใส่ที่นอนของมันเลอะไปหมด จังหวะนั้นแหละที่ผมหันกลับไปมองด้านหลัง ผมตาโตเมื่อเห็นคนป่าผู้ชายประมาณ 3-4คนกำลังยืนชักว่าวตามตรงบ้านที่ผมอยู่ ไอ้บาคิวคงเห็นว่าผมเห็นแล้ว จึงหันหน้าผมไปหาพวกผู้ชายเหล่านั้นที่ยืนสาวว่าวอย่างเมามัน ไม่รู้พวกมันเดินมาดู ไอ้บาคิวเย็ดผมตั้งแต่เมื่อไหร่ "เชี่ยยยนี่มึงเย็ดกูให้เพื่อนมึงดูด้วยเหรอ! อ๊าาา!...นี่มันหมู่บ้านเชี่ยอะไรเนี่ยยย!!" ประมาณ10นาทีได้หลังจากที่ไอบาคิวกระแทกตูดผมอย่างบ้าคลั่งมันก็จับหน้าผมหันกลับมาอมควยมัน มันฉีดน้ำว่าวใส่ปากผมจนล้นปาก ทะลักออกมาด้านนอก น้ำว่าวมันคาวมาก แถมเยอะมากด้วย เช่นเดียวกับพวกผู้ชายตรงหน้าประตู พวกมันเดินเข้ามาชักว่าวแตกใส่ตัวผม บางคนแตกใส่หัวผม และใส่หน้าผม และพวกมันก็เดินจากไป ทิ้งให้ผมนอนหอบอยู่กับเจ้าบาคิวสองคน "กูไม่ไหวแล้ว กูเหนื่อย" ไอ้บาคิวกระตุกยิ้มอีกครั้ง ก่อนจะนอนลงข้างๆผม ผมคิดว่ามันจะนอนพัก แต่ไม่ใช่ มันจับท่อนควยมันตั้งโด่ชี้ฟ้า และอุ้มตัวผมไปนั่งเทียนให้มัน สรุปมันเย็ดผมอีกรอบจนน้ำแตกในรูตูดผม หลังเซ็กส์รอบที่สอง ผมเผลอหลับไปเมื่อไหร่ก็ไม่รู้... และก็ไม่รู้ด้วยว่าชีวิตผมหลังจากนี้จะเป็นอย่างไหร่...
_______________ รอติดตามตอนต่อไป
> อ่านตอนแรก < > อ่านตอนสอง < > อ่านตอนสาม < _______________ ถ้าชอบก็บอกด้วยนะ จะได้มีกำลังใจแต่งต่อ
| 
[คัดลอกลิงก์]
ข้อความที่ท่านได้อ่านในเว็บจีโฟกายดอทคอมนี้ เกิดจากการเขียนโดยสาธารณชน และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ หากท่านพบเห็นข้อความใดๆ ที่ขัดต่อกฎหมาย และศิลธรรม ไม่เหมาะสมที่จะเผยแพร่ ท่านสามารถแจ้งลบข้อความได้ที่ Link “แจ้งลบโพสนี้” ที่มีอยู่ใต้ข้อความทุกข้อความ หรือ ลืมพาสเวิดล๊อกอิน/ลืมชื่อที่ใช้สมัคร หรือข้อสงสัยใดๆแจ้งมาที่ G4GuysTeam[at]yahoo.com ขอขอบพระคุณที่ให้ความร่วมมือ 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2021-11-23 05:54:43
บุ๊คมาร์ก
แชร์
Twitter
แชร์
แจ้งลบโพสนี้
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
เน้นสีกระทู้
โพสต์ 2023-6-2 23:46:07
ขอบคุณนะครับ
โพสต์ 2021-11-23 06:11:42
โพสต์ 2021-11-23 08:14:19