ไม่มีรักในหมู่เกรียน

เหล้า

ผมตั้งชื่อตัวเองว่าเหล้า เพราะเป็นคนที่ชอบดื่ม....ไม่มีเหตุผลอื่น

เมทของผมเป็นตุ๊ดแอ๊บแมนแต่พอเสียท่าให้มันเท่านั้นแหละมันก็เปลี่ยนจากไอ้เรียวเป็นอีเรียวทันที!

ผม....มาเจอทางวงกต.....ที่ไม่สมควรถอยซะแล้ว!!

เหล้า

"......"ผมเหงื่อหน้าผากซึมเมื่ออีเรียวตัวแสบระริกระรี้โชว์คลิปวิดีโอที่มันถ่ายเอาไว้เป็นหลักฐานมัดตัวว่าผมทำอะไรมัน...

แล้วผมไปทำอะไรมันหรอ??

อันนี้ก็สมองตื๊อไปหมด!.....แต่ผมก็ยอมรับว่าภาพเคลื่อนไหวที่มันมีเสียงหอบครวญของผมและมันไม่ใช่สิ่งที่เมคขึ้นมาง่ายๆ

ให้ตายซี่...ถึงผมจะเมามากเมาน้อยผมก็ต้องรู้ซี่ว่าไอ้นั่นของผมมันแข็งตอนไหน.....

"พอแระ....ให้ดูแค่นี้พอ!เดี๋ยวรับไม่ได้ไปกว่านี้ก็แย่เลย..."อีเรียวหัวเราะร่วนอย่างพอใจ....เสียงเข้มๆของมันหายไปตั้งแต่เมื่อคืน....

ผม....ไม่ชอบกิริยาท่าทางตุ้งติ้งออกนอกหน้าของมันตอนนี้เลย...สู้ฝืนๆแมนๆอย่างเก่าไม่ได้!

"กูอยากตาย!"ผมโพล่งออกมาให้มันได้ยินซึ่งมันก็ทำทีเฉย

ผมจะยังมีหน้าไปพบบรรพบุรุษที่อยู่บนสวรรค์ได้อีกหรือ???............ไปลงนรก!

suchinda

ชอบ ชอบ ชอบมาก

เหล้า

ผมยกซดเหล้าแก่ๆให้มันขมขื่นกว่าความรู้สึกที่มีอยู่แต่ก็ชะงัก....เดี๋ยวกูก็เมาไปทำบัดสีอีกหรอก...ผมต่อว่าตัวเองอย่างมีสติแล้ววางแก้วลงฉับพลัน

"มึงแปลกๆไปนะไอ้หมา...กระแดะอยากจะเป็นเทวดาสุราขึ้นมาแล้วรึไงวะ?ทิ้งให้มันเหลือติดก้นแก้วไว้อย่างนั้นเห้ที่ไหนมันจะแดกเดนมึงฟระสัตว์??"

ตกลงแล้วผมจะเป็นอะไรเนี่ย??หมารึเห้รึสัตว์รึเทวดา???

"......"ผมอยากจะลุกขึ้นมาเกรียนกับเพื่อนอยู่เหมือนกันเพราะอารมณ์ไม่ค่อยดีแต่เพราะมีรอยเปื้อนที่มันละอายใจเหลือเกินก็เลยเลือกที่จะปิดปากเงียบแล้วลุกออกจากวงไปเสียเอง

"มันเป็นเห้ของไรมันวะ?"เพื่อนๆบ่นตามมาแต่ก็ไม่มีใครลุกจากวงเหล้ามาตามดูใจผมซักคน...

ผมปลีกเอาความอดสูที่เริ่มจะทวีคูณเพิ่มขึ้นเมื่อแอลกอฮอล์มันซึมเข้าเส้นเลือด

ผมรู้สึกอ่อนไหวแปลกๆ...เสียงหัวเราะของอีเรียวมันหยามผมชัดๆ!

คนน่าสมเพชอย่างผมก็เอาแต่พิรี้พิไร...คนเรามันต้องเข้มแข็งซี่!!ทำยังกะเป็นสาวน้อยโดนพรากพรหมจรรย์อย่างนั้นมันเสียเซลฟ์ชิบห่า!

"กูต้องชำระแค้น!"ผมโพล่งขึ้นมาก่อนจะหุนหันบิดชาลี"ฮ่างๆ"(พังๆ)ตรงไปยังหอพักชายของมหาวิทยาลัยที่ผมพักอยู่พบว่าอีเรียวกำลังทำหน้าแป้นแร้นพูดจาเกี้ยวพาราสีเพศผู้เทียมๆที่ดูตุ้งติ้งอยู่แต่ก็แมนกว่ามันนิดหน่อย....

ความปรี๊ดมันแล่นขึ้นหน้า...ไม่ได้หึงหวงเว่ย!แต่เพราะเกิดอาการหมั่นไส้จนสุดตรีนต่างหาก

"อ้า!ผัวหนูกลับมาแล้ว...."อีเรียวจีบปากจีบคอวิ่งก้นส่ายรี่มารับผมที่จอดรถอยู่

"ขึ้นไปกะกูเลย!"ผมคว้าแขนมันหมับแล้วฉุดกระชากลากถูจริตที่ทำทีอ้อยอิ่งถ่วงเวลา

"ไม่ต้องรีบก็ได้ค๊า...ไปอยู่แล้ว"อีเรียวพยายามสะบัดข้อมือออกจากมือของผม...ซึ่งผมก็เพิ่งรู้สึกว่าตัวเองออกแรงกำข้อมือแห้งๆของมันแรงไปหน่อย...แล้วท่าทางที่ผมทำไปท่ามกลางฝูงชนนั้นก็พอจะเข้าใจผิดได้อีกเยอะ!.....

ตกลงแล้วผม.....ทำให้มันแย่ลง??

นั่นเองที่ยิ่งเพิ่มพูนความเกรี้ยวกราดในใจผมมากขึ้น....

ผมไม่รู้หรอกว่าอีเรียวเมทของผมจะอะไรยังไงแต่ตอนนี้มันยั่วโมโหผมได้ทุกวินาที!!ไม่ว่ามันจะทำอะไรที่ไหนอย่างไร....

เหล้า

ตามจริงแล้ว....ผมน่าจะคุยกับมันอย่างปัญญาชนคุยกัน....อาจมีข้อตกลงหรือเงื่อนไขอะไรก็แล้วแต่เพื่อให้เรื่องมันแล้วก็แล้วไป....ไม่ต้องกลับมาแบล็คเมล์กันทีหลังให้เสียชื่อวงศ์ตระกูล...

ไม่รู้ทำไม....หรือผีห่าซาตานมันดลใจให้ผมทำให้เรื่องมันไปกันใหญ่!

"อะไรอีกล่ะจ๊ะ?หรือว่าอยาก..."อีเรียวยังไม่เลิกยั๊วะผม

"ปึง!"ผมถีบโต๊ะญี่ปุ่นข่มขวัญให้มันรู้จักหุบปากมั่งแต่มันก็ไม่เป็นผล

"ซาดิสต์โคตรๆอ่ะ..."มันทำท่าเอียงอายจนผมเสียกระบวน....ปั่นป่วนที่หัวใจจุกใต้ลิ้นปรี่ มวนท้อง มึนงง ไปไม่เป็น!

"ไม่ต้องห่วงหรอกนะ...คลิปนั่นน่ะลบไปแล้ว..."มันเอ่ยขึ้นมาปลอบใจผมที่ทิ้งตัวลงนั่งกับพื้นอย่างจำนน

"ลบในมือถือนะเพราะโพสในเว็บเรียบร้อยแล้ว...ฮิๆ"

".....!!....มึงว่าไงนะ?"ผมแทบช็อค

"ฮี่ๆ..ฮ่าๆ..."มันยังคงหัวเราะร่วนอย่างพอใจที่เห็นหน้าผมในสภาพที่น่าสมเพช

ผมก้มหน้ากัดฟันกรอด....ถ้าจะห่ามันก็ตายเร็วเกิ๊นนน....แถมตายไปผมก็ติดคุกซวยแดกผมอยู่คนเดียว!....สมองอันแสนเกรียนในสายเลือดของผมก็คิดได้อย่างทุเรศทุรัง!

"มึงทำได้..กูก็ทำได้..."ผมแสยะยิ้มเหี้ยมที่สุดเท่าที่เคยยิ้มมา

"........."ท่าทางอึ้งของมันทำให้ผมมั่นใจในลู่ทางที่เลือกมากขึ้น

ผมไม่รอช้าจับมันบิดแขนไพล่หลังแล้วกดมันคว่ำหน้า แรงขัดขืนเล็กๆของมันทำให้ผมได้ใจ

ที่จริงมันก็แค่ปากเก่ง!!

"เดี๋ยว!"มันร้องขอผมเป็นการถ่วงเวลา

"ไม่ทันแล้ว...อ้อยเข้าปากช้างเว่ย!มึงไม่เคยได้ยินหรอ?มึงอยากได้ไม่ใช่หรอ?เดี๋ยวกูจัดเต็ม..."ผมกระซิบข้างหูมันซึ่งตอนนี้มันไม่ขัดขืนอะไร....มันกำลังทำใจดีสู้เสืออยู่!

แผนการของผมมันดำเนินการมาถึงขั้นนี้แล้ว!!ผมจะมัวลำบากใจ...หรือติดขัดอะไรมากไปนัก...เดี๋ยวก็เสียแผน!!

ผมพิจารณาร่างผอมๆแห้งๆของมัน...ผมใช้สองมือจับกุมแขนของมันไพล่หลังส่วนตัวของมันผมใช้กลยุทธ์นั่งคร่อมไว้....

ผมพิจารณามองหาสัดส่วนที่คิดว่าจะพอเร้าอารมณ์เหมือนหญิงสาว....ไม่มี!!

ทำยังไงถึงจะคึกขึ้นมา?....ขืนแช่นานๆมีหวังโดนจับได้แน่!

แล้วที่หนักใจสำหรับผมก็คือ....เอากะมันเนี่ยนะ???

เอายังไงก็ไม่รู้เลย...ให้ตายสิหว่าตอนกูเมาทำไมทำได้ลง?

แต่เท่าที่รู้มาก็คือเอาไอ้นั่นยัดเข้ารูตูดมัน!

"ไม่เล่นแล้ว....อยากทำก็ทำดีๆเหอะทำกันบนเตียงนุ่มๆเหอะ"มันเอ่ยปากขึ้นมาเมื่อผมดึงหัวกางเกงของมันลง

"ไง....นึกกลัวขึ้นมาซะงั้น?ป๊อดหรอ?ปากเก่งนักนี่!ทำดีๆมันก็เข้าทางมึงสิวะ...ทำแบบนี้แหละมันสะใจกูดี"ผมใช้นิ้วมั่วๆไปมันก็ดันครวญอย่างทรมาน

"มึงมีอารมณ์แล้วหรอ?"น่าน...ผมดันยวนแบบไม่รู้จริง

"ไอ้บ้าเอ๊ย!...ฉันจะตายอยู่แล้ว"มันสบถด่าผมพร้อมๆกับการคร่ำครวญ

"ฮ่าๆ...ไม่อยากให้กูปล่อยสิท่า"

"ปล่อย!!...ฉันเถอะ...ไอ้คนบ้า..."ใบหน้าของเรียวอินอารมณ์แต่ก็ยังด่าทอผมได้.....จนเสร็จคามือ

ความรู้สึก..มัน........อธิบายไม่ได้

แต่ผมว่าผมรู้สึกละอายใจอยู่เล็กน้อยที่รังแกคนที่อ่อนแอกว่า...ถึงมันจะทำตัวเปรี้ยวกวนตีนผมแค่ไหนมันก็แค่...ผู้ฉิงแห้งๆท่าทางขี้โรคคนนึง....

เหล้า

ผมไม่ได้นำพาความกลุ้มใจอีกแล้ว....นิสัย...ของผมมันชอบที่จะเหนือกว่า...

ถึงอีเรียวมันจะชอบตื๊อผมให้ปวดตับ....แต่มันก็ไม่ชอบที่ผมหักดิบกะมันนัก...เพราะไม่ได้อยู่ในความคาดหวัง

ผมทำอะไรไป???

จากที่แค่ฉุนเพราะโดนหยามหน้ากลับเป็นว่าทำอีท่าไหนไม่รู้จนต้องมาซั่มมันทุกเช้าค่ำ!

มันเป็นแผนเอาคืนที่ผมว่าไม่เข้าท่าสุดๆ!....ผมเสียอยู่คนเดียวเห็นๆ!

พระเจ้าช่วยเอ๊ย!...........โง่หรืองี่เง่ากันแน่ว๊า????

แต่ที่แน่ๆปัจจุบันผมต้อง.....เฮ้ออ

"นั่งเหม่อเลยหรอวะ?เอ็กซ์ขนาดนี้เลยนะเว่ย!"เพื่อนสะกิดผมที่นั่งต่อหน้าจอแต่จิตใจไม่ได้จดจ่อกะความเอ็กซ์ทะลุจอนั้นเลย.....ก็ของจริงที่ผมประสบพบเจอมาหมาดๆมันไม่ใช่ชายกะหญิงนี่หว่า...

ดันทะลึ่งไปเอากะตุ๊ดซะแล้ว.........ฮือ.........

เหล้า

ผมเริ่มที่จะไม่สนุกกับเพื่อนๆอย่างไม่มีสาเหตุ...อาจเป็นเพราะ....ในใจของผมมันคิดแต่เรื่องราวความอัปยศ.....

ผมไม่เหลือความเป็นลูกผู้ชายอยู่แล้วใช่มะ?....ฮ่าๆ.....สมเพวตัวเองเหลือเกิน!

แต่ผลลัพธ์ที่ออกมา...อีเรียวแสนมั่นก็ดูว่าง่ายขึ้นมานะ....

มันทำให้ผมกระหยิ่มยิ้มได้ใจทุกทีที่ผมกลับมาถึงห้องพัก

สงบเสงี่ยมขึ้นมาผิดหูผิดตาเลย!

แต่จะว่าไปก็อายหมา....ผมชักจะสนุกกับการข่มเมทตัวเองซะละ....

ก็จะมีอะไรที่มันสนุกเท่ากับการได้แกล้งคนล่ะ?

"เฮ้ย!เกะกะ..."ผมตวาดเสียงดังจนมันต้องยกไหล่สะดุ้ง...มันตกใจเล่นๆอย่างที่ผมอยากให้เป็น...แต่มันก็ไม่ยอมหันหน้ามามอง ผมจึงเดินเฉี่ยวสักหน่อย มันก็ทำสำออยเซถลาไปครานี้มันหันขวับมาทำตาเขม็งเม้มปากแน่นท่าทางเอาเรื่องไม่น้อย

ผมล่ะชอบจริงๆ...ไอ้พวกที่ชอบทำเป็นเก่ง.....

ผมผละจากการแขวนเสื้อที่ระเบียงห้องมาเอนตัวลงนอนหวังจะพักผ่อนกายสักหน่อยไม่ทันที่จะหลับตาเสียงมือถือมันก็กวนซะงั้น

ไม่เป็นอะไร....อย่างน้อยการที่ผมยวนให้เมทฉุนเล่นๆก็ทำให้ผมอารมณ์ดีพอสมควร

"เชอรี่"ชื่อปรากฏหน้าจอทำให้ผมชักจะเริ่มเสียมู้ดขึ้นมา....ชื่อนี้มันไม่เคยปรากฏบนหน้าจอมือถือผมนานแรมเดือนแล้วนะ...ตั้งแต่ผมไปงานแต่งสายฟ้าแลบของเจ้าหล่อน...ครานี้...หล่อนจะมีปัญหาอะไรกะสามีรุ่นพ่อของหล่อนกันนะ?

ผมชั่งใจสักนิดแต่ก็ตัดสินใจรับเพราะไหนๆในวันงานแต่งผมก็รับฝากคำว่าเพื่อนกันตลอดไปนี่นา...

"ทิน...เชอรี่รบกวนหรือเปล่า?"ต้นเสียงในสายนั้นอ่อนแอ

"อืม..."ผมขานรับอย่างราบเรียบที่สุดเท่าที่จะทำได้

"......."ไม่ทันที่หล่อนจะหลอกใช้ผมอะไรอีกหล่อนก็ร้องไห้สะอึกสะอื้นเกริ่นขึ้นมาก่อน....ผมเผลอขบกรามแน่นด้วยความฉุนแต่ก็ใจเย็นวางมือถือลงบนเตียงแล้วลุกเดินหนีไปเสียเอง

จังหวะที่ผมทำหน้าเจ็บปวดระคนแค้นแน่นอกนั้นเมทแสนเกะกะลูกตาของผมก็มาเจอะเข้าจังๆ!

"กูเปลี่ยนใจแล้ว!..."ผมตาวาวข่มขวัญมันแล้วคว้าหมับที่ข้อมือของมันกระชากร่างบางๆเข้ามาโดยไม่ออมแรง

"เครียดจัดเลยว่ะเรียวเอ๊ย....มึงระบายความเครียดให้กูสักหน่อยดีมั๊ย?"ผมกระซิบข้างหูมัน ไม่น่าเชื่อว่ากลิ่นของแชมพูจะกรุ่นอยู่ในเส้นผมเฉดน้ำตาลอ่อนนุ่มลื่นของมัน!

"......!!!"ผมถูกผลักด้วยกำลังที่ไม่ค่อยกล้าเท่าไหร่นั่นทำให้ผมเริ่มคลั่ง  คนอย่างมันถ้าจะผลักผมให้ล้มก้นจ้ำเบ้าไปเลยก็ทำได้...ทำไมต้องมารยาให้หงิดหงุดอีกก็ไม่รู้!

"อยากให้รุนแรงใช่มะ?...กูรู้ทันมึงหรอกน่า...ฮ่าๆ..."ผมควบคุมตัวเองไม่ได้อีกแล้ว....ทั้งๆที่มีสติและรับรู้ทุกอย่าง........หรือนี่คืออาการเมาดิบ?

ผมใช้แรงลากเมทตัวเล็กกว่ามาปู้ยี้ปู้ยำบนเตียง!

เมทของผมทำท่าสำออยเป็นหนุ่มน้อยแสนบอบบางไร้เรี่ยวแรงขัดขืนทั้งๆที่....แรงตอนอย่างว่ามันแสนจะอึด

ผมเข้าใจว่านี่คือจริตของมัน

มือของเราไปทับมือถือเข้าแสงสว่างของหน้าจอมือถือก็ส่องแสงท่ามกลามความมืดของห้องพักในยามเย็น......เชอรี่ยังไม่วางสาย!

ดีละ..........ผมก็ต้องการให้มันเป็นอย่างนั้น....

"ส่งเสียงเข้าซี่เรียว....มึงจะกัดฟันจนตัวเกร็งไปทำไม?กูไม่รู้หรอกว่ากูจะสนุกหรือเปล่า...แต่ที่แน่ๆกูว่ามึงขึ้นสวรรค์ชัวร์...หึๆ"ผมหัวเราะยั่วมันอย่างคึกคะนอง

เหล้า

ผมเองก็ไม่เข้าใจตัวเองนัก..........เวลาบ้ามันเป็นได้ถึงขนาดนี้เชียว?

ผมไม่ถนัดลูบไล้ร่างกายผอมแห้งของตัวผู้นัก...ไม่กระตุ้นสักนิด

แต่ผมก็ไม่ยอมให้ตัวเองเสียหน้า...เมื่อไม่กระตุ้นให้ก็กระตุ้นซะเอง

ผมรวบรัดตัดตอนให้เร็วที่สุดเพื่อให้ถึงขั้นทรมานคู่รับแต่นี่สาบานเถอะว่ามันเป็นครั้งแรกที่ผมเป็นคนทำเอง

ความยากในการทะลุทะลวงช่องแคบมันทำให้ผมเหมือนคนเห็นแก่ตัวที่ไม่ยอมโอนอ่อนผ่อนหนักให้เป็นเบากับอีกฝ่ายเลย

เสียงครวญเล็ดลอดออกมาแซงเสียงหอบฮัก

ผมเองก็รู้สึก!

แรงบิดเบี้ยวจากที่แคบร้อนระอุนั้นมันทำเอาผมชาไปทั้งร่างอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน...

ยิ่งขยับก็ยิ่งบีบความรู้สึกจนลืมหายใจ

"ยอดเลย...."ผมเอ่ยปากไป.....ผมเองก็ยังไม่เชื่อหูตัวเองว่าจะหลุดปากออกมาได้ถึงขนาดนั้น

"ปล่อยฉันไปเถอะ...."มันกลับพูดในสิ่งที่ผมฟังแล้วฉุน!

ทั้งๆที่สัมผัสไวของมันตอบรับผมอย่างดีเยี่ยมซะขนาดนั้น

มันอยู่ในอ้อมอกของผมแท้ๆแต่กลับพอใจที่จะไป

ไปเหมือนกับ..............ผู้หญิงปลิ้นปล้อนเหล่านั้น.....

เหล้า

ผมทิ้งให้เมทอยู่เฝ้าห้อง....ผมเองก็ไม่กล้าพอที่จะสู้หน้ามันนัก.......

ใครจะไปรู้ล่ะว่าผมเป็นพวกที่อ่อนแอขาดความรักความอบอุ่นอย่างหนักหนาสาหัส

"อ่อนเอ๊ย!"ผมสบถด่าตัวเองเบาๆ

ยามค่ำคืนที่พลุกพล่าน...สถานที่เที่ยวที่ดื่ม ที่กิน....ตลาดไนท์....มันกลับยิ่งทำให้ผมรู้สึกโดดเดี่ยว

"เห้เอ๊ย....มึงแคร์อีกระเทยกุ้งแห้งนั่นด้วยหรอวะ?ตลกว่ะ..ฮ่าๆๆ"ผมทำตัวน่าสมเพชเข้าจนได้...พูดกับตัวเองราวกับคนบ้า แล้วก็ถลาร่อนไปที่ๆมีแอลกอฮอล์ขายให้ดื่ม.....

ผมเป็นพวกขี้แพ้....ต้องดื่มให้มันสมองโล่ง!

ชีวิตจากนี้จะเป็นยังไงไม่สน....

kikkapkao

สนุก ครับ ชอบๆๆ  มาต่อเรื่อยๆๆล่ะ อย่าหาย ติดตามอยู่ครับ

เหล้า

ผมเมาหมดสภาพอยู่ในบาร์จนมีพวกเกรียนที่ไหนไม่รู้....ลากผมมานอนตรงโรงจอดรถ....นอนล้อรถเก๋งคันหนึ่ง....

แว่วๆยินเสียงเจ้าของรถเขาด่าบรรพบุรุษผมแล้วก็ลากผมไปกองอยู่ติดมุม....

ผมมองเห็นเท้าของคนกลุ่มหนึ่ง....พวกเขาคงพากันกลับ- -แยกกันไปรถยนต์บ้างมอไซค์บ้างตามฐานะทางบ้าน- -

"อุย....ใครมานอนตรงนี้กัน?..."

"กูจะไปรู้หรอนังต้อม...ก็มาด้วยกันอยู่นี่..."

เสียงผู้ชายหรือกระเทยคุยกันผมก็ไม่สนแล้วเพราะลุกไม่ไหว

"นี่...."เขามาสะกิดผม

"หล่อด้วยนังภูมิ!..."

- -.....ผมชักเริ่มจะห่วงตัวเองขึ้นมาบ้างแล้ว.....ล่ะ.....

"อย่ามายุ่งกะกู...."ผมไม่ยินดี....แต่ก็ไม่คิดว่า....จะมีใครหน้าด้านหน้าทนแบบนี้....ไม่เคยเจอ!

ผมไม่สามารถไล่ใครได้...ถ้าเขายังดื้ออยู่...

ผมถูกพยุงขึ้นเบาะหลังรถ.....รู้สึกว่าถูกสัมผัส....

ให้ตายสิ!.....หน้าอีเรียวมันผุดขึ้นมา!!

ทั้งๆที่เมาเละซะขนาดนี้ผมยัง....คิดว่ามันสุขอีกหรอ?.....

น่าแปลกที่ผมตอบสนองต่อสัมผัสทันทีที่นึกถึงมัน- -.......

เหล้า

ผมไม่รู้หรอกว่ามานอนอยู่ยนเตียงนอนตัวเองที่หอพักได้ยังไงแต่ที่แน่ๆ......เมทของผม....นั่งมองผมจากโต๊ะเขียนหนังสือ....

"มึงไม่มีเรียนหรือไง?...."ผมหงุดหงิดใส่....หน้าอายจริงๆ.....ลำบากถึงมันจนได้สินะ....

ท่าทางโรยแรงเมาไม่สร่างนี่สิ...น่าสมเพช....ฮ่าๆ

"แต่ก็ขอบใจ...."ผมลูบหัวเมทอย่างจริงใจและหวังดีเป็นครั้งแรก...รู้สึกกระดากอายชิบ- -....

ทำดีนี่มันยากอย่างนี้นี่เอง....เนอะ

อา....นี่ผมทำยังกะหลงรักมันเข้าแล้ว!

"ฉันมีเรื่องจะบอกนาย...."มันท่าทางคิดมาหนักพอสมควร

"ก็พูดมาสิ...."

"คลิปนั่น....ก็แค่อำเล่นๆ....นะ....ขอโทษ....."

หน้าของผมถอดสี.....!!

"คืนนั้นเสร็จข้างนอก- -แต่ฉันก็โกหกนาย..."

"ไม่เห็นจะเข้าใจ....."ผมเริ่มฉุน

"คือ....ฉันแค่.......เล่นๆ..."มันพูดได้หน้าตาเฉย

"นึกว่ามึงวิเศษนักหรือไง?เห็นกูเป็นของเล่นหรือไง?..."

"ฉันต่างหากที่คิดว่านายมองฉันเป็นของเล่น...ที่จริงแล้วนายกับฉันไม่สมควรเป็นเพื่อนกันด้วยซ้ำ...ฉันจะย้ายออกไปอยู่หอนอกแล้ว...นายจะได้พอใจ..."

"จะบ้าหรอ!?กูไม่ให้ย้าย..."

ผมอินมากไปก็เลยจับมันเขย่าไหล่แรงๆ- -....ซึ่งมันก็อึ้ง.............

"กูไม่รู้ว่ากูรู้สึกยังไงกับมึง.......แต่........ตั้งแต่วันที่มึงเอาคลิปนั่นมาให้กูดูกูก็คิดแต่เรื่องของมึง...."

"นาย...อยากรับผิดชอบสิ่งที่นายทำ...นายคิดว่าฉันเป็นฝ่ายเสียหายงั้นหรอ?...."มันทำตาปริบๆขี้อ้อนขึ้นมา

"เปล่า........"ผมตอบหักดิบ

"นั่นไง....นายไม่โกรธฉันก็บุญเท่าไหร่แล้ว....ถ้าฉันไม่อำนายเรื่องมันก็ไม่ถึงขั้นนี้...."

"มึงบอกกูมาสิ...ว่าขั้นนี้ของมึงมันขั้นไหน!?"ผมชักโมโหที่อยู่ๆก็พูดกันไม่รู้เรื่อง- -

"ฉัน.......ฉันไม่อยากต้องการ...นายมากไปกว่านี้อีกแล้ว!"

"กูงง...........แต่ไม่ต้องอธิบายอะไรทั้งนั้น....ตื่นมาอีกทีมึงต้องอยู่ให้กูเห็นหน้านะ...."ผมล้มตัวลงนอน....ตัดบท........

เจ็บใจอยู่เหมือนกันที่มันบอกว่าอำผมเล่นๆ.....

ผมอาจจะคาดหวังเกินไปว่ามันอำผมเพื่อได้ใกล้ชิดกัน.......ให้ตายซี่.....เป็นผมเองใช่ไหมที่เรียกร้อง...แต่จะมารู้ตัวเอาป่านนี้มันช้าไปไหม???

kikkapkao

กำลังน่าติดตาม มาต่อไวไวน่า  เป็นกำลีงใจคับ

เหล้า

ผมนอนลืมตามองฝาผนัง....ได้ยินเสียงขลุกขลัก...มันเก็บของยัดลงกล่องอยู่

จะไปจริงๆหรอเนี่ย?......ยังจะไปอยู่อีก!...ห้ามซะขนาดนี้แล้ว- -

มันเร่งรีบยังกะจะไปก่อนที่ผมจะตื่นขึ้นมา...ท่าทางละล้าละลังของมันวนไปมาอยู่ใกล้ๆเตียงผม

"วางไว้ตรงไหนดีนะ?...."มันบ่นแล้วตัดสินใจติดแหมะบนหมอนที่ผมหนุนอยู่นั่นเองผมก็เลยฉวยโอกาสดึงมันมานอนบนเตียงด้วยกันเลย

"ทำอะไรของมึง?..."ผมยอมรับว่าหน้าบอกบุญไม่รับแต่ก็อยากให้รู้ว่า....กำลังเอาแต่ใจอยู่!

"ปล่อยก่อน...."มันกลับไม่ตอบ...ผมเห็นเป็นโน๊ตที่เขียนคำลาประโยคหนึ่ง....

"ไม่สะดีดสะดิ้งไปหน่อยหรอ?....ที่จู่ๆจะมาทำเป็นหวงเนื้อหวงตัว...ทำตัวเรียบร้อยอ่อนแอ..."ผมกอดมันแนบแน่นเอาให้หลอมรวมกันได้เลย

"...ฉันก็เป็นแบบนี้มานานแล้ว!!...."มันพยายามผลักตัวเองออกจากอ้อมแขนของผม...นั่นไง!...ยั่วให้อยากทำมากกว่ากอดอีกแล้ว...

"งั้นทำแบบคืนนั้นซิ...อยากรู้ว่ามันสนุกมั๊ย?เพราะคลิปที่ออกมาโคตรได้อารมณ์...มันจะเป็นเฉพาะแค่ตอนเมารึเปล่าอ่ะนะ...."ผมเริ่มไล้หน้าไปตามซอกคอผอมๆ....แขนแห้งๆที่จับนิดเดียวก็แดงขึ้นริ้วมันทำให้ผมกลัดมันอย่างไม่น่าเชื่อ..........

ผมหลงทุกอย่างในตัวมันแล้ว??

"จับอย่างนี้ด้วยหรือเปล่า?"ผมถามพลางสอดมือเข้าไปคลึงเค้นในกางเกงของมัน

"อื้ออ..."มันครวญ...ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้....มาว่าผมรังแกไม่ได้นะ....

มือผอมเรียวของมันกลับว่าง่าย....ทั้งๆที่หน้ามันเหมือนไม่ยินดีกับผมเลยแต่มันก็ก็พยายามใช้มือทั้งสองข้างปลดเข็มขัดของผม

โอ้โลมกันจนถึงจุดไม่ไหวใกล้เต็มทีผมก็พลิกร่างบางหวังจะรวบรัดให้เสร็จสรรพ

"ไม่ได้...."มันขัดใจอีกแล้ว

"โอเค.....กูพอใจแล้ว...จะไปไหนก็ไปปะ...."ผมนำพาความโมโหออกมายืนที่ระเบียง

จะอะไรกันนักหนาวะ??

"........"ผมหันกลับไปมันก็ยังนั่งอยู่ที่เดิมไม่ยอมลุกไปไหน

"ไปซะเซ่!!..."ผมตวาดเสียงไล่มัน

"ไม่ไปแล้ว...."มันโผกอดคอผมร้องไห้แล้วขอโทษผมไปพลาง....ผมเข่าอ่อน!

"ทำไม?"

"ห้ามใจตัวเองไปก็เท่านั้น...นายจะเกลียดก็เกลียดได้เลยนะ...ฉันจะวุ่นวายอยู่ที่นี่แหละจะไม่ไปไหน..."

"เออ....."

"นายเป็นของฉัน....ไม่ยอมให้ใครหรอก..."

"หือ?..."

"ฉันรักนาย....................."

"มึงจะพล่ามอีกนานมะ?...."ผมดุมันแต่ก็ไม่ได้ผลักมันออกไปจากอ้อมอก

"อยู่ก็ดีแล้ว......ห้องน้ำสกปรกใหญ่แล้ว....ขัดที..."ผมได้ทีออกคำสั่งไป

"จ้า...."มันยิ้มแป้นแล้วรี่ไป.......

อะไรน่ะ???............แต่มันเป็นแบบนี้ก็ดีแล้ว....ล่ะนะ....- -

kikkapkao

บท จะง่ายก็ง่ายอ่ะ 55+  มาต่ออีกนะคับ

เหล้า

ผมยิ้มออกมาให้กับท้องฟ้า...ฮ่าๆ...บ้าชิบ!

ไม่รู้ว่าหัวใจทำไมมันอิ่มเอมและพร้อมที่จะกระโดดตัวลอย.....นี่หรือเรียกว่าความรักนะ...??

ท่าขะมักขะเม้นของมันทำให้ผมพอใจ....ใช้ง่ายจัง!

ท่าทางตอนที่มันสู้เพื่อผมมันช่างเป็นความรู้สึกที่แช่มชื่นใจ.....ผมก็เคยรู้สึกอย่างนี้กับเชอรี่...และกาลเวลาล่วงเลยไปมันก็พิสูจน์ใจคน!!

ผมก็คงเฝ้ารอ....สักวัน.....ผมก็จะถูกทิ้งเป็นหมาข้างถนน......

นั่นมันก็ทำให้ผมเตือนสติตัวเองว่าอย่าได้หลงระเริงใจกับความสุขที่ได้รับตอนนี้เลย....คำว่ารัก...ที่เอ่ยปากออกมานั้นมัน.....ง่าย.........ขนาดนั้นเลยหรอ??

ผมไม่เข้าใจเมทคนนี้นัก....แต่สิ่งที่ผมเห็นก็มีแต่ความหมั่นไส้- -

อยากจะแกล้งนัก...พูดดีด้วยก็ได้ใจ- -...พูดร้ายก็เล่นบทนางเอก.....ยิ่งกว่าผู้หญิง

อยากจะรู้นักว่า...คนแบบเดียวกันกับมันเป็นอย่างนี้ทุกคนมั๊ยนะ?

"อย่าทำยังกะว่ากูเป็นพวกที่หลอกง่าย....ไม่ว่ายังไงก็ตามมึงช่วยพูดความจริงกับกู...ได้มั๊ย?...."ผมพูดกับใบหน้าเปื้อนยิ้มที่กำลังปาดเหงื่อ

"..........."มันหุบยิ้มลงแล้วเม้มปากอย่างชั่งใจ

"กูรับความจริงไม่ค่อยได้หรอก.....แต่กูไม่ชอบฟังคำพูดที่โกหก..."ผมสารภาพ

"งั้น.....ก็ช่วยตอบตามความเป็นจริงให้ฉันฟังหน่อยสิ..."มันยิ้มบางๆทำหน้าใสซื่อ

"ตอบอะไร?ก็ถามมาสิ.....แล้วช่วยเอาแปรงขัดส้วมไปไกลๆกูด้วย...เอามาถือยังกะคฑา- -"ผมเฉไปนอกเรื่อง

"อ้ะ...."มันรีบโยนแปรงลงพื้นไกลๆ

"แค่จะถามว่า....ตอนนี้นายรู้สึกยังไง?....ที่ฉันบอกว่ารักนายน่ะ..."

"อ๋อ....."ผมพยักหน้าไม่วายปั้นหน้าเฉยกวนประสาทไปในตัว

"ก็เกิดอารมณ์...."

"อารมณ์!!"มันทำท่าอุทานเอามือป้องปากกวนประสาทผมกลับ

นี่สิ....ถึงค่อยดูเป็นมันหน่อย- -"

"อารมณ์สงสัยเว่ย!....ว่าทำไมมึงพูดออกมาได้....ไม่อายปาก...."

"แค่เนี๊ยะ!?....รู้สึกแค่นี้เนี่ยนะ?"

"เออ.....จะถามไรมากฟระ?...หิวแล่ว!"ผมรีบเดินหนี

"ไปกินข้าว......"มันรีบตามผมทันที

"จะมาเกาะแกะอะไรวะ?"ผมทำท่ารำคาญ...หวังว่ามันคงไม่คิดหรอกนะว่าผมว่ามันจริงๆ

"คนเป็นอะไรกันมันก็ทำแบบนี้แหละ....ทีนายทำกะฉันมากกว่ากอดแขนฉันไม่เห็นรำคาญเลย- -"มันเรียกร้อง

เหล้า

กลายเป็นเหมือนจะลงเอยกัน- -........เพราะไม่ว่าผมจะอยู่ที่ไหนก็มีเมทคนนี้เดินเกี่ยวแขน(และผมก็ชอบปัดห่างทุกที....อายเค้า)

มันก็เล่นตั้งแง่ตั้งงอนเป็นพิธีแต่ก็มาดีกันที่ห้องทุกครั้ง

"พอ.......ฉันไม่ไหวแล้ว...."มันเล่นตัวอีกตามเคย...

"จะบ้าหรอ?รอบเดียวเอง....มึงงอนไรกูอีกเนี่ย??"ผมจับหัวมันมามองตากันซึ่งมันก็เอาแต่ทำหน้างอ

เคยง้อคนซะที่ไหนเล๊า?

"คนเห็นแก่ตัวเอ๊ย!!...."มันฟาดไม้ฟาดมือพัลวันแต่ผมดันเข้าจังหวะผิด....ฝ่ามือของมันฟาดผ่านแก้มผมดังแป๊ะ!แสบๆ....

หยุด......

ทุกอย่างอยู่ในความตะลึงโดยเฉพาะมันที่กลัวว่าผมจะองค์ลง- -

ผมเค้นสายตามองมันด้วยความเครียด

"ขอโทษ....."มันขอโทษเสียงสั่น

"นอนเถอะ....กูมันไม่ดีเอง..."ผมเล่นบทพระเอกบ้าง

"งั้น....ก็ฝันดีนะ...."มันทำท่าอาลัยอาวรณ์ห่วงความรู้สึกผมอยู่แต่มันก็ปีนขึ้นเตียงชั้นบนไปนอนหน้าตาเฉย- -

ผมคงคาดหวัง......เกินไป....

ผมเนี่ย...เริ่มติดนิสัยคนเอาใจ...แล้วล่ะซิ.....

เหล้า

ผม...เพิ่งจะรู้ว่า...เรื่องเล็กๆจะเป็นเรื่องใหญ่ของมัน...ไอ้เรื่องที่มันว่ามันไม่คู่ควรกับคนหน้าตาดีอย่างผมสักเท่าไหร่- -(ดีตรงไหน?)

ความมั่นใจในเหง้าหน้าของตัวเองมันเคยพาผมตกหลุมอวกาศมาแล้ว....ฉะนั้นผมก็เลยไม่คิดว่าตัวเองจะดูเป็นคนหน้าตาดี- -....ถ้าหน้าตาดีแล้ว....อกหักก็ถือว่าโชคร้ายล่ะ....

สมัยนี้...เรื่องหนังหน้าอยู่หลังสุด...มันไม่เคยคิดบ้างหรอว่าขี้เหล้าขี้แพ้อย่างผมผู้หญิงไม่เอาทำพันธุ์ได้จับคู่กันกับกระเทยกุ้งแห้งอย่างมันก็ถือว่าเหมาะสมกันดี....

เชื่อเลย....คิดว่าตัวเองเป็นผู้หญิงรึไง?...คิดแต่เรื่องจุกจิก- -ให้เสียมู้ดทุกที

เวลามันเกิดอยากถามเรื่องไม่เป็นเรื่องขึ้นมาผมก็กินมันซะ....

"รักฉันบ้างไหม?ตอบหน่อยที่รักขา...."มันตามตื๊อให้ผมตอบตั้งแต่เช้า

มาคะขาให้น่าขนลุก- -......ลืมไปแล้วมั้งว่าตัวเองเป็นผู้ชาย- -"

"อย่ากวนได้มั๊ย?....ไม่อยากอารมณ์เสียไปซ้อมกีฬา..."ผมปัด

"หา.....ที่รักเล่นกีฬาด้วยหรอ?..."มันมาที่รงที่รักอยู่ไม่ห่าง

"เพิ่งลงอ่ะ....ทีมบาสเรียกให้ไปซ้อมกะน้องปีหนึ่ง...."

"ว้าว...."มันทำตาโตก่อนจะอ้อนขอตามไปด้วย....

"ไม่ได้!"ผมห้ามเสียงแข็ง.....

ลืมไปว่า....เป็นช่องพิรุธ!

".....ก็ได้....ไม่อยากให้ไปก็ไม่ต้องตวาดขนาดนั้น...ทินน่ะหัวรุนแรงเกินไปแล้วนะ...เอะอะก็ว้ากๆ...ไม่คุยด้วยแล่ว!"มันทำท่างอน

"อยากง้อตายแหละ!"ผมสำทับไป

นั่นเองผมก็ได้ยินเสียงปิดประตูกระแทกประชด......ใจผมหวั่น....จะอะไรอีกเนี่ย?

ช่างเถอะ.....เดี๋ยวก็กลับมาคุยจ้อเหมือนเดิม.....

ผมปลอบใจตัวเองไม่ให้อะไรมาก....แต่ก็แทบจะไม่มีสมาธิซ้อม....อาจเป็นเพราะผมห่างสนามมานาน...เกินไปมั้ง.....- -รู้สึกแย่จัง

เหล้า

ผมกลับจากการสังสรรค์ของทีมที่สนุกสนานตามประสา...ผู้ชาย...

กลับมาถึงห้องนั่นแหละผมถึงรู้สึกว่า...ความเป็นผู้ชายของผมมันอยู่ในสถานะที่ไม่แน่ใจแล้วล่ะ!

เขายังเรียกว่าผู้ชายได้อยู่อีกหรือ??

กินอยู่กะปากอยากอยู่กะท้องอยู่กับกระเทยแท้ๆยังทำเป็นหลบซ่อนกลัวว่าใครจะรู้...คิดมาแล้วละอายใจ...

แม้แต่ความรู้สึกรักและผูกพันผมก็ยังไม่กล้ายืดอกรับมันอย่างภาคภูมิ!

หากว่าเรียวมันรู้...มันคงเสียใจยิ่งกว่าผมบอกมันว่าไม่รักมันซะอีก- -

ผมจึงบอกอะไรตอนนี้ไม่ได้ยังไงล่ะ!

แม้แต่ความรู้สึกที่เห็นๆอยู่ว่ามันเป็นความรัก ก็ไม่มั่นใจตัวเองเลย...เกรียนอย่างผมความรักกับความใคร่มันแยกออกจากกันได้ซะที่ไหนล่ะ?....เหอะๆ

ความเงียบเชียบและไม่มีแสงนีออนทำให้ผมเข้าใจว่าห้องมันร้างคนซะละ..

แต่เมื่อเปิดประตูเข้าไปเตียงของผมก็มีอะไรเคลื่อนไหว...พอเปิดไฟให้สว่างก็พบว่ามีสิ่งมีชีวิตขลุกขลักอยู่ใต้ผ้าห่มผืนใหญ่

มีคนบางคนกำลังคลุมโปงหลบหน้าผมอยู่!!

ผมอดยิ้มกับท่าทางติ๊งต๊องเป็นผู้หญิงไม่ได้...เรียวมันคิดว่ามันเป็นผู้หญิงจริงๆหรือไงนะ?ถึงได้งอนทุกวี่ทุกวัน

ผมต้องเข้าไปเย้าแหย่อย่างน่ารักด้วยการดึงตัวมาเคลียร์แบบมาเฟีย- -"

"เป็นห่าไรนักหนาวะ?"ผมตะครุบตัวถึงที่หวังจะระรานสักหน่อยแต่ก็ต้องหยุดด้วยใจมันวูบไหวเพราะดึงผ้าห่มออกมาแล้วเห็นอีกฝ่ายตาแดงบวม น้ำตานองหน้า สะอึกสะอื้นจนขนลุก

"เปล่า.."มันดึงผ้าห่มไปคลุม

"บอกกูมาเดี๋ยวนี้นะ!!"ผมขู่มันเสียงเหี้ยมเอาเรื่อง

"น้อยใจง่ะ!"มันตอบแบบปัดไปที

"น้อยใจ?...แค่นี้!?"ผมถาม

"อือ..."มันครางตอบ

"น้อยใจอะไรวะ?"

"ยังจะมาถามอยู่อีก!...ก็น้อยใจนายนั่นแหละไม่ยอมให้ฉันไปด้วย..แค่อ้อนนิดเดียวเองก็ตวาดกัน..น้อยใจนะเว่ย!คนบ้าเอ๊ย!"มันตีอกชกผม

"เดี๋ยว..."ผมหยุด

"อะไร?..."มันทำหน้ายุ่งพร้อมๆกับเช็ดน้ำมูกน้ำตาในสภาพชวนขัน

"มึงอยากตายนักใช่มั๊ย!?...."ผมถามเสียงเย็นจนมันสะดุ้ง

"แค่ไม่ให้ไปด้วยแค่นี้มาทำร้องไห้งอแงจะเอาไงกะกูกันแน่วะ!!!?"ผมตวาดขึ้นมามันถึงใจเย็นขึ้น

"เอาให้ตายนะ...ไม่ตายอย่าหยุด..."มันตอบอย่างท้าทาย

"น่ารำคาญ!"ผมสบถก่อนจะผละหนี

มันจึงโผตามมากอดผมใหญ่เลย- -"

"..........."ผมคร้านที่จะดุด่ามัน....ก็ชดเชยให้ก็แล้วกัน- -

ถือว่าเอาใจคนที่โง่ร้องไห้เป็นครึ่งค่อนวัน!!

เหล้า

"อาบน้ำกันมั๊ยที่รัก^^"มันกระซิบเจ้าเล่ห์..แค่ทำเสียงเร้าอารมณ์คงไม่เท่าไหร่หรอก- -

แต่มันเล่นลูบๆถูๆเนี่ย...ยอมเลย!

"มึงอยากตายจริงๆใช่มั๊ย?"ผมขู่เสียงเย็นเมื่อนึกได้ว่าที่นี่ห้องน้ำรวมต้องสงบใจไว้บ้าง...

"ชิ!"มันดีดตัวไปนั่งขัดสมาธิเอามือกอดอกทำหน้ายุ่ง

"ไม่คิดบ้างรึไงยะ...ว่าไปถูหลังให้กันในห้องน้ำรวมมันตื่นเต้นท้าทายแค่ไหน?ไม่โรแมนติคเล้ยยยย..."มันเสริมขึ้นมาอีก- -

"ไม่ต้องพูดเลย..กูเมื่อยมาทั้งวันแล้ว..ร้อนก็ร้อน..เหนื่อยก็เหนื่อยเพลียก็เพลีย...ยังไม่เลิกวุ่นวายอีกล่ะก็...กูเอามึงตายแน่ๆ..."ผมรีบผลัดผ้าลวกๆไปอาบน้ำเพื่อตัดความรำคาญออกไป

ฮ่าๆ....กุ้งแห้งเอ๊ย!...มันเจ้าเล่ห์นัก!!

ถ้าผมไม่ต้องปวดหัวเพราะมีมันวุ่นวาย ป่านนี้ชีวิตแสนโส...ของผมจะเป็นยังไงก็นึกภาพไม่ออกเลย...ผมจะยังยิ้มได้เหมือนอย่างตอนนี้ไหม?...ชีวิตที่สิ้นหวังจะยังพอมีหวังใหม่เข้ามาอีกไหมหนอ??...

"ลืมเอาแชมพูมา...ขอหน่อย...^^"มันสะเหร่อหน้าปีนข้างฝากั้นห้องน้ำมายื่นมือขอ

ทำเอาผมใจหายใจคว่ำหมด!!...นึกว่าจิ้งจกปีนห้องน้ำมา- -

"เอาใหญ่แล้ว!!"ผมใช้สายตาดุดันพร้อมกันเสียงตวาดมัน...ผมรู้หรอกว่ามันหาเรื่องกวนผม!แล้วสายตาที่จ้อง....ไม่วางตานั่นมันหมายความว่ายังไงฟระ!?

"โอ๊ววว..."มันรีบปล่อยมือที่เกาะข้างฝาเมื่อผมปาขวดแชมพูไล่มัน

"ฮ่าๆ...."มันหัวเราะร่วน

มันน่านัก!

ผมเรียนที่วิดวะ...เรื่องบาสถือว่าเป็นทีมที่แข็งแกร่ง...แต่น่าแปลกที่มีผมเป็นหนึ่งในนั้นในสมัยเฟรชชี่- -
เรียวมันเรียนเป็นมนุษย์- -เหอะๆ.....มันหัวดีเรื่องภาษานิดนึง...คณะอยู่ตั้งไกลกันแต่มันก็ขยันมากินข้าวที่คณะของผม- -"

ครั้งนี้ผมเห็นมันโดยบังเอิญเหมือนทุกครั้ง.....

มันยืนคุยกับรุ่นพี่ผมในสถานที่ไม่ลับแต่ก็ดูเป็นมุมอับตาคน

ผมไม่อยากแส่หาเรื่อง...และแสดงตัวว่ามีส่วนเกี่ยวข้องกับมันต่อหน้ารุ่นพี่ที่รู้จักกันหรอกนะ...แต่เห็นเขาจับไม้จับมือกัน..ลูบหัวกัน...มันเลี่ยน!

อยากอ้วก!

ทนไม่ไหว....จนต้องเดินดุ่มๆเข้าไปทักทายเสียบ้าง

"หวัดดีคับพี่.."ผมยกมีอไหว้ปลกๆให้รุ่นพี่

ซึ่งพวกเขาก็รีบถอยห่างกันในระยะที่เหมาะสม

"ทิน...มีอะไร??"รุ่นพี่ทำทีถามแต่เมื่อมองสายตาที่ผมจ้องเรียวอยู่เขาก็เหมือนจะรู้ทัน...

"รู้จักกันด้วยหรอ?"ผมถามรุ่นพี่แต่มองหน้าเรียว

"อ๋อ...น้องเมทเก่าฉันเองน่ะ..."รุ่นพี่แสนแสบของผมพูดออกมาได้!!...ข่มผมด้วยการบอกฐานะนัยแฝงในอดีต..เมทเก่าอย่างงั้นหรอ!?...

ผมกลืนน้ำลายลงคอ...ยากลำบาก!

"มาพอดีเลย...กินข้าวด้วยกัน.."เรียวมันถือวิสาสะฉุดมือผมเพื่ออกไปจากจุดที่บรรยากาศไม่ค่อยสู้ดีนัก...

ผมไม่ได้หึงซะหน่อย!แค่.....รับไม่ทันเท่านั้นเอง!!

จู่ๆ...กระเทยกุ้งแห้งตัวนึงมันจะมีคนอยากได้!!

เว้ยเฮ้ย!...ของที่ๆกำลังจะถูกแย่งมันเริ่มชักจะหวงขึ้นมาแล้วนะ- -

"กูไม่หิว!"ผมสละดมือออกจากมัน

"เป็นอะไร?หึงหรอ?...ไม่ได้ตั้งใจให้เป็นแบบนั้นนะ..."

"ยุ่ง!..."

"เออ....ดีไป.."มันพูดส่งๆแล้วเดินปัดตูดกลับคณะไปโดยไม่พิรี้พิไร

T^T

เอาละสิ....ผม...ถูกทิ้ง??