ระบบฝึกปรือราคะพร้อมใช้งานเเล้วครับผม 3

วนิดา.

​*ไรท์ด้นสดอีกเช่นเคยเพราะพึ่งตื่นนอนหลังจากหลับเป็นตายเป็นเวลานาน*


“หวานยิ่งนัก” ซุนเหว่ยพูดคำจาบจ้วงหน้าตายโชคดีที่อีกฝ่ายนั้นตาบอด เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบแห้งอีกครั้งเมื่อเงยหน้าคมคายขึ้นปะทะกับใบหน้าหวานของซุนเว่ย มือเรียวขาวเกาะไหล่ของตนไว้แน่น ขาสั่นพับๆ หลังเสร็จสม


“งั้นเราไปที่ตั่งเตียงต่อเถิดนา นั่งเเช่น้ำนานไปอาจทำเจ้าไม่สบายอีกเสี่ยวเว่ย” กล่าวจบซุนเหว่ยลุกขึ้นสองแขนแกร่งอุ้มร่างคนตัวเล็กกว่าด้วยท่าเจ้าสาว กายอีกฝ่ายปะทะกับอกแกร่งร่างกายซุนเว่ยอ่อนปวกเปียกในอ้อมแขน


เขาก้าวเดินออกจากฉากกั้นอย่างช้าๆ กลางกายซุนเหว่ยตั้งชูชันอย่างน่าเกรงขามสะบัดโทงเทงตามจังหวะก้าวเดินเมื่อถึงที่ตั่งเตียงเขาค่อยๆ วางร่างกายปวกเปียกของซุนเว่ยนอนราบลงไปกับเตียง


ซุนเว่ยในยามนี้ร่างกายร้อนผ่าวไปทั่วตัวผิวที่เคยขาวจัดบัดนี้ประดับไปด้วยหงเซ่อ (สีแดง) หอบหายใจถี่ ฝ่ามือหยาบกรานลูบแก้มอีกฝ่ายแผ่วเบาตามด้วยคร่อมร่างเล็กไว้พลางก้มหน้ากระซิบข้างหูขวาที่ขึ้นสีหงเซ่อจัด


“เหตุใดน้องพี่น่ารังแกเช่นนี้ หื้ม” สิ้นเสียงซุนเหว่ยลิ้นหนาเลียกับใบหูร่างเล็กเมื่อสมใจอยากก็ผละออกมาจ้องใบหน้าหวานที่แดงเปร่งของอีกฝ่าย ทั้งคู่ต่างจ้องหน้ากันถึงแม้ซุนเหว่ยจะมองเห็นแค่ฝ่ายเดียว ซุนเว่ยเม้มปากก่อนจะพูดทำลายความเงียบเเต่ถว่ามันกลับเป็นคำไม่น่าฟังของคนที่คร่อมอยู่ด้านบน


“ท่านพี่ พะพอเถิดขอรับเราเป็นพี่- อืมมม” ซุนเว่ยกล่าวยังไม่ทันจบถูกริมฝีปากหนาประกบ ซุนเหว่ยระดมจูบกับคนตัวเล็กใต้ร่างกับอย่างอ่อนโยนและถนุถนอมลิ้นหนาค่อยๆ เเทรกเข้าไปเกี่ยวความหวานของคนใต้ร่างลากไปตามแนวฟัน ลิ้นทั้งสองเเลกกันไปมาเสียง ‘จ้วบจ้าบ’ ดังทั่วห้อง


ทั้งคู่กายเปลือยเปล่า ซุนเหว่ยใช้มือข้างซ้ายของตนยกขาเรียวข้างซ้ายขึ้นมาเกี่ยวกับเอวสอบเมื่อเสร็จสินจากขาข้างซ้ายก็ปล่อยมือซ้ายลงไปคร่อมอีกฝ่ายไว้เช่นเดิมเขาเอื้อมมือข้างขวาของตนไปยกขาเรียวขวาคนใต้ร่างมาเกี่ยวกับเอวสอบเหมือนกับขาซ้ายอีกฝ่าย


ซุนเหว่ยขยับตัวดันแก่นกายขนาดใหญ่ทาบลงร่องก้นร่างเล็ก เขาถูไถกลายกายขึ้นลงกับร่องก้นกลมช้าๆ พร้อมกับระดมจูบร่างเล็กเสียงครางในลำคอ มือเล็กตีปุๆ กับอกแกร่งเป็นสัญญาณเตือนซุนเหว่ยผละจูบออกอย่างเสียดายแต่เอวดันกลางแก่นกายกับก้นกลมอีกฝ่ายไม่หยุด


“แฮ่กๆ หยุดเถิดขอรับท่านพี่” น้ำเสียงสั่นเครือดังออกจากปากบวมเจ่อสีแดง ดวงตาที่บอดบัดนี้น้ำตาคลอเบ้าดูน่าสงสารกลับกันดูน่ารังแกมากเช่นกัน


ซุนเหว่ยก้มลงมองกลางกายตนที่แนบกับร่องก้นอีกฝ่าย เขามองเเก่นกายขนาดพอดีตัวของอีกฝ่ายที่ตั้งชูชันไม่แพ้กับของตนซุนเหว่ยเอ่ยด้วยน้ำเสียงขบขันพลางเอื้อมมือขวาไปรูดแก่นกายซุนเว่ย


“หื้มม..เจ้าบอกให้ข้าหยุดกระทำแต่ของเจ้าเองตั้งไม่แพ้ของข้าเลยนะ”


กลางกายของทั้งคู่ปล่อยน้ำสีใสออกจากรูน้อยๆ ส่งกลิ่นชายชาตรีปนกับความหอมหวานประปนกัน ซุนเหว่ยเลิกถูไถกลางกายกับก้นกลมอีกฝ่าย ก่อนจับแก่นกายของตนและซุนเว่ยมาประคบกันด้วยมือขวาของตน


ร่างซุนเว่ยสะดุ้งเฮือกเมื่อกลางกายทั้งคู่แนบชิดสนิทขนาดของเขาและของซุนเหว่ยต่างกันอย่างเห็นได้ชัด ท่อนลำซุนเหว่ยยาวกว่าของเขาไปตั้งครึ่งนึงดูท่าน่าจะยาวถึงสะดื้อของเขาเมื่อนึกถึงมันเข้าไปในตัวก็อดสั่นเทิ้มด้วยความกลัวไม่ได้


“เจ้ากลัวหรอ หื้มม” แววตาหื่นกระหายของซุนเหว่ยจ้องไปทั่วร่างซุนเว่ยที่กำลังสั่นเทิ้มราวกับลูกนกที่บินตกลงมาในฝูงแมวแต่เสียดายที่เขานั่นไม่ใช่เเมวน่ะสิ มือขวาขยับขึ้นลงให้แก่แก่นกายน้ำสีใสไหลออกจากรูเล็กเยิ้มแฉะไปทั่วหัวแก่นกายสีชมพูของซุนเว่ยกับสีชมพูเริ่มคล้ำจากการใช้การหนักมาตลอดของซุนเหว่ย


ซุนเหว่ยลากลิ้นเลียไปทั่วลำคอพลางชักกลางกายอย่างเร็วและแรง เขาดูดเม้มตามซอกคอเป็นรอยแดงจ่ำๆ ย้ำให้จำว่าเมื่อค่ำคืนที่ผ่านมาเป็นความจริง ความสากของลิ้นและความแฉะของน้ำลายลากจากลำคอขาวมายอดปทุมถันสีชมพูซุนเหว่ยเลียริมฝีปากตน ลำคอแห้งผากขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่เขาอ้าปากครอบลงไปที่ยอดปทุมข้างซ้ายทันที เสียงดูดดังขึ้นเข้าสู่โซนประสาทหูของซุนเว่ยเขาแอ่นอกรับกับริมฝีปากหนาอย่างช่วยไม่ได้เสียงครางหวานดังออกจากปากบวมเจ่อต่อเนื่อง


“ทะท่านพี่ น้องรู้สึกดีหรือเกิน อ่าาส์! ” ซุนเหว่ยยกยิ้มอย่างพึงพอใจพร้อมใช้ฟันขบกัดที่ยอดปถุมถันเบาๆ เขาผละออกจากยอดปถุมถันข้างซ้ายที่เคยเป็นสีชมพูบัดนี้เป็นสีแดงจัดหลังจากถูกกัดมีเพียงอีกข้างที่ยังเป็นปกติเขาต้องปล่อยวางมันทิ้งอย่างเสียดาย


ซุนเหว่ยนั่งหลังตรงพร้อมจับขาเรียวที่เกี่ยวกับเอวของตัวเองแยกออกก่อนนำมันชิดกันยกขึ้น ก้นเนียนกลมลอยเด่นขึ้นมาตรงหน้า ศอกเเขนข้างซ้ายดันขาพับทั้งสองของซุนเว่ยไว้พร้อมเเบะเนื้อกลมออกเผยดอกเบญจมาศปิดสนิทออกมาแม้แต่เจ้าของมันก็ไม่มีโอกาศได้ชมเชยมัน


เขาเลียริมฝีปากแห้งผากของตนก่อนจะก้มหน้าลงไปซิมน้ำหวานของดอกเบญจมาศสีชมพูสดที่กำลังเบ่งบานเร็วๆ นี้ ซุนเหว่ยระเรงรัวลิ้นกับช่องทางที่ปิดสนิทพลางเเทรกลิ้นสอดเข้าไปสำรวจภายในซุนเว่ยร้องเสียงหลงแอ่นก้นรับลิ้นหนา แหงนคอขึ้นครางออกมาเมื่อลิ้นหนาของเขาฉวัดเฉวียนอยู่ตรงกลีบเบญจมาศด้วยความกระหายอยาก


“อ่าาส์ ท่านพี่ ท่านพี่” เสียงครวญครางดังออกมาจากภายในตำหนักมาเป็นระยะๆ เหล่านางกำนัลหน้าห้องก้มหน้างุดด้วยความเขินอาย


ซุนเหว่ยผละปากออกจากช่องทางอันแสนหวานของอีกฝ่ายปล่อยขาอีกฝ่ายลงเป็นเช่นเดิมก่อนเเทรกกายไปอยู่ข้างหว่างขา ปลายแก่นกายใหญ่ถูไถกับช่องทางเบาๆ สร้างความกระสันให้แก่ร่างเล็ก


ซุนเว่ยพยายามเอื้อมมือขวาตนไปชักท่อนลำสีคล้ำตนเองแต่กลับถูกขัดขวางด้วยมือหนา เขาเงยหน้าขึ้นนัยน์ตาสั่นไหวด้วยราคะอย่างชัดเจน


“ทะท่านพี่ได้โปรด โปรดปล่อยมือข้าเถิดขอรับ” น้ำเสียงสั่นคล้ายกับคนเริ่มร้องไห้อ้อนวอนให้ซุนเหว่ยปล่อยมือตัวเองออก ซุนเหว่ยเอ่ยด้วยความเสียงขบขันรอยยิ้มบนใบหน้าเริ่มวิปริตขึ้นเรื่อยๆ


“หื้มม? เจ้าอยากเสร็จสมด้วยแค่นี้จริงหรือ? ” อ้อนวอนให้มากกว่านี้สิ พูดสิให้ข้าเเทรกเข้าไปสำรวจภายในของเจ้า พูดสิ เสียงภายในใจกำลังร่ำร้องเรียก ซุนเหว่ยใช้มือข้างที่เหลือจับแก่นกายตนเขี่ยกับช่องทางรักร่างเล็กอีกครั้ง


ซุนเว่ยในยามนี้ถูกไฟราคะครอบงึมในใจกำลังเต้นสั่นรั่วก่อนเอ่ยปากเสียงสั่นเครือ..


“ได้โปรดขอรับ ใช้ไอนั่นของพี่เเทรกเข้ามาท่านตัวข้า” สิ้นสุดเสียงใส ซุนเหว่ยก็กล่าวต่อ


“เจ้าแน่ใจเเล้วหรือ? ว่าจะให้ข้าทำเช่นนั้น” ซุนเหว่ยจ้องมองไปแววตาของร่างเล็กที่โหยหาและปรารถนาอย่างเต็มเปี่ยม เขาเลิกหยอกอีกฝ่ายก่อนค่อยๆ ดันปลายแก่นกายสอดใส่เข้าไปในช่องทางปิดสนิท


เมื่อปลายแก่นกายแทรกเข้าสำเร็จร่างเล็กสะดุ้งโหยงพยายามดันเอวตัวเองออกห่างจากแก่นกายตน


ซุนเว่ยสะดุ้งตัวด้วยความเจ็บสมองเริ่มมึนชาคิดอะไรไม่ออก แขนขาไร้เรี่ยวแรงเมื่อถูกเอวหนาแทรกแก่นกายเข้ามาเรื่อยๆ ช่องทางรักของตนเริ่มตึงชาใช้ขาเรียวทั้งสองขาดันเอวสอบออก เขาเกร็งตัวเอาไว้เรียกเสียงครางของร่างสูงออกมา


“ชื้ดดด อย่าเกร็งข้าขยับไม่ได้” ซุนเหว่ยก้มลงมองคนใต้ร่าง เปลือกตาปิดแน่นมีน้ำใสๆ ไหลออกจากดวงตา ขบปากแน่นจนขึ้นเป็นรอยเลือดสีแดงเขาก้มลงไปเลียลำคอขาวพยายามเล้าโลมให้อีกฝ่ายเลิกเกร็งก็ไม่เป็นผลเลยต้องแสร้งทำท่าจะถอนออกเมื่อร่างเล็กเริ่มผ่อนคลายซุนเหว่ยดันพรวดเข้าไปหมดท่อนลำ


“อ๊าากกกก!! จะเจ็บเอาออกไป ฮือออ” เสียงร้องปนกับเสียงครางของทั้งคู่ คนนึงหวีดร้องมาพร้อมกับเสียงร่ำไห้ปากบวมเจ่อสั่นระริก คนบนร่างกับเเหงนคอซูดปากด้วยความกระสัน


“ชื้ดดดด แน่นจริง” ซุนเหว่ยค่อยๆ ถอนแก่นกายออกมาเกือบสุดค้างปลายแก่นกายเอาไว้ เขาก้มมองลงต่ำไปที่ช่องทางตอนนี้กับมีหยดเลือดสีแดงสดไหลออกจากช่องทางที่เคยปิดสนิทบัดนี้กำลังเบ่งบานขณะอมปลายแก่นกายตนเอาไว้หยาดเลือดติดท่อนลำยาวออกมาเรียกสันชาตตญานดิบได้เป็นอย่างดี


ซุนเว่ยเชิดหน้าสูงพร้อมเกร็งตัวน้อยๆ เมื่อคนบนร่างเริ่มขยับตัว ความคับแน่นอึดอัดและเจ็บปวดบังเกิดขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ สองแขนของเขาโอบรัดรอบคอของซุนเหว่ยเขาเริ่มกรีดเจ็บแผ่นหลังของร่างหนาเพื่อระบายความเจ็บปวดของตนได้รับรู้แต่ซุนเหว่ยก็ไม่อาจหยุดการรุกล้ำได้อีกต่อไป


เสียงกระทบของตนขาแกร่งกระทบกับก้นกลมนุ่มเป็นรอยแดงเสียงกระทบดัง ‘ปึกๆ ’ ปนกับเสียงแฉะของเลือดและน้ำสีใสที่หลั่งออกมาเองตามธรรมชาติ


ไม่นานความเจ็บปวดก็หายไปมีความรู้สึกบางอย่างเเทรกขึ้นมาเเทนยามปลายแก่นกายบานใหญ่ครูดตามผนังด้านหนังแต่ยังคงความคับแน่นและอึดอัดเอาไว้ ซุนเหว่ยขยับเอวสอบเร็วขึ้นอย่างรู้งานทั้งคู่ครางประสานกันภายในตำหนัก ซุนเหว่ยเริ่มเปลี่ยนจังหวะจากเร็วมาเป็นสั้นช้าแต่ยังคงความกระทั้นกระเเทกสุดความยาว ซุนเว่ยหลงรสชาติของกามาเเผ่ไปทั่วกายที่ตนไม่เคยได้สัมผัสมาก่อนทั้งในชาติที่แล้วและชาตินี้เขาหลงระเริงไปกับบทเพลิงรักที่บุคคลที่ขึ้นชื่อว่า ‘พี่ชาย’ มอบให้


ซุนเหว่ยก้มลงไปดูดดึง ขบกัดยอดปถุมถันสีแดงสุดข้างซ้าย ส่วนอีกข้างเขาไม่ปล่อยให้มันได้อ้างวางใช้มือข้างขวาตนบดขยี้ยอดอกปถุมถันเขาขบเม้มสลับข้างไปเขายังคงความแรงเอาไหวไม่มีตกซุนเว่ยไม่น้อยหน้าแอ่นอกพร้อมกับแอ่นก้นรับแก่นกายใหญ่ให้แทรกเข้าออกได้อย่างสะดวก


ซุนเหว่ยสอดใส่แก่นกายถี่ๆ กระเเทกจุดกระสันของร่างเล็กอย่างพอดีในท่านอนหงาย ซุนเว่ยหลับตาแน่นสายหน้าไปมาเมื่อซุนเหว่ยกระเเทกจุดนั้นย้ำๆ จนทนไม่ไหวร่างกายเกร็งไปทั่วร่างก่อนหวีดร้องอย่างสุขสมออก


“อ่าาาส์ ข้าเสร็จละเเล้ว” แก่นกายขนาดพอดีตัวปล่อยสายธาราสีขาวขุ่นออกมาพุ่งอย่างแรงจนเกือบถึงคางตัวเอง น้ำวิสุทธิ์เยิ้มเต็มหน้าท้องเป็นลอนสวยของตนก่อนไหลลงไปที่ผ้าปูที่ตั่งเตียง


“อึก! ” ซุนเหว่ยทนแรงตอดรัดแก่นกายถี่รัวแบบนี้ไม่ไหวก่อนจะกระเเทกกายเข้าออกอย่างรัวเร็ว
เขากดแก่นกายให้ลึกสุดไม่นานน้ำวิสุทธิ์พุ่งเข้าสู่ช่องทาง ซุนเว่ยรับรู้ถึงแก่นกายกระตุกสี่ถึงห้าครั้งก่อนจะหยุดกลายเป็นกระเเทกเข้าออกอีกสองสามครั้ง
****

อยากบอกว่า nc ของพี่หนึ่งยังไม่จบแค่นี้หรอกนะจบตอน 1.4 นูนละ //ปิดปากขำแบบชั่วร้าย
ว่าเเต่ทำไมพี่หนึ่งไม่อ่อนโยนกับน้องเลยห๊ะ!

​

พี่หนึ่ง :

​

น้องธาม : เสร็จเเล้วก็เอาออกสิเว้ยยยยยยยย! พี่หนึ่ง : คืนนี้ยังอีกยาวไกลเสี่ยวเว่ย

จำนวนตัวอักษร 8,548 ตัวอักษรจำนวนคำ 2,210 คำ

​

poon2608

N_ng0380

ขอบคุณครับ

nuangnut1996

สนุกมากครับ

doodd

ขอบคุณมากครับ

supawa

ขอบคุณครับ

suthi

ขอบคุณครับบบบ

Kunlatae

ขอบคุณ​มาก​นะ​ครับ​

tjkung

ข อ บ คุ ณ ค รั บ