[เรื่องราว] - 10 - วันที่ดี [No 18/20+]

kew315

เรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องเล่า ที่ผมได้เจอกับตัว เนื้อหาแทบไม่มีความ 18+ หรือ 20+ เลย

ดังนั้น ผู้ที่ต้องการด้านนั้น ขอให้ผ่านกระทู้นี้ไปเลยได้เลยครับ

แต่ต้องขอขอบคุณเข้ามานะครับ

เช้าวันต่อมาเป็นวันที่ไม่มีอะไรเลย คือผมต้องไปทำงานเหมือนเดิม ด้วยวันนี้แทบไม่มีเวลาไปทำอย่างอื่น ขนาดข้าวยังต้องฝากเพื่อนร่วมงานซื้อให้อีกด้วย ยิ่งการไปหาน้องกายวันนี้ไม่ต้องพูดถึงเลย เนื่องจาก มาถึงที่ทำงานก็ต้องเริ่มทำงานทันทีทั้งๆที่ยังไม่ถึงเวลางาน ทำให้ผมไม่ได้เอาโทรศัพท์ ออกจากกระเป๋าเลยอันที่จริงก็แทบไม่ได้ติดต่อใคร หรือไม่คิดว่าจะมีใครติดต่อมาอยู่แล้ว ถ้าไม่ใช่คนรู้จักผมทำงานๆจนเวลาล่วงเลยไปถึง 2 ทุ่งจึงได้มีเวลาว่างที่จะนั่งลงเช็คตัวเอง จนผมเช็คที่โทรศัพท์ของตัวเอง สิ่งที่รอผมอยู่ คือการโทรเข้ามาจากน้องกาย ผมไม่ได้คิดอะไรมาก คงเพราะวันนี้ผมไม่ได้ไปหาคงจะโทรมาถามเฉยๆเลย ไม่ได้สนใจและเก็บโทรศัพท์ไว้เหมือน กะไว้ว่าพอถึงห้องค่อยโทรหา ในช่วงเวลานั้นก็ยังมีสายโทรเข้ามาอยู่ ผมไม่ได้รับสายเพราะมันอยู่ในจังหวะที่กำลังเดินอยู่ ก็พลาดรับไปอีกครั้ง กว่ารู้จักอีกทีผมก็มาถึงหน้าห้องพักของตัวเองแล้ว สายนั้นก็โทรศัพท์เข้ามาอีกที
[พ่อน้องกาย] ผมมองสายที่โทรเข้ามาอย่างแปลกใจ (ผมกดรับสายและเดินเข้าไปในตัวตึก เพราะจะกลับเข้าห้อง)
ผม : สวัสดีครับ
พ่อ : อ่อ กายอยู่กับเราไหม (น้ำเสียงดูไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่)
ผม :  ป่าวครับ วันนี้ไม่ได้ไปหาน้องครับ มีอะไรหรอป่าว
พ่อ : พอดีติดต่อน้องไม่ได้ และตอนนี้น้องก็ยังไม่กลับบ้าน น้านึกว่าอยู่กับเรา
ผม : เล่นกับเพื่อนที่โรงเรียนหรือป่าวครับ
พ่อ : ไปดูมาแล้ว ไม่เจอ โทรหาเพื่อนน้องแล้วก็ไม่มีใครรู้ว่าอยู่ไหน (ผมเริ่มใจคอไม่ดี)
ผม : ได้มีเรื่องทะเลาะกับน้องหรือป่าวครับ
พ่อ : ก็มีเรื่องกันนิดหน่อยในตอนเช้า แม่เขาพูดแรงไปหน่อย กายอาจจะโกรธ
ผม : อ่อครับ เดียวผมขอเก็บของก่อนครับ แล้วจะช่วยหาน้องให้อีกแรง ถ้าได้เรื่องยังไงผมจะติดต่อไปครับ
หลังจากที่ผมกดตัดสายประตูลิฟท์ก็เปิด ผมเดินก้มหน้ากดเบอร์น้องกายดู ยังไม่ทันที่จะยกขึ้นฟังเสียง ผมก็เห็นน้องกายกำลังนั่งอยู่หน้าประตูห้องผม (ทำไมเหตุการณ์มันคุ้นๆเนี่ย ) ผมเดินเขาไปเขย่าตัวน้องกายเบาๆเพื่อปลุก
ผม : กาย กาย ตื่น (น้องกายลืมตาขึ้นก่อนจะมองหน้าผม แววตาน้องดูเศร้าๆ ปนดีใจ)
ผม : เข้าไปในห้องก่อนเถอะ
หลังจากเข้ามาในห้องน้องกายก็ตรงไปนั่งที่โซฟา ส่วนผมก็เดินไปหยิบน้ำดื่มมา 2 แก้ว พร้อมกับเดินเข้าไปในห้องเพื่อโทรบอกคุณพ่อของน้องกาย จากนั้นก็หยิบกุญแจสำรองออกมา ผมเดินไปนั่งครั้งๆน้องกาย วางแก้วน้ำลง ก่อนจะใช่มือขยี้หัวน้องกายเบาๆ น้องกายก็มองหน้าผม ก่อนจะยกน้ำขึ้นดื่ม
ผม : กาย (น้องกายหันมองผม) พี่ขอยืมโทรศัพท์กายหน่อย (น้องกายให้อย่างว่าง่าย ผมรับมาจากนั้นก็เอาไปชาร์จแบตให้น้องกาย)
ผม : มีปัญหาก็พูดออกมา สัญญากันแล้ว ไม่ใช่หรอ ทะเลาะกับคุณแม่เรื่องอะไรละรอบนี้
เรื่องก็ประมาณว่า น้องกายดูไม่ค่อยสนใจการเรียนเหมือนเดิม คือจริงๆแล้วน้องกายเรียนเก่งอยู่แล้ว เพียงแต่ช่วงนี้ใกล้จะสอบแล้ว แต่น้องกายยังไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ ทำให้คุณแม่น้องกาย โทษโน่นนี้นั้น ตามปกติ เกมบ้าง กิจกรรมที่น้องกายทำบ้าง
รวมไปถึงการคบค้าสมาคมกับผมด้วย แถมคุณแม่ยังรู้อีกว่า น้องเหมือนจะชอบน้องน้ำ ทำให้คุณแม่ปักใจเชื่อว่า ไม่เป็นเพราะผมก็น้องน้ำนี่แหละที่ทำให้น้องกายไม่สนใจการเรียน ซึ่งถ้าแค่นี้ คงไม่เกิดเรื่องอะไร แค่คุณแม่กลับยึดโทรศัพท์น้องกาย
ซึ่งถ้าถามผมตอนนี้ ผมคงตอบได้ว่ามันแค่เรื่องเล็กน้อย แต่ลองคิดย้อนกลับไปดูว่า ในช่วงที่เราเรียนม.ต้น จะมีซักกี่คนที่เวลาคุณพ่อคุณแม่เข้ามาในพื้นที่ ที่เราคิดว่ามันเป็นส่วนตัวอย่างเช่น โทรศัพท์ หรือในห้องนอนแล้วเราจะยอมรับสิ่งนั้นได้
จริงไหมละ พอน้องกายได้พูดดูเหมือนว่าน้องกายจะสบายใจขึ้น โทรศัพท์น้องกายเองก็ไม่ต่างกัน พอมีแบตถึงจุดๆหนึ่งมันก็เปิดเครื่องเอง และไม่นานก็มีสายจากคุณแม่โทรเข้ามา ผมเดินไปหยิบโทรศัพท์มาให้น้องกาย
และส่งให้น้องกายรับไว้แต่ยังไม่กดรับสาย ผมเลยใจดีกดให้ 55 จากทำให้น้องกายต้องคุยกับคุณแม่ด้วยความจำใจ ใจความประมาณว่า ไม่กลับบ้าน จะนอนค้างที่ห้องผม ซึ่งน้องกายก็หันมามองหน้าผมในตอนนั้น ผมได้เพียงยิ้มๆเท่านั้น
แต่ว่า ผมดันไปรับปากคุณพ่อน้องกายแล้วว่า ถ้าน้องกายสบายใจแล้วจะเอาไปส่งที่บ้านให้ เพราะตอนแรกคิดว่ายังไงน้องกายก็คงไม่นอนที่ห้องผมเพราะ หลายๆอย่าง ทั้งเรื่องเสื้อผ้าเพราะพรุ่งนี้น้องกายต้องไปโรงเรียนอยู่ หลังจากที่น้องกายวางสายก็หันมามองผม
ผมไม่ต้องการตอบคำถามของน้องกายจึงเดินไปทำอาหารแทน แต่ก็ไม่รอดอยู่ดีเพราะน้องกายเดินตามมาหาผม แล้วถามถึงเรื่องนอนค้างที่ห้อง แต่ผมก็ไม่ตอบอะไรเพียงแค่บอกแค่ว่า เดียวกันข้าวเสร็จค่อยว่ากัน หลังจากกินข้าวเสร็จ ก็ได้ฤกษ์คุยกับน้องกาย
ผม : ปะ กลับบ้านกัน
กาย : ไม่เอาผมจะนอนที่นี่ไม่อยากกลับบ้าน
ผม : ไม่ได้วันนี้นอนไม่ได้ พรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียน เอาชุดที่ไหนใส่
กาย : ใส่ชุดเดิมก็ได้ ไม่ก็เอาไปซัก พรุ่งนี้ก็แห้งทัน
ผม : พี่รับปากพ่อกายไว้แล้ว พี่ไม่อยากผิดคำพูด น่านะ (ผมเดินเข้าไปหาน้องกายแล้วดึงน้องกายขึ้น)
ผม : ปลาย กลับบ้านเดียวนอนดึก
กาย : ม่ายเอาาา (น้องกายล้มตัวนอน)
ผม : ถ้ากายไม่ยอมพี่จะจับกายแก้ผ้าแล้วปล้ำกายนะ
กาย : พี่ไม่กล้าหรอก (แต่สีหน้าน้องกายดูหวาดๆเหมือนกัน)
ผม : แน่ใจนะ (ผมใช้มืออีกข้างจับมือน้องกายแล้วเอามาประสานกันไว้ และพยายามกำด้วยมือข้างเดียวจากนั้นก็ทำให้อยู่ในท่าชูมือขึ้น กว่าจะทำได้ ก็ยากพอตัวเพราะน้องกายแรงดีใช้ได้เลย น้องกายพยายามพูดสิ่งต่างๆเพื่อให้ผมหยุด แต่ผมไม่ฟังจน ผมสามารถทำให้น้องกายชูมือได้ ผมก็ใช้มืออีกข้างค่อยๆถกเสื้อน้องกายขึ้นอย่างช้าๆ และมองหน้าน้องกายไปด้วย)
กาย : โอเค ยอมแล้ว ไม่นอนก็ได้
แค่ผมได้ยินแค่นั้นก็ปล่อยน้องกายให้เป็นอิสระ ที่จริงก็รู้สึกผิดอยู่นะครับ ที่ใช่วิธีนี้ เพราะดูเหมือนน้องกายจะกลัวจริงๆ ผมลองเอามือไปแตะตัวน้องกายแต่น้องกายกลับหลบมัน แต่แรกมันก็ขำๆสนุกดีนะครับ ที่น้องกายพยายามหลบ แต่บ้างครั้งที่เป็นเหตุจำเป็น(ไหม) เช่นข้ามถนน น้องกายก็พยายามแกะมือออก หรือดึงมือกลับ ผมพาน้องกายมาส่งที่บ้านตามที่บอกคุณพ่อไว้ คุณพ่อชวนผมเข้าไปในบ้านเพื่อจะถามเรื่องที่เกิดขึ้น
พอผมเดินเข้าไปในบ้านและคุณแม่เห็นหน้าเท่านั้นแหละ จากที่คุยกับน้องกายดีๆก็เปลี่ยนไปเป็นอีกคนและเดินโมโหๆขึ้นบ้านไปเลย จากนั้นคุณพ่อก็พาน้องกายขึ้นไปข้างบนเพื่อส่งเข้านอนและคุยปรับความเข้าใจกัน และบอกให้ผมรออยู่ข้างล่างก่อนอย่าพึ่งกลับ น้องกายหันมองหน้าผม ผมยิ้มให้ตามปกติ แต่ดูเหมือนน้องกายจะไม่ตอบกลับและวิ่งขึ้นบ้านไป หลังจากที่ทุกคนขึ้นไปข้างบนจนหมด
ผมก็เดินไปปลดล็อคหน้าต่างบานเลื่อน (อย่างว่า ผมวางแผนไว้อยู่แล้ว) จากนั้นผมก็เดินมานั่งที่เดิม ไม่นานคุณพ่อน้องกายก็เดินลงมา ถามเหตุการณ์ที่เจอน้องผมก็เล่าให้ฟัง แต่ไม่ได้เล่าในส่วนที่จะถอดเสื้อน้องกาย จากนั้นผมก็พอตัวกลับบ้าน ผมเดินออกมาจากบ้านน้องกายเล็กน้อยและยื่นดูชั้นสองของบ้านที่ยังมีไฟเปิดอยู่ น้องกายนั้นเอง พอน้องกายเห็นว่าผมเหยหน้าขึ้นมามอง น้องกายก็หลบไปและปิดไฟ (คงจะเข้านอนแล้วสินะ ผมคิดในใจ) แล้วผมก็เดินจากบ้านน้องกายไป
หนึ่งชั่วโมงผ่านไป ผมกลับมายื่นอยู่ที่บ้านน้องกายเหมือนเดิม ผมมาพร้อมกับกระเป๋าหนึ่งใบ เพื่อไม่ให้เสียเวลานอนของผม ผมเดินเข้าไปในบ้านน้องกายทางหน้าต่างที่ผมปลดล็อคไว้ทันที และค่อยๆย่องไปยังห้องนอนของน้องกายอย่างเงียบที่สุด ห้องนอนน้องกายต้องเดินผ่านห้องนอนของคุณพ่อคุณแม่น้องก่อน ผมเปิดประตูเข้าไปก็เจอกับความเย็นของแอร์ทันที น้องกายนอนอยู่บนเตียง ในชุดนอนสีฟ้า(มั้ง)
ผมวางกระเป๋าลงไว้ใต้โต๊ะตัวหนึ่ง และค่อยๆเดินเข้าไปหาน้องกาย เตียงของน้องกายเป็นเตียงใหญ่ 5-6 ฟุต น้องกายนอนหงายอยู่ ช่างเป็นภาพที่น่ารักจริงๆ ผมก้มลงหอมแก้มไปหนึ่งที น้องกายก็ขยับตัวเปลี่ยนท่าทันทีเปลี่ยนเป็นนอนเอียงไปทางซ้าย หันหลังให้ผม ผมจึงทำการแทรกตัวเข้าไปทางด้านหลังของน้องกาย แล้วโอบกอดน้องกายจากข้างหลังช่วงแรก ทันทีที่ผมกอด น้องกายก็ดูเหมือนจะรู้สึกตัวตื่น แต่ไม่ได้ขยับอะไรและปล่อยให้กอด คงคิดว่า เป็นคุณแม่ ผมพอดูว่าน้องกายตื่นจึงกอดน้องแน่นขึ้นและขยับตัวเข้าไปกระซิบข้างๆหูน้องกายว่า "ฝันดีครับ"
เท่านั้นแหละ น้อยกายตกใจและดิ้นพยายามหนีจากผม ผมเตรียมตัวอยู่แล้วจึงกอดน้องกายแน่ และเอามือปิดปากเอาไว้ กว่าน้องกายจะนิ่งได้ก็รู้สึกเหนื่อยจนเหงื่อออกกันเลยทีเดียว ผมปล่อยน้องกายเป็นอิสระ ทันทีที่น้องกายหลุดจากผม น้องกายก็ลุกขึ้น แต่ผมไม่ยอมจึงดึงน้องกายลงมานอน ทำให้น้องกายได้ทำได้เพียงพลิกตัวหันหน้ามาหาผม ก่อนจะขยับถอยออก
ผม : กลัวพี่ขนาดนี้เลยหรอ (น้องกายไม่ตอบ)

ผม : ไม่ตอบแสดงว่ากลัวมากสิ อุส่ามานอนด้วยทั้งที สงสัยคงไม่ได้นอนด้วยแล้ว (ผมเปลี่ยนท่านอนหงายแล้วเอามือประสานที่ท้ายทอยทั้งสองข้าง)

ผม : ไหนๆก็ไหนๆแล้วงั้นพี่ถามเลยละกัน กายอยากจะปล่อยให้ จบแบบนี้จริงๆหรอ (น้องกายก็ยังไม่ตอบเหมือนเดิม ผมถอนสูดหายใจเข้าลึกๆก่อนจะถอนหายใจออกมาแรงๆ เหมือนยอมรับคำตอบ จากนั้นผมก็ลุกขึ้นนั่งโดยหันหลังให้น้องกาย)

ผม : พี่ขอถามครั้งสุดท้ายนะ กายจะให้มันจบแบบนี้จริงๆ ใช่ไหม พี่จะได้ไม่ค้างคาใจ (น้องกายยังคงเงียบอยู่เหมือนเดิม)

ผม : นี้สินะคำตอบ งั้นพี่ไปก่อนนะ วันนี้ต้องขอโทษด้วยนะ (แล้วผมก็ลุกขึ้นเดินไปที่ประตู)

กาย : ถ้าเดินออกไปแล้ว ไม่ต้องมาเจอกันอีกนะ (ผมหันมองน้องกายที่กำลังลุกขึ้นนั่ง)
ผม : ไม่ใช่ว่ากายต้องการแบบนั้นหรอ  
กาย : ได้พูด ไหมละ
ผม : ไม่ได้พูด แต่การกระทำมันบ่งบอก
กาย : ก็พี่ ทำแบบนั้นก็ผม (ผมเดินกลับมาแล้วขึ้นไปนั่งบนเตียง)
ผม : เอาเป็นว่า พี่ขอโทษละ (แล้วผมก็ดึงน้องกายเข้ามากอด ใจผมเต้นแรงมาก ผมปล่อยน้องกายออก)
กาย : อือ จะนอนแล้ว (แล้วน้องกายก็ล้มตัวนอนลง)
ผม : แล้วพี่นอนด้วยได้ไหมละ
กาย : ไม่รู้ อยากนอนก็นอน ตามใจ
ผมล้มตัวนอนหงายเหมือนเดิม อาจจะเพราะความเหนื่อยจากการทำงาน ผมก็เผลอหลับไป ผมตื่นขึ้นมาอีกทีตอนเที่ยงคืน โดยมีเท้าน้องกายวางอยู่บนหน้าอกผม ผมเหล่ตามองน้องกายถ้าเป็นกางเกงขาสั้นอาจจะทำให้เห็นอะไรต่อมิอะไรแล้ว แต่นี้เป็นชุดนอนกางเกงขายาวทำให้ไม่เห็นอะไร ผมจัดท่านอนของน้องกายใหม่ น้องกายเองพอโดนขยับร่างกายก็เหมือนจะรู้สึกตัวตื่น แต่พอรู้ว่าผมกำลังจะทำอะไร ก็ไม่สนใจบ่อยให้ผมทำ และนอนต่อ ผมบ่นน้องกาย " ไม่คิดจะขยับตัวช่วยกันเลยนะ " น้องกายเพียงยิ้มๆเท่านั้น ผมหันเข้าหาน้องกาย มองน้องกายที่นอนอยู่ ดูเหมือนน้องกายเองก็รู้ว่าผมกำลังมองอยู่ จึงพลิกตัวหันหน้าเข้ามาหาผม
กาย : อะไร นอนได้แล้ว พรุ่งนี้ไปทำงานไม่ใช่หรอ
ผม : กายนั้นแหละนอนแล้วได้ พรุ่งนี้ไปโรงเรียนไม่ใช่หรอ แล้วก็นอนดีๆด้วยละ ไม่ใช่มาถีบพี่ตกเตียง ตอนแรก็แปลกใจว่า ทำไมต้องนอนเตียงใหญ่ (น้องกายลืมตามองผมและทำตาโกรธใส่ก่อนจะหลับตานอนเหมือนเดิม)
จากนั้นผมดึงน้องกายเข้ามากอดอีกครั้ง น้องกายเองก็ใช่มือดันไว้เบาๆเหมือนห้าม ผมก็บ่นสิ "อะไรกันกอดนิดกอดหน่อยก็ไม่ได้ อุส่าได้มานอนด้วยกันแล้ว ใช่ว่าจะนอนทุกวันซะหน่อย" จากนั้นใช่วิธีล้ายยาวๆ จนสุดท้ายน้องกายก็เปลี่ยนจากดันมากอดผมแทน แถมกอดแบบแน่ๆจนรู้สึกอดอัดมากกว่าดี (เหมือนจะแกล้งผม) ผมลูบหัวน้องกายเบาๆอย่างเอ็นดู น้องกายเองก็กอดผมเบาลงจนสุดท้าย เราสองคนก็นอนหลับกันไปในท่านั้นเลย
ตี 4 กว่า ผมตื่นขึ้น เพราะต้องรีบออกจากบ้านน้องกายเดียวจะมีปัญหา น้องกายเองจากที่นอนกอดผม ก็เปลี่ยนเอาเท้ามากอดผมแทนซึ่งผมก็ทำได้เพียงหัวเราะเบาๆ และคิดเล่นๆว่า คงต้องจับมัดจึงจะสามารถนอนนิ่งได้ ผมลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำ เพื่อทำการแต่งตัวและล้างหน้าแปรงฟัน พอผมออกมาจากห้องน้ำก็หันมองนอนกายอีกครั้ง มันมีบางอย่างกำลังตื่นอยู่ ใช่แล้วเจี๊ยวน้องกายนั้นเอง ผมค่อยๆเดินไป จับๆบีบๆดูท่าน้องกายจะไม่ได้ใส่กางเกงใน ขนาดนะหรอไม่ต้องพูดถึง ไม่รู้ครับ 555 รู้แค่ว่าน่าจะเหมาะสมกับตัวและน่ากินแน่นอน 55 ผมจับเล่นไม่เท่าไหร่น้อยกายก็เหมือนจะตื่น ผมกระซิบข้างหูน้องกายว่า " พี่ไปก่อนนะ แล้วเจอกันเย็นนี้ อย่าลืมไปคุยกับคุณแม่ด้วยนะ " น้องกายดูเหมือนจะพยายามพยักหน้า ผมออกจากบ้านน้องกายอย่าง่ายดาย เพราะมีเสียงการอาบน้ำจากห้องคุณพ่อคุณแม่น้องกาย ทำให้ไม่ต้องระวังอะไรมาก ผมกลับมายังห้องตัวเองและจัดการตัวเองอีกครั้ง ก่อนจะไปทำงานตามปกติ มันเป็นวันที่ดีจริงๆครับ
ผ่านไปหลายวันหลังจากที่เกิดเรื่องขึ้น ทุกอย่างก็กลับเป็นปกติ ซึ่งน้องกายก็มาที่ห้องผมบ้าง (ผมพามาหลังเลิกเรียน) ทำให้จากที่ห้องผมไม่ค่อยมีอะไรที่ให้เล่นก็ เริ่มมี หนังสือการตูน ของเล่นบ้างอย่าง และอื่นๆอีกเล็กน้อย และจากที่ผมนานๆครั้งทำอาหาร ก็ต้องซื้อของมาเตรียมไว้ ซึ่งที่จริงมันก็ดีนะครับ ผมการทำอาหารแต่ละครั้ง ผมได้ลองทำอะไรใหม่ๆตามไปด้วย ถึงแม้มันจะกินแทบไม่ได้ก็ตาม อย่างน้อยก็ได้ลองทำอีกอย่างหนึ่ง ก็เป็นกิจกรรมที่ผมได้ทำร่วมกับน้องกายเหมือนกัน แต่ที่ไม่ชอบที่สุดคือการเก็บกวาด เข้าใจเลยว่า ทำไมคุณแม่ชอบบ่นเรา เวลาเล่นอะไรแล้วไม่เก็บ หรือไปทำห้องครัวคุณแม่เละเทะ เข้าใจเลย เข้าใจจริงๆ (กลับเข้าเรื่องกันต่อ) ผมไปหาน้องกายตามปกติหลังเลิกงาน แต่ที่เปลี่ยนไปคือ แทบทุกครั้งที่ไปหาน้องกาย น้องกายจะเล่นโทรศัพท์มากขึ้น จนผมเริ่มคิดตามเรื่องที่ น้องกายทะเลาะกับคุณแม่ครั้งก่อน ผมได้ลองคุยกับน้องกายเกี่ยวกับเรื่องการเล่นโทรศัพท์ แต่ดูเหมือนว่า มันไม่ได้มีปัญหาอะไรเลย เพราะน้องกายยังเป็นปกติ อย่างเช่นเวลาที่น้องเล่นผมสามารถบอกให้น้อยหยุดได้ทันที โดยที่น้องกายไม่ได้มีอารมณ์โมโห หงุดหงิด หรือพูดว่าขออีก แป๊บหนึ่งเลย น้องกายก็หยุดเล่นทันที
ผมคอยสังเกตน้องกายอยู่หลายวันแต่ก็ไม่ได้ข้อมูลอะไรเพิ่มเลย ตอนเวลาน้องการเล่นโทรศัพท์ แทนที่จะมีสมาธิกับมันแต่ น้องกายกลับมีสมาธิกับสิ่งที่อยู่รอบๆมากกว่า เช่นเวลาคนเดินผ่าน หรือ ผมมาหาน้องกายจะรู้ตัวก่อน และเก็บโทรศัพท์ไป แต่พอเวลาเล่นโทรศัพท์ตอนอยู่กับผมหรือกับเพื่อนกลับไม่เป็นอย่างนั้น ตอนแรกผมก็อยากจะขอดูโทรศัพท์น้องกายอยู่นะครับ แต่มันรู้สึกว่า ไม่ควรยังไงไม่รู้เลยติดทิ้งไป กลางดึกของวันนั้นผมตกใจตื่นเพราะเสียงโทรศัพท์ เวลานั้น ตี 1 กว่าแล้ว คนที่โทรศัพท์เข้ามา คือ "น้องกาย"

--------------------------------------------------
[หลายวันที่หายไป]
ผมเดินทางกลับบ้านเพื่อจะไปพักผ่อนหลาย กลับไปหาคุณพ่อกับคุณแม่ของตัวเอง ผมไม่ลืมแวะไปที่บ้านของน้องลุค  แต่ไม่เจอคุณแม่น้องลุคบอกว่า น้องลุคไปอยู่ที่บ้านพักต่างจังหวัดเตรียมตัวเข้ามหาลัยแล้ว พอผมทราบแบบนั้นจึงเดินทางไปหาน้องลุคเพื่อไปเยี่ยมซะหน่อย
พอไปถึงหน้าบ้าน โครงสร้างหลายๆอย่างเป็นไปตามฝันของผม ผมโทรหาน้องลุคเพื่อที่จะเข้าบอก น้องบอกว่า ประตูไม่ได้ล๊อค เพราะนัดเพื่อนเอาไว้ ผมเลยเดินเข้ามาในบ้าน หลายๆอย่างเหมือนในฝัน ผมเดินไปยังโซฟาที่ตัวนั้น และทำการนอนลง และหาอะไรขึ้นมาอ่าน ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่า
น้องลุคจะแต่งตัวเหมือนในฝันผมไหม ไม่นานน้องลุคก็ลงมาจากชั้น 2 ใส่เสื้อสีขาวแหละกางเกงบ๊อกเซอร์ น้องลุคเดินมาทักทายผมก่อนจะขอตัวไปอาบน้ำ แต่ว่ารอบนี้รูอากาศตามในฝันมันไม่มี ผมเองก็ไม่ได้อยากดูอะไรมาก เพราะน้องลุคเพราะโตเกินความชอบของผมแล้ว แต่ถ้าได้เห็นก็ดี 55
ไม่นานน้องลุคก็อาบน้ำเสร็จและเดินออกมา ในกางเกงบ๊อกเซอร์ ตัวเดิม แค่ถอดเสื้อออกเท่านั้น น้องลุคยังไม่ทันแต่งตัว เพื่อนของน้องลุคก็มาถึงหน้าบ้าน น้องลุคเดินไปรับจากนั้นก็ขึ้นไปใส่กางเกงยีนลงมา ผมไม่ชอบเสียงดังเท่าไหร่อีกอย่าง มันไม่ใช่ที่ของเราด้วย ดังนั้นผมอยู่ไม่นานก็ขอตัวกลับบ้าน

ขอบคุณที่อ่านจนจบ อย่างที่บอกไปตอนต้น เนื้อเรื่องนี้ไม่เน้น 18+/20+ นะครับ

(ยังมีต่อนะครับ)

nuangnut1996

ขอบคุณครับ

thai_boys

ขอบคุณมากๆนะครับ รอติดตามตอนต่อไป

aaaa01

ขอบคุณครับ

aumking

ขอบคุนน่ะ

MINGMONG

ขอบคุณครับ

jumboa

ขอบคุณ​ครับ.

bbmmyy333

ขอบคุณครับ

HRHPrince

ย้าววว

Wut_14

ขอบคุณครับ

Kingki

ขอบคุณครับ

BusekA

รอตอนต่อไปด้วยใจจดจ่อ

getsunova

ขอบคุณครับ

siva

ขอบคุณครับ

aaaa01

ขอบคุณครับ

acolyte

ขอบคุณมากครับ

moonoinarak

อยากเจอน้องกาย

iudmok

ขอบคุณครับ

pppoi

Nat_za

ขอบคุณนะครับ