หลังจากผมได้มโนเสียง เรียกไปถึง 2 รอบแล้ว ผมมาถึง จุดขึ้นแท็กซี่ ที่เคยขึ้นกับน้องกาย และเคยส่งน้องกายกลับบ้าน ผมถอนหายใจ และเปลี่ยนใจเดินไปตึกสูงอีกครั้ง แล้วผมก็เดินถอยหลังเล็กน้อย แล้วผมก็รู้สึก ชนกับใครบ้างคนเข้า ผมรีบหันไปมองทันที
ผม : อุ๋ย ขอโทษครับ (ก้มมองข้างล่างเพื่อจะมีของ หรือ คนนั้นล้มจะได้ชอบได้ทัน แล้วผมเงยหน้ามองเด็กคนนั้น เด็กคนนั้นไม่ใช้ใครที่ไหน เป็นน้อง.....ลุค (อันแหน่ คิดว่าน้องกายละซี้ คุณคิดผิดครับ)
ลุค : น้องไหน (หันซ้ายหันขวา)
ผม : ก็ไม่เจอไง เลยไม่เห็น
ลุค : เอ้า ไม่ได้นัดกันไว้หรอ
ผม : (ผิดนัดนั้นก็เพราะ ใครละ หึหึ) ก็ไม่เชิงว่านัด แค่คุยกันไว้ว่าจะมาหา
ลุค : แล้วไม่โทรหาละ หรือ ไม่มีเบอร์
ลุค : งั้นก็โทรสิ ผมอยากเจอเหมือนกัน ว่า คนที่พี่นัดหน้าตายังไง
ผม : อะราย บอกแล้ว ว่าเป็น น้อง
ผม : แล้วเราอ่ะ มาทำอะไรที่นี้
ลุค : ก็เห็นพี่รีบๆไง ตอนอยู่กับผมดูนาฬิกาตลอดเลย
ลุค : พี่ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลย เมื่อไหร่จะ โทรหาน้องพี่
ผม : ไม่เอา น้องเขาคงกลับบ้านไปแล้ว
ลุค : ถ้าพี่ไม่โทรเดียวผม โทรให้เอง
แล้วมันก็ดึงโทรศัพท์ไปจากมือผม ผมทำท่าแกล้งแย้งนิดหน่อย เพราะความจริงแล้วก็อยากโทรหาแต่ไม่มีความกล้าพอ จากนั้นน้องลุคก็กด โทรออก (ถ้าถามว่ารู้ได้ไง น้องลุคก็คง กดเบอร์ที่ผมโทรมากนั้นแหละ เพราะตอนนั้นผมยังไม่ได้ เมมเบอร์น้อง มีเพียงเบอร์เท่านั้น)
น้องลุคหันมามองหน้าแล้ว แล้วยักคิ้วให้ เชิงบอกว่า โทรไปแล้ว เตรียมตัวได้ แล้วผมก็ได้ ยินเสียงแว่วๆเป็นเสียงโทรศัพท์ดังมาจากข้างในโรงเรียน ผมหันไปมองตาเสียง แล้วเจ้าของเบอร์ก็กดสายก็โดนตัดไป
ลุค : อ้าวพี่ น้องพี่กดตัดสายไปแล้ว ผมว่าคงโกรธ พี่มากเลยแหละ
ลุค : แต่ผมว่า โกรธแบบนี้ ต้องโทรไปใหม่ (ผมรีบดึงโทรศัพท์กลับมา)
ลุค : พี่ผมว่านะ อาการแบบนี้ ไม่ใช่แค่น้องแล้วมั้ง
ผม : ถ้าไม่ใช่น้องแล้วจะเป็นอะไรละ
ลุค : แหม่ ทำยังกับไม่รู้คำตอบ แล้วพี่จะเอาไงต่อละทีนี้ แต่ที่แน่ๆ ผมหิวละ (ผมมองไปที่ประตูโรงเรียนอีกครั้ง)
ผม : วันนี้คงไม่ได้เจอแล้วละ ไปหาอะไรกินก็ได้ พี่รู้จักร้านอยู่ร้านหนึ่ง
ลุค : นั้นแหน่ ว่าแล้วต้องไม่ใช่น้องธรรมดา มีกินคงกินข้าวแล้วด้วย (เหล่ตามอง)
ผม : อะไร น้องก็ น้องสิ แล้วกินข้าว มันแปลกตรงไหน ลุคก็ยังไปกินข้าวกับพี่เลย
ลุค : ไม่แปลกก็ได้ แล้วจะค่อยดู
ผม : แล้วแต่เลย ไปได้แล้ว หิวไม่ใช่หรอ
แล้วผมก็เดินนำไปก่อน [เดินไปก่อนไม่รอแล้วนะ]จากนั้นน้องลุคก็เดินตามมาผมเดินมาซักพัก ก็หันหลังไปมองที่ประตูโรงเรียนอีกครั้ง แต่ก็ไม่เจอใครเดินออกมาอยู่ดี
ผม : มองแมลงวันบินผ่าน (น้องลุค ทำหน้าแบบ ไม่คิดว่าผมจะตอบแบบนั้น)
ผม : ไม่รู้อ่ะ พีไม่เคยสั่ง
ลุค : อ่าว สรุปพี่เคยมาไหมเนี้ย
ผม : เคยมา แต่ไม่เคยสั่ง น้องเขาสั่งให้
ลุค : ยิ่งพี่พูด ผมยิ่งอยากเจอ น้องของพี่คงนี้แล้ว เราโทรลองหาอีกรอบไหม
ผม : ไม่เอา อยากโทร ก็โทรเอง
ลุค : มา เดียวผมโทรเอง (น้องลุคแบมือขอโทรศัพท์ ผมมองหน้าลุค)
ผม : ก็ใช้โทรศัพท์ตัวเองสิ จะโทรเองไม่ใช่หรอ
ลุค : ได้ (จากนั้นก็เอาโทรศัพท์ขึ้นมาเตรียมพิมพ์เบอร์ แล้วน้องลุคก็มองหน้าผมอีก)
ผม : จะรู้หรอ อยากรู้ก็หาเองสิ
ลุค : เอ้า ไม่ใจเลยพี่ (แล้วน้องลุคก็เก็บโทรศัพท์ไป)
ผม : ไปสั่งอะไรมากินได้แล้ว
ผม : เอาเหมือนลุคนั้นแหละ อย่าลืมเอาน้ำมาด้วยละ
จากนั้นผมกับน้องลุค ก็กินข้าวกันไปถามเกี่ยวกับชีวิต และเรื่องอื่นๆ จนเวลาผ่านไปถึง ประมาณ 1 ทุ่มขึ้นรถไปส่งน้องลุคที่ห้อง ก่อนผมจะกลับมาที่ห้องของตัวเอง กว่าผมจะมาถึงห้องและทำธุระส่วนตัวเสร็จเวลาก็ผ่านไปถึง 3 ทุ่มครึ่งแล้ว
ผมนอนเล่นโทรศัพท์ และอ่านนิยายผ่านโทรศัพท์อยู่ ก็มีสายโทรเขามา (คนเดิมครับ เจ้าลุค)
ลุค : เอ้า ยังไม่ได้ โทรไปง้ออีกหรอ
ลุค : แบบนี้ไม่ดีนะพี่ โกรธกันนานๆเดียวก็ต่อติดยากหรอก
ผม : ไม่ต้องเลย ไปจัดการเรื่องตัวเองก่อนไหม
ลุค : เรื่องของผม ผมจัดการอยู่แล้ว แต่ของพี่นี้สิ จะทำหรือป่าวไม่รู้
ผม : พี่จัดการได้อยู่แล้วน่า ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก
ลุค : ถ้าไม่กล้าบอกผมได้นะ ผมพร้อมด้วยเสมอ (น้ำเสียงน้องลุคมันดูชั่วร้ายยังไงไม่รู้)
ผม : ไป ไปนอนได้แล้ว พรุ่งนี้ พี่ไม่ไปหานะ มีธุระ
ลุค : ธุระจริงหรอ ให้ผมไปเป็นเพื่อนไหม 555
ผม : ธุระก็คืองาน ไม่ต้องตามมา
ลุค : โอเครครับ ฝันดีครับ
หลังจากโดนก่อกวนผมก็เปลี่ยนใจนอนเลย ไม่อ่านหรือทำอะไรต่อแล้ว ปิ้ง !!! เสียงข้อความเข้า ผมหยิบมาดูว่า เป็นข้อความอะไร
" คุณไม่ได้รับสายจากเบอร์ 089-XXX-XXXX เวลา 21.47 น. " (เบอร์น้องกาย)
น้องกายคงโทรมาตอนผมคุยกับน้องลุคพอดี ทำให้สายชนกัน และตอนนั้นผมยังไม่ได้เปิดแบบสายซ้อน ผมเปิดไฟแล้ว ผมนั่งมองข้อความอยู่นาน จนนาฬิกาบอกเวลา 4 ทุ่ม ผมลองเสี่ยงกดโทรกลับไปดู มันโทรติดครับ แต่ยังไม่มีใครรับ ผมใจเต้นอย่างแรงมาก ลุ้นว่าน้องกายจะยอมรับสายไหม แล้วถ้ารับแล้วจะพูดอะไรดี
กาย : ฮัลโหลครับ (เหมือนน้องกาย นอนไปแล้ว และรับสายแบบไม่ได้ดูเบอร์ ผมไม่ได้ตอบอะไร เพราะไม่รู้จะเริ่มพูดอะไรดี)
ผม : ฮัลโหลครับ พอดีเห็นเบอร์โทรเข้ามา แต่ไม่ได้รับสาย เลยโทรกลับครับ (พูดอะไรของกูเนี้ย)
กาย : อ่อครับ ผมคงโทรผิด ขอโทษด้วยนะครับ
ผม : ครับ (จากนั้นน้องกายก็ตัดสายทิ้งไป [55 เป็นไงละมึง จบลงด้วยดี...ชิบหาย] ผมนอนจุกอกอยู่บนเตียง แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะไม่ยอมพูดอะไรเอง ต้องยอมรับมัน แล้วผมก็นอนหลับไป)
หลังจากเหตุการณ์เมื่อคืนก็ยังไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ตอนเช้าไม่มีการติดต่อจากน้องกาย ไม่รู้ว่าที่เมื่อวานตอนน้องกายโทรมานั้นตั้งไงหรือกดผิดกันแน่ วันนี้ผมว่าง ถึงแม้จะบอกน้องลุคว่าไม่ว่างก็ตาม ตอนแรกวางแผนว่าจะไปหาน้องกายที่โรงเรียน
แต่วันนี้มันวันอาทิตย์ เลยคิดว่าน้องกายไม่น่าไม่ไปโรงเรียน และเพื่อไม่ให้ตัวเองคิดมาก ผมจึงหากิจกรรมทำ (ออกไปดูหนัง ทั้งๆที่ไม่มีหนังที่สนใจเลยซักเรื่อง) คิดถูกหรือผิดไม่รู้เพราะผมยัง คอยมองหาน้องกายอยู่เหมือนเดิม
จนหนังเข้าฉาย ผมก็เข้าไป(หลับ คือเปลี่ยนบรรยากาศการนอน) ทั้งๆที่ไม่ใช่ที่นอน แต่ทำไมมันรู้สึกว่า มันนอนสบายจัง ผมเผลอหลับไป หนังจบไปเมื่อไหร่ไม่รู้ ผมตื่นเพราะ มีสายโทรเข้า ผมหยิบขึ้นมาดูมันเป็นเบอร์น้องกาย แล้วสายก็ถูกตัดไป
... : สวัสดีครับ พี่ หนังจบแล้วเราออกไปกันเถอะ (ผมหันไปมองตามเสียง มีคนนั่งข้างๆผมพูดขึ้น ตอนนั้นตาผมยังไม่โฟกัส ตอนแรกผมคิดว่าเป็นพนักงาน พอเดินออกมาข้างนอกจึงได้เห็นว่าเป็นน้องกาย)
ผม : น้องกาย (น้องกายหันหน้ากลับมา)
ผม : ป่าว ไม่มีอะไรครับ (ผมเดินตามหลังน้องกายไปเลื่อยๆ)
กาย : ครับ (น้องกายหันหน้ามา ผมเอามือเอื้อมไปจับหัวน้องกาย น้องกายมองอย่าง งงๆ)
ผม : ป่าว ไม่มีอะไร ขอไปเข้าห้องน้ำกันนะ
กาย : พี่ รอก่อน ผมจะไปห้องน้ำอยู่
หลังจากที่เข้าห้องน้ำกันเสร็จ ผมก็พาน้องกายไปร้านไอติม ร้านเดิม แต่ไม่ได้นั่งที่เดิม หลังจากสั่งไอติมแล้ว ผมกับน้องกายก็นั่งเงียบไม่คุยอะไรกันเลย (ไม่รู้จะพูดอะไร 55)
ผม : การแข่งเมื่อวานเป็นยังไงบ้าง ชนะไหม
ผม : ขอโทษนะเรื่องในตอนนั้น
กาย : ป่าว ไม่ได้โกรธตั้งแต่แรกแล้ว
ผม : แล้ววว......เป็นอะไรหรือป่าว
ผม : ไม่มีอะไรจะคุยกันพี่จริงๆหรอ
กาย : คนที่อยู่กับพี่เมื่อวานใครหรอ
ผม : เมื่อวาน ตอนเย็นหรอ (น้องกายพยักหน้า)
ผม : อ่อ ลุคนะ จำได้ไหมที่เคยบอกว่า พี่มีน้องชายอีกหลายคน ลุคก็เป็นหนึ่งในนั้น
ผม : แสดงว่า เมื่อวานเสียงโทรศัพท์กายใช่ไหม
ผม : แล้วทำไม ไม่ออกมาละ หรือ รับสายก็ได้
กาย : ก็พี่อยู่กับพี่ลุคอยู่
ผม : ก็ไม่เห็นเป็นอะไรนี้ พี่จะได้แนะนำให้รู้จักกันด้วยเลย (จากนั้นน้องกายก็หยิบโทรศัพท์ออกมา แล้วปลดล็อกหน้าจอ พร้อมเปิดไลน์ แล้วส่งมาให้ผม)
กาย : ผมยังอยากมีพี่เป็นพี่ชายอยู่นะ
ผม : ก็เป็นอยู่ตั้งนานแล้วไม่ใช่หรอ (ผมดันโทรศัพท์ของน้องคืน แล้วหยิบโทรศัพท์ของผมส่งให้นอนแทน)
ผม : อ่ะ พี่ฝากเพิ่มไลน์ กับเมมเบอร์กาย ให้พี่หน่อยนะ คราวนี้ กายก็มั่นใจได้แล้วนะว่าเราเป็นพี่น้องกันแล้ว (น้องกายพยักงานและยิ้มอย่างดีใจ)
ผม : แต่เรื่องกฎที่เคยบอกไปนั้น พี่พูดจริงนะ ถ้าวันไหนที่พี่ขอดู กายจะยอมให้พี่ดูไหม (น้องกายนิ่งคิดซักพัก)
ผม : แต่ถ้าไม่พร้อมก็บอกนะ
กาย : ครับ (ผมลุกขึ้นแล้วเดินไปนั่งข้างๆน้องกาย)
ผม : ขยับเข้าไปหน่อย ของนั่งด้วยหน่อย (น้องกายก็ขยับให้)
ผม : พี่มีคนให้กายคุยด้วย
ผมยิ้มให้ แต่ไม่ตอบ แล้วผมก็หยิบหูฟังเข้ามาเสียบ แล้วใส่หูผมหนึ่งข้าง และหูน้องกายอีกหนึ่งข้าง จากนั้นผมก็กดเบอร์หาน้องลุค น้องกายบีบแขนผม เหมือนบอกว่าไม่คุย
ลุค : ว่าไงพี่ คุยกับเด็กพี่ยัง (ดูมันทักมาประโยคแรก แหม่ ตอนคุยเมื่อวานเรียกน้อง วันนี้เรียกเด็ก)(น้องกายมองหน้าผม เหมือนจะถามว่าเด็กอะไร ผมโบกมือบอกว่าไม่มีอะไร)
ลุค : ฮัลโหล พี่อยู่ไหม ได้ยินผมไม่เนี้ย (ผมใช้ซอกสะกิด น้องกายให้พูด)
ลุค : ฮัลโหล ถ้าพี่ไม่ตอบผมว่างละนะ (น้องกายถอนหายใจก่อนจะตอบ)
ลุค : ฮัลโหลครับ พี่... หรือป่าวครับ
ลุค : อ้าว แล้วพี่เขาไปไหน หรือเก็บโทรศัพท์ได้ครับ
ลุค : อ้าว แล้วเราโทรมาได้ยังไง พี่เขาไปไหน แอบใช้โทรศัพท์พี่เขาหรอ มีอะไรกับผมไหม (มาเป็นชุด)(ผมเปิดโน๊ต พิมพ์บอกน้องกายว่า ผมไปเข้าห้องน้ำไม่อยู่)
กาย : พี่เขาไปเข้าห้องน้ำ เดียวกลับมาครับ
ลุค : แล้วทำมีอะไรหรือป่าว ทำไมไม่ใช่โทรศัพท์ ตัวเองโทรมา คิดจะทำอะไรกันแน่ (แล้วน้องกายก็กดตัดสาย เฉยเลย)
กาย : ก็ผมไม่รู้จะตอบยังไงนี้ (ไม่นานน้องลุคก็โทรกลับมา)
กาย : ไม่เอาแล้ว พี่คุยเองเลย ผมไม่คุยแล้ว (จากนั้นน้องกายก็ถอดหูฟังออก แล้วกดรับแต่ไม่พูด)
ลุค : ฮัลโหล ฮัลโหล ตอบหน่อย
ผม : ว่าไง (ผมเอาหูฟังใสหูน้องกายอีกครั้ง แต่รอบนี้ ผมคุย)
ลุค : พี่ เมื่อกี้มีใครที่ไหนไม่รู้ ชื่อกาย ใช่โทรศัพท์พี่โทรมาหาผมด้วย ดูท่าทางจะทำบางอย่างกับโทรศัพท์พี่นะ
ผม : หรอ ไม่เห็นว่า โทรศัพท์พี่มีอะไรแปลกไปนะ คิดมากป่าว
ลุค : แล้วพี่อยู่กับใคร ตอนนี้
ผม : อยู่คนเดียวสิ (น้องกายหันหน้ามองผมอย่างเร็ว ผมยิ้มให้)
ลุค : อ้าวๆ แล้วไอคนนั้นเป็นใคร
ผม : จะไปรู้หรอ เมาป่าวเนี้ยเรา
ลุค : จะบ้าหรอพี่ ผมพึ่งคุยกับมันไป ตอนนี้พี่อยู่ไหนเดียวผมไปหา
ผม : โอ๊ย ไม่ต้องมาเดียวพี่จะกลับห้องแล้ว (ผมแกล้งเอามือไปบิดเอวน้องกาย น้องกายไม่ทันตั้งตัวเลยร้องออกมา)
กาย : โอ๊ย !!! (น้องกายเอามือมาชกผม)
ลุค : เสียงใครนะ ไหนบอกว่าอยู่คนเดียวไง พี่เอาดีๆ
ผม : โอเครๆ พี่อยู่กับน้องกาย
ลุค : น้องกาย กายไหนอีกเนี้ย
ผม : เห้ย เห้ย พูดดีๆ น้องกายฟังอยู่
ลุค : อ้าวหรอ แล้วไม่บอก นี้กาย
ลุค : ระวัง พี่เขาให้ดีๆนะ (น้องกายมองหน้าผม อย่างสงสัย)
ผม : เห้ย พูดอะไร พี่ไปทำอะไรให้
ผม : เอาเลย บอกเลย พี่ไม่มีความลับกับน้องพี่อยู่แล้ว
ลุค : แน่ใจ (พอมันถามแน่ใจรู้สึก ไม่แน่ใจยังไงไม่รู้ 55 หรือมันไปรู้อะไรมา)
ลุค : งั้น พี่ให้ผมคุยกับน้อง 2 คนได้ไหม (ผมมองหน้าน้องกาย น้องกายยิ้มอ่อนๆให้)
จากนั้นผมก็ถอดหูฟังออกแล้ว ลุกไปนั่งที่เดิมของผม น้องกายหยิบหูฟังอีกข้างที่ผมถอดออกมาใส่ น้องกายดูไม่กล้าพูด ผมเลยขอตัวออกไปห้องน้ำเพื่อให้น้องกายคุยได้สะดวก ประมาณ 5 นาทีผมก็กลับมา ผมกลับมานั่งตรงข้ามน้องกาย น้องกายกำลัง ดูโทรศัพท์ผมอยู่
ผม : คุยกับลุคเป็นยังไงบ้าง
กาย : ก็ดีครับ ได้รู้อะไรหลายเกี่ยวกับพี่อย่างดี
ผม : อะไรบ้างละ (น้องกายมองหน้าผมก่อน แล้วก้มมองในโทรศัพท์ผมต่อ)
กาย : พี่ลุคบอกว่า อย่าให้ พี่รู้ว่าพี่ลุคเขาบอกอะไร ไม่งั้นพี่จะแก้ตัว (ไอเจ้าลุคมันร้าย ดักทางด้วย ใครจะไม่แก้ตัวละ)
กาย : มันก็น่าเชื่อนะ เพราะ พี่ลุคก็รู้จักกับพี่มานานแล้ว
ผม : งั้นหรอ (น้องกายมองหน้าผม)
กาย : แต่ผมบอกพี่เขาว่า ผมไม่เชื่อ แล้วพี่เขาก็บอกต่อว่า แล้วก็ค่อยดูว่า พี่จะเป็นอย่างที่พี่ลุค บอกไหม (ผมยื่นมือไปขอโทรศัพท์คืน น้องกายมองหน้าก่อนส่งคืนให้)
กาย : ทำไมหรอ พี่ไม่อยากรู้หรอ
ผม : มันก็อยากนะ แต่พอรู้แบบครึ่งๆกลางๆ รู้สึกทำตัวไม่ถูก ไม่รู้จะวางตัวยังไง
กาย : พี่ก็ทำตัวเหมือนเดิมแหละ
ผม : มันก็เหมือนจะง่ายนะ ช่างเถอะเดียวพี่ก็ลืม (กลับไป มีเรื่องต้องเคลียกันเจ้าลุค ผมคิดในใจ)
ผม : กลับกันเถอะ หรืออยากจะไปไหนต่อไหม
กาย : ก็มีที่อยากไปอยู่นะ แต่ดูพี่หมดอารมณ์เที่ยวแล้ว
ผม : ไม่เป็นไร พี่ไปได้ ที่ไหนละ
กาย : ที่เดิม ตึกสูง วันนั้นยังไม่ทันได้ ดูอะไร ก็ลงมาซะก่อน
หลังจากจ่ายเงินแล้วออกจากร้าน เราก็เดินออกจากห้างกัน ตอนที่เดินออกมาด้วยกัน ตอนแรกน้องกายเว้นระยะหางกับผมมากกว่าปกติ ผมเลยเข้าใจทันทีว่า น้องน่ารู้บางอย่างเป็นแน่และบางที่อาจกำลังกลัวหรือระวังตัวอยู่ จากนั้นผมก็เว้นระยะหางให้ตามที่น้องกายต้องการ
เช่น ถ้าขึ้นรถ จากที่นั่งด้วยกัน ผมก็เปลี่ยนมานั่งตรงข้าม และเหมือนน้องกายจะรู้ตัวด้วยน้องพยายามเดินเข้ามาใกล้ผม ผมก็ไม่ปิดบัง ใช้มือดันน้องออก แล้วบอกน้องว่า “อย่าใกล้มาเดียวเหม็นพี่ เหงื่อพี่เพิ่มออกเยอะแล้ว” (รู้สึกเจ็บปวดข้างใน [ตอนพิมพ์]) พอถึงหน้าตึกและผมก็เข้าไปจ่ายเงิน น้องกายเดินเข้าไปในลิฟท์
ผมบอกน้องกาย " ขึ้นไปก่อนเลยเดียวพี่ตามไป "แล้วลิฟท์ก็ปิดลง ผมโบกมือให้น้องกาย ผมขึ้นลิฟท์ตามไป แต่อยู่คนละชั้นกับน้องกายเพราะ ผมซื้ตั๋วมาในราคาถูกว่าของน้องกาย คือบัตรผ่านผมไม่สามารถไปชั้นของน้องกายได้ ประมาณ 10 นาที น้องกายก็ลงมาหาผม
กาย : ทำไมพี่ไม่ขึ้นไปข้างบน
ผม : พี่มาได้แค่นี้แหละ (แล้วผมก็โชว์ตั๋วให้น้องกายดู)
กาย : พี่เป็นอะไรอีกเนี่ย
ผม : เอาน่า พี่ขอเวลาหน่อยละกัน
กาย : พี่ไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้นะ
ผม : บางที พี่ว่ามันก็จำเป็นนะ
กาย : อะไรขอพี่เนี่ย ผมไม่ได้อยากมีพี่แบบนี้นะ ผมมาขอเป็นน้องพี่ เพราะผมเจอพี่ในแบบที่พี่เป็น ไม่ใช่แบบนี้ ถ้าพี่เป็นแบบนี้ ผมไม่ต้องการหรอกนะ (น้องกายพูดเริ่มพูดเสียงดัง จนบางคนเริ่มมอง คำพูดของน้องกายทำให้ผมคิดได้)
ผม : โอเคร พี่ขอโทษนะ กายกลับขึ้นไปข้างบนเถอะ จะได้ไม่เสืยเที่ยวอีก [เบื่อตัวเองจัง บ้าบอ]
กาย : มันเสียเที่ยวไปแล้ว เพราะพี่ไม่ขึ้นไปกลับผมไง แค่นี้ก็ไม่รู้หรอ
ผม : งั้นวันนี้ไปนอนกับพี่ไหม (น้องกายเหล่ตามอง)
กาย : ไม่ได้ คิดอะไรอยู่เนี้ย
ผม : ป่าว ก็จะได้อยู่ด้วยกันไง
กาย : ไม่ได้ พรุ่งนี้ผมต้องไปโรงเรียนอยู่
ผม : ถ้าไม่ได้ไปโรงเรียน นอนได้หรอ
ผม : ง่ายๆ ยังไงก็นอนไม่ได้
ผม : ก็แค่นั้น งั้นวันนี้จะกลับเลยไหม หรือไปกินข้าวกับพี่ก่อน
กาย : กินข้าวก่อนก็ได้ พี่เลี้ยงนะ
ผม : ก็เลี้ยงตลอดแหละ ไปกินแถวบ้านกายได้ไหมละ กินเสร็จจะได้กลับเข้าบ้านไม่ดึก
จากนั้นเราก็ลงลิฟท์พร้อมกัน และขึ้นรถไปยังบ้านน้องกาย (แถวบ้าน) แค่ยังไม่ทันจะ หาอะไรกินกัน คุณแม่น้องก็โทรมาหาน้องบอกให้กลับบ้านก่อน
กาย : พี่ไปกินข้าวที่บ้านผมไหม
ผม : ไม่เอาละ วันนี้พี่รู้สึกไม่พร้อม
ผม : โอเคร เข้าบ้านไปเถอะ คุณแม่รอแล้ว
ผมโบกมือให้น้องกาย จากนั้นผมเดินออกมาจากหน้าบ้านน้องกายเล็กน้อย และกำลังเล่นโทรศัพท์อยู่ก็มีเสียง คนวิ่งออกมาจากบ้านน้องกาย ผมกำลังจะหันไปมอง น้องกายก็เข้ามากอดจากด้านหลัง
กาย : พี่เป็นพี่ชายกายแล้วนะ ทำหน้าที่พี่ชายด้วยละ
ผม : อือ ถึงกายไม่ต้องการให้พี่ทำ พี่ก็ทำอยู่แล้ว
กาย : ป่าว ไม่ได้เป็นไรอะไร แค่ดีใจเท่านั้น
แล้วน้องกายปล่อยผมแล้ววิ่งกลับเข้าบ้านไป มันหันไปมองทันแค่ตอนน้องกายปิดประตูเท่านั้น ผมทำได้เพียงยิ้มส่งท้ายเท่านั้น ผมเดินทางกลับมายังห้องพักของผม ตอนนั้นประมาณ 3 ทุ่มแล้วหลังจากผมทำทุกอย่างเสร็จ เหลือเพียงเรื่องเดียวคือ เจ้าลุคที่ผมยังไม่ได้จัดการ
ผม : ไม่ต้องการพูดดีเลย เมื่อต่อกลางวัน บอกอะไรกับน้องกาย
ลุค : ทำไมหรอ น้องกาย ทำอะไรกับพี่หรอ ไม่สิ พี่ไปทำอะไรกับน้องกายกันแน่
ผม : ไม่ต้องมาย้อน สรุปบอกอะไรน้องกายไป
ลุค : พี่ไม่ไปถามน้องกาย ของพี่เองละ
ลุค : นั้นไง น้องกาย ยังไม่บอก แล้วผมจะบอกได้ยังไง
ผม : เอ้า แล้วใครละที่บอกน้องกายห้ามบอกพี่
ลุค : นั้นสิใคร นิสัยไม่ดีเนอะๆ
ผม : เห้อ ช่างมันเถอะงั้น อะไรจะเกิดก็ปล่อยมันเกิด ห้ามไม่ได้อยู่ดี
ลุค : ดูพี่เหมือนจะผิดหวังนะ
ผม : ก็ไม่เชิง มันแค่ .... อธิบายไม่ถูก
ลุค : อธิบายไม่ได้ก็ไม่ต้องอธิบาย 555
ลุค : โหยพูดงี้ ผมก็น้อยใจเป็นนะ ใช่ซี้ ได้น้องคนใหม่แล้ว ลืมคนนี้แล้ว
ผม : ลืม หรอไม่ใช่ เพราะไปหาน้องคนนี้หรอ ถึงได้ไปไม่ทันน้องคนใหม่
ลุค : ใครจะไปรู้ละ ว่าพี่นัดใครไว้
ผม : ใครบอกให้มาก่อนละ มาก่อนไม่ใช่ปัญหา ก่อนมาก็โทรบอกก่อนด้วยสิ
ลุค : ถ้าโทรบอกก่อนจะ เจอน้องคนใหม่หรอ
ผม : ได้เจออยู่แล้ว พี่เคยปิดบังหรอ
ลุค : แหม่กว่าพี่จะบอก ก็ต้องรอเจอกัน โดยบังเอิญไหม
ผม : เอ้า ก็ไม่ถามกันเอง พอแล้วดึกแล้ว
ผม : งั้นก็บอกมา ว่า บอกอะไรกับน้องกายบ้าง
ลุค : ไหนว่า ไม่อยากรู้แล้ว
ผม : เออ ไม่รู้ก็ได้ แค่นี้นะ (แล้วผมก็กดตัดสาย และเข้านอนเลย)
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
***** เหตุการณ์นี้ ผมรู้หลังจากที่ส่งน้องลุคซื้อของเรียบร้อยแล้ว ***** [ข้อความ]
ลุค : เป็นยังไงบ้าง ได้ลองทำตามไหม
กาย : ครับ ลองทำตามดูแล้ว
ลุค : แล้วเป็นตามที่พี่พูดไหม
กาย : แล้วทำไมต้องโกหก พี่เขาด้วยว่าเรารู้ความลับบ้างอย่าง ทั้งๆที่พี่ลุคก็ไม่ได้บอกอะไรผมเลย
ลุค : เอาจริงๆนะ พี่ก็ไม่ได้รู้อะไรมากกับพี่คนนี้หรอ เพราะตั้งแต่รู้จักกันมา พี่ยังไม่รู้จักพี่เขาดีเลย พี่เขาเป็นคนมีความลับเยอะ
ลุค : ไม่รู้สิ พี่ไม่เคยถาม
กาย : แล้วพี่ไม่อยากรู้หรอ
ลุค : ก็อยากรู้นะ เพราะพี่เขารู้จะอยากรู้ทุกอย่างของพวกเรา แต่พี่ก็ไม่เคยถามนะ เพราะเชื่อว่า ทุกคนก็มีความลับกันหมดอยู่ที่ว่า จะบอกหรือป่าวเท่านั้น พี่เชื่อว่า เมื่อถึงเวลาก็ได้รู้เอง
ลุค : กายรู้ใช่ไหมว่า พี่เขามีน้องหลายคน
กาย : รู้ครับ พี่เขาเคยบอกแล้ว
ลุค : น้องๆแต่ละคนจะรู้ความลับของพี่เขาคนละอย่าง และอยู่ที่ว่า น้องคนไหนจะเอามาพูดหรือบอกกันไหม ซึ่งพี่ก็ไม่รู้นะว่า มีใครได้เอามาบอกกันไหม เพราะ พี่ก็ไม่รู้ของคนอื่นเหมือนกัน รู้เท่าที่พี่รู้
กาย : งั้นพี่บอกกายได้ไหม กายอยากรู้จักพี่เขาให้มากกว่านี้
ลุค : พี่ขอไม่บอกนะ พูดแบบนี้แสดงว่า ยังไม่แน่ใจใช่ไหมว่า ตัดสินใจถูกหรือป่าว
กาย : ประมาณนั้นครับ เพราะผมยังไม่รู้จักพี่เขาเลย ถ้ารู้จักมากกว่านี้ คงจะมั่นใจขึ้น
ลุค : เรื่องนี้พี่คงช่วยไม่ได้นะ มันขึ้นอยู่ระหว่าง กายกับพี่เขา ว่าจะทำความรู้จักกันได้มากน้องเท่าไหร่
ลุค : เพราะบางที ถ้ากายรู้จักพี่เขามากๆเช้า แทนที่จะมั่นใจว่า ตัดสินใจถูก ก็อาจจะเปลี่ยนใจเลยก็ได้นะ ตอนนี้มันก็ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของ กายเอง
ลุค : รีบตัดสินใจละ อย่าปล่อยให้ความสัมพันธ์ มันแน่แล้วมันจะตัดยาก
กาย : ครับ ผมจะเอาไปคิดดู
ลุค : ส่วนเรื่องที่เราแกล้งว่ารู้ความลับ กายจะบอกความจริงพี่เขา หรือไม่บอกก็ตามใจกายละกันนะ
กาย : พี่เขาจะไม่โกรธพี่ลุคเอาหรอ
ลุค : ก็คงจะโกรธบ้างแหละ แต่ใช่ว่าจะหายโกรธไม่ได้ไม่ใช่หรอ
ลุค : ข้อความที่คุยกันนี้ เหมือนกันนะ จะลบหรือไม่ลบก็ได้
ลุค : พี่ไปนอนละ แล้วอยากที่บอก รีบตัดสินใจละ อย่าปล่อยให้นานเกินไป
ขอบคุณเพื่อนๆทุกคนที่ติดตามเรื่องของผมนะครับ
ข้อความที่ท่านได้อ่านในเว็บจีโฟกายดอทคอมนี้ เกิดจากการเขียนโดยสาธารณชน และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ หากท่านพบเห็นข้อความใดๆ ที่ขัดต่อกฎหมาย และศิลธรรม ไม่เหมาะสมที่จะเผยแพร่ ท่านสามารถแจ้งลบข้อความได้ที่ Link “แจ้งลบโพสนี้” ที่มีอยู่ใต้ข้อความทุกข้อความ หรือ ลืมพาสเวิดล๊อกอิน/ลืมชื่อที่ใช้สมัคร หรือข้อสงสัยใดๆแจ้งมาที่ G4GuysTeam[at]yahoo.com ขอขอบพระคุณที่ให้ความร่วมมือ 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2019-11-10 21:57:02
บุ๊คมาร์ก
แชร์
Twitter
แชร์
แจ้งลบโพสนี้
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
เน้นสีกระทู้
โพสต์ 2019-11-10 22:45:57
โพสต์ 2019-11-10 23:38:12
โพสต์ 2019-11-11 09:30:44
เจ้าของ