[เรื่องราว] - 4 - น้องลุค [No 18/20+]

kew315

เรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องเล่า ที่ผมได้เจอกับตัว เนื้อหาแทบไม่มีความ 18+ หรือ 20+ เลย

ดังนั้น ผู้ที่ต้องการด้านนั้น ขอให้ผ่านกระทู้นี้ไปเลยได้เลยครับ

แต่ต้องขอขอบคุณเข้ามานะครับ

หลังจากที่ผมส่งข้อความนั้นไปหาน้องกาย ทุกอย่างก็กลับเหมือนเดิม (บ้าเอ๋ย) เหมือนเดิมคือ น้องกายไม่มีการติดต่อมา ผมคิดเสมอในแง่บวกเสมอ ว่าน้องกายไม่ว่าง เพราะซ้อมกีฬา และยังหาเบอร์ผมยังไม่เจอ และนี้ก็ผ่านมา 3 วันแล้ว นับตั้งแต่ เจอกันวันนั้น และอีก 2 วัน น้องกายมีแข่งบาสที่โรงเรียน
วันต่อมาผมตัดสินใจไปที่โรงเรียนน้องกาย เพราะคิดว่า น้องกายคงกำลังซ้อมบาสอยู่แน่นอน และก็เป็นไปตามที่ผมคิดคือน้องกายกำลังซ้อมบาสอย่างตั้งใจ ผมยื่นแอบดูน้องกายอยู่ไกลๆ เพราะกลัวน้องเห็น
น้องกายดูน่ารักเหมือนเดิม แถมรอบนี้เสื้อและกางเกงของน้องกายดูแนบเนื้อมากกว่าครั้งก่อนๆที่เจอกัน เพราะเหงื่อที่ออกมา ผมยื่นดูน้องกายไม่นานก็กลับ (แค่เห็นว่าน้องสบายดี ยิ้มและสนุกกับเพื่อนๆก็พอแล้ว เพราะภาพที่ติดอยู่ในหัวผมคือ น้องกายพยายามกั้นน้ำตาไว้) และวันนั้นก็เหมือนวันอื่นๆที่ไม่มีการติดต่อจากน้องเหมือนเดิม (พรุ่งนี้แล้วสินะ ผมบอกกับตัวเอง)จากนั้นผมก็นอนหลับไป
วันแข่งบาสน้องกาย
ทุกอย่างในตอนเช้าดูเป็นใจให้ผมไปดูการแข่งมาก ผมคิดภาพว่า ผมเจอน้องกายก่อนหรือหลังจบการแข่งขัน แล้วผมก็ไปแสดงความยินดีกับน้องหรือให้กำลังใจ แต่แล้วเวลา 8 โมงงานก็เข้าผม เพราะน้องชายของคมอีกคนมาไม่บอกล่วงหน้า มาถึงมันก็โทรบอกให้ไปรับเลย ทำให้ผมต้องไปรับมันก่อน น้องคนนี้ชื่อ น้องลุค ครับ


---------------------------------------------------------------------------------------------------------


ย้อนกลับไป กลับไปสมัยสมาร์ทโฟนยังไม่ครองโลก ตอนนั้นโทรศัพท์ปุ่มกดยังครองอยู่ ผมได้มีโอกาสได้กลับไปเที่ยวโรงเรียนประถมที่ผมเคยเรียนอีกครั้งในงานเลี้ยงรุ่น ที่เพื่อนๆในห้องนัดจัดกันเอง ตอนนั้นเป็นช่วงเปิดเทอม 2 ได้ประมาณ 1-2 เดือนครับ
และผมก็มาถึงงานก่อนเวลา มาถึงก่อนคนเช็คชื่อด้วย ผมจึงเดินเล่นในโรงเรียนในจุดต่างๆ ทั้งหองคอมพิวเตอร์ ห้องสมุด สนามฟุตบอล โรงอาหาร และห้องเรียนที่ผมเคยเข้าไปอยู่ จนไปถึงห้องเรียนสมัยตอนผมเรียนอยู่ ป.6 มันเป็นความรู้สึกที่ดีนะครับ คิดถึงความสนุกในวันเก่าๆ ไร้ความกังวลใดๆ
ผมนั่งบนโต๊ะเรียนของเด็กนักเรียนคนหนึ่ง ซึ่งอยู่กลางห้อง ในจังหวะที่ผมลุกขึ้นเพื่อจะออกจากห้อง สมุดเฟรนชิบของนักเรียนหญิงคนนั้นก็ตกลงพื้น ผมก้มเก็บขึ้นมา พร้อมเปิดดูข้างในอยากไม่เกรงใจเจ้าของ เพราะเจ้าของไม่รู้อยู่แล้วว่าผมแอบดู (สมัยนั้นกล้องวงจรปิดเป็นสิ่งที่หาได้ยากพอควร ยิ่งเป็นในห้องเรียนไม่ต้องพูดถึง)
ผมเปิดไปเลื่อยๆ จนไปหยุดอยู่หน้าหนึ่ง มันเป็นประวัติส่วนตัวสั่นๆ ของเด็กผู้ชายคนหนึ่ง ผู้มองรูปนักเรียนที่ถูกติดอยู่ น้องเขาดูตัวเล็ก น่ารัก ขาว ตัวหนังสือที่เขียนอ่านออกง่าย(คือผมเขียนไม่สวยตอนอายุเท่านั้น) และถูกตกแต่งอยากสวยงาม น้องชื่อ ลุค ครับ
น้องลุค เขียนประวัติสั้นๆของตัวเอง ลงไป มีชื่อ-นามสกุล ชื่อเล่น วันเดือนปีเกิด อายุ สิ่งที่ชอบ วิชาที่ชอบและอื่นๆ สุดท้ายทิ้งท้ายด้วยคำอวยพร และมีกรอบเล็กๆตรงหัวมุมข้างล่างสุด มีเบอร์โทรศัพท์อยู่ ผมจดเบอร์น้องเก็บไว้ จากนั้นก็เก็บเฟรนชิบเข้าที่เดิม แล้วลงไปสังสรรค์กับเพื่อนๆ
จากนั้นผมก็ลืมเรื่องนี้ไปเลย เวลาก็ผ่านไปประมาณ 3 วัน คุณแม่ผมก็เอาเบอร์โทรศัพท์ของน้องลุค มาให้ ตอนนั้นผมคิดว่าเป็นเบอร์เพื่อนผมคนใดคนหนึ่ง ผมเลยไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก จนวันเวลาก็ผ่านไปเลื่อยๆโรงเรียนเก่าของผมก็มีการออกจดหมายเชิญไปงานเลี้ยงสำเร็จการศึกษาอีก 1 เดือนข้างหน้า (มันเป็นของน้องผม น้องจริงๆครับ)
วันนั้นน้องผมกลับมาพร้อมเฟรนชิบหลายเล่ม ผมนั่งมองกองเฟรนชิบพวกนั้น จนน้องผมสงสัย
น้อง : มีอะไรป่าว
ผม : ไม่รู้สิ เหมือนจะมีบ้างอย่างที่ลืมไป เกี่ยวกับเฟรนชิบ
น้อง : มีคนเอามาให้เขียนไหม แล้วลืม
ผม : ไม่มีนะ (ตอนนั้นผมอยู่ ม.3 และอีกนานกว่าจะปิดเทอม อีกอย่างผมคนรู้จักน้อยดังนั้น ไม่ค่อยมีใครเอามาให้เขียน)[แลดูเศร้าไหม 55]
ผม : ขอยืมดูหน่อยนะ (น้องพยักหน้า)
จากผมก็หยิบมาเปิดดูที่ละเล่ม และทีละหน้า ดูไปเลื่อยๆ จนเข้ากับน้องลุค
ผม : คนน้องเรียนอยู่ห้องเดียวกันหรอ
น้อง : เรียนอยู่คนละห้อง
ผม : งั้นหรอ (แล้วผมก็ก้มอ่านประวัติของน้องไปจนไปเจอเบอร์โทร ผมก็นึกขึ้นได้ทันที แล้วผมก็ปิดเฟรนชิบแล้ว ออกจากบ้านไปเที่ยวด้วยความดีใจ)
เย็นวันนั้น ผมเมมเบอร์ของน้องไว้ในเครื่อง ผมไม่รู้จะเริ่มยังไงดี เพราะน้องลุคกับผมไม่เคยรู้จักกันเลย แม้แต่หน้าอาจจะไม่เคยเห็นด้วยซ้ำ ผมนั่งคิดว่าจะโทรไปคุยกับน้องยังไงดี จนแล้วจนเล่าก็คิดไม่ออกเลยตัดสินใจส่งข้อความไปแทน
ผม : สวัสดี ลุค ใช่ไหม (หลังจากส่งข้อความไปแล้ว ผมก็วางโทรศัพท์ทิ้งไว้แล้วเดินไปที่อยู่ เหมือนกลัวคำตอบ แต่หูก็ยังจดจ่อกับเสียงข้อความที่จะเข้ามา ไม่นานประมาณ 5 นาทีก็มีข้อความเข้ามา)
ลุค : ใช่ครับ (ผมแทบจะบ้าตายกับข้อความนั้น เพราะโดยปกติแล้วส่วนใหญ่จะมี การกระทำอบู่ 3 แบบใหญ่ๆ 1 โทรมาเพราะอยากรู้ว่าใคร 2 ปล่อยทิ้งไว้เพราะไม่รู้ว่าใคร 3 ส่งกลับมาถามว่าใคร แต่น้องลุคแต่ตอบกลับมาโดยไม่มีคำถามใดๆต่อ)
ผม : วางคุยไหม
ลุค : วางครับ
ผม : แต่พี่ไม่วางขอล้านจาน แปบเดียวส่งข้อความไปบอก
ลุค : ครับ
จากนั้นผมก็ส่งข้อความคุยกันน้อง ไปเลื่อยๆ จนเงินขอน้องหมด ตอนนั้นของดีเทค มีโปร 100 ข้อความ 5 บาทผมก็ส่งไปบอกน้อง ไม่นานประมาณ 30 นาทีน้องก็ส่งข้อความมาหาผมได้ ผมคุยกับน้องผ่านข้อความ วันละอย่างน้อย 150 ข้อความ
ส่วนใหญ่น้องลุคไม่เอาโทรศัพท์ไปโรงเรียน (เอาไปบ้างวันเท่านั้น) น้องเป็นคนอัธยาศัยดี เป็นห่วงคนอื่น นิสัยดี และตั้งใจเรียน เรียนเก่ง ตลอด 3 วันที่คุยกัน น้องไม่เคยถามชื่อผม ไม่ถามว่าผมเป็นใครเลย ผมไม่รู้ว่าน้องไว้ใจผม หรือ น้องไม่รู้ว่าโลกนี้ คนหลอกลวงอยู่ 55
ผมเคยส่งข้อความบอกน้องว่า วันนี้ลืมเติมเงิน ส่งข้อความได้อีก 10 ข้อความนะ ไม่นานน้องลุคก็เติมเงินให้ผม ทำให้ผมชอบฝากน้องเติมเงินบ่อยๆ จนผมมารู้ภายหลังว่า ที่บ้านน้องมีตู้เติมเงิน และตู้ในสมัยนั้น ใส่ได้แต่เหรียญเท่านั้น แล้วผมเติมทุกครั้ง ครั้งละ 100 บาท น้องต้องไปหาเงินในบ้านมาหยอดอย่างลำบาก แต่น้องก็ไม่เคยบ่นเลย เมื่อผมรู้แบบนั้นผมจึงหยุดฝากเติมเงินกับน้องเขา (ลืมบอกไป [ลืมบ่อยเนอะ] เราไม่เคยเจอกัน แล้วน้องมักพูดเสมอว่า ไว้เลี้ยงขนมเอา แต่เราก็ไม่เคยเจอกันอยู่ดี) เวลาผ่านไป อย่างลวดเร็ว จนน้องใกล้จะเรียนจบแล้ว เข้าพิธีสำเร็จการศึกษา (ซึ่งงานนี้ผมได้ไปอยู่แล้ว) ผมจึงตัดสินใจว่าจะไปเจอน้องลุคและแสดงความยินดี
ผม : สวัสดีลุค
ลุค : ครับ พี่
ผม : พี่มีเรื่องจะถามหน่อย
ลุค : ว่าไงครับ
ผม : ทำไมลุค ถึงไม่ถามพี่ว่าเป็นใคร ชื่ออะไร อยู่ที่ไหน พวกนี้บ้างหรอ
ลุค : ไม่รู้สิ ผมคิดว่าถ้าพี่จะบอกผม พี่คงจะบอกผมเองแหละ
ผม : ซะงั้น แล้วไม่กลัวพี่หรอ อยู่ๆก็โผล่มา
ลุค : ไม่นะ คุยกับพี่สนุกดี
ลุค : งั้นผมถามพี่ละกัน พี่ชื่ออะไรหรอ
ผม : พี่ชื่อ ....... ครับ พี่เป็นพี่ชายของ ......
ลุค : อ่อ ผมเคยเจอน้องพี่อยู่
ผม : ลุคอยากเจอผมไหม
ลุค : อยากสิ พี่สัญญากับผมแล้วจะเลี้ยงขนมผม
ผม : ลุคไปงานเลี้ยงอยู่ใช่ไหม (ก็ต้องไปสิ ไม่น่าถาม)
ลุค : ไปครับ
ผม : พี่ก็ไปนะ แล้วพี่จะไปหาเรานะ
ลุค : ดีเลย แล้วผมจะรู้ได้ยังไงว่าพี่คนไหน (คือน้องลุค ไม่เคยเจอผม และไม่เคยเห็นหน้าผม มีเพียงผมเท่านั้นที่เคยเห็นน้องลุคผ่านรูปกิจกรรมต่าง ทำให้ถ้าเจอผมรู้ทันทีว่าคนไหน)
ผม : เดียวไปเข้าไปทักเราเอง
วันงานเลี้ยง มันจะมีพิธีรับใบปริญญาอยู่ ผมใช้เวลาอยู่นานช่วงก่อนพิธีเริ่ม ตามหาน้องลุค แต่ก็หาไม่เจอ เพราะคนมางานนี้เป็นจำนวนมากมีทั้งผู้ปกครอง และนักเรียนแค่ละระดับชั้นที่มาทำการแสดง ทำให้ผมหาน้องลุคไม่เจอ ผมเลือกที่จะไม่ส่งข้อความหาน้องเขา เพราะกลัวน้องลุคจะมาเจอผมก่อน อันที่จริงอาย 55 ไม่รู้ถ้าเจอแล้วจะทำตัวยังไง หรือคุยอะไรดี เลยไม่ได้ส่งข้อความไปหา
ลุค : พี่อยู่ตรงไหนครับ
ผม : ลุคอยู่ตรงไหนละ
ลุค : ผมอยู่ตรงเซ็นชื่อเข้างานครับ (ผมลุกขึ้นมองดู แต่ก็ไม่เจอ คงเป็นเพราะกว่าข้อความจะถูกส่งมาในสมัยนั้นก็ใช้เวลานานใช้ได้)
ผม : พี่อยู่แถวหน้าเวทีแหละ
ลุค : พี่เดียวผมต้องไปเตรียมตัวก่อนนะ โทรศัพท์ผมจะฝากคุณแม่ไว้นะครับ
ผม : ได้ครับ โชคดีครับ
กิจกรรมทุกอย่างก็ดำเนินต่อไปเลื่อยๆ ผมนั่งทานอะไรอิ่มแล้วก็เดินเที่ยวเล่นในโรงเรียน แบบเผื่อโชคดีเจอน้องโดนบังเอิญ คือ นักเรียนที่มารับปริญญา ถึงจะบอกว่าไปเตรียมตัวก็จริง แต่ก็จะแค่แปบเดียวแต่ก็ต้องเตรียมพร้อมเสมอ เพราะไม่รู้จะโดนเรียกตัวเมื่อไหร่ และส่วนมาก็อยู่กับเพื่อนๆเป็นหลัก จนพิธีเริ่มขึ้น ผมนั่งมองอยู่หน้าเวลาเหมือน คนอื่นๆ สายตายังคงตามหาน้องลุค และหูก็ฟังชื่อที่ถูกขานขึ้น ไม่นาน ชื่อของน้องลุคก็ถูกประกาศ ผมนั่งมองนักเรียนที่ทยอยเดินขึ้นมาบนเวที เมื่อผมเจอน้องลุคเดินขึ้นมา ผมก็ลุกขึ้นยื่นทันทีแล้วเดินไปยังข้างๆเวที หลังจากน้องรับเสร็จ จะเดินเข้าไปทักเลย ผมมองน้องลุคอย่างใจจดใจจ่อ ในหัวคิดแต่คำทักทาย คำถามที่จะชวยคุย เพราะน้องลุคเป็นเด็กคนแรกที่ผมคุยด้วย และเป็นเด็กคนแรกที่ผมรู้สึกดีด้วยมากๆ  จนกระทั้งน้องรับเสร็จ และเดินลงมายังข้างเวที ผมยื่นตรงกับบันได แล้วน้องก็มองหน้าผม ตอนนั้นผมยิ้มเพราะคิดว่าน้องเห็นผม แต่ผมยังไม่ได้เดินเข้าไปหาน้องและแล้วทุกอย่างก็เปลี่ยนไป
เมื่อน้องลุคเดินลงจากเวทีสำเร็จ คุณพ่อกับคุณแม่น้องก็เข้าไปหาน้องทันที ทำให้ผม หยุดยื่นมองอยู่ห่างๆเท่านั้น แล้วผมก็เดินกลับไปนั่งที่เดิม ผมหวังลึกๆว่า น้องจะเห็นผม(โดยผมลืมนึกไปว่า น้องไม่เคยเจอผมเลย) ผมกลับมานั่งที่เดิม และมองดูน้องลุคและครอบครัวเดินออกมาทางหลังเวที น้องดูมีความสุขมากจริงๆ มีบางครั้งที่ผมรู้สึกว่า น้องกำลังมองหาผมอยู่
ผมตัดสินใจเวลาหยุดความสัมพันธ์กับน้อง ผมส่งความข้อความบอกน้องว่า "พี่เจอลุคแล้วนะ แต่ไม่รู้ว่าลุคเห็นพี่ไหม ขอโทษนะที่ไม่ได้เข้าไปทัก" ข้อความถูกส่งไป จนกิจกรรมที่ทางโรงเรียนจัดขึ้นจบลง ก็ยังไม่มีข้อความตอบกลับมาแต่อย่างใด ถึงแม้ลึกๆผมจะเสียใจ แต่ก็เข้าใจน้องมีสิทธิที่จะโกรธผม แล้ววันนั้นผ่านไป โดยไม่มีข้อความตอบกลับมา
เวลาผ่านไป 2 วัน ไม่มีข้อความจากน้องลุคอีก ผมเริ่มทำใจได้แล้วละ เย็นวันนั้นในขณะที่ผมกำลังล้างจาน หน้าที่ที่ทำเป็นประจำ ก็มีข้อความถูกส่งเข้ามา ผมคิดว่า คงเป็นข้อความเกี่ยวกับโฆษณา เพราะมันถูกส่งมาเป็นประจำอยู่แล้ว จากนั้นก็มีข้อความเข้ามาอีก หนึ่งข้อความ ผมก็ยังคิดเหมือน แต่ผมเริ่มเร่งมือล้านจานขึ้น เพื่อจะไปดูให้แน่ใจ ไม่นานประมาณ 5 นาที ก็มีข้อความเข้ามาอีก 2 ข้อความติดกัน ผมทิ้งงานที่กำลังทำอยู่เดินไปดูข้อความ มันเป็นข้อความที่น้องลุคส่งมา ยังไม่ทันกดอะไร ข้อความก็เข้ามาอีก 1 ข้อความจากน้องลุค
ลุค : ขอโทษครับ ผมพึ่งเห็นข้อความ
ลุค : พี่เป็นอะไรไหม หายไปเลย
ลุค : ผมเติมเงินให้แล้วนะ ตอบข้อความด้วยครับ (ผมค้างไปซักพักใหญ่ ไม่รู้ว่าต้องทำตัวยังไงดีแต่ก็ส่งข้อความกลับไป)
ผม : ป่าวไม่มีอะไร พี่ขอทำงานก่อนนะครับ
ลุค : ครับ
เมื่อเป็นแบบนี้ผมก็ตัดสินใจกลับมาคุยกับน้องลุคเหมือนเดิม เพราะไม่อยากเสียน้องไป จนได้รู้ว่า น้องจะสอบเข้าโรงเรียนเดียวกับที่ผมเรียนอยู่ จากนั้นผมก็คอยเป็นผู้ชายที่ดีคอยอัพเดทข่าวของโรงเรียนตลอดจน น้องสามารถเข้ามาเรียนได้ อันที่จริงน้องลุคเรียนเก่งอยู่แล้ว จึงไม่มีปัญหาเกี่ยวกับการสอบเข้าโรงเรียน
ในที่สุดน้องลุคก็มาเรียนโรงเรียนเดียวกับผม ตอนนี้ก็ผ่านไป 2 อาทิตย์แล้ว ผมเจอน้องลุคทุกวัน แต่น้องลุคก็ยังไม่รู้ว่าผมคือคนไหน อันที่จริงน้องก็ค่อยถาทว่าอยู่ตรงไหนเสมอ แต่ก็ไม่เจอกัน อย่างที่บอก ข้อความมันส่งเข้ามาช้า ผมเลยตัดสินใจนัดเจอน้องในตอนเช้าเอง (มันกึ่งๆวัดดวงนะครับ คือรถที่น้องขึ้นมาโรงเรียนบ้างมันก็มาเช้า บ้างวันก็มาสาย)
หลังจากนัดกัน รถที่น้องนั่งมาก็มาสายทุกวันเลย 55 (เหมือนรู้ว่าน้องมีนัดกับคนไม่ดี) จนมาถึงวันที่เราเจอกัน ผมก็นัดน้องลุคเหมือนปกติ วันนี้รถที่น้องลุกนั่งมาถึงโรงเรียนเช้า(ไม่สาย)
ลุค : พี่ครับ ผมมาถึงโรงเรียนแล้วครับ
ผม : วันนี้มาไว้นี่ เดียวเดินมาเลยนะ ถ้าพี่เห็นลุคแล้วพี่จะบอกว่า พี่อยู่ตรงไหน
ลุค : ครับ
เมื่อผมเห็นน้องลุค ผมก็ส่งข้อความไปหาน้องลุคทันที จะได้ทันการ แต่แล้วน้องลุคก็เดินผ่านผมไป ผมงง ไปหมด ผมเชื่อว่าข้อความน่าจะเข้าทันอยู่แล้ว ผมตัดสินใจส่งข้อความไปอีกรอบ แต่ก็เหมือนเดิมน้องเดินไปหันหลังกลับเลย ผ่านไปซักพัก
ลุค : ขอโทษครับพี่ ไม่รู้ว่าพี่ส่งข้อความมา
ผม : ไม่เป็นไรตอนนี้อยู่ไหนแล้ว
ลุค : อยู่ที่ห้องแล้วครับ พี่อยู่ไหน
ผม : อยู่ที่เดิมครับ ลุคย้อนกลับมาตรงทางเดินแล้วหันขวาจะเจอ นั่งอยู่คนเดียวเลย (พอผมส่งข้อความไปหาน้องเสร็จ เพื่อนผมเดินมานั่งด้วยทันที)[เจ๋งไหมละ]
ลุค : ครับ เดียวผมไปหา
จากนั้นไม่นานผมก็เห็นน้องลุค เดินมา แล้วมองหาผมซึ่งถ้าเป็นปกติต้องเจอแล้ว แต่วันนี้ เพื่อนมาเช้าซะงั้น แล้วเพื่อนผมก็โบกมือเรียกน้องลุค น้องลุคก็เดินเข้ามาหามัน จากนั้นก็นั่งข้างๆเพื่อนผม ผมแอบมองน้องลุค ดูเหมือนน้องลุคกำลังพิมพ์ข้อความอยู่ ผมถามเพื่อนผมว่า “รู้จักกับน้องเขาหรอ”เพื่อนมันบอกว่า “มันขึ้นรถคันเดียวกับน้อง แค่กลับบ้านคนละรอบกันเลยได้คุยกันบ้าง”
ลุค(ข): พี่อยู่ไหน ผมหาไม่เจอ (ข=ข้อความ)
เพื่อน : มารอเพื่อนหรอ
ลุค : ตามหาพี่ครับ
เพื่อน : แล้วนัดที่ไหนละ
ลุค : แถวนี้แหละครับ แต่หาไม่เจอ
เพื่อน : แล้วทำไมไม่โทรหาละ (ต้องขอบอกก่อนเลยว่า ผมกับน้องไม่เคยโทรคุยกันเลย แปลกไปไหม 55 ) น้องลุคเหมือนจะคิดได้ เลยกดโทรหาผม
ผม(ข) : อยู่ข้างๆไง
แล้วน้องลุคก็โทรเข้ามา ผมกดตัดสายทิ้ง เพราะส่งข้อความไปแล้ว ซักพักข้อความผมก็ไปถึง น้องลุคเปิดข้อความอ่าน แล้วเอียงตัวมองผม เพื่อนมันก็มองตามน้องลุค ผมชัวร์โทรศัพท์ให้น้องเห็นเหมือนบอกว่า “ใช่แล้ว” เพื่อนผมก็นั่งมองแบบ งงๆ น้องลุคลุกขึ้นแล้ว เปลี่ยนมานั่งข้างผมแทน
เพื่อน : รู้จักกันหรอ
ผม : อือ ประมาณนั้น
เพื่อน : แล้วทำไมตอนแรก ไม่ทักน้องเขาเลยละ
ผม : อือ น่า (ผมหันไปคุยกับน้องลุค)
ผม : เป็นไงบ้าง
ลุค : ก็ดี
แล้วเราก็ไม่ได้คุยอะไรกันอีก แล้วเพื่อนมันก็สะกิดผม ผมหันไปมองหน้ามัน
เพื่อน : สรุปรู้จักกับน้องเขาจริงไหม
ผม : จริงดิ แต่พึ่งเจอกันครั้งแรก เลยไม่รู้จะพูดอะไรดี (แล้วผมก็กันไปมองน้องลุค น้องลุคที่นั่งฟังอยุ่ก็หันมายิ้มให้)
จนกระทั้งถึงเวลาเข้าแถวแทนของโรงเรียน
ลุค : ผมไปเข้าแถวก่อนนะ (ผมพยักหน้าให้ แล้วน้องลุคก็เดินไป)
นั้นเป็นครั้งแรกที่เราเจอกัน จากนั้นในทุกๆเช้าที่น้องลุคมาโรงเรียนเช้าก็จะมานั่งคุยกับผมจนเข้าแถว ทำให้เราสองคนสนิทกันไวมาก อาจเพราะเคยกันผ่านข้อความมาก่อน ผมมักจะค่อยแกล้งน้องลุคเสมอ ส่วนมากจะเป็นขโมยของน้องไปใส่ แล้วตอนก็เอามาคืนตอนเย็นๆก่อนกลับบ้าน จนวันหนึ่งผมได้ขโมยริสแบนด์ ของน้องใสใส่ ตอนแรกก็ไม่ได้อยากได้หรอกนะครับ ถ้าไม่บังเอิญไปดมใส่ มันมีกลิ่นหอมๆจากสบู่อาบน้ำของน้องแถม ยังอยู่ติดนานแสดงว่า มันต้องติดตัวน้องตลอด แถมยังดูน้องห่วงๆมากกว่าของชิ้นอื่นๆที่เคยเอามาอีกด้วย เพราะตอนผมเอามาจากน้องลุคมันเป็นของชิ้นเดียวที่พยายามเอาคืนจากผมทันที พอถึงตอนเย็นผมก็เจอกับน้องลุคตามเคย
ผม : พี่ขอได้ไหมริสแบนด์ อันนี้
ลุค : อันนี้ไม่ได้ ถ้าพี่อยากได้เดียวพรุ่งนี้ ผมเอาอีกอันมาให้
ผม : โอเคร (จากนั้นก็ถอดคืนน้องไป)
ตอนเย็นวันนั้น น้องลุคถ่ายรูปริสแบนด์ ส่งมาให้ดู (ลืมบอกไปเวลามีเฟสน้องแล้ว) มันยังไม่ถูกแกะออกจากถุงเลย แบบอันใหม่เลย
ผม : แกะใส่เลย แล้วไม่ต้องถอดอาบน้ำก็ใส่นั้นแหละ เดียวลุคลืมเอามาให้พี่
ลุค : ครับ (แล้วน้องก็ถ่ายรูปมาให้ดูว่าใส่แล้ว)
[ผมพึ่งสังเกตว่า เวลาคุยข้อความน้องจะมีครับลงท้ายตลอด ทุกวันนี้ยังเป็นอยู่ น่ารักดี 55]
ผม : โอเคร ไว้พี่จะไปแกะออกเองนะ
ลุค : ครับ ผมไปทำการบ้านก่อนนะ
เช้าวันตอนมาทุกอย่างก็ปกติ ที่ไม่ปกติคือ น้องมาสาย ทำให้ผมไม่ได้ริสแบนด์ที่ขอไป แต่ผมก็ไม่ได้เร่งรีบอะไร เพราะยิ่งอยู่กับน้องนานยิ่งมีกลิ่นน้องติดมาด้วย เวลาผ่านไปจนถึง บ่าย 2 โมง วันนั้นพวกผมว่าง จึงมานั่งเล่นใต้ตึกกัน และก็เป็นช่วงเปลี่ยนคาบเรียน น้องลุคก็เดินลงมาจากอาคาร ผมไม่เห็นน้องจนน้องเดินมาข้างหลังผม แล้วแกล้งปิดตา ผมจำกลิ่นจากริสแบนด์ได้ จึงลืมตัวเล่นแรงจับน้องทุ่มข้ามตัวแล้ว แต่ไม่แรงนะครับ เหมือนๆอุ่มข้ามตัวแล้วจับวาง เพราะไม่ได้ปล่อยมือจากน้อง ยังคงประคองไว้อยู่
ลุค : โห พี่ต้องทุ่มเลยหรอ
ผม : ก็รู้ไงว่าเป็นใคร ก็เลยทำ
ตอนนั้นผมไม่รู้ตัวว่า ท่านั่งผมมันทำให้กางเกงมันรัดจนเป้ากางเกงของผมมันตึง พอน้องลุคยืนขึ้นได้ ก็เดินมาหาผม ผมไม่ทันระวังตัว น้องลุคก็ใช่ หัวเข่าของน้องมาถูกับไข่ของผม เหมือนเป็นการแกล้ง (ผมพึ่งมามองอีกมุมบางทีน้องอาจจะเตือนผมก็ได้ ตอนนั้นผมไม่ได้คิดแบบนั้นเลย) แล้วน้องลุคก็ถอยออกไปพร้อมกับยิ้มแบบเจ้าเล่ห์ให้ผม ผมมองหน้าน้องด้วยความแปลกใจ แต่ยังไม่พูดอะไร
ผม : ลุค ไหนริสแบนด์ที่จะให้พี่
น้องลุคก็เดินเข้ามาและไม่ระวังตัวและส่งมือข้างที่ใส่ริสแบนด์มาให้ผม ผมใช่มือขวาจับข้อมือน้องได้ก็ดึงเข้ามาหาผมอย่างสุดแรง และมือซ้ายก็พุงเข้าไปจับเจี๊ยวน้องทันที(อารมณ์นั้นคือเอาคืน) แรงที่ผมดึงน้องลุคเข้าหาตัวทำให้น้องพุงชนผมแล้ว ล้มลงนอนทับผม ส่วนมือผมก็กำเจี๊ยวน้องไว้แน่(แบบบีบ กะให้น้องเจ็บ) พอน้องรู้ตัวว่าโดนบีบอยู่ น้องก็พยายามลุกขึ้นและโก่งตัวไปด้านหลัง เพื่อให้มือซ้ายผมหลุดออกจากเจี๊ยวน้อง ผมใช่มือขวาพยายามดึงน้องไว้ แต่เพราะกางเกงนักเรียนมันลื่น สุดท้ายมือผมก็หลุดออกจากเจี๊ยวน้อง (เจี๊ยวของน้องเล็กอยู่เลย เรียวๆ ไม่รู้ว่ารูปร่างจริงเป็นยังไงนะ )น้องยื่นขึ้นแล้วยิ้มๆ ให้ผมประมาณ (หลุดแล้ว)[ผมคิดเองนะครับ 55]
ผม : มา มา ไม่แกล้งละ จะเอาริสแบนด์แล้ว
น้องลุคก็ยื่นมือมาเหมือนเดิม ก็จับข้อมือได้ก็ดึงแบบเดิม แต่รอบนี้น้องเตรียมตัวมาแล้ว น้องลุคยกเข่าตั้งขึ้น เป็นจังหวะเดียวกับที่ผมดึงน้องลุคเข้ามา มือซ้ายจากที่เตรียมจับก็ต้องเปลี่ยนมารับหัวเข่าน้องลุคแทน น้องลุคนอนกับผมอีกครั้ง ผมผลักน้องลุคออกไปด้านข้างเพราะจุกนิดๆ น้องลุคลุกขึ้นนั่งลงข้างๆผม และหัวเราะชอบใจ จากนั้นน้องลุคก็เอามือมาวางบนขาของผม ผมก็จัดการถอดริสแบนด์จากข้อมือน้อง ผมแกล้งๆถอดอันที่น้องไม่ได้ให้น้องก็บ่นทันที(น่ารักดี 55) พอผมได้ริสแบนด์แล้วน้องก็ขอตัวไปเรียนต่อ พอตกตอนเย็นผมก็มานั่งที่ประจำน้องก็เดินมาหา พอดีตอนั้นผมมีลูกอมเหลือ 2 เม็ดพอดี ผมแบ่งลูกอมกับน้องและเพื่อนน้องอีกคน แต่เพื่อนน้องมันดันทำตก และน้องลุคก็ยังไม่ได้กินยังกำไว้ในมืออยู่
พอเพื่อนน้องลุคเห็นแบบนั้น เพื่อนน้องลุคก็ใช่มือขวาพุงเข้าบีบเจี๊ยวน้องอยากรวดเร็ว แต่รอบนี้มันไม่เหมือนกับรอบของผมน้องเลย ไม่สามารถถอดหลังหลบได้ จึงโดนเพื่อนบีบอย่างเต็มแรง จนน้องต้องยอมเสียลูกอบไป (ผมคิดในใจ ไอนี้บีบเจี๊ยวน้องกูเดียวโดน อีกใจหนึ่งก็ทำไมเราไม่คิดทำบ้างนะ แต่อีกใจหนึ่ง กูน่าจะบีบของมันแก้แค้นให้น้องลุค น้องจะได้กินลูกอมที่ผมให้) จากนั้นน้องลุคก็บ่นอะไรซักอย่างแหละ แต่ที่จำความได้คือ น้องบอกว่าของน้องลุคมีเป็นขนาดเท่าปลาดุก 555
ความสนิทเราเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ผมได้ไปหาน้องลุคที่บ้านหลายครั้งมาก และทุกครั้งที่ไป มักจะมีเพื่อนน้องสองถึงสามคนอยู่ด้วยเสมอ บ้านน้องเป็นร้านขายของทั่วไปครับ ผมไปทีไร เจอน้องอยู่บ้านคนเดียวตลอด คุณพ่อกับคุณแม่น้องไปไหนไม่รู้  นานๆครั้งจะเจอ ถ้าเจอก็เจอตอนมีลูกค้ามาซื้อของเท่านั้น
วันนี้เป็นวันเสาร์ครับ ผมตัดสินใจไปหาน้องอีก อันที่จริงไปหาเกือบทุกอาทิตย์อยู่แล้ว แต่วันนี้เช้าเป็นพิเศษ พอไปถึง คุณแม่บอกว่าน้องยังไม่ตื่น ผมนี้อยากจะเข้าไปในห้องน้องเหลือเกินถ้าไม่ติดว่าคุณแม่น้องอยู่บ้าน 55
ประมาณ 7 โมงกว่าน้องก็ตื่น ผมอยู่ข้างนอกบ้านน้อง เพราะอยู่ในบ้านรู้สึกไม่ค่อยสบายใจ (คงคิดชั่วเลยไม่สบายใจ กลับเข้าเรื่อง!!!) น้องเดินออกมาหาผม น้องใส่เสื้อกีฬาสีเหลืองจากโรงเรียนเก่า และใส่กางเกงบ๊อกเซอร์ เดินมาเรียกผม
ลุค : พี่ ทำไมวันนี้มาเช้าจัง (ผมยังไม่ทันจะตอบ) มา มา เข้ามาก่อน
แล้วน้องลุคก็พาผมเข้าห้องน้องไป น้องในห้องทีตู้หนังสือ โต๊ะคอม(โต๊ะทำการบ้าน) พัดลม ตู้ทีวี แต่ไม่มีตู้เสื้อผ้าแฮะ แต่ราวตากผ้าแทน มีผ้าเช็ดตัวกับชุดนักเรียนแขวนอยู่ แล้วก็มีเตียงนอนสำหรับหนึ่งคน พอเข้ามาในห้อง น้องก็พุงเข้าไปนอนที่เตียงอีกรอบ ผมคิดว่า คุณแม่คงปลุกน้องให้มาเรียกผม เพราะผมมาถึงตั้งแต่ 6 โมงเช้า น้องลุคนอนซักพัก คุณแม่น้องก็เปิดประตูเขามาหาน้อง
แม่ : ลุค ตื่นได้แล้ว พี่เขามาหาแล้ว แม่ทำกับข้าวไว้แล้วนะ เดียวแม่จะไปข้างนอกดูบ้านด้วย (หันมาหาผม) ...... ถ้าหิวก็กินข้าวกับน้องเลยนะ แม่ไปก่อน (คือหลายๆครั้งที่ผมมาหาน้องคุณแม่มักจะให้ผมดูหนังสือให้น้องๆกับเพื่อนๆ ซึ่งผมก็ทำได้ระดับหนึ่งครับ)
ผม : ได้ครับ (น้องลุคลุกขึ้น)
ลุค : พี่ผมไปอาบน้ำก่อน (หยิบผ้าเช็ดตัวออกไป)
ผม :  อือ
หลังจากน้องลุคก็ออกจากห้องไปผมนั่งรอซักพักก็เดินตามออกไป ในบ้านเองไม่เหลือใครเลยนอกจากผมกับน้องลุค น้องลุคเข้าไปอาบน้ำแล้ว ผมค่อยๆเดินไปที่ห้องน้ำ ห้องน้ำบ้านน้องลุคเหมือนจะติดกับห้องแต่งตัวอยู่ ถึงว่า ไม่มีตู้เสื้อผ้า แต่ห้องแต่งตัวหรือห้องทำงานไม่รู้เพราะมีโต๊ะทำงานอยู่แถม ยังสามารถมองเข้าไปข้างในได้ด้วย(กระจำมันดำๆนะครับไม่ใช่สีใส) ตอนแรกผมว่าจะไปแอบดูน้องลุคอาบน้ำแต่ก็ไม่สำเร็จ เลยเดินดูชั้นหนังสือของน้อง และรูปถ่ายภาพหนึ่ง ผมนั่งลงนั่งมองรูปถ่ายนั้น (ในหัวคิดจะขโมย 55 ชั่วไหม) จนไม่รู้ตัวว่า น้องอาบน้ำเสร็จแล้ว น้องเดินมาหาผม (คือผมไม่รู้ตัวจริงๆ)
ลุค : พี่ดูอะไรอยู่หรอ
ผมหันไปมองน้องลุค น้องลุคมีกลิ่นสบู่ที่คุ้นเคย แถมตอนผมหันไปมองน้องลุค หน้าของผมก็ตรงกับเจี๊ยวน้องพอดี น้องลุคเปลือยเปล่า มีเพียงผ้าเช็คตัวผืนเดียวที่ปิดส่วนล่างเอาไว้ ส่วนขาก็ปิดไม่หมด ทำให้เห็นส่วนขายาวขึ้นไปถึง ขาอ่อนขาวๆ ผมอยากจะเอาล่วงเข้าไปจับเจี๊ยวน้องลุคให้เต็มมือจริงๆ แต่ก็ไม่ได้ทำ เพราะคุณแม่น้องกลับมาเอาของพอดี
ผม : ดูรูปตอนเด็ก
ลุค : เดียวผมไปเปลี่ยนชุดก่อน
แล้วน้องก็เดินเข้าไปในห้องแต่งตัว น้องไม่ลืมที่จะปิดผ้าม่าน (คือน้องปิดด้านเดียวด้วยนะ ด้านที่ผมสามารถมองได้ เหมือนรู้เลย เซ็ง!!!) ผมพยายามหาทางมองอยู่ แต่ก็ไม่สำเร็จ เพราะ เมื่อน้องลุคเดินไปหยิบเสื้อผ้ามาแล้ว น้องจะเดินไปเปลี่ยนในจุดที่ปิดม่านไว้ ผมจึงเดินกลับมานั่งรอที่โซฟาแทน น้องลุคเดินออกมาพร้อม เสื้อกีฬาสีสีแดง ตัวเล็กเท่าตัวน้อง และกางเกงบ๊อกเซอร์สีเขียวเข็มดำๆ ผมคิดว่าน้องน่าจะใส่กางเกงในด้วย ไม่เหมือนที่เจอตอนเช้าที่ดูรูปเป้ามันจะเห็นชัดกว่านี้ จากนั้นน้องลุคก็ชวนผมกินข้าว แล้วเราก็ทำกิจกรรมอื่นๆร่วมกัน จนกระทั้งช่วงบ่าย คุณแม่น้องก็กลับมา น้องจึงบอกคุณแม่ว่าจะ พอผมไปเล่นน้ำ (คือน้องอยากเล่นมากกว่า เพราะผมไม่มีชุดมาเปลี่ยนเลยไม่ได้เล่น)
ที่อ่างเก็บน้ำ
น้องพยายามทำให้ผมเปียกเพราะจะได้ลงไปเล่นด้วย (เป็นตามคาดน้องใส่กางเกงในอยู่ 55 ยังไม่จบกับเรื่องนี้) ผมก็อยากแกล้งน้องอยู่แล้ว เลยแกล้งโดนน้ำจนตัวเปียก ผมพยายามแกล้งถอดเสื้อน้อง และดึงกางเกงของน้อง แต่เหมือนโชคไม่เข้าข้าง ถอดได้แค่เสื้อ ส่วนกางเกงดึงทีไร ก็ไม่ติดกางเกงในทุกที ทำให้เห็นมากสุดเห็นแค่ กางเกงในสีฟ้าเท่านั้น พอได้เล่นน้ำ เวลาก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว 5 โมงเย็น ผมกลับมาด้วยสภาพเปียกปอนไม่ต่างจากน้อง
คุณแม่น้องยื่นรออยู่หน้าบ้านแล้ว ผมว่าโดนแน่ๆ เพราะผมเล่นพาน้องลุคไปเล่นน้ำตั้งแต่ บ่ายโมง จนถึง 5 โมงเย็น กลับมาถึงบ้านก็ 6 โมงครึ่งแล้ว ไม่โดนก็แปลก สายตาคุณบ่งบอกว่า จะไม่ให้ไปอีก จากนั้นผมก็พอตัวกลับ ในสภาพเปียกๆแบบนั้นแหละ ผมยื่นคิดอยู่ว่าจะกลับยังไงนอกจากให้คนมารับ แล้วน้องลุคก็สะกิดผม ผมหันไปมองน้องลุค
ลุค : แม่ให้เอามาให้ แล้วบอกว่า ให้ไปอาบน้ำกินข้าวก่อนค่อยกลับก็ได้ (น้องลุคยื่นผ้าเช็ดตัวกับเสื้อผ้ามาให้ผม)
ผม : ไปอาบน้ำพร้อมกันไหม
ลุค : งั้น พี่อาบก่อนเลย
ผม : ลุคอาบก่อนเลย เดียวพี่อยู่ข้างนอกนี้แหละ
จากนั้นน้องลุคก็เข้าไปในบ้าน ไม่นานก็ออกมา พร้อมกับเสื้อกล้ามรายการตูน ขอบแบขแดง กางเกงบ๊อกเซอร์เหมือนเดิม แค่ดูไม่ออกว่าใส่กางเกงในไหม เพราะ ท้องฟ้าเริ่มมืดแล้ว ผมตามเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วออกมาทานข้าวกับครอบครัวน้องลุคกว่าจะทำอะไรเสร็จก็ 1 ทุ่มกว่า คุณแม่บอกให้ผมอยู่คุยแปบหนึ่งก่อน และไร้ให้น้องลุคเข้าห้องไป
จากนั้นก็เริ่มถามคำถามผมรัวๆ ผมก็ตอบตรงบ้างตอบปัดบาง สุดท้ายคุณแม่ก็บอกว่า
แม่ : แม่ฝากดูแลลุคด้วยนะ (ซะงั้น คือตอนคุยคุณแม่ดูไม่เชื่อผมเลย)
ผม : ครับ (แบบ งงๆ)
แม่ : วันนี้นอนที่นี้ได้ไหม ดึกแล้วถ้ากลับคงจะอันตราย
ผม : เดียวขอโทรบอกที่บ้านก่อนครับ (แล้วผมก็ได้นอนที่บ้านน้องลุค (ห้องน้องลุค) น้องลุคบอกว่า ทุกทีเพื่อนมา ก็นอนห้องน้องลุคเป็นประจำถึงว่ากล้าบีบปลาดุกน้องลุค 55 )
คืนนั้นทุกอย่างเป็นใจผมมาก น้องลุคเหนื่อยจากการเล่นน้ำ และคุณพ่อคุณแม่น้องยังไปนอนที่บ้านอีกหลังอีก (รวยจัง 55) ผมเข้านอนพร้อมกับน้องลุค ประมาณ 3 ทุ่มกว่า พอเที่ยงคืนกว่าผมก็ตื่นขึ้นมา ผมนั่งมองใบหน้าน้องลุคที่แสนน่ารัก พร้อมกับแสงจันทร์ที่ส่องเข้ามาในห้อง จากนั้นผมก็เริ่มคิดอะไรไม่ดีขึ้นมา โชคดีที่น้องลุคกำลังนอนคว่ำอยู่ ผมเลยไม่จินตนาการอะไรมาก และคุมอารมณ์ได้ดี (แต่วางแผนชั่วเต็มเลย 55)
ผมเริ่มจากการเอามือลูบหลังน้องไปมาขึ้นลง จากนั้นก็ลูบลงไปถึงก้น (เช็คว่าใส่กางเกงในไหม 55 ไม่ใส่ด้วย) จากนั้นผมก็เอานิ้วแหย่ตามร่องก้น เข้าไปที่ละนิด จนน้องขยับตัว ผมก็แกล้งทำเป็นเรียกน้อง
ผม : ลุค ลุค
ลุค : หือออ (เหมือนไม่ได้สติ 55)
ผม : พี่ขอขึ้นไปนอนบนเตียงด้วยได้ไหม พี่ปวดหลังมากเลย
ลุค : ครับ ขึ้นมาเลย (ไม่รู้น้องง่วงมาเลยตกลงหรือป่าวนะ แต่ก็ดี 55)
แล้วผมก็ปีนขึ้นไป นอนข้างๆน้องลุค ส่วนน้องก็พลิกตัวนอนหงายแทน เพราเตียงนอนไม่ได้ใหญ่มากทำให้ ผมต้องหันเข้าหาน้องลุค กลิ่นจากน้องลุคหอมมาก จนให้ผมดำเนินผ่านการต่อ
ผม : พี่ขอกอดหน่อยนะ
ลุค : อือออ
กอดสิครับ รออะไร ผมเอาขาข้างหนึ่ง ทับขาของน้องลุคไว้ ส่วนมือก็โอบกอดน้องไว้ ป้องกันน้องเปลี่ยนท่านอน แล้วผมก็นอนหลับไปยันเช้า (ใช่หรอ 55)
ตี 2.26 น.
ผมมองนาฬิกาจากโทรศัพท์ เพราะเอาแสงไฟจากโทรศัพท์มาส่องที่ใบหน้าของน้องลุค น้องลุคไม่มีปฏิกิริยาอะไร ผมค่อยๆบรรจงหอมแดงน้องลุคอย่างช้าๆ และแช่เอาไว้อย่างนะประมาณ 5 วิ(นับ 1 -5) จากนั้นผมก็ค่อยเลื่อนมือลงไปเล่นกับเจี๊ยวของน้องที่รอค่อยมานาน ผมค่อยๆถูขึ้นและลงโดยใช่กางเกงน้องช่วยเพิ่มความเสียว จนผมรู้สึกว่าน้องมีการขยับขา ผมจึงเปลี่ยนเป็นล่วงมือเข้าไปแทน เจี๊ยวน้องลุคกำลังเริ่มตัว มันยังขยายตัวไม่เต็มที่ ผมค่อยชักขึ้นลงและลูบลงไปบริเวณโคนไร่ลงไปถึงไข่สองใบเล็กๆ ขนยังไม่ขึ้นถ้าขึ้นก็คงขึ้นบางๆ ผมค่อยๆเปิดหัวเจี๊ยวของน้องแต่ก็ไม่สำเร็จ คงยังเปิดไม่หมด ผมจึงเปลี่ยนมาชักขึ้นลงอย่างช้าๆ จนเจี๊ยวของเริ่มมีน้ำไหลออกมาเล็กน้อย ผมใช่นิ้ววนบริเวณหัวเจี๊ยวของน้องและ ใช้มืออีกข้างสอดเข้าไปในเสื้อกล้ามลูบหน้าท้องและหน้าอก รวมไปถึงหัวนมบางครั้งคราว ด้วยพื้นแคบจึงเน้นในสิ่งที่พอทำได้ ผมวางมือบนหน้าท้องของน้องไว้เพื่อเช็คว่า น้องจะปล่อยน้ำออกมาเมื่อไหร่ จากนั้นผมก็ชักขึ้นลง แล้วจู่ๆ ผมก็นึกขึ้นมาได้ว่า น้องใส่กางเกงบ๊อกเซอร์ ที่มีเป้าตรงกลางแบบไม่มีกระดุมหรือซิบ จึงถอนมือออกแล้ว พาเจี๊ยวที่กำลังแข็งสู้มืออกมาข้างนอก ผมพยายามลงไปอยู่ในระดับที่สามารถอมของน้องได้ (ก็ตกเตียงไปครึ่งตัวแหละ) และก็เริ่มบรรเลงบทเพลงที่เล่นด้วยลิ้นและปากลงไป ส่วนมือทั้งสองข้างก็บางไว้บนหน้าท้องน้องลุค ค่อยจับสังเกตถึงการเกร็งตัวของน้อง เวลาผ่านไปไม่นานหลังจากใช้ปากน้องก็ปล่อยน้ำแห่งความสุขออกมา (สุขใครไม่รู้ แต่ที่รู้ๆสุขผมคนหนึ่งละ) ผมจัดการดูดดื่มมันลงไปและทำความสะอาดให้น้องลุค ก่อนมันจะหดตัวแล้วกลับเข้าไปอยู่ในรูเหมือนเดิม ผมขยับตัวออกจากเตียงแล้วไปนอนข้างล่างเหมือนเดิม เพราะเควสสำเสร็จแล้ว ก่อนผมผจะล้มตัวนอน ผมไม่ลืมที่จะขึ้นไปหอมแก้มและจูบน้องลุคและใช่ลิ้นเลียบริเวณริฝาปากของน้องก่อนจะหลับไป
เช้าวันต่อมา
ผมตื่นก่อนน้องลุค น้องยังหลับอยู่ พอน้องลุคเริ่มขยับตัวตื่นบิดขี้เกียจผมก็ล้มตัวนอนลงไป แอบดูการกระทำของน้องลุค น้องลุคบิดขี้เกียจได้แบบไม่สุดก็เหมือนนึกอะไรได้ หันมามองผม แล้วหลับไปมองเจี๊ยวตัวเองและใช่มือจับๆบีบๆแล้วดมดู จากนั้นก็เลียริมฝีปากตัวเองอยู่พักหนึ่ง และน้องก็หันมามองผม แล้วค่อยๆโน้มตัวมาเขาผม (เพื่อจะเรียกมั้ง) แต่ผมกลับแกล้งน้องให้น้องตกใจแทน
ผม : แบร่ !!! โอ๊ย !!! (น้องลุคไม่ตกใจธรรมดาแต่ตกใจเอาหัวมาชนผม แล้วตกเตียงลงมาทับผม (เหมือนตกใจแล้วพุงลง)
ลุค : โอ๊ย !!! พี่ทำอะไรเนี่ยตกใจหมดเลย
ผม : ลุคนั้นแหละทำ อะไร ฉี่ใส่ที่นอนหรอ
ลุค : อะไรนะ
ผม : ป่าวไม่มีอะไร
ลุค : พี่ทำอะไรผมหรือป่าว ผมไม่ชอบนะ
ผม : ทำอะไร พี่แค่เห็นลุคจับๆ ดมๆ ก็เลยแซวเฉยๆ (ลุคมองหน้าผมแบบไม่ไว้ใจ)
ผม : แล้วแต่จะเชื่อ ไม่เชื่อ
ลุค : แล้วเมื่อคืนพี่ได้ขึ้นมานอนกับผมไหม
ผม : ขึ้นไปดิ
ลุค : นั้นไง พี่ทำอะไรผม
ผม : เดียวฟังก่อนดิ ใช่พี่ขึ้นไปนอนด้วยแต่ มันนอนไม่ถนัด แถมลุคก็นอนไม่ถนัดด้วยเลยกลับมานอนข้างล่าง
ลุค : แค่นั้นจริงหรอ
ผม : มันก็มีอีกนิดหน่อย (ผมแกล้งมองไปที่เจี๊ยวน้องลุค น้องลุคเอามือกุมเจี๊ยวทันที)
ลุค : ไอพี่เหี้__ ทำมึงทำแบบนี้กับกู กูอุสาไว้ใจ (เสื้อ กางเกง กางเกงในก็มา [มาเป็นชุด 55 แป๊ก])
ผม : เดียวๆ แกล้งเล่นเฉยๆ ไม่ได้อะไรแบบนั้นซะหน่อย
ลุค : งั้นก็บอกความจริงมา เอาดีๆสิ
ผม : ก็ได้ ก็แค่หอมแก้ม พอใจ (น้องลุคดปลี่ยนจากกุมเจี๊ยวมาจับที่แก้มแทน)
ผม : เออ ขอโทษใครจะไปห้านใจไหวว่ะ แก้มเหมือนเด็กแรกเกิดชะมัด (ผมแกล้งหันหน้าไปทางอื่นแล้ว พูดเขิลๆ)
ลุค : พี่!!!
ผม : อะไรอีก ทำแค่นั้นแล้วจริงๆ (ไม่ได้มองหน้าน้องลุค)
ลุค : ผมขอโทษ (ตะโกนเพื่อ)
ผม : หือ ??? อารมณ์ไหนอีกเนี้ย
ลุค : ที่ด่าไง
ผม : แล้วไม่โกรธ ??
ลุค : ก็แค่หอมแก้ม ไหม
ผม : อือ (o_o)
ลุค : ถ้าแค่นั้นก็ไม่เป็นไร
ผม : งั้นแสดงว่า หอมอีกได้ใช่ปะ
ลุค : ไม่ ถ้าทำอีกโดนมากกว่าด่าแน่
ผม : แหม่ แกล้งเล่นเฉยๆ ไม่ได้เลยนะ
ลุค : อย่าทำอีกนะ ไม่ผมชอบนะ
ผม : ครับๆ พี่ ครับ
จากนั้นน้องลุคก็ออกไปอาบน้ำ หลังจากอาบน้ำเสร็จก็เข้ามาตามผม น้องลุคยังไม่ได้แต่งตัว (รอบนี้คงจะมาแต่งในห้อง)
ลุค : พี่ออกไปอาบน้ำได้แล้ว ผมจะแต่งตัว
ผม : ก็แต่งไปสิ พี่ไม่แอบมองหรอ
ลุค : ไม่เอา ออกไปได้แล้ว
ผม : ไม่เอาอ่ะ พี่ไม่ชอบอาบน้ำตอนเช้า
ลุค : จะออกไปดีๆ ไหมครับ (แล้วผมก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกไป ก่อนออกไป ผมหันกลับมาแล้วส่งโทรศัพท์ให้น้องลุค น้องลุครับไปและทำหน้า งงๆ)
ผม : ฝากถ่ายวิดีโอตอนเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ด้วยนะ
ลุค : เดียวโดน (น้องลุคทำท่าจะขว้างโทรศัพท์ผม)
ผม : เห้ย อย่า พูดเล่นๆ
ลุค : ถ้ามีอีกที จะไม่คุยด้วยแล้ว
ผมยกมือไหว้ แล้วผมก็ออกไปอาบน้ำแต่งตัวชุดที่ผมใส่มา คุณแม่น้องเอาไปซักแห้งให้ พร้อมรีดมาให้ด้วย หลังจากวันนั้นผมก็มาหาบ้านน้องลุคอีก หลายครั้งแต่ก็ไม่ได้นอนค้างเลย น้องลุคยังคุยกับผมเหมือน จนพักหลังๆผมเพิ่มมีน้องๆมากขึ้น และน้องก็มีเพื่อนมาขึ้น เราก็คุยกันบางช่วงเวลาเท่านั้น. แต่ก็ยังเป็นพี่น้องที่รักกันอยู่ดี


---------------------------------------------------------------------------------------------------------


หลังจากผมไปรับน้องลุค ตอนนี้ก็เป็นเด็กหนุ่มคนหนึ่งแล้ว ตามระเบียบพี่ชายก็ต้องจ่ายเงิน ไม่ว่าจะเป็นค่าข้าว ค่ารถ หรือของกินเล่น ดีนะของใช่ส่วนตัวมันไม่ให้ผมจ่ายอีก น้องลุคมาหาผมรอบนี้ เพื่อมางานคอมพิวเตอร์ เพราะผมสัญญาไว้ว่าจะช่วยดูและเลือกคอมให้
แต่งานมันเริ่มพรุ่งนี้และยาวประมาณ 5 วัน และผมก็นัดมันพรุ่งนี้อีกด้วย แต่มันดันมาก่อน ด้วยเหตุผลที่ว่า วางเลยมาก่อน (เหตุผลดีเกิน มาก็ไม่บอกล่วงหน้า ปฏิเสธก็ไม่ทันแล้วด้วย) หลังจากเที่ยวจ่ายเงินให้น้องลุคอยู่พักใหญ่ ก็ถึงเวลาที่มันคิดได้ว่า มันต้องเข้าไปอาบน้ำ เพราะตั้งแต่มาถึงก็เที่ยวเลย ยังไม่ได้เข้าห้องเลย ผมก็ต้องเป็นคนไปส่งมันที่ห้องและจ่ายเงิน จากนั้นผมก็อยู่คุยกับมันอีกนิดหน่อย
สรุปแล้ว เวลาก็ดำเนินมาถึง บ่าย 3 โมง
หลังจากผมแยกกับน้องลุค ผมก็รีบเดินทางไปหาน้องกาย ก็หว่าว่าจะทัน อย่างน้อยขอแค่เจอก็ยังดี
ผมไปถึงที่โรงเรียนประมาณ 4 โมงเย็น และโชคยังดีสวรรค์ช่างเป็นใจ มีภารโรงใจดีกำลังทำความสะอาดอยู่
ภารโรง : อ่อเขาแข่งเสร็จไปตั้งแต่ บ่ายโมงแล้ว (อั๊ยย๊ะ มาช้าไปนิดเดียวเอง)[นิดเดียวบ้าบอ]
ผม : อ่อหรอครับ แล้วเด็กกลับไปหมดแล้วหรอครับ
ภารโรง : ส่วนใหญ่ก็กลับไปหมดแล้วนะ เหลือก็แค่พวกเด็กโต (หายใจเข้าลึกๆ แล้วถอนหายใจดังๆ)[ไม่ทำได้ตอนนั้นหรอก พึ่งจะทำตอนพิมพ์นี้แหละครับ เกี่ยวกับเนื้อเรื่องไหม]
ผม : ขอบคุณ
ผม : มาก็ไม่ทัน ติดต่อก็ไม่กล้า เจอหน้าก็ไม่ได้เจอ จบแล้ว (คุยกับตัวเอง) แล้วผมก็เดินไปหาลุงภารโรงอีกรอบ
ผม : ลุงครับ ตึกไหนขึ้น ด้านฟ้าได้บ้างครับ
ภารโรง : โดยไม่มีหรอก ถึงมีเขาก็ห้ามขึ้น (กูจะไปนั่งทำใจ ก็ยังทำไม่ได้ เศร้าจังชีวิต)
ผมเลยตัดสินใจกลับห้องดีกว่า ไปนอนแกล้งตายบนเตียงกว่า อย่างน้อยเวลาเผลอหลับจะได้ไม่มียุงมากวน แล้วผมก็เดินออกไปหน้าโรงเรียน (อ๊ากก คนอกหักมันรู้สึกแบบนี้เองหรอ ภาพเดิมที่ทำร้ายความรู้สึกคนที่เรารักวงเข้ามา ในที่เดิมๆ) [สกิลมโนทำงาน แถมเลเวลสกิลอัพด้วย 55]
... : พี่ (ดูสิมโนถึงขั้นได้ยินเสียง 55 )
... : พี่ (นั้นไง เดียวกูก็หันไปตอบหรอก 55)

ขอบคุณที่อ่านจนจบ อย่างที่บอกไปตอนต้น เนื้อเรื่องนี้ไม่เน้น 18+/20+ นะครับ

(ยังมีต่อนะครับ)

ปล. นานกว่านั่งพิมพ์ ก็วาดภาพประกอบนี้แหละ

namchiaw

ขอบคุณครับ

netnet132526

ขอบคุณครับ

tjkung

ข อ บ คุ ณ ค รั บ

Kingki

ขอบคุณครับ

thai_boys

ขอบคุณครับ

nuangnut1996

ขอบคุณครับ

mario54101

ขอบคุณครับเนื้อเรื่องสนุกมากเลย

jumboa

ขอบคุณ​ครับ.

audiwoods

รักในวัยเด็กหรือครับ

MINGMONG

ขอบคุณครับ

teenoi1745

ลุค !!!!!!!!!!!

cchheeooww

ขอบคุณครับ

aumking

ขอบคุนน่ะ

teenoi1745

ลุ้น น้องลุค ... สรุป ลุค ไม่รู้ตัวซะอีก >.<

mosaku8

ขอบคุณครับ

Inkdeath

ขอบคุณครับ

speedboy

ขอบคุณครับ

kew315

audiwoods ตอบกลับเมื่อ 2019-11-8 00:03
รักในวัยเด็กหรือครับ

รักเด็กมากกว่าครับ

tonyair

ขอบคุณครับ