รุ่นพี่ที่รัก 67 (By P'not) CP

thanong

ต่อนะครับ^.^.......


พ่อ : เดี๋ยวพ่อไปดูสองคนนั้นหน่อยนะ(พูดอย่างดีใจแล้วก็เดินไปครับ)


ผมก็อึนๆนิดหน่อย มัน....ไร้ซึ่งคำอธิบาย มันงง คืออะไร เพื่อนกันต้องดีใจมากมายขนาดนั้นเลยหรอ แล้วพี่อ๊อฟดูจะ..อึนแปลกๆ เหมือนก็ตกใจหรืออะไร หน้ามันสื่อออกมาหลากหลายความรู้สึกเกินไป ผมรุ้สึกใจสั่นแปลกๆครับ ตอนนี้เพื่อนๆผมก็เดินมาทางผม ไอสิงโตก็จับไหล่ผมแน่น พี่อ๊อฟไม่แม้แต่จะมองมาทางผมเลยด้วยซ้ำ พี่มายด์เป็นใครกันแน่ ทำไมพี่อ๊อฟถึงไม่สนใจผมเลยละ แล้วคำถามมากมายก็พุดขึ้นมาในใจผมครับ เพื่อนๆก็พูดคุยกันอย่างงงๆ.....


สิงโต : นท ไม่มีอะไรหรอกนะ(พูดอย่างใจดี)
ผม : อะ อืม จะมีอะไรละจริงมั้ย(ยิ้ม)
ปอ : ไปหาน้ำกินกัน(ทุกคนก็พยักหน้าครับ)


เราก็พากันเดินไป ผมหันไปมองพี่อ๊อฟนิดหน่อย มันก็ไม่ได้สนใจอ่ะไรเลย พี่อิฐกับพ่อก็ดูจะ ดีใจแปลกๆ ผมก็คิดไปทั่วอะครับ จนเดินไปที่ร้านน้ำ ก็ซื้อน้ำแล้วก็นั่งกินกันไป จริงๆมันก็ดูเหมือนไม่มีอะไรหรอกครับ เพื่อนๆก็พูดกัน เพราะคงเป็นเพื่อนที่สนิท เลยดีใจขนาดนั้นอะ แต่ผมก็แค่สังหรณ์ใจแปลกๆเท่านั้นแหละครับ มัน มันเหมือนว่าผมกำลังจะโดนลืม เพราะเพื่อนคนนั้นของพี่อ๊อฟ......


สิงโต : คิดมากหรอวะ?(อยู่ๆมันก็พูดขึ้นมา)
ผม : ป่าว กูแค่คิดไรเพลินๆ (ยิ้ม)
ปอ : เฮ้อ! จะเปิดเรียนอยู่แล้วอ่ะ (พูดขึ้นมาอย่างเซ็งๆ)
ผม : เออช่วงนี้มึงกับไอโต้เป็นไงบ้าง (ถามขึ้นอย่างนึกขึ้นได้ เพราะมันเงียบๆกันเลยอะ)
ปอ : มันก็มาหากูที่บ้านทุกวันแหละ มันไม่ค่อยจะมาเที่ยวกับกูเท่าไหร่วะ เพราะมันก็ติดเพื่อนมันเหมือนกัน(พูดอย่างไม่ใส่ใจ)
ผม : มึงดีวะ กูอิจฉาความรักของมึงจัง(พูดแล้วมองบนท้องฟ้า ผมก็คิดไปทั่ว)
ปอ : พูดบ้าอะไรของมึง กูสิต้องอิจฉามึง มีแต่คนดีๆหน้าตาดีๆ รวยๆเข้าหามึง(ยิ้ม)
ผม : แต่มันก็ไม่ใช่ป่าววะ ความรักกูมีแต่การแย่งชิง สูญเสีย และก็พังไม่เป็นท่าเลยอะ ดูมึงสิ ไม่มีอะไรที่จะทำให้มึงกับไอโต้แยกจากกันได้เลยอะ(พูดอย่างน้อยใจตัวเอง)
ปอ : ไม่จริงหรอก กูว่าพี่อ๊อฟอะ ชัวร์สุดๆละ เค้าไม่ทำให้มึงเสียใจแน่นอนนท คิดมากไปแล้วนะมึง(จับไหล่ผม)
นัท : คุยอะไรกันวะ(ไอนัทที่กำลังคุยอย่างสนุกกับเพื่อนคนอื่นหันมาถาม)
ผม : กำลังสงสัยว่า มึงกับพี่ฮอนเป็นยังไงบ้าง(มันเขินขึ้นมาทันทีเลยครับ จริงๆก็กะจะแถไปทั่ว ผมดันลืมเรื่องพี่ที่มันแอบชอบเลย)
นัท : ก็ไม่ไงวะ เค้าก็ดู จริงใจดี (ทำท่าทำทางน่าหมั่นไส้จริง) เออ แต่พี่ฮันเค้าถามหามึงด้วยนะ(ยิ้ม)
ผม : ปล่อยเค้าไปเถอะน่า(พูดอย่างไม่ใส่ใจ)
แล้วก็พูดคุยกันไปทั่วครับ จนพี่อิฐเดินมา ทุกคนก็หันไปเรียกพี่อิฐอย่างสนใจ.....
พี่อิฐ : สิงโต เดี๋ยวฝากไปส่งนทที่บ้านด้วยนะ พอดีอ๊อฟมันจะคุยกับเพื่อนน่ะ คงอีกนานเลย(บอกไอสิงโตอย่างใจดี) แล้วค่อยเจอกันที่บ้านนะนท (ยิ้ม)


ผมก็พยักหน้านิดหน่อย เค้าก็พูดคุยกันไปครับ คืออะไร แค่เดินมาบอกพี่อ๊อฟยังไม่เดินมาเลย แล้วพี่อ๊อฟยอมให้ผมไปกับไอสิงโตง่ายๆเนี่ยนะ คืออะไรกันครับตอนนี้ คุยกันได้สักพักก็เริ่มเกิดอาการหิวกันแล้วเลยขอตัวกลับกันก่อนพี่อิฐก็โอเคแล้วเค้าก็เดินกลับไปทางเดิม ผมก็เดินไปกับพวกไอสิงโต ด้วยความรู้สึกที่ว่างเปล่าเหลือเกิน....


ตอนนี้ก็พากันมาที่จอดรถแล้วก็แยกย้ายกันขึ้นรถ ไปหาอะไรกินกันครับ วันนี้ไม่เข้าห้าง ตอนนี้ก็11โมงกว่าๆ เพื่อนๆผมมันอยากไปหาอะไรกินข้างนอกห้างบ้าง เพราะเบื่อจะเข้าห้างแล้ว ก็พากันไปตระเวนหาครับ ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรสักเท่าไหร่ จนสุดท้ายก็พากันไปกินบะหมี่ ก็เป็นบะหมี่ธรรมดาที่เค้าว่าอร่อยอะ ผมก็ไม่เคยได้ไปสักทีครับ ก็ไปกัน คนค่อนข้างเยอะ เพราะอยู่แถวมหาลัย มีทั้งนักศึกษาอะไรมากมาย ก็เข้าไปนั่งแล้วก็สั่งๆๆกันไปครับ ผมก็สั่งไปแล้วก็ล้วงโทรศัพท์ที่ไม่ค่อยจะได้กดมันสักเท่าไหร่ออกมาดู โอ้โห้ ข้อความจากไอพี่กาย มากมายเหลือเกิน ผมก็ไม่สนครับพี่ดินพี่ไฟเอยอะไรเอยเยอะแยะไปหมด ผมก็กดปิดมันไปแล้วก็เลือกจะเข้าเฟส และก็เข้ารหัสของพี่อ๊อฟ หาเฟสพี่มายด์ครับ หายังไงก็หาไม่เจอ ถึงจะเพื่อนเก่าแค่ไหนก็ต้องมีเป็นเพื่อนกันป่าว....


พรึ่บ! ผมเงยหน้าขึ้นมอง ไอนัทมันดึงโทรศัพท์ผมไปครับ......


นัท : มึงอย่าคิดมากไอนท พี่อ๊อฟเค้าไม่ทำอะไรหรอก นั่นก็เพื่อนเค้า จะกังวลอะไรนักหนาเนี่ย(พูดอย่างจริงจัง ทุกคนก็มอง)
ผม : กูแค่รู้สึกแปลกๆวะ พี่อ๊อฟมันไม่เป็นแบบนี้เลยนะเว้ย(พูดนิ่งๆ)


แล้วก็ถกเถียงกันไป บางคนก็เห็นด้วยกับผม บางคนก็บอกว่าผมคิดมากไปเองนู่นนี่นั้น จนผมเริ่มเบื่อก็หยุดพูดไปครับ บะหมี่ก็มาเสริฟแล้วก็กินกันไปพูดคุยกันไปทั่วอะครับ กินเสร็จก็เช็คบิล ไอสิงโตเลี้ยง อีกแล้วครับ ก็ปล่อยมันไป แล้วก็พากันแยกย้ายกลับ จริงๆตอนแรกก็กะจะไปหาเดินเที่ยวกันก่อน แต่หลายๆคนบอกเหนื่อยและง่วงกันแล้วเลยแยกย้ายกันไป ไอสิงโตก็ไปส่งผมที่บ้าน ส่งเสร็จก็ร่ำรากันนิดหน่อยมันก็กลับไป......


ผมก็เข้าบ้านครับ แล้วก็ขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวมานอนเล่นบนเตียง ผมถือโทรศัพท์ขึ้นมากดดู....ไม่มีการโทรหา ข้อความ ไม่มีเลยละครับ ผมก็ลังเลอยู่ว่าจะโทรไปดีมั้ย หรือรอมันโทรมา มันอาจจะยุ่งหรือแบตหมดไปก็ได้ คิดไปทั่วอะครับ มองโลกในแง่ดีไป ถึงจะรู้สึกไม่ดีเท่าไหร่ก็เถอะครับ คิดอะไรไปๆมาๆก็เผลอหลับไปครับ ตื่นมาอีกทีก็บ่าย3กว่าๆแล้ว ผมรีบดูที่โทรศัพท์ก็ยังไม่มีการติดต่อใดๆมา มีแต่เพื่อนๆพี่ๆเยอะแยะไปหมด เฮ้อ!....


แกร๊ก! ป๊าเดินเข้ามาครับ ผมก็ยิ้มให้นิดหน่อย....


ป๊า : ตื่นแล้วหรอตัวแสบ(เดินมานั่งแล้วก็ยีหัวผม)
ผม : ป๊ารู้ได้ไงว่านทนอน(ขยี้ตานิดหน่อย)
ป๊า : เข้ามารอบนึงแล้วนะสิ(ยิ้ม)
ผม : มีไรอ่า(กอดป๊า)


แล้วเราก็คุยกันไป ป๊ามาถามไถ่ผมในช่วงนี้ ตามประสาคุณพ่อที่น่ารัก เค้าบอกผมทำตัวไร้สาระไปวันๆ และหลังจากนั้นก็เป็นบทสวดที่เด็กๆมักจะไม่ชอบกันสักเท่าไหร่555 เค้าบ่นไงละ งานงอกแล้วครับ ผมก็ฟังอย่างสำนึกผิดไปนั่นแหละจริงๆผมก็ช่วยงานบ้านตลอด แต่เหมือนว่าแค่นั้นก็คงจะไม่พอ เพราะป๊ารู้เรื่องการใช้เงินที่เอ่อจะเกินตัวไปของผม เค้าก็เลยร่ายยาวให้ผมอย่างหนักเลยละครับ.....


ผม : เฮ้อ!(ถอนหายใจอย่างโล่งๆเมื่อป๊าหยุดพูดแล้ว)
ป๊า : เฮียบูมเค้าเปิดร้านกาแฟอะ ไปช่วยเค้าหน่อยละกัน(ผมชะงักไปนิด)
ผม : อะไรอะ ป๊าบ่นนทเพราะจะให้ไปช่วยเฮียแค่นี้เนี่ยนะ! บอกนทดีๆก็ได้น่า!(พูดอย่างไม่พอใจ)
ป๊า : ไม่ได้บ่นนะนท ป๊าแค่เตือนๆ ทำอะไรอย่าเกินตัว ให้รู้ค่าของเงิน เข้าใจมั้ย(พูดอย่างจริงจังเสียงดุไปหน่อย ผมก็สะดุ้งเล็กน้อย)
ผม : ฮึก! ฮือ! (แกล้งร้องไห้เลยไงละ ป๊าถึงกับสะดุ้งไปเลยครับ)
ป๊า : นะ นท (จับมือผมแล้วก็เขยิบเข้ามาใกล้ๆ)


หมับ! ดึงผมเข้าไปกอด ผมก็สะอื้นร่ำไห้ออกมา ประมานว่าเล่นละครเก่งอะครับ เคยไปเรียนอยู่ช่วงนึงก็เลิกไป เป็นคลาสอะครับสอนการแสดง เพื่อให้เรามีความกล้าแสดงออก และมันก็ทำให้ผม ตอแหลได้แนบเนียนขึ้น จริงๆป๊าก็แค่เตือนผมอย่างที่บอกนั่นแหละครับ แต่ผมมันดื้อไง ไม่ฟังอะไรเอาแต่ใจตัวเอง ตอนนี้ป๊าก็กำลังโอ๋ปลอบผมใหญ่เลยละ และผมก็สะอึกสะอื้นไปครับ.....


ป๊า : โอ๋ๆ โอเคๆ ป๊ายอมแล้วๆ อย่าร้องนะลูก(กอดผมแน่น)
ผม : ฮือ! ป๊าไม่อยากให้นทไปเที่ยวหรอ(พูดอย่างฟูมฟาย)
ป๊า : ปะ ป่าว ป๊าไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นนะ(ผละออกมา แล้วก็มองหน้าผม ผมก็เช็ดหน้าลวกๆ) ป๊าไม่อยากให้นทใช้เงินไปกับเรื่องไม่เป็นเรื่องเอง อีกอย่าง นทว่างๆป๊าก็อยากให้ไปช่วยพวกเฮียเค้าบ้างก็เท่านั้น อย่าร้องเลยนะ(เช็ดหน้าให้ผม)
ผม : แต่นทไม่ได้เอาเงินไปใช้ไม่เป็นเรื่องนะ (พูดสะอื้นนิดๆ)
ป๊า : ป๊ารู้แล้วๆ โอเคๆ ป๊าแค่พูดเฉยๆไม่มีอะไรหรอก(ยิ้ม)


ผมก็บอกไปเรื่องเงินนั่นที่เอาไปเลี้ยงเพื่อนๆด้วยเหตุผลอะไร ป๊าก็เข้าใจครับ เค้าไม่ชอบให้ผมผิดสัญญา ซึ่งผมสัญญากับเพื่อนๆไว้แล้ว อีกอย่างที่ผ่านมาผมก็ไม่ได้ใช้เงินฟุ่มเฟือยอะไรขนาดนั้น มันก็จะมีแค่เมื่อวันนั้นที่ไปเลี้ยงเพื่อนๆนั่นแหละครับ ป๊าเค้าก็คงอยากรู้แหละ แต่หาเรื่องคุยกับผมสะยาวเลยไง ผมก็เลยเล่นละครใส่เลยทีนี้555 ส่วนเรื่องเฮียบูมจริงๆเค้าก็ชวนผมไปช่วยตั้งแต่ไปกินเลี้ยงแล้ว แต่ผมขี้เกียจเลยปฏิเสธไป เป็นร้านกาแฟ แถวมหาลัยอะครับ จริงๆเฮียเค้าก็มีธุรกิจของครอบครัว เค้าควบสองเลยไง ส่วนเฮียบอมก็ดูกิจการครอบครัวตัวเองไป สงสัยผมต้องไปช่วยเค้าแล้วละ ป๊ามาพูดถึงขนาดนี้อะ......

ป๊า : โอเคๆ ป๊าเข้าใจแล้ว ป๊าขอโทษแล้วกันที่ไม่ถามนทก่อนอะ(บีบแก้มผม)
ผม : นทก็ขอโทษ ที่ทำอะไรแล้วไม่บอกป๊า(ยิ้ม)
ป๊า : อื้ม เออแล้วตกลงจะไปช่วยเฮียๆเค้ามั้ย(ถามอย่างสงสัย)


ทำให้ผมฉุกคิดเรื่องพี่อ๊อฟขึ้นมาได้ และก็อีกไม่กี่วันก็จะเปิดเทอมแล้ว เอาไงดี....


ป๊า : ไปช่วยเค้าสักหน่อยนะ เฮียเค้ามาขอให้ป๊ามาพูดให้นทไปนะ(ผมชะงักไปนิด) ก็ไปช่วยเค้าจนเปิดเทอมนั้นแหละ อีกไม่กี่วันเองนี่(พูดอย่างใจดี)
ผม : เฮ้อ ก็ได้ครับ (ยิ้ม) แล้วผมก็ต้องไปนอนกับเฮียอะดิ (ป๊าก็พยักหน้า)
ป๊า : อืม ให้อ๊อฟไปด้วยก็ได้นะ(ผมชะงักไปนิด)
ผม : เอ้อ ป๊า! (ผมนึกขึ้นได้เดินไปหยิบกระเป๋าหนังที่มีปืนที่พ่อพี่อ๊อฟให้มาให้ป๊าดูครับ) พ่อพี่อ๊อฟให้นทมาอ่า ป๊าจะเก็บไว้มั้ย(ยื่นไปให้ป๊าดู ป๊าก็เปิดดู แล้วก็ลูบๆคลำอยู่อย่างนั้นแหละครับ)
ป๊า : นทเก็บไว้อะดีแล้ว ปืนสวยเลยนะเนี่ย(ยิ้ม) ป๊าก็มีของป๊าอยู่แล้วนี่นทก็รู้(พูดอย่างไม่ใส่ใจแล้วก็เก็บปืนเข้าที่แล้วก็ยื่นมาให้ผม)
ผม : ทำไมทุกคนดูไว้ใจเอาของแบบนี้มาไว้กับนทจะดีหรอป๊า(ถามอย่างไม่มั่นใจ)
ป๊า : ควรมีติดห้องไว้ก็ดีนะนท เอาไว้บนหัวเตียงเนี่ยแหละ เผื่อจงโจรหรืออะไรก็จะได้เอาไว้ป้องกันตัว บลาๆๆๆๆ(เค้าก็อธิบายเหตุฉุกเฉินต่างๆไป ผมก็พยักหน้ารับ)
ผม : โอเคๆ นทเก็บไว้ก็ได้(ยิ้ม)
ป๊า : เก็บของเลยนะ แล้วก็ เออเดี๋ยวป๊าไปเตรียมของด้วย เก็บของเลยป๊าจะไปส่งหาเฮีย(แล้วป๊าก็ลุกไปครับ)


ผมก็เดินไปเก็บของนิดหน่อย เพราะของใช้ส่วนตัวมีพร้อมตลอดเวลาอยู่แล้ว พร้อมเดินทางตลอดเวลา555 ก็เก็บเสื้อผ้าอะไรไปไม่กี่ชุดหรอกครับ ไปใส่ของเฮียก็ได้ ทำไรเสร็จ ผมก็จ้องที่มือถือ พี่อ๊อฟ หายไปเลย คืออะไร ผมก็เลยตัดสินใจ อย่างน้อยโทรไปบอกมันก็ยังดีครับ ไม่นานมันก็รับสาย......


พี่อ๊อฟ : เออ ว่า(พูดด้วยเสียงร่าเริง และผมก็ได้ยินเสียงคนหัวเราะมากมายดังออกมาจากโทรศัพท์)
ผม : ไม่ว่างหรอพี่(ถามนิ่งๆ)
พี่อ๊อฟ : อืม ไม่ว่างอะ มีไรป่าว(ผมชะงักไปเลยครับ)
ผม : ผะ ผม....ผมจะไปช่วยเฮียบูมที่ร้านกาแฟนะ และต้องไปนอนที่นั่นสักพัก พี่อะ......
พี่อ๊อฟ : โอเคๆ ไปดีมาดีละ ยังไงกูจะติดต่อไปนะ ตึ้ด!(อะไรคือไม่ใส่ใจเลยอะ รู้สึกโหว่งเหวงแปลกๆแหะ แต่ช่างเถอะ มันอาจจะ ยุ่งอยู่ผมก็ไม่ควรงี่เง่าหรือคิดอะไรมาก)


ผมหยิบของลงไปข้างล่าง ป๊านั่งรออยู่แล้ว ป๊าก็ถามหาพี่อ๊อฟผมก็บอกไปว่าเค้าไม่ว่างป๊าก็โอเค แล้วก็บอกแม่ว่าจะไปแล้ววันนี้พี่โน้ตไปบริษัทให้ป๊า ร่ำลาแม่เสร็จก็ไปขึ้นรถ แล้วก็พากันไปครับ ระหว่างทางก็พูดอะไรกันไปมากมายครับ เยอะแยะไปหมด ผมก็ทำนอยป๊าเรื่องเงิน ป๊าก็บอกไม่เป็นไร เดี๋ยวจะเอาเงินไปเข้าให้อีก ผมก็เฮเลยสิครับ555 แถมยังให้เงินติดตัวผมไว้อีก ป๊านี่น่ารักจริงๆเลย ผมก็ออดอ้อนออเซาะป๊ายกใหญ่เลยละครับ ก็ออดอ้อนไป จนถึงที่นั่นแหละครับ เป็นร้านกาแฟ ร้านค่อนข้างใหญ่เลย แต่งได้น่ารักมากเลยละ คนก็เยอะมากเลยละครับ ป๊าก็พาผมเข้าไปนั่งหลังเค้าท์เตอร์ครับ มีที่สำหรับพนักงานแล้วก็ให้ไว้วางของอะไรนั่นอะแหละ มีพี่พนักงานประมาณ 4-5 คนแหละมั้งเห็นเดินวนกันไปหมดเลย ผมก็นั่งมองอย่างตื่นเต้นครับ จากที่คิดมากเรื่องพี่อ๊อฟก็หายไปเลยละ.....


“มาจนได้นะ” เฮียบูมเดินมาจากด้านหลัง ผมหันไปยิ้มอย่างดีใจ แล้วก็ลุกขึ้นเดินไปหาครับ...


ผม : เฮียบูม! หมับ!(กอดเฮียบูมเลยครับ พวกพี่ๆพนักงานก็มองกันงงๆ)


“เฮ้อ เซ็ง เป็นหมาหัวเน่าอยู่คนเดียว” เฮียบอมงะ สาระแนมาทำไมเนี่ย ผมก็เหล่มอง....


ผม : เฮียบอม (ยิ้ม) หมับ!(กอดมันบ้างครับ)
เฮียบอม : โอยๆ (กัดฟันร้องอย่างเจ็บๆ)
ผม : คิดถึงเฮียมากมายเลยน้า!(พูดกดเสียงครับ ผมเหยียบตีนเฮียงะ555)


แล้วมันก็ดันผมออกแล้วก็มองผมแบบไม่พอใจ......


เฮียบูม : ป๊าดื่มอะไรดี (หันไปถามป๊า)
เฮียบอม : มานี่เลยไอนท!(มันลากแขนผมไปกับมันครับ)


ป๊าก็คุยกับเฮียบูมไป เฮียบอมก็ดึงผมออกมาแถวด้านหน้าร้าน ผมก็ตามมันไปนั่นแหละ ขี้เกียจเถียงละเบื่อ....


ผม : จะไปไหน(ถามอย่างสงสัย)
เฮียบอม : หาไรกิน (ยิ้มหวาน เอ๊ะ! ไอท่าทางน่ากลัวแบบนี้มันอะไรนะ)


ผมก็พยักหน้า มันก็ดึงมือผมไปหาร้านอาหาร แล้วก็เทคแคร์ผมดีแปลกๆ คืออะไรครับ ผมก็สงสัยนะ มันก็บอกให้ผมสั่งให้เต็มที่เลย จริงๆตอนนี้ก็เริ่มหิวแล้วละ ผมก็สั่งไอสิ่งที่ผมอยากกินไป แล้วก็นั่งจ้องหน้าเฮียมันเมื่อสั่งเสร็จ........


เฮียบอม : อะไร มองไรวะ(จับหน้าตัวเอง)
ผม : มีอะไรเฮีย มาทำดีแปลกๆแบบนี้อะ(มองอย่างจับผิด)
เฮียบอม : ป่าว กูอยากเลี้ยงข้าวมึง ก็แค่นั้น ทำไม ไม่ได้?(ดูมันทำหน้ากวนตีน)
ผม : เออ!(ส่ายหัวอย่างเอือมระอา)
เฮียบอม : เออ ว่าแต่ แฟนมึงไม่มาหรอวะ?(ถามอย่างสงสัย)
ผม : มันติดธุระอะ(พูดอย่างไม่ใส่ใจ) เออแล้วทำไมไม่ชวนเฮียบูมกับป๊ามากินด้วยละ?(ถามอย่างนึกขึ้นได้)
เฮียบอม : กูบอกไปแล้วเดี๋ยวเค้าก็ตามมาเองแหละ(อ้าว ไหนบอกว่าจะเลี้ยงข้าวผมไง ไอบ้านี่มันพูดจาเอาดีเข้าตัวเองจริงๆ ผมก็ไม่สนใจมันละ รำคาน)


แล้วมันก็พร่ำเพ้อพูดอะไรก็ไม่รู้ไปครับ ผมก็เถียงกับมันไป555 ว่าจะไม่สนแล้วไง จนได้อะ พูดให้ผมหมดความอดทนตลอด แล้วไม่นานของที่สั่งก็มาเสิร์ฟ ป๊ากับเฮียบูมก็เดินเข้าตามมาครับ แล้วก็สั่งเพิ่มไป ก็นั่งคุยกันเฮฮาดีครับ สรุปร้านกาแฟเปิดมาได้สักพักแล้วตั้งแต่เฮียบอมกลับมา และที่ให้ผมมานี่เพราะเฮียบูมอยากให้มา ผมติดต่อไม่ได้เลยให้ป๊ามาคุยให้ เฮียบอมเปิดสาขาธุรกิจของครอบครัวในเมืองด้วย เลยอยู่คอนโดเดียวกับเฮียบูม เป็นอะไรที่ซับซ้อนดีครับ แล้วก็อีกมากมายที่เค้าพูดกัน สรุปได้ว่าผมก็มาอยู่เล่นกับพวกเค้าเนี่ยแหละครับ เค้าเหงาตอนทำงาน เค้าพูดงี้นะ เอาผมมาก็ไม่ได้ช่วยอะไรหรอก555 ผมก็คงกินทั้งวันแหละครับ555.......


ผม : คอนโดเฮียกว้างมั้ย(หันไปถามเฮียบูม)
เฮียบอม : กว้างดิ มีตั้ง3ห้องนอนเลยนะ (ผมก็เหล่มองนิดหน่อยในความสาระแนของเฮียบอม)
ผม : โหๆ แล้วผมต้องนอนคนเดียวด้วยหรอ(ถามอย่างสงสัย)
เฮียบูม : ไม่ได้ๆ ต้องนอนกับเฮีย(ยิ้ม ผมก็ยิ้มบานเลยครับ)
เฮียบอม : เดี๋ยวไปนอนด้วย(ยักคิ้วกวนๆให้ผม)


แล้วผมก็เริ่มสงครามเถียงกับเฮียบอมไปครับ ชอบกวนผมจริงๆอะ ก็กินกันไปพูดคุยกันไปจนเสร็จนั่นแหละครับ ก็พากันกลับร้านเฮียเค้า กลับไปผมก็สั่งของหวานกินอีก กินและกิน มีแต่ของอร่อยๆครับ นั่งกินกันไปพูดคุยกันไปนี่ก็เย็นแล้ว เฮียบูมก็แนะนำผมให้กับพี่ๆพนักงานรู้จักครับ ผมก็ยิ้มรับและทักทายอย่างใจดีไป เค้าก็ดูจะถ่อมตัวต่อผมเหลือเกิน เฮียเค้าคงจะดุพอควรแหละครับ เพราะผมเห็นเค้าพูดกับพี่ๆพนักงานแลดูมีระยะห่างและก็ดูมีความเป็นเจ้าของร้านมาก เฮียเค้าชอบปกครองแบบเอาตัวเองเป็นหลักกันหนะครับ ไม่ชอบแบบเป็นกันเองเท่าไหร่ อาจจะมีพูดเล่นกันบ้างแหละ ไม่ได้อึดอัดขนาดนั้นเนอะ......


ผม : เฮียบูม ที่คอนโดมีของกินมั้ยอ่า กินข้าวเร็วไปเดี๋ยวดึกๆหิวทำไง(ถามอย่างกังวล)
เฮียบูม : มีเยอะแยะเลยละ เดี๋ยวก่อนกลับจะพาแวะกินอีกรอบละกัน กว่าจะกลับก็2-3ทุ่มเลยนะ ไหวมั้ย(ถามอย่างเป็นห่วง)
ผม : ไหวๆ เดี๋ยวนทช่วยเฮียด้วยไง(ยิ้ม)
เฮียบอม : ไปช่วยที่ทำงานกูบ้างดิ อยู่แต่กับไอบูมอะ!(พูดอย่างไม่พอใจ)
ผม : ไม่! ที่เฮียบอมไม่มีของกิน นทไม่ไปหรอก(ยิ้ม ทุกคนก็หัวเราะกันครับ)
พี่นก : พี่บูมค่ะ พอดีลูกค้าโต้ะนั้นมีปัญหานิดหน่อยอะค่ะ(ชี้ไปทางโต้ะลูกค้า พี่บูมพยักหน้านิดหน่อยแล้วก็ลุกเดินไปครับ ผมก็แอบตามไปดู)


เฮียบูมดูใจดีมากเลยละ เค้าเทคแคร์ลูกค้าอย่างดีเลยละครับ พูดคุยเสร็จก็สั่งงานพี่ๆเค้านิดหน่อยก็เดินกลับมา พวกพี่ๆเค้าก็เป็นพี่ๆที่เรียนมหาลัยเนี่ยแหละครับ มาทำงานเสริมกันอะครับ สักพักป๊าก็ไปธุระต่อ แถมยังฝากฝังผมกับเฮียทั้งสองอีก ไม่วายเตือนผมเรื่องนู่นนี่นั้นด้วยครับ เฮ้อ! พอป๊าไปเราสามคนก็นั่งคุยกันไปครับ.......


เฮียบูม : นท ก่อนกลับอยากกินอะไรไปอ้อนเฮียบอมเอานะ ให้มันเลี้ยง(กระซิปบอกผม ผมก็หันไปยิ้มแล้วก็พยักหน้ารัวเลยครับ)


ผมก็เริ่มปฏิบัติการอ้อนเฮียเค้าหน่อยครับ มันก็ดูตกใจนิดหน่อย แต่มันดันทำเย่อหยิ่งงะ ผมก็อ้อนมันไปครับ เฮียบูมก็ไปเคลียล์อะไรไม่รู้ ลูกค้าก็เข้ามาเรื่อยๆแหละครับ เฮียเค้าเปิดตั้งแต่10-11โมงเนี่ยแหละมั้ง เลิก2-3ทุ่มเลยละ แถวมหาลัยมันก็ขายดีอะแหละ จนได้เวลากลับกัน เฮียเค้าก็สั่งงานพี่ๆไป ผมก็เตรียมเก็บของอะไรไปครับ พอเสร็จก็วิ่งไปหาพี่ช็อป พี่ที่เป็นคนทำเครื่องดื่มงะ....


ผม : พี่ช็อป เอาช๊อคโกแลตให้ผมแก้วนึงน้ะครับ(พูดอย่างอ้อนๆ)
พี่ช็อป : อะ เอ่อ(มองไปด้านหลังผม เฮียบูมยืนทำหน้ายักษ์อยู่ครับ)
เฮียบูม : พอแล้วนท กินเยอะไปแล้วนะ เดี๋ยวกลางคืนก็ปวดท้องหรอก แล้วจะไปกินข้าวอยู่มั้ย!(พูดเสียงดุ)
ผม : ก็นทอยากกินอ่า!(พูดอย่างงอแงทำหน้ามุ่ย)
เฮียบูม : พรุ่งนี้ก็ได้กินทั้งวัน วันนี้พอก่อนเลย เดี๋ยวก็ไปกินข้าวแล้ว(พูดนิ่งๆแล้วก็เดินไป ผมก็หน้างอเลยครับ)
พี่ช็อป : ขอโทษนะครับ น้องนท พี่บูมเค้าไม่ให้น้องกินแล้ว พี่ว่าน้องกินเยอะไปจริงๆนะครับ เดี๋ยวจะปวดท้องเอานะ(พูดอย่างเป็นห่วง)


อะไรกันผมกินน้ำปั่นไป3แก้วเองนะ เฮียบูมขี้งกจัง ต้องงอลสะหน่อยแล้วละ โถ่ ผมก็นั่งทำหน้างออยู่นี่แหละครับ.....


“นท!”ผมหันหลังไปมอง ไอปลื้ม! ผมยิ้มกว้างเลยครับ มันก็เดินมาหาผม....


ปลื้ม : หายหัวเลยวะ (เอิ่ม)
ผม : ก็ยุ่งๆอะ เที่ยวเยอะ(ยิ้ม มันมากับสาวด้วย แฟนมันชัวร์เลยละ) แหม่ๆ แฟนสวยนะเนี่ย(แซวไป)
ปลื้ม : เออ แฟนกูเอง ไปนั่งด้วยกันป่ะ(มันจับข้อมือผมแล้วดึงไปครับ ผมก็รั้งตัวไว้)
ผม : ไปนั่งเหอะ มากับแฟนนิ กูไม่อยากเป็น กขค.(มันก็ปล่อยมือออก)
ปลื้ม : อะไรว้า นานๆเจอกับกูทีนะเว้ย โทรไปมึงก็ไม่รับ ข้อความก็ไม่ค่อยจะตอบอะ (พูดอย่างไม่พอใจ)
ผม : แล้วมึงจะทำไมวะ กูก็เป็นแบบนี้แหละ(พูดอย่างไม่ใส่ใจ)
ปลื้ม : เออน่า มานั่งกับกูเถอะนะ(พูดอย่างใจดี แล้วก็ดึงผมไปครับ ผมก็ไปตามมันนั่นแหละ)


แล้วก็ทักทายแฟนมันนิดหน่อย แอบเกร็งไปนิด ผมมาขัดจังหวะมั้ยเนี่ย ดูเหมือนแฟนมันอยากจะนั่งแต่กับมันนะ ผมไม่อยากทำให้แฟนมันไม่พอใจนะเนี่ย แฟนมันชื่อน้ำ น่ารักสวยเลยละ เค้าก็คุยกับผมปกติเนี่ยแหละ ผมก็เออออตามไปครับ แล้วเค้าก็สั่งของมากินกัน เฮียๆ ก็นั่งทำบัญชีอะไรไม่รู้กันอยู่ ผมก็ไม่ได้ไปยุ่งอะไร.......


ปลื้ม : เออมึงมาทำไรวะ หาไรกินหรอ(ถามอย่างสงสัย)
ผม : อืม กำลังหาคนเลี้ยง(ยิ้มกวนๆ)
ปลื้ม : เอาดิ้ อยากสั่งไรสั่งเลย กูเลี้ยงเอง(ยิ้ม ผมก็นึกขึ้นได้ว่าอยากกินช็อคโกแลตนี้นา)
ผม : เออ เอาช๊อคโกแลตปั่นอะ สั่งให้หน่อยดิ(ยิ้ม)


แล้วปลื้มมันก็เรียกพี่เค้ามาสั่งให้ครับ พี่เค้ามองผมนิดหน่อย ผมก็ทำหน้าไม่รู้เรื่องครับ555 เนียนไง55 ระหว่างรอก็พูดกันไปครับ มันก็กระหนุงกระหนิงกับแฟน น่าหมั่นไส้จริงๆเว้ย! เห็นแล้วคิดถึงพี่อ๊อฟจริงๆอะ ว่าแล้วก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู แต่เอ่อ ไม่มีสายมันเลยอะ โถ่! จะโทรกลับไปก็กลัวมันด่า มันบอกจะติดต่อมาเองอะ เฮ้อ! เซ็งผมก็นั่งมองไอปลื้มจู๋จี๋กับแฟนไป มันก็หันมาคุยกับผมบ้างแหละ จนของมาเสริฟ ผมก็มองซ้ายขวา ไม่มีใครสนใจผม ผมก็รีบดูดกินอย่างเอร็อดอร่อยเลยครับ.....


ปลื้ม : ค่อยๆกินดิวะ เดี๋ยวก็สำลักหรอก(บอกอย่างเป็นห่วง)
ผม : อะ เอ่อ(ยิ้ม)
น้ำ : นทนี่น่ารักจังเลยอะ (ยิ้ม)
ปลื้ม : ใช่มะ เค้าว่าจะเอานทเป็นกิ๊กอะ ตัวเองยอมมะ(จะอ้วกกับสรรพนามที่มันใช้เรียกกัน ไม่พอยังดึงผมไปเอี่ยวอีก)
น้ำ : บ้าหรอ นทเป็นผู้ชายนะ(พูดแล้วยิ้ม)
ปลื้ม : ไม่แน่นะ(มองผมแบบเจ้าเล่ห์)
ผม : พอเลยๆ (พูดแล้วดูดน้ำต่อ)


หมับ! มีคนจับมือผมที่จับแก้วน้ำ ผมเงยขึ้นมอง เอ่อ.....


ผม : แหะๆ!(ยิ้มแห้งๆ)
เฮียบูม : เฮียบอกว่ายังไงนท(พูดเสียงนิ่งๆ)
ผม : กะ ก็.....
ปลื้ม : อะไรกันวะ(ถามอย่างสงสัย)
ผม : เฮียบูม พี่ชายกูเอง(บอกอย่างไม่ใส่ใจ)
เฮียบูม : กลับบ้านได้แล้ว และน้ำนี่ก็พอได้แล้ว(ดึงแก้วน้ำออกจากมือผมไปครับ ผมก็ทำหน้างอนิดหน่อย เฮียก็เดินไป)
ผม : เฮ้อ!(ถอยหายใจอย่างเซ็งๆ)
ปลื้ม : ทำไมเค้าไม่ให้มึงกินละนท(ถามอย่างสงสัย)
ผม : เค้าบอกกูกินเยอะไปแล้ว(พูดอย่างไม่พอใจ)
ปลื้ม : เออเอาเถอะ จะกลับแล้วใช่ป่าว(ผมก็พยักหน้า) ขอยืมโทรศัพท์หน่อยดิ(ผมก็มองหน้ามันนิดหน่อยมันก็ยื่นมือมา ผมก็ล้วงให้มันไป) โห! ทั้งสายไม่ได้รับ ทั้งข้อความ อะไรวะ!(พูดอย่างตกใจ)
ผม : กูไม่ว่างรับอะสิ(พูดอย่างไม่ใส่ใจ)
ปลื้ม : เออ วันหลังกูนัดเที่ยว ต้องรับนะเว้ย!(พูดเชิงบังคับ)
ผม : โอเคๆ กูไปละ (ดึงโทรศัพท์ในมือมันคืนมาครับ)


แล้วก็ลามันกับน้ำไปหาเฮียที่ยืนรออยู่ที่เค้าท์เตอร์ ทำหน้ายักษ์ใส่ผมอีกอ่ะ ผมละเบื่อจริงๆแค่กินน้ำเองนะเนี่ย! แล้วก็พากันไปขึ้นรถครับ เฮียบูมโกรธผมจริงๆหรอเนี่ย เราก็นั่งรถไปร้านอาหารกัน ผมนั่งข้างหลังก็พูดคุยกับเฮียบอมไป เฮียบูมไม่ยอมพูดกับผมอ่า.......


ผม : เฮียจะโกรธผมทำไมอ่า(กอดคอเฮียจากด้านหลัง)
เฮียบอม : 555 โดนไอบูมโกรธแล้วสมน้ำหน้า(ดูปากมันนะ)
ผม : เฮียอ่าๆๆๆๆๆ(เอาหน้าซุกอยู่ที่คอเฮีย)
เฮียบูม : ไปนั่งดีๆนท(พูดนิ่งๆ ผมก็ปล่อยแล้วไปนั่ง)
ผม : เฮียบูมอ่า(ทำเสียงอ้อน)


แล้วเฮียบูมก็เริ่มบ่นครับ เรื่องการกินเยอะของผม5555 ผมก็รับฟังอย่างสำนึกผิด เฮียบอมก็คอยซ้ำเติม ไอบ้านี่นะ ผมละเบื่อจริงๆ ก็จนถึงร้านอะครับ ผมก็ซึมไปหน่อย เพราะเซ็งมากกว่าอะ......

เฮียบูม : กินอะไรดีนท(ตอนนี้เข้ามานั่งในร้านแล้วครับ เฮียบูมนั่งข้างๆผม เฮียบอมนั่งตรงข้ามผม)
ผม : กินนี่ นี่ นี่ แล้วก็นี่ นี่ด้วย นี่อีก นี่ก็น่ากิน(ผมก็ชี้ไปทั่วอะครับ)
เฮียบูม : นท อย่ามางอแงนะ เฮียบอกเพราะเป็นห่วงนะ(พูดเสียงดุ)
เฮียบอม : โดนแล้วมึง555(ไอบ้านี่นิ)
ผม : ก็เฮียบูมอ่า นทอยากกินๆๆๆๆๆๆๆๆๆ(เริ่มแล้วไง งี่เง่าอะ)
เฮียบูม : นท(เรียกนิ่งๆ)


ก็ฟุบหน้าลงโต้ะเลยครับ งอน บอกตรง555 เค้าก็เขย่าผมไปพลาง เรียกผมไปด้วย ผมก็ไม่ยอมลุก......


เฮียบูม : เฮ้อ! โอเคๆ เฮียยอมแล้วนท อย่าดื้อเลยน่า(ลูบหัวผมอย่างอ่อนใจ)


ผมก็เด้งตัวขึ้นมายิ้มบานเลยครับ แล้วก็กอดแขนเฮียบูม....


ผม : เฮียบูมน่ารักที่สุดเลยยยย(ยิ้ม)
เฮียบูม : เชื่อที่เฮียพูดบ้างนะนท(ยิ้ม)
ผม : ค้าบบบ เฮียน่ารักที่สุด(ยิ้ม)


แล้วก็พูดคุยกันไป เฮียโกรธผมไม่ได้นานหรอกครับ555 ผมก็มีลูกเล่นของผมไปเรื่อยอะครับ ผมก็รู้ตัวแหละ กินเยอะไปมันไม่ดี เดี๋ยวปวกท้องมาจะเป็นเรื่องใหญ่แต่ผมมันดื้อไง เอาแต่ใจตัวเองอะ เราก็กินข้าวกันไปพูดคุยกันไปครับ สนุกสนาน นานๆทีมาอยู่กับเฮียๆบ้างก็ดีเหมือนกันครับ สนุกดี กินเสร็จก็จ่ายตังแล้วก็นั่งรถกลับคอนโดครับ คอนโดดูหรูไปครับ หรูหราอลัง ผมก็ตื่นเต้นเหมือนพวกบ้านนอกเข้ากรุงอะแหละครับ อยู่ชั้นบนสุดสะด้วย พอขึ้นไปถึงก็พาไปที่ห้องครับ ใส่คีย์การ์ดอะไรก็พากันเข้าไป โอ้โห! ห้องสวยมาก กว้างมาก ผมก็เดินสำรวจไปอย่างตื่นเต้น มันเหมือนบ้านเลยอะครับ ระเบียงมีสวนเล็กๆด้วย เห็นวิวด้วย คือดีอ่า มีสระว่ายน้ำเล็กๆด้วย>,< คือดีอ่า!.....


เฮียบอม : เป็นไงละ กูชวนมานอนด้วยก็ไม่มา(ทำหน้ากวนๆ)
ผม : ห้องสวยจังอ่า(ยิ้มบานเลยครับ)
เฮียบูม : เอาของไปเก็บก่อนเร็ว(พูดอย่างใจดี)


แล้วเฮียก็พาผมเอาของไปเก็บครับ ห้องนอนนี่น่านอนมาก ห้องน้ำมีอ่างอาบน้ำที่ใหญ่มากเลยละลงไปได้สามสี่คนเลยมั้ง นี่มันเพอเฟคจริงๆนะเนี่ย เก็บของเสร็จก็เดินไปดูที่ครัว ไปค้นตู้เย็น555 โอ้โห ของกินเพียบบบ! และผมก็แอบไปส่องอีกห้อง แต่.....


ผม : โอ้โห! เฮียบอม! ทำไมห้องรกแบบนี้ละ!(ถามอย่างตกใจ ผมแอบชะเง้อหน้าเข้าไป ห้องมันมีแต่กองเอกสารอะไรเต็มไปหมด เสื้อผ้าด้วย)
เฮียบอม : กูไม่มีเวลาเก็บ และก็ห้ามมายุ่งด้วย ถ้าหายไปแม้แต่แผ่นเดียวกูจะโทษมึง(ไอบ้านี่ ผมมองมันอย่างหมั่นไส้)


แล้วเฮียบูมก็พาผมไปอาบน้ำครับ เราอาบด้วยกัน จริงๆก็อาบด้วยกันบ่อยมากเลยไม่มีใครอายใครแล้วครับ เพราะผมพี่โน้ตเฮียบูมซี้ปึกเลยละ ก็แก้ผ้าอาบกันเลย ตอนแรกผมก็อายนิดหน่อยเพราะมันก็นานมาแล้วที่ไม่ได้อาบด้วยกัน แต่เฮียเค้าใจ ผมก็ใจไง ถอดเลย ผมแอบเขินเฮียนิดหน่อย แต่ก็ไม่มีอะไรครับ อาบน้ำไปเล่นกันไป สนุกสนานเชียว ผมก็หายอายไปเลยละ พออาบเสร็จก็พากันไปแต่งตัว แล้วก็ออกไปนั่งเล่นกันที่ห้องนั่งเล่น เฮียบอมนั่งอยู่ก่อนแล้ว ก็เข้าไปนั่งคุยกัน ผมก็ล้วงโทรศัพท์ขึ้นมาดู พี่อ๊อฟยังไม่ติดต่อมาเลยอะ เฮ้อ! ยังไงละเนี่ย! แล้วเฮียก็ดึงความสนใจไป ถามนู่นนี่นั้นผม จนผมก็ลืมไปอีกนั่นแหละเรื่องพี่อ๊อฟอะ จนได้เวลาเข้านอนก็พากันแยกย้ายครับ แต่.....


ผม : เฮียบอม ตามมาทำไมไม่ทราบ!(ถามอย่างกวนๆ)
เฮียบอม : กูจะนอนด้วย ทำไม(แล้วมันก็เดินขึ้นเตียงนอนไปครับ)


เฮียบูมส่ายหัวอย่างเอือมระอา เพราะผมชอบกัดกับเฮียบอมไงละ จนขึ้นเตียงกันไป ผมนอนกลางเลยไงครับ ก็นอนคุยกันไปจนหลับนั่นแหละครับ ไอเฮียบอมมันก็แกล้งผมอีกอะ ล้วงนู่นล้วงนี่ น่ารำคานจริงๆอะ จนหลับไปนั่นแหละครับ ตื่นมาอีกทีก็สายนิดหน่อยแล้ว ก็ไปอาบน้ำกัน คราวนี้อาบรวมกันสามคนเลยครับ คือความอายไม่มีไม่ต้องถาม โดยเฉพาะไอเฮียบอมไง นั่งอึเลยอะ ผมอาบน้ำกันอยู่มันก็ทำไปได้ ไอบ้าเอ้ย เหมือนพี่บูมจะชินกับมันสะแล้วละสิ อาบเสร็จก็แต่งตัวทำนู่นนี่กันครับ แต่ยังไม่ได้กินข้าวเลย เฮียบอกไปกินที่ร้านเฮียบอมเอา เพราะมีแม่บ้านทำให้อยู่ เป็นว่าเฮียบูมจะเข้าไปช่วยที่ทำงานเฮียบอมก่อนค่อยเข้าไปร้านกาแฟ ช่วยกันไปๆมาๆ แล้วก็พากันไปครับ ห่างไม่ไกลจากตัวคอนโดเท่าไหร่เลย พอถึงก็ลงไปครับ คนงานเอย พนักงานเอยเต็มไปหมด เป็นบริษัทส่งออก แล้วก็ขายวัสดุก่อสร้างด้วยอะ อะไรทำนองนั้นผมก็ไม่รู้รายละเอียดเท่าไหร่ ก็กำลังพากันเดินเข้าห้องทำงานไปครับ แต่!.....


ผม : เฮีย! ไอตี๋ตี้มันมาอยู่อะไรนี่!(ผมยังไม่ทันเดินเข้าไป เห็นมันวิ่งไปวิ่งมาในห้องทำงานอาเจ็กอะ!)
เฮียบูม : นั่นสิ สงสัยมาเที่ยวหาแหละมั้ง เข้าไปกันเถอะ(พูดอย่างไม่ใส่ใจแล้วก็พากันเปิดประตูเข้าไปกันครับ)
ตี๋ตี้ : เฮีย! (พูดขึ้นอย่างดีใจแล้วก็วิ่งมาหาผมสามคน) หวัดดีครับ เฮียทั้งสาม(ยิ้มบาน ผมก็ไม่สนใจมันครับ)


ผมมก็เดินไปทักทายอาเจ๊กอาแปะทั้งหลาย แล้วก็นั่งคุยกันนิดหน่อยผมก็ขอออกไปเดินเล่นครับ รำคานไอตี๋ตี้ มันมานั่งกระแซะๆ แล้วก็พูดจาหมาไม่แดกหาเรื่องผมอยู่นั่นแหละ เลยหนีออกมาเลยไง คนเยอะเชียวละ...


ตุบ! ผมหันไปด้านหลัง พี่ที่ยกของเค้าทำของตกครับ ผมก็วิ่งไปช่วยหยิบแล้ววางไว้ให้พี่เค้าครับ เค้าก็ขอบคุณผมแล้วก็เดินไป ผมก็เดินเล่นไปทั่ว นึกขึ้นได้ว่าพี่อ๊อฟมันเงียบไปเลย ก็เลยโทรหาพี่อ๊อฟมันสักหน่อยดีกว่า โทรไปไม่นานมันก็รับ.....


ผม : ฮัลโหล(พูดไปเสียงนิ่งๆ)
พี่อ๊อฟ : อืม ว่าไง (ถามนิ่งๆ)
ผม : หายไปไหน ไหนบอกว่าจะโทรมาไง แล้วนี่ไม่โทรหาผมเลย เป็นอะไรไปพี่อ๊อฟ อยู่ๆก็ห่างไปแบบนี้อะ(ถามอย่างจริงจัง)
พี่อ๊อฟ : นี่มึงโทรมาหาเรื่องกูหรอ(ผมชะงักไปนิด)
ผม : อะ อะไร ผมแค่ถามนะ พี่หายไปไหน แล้วเงียบไปนี่คืออะไร(ถามเสียงสั่นๆเริ่มใจไม่ดีละ) ระ หรือเพราะ พี่มายด์(พูดเสียงเบาๆ)
พี่อ๊อฟ : ไม่ได้เกี่ยวกับมายด์นะนท! แล้วช่วงนี้กูอยู่บ้านยาย ไม่ได้เจอกันสักพักนะ เจอกันอีกทีก็คงเปิดเทอม และกูว่ารอให้มึงใจเย็นมากกว่านี้ก่อนแล้วค่อยโทรมาคุยกัน!(ขึ้นเสียงใส่ผม แล้วก็กดวางไปครับ)
ผม : เวร!(บีบโทรศัพท์แน่นเลยครับ!)

ต้องใช่แน่ๆ! เป็นเพราะพี่มายด์แน่ๆ ผมไม่ยอมหรอก ไอพี่อ๊อฟมันดูรำคานผมมากเลย ทั้งๆที่ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลยอะ! คิดแล้วมันก็ร้อนที่ขอบตาแปลกๆ ผมไม่ยอมแน่! และผมก็จะใจเย็น ในเมื่อมันบอกว่าเปิดเทอม ผมก็จะทำตามที่มันพูด ถ้าเปิดเทอมมันยังไม่กลับมาเป็นเหมือนเดิม ผมนี่แหละ ที่จะจัดการมันเอง! ผมโทรหาพี่อิฐทันทีเมื่อคิดมากมายอยู่นาน ไม่นานพี่อิฐก็รับสาย ผมก็พยามคาดคั้นเรื่องพี่มายด์ พี่อิฐดูอึกอักไม่น้อยเลยละ ผมก็คาดคั้นจนได้อะครับ ผมก็ตกใจไม่น้อยเลยละ พี่มายด์คือแฟนพี่อ๊อฟคนแรก ถึงผมจะเป็นคนที่พี่อ๊อฟแอบรักมานาน แต่ระยะเวลาตอนนั้น พี่อ๊อฟก็มองเห็นความเป็นไปไม่ได้ มันก็ต้องมีคนเข้ามาแทรก คนนั้นก็คงจะเป็นพี่มายด์สินะ แล้วเค้ากลับมาทำไม พี่อ๊อฟโกหกผม บอกไม่เคยมีแฟน ผมคนแรกของมัน ทุกอย่างตีกันในหัวผมไปหมด พี่อิฐก็ไม่รู้รายละเอียดมากเท่าไหร่ เพราะพี่อ๊อฟแทบจะไม่พูดถึงพี่มายด์เลย แต่มาครั้งนี้พี่อ๊อฟมัน แปลกๆไป ผมค้างไปเลยละครับ สักพักก็วางสายพี่อิฐไป ผมก็นั่งเก้าอี้แถวนั้น นั่งพร้อมกับคิดมากมาย ผมกำลังจะแพ้ผู้หญิง อีกแล้วหรอ! .....


“ว้า เฮียกำลังจะโดนผัวถึงหรอเนี่ย”เสียงไอตี๋ตี้ ทำเสียงวอนตีน ผมหันไปดูมันยืนอยู่ข้างหลังผมนี่เองครับ ผมหันไปมองมันตาขวางเลยละครับ....


ตี๋ตี้ : เฮ้อ! เฮียครับ(เดินมาจับมือผม) ไม่ต้องร้องนะ เฮียยังมีตี้นะครับ(เอามือมาเช็ดหน้าผม ประมานว่าเช็ดน้ำตาให้ แต่ผมไม่ได้ร้องไห้นะสิ มันกะจะกวนตีนผมไง)
ผม : อย่ามากวนตีนไอเด็กบ้า!(พูดแล้วก็สะบัดมือออกจากมัน และก็ดันมันออกห่าง)
ตี๋ตี้ : ตี้ให้ยืมตัวไปควงวันนึงเอามะ (ไอเด็กเปรตนี่! ผมมองมันตาขวางเลยครับ แล้วก็จับแขนมันดึงเข้ามาใกล้ๆผม)
ผม : ฟังดีๆนะไอเด็กเวร! คนล้มเขาบอกอย่าข้าม นี่เล่นเหยียบเฮียลงดินแบบนี้อ่ะ เข้าไม่ได้เรียกว่าลูกผู้ชายหรอกนะ!(พูดเสียงแข็งแล้วผลักมันออกไปครับ มันคงได้ยินเรื่องที่ผมคุยหมดแล้วละ)
ตี๋ตี้ : แต่ตี้เป็นลูกผู้ชาย ชอบผู้หญิง ไม่ได้ชอบผู้ชายเหมือนเฮียสักหน่อย!(พูดอย่างไม่ยอม)
ผม : แค่คำว่าชอบผู้หญิงก็ไม่ได้ว่าแปลว่าตี้จะเป็นลูกผู้ชายหรอกนะ ต้องการกระทำด้วย! ไม่ใช่ดีแต่ปากเสียแบบนี้ รู้อะไรมั้ย ตุ้ดบางคนยังปากร้ายไม่เท่าตี้เลยนะ!(พูดนิ่งๆแล้วมองเหยียดๆมัน แล้วก็ลุกเดินไปครับ อยู่ต่ออีกหน่อยผมได้ตีกับเด็กแน่ๆอะ)


มันก็แหกปากโวยวายไปครับ ผมอยากจะพูดให้มันแรงกว่านี้นะ แต่มันก็ยังเด็กไง พูดอะไรออกไปคงเข้าใจยาก ผมเลยพูดไปให้น้อยที่สุดนั่นแหละ ผมจะทำยังไงเรื่องพี่อ๊อฟดีนะคิดไปทั่วอะครับ สักพักเฮียก็มาเรียกไปกินข้าวครับ ผมก็ไปกิน ไอตี๋ตี้มันก็หาเรื่องผมอยู่นั่นแหละครับ ผมก็ไม่สนใจ จนกินไรเสร็จเฮียก็ไปทำงานกัน ผมก็เดินเล่นไปทั่วอะครับ เดินไปยืนหน้าร้านไปดูไรไปทั่วอะครับ จนตาผมไปสะดุดเห็นใครคนนึง ใครคนนั้นมัน....


ผม : พะ! (ผมกะจะเรียกเสียงดัง) พี่อ๊อฟ(มันขับรถผ่านไปแล้ว และมีคนซ้อนด้วยพี่มายด์ไง ไหนบอกว่าอยู่บ้านยาย...)


ตอนนี้ผมร้อนผ่าวที่ขอบตาไปหมด พี่อ๊อฟ พี่อ๊อฟของผม ทำไมกัน ทำทุกอย่างมันเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือแบบนี้ละ ผมทำอะไรผิดไปรึเปล่า คิดมากเหลือเกิน สับสน น้ำตาก็ค่อยๆไหลลงมาครับ ผมรีบวิ่งไปทางด้านหลัง.....


หมับ! เฮียบอมครับ มันจับแขนผมไว้ ผมรีบก้มหน้าลง ไม่ให้มันเห็นว่าผมร้องไห้อยู่.....


เฮียบอม : เป็นอะไร (ถามนิ่งๆ)
ผม : ปะ ป่าว(พูดเสียงสั่นๆ)
เฮียบอม : ใครทำอะไรไอนท(ถามอย่างไม่พอใจ ผมก็เงียบครับ) เฮ้ย! ไอเอมึงมานี่ดิ้!(เรียกพี่พนักงานที่ยืนเฝ้าอยู่ด้านหน้ามา พี่เค้าก็วิ่งมาครับ)
พี่เอ : คะ ครับเฮีย(พูดแบบเกร็งๆ)
เฮียบอม : ใครทำอะไรน้องกู!(ถามเสียงแข็ง พี่เอสะดุ้งไปเลยครับ ผมก็ด้วย)
ผม : ฮะ เฮีย ไม่ไม่ใครทำอะไรนท เค้าไปข้างในเหอะ(พูดเสียงสั่นนิดหน่อย)
เฮียบอม : เออๆ!(แล้วก็พาผมเข้าไปด้านหลังครับ)


เฮียบูมที่ไปสั่งงานคนงานอยู่ด้านหลังเพิ่งเข้าเห็นก็รีบวิ่งมาหาผม ผมก็นั่งกอดเฮียบอมแล้วก็ร้องไห้อยู่อย่างนั้นแหละครับ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับผมอีก อย่าบอกนะว่า ผมจะเสียพี่อ๊อฟไปอีกคนอะ ผมคิดมากเครียดมากตอนนั้น เฮียๆเค้าก็ปลอบผมกันไปครับ ปลอบผมโดยที่ก็ยังไม่รู้ว่าผมเป็นอะไร.....


“ตี้ว่าเฮียบอมเฮียบูม ปลอบเฮียนทให้ถูกๆหน่อยสิครับ เฮียเค้าโดนผัวทิ้งต่างหาก ไม่ได้โดนใครแกล้งสักหน่อย” ผมหันไปมองไอเด็กเปรตยังไม่กลับไปอีก มาเหยียบย้ำผมอีกดูมันนะ....


เฮียบอม : ไอตี้ ปากให้มันดีๆนะมึงน่ะ!(พูดเสียงแข็ง)
เฮียบูม : บอม พูดกับน้องให้มันดีๆหน่อย!(เตือนเฮียบอมแบบไม่จริงจังนัก)


แล้วไอตี้มันก็ได้ใจใหญ่เลยครับ จนเฮียบูมก็หมดความอดทนเหมือนกันเลยด่ากราดไอเด็กนั่นไปเลยครับ จนไอเด็กนั่นร้องไห้ไปหาอาแปะ(พ่อมันนั่นแหละ) แล้วเฮียบูมก็เริ่มถามผมว่าเป็นอะไร ผมก็เลยเล่าเรื่องพี่อ๊อฟให้เฮียเค้าฟังไปครับ ที่มันไปเจอกับแฟนเก่ามัน แล้วโกหกผมเรื่องแฟน เรื่องอยู่บ้านยาย พูดแล้วก็สะเทือนใจไปหมด เฮียบูมดูไม่พอใจมากมาย เฮียบอมก็ด้วย ถึงผมจะไม่ชอบเฮียบอมเท่าไหร่เพราะมันขี้แกล้งผม แต่มันก็รักผมไม่ต่างจากเฮียบูมหรือพี่โน้ตหรอก แค่ว่ามันชอบปากแข็ง เล่นแรงเท่านั้นแหละ ผมเลยไม่ชอบมันเท่าไหร่........


เฮียบูม : เฮียจะไปเอาเรื่องมัน!(พูดเสียงแข็งแล้วลุกขึ้น)
ผม : ไม่เฮีย อย่านะ!(ผมดึงแขนเฮียไว้)
เฮียบอม : ทำไม มึงจะปล่อยให้มันหลอกมึงนั่นอะนะ(ถามอย่างไม่พอใจ)
ผม : มะ ไม่รู้ (ก้มหน้า)


แล้วเค้าก็เริ่มถกเถียงกันครับ ผมก็ยังไม่อยากจะคิดอะไรมาก บางทีมันอาจจะยุ่งหรืออะไรจริงๆ ผมบอกเลย ผมขาดพี่อ๊อฟไม่ได้แล้วครับ มันเลยขั้นนั้นมาเยอะแล้ว ถ้าขาดไปผมต้องทำใจลำบากแน่ๆ เฮ้อ!.....


เฮียบูม : เฮียว่านทอ่ะ เลิกยุ่งกับมันเลยนะ อยู่กับเฮียเนี่ยแหละ เปิดเทอมก็อยู่กับเฮียเลย ไม่ต้องไปยุ่งกับมันแล้ว(พูดอย่างไม่พอใจ)
ผม : เฮ้อ! (มันกะทันหันไปหมด อยู่ๆพี่อ๊อฟก็หายไป ผมคิดไรไม่ออกแล้วครับ)


ตอนนี้เหมือนกลายเป็นเรื่องใหญ่ เฮียโทรไปบอกพี่โน้ตแล้ว ผมก็ไม่ได้ห้ามหรืออะไรอะ กำลังอยู่กับความคิดตัวเองครับ มันมึนมันเหมือนอะไรหลายๆอย่างเริ่มถาโถมเข้ามาอีกครั้ง ตอนนี้เฮียบูมกำลังพาผมไปร้านกาแฟ และทุกคนก็ตกลงกันแล้วว่าจะให้ผมอยู่กับเฮียสักพักใหญ่ๆ ผมก็ยังไม่พูดหรืออธิบายอะไรเพิ่มเติมหรอกนะ เพราะผมก็ยังไม่พร้อมที่จะเจอกับมันตอนนี้เหมือนกัน ไม่อยากได้ยิน กลัวมันจะบอกลาผม กลัวเหลือเกินครับ ก็ให้มันเป็นไปตามนี้ก่อนแล้วกัน...


พอถึงร้านกาแฟ ตอนนี้ผมติดจะเหม่อๆไปหน่อย เพราะยังคงคิดอะไรไปทั่ว ถึงเฮียๆเค้าจะชวนคุยอะไร ผมก็คุยกลับบ้าง แต่ก็อดไม่ได้ที่จะคิดมากครับ ผมก็พยายามที่จะไม่คิดแล้วละ แต่มันก็ทำไม่ได้อยู่ดี.....


เฮียบอม : เฮ้อ! เอาน่า(ลูบหัวผม)
ผม : อืมๆ รู้แล้วละคร้าบบบ(ยิ้ม จริงๆก็เริ่มรำคานแล้วครับ พูดกรอกหูกันอยู่นั่นแหละ)


จริงๆไอตี๋ตี้มันรบเร้าจะมาด้วย แต่เฮียที่น่ารักทั้งสองเห็นควรว่าไม่ควรพามันมาตอนนี้ ไม่งั้นผมคงได้ตีกับเด็กจริงๆอะครับ เฮียเค้าก็พูดไปประมาณจะทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นอะครับ ผมก็เข้าใจนะ แต่มันซ้ำซากไปจนผมเริ่มเบื่อแล้วไง....


ผม : เฮ้อ! โอเคๆ นทเข้าใจแล้ว นทว่า(ลุกขึ้น) ไปช่วยพี่ๆเค้าทำงานดีกว่า นั่งอยู่เฉยๆเริ่มเบื่อแล้ว ขอเอี้ยมให้นทด้วยเฮียบูม(ยิ้ม)


เค้าก็ไปหยิบมาให้ ตอนแรกก็ไม่อยากให้ผมทำหรอก แต่ผมอยากหาไรทำให้มันหายเครียดมากกว่า ก็ไปพูดคุยกับพี่ๆเค้าครับสนุกสนานดี เฮียบูมก็มาสั่งพวกพี่ๆเค้าว่าอย่าได้ใช้งานผมนะ ผมอยากทำไรก็ให้ทำ เฮียนี่จะเคร่งกับผมเกินไปแล้วนะเนี่ย ถนอมเกิ้น555 ผมก็เดินไปเดินมาครับ.....


“น้องๆ น้องครับ” พี่ลูกค้าที่นั่งไม่ไกลจากเค้าท์เตอร์เครื่องดื่มที่ผมอยู่กวักมือเรียกผมครับ จริงๆไม่แน่ใจ ผมมองซ้ายขวา ไม่มีใครเลย เพราะพี่ๆคนอื่นๆยุ่งอยุ่ไง ผมก็เดินไปหาเค้าครับ.....

? : สั่งน้ำหน่อยครับ(ผมก็พยักหน้า แล้วก็รับกระดาษรายการมา เป็นแบบอยากสั่งอะไรก็จะมีกระดาษรายการวางไว้ให้แล้วก็วงที่อยากสั่งอะครับ ผมยิ้มแล้วก็รับมา)


เดินกลับไป เอาไปยื่นให้พี่ช็อปเค้าเพื่อให้ทำตามออร์เดอร์ครับ ผมก็ยืนมองไปรอบๆร้าน ดูคึกครื้นดีจัง....


พี่ช็อป : ได้แล้วว ไอพีชเอาไปเสริฟหน่อย (หันไปบอกพี่พีชที่ของล้นมือ)
ผม : เดี๋ยวผมไปเองพี่(ยิ้มแล้วก็รับมาแทนครับ พี่ช็อปดูลังเลนิดหน่อย แต่ก็ยื่นให้ผม)


ผมก็เดินเอาไปให้พี่โต้ะนั้น แล้วก็เดินไปเดินมา ช่วยพี่เค้าเก็บโต้ะบ้างอะ ทำตัวให้มีประโยชน์บ้างไรบ้างอะนะ จนถึงเวลาข้าวเที่ยง เฮียก็เรียกผมไปหาครับ ผมก็ไป.....


เฮียบูม : ไปหาไรกินกัน(ยิ้ม)
ผม : กินอะไรดีเฮีย(ถามอย่างสงสัย)
เฮียบอม : อยากกินไรไปเลย กูเลี้ยง(ยักคิ้วกวนๆ ผมก็ยิ้มร่าเลยครับ)


เราก็พากันเดินไปกินร้านไม่ใกล้ไม่ไกลแถวนี้แหละครับ ก็เลือกร้านอาหารตามสั่ง เข้าไปนั่งแล้วก็สั่งๆกันไป ช่วงนี้เพื่อนๆก็โทรมาชวนผมไปเที่ยวนั้นแหละครับ ผมก็บอกมาช่วยงานเฮีย ผมก็ชวนมันมากันนะ มันบอกว่าจะเข้ามาอยู่วันนี้ ไม่รู้ช่วงไหน ก็แล้วแต่พวกมันเพราะผมส่งสถานที่ไปให้พวกมันแล้วละ กินเสร็จก็พากันเดินกลับไปร้านเฮียอะครับ ก็พูดคุยกันไปทั่ว ผมก็พอจะลืมไปเรื่องไอพี่อ๊อฟไปแล้วละ เข้าร้านมาผมก็ใส่เอี้ยมแล้วก็ไปช่วยงานพี่ๆเค้าเหมือนเดิมครับ....


ผม : พี่ช็อปเดี๋ยวผมช่วยเอาไปเสริฟ(พูดอย่างใจดี เพราะพี่ๆคนอื่นเค้ายุ่งแล้วไง พี่เค้าก็พยักหน้าครับ พี่ๆในร้านใจดีกับผมทุกคนเลยละครับ เอ็นดูผมกันทุกคนเลย มันก็เป็นเรื่องที่ดีมาก แต่พวกเค้าจะเกร็งๆ ดูถ่อมตัวกับผมเกินไป เพราะเฮียบูมกะเฮียบอมนะสิ)


ผมก็เดินเอาไปเสริฟตรงมุมหน้าร้าน มันต้องเลี้ยงเข้าไปนะครับ เป็นมุมน่ารัก มีดอกไม้เต็มไปหมด....


ผม : ของที่สั่งดะ………


“นะ นท!” ผมทั้งอึ้ง ทั้งตกใจ ผมค้างเลยครับ ไอพี่อ๊อฟ! มันนั่งอยู่กับพี่มายด์ครับ มันนั่งหันข้างเข้ากำแพงไง ผมก็ไม่ได้สังเกต แล้วมันมากับพี่มายด์.....


ผม : ขะ ของที่สั่งได้แล้ว..(พูดเสียงเบาๆแล้วก็วางน้ำลงให้มัน ผมควรทำตัวยังไง ควรทำหน้ายังไง ควรทำยังไงดีครับ พี่อ๊อฟมันก็ดูอึกอักไม่น้อยเลยละ)
พี่มายด์ : นททำงานพิเศษที่นี่หรอจ้ะ(ถามอย่างใจดีแล้วยิ้มหวานให้ผม)
ผม : คะ ครับ (ยิ้มแห้งๆส่งไป) แล้วพี่มากันได้ยังไงเนี่ย ไหนว่าไปบ้านยายไง(ถามนิ่งๆ เก็บอาการทั้งหมดไว้ครับ พยายามจะไม่แสดงออก แต่ขอบตามันเริ่มร้อนผ่าวแล้วสิ ยิ่งอาการเลิ่กลักของพี่อ๊อฟยิ่งทำให้ผมคิดมากอะ)
พี่มายด์ : อื้ม ตอนแรกว่าจะไป แต่พี่อยากอยู่เที่ยวในเมืองก่อนอะ (ยิ้ม) น้องกับอ๊อฟสนิทกันมากเลยหรอ ไม่เห็นอ๊อฟพูดให้พี่ฟังบ้างเลย(ใจผมกระตุกอย่างแรงเลยครับ มือไม้สั่นไปหมด พี่อ๊อฟมันก็เอาแต่ก้มหน้า)
ผม : สนิทสิครับ สนิทมากเลยละ แล้วพี่ละครับ พี่กับพี่อ๊อฟสนิทกันมากเลยหรอครับ(ถามนิ่งๆ พยายามกลบเกลื่อนไม่ให้เสียงมันสั่น)
พี่มายด์ : สนิทสิ ก็เราเป็น มากกว่าเพื่อนกันนี่เนอะ(ยิ้มไปทางพี่อ๊อฟ)
ผม : หมายถึงแฟนน่ะหรอครับ(มือผมสั่นไปหมดแล้ว)
พี่มายด์ : คงงั้นมั้ง หรือ อะ...


ตุบ! ถาดในมือผมร่วงลงเลยครับ ผมมองไปทางพี่อ๊อฟนิ่งๆ มันเกิดอะไรขึ้น แค่พี่มายด์มา ก็เปลี่ยนมันไปได้ขนาดนี้แล้วหรอ ผมมองมันด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย มันเอ่อล้น มันจี๊ดมากมายที่หัวใจ ผมค่อยๆย่อลงก้มเก็บถาดครับ.....


พี่มายด์ : นท เป็นอะไรรึเปล่า (ถามแล้วจับแขนผม)
ผม : ปะ ป่าวครับ(เสียงสั่นมากๆ พี่อ๊อฟก็มองผมนิ่งๆ)
พี่มายด์ : นั่งก่อนสินท (กระตุกแขนผมให้นั่งลงที่ข้างๆ ผมก็นั่งลงครับ)
ผม : จริงหรอครับ....พี่อ๊อฟ(ผมมองมันนิ่งๆ มันก็สบตาผมนิ่งๆ)
พี่อ๊อฟ : คะ คือ......
พี่มายด์ : อ๊อฟก็ขี้อายเหมือนเดิมเลยน้ะเนี่ย(ยิ้ม)
ผม : พี่อ๊อฟ (เรียกมันเบาๆ)
พี่อ๊อฟ : อืม(พยักหน้าเบาๆ)
ผม : ละ แล้วผมละ(เสียงสั่นมาก น้ำตาคลอแล้ว เพราะภาพตรงหน้าผมมันช่างมัวเหลือเกิน)
พี่อ๊อฟ : นท (เรียกผมนิ่งๆ) กะ กูขอเวลานิดนึงนะ(พูดนิ่งๆ น้ำตาผมไหลลงมาเลยครับ)
พี่มายด์ : อะไรกัน เป็นอะไรนท(ถามแล้วจับไหล่ผมอย่างเป็นห่วง)


พี่มายด์ก็ดูเป็นคนดี ดูไม่มีพิษภัยอะไร ดูเหมาะกับพี่อ๊อฟ? อย่างนั้นหรอ? น้ำตาผมได้ไหลออกมามากมาย แต่ไม่มีการสะอื้นแต่อย่างใด มันเสียใจ เสียใจเหลือเกิน ขอเวลาผม แสดงว่าทั้งหมดที่ทำ ที่ห่างผมไปก็เพราะพี่มายด์คนนี้สินะ พี่มายด์ก็ปลอบผมแล้วก็ลูบหลังผมไปครับ ผมก็มองแต่ไอพี่อ๊อฟ ภาพมันเลือนรางเหลือเกิน มันก็เอาแต่ก้มหน้าครับ ผมเสียใจเหลือเกิน เสียใจที่สุด นี่คงเป็นผลกรรม ผลที่ผมได้ทำลับหลังมันไว้ใช่มั้ย เจ็บ เจ็บเหลือเกิน......


หมับ! พรึ่บ! มีคนมาดึงมือผมให้ลุกขึ้นครับ ผมหันไปมอง ไอสิงโต และเพื่อนๆมากันครับเลยครับ ทุกคนก็ตกใจไม่น้อยเลยละลูกค้าคนอื่นๆก็เริ่มมองกันแล้ว ว่าจะมีเรื่องกันรึเปล่าอะไรทำนองนั้นมั้ง.....


สิงโต : ไออ๊อฟ! มึงทำอะไรนท!(พูดเสียงแข็ง)
พี่มายด์ : อะ อ๊อฟไม่ได้ทำอะไรนะ อยู่ๆนทก็ร้องไห้อะ(ตอบแทนอย่างกังวล)
สิงโต : แล้วคุณเป็นใครไม่ทราบ!(พูดเสียงดัง)
พี่มายด์ : เป็นคนสำคัญของอ๊อฟเค้านะสิ(ยิ้มเขินๆ)


พรึ่บ! ซ่า!


พี่มายด์ : ว้าย! ทำอะไรของเธอเนี่ย!(ลุกขึ้นมาอย่างตกใจ เพราะไอสิงโตมันเอาน้ำสาดหน้าไอพี่อ๊อฟไงครับ)
สิงโต : คนสำคัญของมึงงั้นหรอไออ๊อฟ แล้วนทละ!(พูดเสียงดัง)


พี่อ๊อฟมันก็นิ่ง ไม่ตอบไม่พูดอะไร....


“มีอะไรกันครับ!” เฮียบูม! เดินแทรกเข้ามาครับ ตกใจนิดหน่อยที่เห็นสภาพพี่อ๊อฟตอนนี้ กับผมที่ร้องไห้ค่อนข้างจะหนัก....


เฮียบูม : พานทไปข้างหลังกันก่อนนะ เดี๋ยวเฮียเคลียทางนี้เอง(ไอสิงโตมันก็พยักหน้ารับคำครับ แล้วก็พาผมเข้าไปด้านใน เฮียบอมก็ตกใจ คือทุกคนตกใจอะครับ เพราะเดินเข้าไปข้างในมีแต่คนมองที่ผมร้องไห้ เพื่อนๆก็ปลอบผมกันใหญ่เลยครับ เฮียบอมเลยให้เค้าไปด้านหลังเป็นห้องพักผ่อนของเฮียเค้าค่อนข้างใหญ่ มีของครบเลย เลยห้องนี้ไปหน่อยน่าจะเป็นห้องพักของพวกพี่ๆพนักงานแหละครับ)


ตอนนี้ผมก็นั่งร้องไห้ เฮียบอมก็นั่งข้างๆผมครับ เอาหัวผมกดลงที่อกเค้า ไอสิงโตก็จับมือผมแน่นเลยละ ทำไมละ ทำไมต้องดูลังเล ทำไมต้องขอเวลา มันสำคัญขนาดนั้นเลยหรอ เพื่อนๆก็มองผมกันด้วยสายตาที่ดูจะเป็นห่วงเหลือเกินครับ.....


แกรก! แล้วสักพักเฮียบูมก็เข้ามาครับ......


เฮียบูม : เฮ้อ! (เดินมานั่งข้างๆผมครับ ไอสิงโตก็ลุกให้)


ตอนนี้น้ำตาผมก็หยุดไหลลงบ้างแล้ว แต่ก็ยังซึมและเซ็ง และคิดมากหลายๆอย่างเลยละ.....


ปอ : นท มันเกิดอะไรขึ้นวะ(ถามอย่างกล้าๆกลัวๆ)


ผมก็เริ่มเล่าให้ทุกคนฟังไป หลังจากกลับจากสนามยิงปืนวันนั้นที่พี่อ๊อฟหายไป ทุกคนก็ดูตกใจไม่น้อยเลยละ เพราะว่าก่อนที่พี่มายด์มาพี่อ๊อฟยังดี ยังปกติ ยังไม่มีอาการหรืออะไรเลย มันพลักผันได้เร็วเกินไปครับ.....


เฮียบอม : ไม่ต้องเครียดหรอก มันขอเวลาก็ให้มันไป แล้วมึงก็ไปลั้นลาเดี๋ยวกูพาไปเอง!(พูดอย่างจริงจัง ทุกคนก็มองหน้ามันแบบประมานว่ามันใช่เรื่องมั้ย)
ผม : ไม่ได้คิดมากหรอกเฮีย แค่เตรียมใจไม่ทัน อยู่ๆก็เปลี่ยนไปขนาดนั้น นททำใจไม่ได้....(พูดเสียงเบาๆ)
เฮียบูม : เอาน่านท เพื่อนๆมา ก็อยู่กับเพื่อนๆละกัน ไม่ต้องไปคิดถึงมันหรอก แค่คนๆเดียวนท เมื่อมันไม่เห็นค่า เราก็อย่าไปให้ความสำคัญกับมันเลย(พูดอย่างจริงจังแล้วก็ลูบหัวผมครับ)


แล้วก็เริ่มบทปลอบใจกันทั้งห้องอะครับ ทุกคนเลย โดยเฉพาะพวกไอโค้ก ดึงเข้าตลกจนผมยิ้มได้เลยละ ผมก็ทำความเข้าใจกับตัวเองครับ ว่ามันอาจจะไม่มีอะไร พี่อ๊อฟมีเหตุผลเสมอ ในเมื่อมันขอเวลาผมก็จะให้ มันให้โอกาสผมมาเยอะแล้ว และมันก็ไว้ใจผมตลอด แล้วทำไมแค่ครั้งเดียวของมันต้องทำให้ผมหวั่นไหวละจริงมั้ย ผมจะรอเพื่อพิสูจน์ว่า ผมก็รักมัน รักมาก แต่ถ้าการที่รอแล้วมันไม่กลับมา ผมก็จะได้ใช้เวลาระหว่างรอนั้น เตรียมใจไว้ด้วย ผมโตพอที่จะแยกแยะออกครับ ผมรักมัน รักมาก แต่ก็คงไม่เต็มร้อยอย่างที่เคยบอก มันอาจจะใช้เวลา แต่ทุกอย่างมันจะผ่านไปด้วยดี ผมก็พยายามคิดในแง่บวกเสมอ และมันก็จะต้องไม่มีอะไรครับ พอผมโอเคขึ้น เฮียก็บอกให้ออกไปนั่งข้างหน้า เพราะโต้ะว่างแล้ว ก็พากันออกไปครับ ต้องต่อโต้ะนั่งเลยละ คนเยอะจริง จริงๆตอนแรกอยากจะนั่งข้างในกันเนี่ยแหละกลัวไปเสียงดัง แต่เฮียจัดที่หนังไว้ตรงสวนด้านหลังให้แล้ว ก็พากันไป เพื่อนๆก็สั่งกันครับ เฮียทั้ง2ก็เข้าไปดูงานกันต่อ ผมกับเพื่อนๆก็คุยกันไป ผมติดจะเหม่อไปหน่อย เพราะก็ยังมีคิดไปเรื่อย คงไม่มีใครทำใจเร็วขนาดนั้นหรอกเนอะ.......


สิงโต : ไม่เป็นไรนท กูจะอยู่ข้างๆมึงนะ(หันมาพูดกับผมเบาๆ แล้วก็จับมือผมที่วางไว้หน้าขา มันนั่งข้างผมไง อีกข้างก็ไอโค้ก)
ผม : อืม รู้แล้วน่า (ยิ้ม พยายามจะไม่คิดอะไรมากมาย)


แล้วก็กินกันไปสนุกสนานดีครับ ผมก็กินเยอะเลยละ เวลาเครียดการกินเยอะๆนี่ช่วยได้ดีเลยละ(สำหรับผมอะนะ555) ก็ฮาฮากันไปครับ อยู่กับเพื่อนๆช่วยได้มากเลยละ มันทำให้ไม่มีเวลาคิดมากอะครับ......


สิงโต : อยากไปเที่ยวไหนมั้ย(หันมาถามผมด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน)
ผม : ไม่รู้ดิ ไปไหนก็ได้มั้ง ที่มีพวกเพื่อนๆอยู่ด้วยอะ(ยิ้ม)
สิงโต : อืม ไปไหนดีน้า(ทำหน้าคิด มือมันก็ไม่ปล่อยจากมือผมสักทีอะครับ ผมก็ปล่อยให้มันจับงั้นแหละ)
ผม : ไม่ต้องคิดมากหรอกน่า นั่งชิวๆกันไปก่อนเถอะ กูยังไม่ได้อยากจะไปไหนสักหน่อย(พูดอย่างไม่ใส่ใจ)
ปอ : นท ไปส่งกูเข้าห้องน้ำหน่อย(ผมก็พยักหน้า ปล่อยมือจากสิงโตแล้วก็ลุกขึ้นเดินไปกับมันครับ)
มันก็ไปเข้าห้องน้ำ ผมก็ล้างหน้าล้างตานิดหน่อย สักพักมันก็ออกมาครับ....
ปอ : ดีขึ้นแล้วใช่ป่าวมึง(ถามด้วยรอยยิ้ม ผมก็พยักหน้านิดหน่อย) พี่อ๊อฟมันรักมึงมากนะนท มันขอเวลาก็ให้มันหน่อย(ผมชะงักไปนิด) เชื่อมั่นในพี่อ๊อฟนะ (ยิ้ม ผมว่ามันต้องไปรู้หรืออะไรมาแน่เลย)
ผม : ใครบอกอะไรมึง(ถามอย่างสงสัย)
ปอ : เอาน่า (ยิ้มแบบมีเลศนัย)


แล้วมันก็เดินออกห้องน้ำไป ผมก็งงนะ แต่ก็ไม่ได้สงสัยอะไรมาก ก็กลับไปนั่งกินกันต่อ พูดคุยกันไปอีกสักพักพวกมันก็หาเรื่องไปเที่ยวกันแล้วไง เริ่มชวนกันไปนู่นไปนี่ ผมก็ไม่ได้ออกความคิดเห็นอะไร ก็นั่งมองพวกมันถกเถียงกันไปนั่นแหละครับ จนสรุปกันได้ว่า จะไปบ้านไอสอกันครับ พวกไอโค้กมันเชียร์ ผมว่ามันแปลกๆนะ เพราะดูไอสิงโตมันไม่ค่อยอยากจะไปเท่าไหร่แต่พวกไอมินนี่ดี๊ด๊าจนออกหน้าออกตาครับ เพราะไอตี๋มันบอกว่ามีอะไรสนุกๆให้ทำด้วย ผมก็มองกันไปๆมาๆไอสิงโตมันก็ค้านเสียงเดียวอะครับ.....


โค้ก : อะไรว้ะ ไปสนุกๆน่ามึง พวกไอนทก็ไปด้วยอะ(พูดกวนๆ)
สิงโต : มันจะดีหรอวะ บ้านไอสอมึงก็รู้อะ(ทำหน้ากังวล)
ต้น: พูดมากจริง นทมึงไปป่ะ (หันมาถามผมแทน)
ผม : อะ เอ่อ ไปก็ได้มั้ง(ไหนๆก็ไม่มีอารมณ์จะช่วยงานเฮียแล้วก็ไปเที่ยวสักหน่อยแล้วกัน มีไรให้ทำสนุกๆด้วยนิ)
สิงโต : มึงจะไปจริงหรอวะนท(ถามอย่างลังเล)
วิว : มันมีไรวะ ดูเหมือนมึงไม่ค่อยอยากไปเลย(ถามอย่างอยากรู้)
ตี๋ : เอาน่าไปกันเดี๋ยวก็รู้ (ยิ้มเจ้าเล่ห์)


ทุกคนก็โอเคครับ ไอสิงโตก็ไปจ่ายตัง มันบอกว่าเลี้ยง อีกแล้วไง ปล่อยๆมันไปครับ แล้วก็รวดขอเฮียไปเที่ยวด้วยเลย ตอนแรกเฮียก็ลังเล แต่เห็นผมอ้อนได้ก็เลยปล่อยไป แต่บอกว่าทุ่มนึงก็กลับได้แล้ว ผมก็โอเคครับ เพราะตอนนี้ก็บ่าย2อยู่เลย ก็พากันไปครับ แยกย้ายกันซ้อนรถมอไซค์ระหว่างทางไอสิงโตก็ชวนผมคุยมากมาย ผมก็ถามมันด้วยแหละว่าที่บ้านไอสอมันมีอะไรมันก็ไม่บอก เดี๋ยวถึงก็รู้เอง ผมก็ไม่อะไรครับ มันพาผมมาทางเส้นนอกเมืองไปนิดหน่อย เอ๊ะ! มันเลี้ยวเข้าค่ายทหารครับ เป็นกองพัน... ผมก็งงนิดหน่อยแต่ก็ไม่ได้ถามอะไรครับ พอเข้าไป แลดูทุกคนจะมองมาที่พวกผมครับ ทั้งทหารแล้วก็น่าจะเป็นแม่บ้านละมั้ง เต็มไปหมดเลยครับ ขับเข้ามาได้ไม่นานก็มาจอดหน้าตึก? อะไรสักอย่างอะครับ ทุกคนก็ลง ผมกับเพื่อนๆก็มองหน้ากันงงๆ......


มิน : ไอสอ นี่บ้านมึง?(ถามอย่างสงสัย)
สอ : อืม (ยิ้ม)


“อะไรกัน!” พวกผมสะดุ้งเลยครับ มีลุงคนนึงใส่ชุดทหารเดินมาจากด้านหลัง พร้อมกับพี่ทหารสองสามคนเดินตามมาครับ...


ผม : อะไรกันเนี่ย(เริ่มงงละ)
สิงโต : เนี่ยแหละที่กูไม่อยากมา (กระซิปบอกผม)……

Julio

สงสารนทอ่ะ เข้าใจความรู้สึกเลย ร้องไห้หนักมากกกก ฮือๆๆๆๆ

jumboa

ขอบคุณ​ครับ.

ssangsak

รออ่านต่อนะครับ

Deza2534

สนุกมากกกกกกครับ  รอติดตามนะครับ^^

ton_gori

เริ่มรำคาญพี่อ๊อฟแล้วอะ มีเรื่องตลอด นทน่าจะเลิกกับพี่อ๊อฟแล้วไปคบกับสิงโตจริงๆจังๆ เลยน่าจะดีกว่านะเนี่ย