จีโฟกาย.คอม

 ลืมรหัสผ่าน
 สมัครเข้าเรียน
ค้นหา
 
ดู: 552|ตอบกลับ: 9
ซ่อนแถบด้านข้าง

รุ่นพี่ที่รัก 52 (By P'not) CP

[คัดลอกลิงก์]

ประธานนักศึกษา

โพสต์
88
พลังน้ำใจ
3717
Zenny
2081
ออนไลน์
439 ชั่วโมง
“เห้ย! มึงอะ” ผมหันหลังไปดู ตุบ! ผั๊วะ! ทั้งตีนทั้งหมัดเต็มๆเลยครับ ผมล้มลงไปกองกับพื้น.....
ผม : อะไรวะ!(ผมปัดป้องหมัดที่รัวใส่หน้าผม และก็ทำให้ผมเห็นว่าใครเป็นคนทำ) ไอเชี่ยพี่เฟิส!(ผมใช้ตีนยันมันออกไปครับ แล้วก็ตั้งหลักเพื่อลุกขึ้นกำลังจะวิ่งหนี )
หมับ! ผั๊วะ โดนมันจับทันแล้วปล่อยหมัดใส่หน้าผมอีกหมัด แต่คราวนี้ผมตั้งตัวทันถีบมันกลับไปแล้วก็วิ่งหนีไปครับ คือมันก็เหมือนรู้อะครับ เพราะว่าทางที่ผมเดินมามันเป็นซอกตึกด้านหลังอาคารเลยไม่มีคนเพราะเลิกเรียนแล้ว คือผมโครตซวยแล้วไอพี่เฟิสมันเป็นบ้าอะไรของมัน ผมก็วิ่งเลยครับ มันก็ตามมาติดๆอะวิ่งเร็วไปไหนวะ ตุบ!
ผม : โอ๊ย! (ผมล้มลง ไอเวรนั่นมันปาขวดน้ำที่มีน้ำเต็มขวดอะใส่หัวผมอย่างแรงเลยครับ) อึก! (มันกระชากหัวผมให้เงยขึ้นมาครับ)
พี่เฟิส : หึ! หมดสภาพเลยนะมึง(พูดเสียงแข็ง)
ผม : เป็นเหี้ยอะไรไอพี่เฟิส อยู่ๆมาทำกูเนี่ย!(พูดแบบไม่พอใจ แล้วก็ดึงมือมันออกมันก็ไม่ยอมปล่อย แถมดึงแรงกว่าเดิมอีกครับ) โอ๊ย! (มันเหยียบมือผม!)
พี่เฟิส : ปากดีนักนะมึงนะ คิดว่าเก่งมากนักหรอห๊ะ!(ตะคอกใส่ผม ผมมองมันตาขวางเลยครับ)
จากความรู้สึกตอนนี้คือแน่นอนว่าปากแตก รู้สึกตึงแถวหน้าคาดว่าคงช้ำหลายที่ และศอกกับขาถลอกแน่นอนล้มเมื่อกี้....
ผม : แล้วผมไปทำอะไรให้พี่ละ!(ถามมันเสียงแข็ง)
พี่เฟิส : มึงคิดว่าจะขู่กูเรื่องอิงฟ้ากับไออ๊อฟได้หรอ(พูดเสียงนิ่ง แต่มือกับตีนก็ยังไม่เอาออกครับ)
ผม : ปล่อยแล้วนั่งคุยดีๆไม่ได้รึไงเล่า!(พูดอย่างหัวเสีย เพราะผมเจ็บมือจนมันชาไปหมดแล้วครับ)
พี่เฟิส : ได้สิ!(พูดกดเสียง)
แล้วมันก็ปล่อยมือจากหัวผมมาจับแถวคอเสื้อ แล้วกระชากตัวผมขึ้นมาคือกระดุมขาดและเสื้อผมก็หลุดลุ่ยหมดอะ พี่เฟิสตัวใหญ่กว่าผมอยู่แล้ว พอมันกระชากผมขึ้นมามันก็ผลักผมจนติดกำแพง หัวผมโขกกับกำแพงดังตุบเลยอะ ผมนี่ทรุดเลยครับทั้งเจ็บทั้งมึน....
พี่เฟิส : ทีนี้จะคุยได้รึยังวะ!(พูดแบบข่มอารมณ์)
ผมก็มองมันนิ่งๆแล้วพยุงตัวเองขึ้นมายืนครับ แสบหัวเข่ามากบอกตรง เพราะจากที่ก้มดูมันเลือดออกค่อนข้างเยอะครับคงโดนหินบาด....
ผม : ผมไม่ได้คิดจะขู่พี่ ผมแค่จะช่วยพี่ตังหาก และที่ผมบอกพี่แบบนั้นเพราะผมแค่อยากให้พี่รู้ว่าพี่เข้าข้างคนผิดต่างหากละ อีกอย่างพี่ก็โดนอิงฟ้ามันบังคับไม่ใช่หรอ(พูดแบบสั่นๆ สั่นเพราะเจ็บแผลนะครับ)
พี่เฟิส : จริงๆแล้วกูไม่ได้โดนอิงฟ้าบังคับหรอกเว้ย(เดินเข้ามาประชิดตัวผม แล้วเอามือบีบคอผมเบาๆ ผมก็เอามือทั้งสองจับข้อมือมันไว้)
ผม : ถ้าไม่ได้โดนบังคับ แล้วพี่จะทำ ทำไม(ถามอย่างเกร็งๆ เพราะมันใกล้เกินไปครับ ผมเกรงว่าถ้าพูดแบบปากต่อปากกับมันอาจจะไม่ปลอดภัย)
พี่เฟิส : ก็เพราะว่ากูเป็น......
ครืดๆๆๆ เสียงโทรศัพท์ผมสั่นในกางเกง ผมว่าพี่อ๊อฟโทรตามแน่เลย มันปล่อยมือจากคอผมแล้วก็เอามือล้วงเข้ามาในกางเกงผม ผมก็ฉุดกระชากยื้อแย่งกับมัน จนมันได้ไป แล้วก็เอาโทรศัพท์ไปกดอะไรไม่รู้ ผมว่าน่าจะปิดเครื่องแล้วมันก็เอาใส่กระเป๋ากางเกงมัน....
ผม : ผมว่าพี่อย่าทำแบบนี้เลยนะ ผมไม่รู้หรอกว่าพี่เป็นอะไรกับอิงฟ้า และผมก็ไม่ได้จะขู่หรือทำร้ายใครด้วย (พูดอย่างจริงจัง)
พี่เฟิส : หรอ ไม่ได้ทำหรอ (เดินเข้ามาหาผมแล้วผลักผมติดกำแพงอีกครับ ตุบ!) มึงแย่งไออ๊อฟไปจากอิงฟ้า มึงรู้มั๊ยว่าอิงฟ้ามันชอบไออ๊อฟขนาดไหนอะ!(พูดอย่างหัวเสีย)
ผม : แล้วอิงฟ้ามันจะชอบหรือไม่ชอบแล้วมันเกี่ยวอะไรกับพี่ละ อะ...
เพี๊ยะ! หน้าผมหันไปตามแรงตบชาทั้งแทบเลยครับ ผมค่อยๆหันหน้ากลับมามองมันตาขวางอะ....
พี่เฟิส : ก็เพราะว่า กูเป็นพี่อิงฟ้ายังไงละ!(ผมตาโตเลยครับ)
ผม : อิงฟ้าไม่มีพี่ ผมดูประวัติมาแล้ว!(ผมก็เถียงไป)
พี่เฟิส : กูเป็นพี่คนละแม่กับอิงฟ้า และกูก็รักอิงฟ้าที่เป็นน้องสาวกู ในฐานะของพี่ชายกูไม่ยอมให้น้องกูเสียใจหรอก!(ผมแทบจะหัวเราะออกมา นี่มันยิ่งกว่านิยายน้ำเน่าอีกนะครับ แต่ไม่ว่าจะเพราะอะไรผมก็ไม่สนหรอก)
ผม : หึ! แล้วที่พี่มาไล่ตีผมวันนี้อะ พี่ต้องการอะไร!(ถามแบบเสียงดัง จริงๆไม่ได้กลัวอะไรหรอกครับ แต่สู้มันไม่ได้เท่านั้นแหละ)
พี่เฟิส : มึงเลิกยุ่งกับไออ๊อฟซะ อย่าหาว่ากูไม่เตือนและวันนี้กูก็แค่มาเตือน(โอ้โห แค่เตือนแค่เตือนของมันเลนผมน่วมเลยนะ)กูไม่ได้มาขอร้อง แต่กูบังคับ!(บีบแขนผม)
ผม : แล้วพี่คิดว่าผมจะต้องกลัวหรอ?(ทำหน้ากวนตีนมัน มันกัดฟันกรอดเลยครับ แถมยังเพิ่มแรงบีบที่แขนผมอีก จริงๆเจ็บมากแต่ข่มอาการไว้ครับ)
พี่เฟิส : กูก็ไม่คิดว่าคนอวดดีอย่างมึงจะกลัวหรอก และกูจะบอกให้ที่กูทำในวันนี้กูไม่กลัวว่าจะถูกทำโทษหรือไม่เพราะกูปะ....
ผม : เป็นหลาน ผอ. ใช่มั้ยละ!(ผมพูดแทรกมันขึ้นมาอย่างเหลืออด มันชะงักไปครับ)
พี่เฟิส : มะ มึงรู้ได้ไง!(ถามผมเสียงดัง)
ผม : ผมก็พอรู้มาแหละครับ และผมไม่กลัวด้วยผมจะบอกให้นะ พี่ช่วยอิงฟ้าไปก็เท่านั้นแหละเพราะถึงผมไม่ยุ่งกับพี่อ๊อฟ พี่อ๊อฟก็ไม่ได้ชอบน้องสาวพี่มากขึ้นหรอก!(พูดเหยียดมันด้วยสายตารังเกียจ มันมองผมแบบจะฆ่าผมอะ)
พี่เฟิส : การที่มึงเจ็บตัวขนาดนี้ไม่ได้ทำให้มึงกลัวหรือสลดได้เลยใช่มั้ยห๊ะ!(จับคอเสื้อผมด้วยมือทั้งสอง)
ผม : เรื่องเจ็บตัวอะ ผมโดนประจำอยู่ละ แต่ถ้า(ผมเอามือขึ้นมาจับมือมันที่จับอยู่ที่คอเสื้อผมแล้วลูบอย่างแผ่วเบา)พี่จะลองเปลี่ยนจากโกรธมาเป็น......(มองมันด้วยสายตาที่ต้องการ)
พี่เฟิส : หึ! หรือว่ามึงอยากจะลองละ(มันยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ ผมชะงักไปนิดไม่คิดว่ามันจะเล่นด้วย...)
ผม : เหอะ! ผมพอจะเดาออกละ ที่รูปกับคลิปมันไม่หลุดออกมา เพราะพี่เป็นคนคอยสั่งให้อิงฟ้าทำใช่มั้ยละ!(พูดเปลี่ยนเรื่องไปแล้วผมมองมันด้วยสายตานิ่งๆ มันชะงักไปครับ)
พี่เฟิส : มันก็ต้องเป็นแบบนั้นป่าววะ! อีกอย่างกูไม่ยอมให้น้องกูเสียหายหรอก!(พูดขึ้นเสียง มันถอยห่างจากผมไป)
ผม : งั้นพี่ก็เลิกมายุ่งกับผมและพี่อ๊อฟได้ละ ถ้าพี่คิดอีกมุมนึงพี่ไม่คิดว่ามันแปลกรึไงอะ พี่อ๊อฟคบกับผมพี่อ๊อฟก็เป็นเกย์ป่าววะ พี่จะให้น้องสาวตัวเองมาคบกับเกย์รึไง!(พูดอย่างไม่พอใจ)
พี่เฟิส : เรื่องนั้นกูรู้มาแล้วว่าไออ๊อฟมันยังชอบผู้หญิงอยู่ และมันก็ไม่เคยมองเกย์คนไหนเลยด้วยซ้ำ กูอยู่กับมันมานานกูรู้!(พูดแบบอวดรู้ แต่นั้นก็คือเรื่องจริง และมันก็ปล่อยมือจากคอเสื้อผม)
ผม : แล้วทำไมพี่อ๊อฟถึงยอมคบกับผมละ! แถมยังไปถึงไหนต่อไหนกันแล้วด้วย!(ผมพูดอย่างไม่ยอม)
พี่เฟิส : ก็เพราะว่ามึงมันมารยาไง! เป็นเกย์ร่านไม่ใช่หรอมึงอะ กูได้ข่าวว่ามั่วไปทั่ว และไอเด็กโรงเรียน...นั่นอะมันรวยนิ คงจะจ่ายมึงไปเยอะละสิท่า ถึงติดมึงขนาดนั้นอะ!(มองผมแบบตั้งแต่หัวจรดเท้าอะ)
ผม : ใครจะมาติดผมก็ไม่ใช่ธุระอะไรของพี่ ถ้าจะมาพูดเรื่องส่วนตัวของผมผมขอตัว!(พูดอย่างไม่พอใจ ผมกะลังจะเดินไปอีกทาง มันกระชากแขนผมกับไปครับ)
พี่เฟิส : มึงต้องเลิกกยุ่งกับไออ๊อฟ!(มองผมแทบจะกินหัว)
ผม : ไม่! (มันก็บีบแขนผมแน่นเลยครับ)
พี่เฟิส : อ้อ! หรือว่ามึงเกิดชอบกูขึ้นมาละ มึงถึงได้เล่นตัว ทั้งๆที่เจ็บตัวซะขนาดนี้(มอผมแบบยิ้มเหยียด ผมกรอกตาหนักมากอะ)
ผม : หลงตัวเอง! ถ้าชอบพี่ผมไปเอากับหมาดีกว่า!(พูดกระแทกมันไปตรงนั้นแหละครับ มันบีบแขนผมแน่นมากอะ ผมว่าช้ำไปหมดละตัวผมเนี่ย)
พี่เฟิส : มึงมีสิทธิ์เลือกขนาดนั้นเลยหรอวะ! มึงอยากได้เท่าไหร่! ได้ข่าวว่าพวกคนขายตัวเนี่ย ครั้งละ ตุบ! โอ้ย!(ผมทีบมันเลยครับแต่มันไม่ยอมปล่อยแขนผมไง ผมเลยเซไปกับมัน)
ผม : ไอเลว! (ผมพยายามแกะมือมันออกมันก็ไม่หลุด มือแน่นจังวะ!)
พี่เฟิส : หึ! เก่งจังนักนะมึงอะ มานี่เลยไอสัส!(มันกระชากผมให้ไปตามมัน)
ผมก็ชุดกระชากมันอย่างนั้นแหละ ตอนนี้คนในโรงเรียนเริ่มซาแล้ว เพราะมันก็เย็นแล้วด้วย.....
ผม : ปล่อยนะเว้ย(ผมทั้งทีบ ทั้งดึงแม่งเอ้ย แรงเยอะฉิป)
พี่เฟิส : ทำไมมึงอยากไม่ใช่หรอ กูก็จะจัดให้นี่ไง!(พูดแบบกวนตีน)
ผม : ปล่อยนะเว้ย!ไอเหี้ย!(ผมรั้งตัวสุดแรงอะ)
พี่เฟิส : โว๊ะ!(มันปล่อยมือขณะที่ผมกำลังรั้งตัว ผมล้มไปกับพื้นเลยครับ) 555 สมน้ำหน้าโง่ดีนัก!(ผมมองมันตาขวางเลยครับ)
ผม : เลิกเล่นสะที เย็นแล้วจะกลับบ้าน!(พูดอย่างไม่พอใจ)
พี่เฟิส : ใครบอกว่ากูเล่น! กูเอาจริง!(มันเดินเข้ามาใกล้ๆผม แล้วมายืนคร่อมตัวผมไว้)
“ทำอะไรกันอะ!” เสียงสวรรค์ครับ ภารโรงเดินผ่านมาพอดีแต่ก็ยืนไกลเกินไปนะครับ
ผม : ช่วยด้วยครับลุง มันตีผมครับ ชะ อุ้บ!(มันเอาผ้าอุดปากผมครับ ผมกำลังจะเอาผ้าออกมันก็รวบมือผมไว้แล้วบีบอย่างแรงอะ เจ็บชะมัดเหมือนกระดูกจะแตกอะครับ)
พี่เฟิส : ลุง! น้องผมโดนพวกเด็กมอปลายรุมตีมาหนะครับ ผมจะพาไปทำแผลไม่มีอะไรหรอก(พูดนิ่งๆ แล้วมองผมตาขวาง ผมก็ดิ้นสิครับ)
ผม : อื้อ! อุง! อื้อ อ่อยอะ(ผมหันไปมองลุง แล้วก็ดิ้นสุดๆอะ แต่ดูเหมือนลุงเค้าจะแก่เกินไปนะครับ ตาคงไม่ดีแล้ว ผมก็ดิ้นไปเถอะ) อุ้ก!(มันเอาเข่ากดท้องผมไว้อย่างแรง จุกเลยครับ)
ลุง : แน่นะ พวกเอ็งก็รีบกลับกันได้ละมันเย็นแล้ว!(บอกเสียงดุ ลุงเค้าก็ไม่เดินมาดูหรอก ยืนตะโกนอยู่ตรงนั้นแหละโถ่)
ผม : อื้ออออ! อ่วยอ้วย!(ครางในลำคออย่างดัง และก็ดิ้นทั้งๆที่เข่ามันยังกดท้องผมไว้นั่นแหละ)
พี่เฟิส : ครับลุง จะกลับแล้ว!(บอกอย่างรำคาน)
ผมก็มองลุงแกเดินไปครับ ที่ผมอยู่ตอนนี้มันอยู่หลังตึกชมรมต่างๆ และวันนี้เป็นวันซวยของผม เป็นวันศุกร์ทุกชมรมจะกลับเร็วง่ายๆคือเย็นวันศุกร์ไม่มีชมรม เพราะวันศุกร์คาบว่างเยอะอยุ่แล้ว เค้าเลยปล่อยให้เด็กๆกลับกันไว และผมคาดว่าพี่อ๊อฟก็คงจะกลับไปแล้ว มันก็เอาผ้าออก แล้วปล่อยมือและลุกขึ้นจากตัวผม....
พี่เฟิส : กลับบ้าน! วันนี้ถือว่ากูเตือนอย่างที่บอก ถ้ายังไม่เลิกยุ่งมีเจอดีแน่!(ชี้หน้าผมแล้วก็เดินไปครับ)
ผมค่อยๆลุก ตอนนี้ความเจ็บปวดตามร่างกายผมเริ่มแล่นเข้ามา ทั้งตัวเลยครับ ปวดไปหมด ผมก็ค่อยๆพยุงตัวเองลุกขึ้นมาแล้วเดินไปทางห้องน้ำ พอผมออกมาพ้นจากหลังอาคารนักเรียนบางส่วนก็ยังอยู่ พวกมันเห็นผมก็มองกันนะครับ ผมก็ไม่สนเดินไปห้องน้ำอย่างเร่งรีบอะครับพอถึงก็รีบไปดูกระจก โอ้โห! ปากแตก แก้มถลอกน่าจะตอนที่ล้มอะครับ ตามแขนก็เป็นรอยที่มันบีบ หัวเข่านี่ไม่ต้องพูด ขาก็ถลอก นี่มันแผลเต็มตัวเลยครับ ผมก็ล้วงผ้าเช็ดหน้ามาชุบน้ำแล้วก็เช็ดเลือดที่หัวเข่าออก และก็เช็ดตามรอยแผลที่มีเลือดอะครับ พอทำไรเสร็จ ผมก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าไอพี่เฟิสมันเอาโทรศัพท์ผมไป เป็นอะไรที่บัดซบที่สุด ผมจะตอบคำถามที่บ้านยังไงกับรอยแผลนี่ แล้วถ้าทุกคนรู้เรื่องต้องใหญ่แน่ พี่อ๊อฟรู้ก็คงไม่ยอม ผมคิดมากไปหมดอะครับ ปวดตัวยังไม่พอ ยังต้องปวดหัวอีก เป็นอะไรที่บัดซบ ผมก็จัดการแต่งตัวให้ดูเรียบร้อยที่สุด แต่มันก็ยับๆ ดูยังไงก็รู้ว่าไปมีเรื่องมาอะครับ ก็แต่งๆไปแล้วก็เดินออกจากห้องน้ำและตรงไปทางประตูโรงเรียน........
“นท!” นั่นไง ผมก็กลัวจะเจอคนรู้จักอยู่ แต่ก็เป็นไปไม่ได้ครับเพราะในโรงเรียน ผมก็รู้จักคนไปทั่วอ่า ผมหันไปมอง เอ่อ ไอพอร์ชเป็นเพื่อนผมไม่ค่อยสนิทเท่าไหร่ เจอก็ทักกันตลอดอะครับ มันตะโกนเรียกผมมาแต่ไกล ผมก็พยายามเร่งเดินหนีมันเพราะสภาพตอนนี้คุยกับใครคงไม่ได้หรอก...
หมับ! มีคนจับแขนผมจากข้างหลังอย่างแรงพอหันไปดู ไอพี่เฟิส? ผมมองมันตาขวางอะ....
พี่เฟิส : เดี๋ยวกูจะไปส่ง มานี่!(แล้วมันก็กระชากผมให้ไปทางโรงรถ ผมก็ตามๆมันไปครับ เพราะเจ็บไปหมดละ ขืนรั้งตัวไว้มันได้ตีผมอีก ผมก็ไม่ไหวจะเจ็บตัวละครับ)
พอมาถึงโรงรถ มันก็จัดการถอยมอไซค์มันออกมา ผมก็ยืนมองมันนิ่งๆพอมันถอยได้แล้วก็หันมามองผมด้วยสายตาที่รำคาน....
ผม : เพื่ออะไร? สำนึกผิดหรอ?(ถามมันนิ่งๆ)
พี่เฟิส : หึ จองหองนักนะมึงหนะ กูสมเพชมึงตังหาก(พูดแบบกดเสียง ผมมองมันนิ่งๆนั่นแหละ)
ผม : ถ้าคิดงั้นก็กลับไปเถอะ ผมกลับเองได้(พูดนิ่งๆ แล้วกำลังจะเดินผ่านมันไป มันก็ดึงแขนผมไว้ ผมก็มองหน้ามันนิ่งๆ)
พี่เฟิส : ขึ้นรถ!(ตะคอก)
ผม : ไม่!(แล้วพยายามดึงแขนตัวเองออก มันก็ไม่ยอมจับผมแน่นและมองผมตาขวางอยู่นั่นแหละ)
พี่เฟิส : มึงจะเล่นตัวทำไม!(บอกอย่างรำคาน)
ผม : ผมกลับเองได้(บอกมันนิ่งๆ)
แล้วมันก็ชุดกระชากด่าผมอยู่อย่างนั้นแหละครับ ผมก็นิ่ง ไม่ขึ้นจนมันรำคานมันก็ขี่รถไปอย่างหัวเสียอะ จริงๆผมไม่อยากให้มันรู้จักบ้านผมตังหาก ดีไม่ดีตอนนี้พี่อ๊อฟอาจจะนั่งรออยู่หน้าบ้านผมแล้วก็ได้ ผมไม่อยากให้พี่อ๊อฟเข้าใจผิด และผมก็ไม่ยอมแน่ เรื่องนี้ต้องเอาคืน แต่ก่อนอื่น ผมต้องไปหาหมอก่อน ผมก็เดินไปทางหน้าโรงเรียน และก็หาโบกรถขึ้นไปหาหมอที่โรงบาลประจำของผม ที่มีอาหมอเป็นเพื่อนของป๊าอยู่ พอไปถึงผมก็ทำเรื่องติดต่อรักษาโดยโทรหาอาหมอให้ดูให้ครับ ซึ่งวันนี้ก็ยังดีที่อาหมออยู่ เพราะปกติอาหมอไม่ค่อยอยู่เย็นขนาดนี้ อาหมอก็จะฝากเพื่อนเค้าให้รักษาให้หนะครับ นั่งรอแปปนึงพยาบาลก็มาเรียก ผมก็เข้าไปห้องตรวจ......
อาหมอ : เป็นไงละตัวแสบ ไปฟัดกับใครมา(เปิดประตูมาผมยังไม่ทันมองหน้าอาหมอก็ถามเลยครับ)
ผม : หวัดดีครับ อาหมอ(ยิ้มแห้งๆแล้วเดินไปนั่งเก้าอีหน้าอาหมอ)
อาหมอ : สภาพไม่ไหวเลยนะ(บอกผมดุๆ ผมก็ยิ้มแห้งๆ) เดี๋ยวเช็คอาการและทำแผลเตรียมของด้วยละ(หันไปบอกพยาบาลผู้ช่วยที่ยืนอยู่หลังผม)
พยาบาลเค้าก็รับคำสั่งและก็ออกไป?เตรียมของมั้ง อาหมอก็ให้ผมลุกไปนั่งที่เตียง เช็คอาการ ตรวจดูแผลพยาบาลก็เข้ามา พร้อมกับอุปกรณ์ทำแผลเพิ่มเติม เพราะในห้องก็มีอยู่แล้วบางอย่าง เค้าก็ทำแผลไปครับ อาหมอก็สวดผมใหญ่เลย ปกติผมมีเรื่องไม่บ่อยมากครับ แต่มีทีนึงก็หนักพอควร ก็ทำแผลไป โดนแอลกอฮอร์ทีนึงนี่ผมแทบดิ้น แสบโครต มีฉีดยากันบาดทะยักด้วย เพราะตรงหัวเข่ามีเศษสนิม?(จริงๆอาจจะไม่ได้โดนหินบาท เพราะตรงที่ล้มนั้นมันมีของเก่าเต็มไปหมด) พอทำไรเสร็จ อาหมอก็ให้พยาบาลออกไป....
อาหมอ : อาจะโทรบอกป๊าเรานะ(พูดไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดไป)
ผม : อย่านะครับ! (พูดขึ้นมาอย่างรนๆ อาหมอก็มองแปลกๆแล้ววางโทรศัพท์ลง) ทะ ทำไมวันนี้อาหมออยู่ละครับ (เปลี่ยนเรื่องไปสิ)
อาหมอ : ช่วงนี้อาเข้าที่นี่เย็นมากกว่าหนะ ช่วงเช้าจะอยู่ที่โรงบาล...หนะ(บอกนิ่งๆ) ไปมีเรื่องกับใครมา?(ถามเสียงนิ่งมาก)
บางทีผมก็ไม่อยากจะให้อาหมอรักษาให้เท่าไหร่หรอกครับ เพราะเค้าชอบสอบสวนและบังคับด้วยน้ำเสียงนิ่งๆของแกนั่นแหละ ผมก็นั่งมองแก่แบบหลบตานั่นแหละครับ ตาดุเหลือเกิน ถ้าลุกมาตีผมได้แกคงทำไปแล้ว......
อาหมอ : ถ้าไม่บอกอาจะโทรบอกป๊า(หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากด)
ผม : นทบอกแล้วครับ อย่าโทรนะ!(เอื้อมไปแย่งโทรศัพท์อาหมอมา แล้ววางไว้ตรงหน้าผมเนี่ยแหละ เค้าก็มองผมนิ่งๆ ประมาณว่าเล่ามาเลยอะไรงี้) คือ...นทโดนรุ่นพี่ที่โรงเรียน ทำร้ายมาอะ(พูดแล้วก้มหน้า)
อาหมอ : มันเป็นใคร?(พูดเสียงไม่พอใจ)
อาหมอเป็นเพื่อนกับป๊ามานานแล้วตั้งแต่ก่อนผมเกิดอีก และตอนผมเกิดอาหมอเนี่ยแหละครับที่เข้าเคสทำคลอดให้ผมอะ เค้ารักผมเหมือนลูกคนนึงเลยละตอนเด็กๆชอบเอาผมไปเลี้ยง แต่หลังๆมา ผมไม่ค่อยได้แวะมาเที่ยวหาอาหมอสักเท่าไหร่หรอกครับ เพราะงานอาหมอยุ่งมาก จะมาก็ตอนเจ็บป่วยเท่านั้นแหละ....
ผม : รุ่นพี่หนะครับ เค้าไม่พอใจ อะ เอ่อ ไม่ชอบหน้านทเท่านั้นเอง (ยิ้มแห้งๆ)
อาหมอ : โกหกไม่เคยเนียนเลยนะนท(นิ่งเกินไป)
ผม : แค่เรื่องไม่พอใจกันแค่นั้นเองอาหมอ และนทก็เอาคืนมันไปสะหนักกว่านทอีก(ยิ้ม แถไปครับ แต่หน้าอาหมอคือแบบไม่เชื่ออย่างแรง )
อาหมอ : เจ็บตัวขนาดนี้ ยังไงก็ต้องบอกที่บ้านนะนท เรายังเด็กอยู่นะเป็นอะไรจะไม่บอกที่บ้านเลยหรอ?(ถามอย่างไม่พอใจ เหมือนแกก็ไม่อยากจะถามแล้วไง ถามไปผมก็ไม่บอก)
ผม : อาหมอก็รู้ ถ้าป๊ากับพี่โน้ตรู้...มันจะเป็นเรื่องใหญ่..(พูดแบบติดขัดนิดหน่อย)
แล้วผมกับอาหมอก็นั่งคุยกันไปครับ อาหมอก็ดูเอ่อถามเยอะอะครับ และก็บ่นด้วย ตอนนี้ก็มืดแล้ว ผมจะทำยังไงดีก็ไม่รู้ครับ ถ้าที่บ้านรู้ ผมซวยแน่ๆ.....
อาหมอ : แล้วกลับบ้านยังไง ? (ถามอย่างเป็นห่วง)
ผม : อะ เอ่อ....(ยิ้มแห้งๆ)
อาหมอ : ป่ะ เตรียมตัว เดี๋ยวอาไปบอกเจ้าหน้าที่ก่อนนะ รอแปปนึง(ยิ้ม แล้วก็ลุกออกจากห้องไป)
ผมก็สะพายกระเป๋าเตรียมตัว นั่งรอสักพักอาหมอก็มา ถอดเสื้อกาวน์และก็เก็บของๆแก ผมเดาว่าแกก็น่าจะกลับเลยหรือไม่ก็ไปนั่งเล่นที่บ้านผมก่อน พอเตรียมอะไรเสร็จก็ไปขึ้นรถ อาหมอก็พาไปส่งบ้าน ระหว่างทางอาหมอก็ชวนคุยไปทั่วอะครับ เหมือนเค้าก็ยังไม่อยากพูดถึงเรื่องบาดแผลที่เกิดขึ้นกับตัวผม และผมก็ยังไม่อยากจะบอกด้วยแหละ อีกอย่างการพาอาหมอไปบ้าน ก็เป็นเรื่องที่ดีนะครับ เค้าอาจจะช่วยพูดได้555 พอถึงหน้าบ้าน ผมต้องตกใจอย่างหนัก เพราะพี่อ๊อฟก็ยังคงนั่งรอผมอยู่.......
ผม : พี่อะ......(ผมกำลังจะเปิดประตูรถแล้วเรียกพี่อ๊อฟ แต่นึกขึ้นได้ว่าสภาพตัวเองตอนนี้มัน เอ่อ)…
อาหมอ : ลงไปกันเถอะ เดี๋ยวมีอะไรอาจะช่วยพูด (ผมยิ้มเลยครับ) แต่!.....(ผมหุบยิ้มทันที) ต้องบอกความจริงทุกอย่างกับอา โอเคมั้ย(พูดแบบจริงจัง ผมคิดแปปนึงแล้วก็พยักหน้า)


จริงๆเรื่องนี้ก็อย่างที่หลายๆคนคิดแหละครับ ผมควรบอกป๊ากับแม่หรือไม่ก็พี่โน้ต เพราะมันรุนแรงเกินไป และยังไงครอบครัวผมก็ต้องรู้เรื่องนี้ แต่ผมกลัวว่าเรื่องมันจะใหญ่เกินไป ในความรักของป๊ากับแม่ไม่ค่อยเท่าไหร่หรอกครับ แต่พี่โน้ตนี่เค้าไม่ยอมแน่นอน ผมก็คิดหนักนะ ไม่ใช่ว่าจะไม่บอก แต่แค่ยังไม่ใช่ตอนนี้หรอกครับ อันนี้ผมแค่คิดนะ เพราะเข้าบ้านไปไม่รู้จะโดนสอบสวนจนทนไม่ไหวแล้วต้องบอกรึเปล่า
ตอนนี้ผมกับอาหมอก็ได้ลงรถ แต่เท้าผมยังไม่แตะพื้น พอพี่อ๊อฟเห็นผมก็รีบเข้ามาหาผมเลยครับ.....


พี่อ๊อฟ : นท! หายไปไหนมา แล้วนี่ไปโดนอะไรมา(ถามผมอย่างเป็นห่วง ผมสบตากับพี่อ๊อฟที ผมหันหน้าหนีแทบไม่ทันครับ พี่อ๊อฟคือน้ำตาคลอ และจับผมอย่างเบา คงเพราะกลัวผมเจ็บ)
ผม : คะ คือ....(ก้มหน้า)
อาหมอ : เข้าบ้านกันก่อนดีกว่า มานายก็เข้ามาด้วย (จับมือผมแล้วก็หันไปบอกพี่อ๊อฟ)


และอาหมอก็พาผมเข้าบ้าน พอทุกคนเห็นผมเท่านั้นแหละครับ ถามผมอย่างเป็นห่วง และรีบเข้ามาประคองผม ทุกคนล้วนแต่เป็นห่วงผม ถามผมว่าเปนอะไร เจ็บมากมั้ย มันทำให้ผมรู้สึกอบอุ่นใจขึ้นมา มันตื้นตันอ่ะครับร้อนผ่าวที่ขอบตาไปหมด ผมบอกได้เลย ว่าตั้งแต่เกิดมาป๊ากับแม่ยังไม่เคยตีผมด้วยซ้ำ อาจจะดุบ้างแต่ก็ไม่รุนแรงอะไร เพราะผมกับพี่โน๊ตก็ไม่ได้เกเรออกนอกลู่นอกทางขนาดนั้น แต่ครั้งนี้มันหนักจริงๆอะครับไอพี่เฟิสมันทำกับผมแบบนี้ผมไม่ยอมแน่ ทุกครั้งที่ผมมีปัญหา ทุกครั้งที่ผมเจ็บ ทุกทีที่ผมท้อ มีป๊าแม่และพี่โน้ตนี่แหละครับ กำลังใจสำคัญที่สุด พวกเค้าจะทำทุกอย่างให้ผมมีแรงใจแรงกาย พวกเค้าไม่เคยทำให้ผมต้องเสียใจเลยสักครั้ง มักจะมีแต่ผมเนี่ยแหละครับ ที่สร้างแต่ปัญหา เพราะแบบนี้ผมเลยไม่อยากให้ป๊าแม่และพี่โน้ตคิดมากกับเรื่องผมจนเกินไป


ส่วนพี่อ๊อฟ ผมก็รักมันนะ ผมก็ไม่อยากให้มันเครียดหรอกครับ จริงๆดูเหมือนผมจะอวดดีอย่างที่ไอพี่เฟิสพูดแหละ แต่ไม่ใช่เลยครับ จงมองกลับเถอะ ผมนั้นแคร์ความรู้สึกพวกเค้าจริงๆ เพราะผมไม่อยากให้พวกเค้าคิดมาก เพราะเรื่องที่มันเกิดขึ้น มันเกิดขึ้นเพราะผมเป็นคนสร้างมันขึ้นมาเอง? เรียนผูกก็ต้องเรียนแก้นะครับ ผมถือคตินี้มาตลอด เราทำอะไรพลาดไว้ก็ต้องลองแก้ด้วยตัวเองก่อน แต่ถ้าแก้ไม่ไหวตอนนั้นเราจะหันกลับไปหาป๊าบอกป๊าแม่หรือพี่โน๊ตให้ช่วยผมแก้ก็ไม่สายไปใช่มั้ยครับแต่นั้นมันก็แค่ความคิดใช่มั้ยละเพราะความจริงแล้วผมก็ยังเด็กเกินกว่าจะแก้ปัญหาที่ครั้งนี้มันดูจะเกินไป เพราะผมได้โดนทำร้ายร่างกายเป็นที่เรียบร้อยแล้ว และแน่นอนว่าพี่เฟิส มันก็จะต้องได้รับบทลงโทษที่สาสมแน่นอน
ตอนนี้พี่โน้ตกอดและปลอบผมอยู่ เพราะผมได้ร้องไห้ออกมาแล้ว ป๊ากับแม่ก็ถามอาหมอใหญ่เลยครับ พี่อ๊อฟก็นั่งลูบหลังผมอย่างแผ่วเบา ผมหันไปมองพี่อ๊อฟ มันร้องไห้ตามผม? ผมเอื้อมมือไปจับมือมันเบาๆ มันก็กระชับไว้แน่นเลยครับ


จนเวลาผ่านไปสักพัก ลุงหมอก็กลับไป แต่พี่อ๊อฟจะอยู่เพื่อนอนกับผม ซึ่งพี่โน้ตเป็นคนบอกไว้ว่าให้พี่อ๊อฟอยู่ดูแลผม ส่วนอาหมอก็ได้บอกกับทุกคนในบ้านผมว่า ผมเกิดอุบัติเหตุในโรงเรียน แต่สาเหตุนั้นรอฟังจากผมเอง และพวกเค้าก็คุยกันไปจนกลับนั่นแหละ พี่อ๊อฟก็พาผมเดินขึ้นห้อง โดยที่ป๊าแม่และพี่โน้ตก็ตามมาดูด้วย เค้าก็ช่วยจัดยา และก็เตรียมน้ำผ้ามาเช็ดตัวผมกันเป็นอย่างดีเลยครับ พอทุกอย่างเรียบร้อยก็ออกไปกัน ผมก็นอนนิ่งๆ พี่อ๊อฟก็ไปอาบน้ำจัดการตัวเอง เสร็จก็ปิดไฟขึ้นมานอนข้างๆผม แล้วจับมือผมไว้....


พี่อ๊อฟ : ขอโทษ (พูดแล้วตะแคงข้างหันมามองผม ผมก็หันหัวไปมอง เพราะตะแคงไม่ได้ปวดตัว)
ผม : ขอโทษทำไม?(ถามอย่างสงสัย)
พี่อ๊อฟ : ขอโทษที่ไม่ดูแลมึง ขอโทษ อึก!(มันพูดเสียงสั่นๆติดสะอื้น ผมกระชับมือมันแน่น)
ผม : มันไม่ใช่ความผิดของพี่อ๊อฟเลยนะ อย่าร้องไห้สิ เดี๋ยวไม่หล่อนะ(ค่อยๆเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้มัน ผมรู้สึกร้อนผ่าวที่ขอบตาจริงๆครับ แค่นี้มันก็ร้องแล้ว ถ้ามันรู้ว่าเป็นเพราะมัน มันจะเป็นยังไง?)
ผมใช้มือที่เอื้อมไปเช็ดน้ำตาให้มัน รั้งหัวมันมานอนใกล้ๆผม พี่อ๊อฟก็ได้แต่พร่ำเพ้อแต่คำว่าขอโทษ จนเราก็หลับไปในที่สุด
อีกวันนึง แม่ก็มาปลุกผมให้กินข้าวกินยาครับ ป๊าไปทำงานแล้ว พี่อ๊อฟก็อยู่ไม่ห่างผมเลย พี่โน้ตก็ไปเรียน จะรีบกลับมาดูผม พอแม่เอาข้าวมาให้พี่อ๊อฟก็บอกจะจัดการป้อนอะไรผมเอง ส่วนแม่ก็ลงไปอยู่ข้างล่างครับ พอผมกินข้าวกินยาเสร็จ พี่อ๊อฟก็เช็ดตัวให้ผม แล้วผมก็หลับไป ตื่นมาอีกทีก็บ่ายแก่ๆแล้ว คงเป็นเพราะเพลียและเหมือนจะเป็นไข้ร่วมกับอาการเจ็บปวดพวกนั้นด้วย แลดูแย่ไปหมด เพราะแผลที่หัวเข่านี่อักเสบเพิ่มอีก ระบมไปทั้งตัวเลย พี่อ๊อฟก็ดูแลอย่างดีอะครับ ไม่ห่างเลย ไม่ยอมกินข้าวกินน้ำด้วยนะ จนผมต้องบังคับอะ จะดีเกินไปมั้ง ไม่ดูแลตัวเองแบบนี้อะ แม่ก็ขึ้นมาดูเรื่อยๆ ก็จนเย็นอะ ผมก็นอนพักผ่อนไปเถอะ ถ้าเบื่อก็เปิดหนัง ฟังเพลงดู....


แกร๊ก! ผมและพี่อ๊อฟได้หันไปมอง ป๊ากับพี่โน้ตเข้ามาครับ....


ผม : ป๊า พี่โน๊ต(ยิ้ม ป๊ากับพี่โน้ตก็ยิ้มแล้วมานั่งข้างๆผมที่นอนอยู่ พี่อ๊อฟก็ลุกขึ้นไปนั่งเก้าอี้แทน)
ป๊า : เป็นไงบ้าง คนเก่ง(ยิ้มแล้วเอามือลูบหัวผมอย่างแผ่วเบา แม่คงทำกับข้าวอยู่กลิ่นลอยขึ้นมาเลยครับ)
ผม : ใกล้จะหายแล้ว นทเก่งจะตาย(พูดเสียงร่าเริง แล้วยิ้มบาน)
พี่โน้ต : แผลพวกนี้ไปโดนอะไรมานท(พูดเสียงติดไม่พอใจ กระชับมือผมแน่น)
ผม : อะ เอ่อ.....(ยิ้มแห้งๆ ดูทุกคนจะอยากได้ยินมาก)
ป๊า : จะไม่ยอมบอกใช่มั้ย?(ถามนิ่งๆ หรือป๊าไปรู้อะไรมาแล้วเนี่ย ผมก็หลบตา) งั้นพักผ่อนไปนะ เดี๋ยวป๊าจะให้อ๊อฟเอาข้าวขึ้นมาให้ (บอกผมอย่างอ่อนโยน แล้วลูบหัวผม) ปะ อ๊อฟลงไปกินข้าวกัน(หันไปบอกพี่อ๊อฟ)


แล้วเค้าก็พากันลงไปครับ ผมก็นอนคิดไปทั่ว จริงๆเหตุผลมันมากกว่ากลัวทุกคนจะคิดมาก ผมกลัวจะเสียพี่อ๊อฟไปมากกว่า ถ้าป๊ากับพี่โน้ตรู้ว่าคนที่มาทำร้ายผมเพราะเรื่องของพี่อ๊อฟ ผมว่าไม่มีใครพอใจแน่ และพี่อ๊อฟก็คงจะหนักใจไม่น้อยเลยละ ถ้าไม่รักมันผมไม่ทำแบบนี้หรอก ส่วนเรื่องไอพี่เฟิส ผมก็พอมีวิธีเอาคืนมันอยู่แล้วแหละ ตอนนี้ก็ขอรักษาตัวแปป55 จริงๆไม่ได้เป็นไรหนักมากหรอกครับ แค่ระบม ปวดตัวไปหมด และอาหมอก็ไม่อยากให้ขยับตัวมากด้วย เดี๋ยวมันจะช้ำไปกันใหญ่ คิดไรไปสักพัก พี่อ๊อฟก็ขึ้นมาพร้อมถาดข้าวและยา พี่อ๊อฟก็พยุงตัวผมขึ้นมาพิงหัวเตียง และจัดการป้อน? ซึ่งจริงๆผมก็กินเองได้แต่พี่อ๊อฟไม่ยอม ก็ปล่อยไป พอกินข้าวกินยาเสร็จพี่เค้าก็เช็ดตัวให้ เป็นคนที่ดูแลเอาใจใส่ดี ห่วงผมทุกย่างก้าวอะ ผมนอนพลิกตัวโดนแผลแล้วร้องนิดหน่อย พี่อ๊อฟนี่มาดูผมอย่างกับว่ามันเป็นเรื่องใหญ่มากจริงๆอะ และระหว่างที่พี่อ๊อฟดูและผมมาทั้งวันนี่ เค้าก็ชวนผมคุยไปเรื่อยเปื่อยอะ พูดเรื่องตลกที่มันไม่ค่อยจะตลกให้ผมฟัง ร้องเพลงให้ผมฟัง ชวนดูหนัง เค้าพยายามทำให้ผมไม่เบื่ออะ ซึ่งจริงๆก็อยากจะบอกว่า แค่พี่อ๊อฟอยู่กับผม ผมก็ไม่เบื่อแล้วละ แต่นั้นมันก็เขินเกินจะพูดออกไป ก็จนทำอะไรเสร็จก็เข้านอนแหละครับ


มาอีกวัน วันนี้ผมตื่นมากับเสียงที่ค่อนข้างดัง ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมา เอิ่ม! เพื่อนๆผม และพวกไอสิงโต ผมมองดูนาฬิกาที่อยู่บนโต๊ะข้างเตียง นี่ก็สายมากแล้วครับ สงสัยเพราะฤทธิ์ยาเลยตื่นสายขนาดนี้ พอเห็นผมลืมตาได้พวกมันก็ถาโถมคำถามใส่ผมกันเลยทีเดียว ผมก็อึนๆงงๆเนอะ คนพึ่งตื่นอะ จนพี่อ๊อฟได้ด่าพวกมันอะ ดูไอสิงโตจะไม่พอใจเท่าไหร่เลยครับ แต่ผมแปลกใจอยู่อย่างนึงคือพวกมันรู้กันได้ไง เท่านั้นแหละ ผมก็ค่อยๆพยุงตัวเองขึ้นมานั่ง วันนี้ดูจะเจ็บนน้อยลงกว่าเมื่อวาน สงสัยยาจะตอบรับกับร่างกายผมดี พี่อ๊อฟก็มาประคอง ไอสิงโตก็ด้วย คือมันทำให้ผมอึดอัดใจนะเนี่ย.......


ผม : มากันได้ไงเนี่ย (ยิ้มแห้งๆ พี่อ๊อฟก็นั่งข้างๆผม ไอสิงโตก็นั่งอีกข้าง)
พี่อ๊อฟ : กูโทรบอกเพื่อนๆมึงเองแหละ แต่ไม่คิดว่า...(ผมมองพี่อ๊อฟด้วยสายตาดุๆ ประมานว่าพูดดีๆนะ) ไม่คิดว่าพวกไอสิงโตมันจะมาด้วยอะสิ!(พูดติดไม่พอใจแล้วก็มองไอสิงโตตาขวาง)
สิงโต : เป็นไงบ้างมึง ใครทำมึงขนาดนี้อะ! (ถามอย่างกังวลโดยไม่สนใจพี่อ๊อฟ และก็จับแขนผมไปดูรอยช้ำอย่างแผ่วเบา)


และเพื่อนๆก็รัวคำถามมากัน เจ็บมากมั้ย โอเครึเปล่า บลาๆๆ ผมก็ตอบไปตามจริงครับ จนพวกมันถามกันถึงสาเหตุและสิ่งที่ทำให้ผมเกิดแผลเนี่ย ผมละหนักใจจริงๆ .....


วิว : ไอนท มีคนทำมึงใช่มั้ย มันไม่ใช่อุบัติเหตุอย่างที่อาหมอบอกกับป๊าใช่มั้ย?(ถามอย่างเป็นห่วง)


จริงๆบาดแผลก็ฟ้องอยู่แล้ว ว่าอุบัตเหตุไรจะทำให้ปากแตกหน้าช้ำ จริงมั้ย? ทุกคนคงรู้อยู่แล้วแหละ ว่าผมไปมีเรื่องมา.....


ผม : อะ เอ่อ....(หลบตา สเต็บเดิมไม่อยากบอกให้ใครรู้เลยอะ)
สิงโต : ใครทำมึงนท!(พูดแบบไม่พอใจ)


พวกมันก็เริ่มคะยั้นคยอผมให้บอกแล้ว ผมว่าไอพี่อ๊อฟพาพวกมันมาง้างปากผมแน่นอน แย่จริงถ้าบอกไปผมว่าเรื่องใหญ่แน่นอนเลยอะ เฮ้อ.....แกร๊ก! ป๊ากับพี่โน้ตเดินเข้ามาครับ ห้องเต็มไปหมดแล้วเนี่ย พวกมันก็ทักทายป๊ากันครับ....


ป๊า : เด็กๆ เดี๋ยวนี่ก็จะเที่ยงละ เดี๋ยวลงไปกินกัน ป๊าสั่งของมาให้กินแล้วนะ (บอกอย่างใจดี พี่นทก็มองผมนิ่งๆ)


แล้วทุกคนก็รับคำ แล้วก็คุยกับผมสักพักก็พากันลงไป โดยที่ผมก็ลงไปด้วย เพราะอาการก็เริ่มดีขึ้นแล้ว เจ็บอยู่บ้างแหละ แต่ไม่มากเท่าไหร่ละ ลงไปก็คุยสนุกสนานเลยครับ กินกันไปคุยกันไป ป๊ากับพี่โน้ตก็ร่วมวงด้วย แม่ไปวัดกับเพื่อนๆในหมู่บ้านเนี่ยแหละ ไอสิงโตก็นั่งประกบผมกับพี่อ๊อฟ คือไม่ห่างอะ แย่งกันป้อนผมอีกนะ ผมกรอกตาหนักมากบอกตรง......


ป๊า : เอาละๆ ไหนใครบอกป๊าได้ว่านทไปโดนอะไรมา (อยู่ๆก็พูดขึ้นมา เล่นทำผมชะงักไปเลยครับ)
มิน : นทมันไม่ยอมบอกครับป๊า พวกเราถามมันแล้วถามมันอีกอะครับ (พูดอย่างจริงจัง)
ปอ: นั่นสิครับ ผมก็งง ป๊าต้องจัดการทำให้มันพูดให้ได้นะครับ (พูดทีเล่นทีจริง)
วิว: มันต้องมีอะไรแน่ๆ (มองอย่างจับผิด)
นัท : นั่นนะสิ จะปิดบังทำไมวะ! (มองอย่างสงสัย)
สิงโต: บอกกูคนเดียวก็ได้นะ ถ้ามึงลำบากใจจะบอกคนอื่นอะ (หันมาพูดเบาๆอย่างจริงจัง แต่ดูเหมือนพี่อ๊อฟจะได้ยินนะสิ)
พี่อ๊อฟ :นทมันเป็นแฟนกู มีอะไรมันก็ต้องบอกกูป่าววะ!( พูดในลำคออย่างไม่ยอม )
ผม : ไม่เอาน่า!(บอกทั้งสองคนอย่างรำคาน)
โค้ก: แล้วมึงไปโดนอะไรมานท บอกมาสิวะ ทุกคนรอฟังอยู่นะ (พูดอย่างเครียดๆ )
ป๊า: นท นี่ป๊ากับพี่โน้ต ก็คนในครอบครัวนะ อีกอย่างนี่ก็เพื่อนๆทั้งนั้น มีอะไรก็พูดมาเลย ทุกคนเค้าก็เป็นห่วงนททั้งนั้นนะ (พูดแบบจริงจัง)
พี่โน้ต :นั่นสิ มีอะไรก็เก็บไว้คนเดียวแบบนี้มันจะดีหรอนท พี่เป็นห่วงเรานะ (พูดอย่างไม่พอใจ ปนน้อยใจด้วยมั้ง)
ผม : เฮ้อ!(ถอดหายใจอย่างหนักใจ)
พี่อ๊อฟ: นท จับมือผม ไม่ว่ามันจะเพราะอะไร ขอให้รู้ว่าทุกคนเป็นห่วงมึงนะ (พี่อ๊อฟจับมือผมกระชับมือแน่น)


ตั้งแต่เกิดเรื่อง ก็จะมีแต่พี่อ๊อฟเนี่ยแหละครับที่ไม่ถามว่าใครเป็นคนทำหรือเกิดอะไรขึ้น เอาแต่พร่ำบอกผมว่าขอโทษซึ่งจริงๆผมดูออกตลอดเวลานั่นแหละว่ามันก็ดูอยากรู้มาก แต่มันเลือกจะทำให้ผมสบายใจโดยการชวนผมคุยเรื่องอื่นๆไปทั่วก่อนเลยไม่ถาม ผมก็เข้าใจดี ผมว่าถึงเวลาบอกแล้วมั้ง เพราะดูจากที่ผมทำตอนนี้แล้ว ยิ่งทำให้ทุกคนหนักใจหนักกว่าเดิมอีกด้วยซ้ำ เฮ้อ!.....
ผม : จะ จริงๆ นทโดนรุ่นพี่คนนึง ซ้อมมา (พูดอย่างแผ่วเบา แต่นั้นทำให้ทุกคนนิ่งไปกันหมดเลยครับ)
พี่โน้ต : ปั้ง!(ตบโต๊ะอย่างแรงแล้วลุกขึ้น) มันเป็นใครนท!(พูดขึ้นมาอย่างดังอะครับ ทุกคนสะดุ้งหมดอะ)
ป๊า:โน้ต ใจเย็นๆนั่งลง!(บอกพี่โน้ตเสียงแข็ง แล้วก็ดึงพี่โน้ตนั่งลง)
มิน: มันเป็นใครวะไอนท? (ถามอย่างไม่พอใจ)
ตอนนี้ทุกคนก็มองมาที่ผมอย่างเงียบ เพื่อรอผมตอบ พี่อ๊อฟก็กระชับมือแน่น ไอสิงโตก็นั่งจ้องผม......
ป๊า : ที่ไหนนท? โดนมันทำร้ายนทที่ไหน (ป๊าถามอย่างใจเย็น แต่หน้านี่ไปหมดแล้วครับ คงข่มอารมณ์มาก)
ผม :นะ ในโรงเรียนป๊า (พูดเบาๆ)
วิว : ในโรงเรียนเลยหรอวะ มันจะกล้าไปมั้ยมึง!(พูดเสียงแข็ง)
พี่โน้ต: เล่ามาสิ ว่ามันเป็นยังไง!(พูดเสียงแข็งข่มอารมณ์สุดๆ )
ผม:.......วันนั้นหลังจากที่นทแยกกับเพื่อนๆ นทก็กำลังเดินไปหาพี่อ๊อฟเพื่อจะกลับบ้าน แต่...พี่เฟิส (พอผมพูดชื่อนี้ขึ้นมาพี่อ๊อฟบีบมือผมแน่นเลยครับ เพื่อนๆก็ดูตกใจกันพอควรนะ แต่ดูเหมือนพวกไอสิงโตยังงงๆว่าพี่เฟิสคือใคร)
นัท: ไอเฟิส มึง!(กัดฟันพูด)
ปอ :ทำไมวะมึง?!(ถามอย่างตกใจ)
ป๊า: ทุกคนอย่าเพิ่งขัด นทเล่าให้จบ (ทำหน้าไม่พอใจหนักมาก ทุกคนนิ่งและเงียบกันทันทีเลย)
ผม: คะคือ.......(ผมก็เล่าทุกอย่างไปตามที่ผมเจอและพูดคุยกับไอพี่เฟิสมา ป๊ากำหมัดแน่นอะ ไอสิงโตก็ด้วย พี่อ๊อฟปล่อยมือผมเลยครับ พี่อ๊อฟเอาแต่ก้มหน้า พอเล่าจบ ทุกคนก็มองไปทางพี่อ๊อฟ......) มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับพี่อ๊อฟเลยนะ เพราะมันสองพี่น้องนั้นแหละประสาท พี่อ๊อฟไม่ได้ผิดอะไรนะป๊าพี่โน้ต ทุกคน(บอกกับทุกคน อย่างจริงจัง)
ป๊า: ป๊ารู้ ดูก็รู้ (พยักหน้าอย่างใจเย็น)
พี่โน้ต: ดีนะ ที่มึงยังมีความดีไม่งั้น...
ป๊า: โน้ต ไม่เอาน่า!(บอกอย่างหัวเสีย)
สิงโต: มันเป็นใคร คนไหนนท!(พูดอย่างไม่พอใจ)
ผม : ใจเย็นๆน่าสิงโต (พูดนิ่งๆ)
ปอ: มันเจอพวกกูแน่!(พูดอย่างโกรธแค้น)
พี่อ๊อฟ: กูขอโทษนะนท (พูดเสียงสั่น ผมจับมือพี่อ๊อฟแน่น)
ผม :พี่อ๊อฟ มันไม่ใช่ความผิดพี่อ๊อฟนี่ อย่าคิดมากดิ (ยิ้ม มันก็ยิ้มอ่อนๆส่งมา)
ป๊า: ป๊าจะเอาเรื่องมันให้ถึงที่สุด หลานผอ.หรอ เจอดีแน่ (แล้วป๊าก็ลุกขึ้น )
ผม: ป๊า นทวะ...
ป๊า: ไม่ได้นทป๊าไม่ยอมหรอก ป๊ายังไม่เคยตีนทเลยด้วยซ้ำ มันเป็นใครทำกับนทขนาดนี้ ยังไงป๊าก็ไม่ยอม!(พูดแทรกเสียงสั่นแล้วก็เดินขึ้นบ้านไป พี่โน้ตก็ตามขึ้นไปครับ)


ผมเข้าใจป๊าครับ และนี่แหละมันกำลังจะเป็นเรื่องใหญ่ เพราะป๊าจะทำทุกอย่างให้ถึงที่สุดจริงๆ ผมละไม่อยากให้มันเป็นเรื่องราวใหญ่โตแบบนี้เลยนะครับ...


สิงโต: ปอ มันเป็นใครคนไหนวะ (ลุกขึ้นเดินไปหาปออย่างหัวเสีย)
ปอ: นี่มึงกูจะเปิดรูปมันให้ดู (ล้วงโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วก็กดๆไป)


พวกมันก็ไปรวมกันกลางโต้ะ ผมก็นั่งกุมมือพี่อ๊อฟไว้แน่น พี่อ๊อฟดูหน้าเครียดมากจริงๆ ผมละหวั่นใจจริงๆ....


ผม: พี่อ๊อฟอย่าคิดโทษตัวเองหรือจะไปจากผมนะ ผมไม่ยอมหรอ (หันไปบอกอย่างจริงจัง)
พี่อ๊อฟ:กูไม่ยอมไปจากมึงหรอก และกูจะเอาคืนกับที่มันทำกับมึงให้ถึงที่สุดเหมือนกัน (กัดฟันพูดและกระชับมือผมแน่นมาก)


ตอนนี้ทุกคนก็คุยกันไปครับ ไอสิงโตจะไปเอาเรื่องมันให้ได้ ผมก็พยายามไกล่เกลี่ย มันโทรไปบอกพ่อกับแม่มันด้วยนะ ไม่รู้ว่าเพื่ออะไร? ไปกันใหญ่แล้วครับตอนนี้ เฮ้อ สักพักป๊าก็ลงมา....


ป๊า: นทวันนั้นไปหาหมอ ให้อาหมอรักษาให้ใช่มั้ย? (ถามแบบจริงจัง)
ผม: ใช่ อาหมอดูให้ ทำไมอะป๊า? (ถามอย่างสงสัยทุกคนก็มอง)
พี่โน้ต: โอเค รอนี่กันนะ (พูดแบบปัดๆแล้วก็ออกไปนอกบ้าน)


ขับรถออกไปไหนกันไม่รู้ เฮ้อ! ไปกันใหญ่แล้วทีนี้ พวกผมก็นั่งคุยกันไปสักพัก พ่อไอสิงโตก็โทรมา บอกจะช่วยเรื่องผมเพราะพวกเค้ารู้จักกับตำรวจเยอะนู่นนี่นั่น ผมตบหน้าผากตัวเองอย่างแรง จริงๆแค่เดินไปบอกครูในห้องปกครองก็น่าจะจบแล้วมั้ย นี่มันไปกันใหญ่ไปหมดแล้วครับตอนนี้ก็บ่ายแก่ๆแล้ว เราก็ยังไม่เลิกคุยถึงเรื่องที่เกิดขึ้น และอีกสักพักป๊าก็กลับมา พร้อมซองเอกสารไรไม่รู้ไอสิงโตก็กดโทรศัพท์โทรหาพ่อมันให้พ่อมันคุยกับป๊าผมอีก หนักอึ้งหัวไปหมดครับ วุ่นวายไปกันใหญ่หมดละ ตอนนี้......


ป๊า : พรุ่งนี้นทไปโรงเรียนพร้อมกับป๊านะ (พูดเสียงแข็ง)
พี่โน้ต : ตามนั้น พี่จะไปด้วย (พูดแบบจริงจัง)


แล้วเราก็คุยกันไปครับ โดยที่ป๊าให้ทุกคนอยู่กินข้าวเย็นด้วยกันอีกมื้อ ทุกคนก็ขึ้นไปนั่งเล่นห้องผม พี่อ๊อฟก็กลับไปเอาผ้ามานอนกับผมเพิ่มเติม ตอนนี้ในห้องนอนผมก็คือเอ่อ มีเพื่อนๆผมและก็พวกไอสิงโต แน่นจริงๆไอสิงโตก็นั่งข้างผมไม่ห่างเลยครับ เจ็บมั้ย เป็นยังไง ถามซ้ำซากไปมาอะครับ ผมรำคานมากเอาจริง......
สิงโต : พรุ่งนี้กูจะไปกับป๊ามึงด้วยนะ ไปกับพ่อ(ยิ้ม)
ผม : ไม่ต้องหรอกมึง แค่ป๊ากับพี่โน้ตไปก็เรื่องใหญ่แล้วนะ มึงจะไปทำไมอีก (พูดอย่างปัดๆ มันจับมือผม)
สิงโต : แฟนกูเจ็บตัว มึงจะให้กูอยู่เฉยๆได้ไงวะ?!(พูดแบบไม่พอใจ)


ผมก็ปลงไปครับ อยากทำอะไรก็ทำกันไปโลด ผมจะอยู่นิ่งๆตามประสาคนเจ็บละกัน เบื่อครับ มีแต่เรื่อง แล้วไอสิง
โตก็มากระเหง้ากระหงอดไม่ห่างผมอีก พี่อ๊อฟจะคิดยังไงเนี่ย แกร๊ก! นั่นไง คิดไม่ทันไรคุณชายของผมก็เดินเข้าห้องมาแล้ว ประเด็นคือมือไอสิงโตก็ยังไม่ปล่อยจากมือผมไงผมดึงออกมันก็จับแน่น พี่อ๊อฟก็มองนิ่งๆ แล้วก็เอาของเข้าไปเก็บ....


ผม : ไอสิงโต มึงก็ปล่อยดิ!(พูดเบาๆ แต่มันก็เอาแต่ยิ้ม)
สิงโต : เออๆ (ยิ้ม)


ผมก็เบื่อมันจริง มันก็ไม่ถอยห่างผมเลย ทำตัวปกติของมันอะ และพี่อ๊อฟก็รู้สึกจะไม่พอใจผมเป็นอย่างมากด้วยสิ โอ้ย! แต่ละคน และถึงเวลาไปกินข้าวก็พากันลงไป วันนี้ป๊าจ้างคนมาปาร์ตี้บาร์บีคิวตรงสวนหน้าบ้าน สนุกสนานกินกันอิ่มเลยสิ พี่อ๊อฟก็จ้องไอสิงโตตาขวางเลย ไอสิงโตก็ไม่ห่างผมเหมือนทำเป็นไม่สนพี่อ๊อฟอะ เดี๋ยวป้อนเดี๋ยวเช็ดปาก พี่อ๊อฟน้อยหน้าที่ไหนละ ผลักไอสิงโตออกจนจะได้ตีกันอยู่ละครับ ผมละเบื่อหน่ายจริงๆ เจ็บตัวแล้วยังต้องมาปวดหัวกับคนพวกนี้อีก พอจบปาร์ตี้ทุกคนก็แยกย้าย แต่ก่อนแยกย้ายก็ไม่ลืมที่จะคุยกันเรื่องพรุ่งนี้ครับ.....


ป๊า : ป๊าจะแจ้งความเรื่องนทนะ (ผมตาโตเลยครับ)
ผม : นทว่าแค่บอกครูห้องปกครองก็ได้มั้ง ไม่เห็นต้อทำเป็นเรื่องใหญ่เลยนะป๊า (พูดอย่างกังวล และอีกอย่างมันก็แค่เรื่องเด็กทะเลาะกันเองอะ)
ปอ : ตามนั้นแหละมึง มันทำมึงขนาดนี้มึงไม่ต้องทำเป็นห่วงมันหรอก(พูดอย่างไม่ยอม)
สิงโต : ป๊า พรุ่งนี้ผมกับพ่อจะพาลุงไปด้วยนะ ตามที่บอก(ป๊าก็พยักหน้า ไปบอกไปคุยอะไรกันตอนไหนวะ?)


ก็คุยกันไป พี่อ๊อฟก็กันผมห่างจากไอสิงโตตลอด แต่ก็ไม่พ้น จนพี่อ๊อฟไม่พูดกับผมอะเนี่ย ไอสิงโตก็เกินไป พอทุกคนแยกย้ายกันกลับ พี่อ๊อฟก็ช่วยพยุงผมขึ้นห้องนอน วันนี้อาบน้ำได้แล้วแหละ ป๊าไปหาอาหมอมา อาหมอฝากผ้าก๊อตพันสำหรับอาบน้ำมาให้ ไม่มีปัญหาแล้ว ก็ดีไปอย่างครับ เหนียวตัวจะแย่ พอเข้ามาในห้องพี่อ๊อฟก็ไม่พูดไม่จาอะไร จับผมถอดเสื้อผ้า แล้วก็พยุงเข้าห้องน้ำ จริงๆคือถอดผมหมดเลยอะ ไม่คิดว่าผมจะอายมันมั้ย? มันก็ถอดของมันแล้วเข้ามาอาบพร้อมผม แต่คือมันไม่ยอมคุยกับผมไงถามอะไรก็ไม่ตอบ งอลเรื่องไอสิงโตชัวร์......


ผม : อย่าโกรธเรื่องไอสิงโตดิ มันก็เพื่อนผมนะ (พูดนิ่งๆ มันก็ถูสบู่ให้ผมไปครับ)


ถึงงอลแต่ก็ยังไม่ลืมที่จะดูแลผมน่ารักไปป่ะ? ก็จนทำอะไรเสร็จออกมาก็แต่งตัวให้พาผมขึ้นเตียงทำแผลให้ผม ไปปิดไฟแล้วก็ขึ้นมานอนข้างๆผมบริการดีนะเนี่ย.....


ผม : อย่าโกรธดิ (ผมหันหัวไปทางพี่อ๊อฟแล้วเอามือลูบหน้าพี่อ๊อฟที่นอนตะแคงเข้าหาผม)
พี่อ๊อฟ : มึงไม่ได้รักกูแล้วหรอ?(ถามด้วยน้ำเสียงหงอยๆ)
ผม : รักดิ รักมากด้วย ทำไมถามงั้นอะ?(ถามอย่างสงสัย)
พี่อ๊อฟ : กูโครตหึงมึงเวลามึงอยู่กับไอสิงโตเลยวะ(พูดแบบจริงจัง แต่มันทำให้ผมรู้สึกเขิน เพราะผมแทบไม่เคยได้ยินพี่อ๊อฟบอกว่าหึงผมเลยมั้ง?)
ผม : ถ้าหึง ก็อย่างอนดิ(หยิกแก้มมัน) เพราะไม่ว่ายังไง...(กระเถิบตัวเข้าไปใกล้ๆมันอย่างลำบาก มันเห็นอย่างนั้นมันก็เลยกระเถิบเข้ามาใกล้ๆผมแทน) ไม่ว่ายังไง ผมก็เลือกและรักพี่นะ ไอสิงโตอะมันเป็นเพื่อนที่ดี พี่อ๊อฟเข้าใจนะ(หอมแก้มมัน)
พี่อ๊อฟ : แน่นะ(ถามเบาๆ แต่ผมว่ามันเขินแน่ๆ)
ผม : อื้ม (ยิ้มบาน)


เราก็นอนคุยกันไปจนหลับ พอมาอีกวันผมตื่นก็สายมากแล้ว ง่ายๆคือมันเลยเวลาเรียนคาบแรกมาแล้วนะครับ ผมรีบลุกขึ้นอย่างเร็วๆ เพราะต้องรีบไปโรงเรียนแต่.....


พี่อ๊อฟ : ตื่นแล้วหรอ ไหวมั้ย(เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยชุดนักเรียน)
ผม : สายแล้วนะทำไมไม่ปลุกผมละ?(ถามอย่างรนๆ)
พี่อ๊อฟ : วันนี้ป๊าจะพามึงไปทำเรื่องที่มึงโดนตีมา ไม่ต้องเรียน เห็นว่ายังนอนสบายอยู่เลยไม่อยาปลุก เดี๋ยวรอแปปนึงนะ กูไปบอกป๊าก่อนว่ามึงตื่นแล้ว ป๊ากับพี่โน้ตจะได้เตรียมตัว(พูดแล้วยิ้มบาน เดินออกห้องไป)


ผมก็ส่ายหัวให้กับความอารมณ์ดีของมัน แล้วค่อยๆพาตัวเองลงจากเตียงแล้ว ตรงไปห้องน้ำล้างหน้าแปลงฟันรอพี่อ๊อฟสักพักมันก็เข้ามาช่วยผมอาบน้ำจัดแจงทำแผลและช่วยแต่งตัวให้ พอเสร็จผมก็เตรียมของและลงไปหาป๊า ซึ่งก็นั่งรออยู่หน้าทีวีอยู่แล้ว พอเห็นผมก็มาช่วยพยุงแล้วก็พากันไปขึ้นรถ และมุ่งหน้าไปโรงเรียน แม่ก็เฝ้าบ้านไปครับ ตอนแรกจะมาให้ได้เพราะแม่ก็โมโหไม่น้อยเลย แต่ป๊าไม่ยอมเพราะถ้าแม่ไป คงไม่ได้คุยง่ายๆ แม่ผมโมโหร้ายนะครับ555 พอถึงโรงเรียนก็ตรงไปห้องปกครองกันเลยครับ พอเข้าไปผอ.?ก็นั่งรออยู่แล้ว กับภารโรงคนนั้น และไอพี่เฟิส!? และครูในห้องปกครองนั่งกันเต็มไปหมด และมีเอ่อน่าจะพ่อแม่ของไอพี่เฟิสรึเปล่า?ไม่รู้ครับ เรื่องนี้เหมือนถูกจัดแจงไว้แล้วอะครับ แค่รอผมมา?........


ป๊า : ไง!(พูดเสียงเข้ม ผอ. ก็ยิ้มแห้งๆให้)
พี่โน้ต : คนนี้หรอนท ที่มันทำนทอะ!(พูดเสียงดัง ไอพี่เฟิสนั่งหน้านิ่ง)
ผม : อืม(พยักหน้า แล้วมองพี่เฟิสนิ่งๆ)
ครูกมล : เชิญนั่งก่อนนะครับ ทุกคนเลยครับ(พูดนิ่งๆ)


ตอนนี้ทุกคนนั่งอยู่ในห้องปกครองแล้ว ดูจะพร้อมไปหมด แปลกๆจังหรือว่าป๊าเป็นคนโทรสั่งและจัดการไว้หมดแล้ว?


แกร๊ก! “ขอโทษที่มาสาย” พ่อไอสิงโต?! มาจริงๆหรอเนี่ยมากับ เอ่อ ตำรวจ? ไอสิงโตยิ้มหน้าบานเดินมานั่งข้างผมแล้วครับ พี่อ๊อฟก็ทำหน้านิ่งๆ เพราะเมื่อคืนผมว่าคุยกันรู้เรื่องแล้วนะ.....


ป๊า : ผมขอดูของที่ผมฝากครูกมลดูด้วยนะครับ(หันไปบอกครูกมลหน้านิ่งๆ)


ครูกมล ก็ลุกขึ้นไปกดเปิดเทป? กล้องวงจรปิด! แน่นอนว่าทุกโรงเรียนต้องมีผมคิดไม่ถึงเลยนะเนี่ย มันเป็นมุมที่ถ่าย เหมือนเอาไว้ดูเพราะมันเป็นที่เก็บของหลังอาคารหนะครับ เห็นไม่ชัดมาก แต่ก็เห็นว่าผมโดนทำร้าย ดูจะรุนแรงด้วยจริงๆ ครูกมลก็กดกรอไปมา จนครบเทปสามม้วนอะครับ แต่ละม้วนก็เห็นไม่ค่อยชัดแต่ก็รู้ว่ามีคนโดนทำร้ายอะ......


พี่โน้ต : ทำแบบนี้ได้ไงวะ!(ลุกขึ้นชี้หน้าไอพี่เฟิส)
ป๊า : โน้ต!(มองพี่โน้ตแบบดุเลยครับ พี่โน้ตก็นั่งลง)
ครูกมล : มีอะไรจะอธิบายมั้ย? คุณกรกฏ (มองไปทางไอพี่เฟิสนิ่งๆ)
พี่เฟิส : ไม่มีครับ (หน้านิ่งๆ)
ป๊า : หึ! (มองพี่เฟิสแบบเหยียดๆ) คุณผอ. จะจัดการเรื่องนี้ยังไงดีละครับ? ผมไม่ยอมนะครับ ลูกผมโดนทำร้ายร่างกายสะขนาดนี้ (ยื่นซองเอกสารสีน้ำตาลให้ผอ.ดู) เด็กคนนี้เค้าไม่ทำเกินไปหน่อยหรอครับ? (บอกผอ.ด้วยเสียงแข็ง) ไหนเธอลองบอกมาสิ! ว่าลูกชายของฉันไปทำอะไรให้เธอไม่พอใจนักหนาถึงได้ทำกับลูงของฉันขนาดนี้(พูดกดเสียง ไอพี่เฟิสมันสะดุ้งไปนิด)
พี่เฟิส : คะ คือ.....(อึกอัก)
? : ลูกดิฉันต้องโดนใส่ร้ายแน่ๆค่ะ เพราะลูกของดิฉันไม่เคยไปมีเรื่องชกต่อยใครเลย!(พูดอย่างจองหอง)
?? : ใช่ครับ ถึงจะทำจริงๆ แสดงว่าเด็กคนนี้(ชี้มาทางผม) ต้องทำอะไรให้ลูกผมก่อนชัวไม่งั้นไม่เกิดเรื่องแบบนี้หรอกครับ(โอ้โหนิสัยแบบนี้งะ)
ป๊า : งั้นลองพูดมาสิ ว่าลูกฉันทำอะไรให้ นายถึงได้ทำร้ายลูกฉันขนาดนี้ (หันไปถามพี่เฟิส มันก็ก้มหน้า) แต่แปลกนะครับ ถ้าลูกผมไปทำอะไรให้ลูกคุณก่อน อย่างน้อยก็ต้องมีบาดแผลสิครับ แต่ดูลูกคุณจะสมบูรณ์ไร้แม้ร่องรอยการโดนทำร้ายนะครับต่างจากลูกผมลิบลับ (พูดไม่พอใจ พ่อแม่มันเริ่มรนละครับ)
พ่อพี่เฟิส : กะ ก็อาจจะมาด่าลูกผมก่อนก็ได้!(แถไปสิ เป็นพ่อคนได้ยังไงวะ)
พี่โน้ต : เอาโทรศัพท์น้องกูคืนมาด้วย!(พูดขึ้นมาอย่างไม่พอใจ พ่อกับแม่มันหันไปมองลูกมันอย่างอึ้งๆ)
ป๊า : พูดความจริงเถอะ เพราะลูกผมเล่าความจริงทั้งหมดให้ผมฟังแล้ว และผมจะแจ้งความ!(พูดแบบโมโหหนักมาก พ่อแม่มันสะดุ้งกันเลยทีเดียวครับ)
แม่พี่เฟิส : หลักฐานละ แค่วีดีโอเนี่ย ไม่พอหรอกนะ! (พูดอย่างรนๆ)
ป๊า : หึ! คุณภารโรงช่วยเล่าเหตุการณ์ที่คุณเห็นวันนั้น ให้ทุกคนได้ฟังได้มั้นครับ?(บอกอย่างใจเย็น)
ลุงภารโรง : คือผมเห็นเด็กคนนี้ ขึ้นคร่อมเด็กคนนี้เหมือนกำลังมีเรื่องกันหนะครับ พอผมถามเด็กคนนี้(ชี้ทางพี่เฟิส)ก็บอกว่า เด็กคนนี้(ชี้มาที่ผม)โดนพวกรุ่นพี่รุมตีมา ตอนแรกผมก็ไม่เอะใจอะไรหรอกครับ แต่เด็กคนนี้(ชี้มาทางผม)ดิ้นๆเหมือนจะพูดอะไรสักอย่าง ผมก็เลยไปตามครูกมลมาดู เพราะตอนนั้นโรคเก๊าที่ขาผมมันกำเริบ เดินมากไม่ได้จะเข้าไปดูใกล้ๆก็กลัวจะเสียเวลา เพราะกว่าจะเดินมาตามครูไปดูเด็กสองคนนี้ ก็นานพอควรหนะครับ(ผมยิ้มบานเลยครับ ไม่คิดว่าลุงเค้าก็ดูออก)
ป๊า : นี่ไงครับพยาน และหลักฐานก็เป็นเทปกล้องวงจรปิดนะครับ และใบรับรองแพทย์ของหมอที่รักษาลูกผมหลังจากลูกผมโดนทำร้าย ตอนนี้ผมได้พาตำรวจมาแล้ว พวกคุณีอะไรจะพูดอีกมั้ยครับ?(พูดนิ่งๆ แต่ทำหน้าเหมือนผู้ชนะ ป๊าร้ายกาจมากเอาจริง)
ผอ. : อะ เอ่อ(ป๊าหันไปมองขวัญเลยครับ) คะ คือถะถ้าทำแบบนั้นเด็กคนนี้อาจจะต้องโดนไล่ออกเลยนะครับ เพราะทำให้โรงเรยนเสื่อมเสียชื่อเสียง....(พูดแบบเบาๆ เหมือนไม่อยากพูดอะไรแต่ต้องพูดบ้างอะ55)
ป๊า : ไหนลองบอกแนวการแก้ไขของ ผอ. ให้ผมฟังหน่อยสิครับ?(จ้องผอ.กันหมด)


ส่วนพ่อแม่ของไอพี่เฟิสก็ใช้สายตาข่มผอ. แลดูตอนนี้ผอ.นี่เอ่อ หนักใจสุดๆเลยครับ.....


ครูกมล : จะ จริงๆแล้วเรื่องนี้ให้ทางโรงเรียนดำเนินการลงโทษเด็กเองดีกว่านะครับ ผมว่าแจ้งความมันจะเสียหลายด้านนะครับ(พูดอย่างเกร็งๆ)
ป๊า : พวกคุณก็ดูนะครับ ฝ่ายนั้นเค้ายังไม่ยอมรับเลยว่าลูกเค้าผิด แล้วพวกคุณจะทำอะไรได้ครับ? แต่ผมมีทั้งพยานหลักฐาน ครบทุกอย่างแล้ว(พูดไปทางครูกมล) อันนี้ผมต้องเตรียมอะไรเพิ่มเติมรึเปล่าครับคุณตำรวจ(หันไปถามคุณตำรวจ)


ตำรวจก็เดินมากระซิปอะไรกับป๊าก็ไม่รู้ ป๊าถึงกับเหยียดยิ้มเลยครับ.....


ป๊า : เอาไงละครับ? ตอนนี้?(ทำหน้ากวนๆ?)
พ่อสิงโต : ผมว่าเด็กเค้าก็ทำรุนแรงไปนะครับ ถึงจะไม่พอใจอะไรกันก็ไม่ควรจะกระทำอะไรที่มันรุนแรงขนาดนั้นนะครับ ดูสิ แผลเต็มตัวขนาดนี้(อยู่ๆก็พูดขึ้นมาหลังจากที่ยืนดูอยู่นาน แล้วเดินมาหาผม จับดูที่แผลผม) ไม่โหดร้ายไปหรอครับ? ถึงจะให้โรงเรียนทำโทษ ถ้าผู้ปกครองจะเอาเรื่องก็สามารถแจ้งความได้นะครับ (มองไปทางพี่เฟิสอย่างร้ายกาจ)
พี่โน้ต : เอายังไงครับ พวกคุณก็พูดกันมาเลย จ้องหน้าผอ.เค้าก็ช่วยอะไรพวกคุฯณไม่ได้หรอก!(พูดขึ้นมาเสียงดังอย่างไม่พอใจ)


พ่อแม่พี่เฟิส และพี่เฟิสมันเหงื่อตกตั้งแต่ป๊าพูดถึงหลักฐานและพยานแล้วครับ ผมพี่อ๊อฟไอสิงโตก็นั่งมองนิ่งๆ แต่ดูแล้วพี่อ๊อฟกับไอสิงโตจะมองไอพี่เฟิสด้วยสายตาเดียวกัน นั่นก็คืออาฆาตแค้นไง อย่างกับจะไปตีไอพี่เฟิสให้ได้อะครับ พี่เฟิสมันก็นั่งนิ่งๆ.....


พ่อพี่เฟิส : ชิ! (มองพวกผมอย่างหัวเสีย)
ผอ. : กรกฏ พูดความจริงออกมาให้หมดดีกว่า!(พูดเสียงเข้ม)
พี่เฟิส : ครับ ผมทำเพราะความสะใจครับ ผมไม่ชอบหน้าเค้า เพราะเค้าชอบทำตัวอวดดีและแย่งแฟนคนอื่น!(มันพูดแล้วมองหน้าผมแบบไม่พอใจหนักมาก ผมมองมันตาขวางเลยครับไม่พอใจมากบอกตรงๆ พูดมาได้หน้าด้านๆ พ่อกับแม่มันก็มองกันแบบว่าพี่เฟิสจะพูดทำไมไรทำนองนั้นแหละ)
พ่อพี่เฟิส : ยังไงพวกผมก็ไม่ยอมอ่ะครับ ถึงลูกผมจะพูดแบบนั้น ผมไม่ยอมให้ลูกผมถูกดำเนินคดีหรอกครับ! แล้วทางโรงเรียนก็ไม่ได้คุ้มครองเด็กเลยหรอครับ เด็กแค่ทะเลาะกันในโรงเรียน นี่ถึงกับต้องพาตำรวจมาจับเลยอย่างนั้นหรอครับ!(อาการพาลแบบเห็นได้ชัด)
ผม : จริงๆแล้วผมก็มีอีกเรื่องที่ยังไม่ได้เล่านะครับ(ทุกคนหันมามองทางผมกันหมด กะว่าจะไม่พูดอยู่แล้วเชียว แต่หมั่นไส้ในความจองหองของพ่อมัน และความปากดีจนหยดสุดท้ายของไอเหี้ยเฟิส)
ป๊า : อะไรนท?(ถามอย่างสงสัย)


ผมรู้ดีที่มันพูดแบบนั้นไม่ใช่ความจองหอง เพราะที่มันไม่ได้พูดถึงอิงฟ้าเพราะไม่อยากให้น้องมันเข้ามาข้องเกี่ยว หึ! น่าสมเพชสิ้นดี ในเมื่อไม่ยอมรับผิดดีๆ ก็ขอประจานมันเลยก็แล้วกัน!


ผม : พี่เฟิสพูดไม่หมดรึเปล่าครับ ผมเกรงว่าพี่เฟิสคงจะลืมพูดถึงเรื่องอิงฟ้าด้วย!(พูดอย่างหมั่นไส้ ปากดีนักมาหาว่าผมแย่งแฟนชาวบ้าน น้องมันนั่นแหละไอเลว มันตาโตเลยครับ อย่างที่ผมคิดจริงๆ มันไม่อยากให้ผมพูดถึงน้องมัน)
ครูกมล : แล้วอิงฟ้า อะเอ่อ อังศุมาหนะเกี่ยวอะไรด้วย?(ถามอย่างสงสัย ผมยกยิ้มเลยครับ)
ผม : ก็ที่พี่เค้ามาทำร้ายผมก้เพราะว่า ยะ....
พี่เฟิส : หยุดพูดนะเว้ย!(ลุกขึ้นมาชี้หน้าผมแล้วพูดอย่างเสียงดัง ผมยิ้มมุมปากอย่างสะใจ)
ครูกมล : หยุดนะ! นั่งลงเดี๋ยวนี้!(ออกคำสั่งเสียงแข็ง พ่อแม่มัน และทุกคนก็มองอย่างงงๆ)


จริงๆผมก็สงสารนะครับที่ป๊าจะเอามันเข้าคุก แต่มันไม่ได้มีความสำนึกผิดกันเลย ผมก็ขอไม่ไว้หน้าพวกมันบ้างหละ.....


ผอ. : เล่าต่อเถอะ เพราะงานนี้ผมว่า พวกคุณไม่รอดหรอก รักษามารยาทด้วย!(พูดอย่างไม่พอใจใส่พวกพี่เฟิส)
ผม : หึ! งั้นผมก็ขอเล่าเลยนะครับ คะ...
พี่เฟิส : ผมยอมแล้ว ยอมทุกอย่าง จะจับก็จับผมไปเลย!(พูดขึ้นมาอย่างเสียงดัง)


เพราะเรื่องที่ผมจะพูดนั้น มันจะไปทับกับความผิดที่มันได้ก่อ จนมันดิ้นไม่ได้เลยนะครับ น่าสมเพชนักนะครับ คนมันจนมุมมันก็ทำได้ทุกอย่างจริงๆ แต่มันจะรักน้องมันเกินไปมั้ย?.......


ครูกมล : ไม่! ฟังให้จบก่อน มันจะได้เคลียล์ๆกันไปเลย!(พูดอย่าเบื่อหน่อย)
ผม : ก็จริงนะครับ พูดให้มันจบๆไป จะได้เคลียล์ๆ และไม่มีปัญหาต่อกันอีกต่อไป (ผมยิ้มอ่อนให้พี่เฟิส มันมองผมตาขวางเลยละ ดูท่าแล้วทุกคนจะงงกับเรื่องงนี้ มีแต่พี่อ๊อฟเท่านั้นแหละครับที่รู้ว่าผมจะพูดเรื่องอะไร)
ป๊า : เล่ามาเลย(พูดนิ่งๆ)


ผม : เรื่องทั้งหมด มันเกิดเพราะ.....อิงฟ้า หรืออังศุมาไงละครับ (พี่เฟิสและพ่อแม่มันตาโตเลยละครับ) เรื่องมันเป็นแบบนี้ครับ.....(ผมก็เล่าไปครับ เริ่มตั้งแต่ยัยอิงฟ้าแบลคเม และทำทุกๆอย่างกับผมจนผมได้เข้าห้องปกครอง รวมถึงตอนที่ผมไดช่วยพี่อ๊อฟออกมาจากอิงฟ้า จนมาถึงตอนที่ผมโดนไอพี่เฟิสมันซ้อมเนี่ยแหละครับ! พี่เฟิสมันกำหมัดแน่นเลยครับ พ่อแม่มันก็ดูตกใจไม่น้อย ส่วนพวกครูๆก็ดูจะอึ้งที่พี่เฟิสเป็นพี่อิงฟ้า พอเล่าจบ ป๊าถึงกับยิ้มบานเลยครับ พี่โน้ตก็เช่นกัน) เนี่ยแหละครับ คือเรื่องน้ำเน่า ของสองพี่น้อง!(พูดแบบเยียดสุดๆ ป๊าพี่โน้ตพ่อสิงโตไอสิงโตตำรวจ ยิ้มแบบจะขำอะครับ ผมคิดว่ามันตลกเหมือนกันนะ มาตีผมเพราะหาผู้ชายให้น้องอะ555)


แม่พี่เฟิส : ไหนละคลิป อย่ามาพูดแต่งเรื่องซี้ซั้วไปเรื่อยนะ!(ลุกขึ้นมาโวยวาย)
ผม : แน่ใจจริงๆหรอครับว่าอยากจะดูอะ!(พูดกดเสียง)


ฝ่ายไอพี่เฟิสดูจะชะงักไปเลยครับ เพราะผมมีคลิปจริงๆ อย่าท้าผมมาก ผมพกติดตัวตลอดตอนอยู่โรงเรียน กลัวว่าพี่เฟิสมันจะเล่นไม่ซื่อเอาคลิปออกมาปล่อยให้ว่อนเพื่อจะให้พี่อ๊อฟรับผิดชอบอิงฟ้า ซึ่งแน่นอนว่าผมไม่มีวันให้มันเกิดขึ้น......


ป๊า : อ้อ เรื่องทั้งหมด ก็เพราะ......จะจับผู้ชายให้น้อง? แค่นั้น?(พูดแบบกลั้นขำ)
พี่โน้ต : ตลกวะ คิดได้เนอะ ตัวแค่นี้จะหาแฟนให้น้อง แต่หาได้วิธีอุบาทว์แบบนี้อะ555(อันนี้ก็เกินไปครับ)
พ่อสิงโต : ทำร้ายนทเพราะเรื่องแค่นี้ไม่มากไปหน่อยหรอ? มีอาการทางจิตป่าวเราหนะ ไปเช็คมาบ้างนะ หัวรุนแรงขนาดนี้อะ(พูดแบบกวนๆ).....


มาเฟียคุมคณะ

โพสต์
12693
พลังน้ำใจ
83903
Zenny
38013
ออนไลน์
13739 ชั่วโมง
โพสต์ 2019-3-7 15:03:37 | ดูโพสต์ทั้งหมด

ประธานนักศึกษา

โพสต์
98
พลังน้ำใจ
4760
Zenny
84107
ออนไลน์
504 ชั่วโมง

สมาชิกจีโฟกาย 100%

โพสต์ 2019-3-7 14:59:41 | ดูโพสต์ทั้งหมด
สะใจดีแท้ น่าจะให้ตัวตนเหตุมาฟังด้วยนะ น่าจะมันส์

ประธานนักศึกษา

โพสต์
142
พลังน้ำใจ
3850
Zenny
77
ออนไลน์
436 ชั่วโมง
โพสต์ 2019-3-7 12:57:40 | ดูโพสต์ทั้งหมด
สนุกมากกกกกกกกกครับ มาต่อไวๆนะครับ ^^

นายกองค์การนักศึกษา

โพสต์
3636
พลังน้ำใจ
41031
Zenny
21949
ออนไลน์
11915 ชั่วโมง
โพสต์ 2019-3-7 10:52:31 | ดูโพสต์ทั้งหมด
โอ๊ย สะใจเหมือนกัน แต่กลัวจะกลายเป็นสร้างศัตรูเพิ่มจังเลยครับ
--ตี๋อ้วน--

นายกองค์การนักศึกษา

โพสต์
879
พลังน้ำใจ
11750
Zenny
1454
ออนไลน์
522 ชั่วโมง
โพสต์ 2019-3-7 00:30:08 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุงคราฟ

หัวหน้าห้อง

โพสต์
144
พลังน้ำใจ
1990
Zenny
146
ออนไลน์
145 ชั่วโมง
โพสต์ 2019-3-7 00:01:35 | ดูโพสต์ทั้งหมด

นายกองค์การนักศึกษา

โพสต์
1297
พลังน้ำใจ
18162
Zenny
11006
ออนไลน์
1435 ชั่วโมง
โพสต์ 2019-3-6 23:53:56 | ดูโพสต์ทั้งหมด

เจ้าพ่อมหาลัย

โพสต์
25982
พลังน้ำใจ
110037
Zenny
57403
ออนไลน์
11785 ชั่วโมง
โพสต์ 2019-3-6 23:26:04 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุณ​ครับ.

ประธานนักศึกษา

โพสต์
88
พลังน้ำใจ
3717
Zenny
2081
ออนไลน์
439 ชั่วโมง
 เจ้าของ| โพสต์ 2019-3-6 22:39:37 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขออภัย! คุณไม่ได้รับสิทธิ์ในการดำเนินการในส่วนนี้ กรุณาเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง ลงชื่อเข้าใช้ | สมัครเข้าเรียน

รายละเอียดเครดิต

A Touch of Friendship: สังคมจะน่าอยู่ เมื่อมีผู้ให้แบ่งปัน ฝากไวเป็นข้อคิดด้วยนะคะชาวจีโฟกายทุกท่าน
!!!!!โปรดหยุด!!!!! : พฤติกรรมการโพสมั่วๆ / โพสแต่อีโมโดยไม่มีข้อความประกอบการโพส / โพสลากอักษรยาว เช่น ครับบบบบบบบบ, ชอบบบบบบบบ, thxxxxxxxx, และอื่นๆที่ดูแล้วน่ารำคาญสายตา เพราะถ้าท่านไม่หยุดทีมงานจะหยุดท่านเอง
ขอความร่วมมือสมาชิกทุกท่านโปรดโพสตอบอย่างอื่นนอกเหนือจากคำว่า ขอบคุณ, thanks, thank you, หรืออื่นๆที่สื่อความหมายว่าขอบคุณเพียงอย่างเดียวด้วยนะคะ เพื่อสื่อถึงความจริงใจในการโพสตอบกระทู้ และไม่ดูเป็นโพสขยะ
กระทู้ไหนที่ไม่ใช่กระทู้ในลักษณะที่ต้องโพสตอบโดยใช้คำว่าขอบคุณ เช่นกระทู้โพล, กระทู้ถามความเห็น, หรืออื่นๆที่ทีมงานอ่านแล้วเข้าข่ายว่า โพสขอบคุณไร้สาระ ทีมงานขอดำเนินการตัดคะแนน และ/หรือให้ใบเตือนสมาชิกที่โพสขอบคุณทันทีที่เจอนะคะ

รูปแบบข้อความล้วน|โทรศัพท์มือถือ|ติดต่อลงโฆษณา|จีโฟกายดอทคอม


ข้อความที่ท่านได้อ่านในเว็บจีโฟกายดอทคอมนี้ เกิดจากการเขียนโดยสาธารณชน และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ หากท่านพบเห็นข้อความใดๆ ที่ขัดต่อกฎหมาย และศิลธรรม ไม่เหมาะสมที่จะเผยแพร่ ท่านสามารถแจ้งลบข้อความได้ที่ Link “แจ้งลบโพสนี้” ที่มีอยู่ใต้ข้อความทุกข้อความ หรือ ลืมพาสเวิดล๊อกอิน/ลืมชื่อที่ใช้สมัคร หรือข้อสงสัยใดๆแจ้งมาที่ G4GuysTeam[at]yahoo.com ขอขอบพระคุณที่ให้ความร่วมมือ

กรณีที่ข้อความ/รูปภาพในกระทู้นี้จัดสร้างโดยผู้ลงข้อมูลเอง ลิขสิทธิ์จะเป็นของผู้ลงข้อมูลโดยตรง หากจะทำการคัดลอก/เผยแพร่ ต้องได้รับอนุญาตจากผู้ลงข้อมูลก่อนนะคะ หรือลงที่มาไว้ด้วยค่ะ

©ขอสงวนสิทธิ์คอนเซ็ปต์,คำอธิบาย,หัวข้อ/หมวดหมู่เว็บ ห้ามลอกเลียนแบบ คิดเอาเองนะคะอย่าเอาแต่ลอก

GMT+7, 2024-3-28 20:16 , Processed in 0.142183 second(s), 27 queries .

Powered by Discuz! X3.1 R20140301, Rev.31

© 2001-2013 Comsenz Inc.

ตอบกระทู้ ขึ้นไปด้านบน ไปที่หน้ารายการกระทู้