เตือนไม่ฟัง....เดี๋ยวกูจัดให้เอง (บทที่ 6 จะมากเกินไปแล้วนะ)

MaximusRavi

เตือนไม่ฟัง....เดี๋ยวกูจัดให้เอง

-จะมากเกินไปแล้วนะ-

....คนเรานั้นเมื่อมีความสุขมากๆ ก็มักจะไม่ทันได้ระวังตัวเพราะมัวแต่หลงระเริงอยู่กับความสุขที่มี ณ ช่วงนั้นทำให้ไม่ทันได้เตรียมตัวหรือไม่คาดคิดว่าเรื่องทุกข์ก็อาจจะเกิดขึ้นมากลบความสุขที่มีอยู่

__

  ตามดูมีความสุขมากตอนนี้...มันอิ่มเอิบใจไปสะหมดมองไปทางไหนก็อารมณ์ดีใช่แล้วตามกับต่อตอนนี้เหมือนยังกับคนรักกันมาแต่ชาติปางก่อน ถึงแม้อะไร ๆมันยังคุมเครือ ดูไม่เป็นร่องเป็นรอยก็ตามแต่เพราะต่อพยายามปรับตัวเข้าหาตามมากขึ้นไม่รู้ว่าปรับตัวเข้ามาหรือติดใจกันแน่ อีกอย่างมันเป็นเหมือนรักแรกของตามตามเลยดูมีความสุขมากจนลืมเรื่องอื่น ๆ ไปเลยก็ว่าได้ หายใจเข้าก็พี่ชายตัวเองยิ่งพี่ต่อทำอะไรดี ๆ ให้นิดหน่อยเพิ่มจากเดิมก็จะคิดเข้าข้างตัวเองตลอดส่วนต่อก็พยายามจะทำตามใจตัวเองมากขึ้นแต่อะไรหลาย ๆ อย่างก็อย่างที่บอกไปมันเร่งรีบไม่ได้ ตัวของเขาเองอีกยังมีปัญหาเกี่ยวกับเรื่องของออยอยู่แต่ตามมันก็เขาใจดีเลยไม่ได้มีเรื่องอะไรมาทำร้ายความอิ่มเอมกับความรักตอนนี้ได้

          วันนี้วันศุกร์แล้วพรุ่งนี้ก็จะได้พักสักทีแต่ก็แอบหวังว่าพี่ต่อจะไม่ไปไหนนะ จะได้อยู่ด้วยกันทั้งวันยิ่งคิดก็ยิ่งเขินหน้าแดงไปหมด ตามเดินออกจากห้องเรียนหลังจากเสียงกริ่งร้องเตือน เขาแยกกับเพื่อนก่อนเพราะว่าจะไปเข้าห้องน้ำแล้วกะว่าจะกลับไปบ้านเลยระหว่างที่เดินไปทางห้องน้ำที่อยู่หลังอาคารเรียนอีกฝั่งตามก็คิดแต่เรื่องของพี่ชาย...ตามเข้าไปทำธุระส่วนตัวเสร็จระยะที่กำลังออกมานั้นก็ปะทะเข้ากับแก๊งของไอ้เพียวจังๆ ให้ตายเถอะ ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาเขาพยายามพบพยามหลีกทุกอย่างที่ไม่เข้าไปใกล้กับพวกนั้นแล้วนี้มันวันบ้าอะไรกัน พวกไอ้เพียวชะงักไปเล็กน้อยแต่เมื่อเห็นว่าเป็นตามก็พากันแสยะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์“เห้ย มึงดูสิใครวะเนี่ย กูตามหาตัวอยู่ตั้งหลายครั้งไม่น่าเชื่อว่าจะเจอได้ที่นี่” ตามพยายามจะเดินออกไปแต่เพื่อนไอ้เพียวอีกคนมายืนขวางไว้“ถอยออกไป เราจะกลับบ้านแล้ว” “มึงจะรีบไปไหน เพื่อน ๆ อยากคุยด้วย หยิ่งเหรอมึง”ตามพยายามจะดันให้มันออกไปแต่ก็ไม่เป็นผล “เราบอกให้ถอยออกไปไง พวกนายฟังไม่รู้เรื่องเหรอ”ไอ้เพียวสะแหยะยิ้มอย่างตนอยู่เหนือกว่า “แล้วใครให้มึงมาเข้าห้องน้ำที่นี้ล่ะวะทำไมไม่ไปเข้าห้องน้ำผู้หญิงหะ ไอ้ตุ้ด” ตามหน้าขึ้นสีด้วยความโกรธ“แล้วนายมายุ่งอะไรด้วยเหล่า เราจะเป็นอะไรมันก็เรื่องของเราไม่ใช่เหรอไงพวกนายนั่นแหละวัน ๆ เอาแต่แกล้งคนอื่น น่าไม่อายมากกว่า”เพียวขยับเข้าไปใกล้ตามก่อนจะจับไหล่ไว้แน่พร้อมทั้งออกแรงบีบ “มึงว่าใครหะไอ้ตุ้ด กูไม่อยากจะแกล้งมึงหรอกนะ แต่มึงชอบปากดีนัก”เพียวพูดเสร็จก็ผลักไหล่ตามอย่างแรงก่อนที่ไอ้เจมส์จะมากระซิบอะไรบอกเพื่อนมันสักอย่าง “เอาดิ กูว่ามันคงจะชอบแน่ ๆ”  พวกไอ้เพียวหันมามองตัวผมตั้งแต่หัวจดเท้าผมว่ามันเริ่มคิดอะไรชั่ว ๆ แน่นอน ผมต้องรีบออกไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุดผมพยายามจะวิ่งผ่านพวกมันไปแต่ไม่เป็นผล “เห้ย พวกนายปล่อยเราเลยนะเราจะกลับบ้านแล้ว ปล่อย ปล่อยเดี่๋ยวนี้เลย”ไอ้เจมส์ขวางผมไม่ให้ผ่านก่อนจะจับแขนผมไว้ทั้งสองข้าง ไอ้เพียว ไอ้ปันและไอ้หนึ่งขยับเข้ามายืนล้อมผมไว้“กูขอล่ะ ปล่อยเราไปนะ อย่าแกล้งเราเลย เราขอโทษถ้าเคยทำไม่ดีกับพวกนายเราไม่ได้ตั้งใจ จริงๆ นะ” ตามพยามยามพูดขอร้องพยายามทำอย่างไรก็ได้ให้พวกนี้ปล่อยเขาไป เขาไม่อยากโดนแกล้งแล้ว “มึงจะรีบไปไหนกูมีอะไรให้มึงเล่นสนุก ๆ กูว่ามึงต้องชอบแน่นอน” พวกไอ้เพียวหัวเราะชอบใจ “เห้ยไอ้หนึ่งมึงไปปิดประตูข้างหน้าไว้ดิ๊ กันคนเข้ามา” ไอ้หนึ่งทำตามอย่างว่าง่ายตอนนี้ตามอยู่ในสภาพที่ขัดขืนไม่ได้เลยตามใจเสียแล้วไม่รู้ว่ามันจะทำอะไรกันแน่ตอนนี้ “พวกนายจะทำอะไร เราไม่เล่นนะเราจะรีบกลับบ้านแล้ว พี่เรารออยู่นะ”ไอ้เพียวไม่พูดอะไรขยับเชามาใกล้ขึ้นอีกก่อนจะบีบคอตามไว้หลวม ๆ“กูเนี่ยหมั่นไส้มึงมาตามแล้ว ไอ้ตุ้ด ชอบหยิ่งนักเหรอ ปากดีนักนะมึงกูขอลอกการบ้านก็หวง วันนี้กูจะทำให้มึงลืมไม่ลงเลย หึหึ” ไอ้หนึ่งเดินกลับเข้ามา“เรียบร้อยแล้วโว้ย ทางสะดวก” ไอ้เจมส์พยายามจะดันผมให้ตัวไปติดกับกำแพงข้างหลังจู่ ๆ ไอ้ปันก็ถามขึ้นมา “มึงคิดดีกันแล้วใช่ไหมวะ เอาจริงเหรอพวกมึง”ไอ้เพียวตอบอย่างหัวเสีย “เออ สิวะ มึงอย่าขี้ขาดหน่อยเลย ไอ้สัส”ไอ้เพียวเดินมาและพยายามจะถอดเสื้อนักเรียนตามออก “ไม่เอา พวกนายจะทำไรอย่าทำแบบนี้ ไม่งั้นเราจะฟ้องครูนะ” ไอ้เพียวไม่สนใจพยายามจะแกะกระดุมเสื้อผมออกแต่ผมก็พยายามสุดชีวิตเอามือขวางไว้“ไอ้เจมส์มึงล้อคตัวมันไว้ดิ้ หึ มึงจะฟ้องครูเหรอ เดี๋ยวมึงก็รู้ว่าจะได้ฟ้องไหม”ไอ้เจมส์เดิมเข้ามาดึงกระเป๋าสะพายออกจากหลังผมก่อนจะมาล๊อคตัวผมไว้ข้างหลัง“เจมส์ เราขอร้องนะ อย่าเล่นแบบนี้เลย เรายอมแล้ว ปล่อยเราไปเถอะนะ”ไอ้เจมส์ไม่ได้พูดอะไรยืนล๊อคตัวผมไอ้เพียวเริ่มแกะกระดุมเสื้อผมออกจากเม็ดที่หนึ่งไล่ลงมาเรื่อย ๆ จนแกะออกหมด “ผิวมึงขาวดีนี่หว่าไอ้ตุ๊ด” ไอ้เพียวมองพิจารณาก่อนจะเอามือมาบีบที่หัวนมผมอย่างแรง“โอยยยย ปล่อยนะ กูเจ็บบ ปล่อยเราไปเถอะ ใครก็ได้ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยด้วยผมอยู่ในนี้” “ไอ้เหี้ยปันมึงมาปิดปากมันไว้ดิ๊” ไอ้ปันเดินเอามือมาปิดปากผมผมพยายามจะส่ายหน้าให้หลุดก็ไม่เป็นผล ก่อนจะตัดสินใจกัดไปบริเวณเนื้อนิ้วมือมัน“โอยยย ไอ้เหี้ยย กัดกู...”ไอ้ปันเอามือก่ออกอนจะหันมาด้วยสายตาอาฆาตพร้อมกับตบหัวผมอย่างแรง“อะ....” ผมเจ็บมาก ตอนนี้ผมเริ่มกลัวพวกมันจริง ๆ แล้วผมไม่เคยไปทำอะไรให้มันเลยด้วยซ้ำพยายามทำตัวออกห่างไม่ไปยุ่งวุ่นวายกับพวกมันแล้วพวกมันมาทำแบบนี้กับทำไม“ฤทธิ์เยอะนักจะมึง ไอ้หนึ่งเอาปากกาเมจิกมาดิ๊”ไอ้เพียวสั่งก่อนจะรับมาแล้วลงมือเขียนแถวบริเวณหน้าอกและท้องของผมว่า “ไอ้ตุ๊ดตูมตาม” พวกมันมองดูผลงานก่อนจะหัวเราะชอบใจ “ฮ๋า ๆๆๆ กูเขียนรอยสักให้ ชอบไหม”ตอนนี้ตามเริ่มหมดความอดทน กลัวก็กลัว แต่สัญชาติญาณมันบอกให้เราสู้เพื่อเอาตัวรอดจากสถานการณ์บ้าๆ นี้ “พวกนายทำไมทำแบบนี้ กูจะฟ้องครู มึงคอยดูนะ กูจะบอกคุณครูให้หมดเลย”ไอ้เพียวยิ้มแบบผู้ชนะ “หึ จะฟ้องเหรอ เดี๋ยวดูกันว่ามึงจะกล้าฟ้องไหมไอ้หนึ่งมึงมาจับขามันไว้ เดี่ยวกูจะแก้ผ้าตุ๊ดปากดีให้พวกมึงดู”

“ไม่เอา มึงปล่อยกูนะ ไอ้เพียวทำไมมึงทำแบบนี้ครูครับด้วยด้วย ใครก็ได้ ใครก็ได้ ช่วยด้วยย”ไอ้เพียวไม่รอช้าปลดเข็มขัดเขาออกพร้อมกับปลดตะขอกางเกงนักเรียนผมลงแล้วกะชากลงพื้น“ทำไมมึงทำแบบนี้ ปล่อยกู ไอ้เพียว มึงต้องการอะไร ทำไมแกล้งแต่กู ฮึก”ตามเริ่มร้องไห้ มันอัดอั้นไปหมด มันทั้งกลัว ทั้งโกรธ ทั้งโมโหทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย ฮึก “ฮา ๆ เห้ยพวกมึง มันร้องไห้เลยว่ะ แค่นี้เองเจ้าน้ำตาไปได้ไม่เห็นปากดีเหมือนเก่าล่ะ น้องตูมตาม” “ฮึก พวกนายเจอเราแน่ให้กูออกไปให้ได้ก่อน ปล่อยกู ไอ้เจมส์ปล่อยกู” พวกไอ้เพียวหัวเราะกันสนุกสนาน “ไอ้หนึงมึงเอามือถือในกระเป๋ากูมาให้หน่อยดิ”ไอ้เพียวสั่งไอ้หนึ่งก่อนจะเอามือถือออกมาถ่ายรูปตามที่ตอนนี้ ยืนถูกล๊อคแขนเอาไว้เปิดเสื้อโชว์มีรอยเมจิกเขียนตัวใหญ่ว่า “ไอ้ตุ๊ด ตูมตาม”และกางเกงนักเรียนถูกรูดลงถึงตาตุ่ม“อย่านะเว้ย ไอ้เพียว กูร้องขอล่ะ อย่าทำแบบนี้ ฮึก มึงปล่อยกูไปนะกูสัญญากูจะไม่ปากดีอีกแล้ว มึงจะลอกการบ้านเหรอ ต่อไปกูจะให้ลอก ปล่อยกูไปเถอะนะ”ไอ้เพียวไม่สนใจมันยังถ่ายรูปตามต่อไป ไอ้ปันไอ้หนึ่งและไอ้เจมส์ต่างหัวเราะกันอย่างชอบใจ “ไอ้เหี้ย มึงมันพวกเหี้ยทำแบบนี้ทำไมวะ” ไอ้เพียวมองตามอย่างสมเพชก่อนจะพูด “หึ ปากดีนักนะมึงไอ้เจมส์จับมันนั่งลง ” ไอ้เจมส์เตะตัดขาตามให้นั่งลง “โอยยย พวกมึง ฮึก พวกมึงกูจะบอกครูทุกอย่าง” “เดี๋ยวก็รู้ ไอ้ปันมึงมาจัดการมัน” ไอ้ปันถามงง ๆ“จัดการอะไรวะ” ไอ้เพียวตบหัวเพื่อนก่อนจะพูดให้้เพื่อนได้หายโง่ “มันเป็นตุ๊ดมันต้องชอบควยอยู่แล้ว มึงเอาไปให้มันดม” ไอ้ปันส่ายหัวอย่างรวดเร็ว “ไม่อ่ะกูไม่ทำ ใครเป็นคนเริ่มคิดก็ทำเอาเอง” ไอ้เพียวส่ายหัว “ไอ้สัส ไม่แน่จริงนะมึงเดี่ยวกูทำเอง” ไอ้เพียวเดินมาใกล้ ๆ ผม มันยืนผมนั่งคุกเข่าต่อหน้ามัน“มึงอย่าทำแบบนี้ กูขอร้องนะ นะ ปล่อยกูเถอะ กูยอมแล้ว ฮึก” ไอ้เพียวรูดซิบกางเกงนักเรียนออกแสดงให้เห็นกางเกงในสีดำมันกำลังจะเอามาใกล้หน้าผม ผมพยายามหลบหน้าหนี ไอ้เพียวมันจับหน้าผมให้หันมาดี ๆก่อนจะเอามือบีบคางไว้ “กูต้องจับไว้ก่อน เดี๋ยวมึงเสือกกัดกูก็แย่ดิ กูไม่โง่”ไอ้เพียวบีบคางของผมไว้ให้เงยขึ้นก่อนจะเอาเป้ามันมาใกล้ ๆแล้วบดขยี้กับจมูกและปากผม “เป็นไงไอ้ตุ๊ด ชอบไหม”มันบดเป้ามันไปเรื่อยก่อนจะเรียกให้ไอ้หนึ่งมาถ่ายรูปไว้ “ไอ้หนึ่งมาถ่ายไว้ถ่ายให้เห็นปากมันกับเป้ากู ขอหน้ามันชัด ๆ นะเว้ย แต่อย่างให้เห็นตัวกุเยอะ ฮาๆๆๆกุอยากจะรู้มึงยังจะกล้าปากดีอีกไหม” ตามได้แต่ยอมรับชะตากรรมเขาไม่สามารถขยับเขยื้อนได้เลย น้ำตาไหลออกมาอย่างเสียใจที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้ดไอ้เพียวทำได้สักพักก็ขยับออก พวกมันเห็นผมร้องไห้น้ำตาไหลขำเยาะเย้ยพยายามจะพูดว่าผมอ่อนแอ่ สมแล้วที่เกิดมาเป็นตุ๊ด แค่นี้ก็ร้องไห้สะแล้ว จู่ ๆไอ้เจมส์ก็พุดขึ้น”กูว่าพอแค่นี้ดีกว่าวะ แกล้งแรงไปแล้วนะเว้ย” “แรงเหี้ยไรแม่งอยากหยิ่งนัก ต้องสั่งสอนโว้ย วันนี้พอแค่นี้ก่อนก็ได้ ถ้ามึงหยิ่งอีก กูบอกอะไรไม่ฟังกูจะเอารูปมึงไปปล่อย มึงได้ดังแน่” แล้วพวกมันก็ทยอยกันออกไป ตามนั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่อย่างงั้นโดยที่ยังไม่ได้แต่งตัวให้เรียบร้อย“ฮึก ฮือ ฮือ ทำไมเขาต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย ทำไม ทำไมเขาไม่ได้ทำอะไรใครแต่ทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้”ตามได้แต่นั่งบ่นตัดพ้อในสิ่งที่ตนเพิ่งเจอ ตามนั่งร้องไห้ไปนานแค่ไหนไม่รู้ตามเช็ดน้ำตาออกก่อนจะแต่งตัวให้เรียบร้อยเตรียมกลับบ้าน

...วันนีั้เขารู้สึกว่าน้องชายมีท่าทีแปลกๆ เงียบขึม ไม่พูดมากเหมือนวันก่อน ๆ หื้มม?หรืออาจจะเครียดเรื่องสอบมั้งต่อก็ไม่ได้เซ้าซี้อะไร ในเมื่อน้องชายไม่ค่อยจะตอบที่เขาถามเขาก็พยายามจะถามว่าเป็นอะไร ตามก็พยายามเฉไฉบอกว่าไม่ได้เป็นอะไรต่อเลยคิดว่าอาจจะเครียดเรื่องเรียนแหละ แล้วช่วงนี้ต่อก็เริ่มเรียนหนักขึ้นงานเยอะขึ้น ก็คิดว่าโรงเรียนก็อาจจะอยู่ในช่วงใกล้สอบเหมือนกัน ตามมาถึงบ้านก็อาบน้ำถูตัวอย่างแรงไม่ว่าจะแนวหน้าอกท้อง บริเวณปากและจมูกจนมันแดงไปหมด ตามร้องไห้อีกครั้ง เขาไม่อยากบอกพี่ชายเขาไม่กล้าบอก เขาอยากจะลองคิดหาทางเองก่อน พวกนั้นอาจจะยอมตกลงกันดี ๆตามลงไปทานข้าวกับพี่ไม่ได้พูดอะไร ได้แต่นั่งฟังพี่ต่อถามบ้างตอบบ้างตอนนี้เขาเครียดเรื่องวันนี้พยายามจะคิดหาทางออก ว่าจะเอาไงดี....

วันเสาร์ผ่านไป....

วันอาทิตย์ผ่านไป....

          เช้าวันจันทร์...ตามรีบเตรียมตัวไปโรงเรียนเขาตัดสินใจแล้วเขาจะต้องไปคุยกับพวกไอ้เพียวให้รู้เรื่องต้องขอให้มันลบรูปภาพพวกนั้นทิ้งให้หมดพอตามาถึงโรงเรียนปรากฎว่าพวกไอ้เพียวยังไม่มาโรงเรียน ตามร้อนใจมากเพื่อน ๆก็พากันถามว่าเป็นอะไรดูกระวนกระวายใจจัง แต่ตามเลือกที่จะไม่บอกความจริงได้แต่ยิ้มเล็กๆ ก่อนจะบอกว่า “ไม่เป็นไร เครียดเรื่องที่บ้านนิดหน่อยน่ะ” จนได้เวลาเข้าเรียนตามมองเห็นไอ้พวกนั้นนั่งอยู่หลังห้องเมื่อหันไปมองไอ้เพียวก็ยักคิ้วให้พร้อมกับสะกิดให้เพื่อนมันหันมามองที่ตามพร้อมพากันหัวเราะคิกคักตามได้แต่ก้มหน้าก้มตาไปนั่งที่ของตนเองรอเวลาเหมาะ ๆ ที่จะได้พูดคุยกับพวกนี้ให้รู้เรื่องสักทีเฮ้อออ.....หมดคาบเรียนที่ 4 เวลาพักเที่ยงของเด็กม.ปลายตามไม่รอช้าเดินไปหาพวกไอ้เพียวที่หลังห้อง ไอ้เพียวหันมาเห็นพอดี “ว่าไงครับเดี๋ยวนี้เดินมาหลังห้องได้ด้วยหรอวะ ดูดิพวกมึง ฮาๆๆ” “เราไม่ได้จะมาหาเรื่องนะเราขอคุยกับนายได้ไหม ตอนเย็นก็ได้” ไอ้เจมส์หันมากอดคอเพื่อนก่อนจะพูดขำกับไอ้เพียว“เห้ย มันเริ่มชอบมึงแล้วว่ะไอ้เพียว ฮิ้ว”ไอ้เพียวไม่ได้ว่าอะไรแค่ขำตามเพื่อนของมัน “เราจะขอคุยเรื่องเมื่อวานเอ่อ..เรื่องรูป” ตามไม่รู้จะทำอย่างไรแล้ว ได้แต่มองไปที่พวกนั้น สายตาไร้อารมณ์“หึ ไว้ก่อนโว้ย ดูก่อน ถ้าอารมณ์กูดีเดี๋ยวกูไปแถวหลังตึกอาคารสามแล้วกัน”ตามมีสีหน้าเลิ่กลั่น “หน้าอาคาร ​1ไม่ได้เหรอเราเรียนคอมกันคาบสุดท้ายที่อาคารหนี่งนะ” ไอ้เพียวหันมามองตามนิดหน่อยก่อนจะเมินใส่“กูบอกไปแล้วก็ตามนั้น ถ้าไม่ไปก็เรื่องของมึง ไปโว้ย” ตามก้มหน้าคอตก เฮ้อขออย่างให้มีอะไรไม่ดีเกิดขึ้นอีกเลย หวังว่ามันจะไม่แกล้งเขาแล้วนะหรือว่าจะเอาใครไปด้วยดี “เออ แล้วถ้ามึงคิดจะเอาเพื่อนมาด้วยก็ดีเพื่อนมึงจะได้ดูด้วย อาจจะได้เห็นรูปสุดเซ๊กซี่ของมึงด้วยก็ได้ ฮ่า ๆ”ตามเดินออกไป ตามกำมือแน่นด้วยความรู้สึกที่มันอธิบายไม่ได้มันทั้งโกรธทั้งโมโหทั้งกลัวตื่นตระหนกไม่รู้ว่าจะเอาไงดี ตามเดินมาหาเพื่อน ๆทีกำลงัจะเดินออกจากห้องพอดี “เป็นไรอีก ตาม พวกไอ้เพียวแกล้งมึงอีกแล้วเหรอ”ตามส่ายหัว “มึงก็อย่าไปสนใจคำพูดพวกมันมากเลยไอ้เชี่ยเพียวก็เป็นไรไม่รู้ชอบแกล้งแต่มึง ป่ะ ๆ กินข้าวกันดีกว่า” คาบเรียนบ่าย ตามไม่มีกะจิตกะใจจะเรียนแล้วมัวแต่นั่งคิดเรื่องว่าจะเอาไงดี เขาควรทำอย่างไรดี เฮ้ออ ในที่สุดก็เลิกเรียนตามรีบแยกจากเพื่อนแล้วเดินมุ่งหน้าไปที่อาคารนั่งรอไอ้เพียวสักพักมันก็เดินมาพร้อมกันทั้งกลุ่ม“เห้ย มาเร้วนิหว่า” ตามลุกขึ้นยืน “เพียวเราขอร้องลบรูปทิ้งไปเถอนะ” ไอ้เพียวส่ายหน้า “นะ เพียวเราเป็นเพื่อนห้องเดียวกันแบบนี้มันแกล้งเราแรงไปไหม” ไอ้เพียวหันมามองตามแป๊บนึงก่อนจะพูดขึ้น “ก็ได้แต่มึงต้องทำการบ้านเลขให้กู เอานี่...ทำสะ” ตามก็ทำตามอย่างว่าง่ายหวังว่าการทำบ้านการเลขจะทำให้เพียวยอมลบรูปของเขาในมือถือ ตามนั่งทำการบ้านไปเรื่อยส่วนพวกไอ้เพียวก็นั่งดูเล่นมือถือของพวกมันไป ตามทำจนเสร็จ “นี่เราทำให้เสร็จแล้ว...อะ แล้วนายจะลบรูปของเราออกได้ยัง” ไอ้เพียวยังตั้งใจมองที่หน้าจอมือถือมันไม่ยอมหันมาสนใจตามเลย“นี่ เราบอกว่าเราทำให้เสร็จแล้ว นายลบรูปออกให้เราเลย” “เออ รำคาญโวย เดี่ยวกูลบให้เองแหละมึงจะไปไหนก็ไป”ตามเดินเข้าไปใกล้ไอ้เพียวก่อนจะพยายามเอามือไปแย่งมือถือของเพียวหวังว่าจะกดลบออกเองในเมื่อเพียวไม่ยอมทำ แต่เขาก็ทำการบ้านให้เสร็จแล้วก็ต้องแลกเปลี่ยนโดยการที่จะลบรูปให้เขาอย่างที่ตกลงกันไอ้เพียวรีบแย่งมือถือคืน”ไอ้สัด มึงจะทำอะไร” “เราทำการบ้านให้นายแล้วนายก็ต้องลบรูปนั่นดิ ทำไมไม่รักษาคำพูดเลยอ่ะ” เพียวมองหน้าตามตาขวาง“ใครสัญญาอะไรมึง แล้วมึงกล้าดีไงมาแย่งของ ๆ กู ไอ้สัดตุ๊ด”“นายก็ลบรูปในมือถือนายให้เราดิ จะได้จบเรื่อง” ไอ้เพียวลุกขึ้นอย่างรู้สึกรำคาญ“ไอ่้ตุ๊ด มึงหาเรื่องเองนะ”เพียวพยายามจับแขนตามแล้วฉุดลากอย่างแรงทำให้ตามต้องไหวไปตามแรงไอ้เพียวพยายามจะลากตามเข้าไปในห้องน้ำ สถานที่เดิมเมื่อวันศุกร์ ตามพยายามดิ้นสุดชีวิตไม่เอาแล้วไม่เข้าไปอีกแล้วนะ ทำไมต้องเข้าไปในนั้นด้วย ไม่เอาอีกแล้วแต่ก็ไม่เป็นผลสำเร็จเพราะสู้แรงของไอ้เพียวกับไอ้เจมส์ไม่ได้เลยตัวพวกมันใหญ่กว่าเขาได้ “ปล่อยเราไปนะ ไอ้เพียว ไม่เอา ทำไมต้องแกล้งเราด้วย” “มึงหุบปากเดียวนี้เลยนะ”พวกที่เหลือก็เดินตามเข้ามาในห้องน้ำ ไอ้เพียวผลักตามให้หลังไปชนกับพนักห้องน้ำ“ปล่อยเราไปเถอนะ” “หึ กูบอกให้มึงกลับไปแล้วแต่มึงไม่กลับตอนนี้ไม่ทันแล้วว่ะ..เห้ย พวกมึงออกไปรอข้างนอก” ไอ้ปันรีบพูดขึ้น“ไอ้เพียวมึงจะทำอะไร มึงจะเอาจริงเหรอว่ะ กูว่ามันเกินไปแล้วนะเว้ยมึงก็ลบรูปให้มันแล้วก็จบเรื่องไปวันนั้นมึงก็แกล้งมันไปแล้วก็น่าจะหายหมั่นไส้มันได้แล้วนิหว่า”ไอ้เพียวพูดขึ้นด้วยความโมโห “ไอ้สัสปัน มึงอยู่ฝ่ายใครแล้วกูไม่ได้หมั่นไส้มันกูเกลียดมัน มึงออกไปรอข้างนอกกันเลยถ้าไม่เอาด้วย ไป”ไอ้ปันเดินออกไปคนแรก ในเมื่อเตือนเพื่อนไม่ฟังก็ไม่รู้จะว่าไงแล้วเจมส์และหนึ่งเดินตามออกมา “เพียวนายน่าจะทำแบบที่ปันบอกนะ แค่นายลบรูปให้เรา”“มึงหุบปากเลยไอ้สัส กูเกลียดมึงนัก มึงหาาเรื่องเองจะมาโทษคนอื่นไม่ได้กูบอกให้มึงกลับไปไม่กลับ ก็มารองรับอารมณ์กูนี่ เป็นตุ๊ดมึงต้องชอบแน่นอนกูดูรูปสาวอยู่ยิ่งเงี่ยนได้มึงมาช่วยคงดี หึ” ตามได้ยินดังนั้นก็ตกใจมากตามตัวสั่นด้วยความกลัวพยายามจะวิ่งหนีออกมาจากในห้องน้ำ แต่ก็ไม่ทันการเสียแล้วเพียวล้อคตัวตามไว้ ตามพยายามดิ้นอย่างสุดแรง “ช่วยด้วยครับ ช่วยด้วย ปัน ไอ้เจมส์ไอ้หนึง ใครก็ได้” “หึ ไอ้พวกนั้นมันเพื่อนกู เรียกไปก็เท่านั้น”เพียวไม่ว่าเปล่าพยายามแกะกระดุมตามออกมือก็ยังล็อคแขนทั้งสองข้างของตาม ตามไม่รู้จะทำอย่างไรให้หลุดออกจากตรงนี้เลยเอาขาพยายามถีบไอ้เพียวไปไอ้เพียวโดนตามถีบเข้าที่ขาอ่อนและบริเวณท้องแซไปนิดหน่อย “มึง...ไอ้ตุ๊ด”เพียวชกท้องตามอย่างแรงดังอึก ก่อนจะเอามือบีบคางตาม”จะดิ้นทำไม ไอ้สัสชอบควยไม่ใช่เหรอไง ไอ้ตุ๊ด กูกำลังจะให้มึงดู เห็นแต่ก่อนชอบแอบมองเป้าพวกกูที่นี่จะมาขัดขืนเหรอ” ตามจุกมากที่ท้อง น้ำตามันไหลออกมาด้วยความเจ็บและความกลัว“ป..ปล่อยเราไปเถอะ เราไม่เอาเรื่องนายนะ เราขอร้อง อย่าทำแบบนี้เลย”ไอ้เพียวไม่สนใจอะไรแล้ว ตอนนี้เพียวเหมือนควบคุมตัวเองไม่อยู่มันทั้งรู้สึกเกลียดคนตรงหน้าอย่งมากทั้งโมโหและหน้ามืดไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีกพื้นฐานเพียวก็เป็นคนอารมณ์ร้อนและเอาแต่ใจตัวเอง เพียวลุยน้ำลายใส่หน้าตาม ก่อนจะก้มลงมาที่ซอกคอตามก่อนจะออกแรงไซร์อย่างแรงพร้อมทั้งกัดที่คอจนเป็นรอยหลายรอย“ฮึก ไอ้เพียว อือ ไม่เอา ปล่อยกู” ตามหวาดกลัวมากไม่รู้จะทำอะไรแล้วได้แต่ร้องไห้ออกมาหวังว่าเมื่อมันเห็นอาจจะปล่อยเขาไป “หึ ร้องไห้เหรอไอ้สัสกูไม่ปล่อยมึงไปง่าย ๆ หรอก รู้อยากรู้ว่าตุ๊ดแม่งจะลีลาดีขนาดไหน”เพียวยังไซร้ซอกคอไป มือข้างนึงจับมือทั้งสองข้างของตามส่วนอีกข้างก็พยายามถอดกลางเกงตัวเองลง “อึก ฮือ ๆ ปล่อยเราไปเถอะเพียว ฮืออปล่อยกูนะไอ้เพียว” ตามตะโกนเสียงดัง เพียวเงยหน้าขึ้นมามองก่อนจะบีบคางตามไว้“มึงทำให้กูก่อนแล้วกูจะปล่อย มึงเลือกเอา” เพียวพยายามดันตัวตามให้นั่งคุกเข่าลงไป“อะ ถ้ามึงคิดจะหนีกูกระทืบมึงแน่” ตามนั่งลงคุกเข่า ตัวสั่นเทา น้ำตาไรหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย“ฮืออ ...” “มึงไม่ต้องร้อง รอบนี้กูสัญญาถ้ามึงทำดี กูจะปล่อยมึงไป” “ฮึก ....ฮือ เรา..เราไม่ทำไม่ได้เหรอ” “ไม่ได้ กูให้มึงเลือกสองทางคือจะดูดควยให้กูหรือให้กูเย็ดตูดมึงไม่ใช่ปล่อยหรือไม่ปล่อย” ตามนิ่งเงียบไม่ตอบอะไร เขาไม่ได้ต้องการแบบนี้ตามหวาดกลัว มันรู้สึกตะรหนกไปหมด เขาจะทำอย่างไงดี “ถ้ามึงไม่เลือกกูจะเลือกให้เองคือกูจะเย็ดตูดมึง ว่าไง” เพียวกำลังจะจับตามลุกขึ้น ตามรีบขัดขืน“เรายอมแล้ว เราจะอ..ดมให้นายก็ได้ แต่นายต้องปล่อยเราไปนะ”“ขึ้นอยู่กับว่ามึงทำดีไหม ถ้ามึงกัดหรือทำกูเจ็บแม้แต่น้อย มึงเจอกูแน่กูบอกไว้ก่อน”เพียวควักอาวุธของตัวเองออกมามันยังไม่แข็งเต็มทีแต่ก็เริ่มจะแข็งตัวแล้วตามหลบตาไม่อยากมองไป “หึ รังเกียจเหรอไอ้สัส ตุ๊ดจะรังเกียจควยได้ไง มึงชอบกูรู้เอาทำเลย อย่างเสียเวลา จำคำกูไว้ด้วยถ้ากูเจ็บมึงเจอกู”ตามยังนั่งนิ่งเงียบไม่ขยับเขยินเพราะไม่อยากทำมันไม่ใช่แบบนี้ทำไมเขาต้องมาทำอะไรที่ตนเองไม่เต็มใจด้วย อึก ฮืออ เขาคิดถึงพี่ต่อใครก็ได้อยู่แถวนี้ไหม มาช่วยเขาหน่อยเถอะ ขอร้อง ตามได้แต่คิดในใจ“ถ้ามึงยังนั่งนิ่งกูจะเย็ดตูดมึงเอง” ตามได้ยินอย่างงั้นก็ขยับเอามือไปจับท่อนควยของไอ้เพียว ไอ้เพียวสบัดมือตามออก “ไอ้สัส ห้ามจับกูให้ดูดอย่างเดียว” ตามหลับตาปี๋ ค่อย ๆอ้าปากอมเอาท่อนควยของไอ้เพียวเข้าไปในปากตามน้ำตาไหลพราก เขาเสียใจที่ต้องมาทำอะไรแบบนี้ เขาเสียใจต่อพี่ต่อ เขาโกรธเขาสมเพชตัวเอง ทุกคำพูดของพี่ต่อค่อย ๆ เข้ามาในหัวเขา”เพราะมึงอ้อนแอ้นแบบนี้ไงมึงถึงสู้คนไม่ได้คนอื่นเลยมารังแกมึง” ตามนึกถึงคำพูดที่แต่ก่อนพี่ชายตนเองเคยบอกเคยบ่นเสมอ อึกมันเจ็บไปทั้งหัวใจ ทำไมน่ะ ทำไม เพราะเขาเป็นแบบนี้เหรอหรือเพราะเขาอ่อนแอกว่าใคร ๆ เลยต้องรังแกแบบนี้ “ไอ้สัส ขยับปากด้วยไม่ใช่ค้างอยู่เฉย ๆ” ตามก็ขยับเข้าออกนิดหน่อย “ไอ้สัสไม่ได้ดั่งใจเลย”ไอ้เพียวออกแรงกระแทกควยเข้าออกปากของตามก่อนจะเอามือไปจับหัวตามไว้แล้วกระเด้ากระแทกอย่างแรง ควยขนาด 6 นิ้วพลุบเข้าออกปากตามปากก็สูดคราง มองดูควยตัวเองเลื่อนเข้าออกสวนตามได้แต่นั่งนิ่งน้ำน้ำตาไหลออกมาไม่ขาด พร้อมทั้งรู้สึกอยากจะอ้วกอยู่ตลอดเวลาเพียวกระเด้ากระแทกปากตามไปเรื่อย ๆ “อือ ซีดดดดด เสียวเหมือนกันวะ ไม่คิดเลยซีดด” เพียวสวนควยเข้าออกปากของตามประมาณ 5 นาทีก็แตกคาปากตาม “ไอ้สัสกูจะออกแล้ว เชี่ย น้ำกู มึงแดกเข้าไปให้หมด กูรู้มึงชอบ” ตามสำลักออกมามีบ้างส่วนที่มันไหลเข้าไปแต่ตามก็พยายามจะคายออกมาให้หมด “อะ อะ ...อ้วกกก”“ไอ้สัสมึงไม่ฟังที่กูบอกเหรอว่ะ” ไอ้เพียวดึงตามขึ้นมา ก่อนจะจับให้หันหลัง “ฮืออมึงพอเถอะไอ้เพียวว ฮึก ฮึก กูขอร้องล่ะ” “มึงทำให้กูโมโหมึงไม่ยอมทำตามที่กูบอกเมื่อกี้” ตามได้แต่ร้องไห้ไป แรงกายแรงใจมันอ่อนแอไปหมดเขาไม่มีแรงจะสู้หรือขัดขืนตัวเองเลยตอนนี้ ทำไมถึงเป็นแบบนี้ ฮึก ฮืออพี่ต่อช่วยน้องตามด้วย ฮือ ตามรู้แล้วทำไมพี่ต่อถึงคอยบ่นคอยว่าตามตามอยากแข็งแรงแบบพี่ต่อแล้ว ตามได้แต่ร้องไห้คิดในใจไป “หึ กูยังไม่หายเงี่ยนเลยกูขอลองรูตูดหน่อยเถอะวะ” เพียวค่อย ๆ ถุยน้ำลายใส่มือแล้วป้ายที่ก้นตามแล้วเอาควยไปถูไถกับก้นของตามและกำลังจะพยายามดันควยเข้ามา “ฮือออ อย่าทำกู ทำไมวะ ไอ้เชี่ย มึงทำกูทำไม ฮืออ”ตามพยายามจะใช้กำลังเฮือกสุดท้ายดิ้นให้หลุดจากเพียวตามหลุดออกมาได้แต่เพียวตบเข้าที่หน้ัาอย่างแรง และกำลังจะเดินมาจับตัวตามอีกครั้งแต่ก็เหมือนเสียงสวรรค์ “เห้ย ไอ้เพียวมีคนกำลังเดินมา ไอ้สัส” เพียวได้ยินดังนั้นจึงรีบใส่กางเกงและขี้หน้าตาม“ฝากไว้ก่อนเถอะมึง”แล้วก็วิ่งออกไป ตามรีบลุกขึ้นใส่กางเกงให้ดี ๆเช็ดหน้าเช็ดตาแล้วรีบวิ่งออกมาจากห้องน้ำ เพราะกลัวว่าถ้าออกไปช้ากว่านี้ไอ้เพียวจะเข้ามาอีก ตามวิ่งสวนออกไปเจอพวกเด็กม.ต้นมาเข้าห้องน้ำกันเขาไม่สนใจอะไรอีกแล้วรีบวิ่งไปที่ห้องน้ำอีกแห่งที่หน้าอาคารหนึ่ง ตามรีบเข้าไปในห้องส้วมก่อนจะนั่งลงแล้วก็ร้องไห้ออกมาอย่างสะอึกสะอื้น“ฮือ ฮือ” ตามนั่งร้องไห้ตัดพ้อตัวเองสารพัด ว่าตัวเองนั้นอ่อนแอไม่ยอมฟังคำเตือนของพี่ต่อ แล้วไหนจะเกิดมาโชคร้ายมาเรียนโรงเรียนก็มาเจอแต่คนแบบนี้ สู้โรงเรียนเก่าที่มีแต่คนนิสัยดี ๆคอยช่วยเหลือกัน มาเรียนที่นี่ตามเหมือนตัวคนเดียวเพราะเป็นเด็กตามจังหวัดเลยไม่มีเพื่อนฝูงมากมายอะไรตามนั่งอยู่อย่างงั้นนานแค่ไหนไม่รู้ ตามก็ตัดสินใจกลับบ้าน

          พักนี้ตามมันแปลก ๆไปเขาสังเกตได้ วันนี้ต่อรีบกลับมาบ้านเร็วเพราะรู้สึกเป็นห่วงน้องชายตัวเองแต่กลับมาก็เห็นว่าตามยังไม่กลับมา นี้มันก็หกโมงจะทุ่มนึงแล้ว ทำไมยังไม่กลับมานะสักพักตามก็กลับมา ดูท่าทางมอมแมม “ไง กลับมาแล้วเหรอ ดูเหนื่อย ๆ เป็นไรเปล่าวะเรียนเหนื่อยขนาดนั้นเลยเหรอ แล้วชุดมึงไปทำอะไรมา” ตามก้มหน้าก้มตาตอบพี่ชายเพียงแค่คำเดียว “ครับ” ก่อนจะเดินขึ้นไปข้างบน “เออแล้วรีบลงมากินข้าวเลย อย่าให้กูรอนานนะ กูซื้อของชอบมึงมาด้วย”ตามรีบวิ่งขึ้นไปข้างบนห้อง น้ำตามันไหลออกมา เขาไม่อยากให้พี่ชายเห็นเลยตอนนี้ตามนั่งอยู่ในห้องสักพักก่อนจะเปลี่ยนเสื้อแล้วลงมาเจอพี่ชายนั่งรอกินข้าวอยู่บรรยากาศในห้องมันแสนเงียบ เพราะไม่มีใครคุยอะไรกันต่อนั่งสังเกตุอาการของน้องชายไปเรื่อย ๆ ส่วนตามก็นั่งกินข้าวเงียบ ๆ ก้มหน้าก้มตาต่อนั่งสังเกตไปเลยก่อนสายตาดีมองไปเห็นรอยที่คอ มันเป็นรอยใหม่ ๆ เขารู้ ที่ไอ้ตามมันไม่พูดไม่จากับเขาเพราะมันมีคนอื่นเหรอว่ะต่อคิดในใจก่อนจะรู้สึกโมโหขึ้นมาอย่างมาก ลุกขึ้นแล้วพูดเสียงดังใส่ตาม“ไอ้ตามมึงไปทำไรมา” “....” ตามเงียบ “กูถามได้ยินไหม มึงไปเอากับใครมามึงมีคนอื่นเหรอ ไอ้สัส” ต่อเดินไปจับไหล่น้องชายไว้แน่นด้วยความรูสึกโมโหพร้อมออกแรงเขย่าตามเงยหน้ามามองพี่ชายของตนก่อนที่น้ำตามันไหลออกมาไม่หยุด ตาแดงก่ำอย่างคนร้องไห้หนักมาทั้งวันต่อรู้สึกตกใจเป็นอย่างมากจากที่โมโหเปลี่ยนอารมณ์เป็นตกใจ นี่มันอะไรกัน......

ไทยรัฐ

เอาไอ้เด็กพวกนั้นมาเย็ดเลยพี่ต่อ เอาให้เข็ดลาบไปเลย

takeshi

ขอบคุณครับ

พุททกา

ขอบคุณครับ

minone

รอลุ้น​ตอน​ต่อไป​นะ​คับ​ขอบคุณ​คับ​ผม​

lovelovena

ขอบคุณครับ

freezz

สงสารตาม  ไอ้เพียวต้องโดนพี่ต่อจับเย็ด หึหึ

lieber_dich

จัดการเอาให้หนัก

pipi1

ขอบคุณครับ

basic55

ขอบคุณครับ

JaoBoom

ขอบคุนครับ

gamgamm

ขอบคุณครับ

gaybin

น่าสงสารตาม

butane

ขอบคุณ​มาก​นะ​ครับ​

ดอกม่วง

ไอ้เพียวมึงตายแน่ แต่ก็แอบหวั่นๆว่า สักวันเพียวจะตามง้อตาม นี่เพิ่งเริ่มดราม่าใช่ไหม ขอแบบจัดหนักๆ น้ำตาไหลพรากเลยนะ ชอบๆ ขอบคุณครับ

Chinnawat_phrom

สงสารตามจังเลย

ROSY712

ขอบคุณครับ

Keyin

กระทืบเลยพี่ต่อ

わたし...。

ขอบคุณครับ

Mintaro

เพียวไม่แน่จริงนิ รุมทำไม ทพไมไม่เดี่ยวๆ ถึงตามจะสู้ไม่ได้แต่มีโอกาสรอดสูง