คนเมืองคาว ของนายเอ็กซ์ กันภัย จากจีแกงค์ กระทู้ที่ 5

kabuki

.กลางดึกที่บ้านซุ้มนาย สองภพกระโดดลงจากหลังม้าไผ่ทองแล้วนำไปผูกไว้กับรั้วข้างบ้านชายหนุ่มค่อยๆเดินขึ้นไปบนบ้านด้วยความเงียบ เขาเดินขึ้นไปบนชั้นสามซึ่งเป็นอาณาจักรของพวกเขาสามพี่น้อง "ป็อก ป็อก ป็อก" เสียงเคาะประตูดังขึ้นเบาๆ

"ทำไมมาซะดึกเลยพี่สอง..ผมจะนอนอยู่แล้วนะ"สามเมืองงอแงทันทีเมื่อเห็นพี่ชาย

"ก็ต้องรอให้พ่อ,แม่ขึ้นนอนก่อนซิวะ"

"พี่สองมีเรื่องอะไรจะคุยกับผมเหรอ?" สามเมืองเริ่มต้นสนทนา

"มึงสัญญากับกูได้ไหมว่าจะไม่บอกเรื่องนี้กับใคร..เราจะรู้กันแค่สองคนพี่น้อง"

"บอกพี่หนึ่งได้หรือเปล่า?"

"ไม่ต้องบอก..เดี๋ยวพี่หนึ่งก็จะกลับอเมริกาแล้ว"สองภพลากแขนสามเมืองมานั่งบนเตียง

"โอเค..โอเค..ไม่บอกก็ได้มีอะไรว่ามาเลย" น้องชายตัวแสบทำตาโตด้วยความอยากรู้

"มึงยังรักกูอยู่หรือเปล่าวะไอ้สาม?" สองภพกั้นใจถามเบาๆ

"ถามอะไรวะ..อย่าบอกนะว่าพี่จะเล่นตูดผม ไม่เอานะหึ หึ หึ"

"ไอ้บ้า..กูไม่หน้ามืดขนาดนั้นหรอก มึงเป็นน้องชายกูนะเว้ย"

"แล้วพี่สองถามทำไมล่ะ?"

"ก็แค่อยากรู้..เพราะเรื่องที่กูจะขอร้องมึงมันหมายถึงชีวิตของมึงด้วย..ตกลงมึงยังรักกูอยู่หรือเปล่า"

"รักซิครับ ก็พี่สอง..เป็นพี่ชายของผมนี่น่าผมก็ต้องรักซิ มันเป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้ว" สามเมืองพูดด้วยความอาย

"ขอบใจมากไอ้สาม..กูก็รักมึงมากรู้ไหม เพราะมึงก็เป็นน้องชายคนเดียวของกู"

"ตกลงพี่สองมีอะไรให้ผมช่วยเหรอครับ?" สามเมืองถามเข้าประเด็น

"เรื่องแต่งงาน...ถ้ามึงรักกูมึงต้องช่วยกูนะไอ้สามถ้ามึงช่วยกูได้กูจะให้มึงเป็นหุ้นส่วนคนเมืองคาวกับกู"

"จริงๆนะ..แล้วพี่สองจะให้ผมทำอะไร"

"มึงฟังกูดีๆนะไอ้สาม..คืออย่างงี้........"สองภพรวบมือน้องชายไว้แน่น และเริ่มสนทนาถึงเรื่องแผนการที่เขาทั้งสองคนจะต้องร่วมมือกัน

......................

"อุก..อุก..อุก..โอ๋..โอ้ย..หิวน้ำ ขอน้ำกินหน่อยอุก อุก..."

"อ้าว..ฟื้นแล้วเหรอพ่อหนุ่ม สลบไปหลายวันเลยนะเอ็ง"ชายชราเดินเข้ามาตามเสียงร้องของผู้ที่ขอน้ำดื่ม แล้วประคองตัวของเขาให้ลุกนั่งพร้อมกับส่งขันน้ำดื่มไปให้

"ลุงครับ..ผมมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?"ผู้ป่วยถามด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง

"ข้าออกเรือไปหาปลาแถวฝั่งโน้น..อยู่ๆเอ็งก็ลอยมาติดแห่ของข้าตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้..ข้าก็เลยช่วยเอาไว้"

"ขอบคุณมากครับลุง อุก อุก ที่ช่วยชีวิตผม..ผมจะไม่ลืมพระคุณของลุงเลยครับ" ผู้ป่วยยกมือไหว้ชายชราด้วยความซาบซี้ง

"ไม่เป็นไรลูก..คนไทยเหมือนกัน แล้วนี่เอ็งไปทำอะไรมาล่ะพ่อหนุ่ม..ถึงได้ถูกเขายิงถ่วงทะเลมาแบบนี้?" ชายชราถาม

"ผมหนีพวกค้ายามาครับ..พวกมันจะฆ่าผม"

"เอ็งโชคดี..ที่ลูกกระสุนไม่โดนที่สำคัญ ข้าผ่าเอากระสุนออกให้แล้วนะเอ็งปลอดภัยแล้วล่ะ พักอีกสักหน่อยก็คงดีขึ้น"

"ขอบคุณครับ...ผมสลบไปกี่วันครับลุง?"

"ก็สองสามวัน..แล้วเอ็งชื่ออะไรล่ะพ่อหนุ่ม?"

"ผมชื่อภูแสงครับ..บ้านผมอยู่เชียงใหม่"ภูแสงตอบด้วยความสุภาพ

"แล้วเอ็งมาทำอะไรแถวนี้ล่ะลูก?" ชายชราหันไปตักข้าวต้มและส่งให้ภูแสง"กินซะหน่อย จะได้มีแรง"

"ผมถูกหลอกมาค้ายาครับ แต่ผมรู้ตัวซะก่อน พวกมันก็เลยจะฆ่าผมปิดปาก"

"สมัยนี้มันอันตรายเหลือเกิน..อย่าไปไว้ใจใครง่ายๆอีกนะลูก"

"ลุงชื่ออะไรครับ?"

"ข้าชื่อปอง..กินข้าวซะ จะได้มีแรง"ลุงปองยิ้มแห้งๆให้ไอ้หนุ่มเลือดร้อน

"ครับลุง..." ภูแสงตักข้าวต้มเข้าปากด้วยความหิว"ที่นี่ที่ไหนครับลุง?"

"โขงเจียม" ลุงปองตอบสั้นๆ

"โขงเจียม อุบลฯเหรอครับ?"

"ใช่..ไปอีกหน่อยก็ถึงแม่น้ำสองสีแล้ว"

"ลุงครับ..แถวนี้มีโทรศัพท์ไหมครับ?"ภูแสงถาม

"เอ็งจะทำไม..รักษาตัวให้หายซะก่อนเถอะ เรื่องอื่นค่อยว่ากันทีหลัง"

"ผมเป็นห่วงพ่อครับลุง แกก็คงจะเป็นห่วงผมเหมือนกัน ผมอยากโทรไปหาพ่อครับ"

"ข้ามีเครื่องเก่าๆอยู่เครื่องหนึ่ง ลูกชายมันทิ้งไว้ให้ แต่ข้าไม่ค่อยได้ใช้หรอกเดี๋ยวข้าไปเอามาให้"

"ขอบคุณครับ แล้วลูกชายลุงไปไหนล่ะครับ?"

"มันไปทำงานที่กรุงเทพฯ นานๆจะกลับมาสักที" ลุงปองส่งมือถือรุ่นเก่าให้ภูแสง

"แล้วลุงปองอยู่คนเดียวเหรอครับ?"

"อยู่คนเดียว..เมียข้าตายไปตั้งนานแล้ว"

"ผมเสียใจด้วยครับ"

"ไหนเอ็งบอกว่าจะโทรหาพ่อของเอ็ง..รีบๆโทรซะแล้วก็มานอนพักเอาแรงจะได้หายเร็วๆ"

"ครับลุง"

..................................

"ฮัลโหล" เสียงปลายสายของลุงคำแสง

"พ่อจ๋า..ฉันเองจ้ะพ่อ ฉันคิดถึงพ่อเหลือเกินจ้ะพ่อสบายดีไหม?" ไอ้หนุ่มเลือดร้อนยิ้มทั้งน้ำตาเมื่อได้ยินเสียงผู้เป็นบิดาอีกครั้ง

"ไอ้แสง..เอ็งเป็นอย่างไงบ้างลูก ตอนนี้เอ็งอยู่ที่ไหนลูก"ลุงคำแสงเองก็ดีใจไม่แพ้กัน

"พ่อไม่ต้องเป็นห่วงฉันนะจ๊ะ..ฉันสบายดี ตอนนี้ฉันอยู่ที่โขงเจียมกับลุงปองจ้ะพ่อ"

"แล้วเอ็งจะกลับมาบ้านเมื่อไหร่ลูก?"

"ฉันต้องกลับไปแน่ๆจ้ะ เพราะฉันยังมีอะไรที่จะต้องสะสาง"ภูแสงเสียงดังขึ้นจนลืมตัว

"อะไรลูก..เอ็งจะมาสะสางอะไรของเอ็ง"

"อ๋อ..ไม่มีอะไรจ้ะพ่อ..นายน้อยเป็นยังไงบ้างจ๊ะ?" ภูแสงเปลี่ยนเรื่องคุย

"นายน้อยสบายดีลูก..อีกไม่กี่วันนายน้อยก็จะแต่งงานกับคุณหนูแดงแล้ว"

"แต่งงาน" ภูแสงบอกไม่ถูกกับความรู้สึกของเขาในเวลานี้ทำไมเขาถึงรู้สึกหวงนายน้อยขึ้นมาอย่างจับใจ

"แล้วเอ็งจะกลับมางานแต่งของนายน้อยไหมวะไอ้แสง..ข้าจะได้บอกนายน้อยให้"

"ไม่กลับจ้ะ..ไม่กลับ พ่ออย่าบอกนายน้อยนะจ๊ะว่าฉันอยู่ที่ไหน"ภูแสงกำชับ

"ถ้าเอ็งไม่ให้บอก ข้าก็จะไม่บอก"

"แค่นี้ก่อนนะจ๊ะพ่อ..ฉันยืมโทรศัพท์ของลุงปองแกใช้นะจ้ะ"

"เออๆๆ..แล้วโทรมาหาพ่อบ่อยๆนะไอ้แสง"

"ฉันรักพ่อนะจ๊ะ..สวัสดีจ้ะ"

.................................

งานแต่งของสองภพกับหนูแดงถูกจัดขึ้นที่โรงแรมห้าดาวในตัวเมืองเชียงใหม่อย่างยิ่งใหญ่อลังการตามความประสงค์ของคุณสุพรรษามีแขกมาร่วมแสดงความยินดีหลายร้อยคนทีเดียว...ท่ามกลางความวุ่นวายของงานไฮโซมีระดับแต่อีกมุมหนึ่งของงานมีเด็กหนุ่มชาวพม่านามว่าลีซอยืนดูอยู่เงียบๆคนเดียวกับหยาดน้ำตาที่ไหลลงมาอาบแก้มเด็กหนุ่มมองเห็นป้ายบนเวทีเขียนไว้ว่า "สุขสันต์วันวิวาห์สุพรรณี&สองภพ" เพียงแค่นี้ทำให้เขาพาลคิดไปว่านายน้อยไม่ใช่ของเขาอีกต่อไปแล้ว

"ไอ้ลีซอ..อย่าร้องไห้ซิวะ มึงไม่เชื่อใจนายน้อยของมึงแล้วเหรอ"สินชัยเดินเข้ามาปลอบหนุ่มพม่าด้วยความเป็นห่วง

"ผมเชื่อใจครับ..แต่ผมยังทำใจไม่ได้ ผมรักนายน้อยมากเหลือเกินครับพี่เอ"

"กูรู้ว่ามึงรักนายน้อย..แต่มึงลองคิดดูซิไอ้ลีซอมึงเองยังเจ็บขนาดนี้ แล้วมึงคิดเหรอว่าไอ้นายน้อยของมึงมันจะไม่เจ็บ กูว่ามันเจ็บซะยิ่งกว่ามึงอีกนะมันต้องแต่งงานกับคนที่มันไม่ได้รัก มันโดนบังคับนะเว้ย มึงดูหน้ามันซิ ไม่มีรอยยิ้มไม่มีความสุขเลย"

"ผมเข้าใจแล้วครับพี่เอ..ผมสงสารนายน้อยครับ"หนุ่มพม่ายิ้มทั้งน้ำตา

"เช็ดน้ำตาซะ..แล้วออกไปนั่งกับพวกกูที่โต๊ะถ้านายน้อยมันมองลงมาไม่เห็นมึงอยู่ตรงนั้น มันจะคิดมากนะเว้ย" สินชัยส่งผ้าเช็ดหน้าให้หนุ่มลีซอ

"ครับพี่เอ"

........................

สองภพเดินตรงมาที่โต๊ะของหนึ่งสยามและสามเมือง เขาดึงแขนของน้องชายตัวแสบออกมาจากโต๊ะทันทีด้วยท่าทางที่เป็นกังวลหนึ่งสยามมองตามน้องชายทั้งสองด้วยความสงสัยระคนแปลกใจ

"พวกแกจะไปไหนกัน ไอ้สอง,ไอ้สาม?"หนึ่งสยามตะโกนถาม

"เดี๋ยวมาครับพี่หนึ่ง" สองภพหันมาตอบ

"คุณแม่ดูซิครับ..ปรกติไอ้สองคนนี้มันไม่เคยคุยกันดีๆสักครั้ง"หนึ่งสยามหันไปคุยกับคุณขวัญเชิญที่นั่งอยู่โต๊ะถัดไป

"ก็ดีแล้วนี่ลูก..น้องพูดกันดีๆ เห็นแล้วแม่ก็สบายใจไปด้วย"

"แต่หนึ่งว่าไอ้สองคนนี้มันต้องมีเรื่องอะไรสักอย่างแน่ๆ"หนึ่งสยามทำหน้าไม่ไว้ใจน้องชายทั้งสองคน

"คิดมากไปหรือเปล่าลูก" คุณขวัญเชิญยิ้มเย็นๆ

........................

"ทำไมมึงต้องกินเหล้าเยอะด้วยวะไอ้สาม" พอพ้นสายตาของผู้คนสองภพก็ขึ้นเสียงกับสามเมืองทันที

"ทำไมล่ะพี่สอง..กลัวแผนการอันชั่วร้ายจะไม่สำเร็จเหรอครับ"

"ก็เออซิวะ..อย่าลืมซิว่ามึงสัญญากับกูไว้แล้วห้ามเปลี่ยนคำพูดนะมึง"

"แล้วถ้าผมไม่ทำตามแผนการของพี่สองล่ะ" น้องชายตัวแสบส่งสายตาเจ้าเล่ห์

"ไม่ได้นะเว้ยไอ้สาม ไม่งั้นกูพังแน่" สองภพตะโกนใส่หน้าน้องชาย

"ถ้างั้นพี่สองก็พูดเพราะๆกับผมบ้างซิครับ..ตั้งแต่ผมจำความได้ พี่สองยังไม่เคยพูดเพราะๆกับผมเลย..ดีแต่พูดกับไอ้ลีซอทั้งๆที่มันก็ไม่ใช่น้องของพี่สองสักหน่อย"สามเมืองตาแดงที่ตัดสินใจพูดในสิ่งที่ค้างคาอยู่ในจิตใจของเขามานานนับสิบปี

"เออ..เออ..ก็กู..เออ" สองภพอึ้งในสิ่งที่ได้ยิน ชายหนุ่มถึงกับพูดอะไรไม่ออก

"พี่สองพูดเพราะๆกับผมไม่ได้ใช่ไหมล่ะ ต้องกับไอ้ลีซอคนเดียว"สามเมืองหลบสายตาของพี่ชายเมื่อรู้ว่าน้ำตาแห่งความอ่อนแอของเขากำลังจะไหลออกมา

"ไม่ใช่อย่างงั้นนะไอ้สาม..แต่กูกระดากปากโว้ย"

"ถ้าอย่างงั้นก็กระดากต่อไปเถอะ ผมก็กระดากใจที่จะช่วยพี่เหมือนกัน"สามเมืองทำท่าจะเดินออกไปจากตรงนั้น

"ก็ได้สาม..ช่วยพี่หน่อยนะน้องรัก"สองภพพูดตามหลังน้องชายเบาๆ

"ผมไม่ได้หูฝาดใช่ไหมครับพี่สอง"

"ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป พี่จะพูดเพราะๆอย่างที่สามต้องการนะครับ"สองภพยิ้มให้น้องชาย

"สามรักพี่สองครับ" อยู่ๆน้องชายตัวแสบก็โผเข้าไปกอดพี่ชายของเขาไว้แน่นด้วยความดีใจ

"พี่ก็รักสามครับ เราอย่าทะเลาะกันอีกนะน้องรัก"

"ครับพี่สอง"

"วันนี้อย่าดื่มมากนะเรา เดี๋ยวจะเมา..งานจะไม่สำเร็จ"สองภพกำชับ

"งานของสามไม่มีพลาดอยู่แล้ว..ว่าแต่พี่สองเถอะอย่าลืมหน้าที่ของตัวเองก็แล้วกัน"

พี่รู้แล้วน่า"

"พี่สอง..สามว่าเรากลับไปในงานดีกว่า เจ้าบ่าวหายมานานๆแบบนี้ไม่ดีนะครับ..เดี๋ยวแม่ยายไม่ปลื้มเอานะ"

"อย่ามาแซวพี่เลย..แม่ยายใครกันแน่วะ"

.....................

สองหนุ่มพี่น้องเดินกลับเข้ามาในงานเลี้ยงด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข สองภพกับสามเมืองพูดคุยกันอย่างสนิทสนมแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเหตุการณ์ทั้งหมดตกอยู่ในสายตาของหนึ่งสยามมาโดยตลอด จนเขาอดที่จะแปลกใจกับพฤติกรรมของน้องชายทั้งสองคนไม่ได้

"ไปไหนกันมา..ไอ้สอง,ไอ้สาม?" หนึ่งสยามถามน้องชายทั้งสอง

"ไปห้องน้ำครับพี่หนึ่ง" สามเมืองตอบแล้วก็นั่งลงที่เก่า

"พี่ว่าพวกแกแปลกๆไปนะ"

"แล้วพี่หนึ่งไม่ดีใจเหรอครับ..ที่ผมกับไอ้สามไม่ทะเลาะกันเหมือนเด็กๆแล้ว"สองภพยิ้มอย่างสบายใจ

"ถ้าเป็นอย่างงั้นได้ก็ดี..คุณพ่อคุณแม่จะได้หายห่วงสักที"

"พี่สอง..หายไปไหนมาคะ ปล่อยให้หนูแดงยืนอยู่คนเดียวตั้งนาน"สาวร่างอวบวิ่งเข้ามาเกาะแขนว่าที่สามี

"ผมไปห้องน้ำมาครับ..หนูแดงนั่งพักเหนื่อยก่อนซิเดินรับแขกมาทั้งวันแล้วนะ" สองภพลุกขึ้นเลื่อนเก้าอี้ให้เจ้าสาวนั่งข้างๆ

"ขอบคุณค่ะ..พี่หนึ่ง,พี่สามคะวันนี้หนูแดงสวยไหมคะ?" เจ้าสาวร่างอวบโปรยยิ้มไปรอบโต๊ะ

"สวยมากครับ" หนึ่งสยามตอบ แต่สามเมืองได้แต่อมยิ้ม

"ดื่มไวน์หน่อยนะครับ" สองภพส่งแก้วไวน์ให้เจ้าหล่อน

"จะดีเหรอคะพี่สอง..วันนี้เป็นวันมงคลของเรานะหนูแดงไม่อยากเมาค่ะ"

"ยิ่งเป็นวันมงคลซิครับยิ่งต้องดื่ม..ฉลองกันหน่อยนะครับหนูแดง"สามเมืองพูดแล้วหันไปยิ้มกับสองภพอย่างรู้ทัน หนึ่งสยามมองน้องชายทั้งสองอย่างไม่ไว้ใจ

"ชนแก้วกันหน่อยครับ..พี่หนึ่งด้วยครับ"สองภพยกแก้วไวน์ขึ้น

"โชคดีครับหนูแดง..พี่หวังว่าคืนนี้น้องสะใภ้ของพี่คงจะมีความสุขนะครับ"หนึ่งสยามพูดด้วยรอยยิ้มเรียบๆ

"พี่หนึ่งอ่ะ..พูดอะไรก็ไม่รู้หนูแดงอายนะ"สาวร่างอวบเผลอตัวยกไวน์ดื่มจนหมดแก้ว

....................

"พี่เอ..ทำไมนายน้อยไม่เดินมาโต๊ะเราบ้างครับ?"ต่อศักดิ์ถามหลังจากที่เห็นนายน้อยเดินควงเจ้าสาวไปทั่วทุกโต๊ะรอบงาน

"มันคงจะเทคแคร์พวกแขกก่อนล่ะมั่ง..เดี๋ยวมันก็มาน่า"สินชัยหันไปพูดกับแฟนหนุ่ม

"ไม่มาก็ดีแล้ว..ผมไม่อยากเห็นคุณหนูแดง ดูซิเมาเป็นหมูเชียว..ทุเรศ" ลีซอพูดเสียงกระแทก

"อะไรของมึงวะ..เมาเป็นหมู เขามีแต่เมาเหมือนหมาเว้ยหึ หึ หึ" สินชัยหัวเราะ

"ก็คุณหนูแดงอ้วนเหมือนหมูนี่ครับพี่เอ"

"พี่ลีซอหึงนายน้อยเหรอครับ?" ต่อศักดิ์ถาม

"ไม่ได้หึง..แต่..."

"แต่มันเป็นภาพที่บาดใจใช่ไหมวะ..ไอ้ลีซอ"

"ผมไม่อยากเห็นครับพี่เอ" หนุ่มลีซอก้มหน้าลง

"เออ..กูเข้าใจ แต่มึงต้องเข้มแข็งนะเว้ยกูเชื่อว่าไอ้นายน้อยมันรักมึงคนเดียว"

"ทำไมพี่เอคิดอย่างงั้นล่ะครับ?"

"ขนาดกูหลงรักมันมาตั้งนาน มันยังไม่เคยสนใจกูเลย..มึงต้องเชื่อใจมันนะเว้ย..ลีซอ"

"ครับพี่เอ" ลีซอตอบสั้นๆ

"ลุงคำแสงมาแล้ว ไม่ต้องพูดเรื่องนี้แล้วนะครับ" ต่อศักดิ์เตือนลีซอและสินชัยเมื่อเห็นลุงคำแสงกำลังเดินเข้ามาใกล้

"นายน้อยเป็นยังไงบ้างวะ หล่อหรือเปล่า ข้าอยากเห็น ไหนล่ะ..นายน้อยอยู่ไหน" ชายชรานั่งลงข้างๆลีซอแล้วชะเง้อคอมองหานายน้อย

"มันกำลังรับแขกอยู่ครับลุง..ที่รีสอร์ทเป็นยังไงบ้างครับ?"สินชัยถาม

"เรียบร้อยดีลูก"

"ลุงคำได้ข่าวพี่แสงบ้างไหมครับ หายไปนานแล้วนะ?" ต่อศักดิ์ถาม

"ข้าก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันไปอยู่ที่ไหน" ชายชราเงียบไปสักพักก่อนที่จะตอบ

"ผมคิ้ดเติงหาอ้ายแสงนักขนาดคับป้อคำ ตะวานก็ฝันถึงอ้ายแสงตวยคับ"หนุ่มพม่ากอดพ่อบุญธรรมไว้แน่นเมื่อพูดถึงพี่ชายนอกสายเลือด

"ไอ้แสงมันรักเอ็งมากนะไอ้ลีซอ อีกไม่นานมันก็จะคงกลับมาหาเอ็ง"ชายชราลูบหัวลีซอเบาๆด้วยความรักและเอ็นดู

........................

"ตาสามจะไปไหนลูก?" คุณขวัญเชิญถามลูกชายคนเล็กเมื่อเห็นเขากำลังจะเดินออกไปจากงานเลี้ยง

"สามจะไปกินเหล้าต่อกับเพื่อนๆครับคุณแม่" ชายหนุ่มหันมาตอบ

"แล้วไม่อยู่ส่งตัวพี่สองเข้าห้องหอก่อนเหรอลูก?"

"ไม่ล่ะครับ..สามไปกินเหล้าดีกว่า"

"ช่างมันเถอะคุณ ปล่อยมันไปเถอะ..ไอ้นี่มันแสบ"นายใหญ่หันไปพูดกับภรรยา

"ระวังตัวนะลูก อย่ากลับบ้านดึกนะจ๊ะ"

"สามกลับเช้าครับคุณแม่ ฮา ฮา ฮ่า" แล้วสามเมืองก็เดินหัวเราะร่าออกไป

"ไอ้ลูกคนนี้" นายใหญ่บ่นเบาๆ

"คุณดูลูกสะใภ้ของคุณซิคะ เมาไม่ได้เรื่องเลย" คุณขวัญเชิญสะกิดให้นายใหญ่ดูหนูแดงซึ่งกำลังนั่งกระดกไวน์อยู่ข้างๆสองภพด้วยอาการเมามาย

"คุณลูกคะ..อย่าดื่มมากซิคะ ไม่งามเลยค่ะ"คุณสุพรรษาเดินเข้ามากระซิบลูกสาวเบาๆ

"ก็หนูแดงมีความสุขนี่คะ..คุณแม่ขาาาาาา"สาวร่างอวบลากเสียงยาวจนโต๊ะข้างๆหันมามอง

"ไม่เป็นหรอกครับน้าษา น่ารักดีครับ ผมชอบ หึ หึ หึ"สองภพกั้นใจกอดหนูแดงไว้ในอ้อมแขน

"ไม่นะคะ..ไม่เรียกน้าษาค่ะ ต้องเรียกว่าคุณแม่ษาซิคะ"สาวใหญ่ค้อน

"ครับผม..คุณแม่ษา"

"น่ารักมากค่ะ..หนูแดงนี่ช่างโชคดีจริงๆเลยที่ได้สามีน่ารักอย่างตาสอง คุณแม่ษาดีใจมากค่ะ"

"จะโชคดีพ้นคืนนี้หรือเปล่าวะ" หนึ่งสยามพูดเบาๆในลำคอ

"อะไรนะคะตาหนึ่ง..ว่าอะไรนะคะ?"สาวใหญ่หันไปถาม

"เออ..ไม่มีอะไรครับน้าษา คือว่าผมเมาแล้วอ่ะครับ..อยากกลับบ้านครับ"

"ได้กฤษ์ส่งตัวเจ้าบ่าวเจ้าสาวเข้าห้องหอพอดีเลยค่ะ..พวกเราเตรียมตัวกันดีกว่านะคะ" คุณสุพรรษายิ้มเชื้อเชิญญาติทางฝ่ายเจ้าบ่าว

........................

ห้องหอของเจ้าบ่าวเจ้าสาวในค่ำคืนนี้ก็คือห้องสวีทในโรงแรมหรูนั้นเองแผนการของสองภพกับสามเมืองเป็นไปอย่างราบรื่นโดยที่ไม่มีใครสงสัยเลยนอกจากหนึ่งสยามเพียงคนเดียวหลังจากการส่งตัวเจ้าบ่าวเจ้าสาวเข้าห้องหอเรียบร้อยแล้ว สองภพก็ดำเนินแผนการขั้นต่อไปโดยทันที

"หนูแดงครับ...มานั่งดื่มเป็นเพื่อนผมก่อนนะครับผมกำลังมีความสุขครับ" ชายหนุ่มทำเสียงอ้อน

"แต่หนูแดงเมาแล้วนะคะพี่สอง..แล้วหนูแดงก็ร้อนด้วยหนูแดงอยากถอดชุดเจ้าสาวออกค่ะ"

"มาดื่มต่ออีกหน่อยนะครับ..แล้วเราค่อยถอดเสื้อผ้าพร้อมๆกันไม่ดีเหรอครับ"ชายหนุ่มทำหน้าทะเล้นให้สาวร่างอวบจนเจ้าหล่อนอ่อนระทวย

"ว๊าย..พี่สองพูดน่าเกียจ หนูแดงอายนะคะ"

"ไม่ต้องอายหรอกครับ อีกหน่อยเราก็จะเป็นผัวเมียกันแล้วนะ"

"พี่สองอ่ะ..ก็ได้ค่ะหนูแดงจะดื่มเป็นเพื่อน"

ไวน์ขวดแล้วขวดเล่าที่สองภพตั้งใจจะมอมหนูแดงให้เมามายตามแผน แต่สาวเจ้าดูท่าทางจะคอแข็งเสียเหลือเกิน

"พี่สองคะ อ่า..หนูแดงว่าเราไปนอนกันเถอะค่ะหนูแดงอยากทำรักกับพี่สองแล้วค่ะ นะคะ นะคะ" เพราะความเมาทำให้สาวร่างอวบกล้าพูดได้ถึงขนาดนี้

"หนูแดงเมาแล้วเหรอครับ"

"ค่ะ"

"ผมว่าหนูแดงไปอาบน้ำให้สดชื่นก่อนดีกว่า..เดี๋ยวผมจะจัดที่นอนรอนะ" ชายหนุ่มยิ้มเจ้าเลห์

"ก็ได้ค่ะ..เดี๋ยวหนูแดงมานะคะ อ้วก..อ้วก..อ่า..." สาวอวบเดินโซเซเข้าห้องน้ำตามความต้องการของสองภพชายหนุ่มรู้สึกว่าตัวเองก็เมาเหมือนกันแต่ทุกอย่างที่วางไว้ต้องเป็นไปตามแผน เขาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วกดหาสามเมืองในทันที

"ฮัลโหล..มาได้แล้วครับน้องรัก ทุกอย่างเป็นไปตามแผนครับ"

"โอเค..ผมจะไปเดี๋ยวนี้ครับพี่สอง โอ๋..โอ๋" สามเมืองมีน้ำเสียงออแอ้

ไม่นานนักก็มีเสียงเคาะประตูเบาๆ "ป๊อก ป๊อกป๊อก" สองภพเดินไปเปิดประตูให้น้องชายด้วยความใจร้อน

"อือหือ..แกไปกินเหล้าที่ไหนมาวะ ทำไมเมาอย่างงี้แล้วจะทำอะไรได้เหรอเนี่ย เห้อออ.." สองภพโวยวายเมื่อเห็นท่าทางของน้องชายเมาเกินกว่าที่คิด

"ผมไหวเพ่..รับรองผมจะเย็ดอีอ้วนให้สุดฝีมือเล้ยยย"

"พูดเบาๆซิวะ เดี๋ยวเขาได้ยิน"

"ก็ได้..ก็ได้ ขอโทษพี่ เมาเว้ยยย.."

สองภพลากแขนน้องชายเข้ามาในห้องอย่างทุลักทุเล แล้วอยู่ๆสองหนุ่มพี่น้องก็เดินสะดุดขากันเองโดยไม่ได้ตั้งใจส่งผลให้พวกเขาทั้งคู่หกล้มลงไปกองอยู่กับพื้นในสภาพที่สามเมืองนอนทับบนร่างของสองภพอย่างแรงใบหน้าอันหล่อเหลาของสองหนุ่มชนกันอย่างจัง ริมฝีปากของสามเมืองประกบลงบนปากบางๆของพี่ชายด้วยความบังเอิญ

สองหนุ่มพี่น้องจ้องมองตาของกันและกันด้วยจิตใจที่หวั่นไหว แล้วอยู่ๆสามเมืองก็ค่อยๆสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากของพี่ชายอย่างนุ่มนวลสองภพหลับตาเคลิ้มพร้อมกับกอดน้องชายของเขาไว้อย่างลืมตัว สามเมืองดูดปากของพี่ชายด้วยความร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ...สองพี่น้องดูดกินน้ำลายของกันและกันอย่างเมามันส์จนกระทั่งเสียงในห้องน้ำเงียบลงสองภพได้สติผลักร่างของสามเมืองจนกระเด็นออกไป

"แกจูบพี่ทำไมไอ้สาม?" สองภพเอามือปิดปากตัวเองด้วยความตกใจ

"ก็สามอยากจูบนี่ครับ ปากพี่สองหวานจัง ขอสามจูบอีกนะ"สามเมืองคลานเข้ามาหาพี่ชาย

"ไม่ได้นะสาม เราเป็นพี่น้องกันนะเว้ย"

"ไม่เห็นเป็นไรเลยพี่สอง เราก็อย่าบอกใครซิครับ..สามรักพี่สองนะครับ"

"ไม่เอา..สาม แกกำลังจะทำให้พี่เป็นบ้ารู้ไหมเรารักกันไม่ได้นะเว้ย โอ้ย..ทำไมต้องเป็นอย่างงี้ด้วยวะ"

"ความรักมันเลือกได้เหรอครับพี่สอง สามรักพี่สองมานานแล้วนะ..ตอนนั้นสามกลัวบาปสามถึงยอมทรมานอยู่คนเดียว แต่ตอนนี้สามไม่กลัวอะไรอีกแล้วครับขอให้สามได้มีพี่สองก็พอ" สามเมืองสารภาพความในใจ

"แต่เราเป็นพี่น้องกันนะสาม"

"สามรู้ครับ..แต่สามห้ามหัวใจตัวเองไม่ได้สามขอโทษครับ" ชายหนุ่มก้มหน้าลง

"แล้วแผนการที่เราวางไว้ล่ะครับ..เราจะทำยังไง?"

"ไม่ต้องห่วงนะครับ..สามเต็มใจช่วยพี่สองครับ"

"ถ้าอย่างงั้นก็ถอดเสื้อผ้าออกนะสาม..ก่อนที่หนูแดงจะออกมา"

"แต่พี่สองต้องอยู่ด้วยนะครับ ถ้างั้นสามไม่ทำ"

"แต่สามต้องปลอมตัวเป็นพี่นะ แล้วพี่จะอยู่ในห้องนี้ได้ยังไง?"สองภพถามน้องชาย

"สามมีวิธีครับ"

"วิธีอะไร?"

"เอายานี้ให้ยัยหนูแดงกิน รับรองยัยหนูผีจำอะไรไม่ได้แน่ๆ"

"โอเค..ครับ งั้นก็ถอดเสื้อผ้าออกซิสาม เร็วๆครับ"

"พี่สองถอดให้สามซิครับ" สามเมืองอ้อนพี่ชายที่รัก

สองภพเดินเข้าไปถอดเสื้อผ้าให้น้องชายจนเหลือแต่ตัวล่อนจ้อน เขาผลักร่างของน้องชายให้ขึ้นไปบนเตียงนอนอย่างรวดเร็วแล้วชายหนุ่มก็ถอดชุดเจ้าบ่าวออกจากร่างกาย..เขาวางมันไว้ข้างๆเตียงเพื่อแสดงว่าผู้ชายที่นอนอยู่บนเตียงนั้นคือตัวเขาเองเขาปิดไฟให้สลัวและหอบเสื้อผ้าของสามเมืองไปเก็บไว้ในตู้เสื้อ ก่อนที่ชายหนุ่มจะวิ่งไปหลบอยู่อีกมุมหนึ่งของห้อง..บนเรือนร่างของเขามีเพียงกางเกงในสีดำแค่ตัวเดียว

"พี่สองหลับแล้วเหรอคะ?" สาวร่างอวบเดินออกมาจากห้องน้ำโดยมีผ้าขนหนูพันกายอย่างรวกๆ

"ยังครับ" สามเมืองดัดเสียงเป็นพี่ชายได้อย่างแนบเนียบ

"ว๊าย..พี่สองแก้ผ้าแล้วเหรอ"

"ครับ"

"ถ้าอย่างงั้น..หนูแดงก็พร้อมที่จะเป็นเมียพี่สองแล้วค่ะ"แล้วเจ้าหล่อนก็ค่อยๆคลานขึ้นเตียง

"แต่หนูแดงต้องดื่มไวน์แก้วนี้ให้หมดก่อนนะครับ" สามเมืองยื่นแก้วไวน์ที่ผสมยาบางอย่างให้หญิงสาว

"หนูแดงเมาแล้วนะคะพี่สอง"

"ยังไม่เห็นเมาเลย อีกแก้วเดียวนะครับ"

"ก็ได้ค่ะ..เอ..ทำไมเสียงพี่สองแปลกๆไปล่ะคะ?"

"สงสัยผมจะดื่มมากไปหน่อยน่ะครับ"

"ถ้างั้นหนูแดงดื่มแก้วนี้ แล้วเรานอนกันนะคะ"

"ครับ"

หนูแดงนอนแก้ผ้าแผ่หลาอยู่กลางเตียงเพื่อรอให้สามเมืองที่หล่อนคิดว่าเป็นสองภพลงมือเย็ดได้อย่างสะดวกสามเมืองกับลำควยขนาดพอดีมือปกคลุมไปด้วยดงหมอยอันดกดำยัดใส่ปากหญิงสาวอย่างรวดเร็วด้วยความเงี่ยนที่เป็นทุนเดิมอยู่แล้วเขากระเด้าปากของหล่อนอยู่นานนับสิบนาทีจนเจ้าหล่อนคายควยออกจากปากแล้วพูดขึ้นว่า

"พี่สองคะ..เสียบที่รูของหนูแดงเถอะค่ะ หนูแดงหิวค่ะอาา"

"ครับ"

สามเมืองกดลำควยเข้ารูหีของสาวร่างอวบอย่างว่าง่าย เขากระเด้าเย็ดอย่างชำนาญจนสาวร่างอวบร้องครวญครางด้วยความสะใจในอารมณ์

"อ่า ว้า อ้า พี่สองขาแรงๆเลยค่ะ หนูแดงเสียว อา อา"

"ได้ครับ..ผมจะเย็ดให้หนูแดงลืมโลกเลยครับอ้า อู้ววววว โอ้ยยยย อ่า..."

"หนูแดงเมา หนูแดงมองไม่เห็นหน้าพี่สองเลยค่ะ อ่า อ่า แรงๆ อ้าเสียวค่ะ หนูแดงเสียว ว้ายยย อ้า อ้า..แรงๆค่ะ"

"พี่สอง..พี่สอง ออกมาได้แล้วครับ อ้า อ้าอ้า" สามเมืองตะโกนเรียกพี่ชายพร้อมๆกับส่ายบั้นท้ายกระเด้าเย็ดหนูแดงไปด้วย

สองภพเดินควยชี้โด่ออกมาจากมุมมืด ชายหนุ่มเดินมาหยุดตรงด้านหลังของน้องชายตัวแสบสิ่งที่เขาเห็นอยู่ตรงหน้าในเวลานี้คือร่องตูดขาวๆอวบๆของน้องชายที่กำลังกระเด้าเย็ดรูหีของสาวอวบอย่างเอาเป็นเอาตายส่วนสาวเจ้าก็ได้แต่นอนแผ่หลาครวญครางสะลึมสะลือด้วยฤทธิ์ยาเมา

"มันส์ไหมวะสาม?" สองภพลูบตูดน้องชายเบาๆ

"มันส์ครับ..อ้า..แต่ถ้าได้เย็ดตูดจะมันส์กว่านี้อ้า...อ้า โอ้ย..."

"น้ำเงี่ยนจะแตกหรือยังสาม" สองภพลูบไล้เรือนร่างของน้องชายด้วยความเสน่หาเกินห้ามใจ

"ยังไม่แตกง่ายๆหรอกครับ..ควยสามอึด อ่า อ่าบางทีเย็ดเป็นชั่วโมงน้ำเงี่ยนยังไม่แตกเลยครับ ซี๊ตตต อ้า อ้า..."

"แล้วหนูแดงเป็นไงบ้าง อ้า..." สองภพรูดควยตัวเองเบาๆ

"เมายาไปแล้วครับพี่"

"เย็ดให้น้ำเงี่ยนแตกในรูหีเลยนะสาม ทำให้หนูแดงท้องให้เร็วที่สุดพวกเราจะได้ไม่ต้องทำแบบนี้อีก"

"ครับพี่สอง...สามจะเย็ดให้น้ำแตกคารูหีเลยครับโอ้ย....อ้า..ซี๊ตตตต อ้า..แต่พี่สองต้องช่วยสามนะครับ อ้า อ้า"

"จะให้พี่ช่วยอะไรน้องรัก?" สองภพเอาผ้าเช็ดตัวมาเช็ดเหงื่อตามร่องตูดและแผ่นหลังให้น้องชาย

"พี่สองจูบปากสามหน่อย อ้า อ้า สามอยากกินน้ำลายพี่สองครับ"

"ได้ครับสาม"

สองภพเดินขึ้นไปบนเตียงแล้วคุกเข่าลงตรงหน้าน้องชายอย่างว่าง่าย เขาเอามือลูบไล้ใบหน้าอันหล่อเหลาและเกลี้ยงเกาของสามเมืองอย่างรักใคร่ก่อนที่จะสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากของน้องชายด้วยความหื่น

ส่วนสามเมืองก็กระหน่ำเย็ดรูหีของหนูแดงอย่างสุดพลัง เขาดูดปากกับพี่ชายอย่างเมามันส์จนน้ำลายไหลเยิ้มล้นออกมานอกปากของทั้งคู่ เขาดันตัวพี่ชายให้ลุกขึ้นอย่างช้าๆ ลำควยขนาดเจ็ดนิ้วปกคลุมไปด้วยแพรหมอยที่ดกดำของพี่ชายลอยเด่นอยู่ตรงหน้ายังไม่ทันที่สองภพจะรู้ตัว เขาก็งับลำควยที่เยิ้มไปด้วยน้ำอยากของพี่ชายเข้าปากอย่างรวดเร็ว

"อ้า..สามทำอะไร ดูดควยพี่ทำไม อ้า อ้า"

"โอ้ย..ควยพี่สองสวยจังเลยครับ อ้า สามขอดูดหน่อยนะครับอ้า อ้า" สามเมืองกระเด้าเย็ดหีเมียพี่ชายพร้อมๆกับดูดควยของพี่ชายไปด้วย

"ได้ครับ..ถ้าสามอยากดูด..ดูดเลยครับ อ้า อ้า พี่เสียวหัวควย ดูดแรงครับ อ้า อ้า โอ้ยยย"

"อ้า พี่สองครับ น้ำเงี่ยนสามจะแตกแล้ว โอ้ยยยยย อ้าาาาาา แตกแล้วครับอ้าาาา อ้าาาา" สามเมืองฉีดน้ำเงี่ยนเข้ารูหีของสาวร่างอวบจนหมดกระโปก

"สามครับ..น้ำเงี่ยนพี่ก็จะแตกแล้วเหมือนกันอ้า อ้า ดูดควยพี่แรงๆน้องรัก อ้า ซี๊ตตตต อ้า ไม่ไหวแล้วสาม ออกแล้ว อ้าาาาา โอ้ยยยย"แล้วน้ำเงี่ยนของสองภพแตกทะลักในโพรงปากของน้องชายอย่างล้นหลาม สามเมืองได้ลิ้มรสชาติน้ำรักของผู้ชายเป็นครั้งแรกในชีวิตและที่สำคัญผู้ชายคนนั้น...คือพี่ชายของเขาเอง

"น้ำเงี่ยนพี่สองอร่อยจังเลยครับ"

"ให้พี่ชิมบ้างซิ" สองภพก้มจูบปากน้องชายเพื่อที่จะดูดกินน้ำรักของตัวเองที่ยังคงเหลืออยู่ในโพรงปากของสามเมือง

"พี่สองไปอาบน้ำกันเถอะครับ" สามเมืองจูงมือพี่ชายเข้าห้องน้ำโดยไม่รอคำตอบ

"แล้วหนูแดงล่ะสาม?"

"ปล่อยให้มันนอนอย่างงั้นแหละครับ..อีกหลายชั่วโมงกว่ามันจะรู้สึกตัว"

สองหนุ่มพี่น้องเข้ามายืนอยู่ใต้ฝักบัวเดียวกัน สามเมืองถูสบู่ให้พี่ชายไปทั่วทั้งเรือนร่างด้วยความรักใคร่ระคนหลงใหล

"สาม..เราทำแบบนี้มันไม่ดีเลยนะ สามไม่กลัวตกนรกเหรอครับ?"

"สวรรค์อยู่ในอกนรกอยู่ในใจครับพี่สอง ถึงสามไม่ทำแบบนี้สามก็ต้องตกนรกทั้งเป็นอยู่ดีขอให้สามได้ขึ้นสวรรค์บ้างนะครับพี่สอง ถึงแม้ว่าสวรรค์ของสามจะต้องแลกด้วยความบาปก็เถอะ..สามยอมครับ"

"สามรักพี่มานานหรือยังครับ?" สองภพถามน้องชายตรงๆ

"รักมานานแล้วครับ"

"แล้วทำไมเมื่อก่อนสามถึงทำท่าทางรังเกียจพี่ล่ะ?"

"สามไม่รู้..แต่สามไม่ได้เกลียดพี่สองนะครับ..สามแค่ไม่อยากเห็นพี่สองอยู่กับใคร..โดยเฉพาะไอ้ลีซอ"

"แต่สามก็รู้นี่..ว่าพี่กับลีซอรักกันมานานแล้ว"

"สามจะยอมให้มันคนเดียว..แต่คนอื่นสามไม่ยอมนะ"สามเมืองเสียงเข้ม

"พี่ก็รักสามมากนะครับ แต่ความรักของพี่..มันไม่ใช่อย่างที่สามเข้าใจ"

"สามรู้ครับ..." ชายหนุ่มก้มหน้าลง

"สามเป็น..เออ..เป็นไบฯเหรอครับ?"

"สามไม่รู้..แต่ตอนที่อยู่กรุงเทพฯสามไม่เคยมีอะไรกับผู้ชายนะครับพี่สองเป็นผู้ชายคนแรกของสามครับ"

"สามอย่าไปบอกเรื่องนี้กับใครนะ มันเป็นเรื่องไม่ดี ถ้าคนอื่นเขารู้ว่าเราสองคนพี่น้องมีอะไรกันมันจะ..."

"ครับพี่สอง..สามจะไม่บอกใครหรอกครับ เราจะรู้กันแค่สองคน"

.......................

ภูแสงได้อาศัยอยู่กับลุงปองมาร่วมสองเดือนแล้ว ตอนนี้เขาสามารถช่วยงานชายชราได้แทบทุกอย่างเขาเรียนรู้การทำงานได้อย่างรวดเร็วไม่ว่าจะเป็น การออกเรือหาปลา การหมักปลาร้า การทำปลาแห้งหรือแม้กระทั่งขับรถไปส่งปลาแห้งตามร้านค้าต่างๆในตัวเมือง

"วันนี้ลุงจะออกหาปลาที่ไหนครับ?" ภูแสงถามในขณะที่เขากำลังนั่งเย็บแห่

"ข้าว่าจะไปแถวแม่น้ำสองสี เห็นคนเขาลือกันว่าแถวนั้นปลาชุมนัก"

"เดี๋ยวผมขับเรือให้นะลุง"

"ก็เอาซิ..เออ..ไอ้แสงเอ็งได้โทรศัพท์ไปหาพ่อเอ็งบ้างไหมวะ?"

"ผมโทรไปบ่อยๆครับลุง พ่อรู้ว่าผมอยู่ที่นี่กับลุง"

"เออ..ดีแล้วล่ะลูก"

"ผมเย็บแห่เสร็จแล้วครับ เราไปออกเรือหาปลากันเถอะลุง เดี๋ยวจะมืดเสียก่อน"

"ไปซิลูก..."

..................

บนโต๊ะอาหารหรูที่บ้านซุ้มนาย สมาชิกภายในบ้านกำลังนั่งรับประทานอาหารกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตาอยู่ๆหนูแดงก็พูดขึ้นว่า

"ทุกคนคะ..หนูแดงมีเด็กค่ะ" สาวร่างอวบโปรยยิ้มไปรอบๆโต๊ะ

"อะไรนะลูก..หนูแดงตั้งท้องเหรอลูก?"คุณขวัญเชิญถามลูกสะใภ้อีกครั้งเพื่อความแน่ใจ

"ค่ะคุณแม่..หนูแดงซื้อแถบมาตรวจหลายครั้งแล้วประจำเดือนของหนูแดงก็ไม่มาเกือบสี่อาทิตย์แล้วนะคะ"

"แล้วทำไมเพิ่งมาบอกล่ะลูก?" นายใหญ่ยิ้มหน้าบาน

"หนูแดงอยากให้มั่นใจเสียก่อนค่ะคุณพ่อ"

"จริงๆเหรอครับหนูแดง?" สองภพถาม แล้วหันไปยิ้มให้สามเมืองซึ่งนั่งอยู่ข้างๆ

"จริงคะพี่สอง..พี่สองจะได้เป็นพ่อคนแล้วนะ"

"พี่ดีใจด้วยนะครับหนูแดง..ไอ้สองแกแน่มาก"หนึ่งสยามแสดงความยินดีกับน้องสะใภ้แล้วหันไปพูดกับสองภพด้วยน้ำเสียงแปลกๆ

"คุณพ่อ,คุณแม่คะ..หนูแดงขอกลับบ้านสักสี่ห้าวันนะคะหนูแดงคิดถึงคุณแม่ษาค่ะ..นะคะพี่สอง"

"ไปซิครับ..ฝากสวัสดีแม่ษาด้วยนะ"สองภพตอบ..สาวร่างอวบลุกขึ้นจากโต๊ะอาหารแล้วเดินออกไป

"ขับรถดีๆนะครับหนูแดง" สามเมืองแอบเป็นห่วงลูกของเขา

"ระวังตัวนะลูก..กำลังท้องกำลังไส้"คุณขวัญเชิญพูดตามหลัง

"ค่ะคุณแม่"

"เก่งนี่หว่าไอ้สอง..เวลาแค่สองเดือนหนูแดงก็ตั้งท้องแล้วอย่างงี้ซิวะ..ไอ้ลูกพ่อ พวกชาวบ้านแถวนี้มันจะได้เลิกนินทากันสักทีว่าแกเป็นตุ๊ดเป็นเกย์"นายใหญ่เดินมาลูบหัวลูกชายอย่างดีใจ แล้วก็เดินขึ้นข้างบนด้วยใบหน้าที่เปื้อนยิ้ม

"สาม..แกดีใจไหม?" สองภพหันไปถามน้องชาย

"ดีใจซิครับพี่สอง..ลูกสาม เอ้ย..หลานสามนี่ครับ"

"เดี๋ยวแม่เอากาแฟขึ้นไปให้คุณพ่อก่อนนะจ๊ะ" คุณขวัญเชิญเดินออกไป

"พวกแกสองคน..กำลังมีอะไรปิดบังพี่อยู่หรือเปล่า?"หนึ่งสยามมองน้องชายทั้งสองแล้วเค้นเอาความจริง

"อะไรครับพี่หนึ่ง..ไม่มีอะไรหรอกครับ"สองภพหน้าซีตลงเล็กน้อยเมื่อเห็นพี่ชายท่าทางเอาจริง

"ไม่มีอะไรจริงๆครับพี่หนึ่ง" สามเมืองพูดย้ำ

"แล้วทำไมพักนี้พี่เห็นพวกแกไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ ไปรีสอร์ทก็ไปพร้อมกันกลับก็กลับพร้อมกัน ไอ้สองก็ไม่ได้ไปนอนที่เมืองคาวเหมือนแต่ก่อน แล้วพวกแกจะไม่ให้พี่สงสัยได้ยังไงวะ"

"แหม..พี่หนึ่งก็คิดมากไปได้ ผมแค่ไปสอนงานให้ไอ้สามครับ..มันจะมาเป็นหุ้นส่วนกับผม เผื่อผมไม่อยู่ไอ้สามมันจะได้ดูแลเมืองคาวแทนผมได้"สองภพแก้ตัวไปต่างๆนาๆ

"คุณพ่อ,คุณแม่รู้เรื่องที่พวกแกจะหุ้นกันหรือยัง?"หนึ่งสยามยังคงสงสัย

"สามไม่ให้บอกเองครับพี่หนึ่ง สามกลัวคุณพ่อ,คุณแม่จะว่าเอาอ่ะครับ" สามเมืองพยายามหาทางออก

"หึ..หึ..ให้มันจริงเถอะ..อย่านึกว่าพี่ไม่รู้นะว่าพวกแกกำลังทำอะไรกันอยู่..สงสารคุณพ่อ,คุณแม่บ้าง" แล้วหนึ่งสยามก็เดินออกไปด้วยอารมณ์ฉุนเฉียวปล่อยให้น้องชายทั้งสองคนนั่งหน้าซีตอยู่ที่โต๊ะอาหาร

.....................

สองภพขี่ม้าไผ่ทองมาที่กระโจมบังกะโล เพื่อมาหาลุงคำแสงกับลีซอซึ่งทั้งสองกำลังทำความสะอาดอยู่ในนั้นชายหนุ่มกระโดดลงจากหลังม้าด้วยอารมณ์ไม่สู้ดีนัก เขาเดินเข้าไปในกระโจมบังกะโลด้วยความร้อนใจ

"ลุงคำ..บอกผมมาได้แล้วว่าไอ้แสงมันหายไปไหน"ชายหนุ่มพูดเสียงดังฟังชัดจนลีซอและลุงคำแสงหันมามองด้วยท่าทางตกใจ

"ผมบอกไม่ได้ครับนายน้อย..ไอ้แสงมันห้ามไว้"

"แต่ลุงต้องบอกผมเดี๋ยวนี้...ลุงรู้ไหมว่าฟาร์มม้าของเรากำลังจะแย่เพราะขาดไอ้แสงไปลีซอมันดูแลคนเดียวไม่ไหวหรอก ลุงก็เห็นว่าม้าของเราล้มป่วยไปตั้งหลายตัว ไม่มีใครรู้จักนิสัยม้าพวกนั้นได้ดีเท่าไอ้แสงเพราะมันเลี้ยงของมันตั้งแต่เล็กๆมันรู้ใจม้าทุกตัว บอกผมมาเถอะครับว่าไอ้แสงอยู่ไหนผมไม่ต้องการเห็นม้าล้มตายไปมากกว่านี้อีกแล้ว"

"ป้อคำ..บอกนายน้อยไปเถอะคับ ผมก็อยากให้อ้ายแสงปิ๊กบ้านตวยคับ"ลีซอเดินไปเกาะแขนพ่อบุญธรรม

"มันอยู่ที่โขงเจียมตรงแม่น้ำสองสีครับนายน้อย..ตามหามันให้เจอนะครับ" ลุงคำแสงตัดสินใจพูดออกไปด้วยความจำเป็น

"ขอบคุณมากครับลุง..ผมจะตามหาลูกชายของลุงกลับมาให้ได้ครับ"สองภพเดินเข้าไปกราบชายชราที่หน้าอก แล้วชายหนุ่มก็เดินออกไปโดยมีลีซอเดินตามมาด้วย

"วันนี้นายน้อยจะมานอนที่เมืองคาวหรือเปล่าครับ?" ลีซอถามชายคนรัก

"พี่ยังมาไม่ได้ครับลีซอ..ตอนนี้หนูแดงกำลังท้องพี่ไม่อยากให้พ่อ,แม่สงสัย"

"ก็ไหนนายน้อยเคยบอกกับผมว่าจะไม่มีอะไรกับคุณหนูแดงยังไงครับ...แล้วทำไม...ถึงท้อง" หนุ่มพม่าเสียงสั่น

"พี่ไม่ได้ผิดคำพูดหรอกครับ เชื่อพี่นะลีซอ..คงอีกไม่นานพี่จะกลับมาอยู่กับลีซอเหมือนเดิม แต่ตอนนี้ขอเวลาให้พี่หน่อยนะครับ"

"ผมรักนายน้อย..ผมอยากอยู่กับนายน้อย"

"พี่ก็รักลีซอครับ แต่ตอนนี้ลีซอต้องอดทนนะครับ คนดีของพี่"

"ครับ" ลีซอกอดชายคนรักไว้แน่นด้วยความรักจนหมดหัวใจ

บรื้อ....บรื้ออออ... อี๊ตตตต...เสียงมอเตอร์ไซต์ชอปเปอร์คันใหญ่วิ่งเข้ามาจอดใกล้ๆกับที่สองหนุ่มคู่รักยืนอยู่

"นึกว่าหายไปไหน..ที่แท้ก็แอบมาหาไอ้เด็กเลี้ยงม้านี่เอง"สามเมืองพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดกับภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้า

"พี่ไม่ได้แอบนะสาม พี่ก็มาของพี่ทุกวันอยู่แล้ว"

"แต่ทุกครั้งที่มา..พี่สองก็ชวนสามมาด้วยนี่ครับแล้วทำไมครั้งนี้ไม่บอกสาม" สามเมืองทำตาเขียวใส่ลีซอจนเด็กหนุ่มต้องก้มหน้าลงแล้วเดินออกไปอย่างช้าๆถึงแม้ว่าหนุ่มพม่าจะไม่เข้าใจในคำพูดของสามเมืองก็เถอะ

......................

ในระหว่างที่หนูแดงกลับไปเยี่ยมบ้านสี่ห้าวัน สามเมืองมักจะแอบเข้าไปหาสองภพที่ห้องนอนในช่วงเวลากลางคืนอยู่เสมอแต่เขาหารู้ไม่ว่าเหตุการณ์ทั้งหมดได้ตกอยู่ในสายตาของหนึ่งสยามมาโดยตลอด วันนี้ก็เช่นเดียวกันสามเมืองได้ย่องเข้าไปหาสองภพเหมือนอย่างเคยในขณะที่สองหนุ่มพี่น้องกำลังระเริงรักกันอยู่บนเตียงอย่างถึงพริกถึงขิง หนึ่งสยามได้แอบไปเอากุญแจสำรองจากห้องทำงานของนายใหญ่แล้วไขประตูห้องนอนของสองภพเข้าไปอย่างเงียบๆ...พี่ชายคนโตตกตะลึงกับภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้า น้องชายทั้งสองคนของเขากำลังผลัดกันดูดควยให้กันและกันอย่างเอร็ดอร่อยในท่า69

"ไอ้สอง,ไอ้สาม ทำไมทำแบบนี้วะ?"หนึ่งสยามตะโกนลั่นห้อง

"พี่หนึ่ง" สองภพอุทานออกมาพร้อมๆกับหัวควยสีชมพูของสามเมืองได้หลุดออกจากปากของชายหนุ่มทันที

"พี่หนึ่ง" สามเมืองหน้าเปลี่ยนสีจากสวรรค์กลายเป็นนรกในบัดดล

"ทำไมพวกแกถึงทำแบบนี้..พี่เสียใจจริงๆ"พี่ใหญ่พยายามพูดด้วยสติ

"พี่หนึ่ง..ผมขอโทษ พี่หนึ่งอย่าบอกใครนะครับผมขอร้อง" สองภพลุกขึ้นจากเตียงในสภาพเปลือยเปล่าและลงไปนั่งคุกเข่าขอร้องพี่ชายอยู่กับพื้น

"พี่หนึ่ง..สามผิดเองครับ" สามเมืองก็ทำเช่นเดียวกัน

"อันที่จริง..พี่ก็เห็นเรื่องแบบนี้มาเยอะแล้วนะแต่นึกไม่ถึงว่ามันจะเกิดขึ้นกับพวกแกทั้งสองคน"

"พี่หนึ่ง..อย่าบอกพ่อกับแม่นะครับ ผมไม่อยากให้ท่านเสียใจฮือ..ฮือ" สองภพเกาะขาพี่ชายไว้แน่น

"พี่หนึ่งครับ..สามรักพี่สอง สามขอให้พี่สองทำแบบนี้เองครับพี่สองไม่ได้ทำอะไรผิด ถ้าพี่หนึ่งจะเกลียดพี่หนึ่งเกลียดสามนะครับ สามมันเลว สามขอโทษฮือ..ฮือออ" สามเมืองก้มหน้าร้องไห้ด้วยความสำนึกผิด

"ถ้าพวกแกรักกันจริงๆ พี่จะไปว่าอะไรได้ แต่ขออย่างเดียว..อย่าทำให้ใครเดือดร้อนก็แล้วกัน" หนึ่งสยามเอามือลูบหัวน้องชายทั้งสองคนแล้วก็เดินออกไปด้วยสีหน้าปรกติ ทำให้สองภพและสามเมืองอดที่จะแปลกใจไม่ได้

......................

"เคยเห็นผู้ชายในรูปนี้ไหมครับ?"

"บ่เคยเห็นคับ"

"ขอบคุณครับ" ชายหนุ่มเดินต่อไปเรื่อยๆแล้วก็ถามชาวบ้านไปตลอดทาง"น้าครับ..เคยเห็นคนในรูปนี้ไหมครับ?"

"บ่คับ" เสียงปฎิเสธผ่านเข้าหูเขาเป็นร้อยๆรอบแต่เขาก็ยังเดินต่อไปอย่างไม่ลดละ

"ลุงครับ..เคยเห็นผู้ชายในรูปนี้ไหมครับ?"

"บ่เคยเห็นซักเทื่อเด้อ"

"ครับ..ขอบคุณครับ"

ชายหนุ่มหยุดพักเหนื่อยอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ด้วยความอ่อนล้า เขาทำอย่างนี้มาสามวันแล้วแต่ก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะได้เจอคนที่เขาตามหาเลย เขานั่งอยู่ตรงนั้นด้วยความอ่อนใจแล้วสักพักเขาก็มองไปเห็นรถขายอาหารแห้งกำลังผ่านมา เขาเดินตรงเข้าไปทันทีแล้วพูดว่า

"สวัสดีครับน้า..คือผมมาตามหาเพื่อนนะครับแต่ไม่รู้ว่าบ้านเขาอยู่ที่ไหน น้าเคยเห็นผู้ชายในรูปนี้ไหมครับ?" ชายหนุ่มถามด้วยความหวังอีกครั้ง

"บักนี้..มันหลานอ้ายปองแมนบ่อีนาง?"ผู้ที่ถูกถามหันไปถามหญิงสาวอีกคนที่นั่งอยู่ข้างๆ

"แม่นจ๊ะ"

"แล้วบ้านเขาอยู่ที่ไหนครับ?" ชายหนุ่มถามต่อด้วยความหวังขั้นต่อไป

"พู่นเด้อ..ย่างไปให้ถึงสี่แยกแล่วก็เลี้ยวขวาเด้อ"ผู้ที่ถูกถามชี้เส้นทางพร้อมกับอธิบายไปด้วย

"ขอบคุณมากครับ"

"บ่เป็นหยังบักหล้า"

..........................

"ไอ้แสง" สองภพตะโกนดังลั่นเมื่อได้เจอคนที่เขาเดินตามหามาตลอดสามวัน

"นายน้อย" ภูแสงหันมาตามเสียงพร้อมกับๆกระจาดปลาแห้งได้ร่วงหล่นจากมือของเขาในทันที

"ไอ้แสง..มึงหนีกูมาทำไม ทำไมมึงทำแบบนี้วะ?"สองภพเดินเข้าไปกอดเพื่อนรักด้วยความคิดถึง

"นายน้อย..มึงไม่โกรธกูเหรอ กูมันเลว กูมันชั่วช้าเหลือเกิน"

"ช่างมันเถอะไอ้แสง กูลืมมันไปหมดแล้ว มึงเป็นเพื่อนตายของกู...มึงอย่าหนีกูอีกเลย กูรักมึงนะ ฮือ..อืออ"น้ำตาของสองภพไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว

"ไอ้นายน้อย..กูก็รักมึง รักเหลือเกิน คิดถึงมึงทุกวัน"ภูแสงกอดเพื่อนสุดที่รักของเขาเอาไว้แน่น

"กลับไปอยู่เมืองคาวกับกูนะไอ้แสง..กูมารับมึง"

"กูต้องกลับไปแน่ๆ กูจะไปแก้แค้นไอ้เรือรบ ไอ้พ่อค้ายาบ้า"ภูแสงจูงมือสองภพมานั่งที่แคร์ใต้ต้นกระถิ่น

"มึงว่าไงนะ?"

"ไอ้รบมันหลอกกูให้มาค้ายาบ้าที่สีทันดร แต่กูรู้ตัวก่อน พวกมันก็เลยจะฆ่ากู..ลุงปองช่วยชีวิตกูเอาไว้ กูถึงต้องอยู่ตอบแทนบุญคุณของแก"

"ไอ้รบ..แม่งชั่วกว่ากูคิดเสียอีก ไอ้เลวเอ้ยยย"สองภพคำรามในลำคอ

"นายน้อย..ถ้ากูจะกลับไปเมืองคาว กูขอพาลุงปองไปด้วยได้ไหมกูไม่อยากทิ้งแกไว้คนเดียว แกแก่แล้ว..สงสารแกว่ะ?"

"ได้ซิไอ้แสง ลุงปองมีบุญคุณกับมึง ก็เหมือนแกมีบุญคุณกับกูด้วยนะ"

"ขอบใจนายน้อย" ภูแสงจับมือสองถพขึ้นมาสูดดมด้วยความชื่นใจ"กูรักมึงเหลือเกิน ไอ้นายน้อยของกู"

"มึงอย่าหนีกูไปไหนอีกนะไอ้แสง มึงรู้ไหม..ม้าที่มึงเลี้ยงมาอ่ะ มันจะตายกันหมดคอกแล้วนะเว้ย พวกมันคงคิดถึงมึง"

"พวกเอ็งไปกันเถอะ ไม่ต้องห่วงข้า ข้าอยู่ของข้าได้"ลุงปองเดินเข้ามาสมทบ

"สวัสดีครับลุงปอง" สองภพยกมือไหว้

"แต่ลุงมีบุญคุณกับผมนะครับ ผมไม่อยากทิ้งให้ลุงอยู่คนเดียว"

"ไอ้แสงเอ้ย..ตั้งแต่เอ็งมาอยู่กับข้า เอ็งก็ช่วยข้าทำงานทุกอย่างไม่เคยบ่นสักคำไม่ต้องเป็นห่วงข้าหรอก ข้าจะอยู่รอลูกชายของข้าที่นี่..แต่ถ้าเอ็งคิดถึงข้าเอ็งก็เยี่ยมข้าก็ได้นี่ลูก"

"ลุงไปอยู่กับพวกผมเถอะครับ...ส่วนเรื่องลูกชายของลุงผมจะแจ้งให้เขาทราบทีหลัง" สองภพชวนอีกครั้ง

"ไม่เอาละพ่อหนุ่ม ข้าชินกับการอยู่ที่นี่แล้วล่ะ ข้าไม่ไปไหนหรอก"

"ถ้าผมไปแล้ว..ผมจะหมั่นมาเยี่ยมลุงปองบ่อยๆนะครับ"ภูแสงกล่าว

..................

xoman

ขอบคุณมากครับ

game99game

ขอบคุณมาก

yaibua

ขอบคุณครับบ

sextion

สนุกมากครับ

ไมตรี

เนื้อเรื่องสนุก ชวนให้ติดตาม

milon101

ขอบคุณมากๆครับ น่าติดตามสุดๆ

eg1

ขอบคุณครับผม

aotmini

ขอบคุณมากๆๆๆเลยนะครับ

princo78

ขอบคุณครับ

pander

อีสามทำคดีพลิก

topto

ขอบคุณครับ

inbbb

ขอบคุณครับ

pp-bkk

ขอบคุณมาก คับ

noonzaa

ขอบคุณคนับ

AjarnUbon

ขอบคุณค่ะ

artbolt

ขอบคุณครับ

mmandmm

ขอบคุณครับผม

golf_zaa

ขอบคุณ

pandaman

ขอบคุณคับ