สวัสดีคับ... ไม่รู้ว่ายังจผมได้อยู่หรือเปล่านะคับ เรื่องที่จะมาเล่าในวันนี้คงตามหัวข้อคับ เล่าผ่านมุมมองของตัวผมเองที่มีต่อนายฮอล น้องชายสุดเลิฟของผม ^^ เช่นเดิมแหละคับ ผมไม่ได้หวังจะให้มีคนอ่านมากมาย แต่อย่างน้อยสิ่งที่ผมเขียนนี้ก็จะเป็นการบันทึกเรื่องราวที่ผมประทับใจไว้ได้ทางหนึ่งนะคับ เข้าเรื่องกันดีกว่าาาาาา

         ช่วงหลายวันก่อนหน้านี้ผมว่างๆ คับ พอดีเพิ่งไปต่างจังหวัดเพื่อสัมภาษณ์งานมา สรุปคือได้งานแต่ทางบ้านว่าไกลไปก็เลยต้องตัดใจทิ้งไป แล้วมันเกี่ยวอะไรกะฮอลเล้าาาาา? 555+ เกี่ยวสิคับ เพราะผมไปธุระก็จริง แต่เนื่องจากว่าตั้งต่างจังหวัดก็เลยแวะพักผ่อนสักคืนนึง เลยมีโอกาสได้เดินชื่นชมธรรมชาติ เก็บภาพบรรยากาศและทิวทัศน์ที่สวยงาม...ถึงแม้จะไปคนเดียวก็ตาม 555 นั่นแหละคับคือจุดเริ่มต้น เพราะผมกลับมาถึงบ้าน งานก็ยกเลิกเขาไปแล้ว ว่างสิทีนี้ บวกกับไม่มีอะไรทำ อยู่ไปวันๆ ก็ว่าได้คับ 555+ นึกยังไงไม่รู้นะ ผมส่งรูปวิวที่ถ่ายมาไปให้ฮอลดู ในใจก็ส่งๆ ไปงั้นแหละ... ไม่อยากทักเดี๋ยวเสียฟรอม 555

         จากวันนั้นที่ส่งรูปก็...เงียบตามเคย 555 ผ่านไป 2 วันฮอลทักกลับมาถาม "ที่ไหนเหรอ? สวยจัง" ผมก็ไม่ตอบตรงๆ ดีกว่า เดี๋ยวไม่ได้คุยยื้อหน่อยๆ "ให้ทายๆ เป็นจังหวัดที่ฮอลเคยไปเที่ยวมาแล้วด้วยน้าาา" ... "นึกไม่ออกอ่ะคับ" ฮอลตอบ ผมก็เฉลยไป จากนั้นฮอลก็บอกว่าจะออกฝึกงานเดือนหน้า ถามผมว่ารู้จักป่าวบริษัท...อ่ะ ผมก็เอ๊ะชื่อมันคุ้นๆ พอจะนึกออกว่ามันคือบริษัททำอะไร แต่ไม่รู้ว่าอยู่ตรงไหน? รู้แต่ว่า ถ้าโซนนั้นผมผ่านบ่อยมาก 555 ฮอลถามกลับว่าทำไมถึงรู้ แต่ผมก็ตอบไม่ถูกว่าทำไมถึงรู้? ล้ะยังจะมาหาว่าผมมั่ว 555 ก็ไม่เชิงนะคับ เพราะอย่างน้อยถึงแม้ว่าไม่รู้ว่าตำแหน่งที่ตั้งอยู่ตรงไหนของโซนนั้น แต่ก็พอรู้ว่าบริษัทนี้เขาทำเกี่ยวกับอะไร

          สิ่งที่ผมดีใจไม่ใช่แค่ได้อ่านข้อความทางไลน์นะคับ ผมตกใจมากเมื่อมีเสียงเรียกเข้าทางไลน์เข้ามา ตึ่ง ตึง ตึ๊ง ตึ่ง ตึง ตึ๊ง ตึ่ง ตึง ตรึ๊งงงง พระเจ้าาาาาาา...ฮอลโทรมาเว้ยยยยย ^^ แต่กดรับไม่ทัน!!! 555+ บัดซบมั๊ยล่ะชีวิตผม ^^!  เอาไงดีๆ ผมก็เลยตัดสินใจคอลกลับไปคับ เมื่อรับสายผมนี่ยิ้มไม่หุบเลย ผม..."ฮัลโหลลล ว่างายยยย?" จากนั้นก็มีเสียงหวานๆ ตอบกลับมา "สวัสดีคับพี่...เป็นงัยบ้างงง" จากนั้นฮอลก็สาทยายเรื่องที่จะฝึกงานให้ฟังคับ ยังคงบ่นเหมือนเดิมว่าเรียนยาก แต่ดีนะที่บ่นน้อยลง ผมดีใจมากที่ฮอลถามว่าผมรับปริญญาปีนี้ใช่ไหม? ผมเองก็ชั่งใจอยู่นานแล้วคับว่าจะไม่บอกฮอลดีมั๊ย? คงรอโอกาสที่ฮอลอาจจะมาหาแฟนในงานแล้วเราบังเอิญได้เจอกันก็พอ #ดราม่าแปีบบบ แต่นึกไปนึกมา ผมก็ไม่จำเป็นต้องประชดหรือฝืนใจตัวเองขนาดนั้นนี่นา ก็เลยชวนซะเลยอ้อนหวานๆ ไปเลย ... "อื้มมม ฮอล มาถ่ายรูปกะพี่ด้วยน้าาา" และคำตอบก็คือ ... "ไปแน่นอนคับ คนสำคัญของฮอล ฮอลจะไม่ไปได้งัย" หลังจากนั้นก็วางสาย เพราะฮอลขอตัวไปกินข้าวคับ

         เป็นความบังเอิญหรือยังไงไม่รู้นะ เมื่อวานผมไปทำธุระนอกบ้านมาทั้งวัน ก็ไม่ได้มีโซเชียลอะไรติดตัวไปหรอกคับ กลับมาถึงบ้านก็เย็นแล้วด้วย ล้างหน้าล้างตาเสร็จก็ตามเดิมคือจะมานั่งเช็คไลน์ เฟส ไอจี เปิดเพลงฟัง นั่งปุ๊บ...ตึ่ง ตึง ตึ๊ง ตึ่ง ตึง ตึ๊ง ตึ่ง ตึง ตรึ๊งงงง พระเจ้าาาาาาา...ฮอลโทรมา กดรับให้ไว!!! 555 ครั้งนี้ก็คุยกันเรื่อยเปื่อยคับ ฮอลโทรมาเล่าให้ฟังว่าสอบเสร็จแล้วโล่งเลย แต่ในระหว่างคุยล่ะสิคับผมสังเกตได้ว่าฮอลอาจจะพยายามคุยกับผม ซึ่งผมเองก็พยายามจะคุย วินาทีนั้นผมต้องนึกเรื่องเยอะๆ เพื่อชวนฮอลคุย ก็แหมมมม ผมไม่ได้คุยกับฮอลมา 1 ปี 5 เดือน ผมว่าผมเดาได้ว่าฮอลคิดถึงผม 555 ฮอลยังคงขุดคุ้ยเรื่องเก่าๆ เมื่อ 3 ปีก่อนมาว่าผม ที่ตอนไปออกค่ายด้วยกันแล้วฮอลโดนผมว่าต่อหน้าคนอื่น เหตุการณืนั้นคงทำให้ฮอลฝังใจไปนานเลย ฮอลบอกว่าฮอลไม่ได้ถือโทษโกรธอะไรผม แต่ขอบคุณผมที่สอนให้เข้าใจอะไรอีกหลายอย่าง ฮอลยังคงขี้อ้อนเหมือนเดิม มีการถามหาของขวัญวันเกิดของปีก่อน ผมเลยจัดไป... "ไม่มี!!! อีกอย่างพี่ก็เบิร์ดเดย์ฮอลทุกปีป้ะ? ฮอลล่ะจำวันเกิดพี่ได้บ้างป่าวเถ๊อะ" ฮอลตอบด้วยเสียงแผ่วๆ "ไม่ได้ค้าบบบ" 555

         นอกนั้นเราก็คุยกันเรื่อยเปื่อยคับซึ่งก็ไม่คิดว่าจะคุยกันมาเกือบ 50 นาทีแล้ว ฮอลขอตัวไปโทรศัทพ์หาแม่ให้โอนเงิน ผมก็ยินดี เพราะผมจะไปล้างจาน หุงข้าว ทำกับข้าวให้คนที่บ้านเหใือนกัน เมื่อผมทำอะไรเสร็จก็มานั่งพักและก็ตามเดิมเช็คนู่นนี่ ยังไม่ทันจะกดเข้าไลน์เลยเลยคับ ฮอลก็คอลมาพอดี ^^ (ขอมโนว่าฮอลคิดถึงผม 555) จากนั้นก็คุยกันต่อ จนผมก็ได้รู้ว่าฮอลฝึกงานที่ไหน ซึ่งผมก็รู้จักที่นั่นคับ เพราะเคยขี่รถผ่านอยู่เรื่อย อีกอย่างผมก็เดินทางผ่านทางนั้นบ่อย รู้ทั้งถนนหลักและตรอกซอยต่างๆ สามารถที่จะแนะนำฮอลได้หากต้องการจะเดินทางไปไหนมาไหน ล้ะนั่นแหละคับ ผมหวังว่าเรื่องนี้จะทำให้ผมได้ยินเสียงอ้อนๆ ผสมกวนๆ แบบฉบับของฮอลต่อไปเรื่อยๆ นะคับ ...รัก ^^