หลังจากที่ใช้ฉายา "หมาใหญ่" และ "หมาน้อย" ก็มีเรื่องคุยกันจุ๊กจิ๊กไปเรื่อย 555 ต่างคนก็ต่างมีเรื่องมาเล่าให้ฟังกันบ่อยๆ ทักไลน์บ้าง คุยโทรศัพท์กันบ้าง มันช่างมีความสุขเสียจริง ^^ ยิ่งบรรยากาศตอนนั้นเป็นช่วงปลายฝนต้นหนาวด้วยแล้วโอ๊ยยยยย เวลามีคนน่ารักๆ นอนคุยโทรศัพท์ด้วยกันมันฟินมากเลยนะ อิอิ แบมมักจะชอบไปเที่ยวกับที่บ้านอยู่บ่อยๆ ทะเลบ้าง ทานข้าวนอกบ้านบ้าง บางครั้งหายไปวันสองวันผมก็ใจหายนะ เพราะว่าผมก็ไม่รู้ว่าที่แบมเงียบนี่คือไม่อยากคุยแล้วหรือยุ่งจริงๆ เนื่องจากตอนนั้นแบมไม่ได้ไป รร. คับ แต่เราก็ไม่ได้คุยกันทั้งวันอะไรขนาดนั้น ผมมักจะได้ยินเสียง "ตึ่ง ตึง ตึ้ง" รัวๆ ประมาณ 3 ครั้ง นั่นแหละคับเป็นสัญญาณว่าแบมทักมา เพราะแบมจะชอบทักมาแบบนี้ ผมนี่รีบเลย ไม่ตอบไม่ได้เพราะเวลานั้นคือนาทีทองของผม 555 นานๆ ทีจะมีโอกาศได้คุยก็คุยให้คุ้ม แต่ช่วงเวลาแห่งความสุขก็มีไม่นานนะคับ หลังๆ แบมเริ่มยุ่งๆ เราได้คุยกันน้อยลงจากที่คุยทุกวันก็เว้นวันคุยบ้าง สองวันคุยทีบ้าง ซึ่งแบมก็จะชอบแวะมาทักทายและคุยกันสักพักแล้วก็ไป แรกๆ ผมก็รู้สึกท้อและหมดหวังนะคับ ว่าแบมอาจจะเบื่อผมแล้ว แต่ผมก็มาคิดอีกแง่นึงว่า อย่างน้อยก็ยังได้คุย ปกติผมชอบคนขี้อ้อนมากๆ เลยนะ แต่กับแบมนี่ตรงกันข้ามเลย ผมไม่มีสิทธิ์งอลอะไรเลย 555 เพราะแบมไม่เคยง้อ แบมบอกว่าจะงอลก็งอลไป ไม่ง้อ ง้อไม่เป็น 555 พอนานๆ เข้าผมก็ขินคับ งอลเอง หายเอง 555
          ประมาณเดือนกันยายน ผมเริ่มรู้สึกแปลกๆ เพราะแบมหายเงียบไปนานมากๆ หายไปประมาณเกือบ 3 สัปดาห์ได้ ตอนนั้นผมก็ได้แต่เฝ้ารอคับ เชื่อไหมว่าผมเปิดไลน์และเข้าไปดูทุกครั้งว่าแบมโพสอะไรมั๊ย...แต่กลับขึ้นว่าไม่มีอะไรโพส และแบมก็ไม่ได้อ่านข้อความที่ผมทักด้วยซ้ำไป ความรู้สึกตอนนั้นเหมือนผมโดนประวัติศาสตร์ซ้ำรอยเลยคับ ยิ่งแบมเงียบไปมากเท่าไหร่ ผมก็เริ่มเหงามากขึ้นเท่านั้น หลายคนที่อ่านอาจมองว่าผมเวอร์รึป่าวไม่รู้นะคับ แต่ผมยืนยันได้เลยว่าผมพูดจริง ผมเล่นโซเขียลทั้งเฟส ทั้งไลน์ก็จริง แต่ผมไม่มีแฟน ไม่มีคนคุยด้วยแบบหวานๆ จะมีก็แค่เพื่อนๆ ในกลุ่มที่คุยกันเฮฮาเรื่องงานกันไปเรื่อยเท่านั้น ผมยังคงเข้ามาดูไลน์แบมทุกวันเช่นเคย แต่เอ๊ะรูปแบมเปลี่ยนไปอีกแล้ว ^^ เย้...แบมยังไม่หายไปไหน ผมนี่ดีใจมากเลยถึงจะยังไม่ได้คุยกันก็เหอะ 555 และผมก็ไม่ลืมที่จะแคปเจอร์รูปโปรไฟล์แบมเก็บไว้ด้วยคับ ...เหมือนผมโรคจิตเลยเนาะ 555 แต่ผมทำอย่างนั้นจริงๆ นะคับ 555 ก็มันเซฟรูปไม่ได้นี่นาแต่อยากมีรูปแบมเก็บไว้เลยเปิดมันดูทุกวัน พอเห็นมีอะไรเปลี่ยนแปลงก็แคปเจอร์เก็บไว้ดูให้หายคิดถึงประมาณนั้น ^^
          "ตึ่ง ตึง ตึ้ง" รัวๆ ประมาณ 3 ครั้ง เฮ้ยยยยยย...แบมทักมาแล้ววววววววววว ^^ ผมไม่รอช้าที่จะถามว่าแบมสุขสบายดีไหม? และหายไปไหนมานานเลย? ผมหน้าตาตื่นมาก ยิ้มแบบปากแทบฉีกแล้วนะตอนนั้น มันดีใจจนบอกไม่ถูกคับที่แบมทักมา อย่างน้อยก็เกือบครบ 3 เดือนแล้ว ^^ แต่พอได้ฟังคำตอบจากแบมผมก็อึ้งไปเลยคับ เพราะว่าที่แบมหายไป เนื่องจากพ่อส่งให้ไปอยู่ที่จีนกับญาติที่นั่น โดยไม่มีกำหนดกลับ TT ผมคิดในใจ อ้าว...กะว่าครบ 3 เดือนจะหาโอกาสได้เจอกันสักครั้ง กินข้าวรัยกันงี้ 555 ผมเพ้อเจ้อไปป่าวไม่รู้นะ 555 ตอนนั้นผมเสียใจบอกไม่ถูก มันเป็นความรู้สึกที่อัดอั้น ทรมานจิตใจเป็นอย่างมาก แต่ผมก็พยายามยอมรับความเป็นจริง คุยกับแบมต่อไปเช่นเดิม และถือเสียว่า ...วันหนึ่งเราอาจได้พบกันจริงๆ

ปล. เดี๋ยวมาต่อตอนหน้านะคับ...ทำงานก่อนเน้อออ ^^