ชาเขียว (green tea) เป็นยอดอ่อนของชาที่ถูกนำไปอบให้แห้งทันที โดยไม่มีการหมัก เพื่อไม่ให้ใบชาทำปฏิกิริยากับออกซิเจน (ออกซิเดชัน) จึงได้ใบชาที่ยังมีสีเขียว มีกลิ่นและรสชาติใกล้เคียงใบชาธรรมชาติมาก
ชาดำ (black tea) คือ ยอดอ่อนของชาที่ถูกนำมานวดอย่างเต็มที่ แล้วหมักจนได้กลิ่นหอม ก่อนนำไปอบให้แห้ง ทำให้ได้ใบชาสีเข้มและมีรสขมปนฝาดกว่าชาเขียว เนื่องจากปฏิกิริยาทางเคมีของสารแทนนินในใบชา
ชาแดงหรือชาอูหลง (red tea or Oolang) คือ ยอดอ่อนของชาที่ถูกนำมานวดพอให้ผิวนอกช้ำ เพื่อกระตุ้นสารแทนนิน แล้วจึงอบให้แห้ง เพื่อหยุดยั้งปฏิกิริยาทางเคมี สีและรสของชาแดงจึงอยู่กึ่งกลางระหว่างชาดำกับชาเขียว
ชาขาว (white tea) หรือรู้จักกันในชื่อหยินแชน (เข็มเงิน) สามารถเก็บได้เฉพาะช่วงเวลา 2-3 วัน ในแต่ละฤดูใบไม้ผลิเมื่อช่อสีขาวเพิ่งจะผลิออกมา เพราะชาขาวคือใบชาที่อ่อนที่สุดยังปกคลุมด้วยปุยขนอ่อนสีขาวเท่านั้น หลังจากนั้นจึงนำไปตากแห้งในแสงอาทิตย์ธรรมชาติ
ใบชาทุก ประเภทจึงมีส่วนประกอบของโปรตีน วิตามินซี วิตามินบี โพแทสเซียม กรดแอมโมเนีย สารแทนนิน (Tennin) กาเฟอีน สารคาเทชิน โพลีฟีนอล (Catechin polyphenols) และแร่ธาตุอีกหลายชนิดที่ทำให้ร่างกาย สดชื่นกระปรี้กระเปร่า และน่าจะลดความเครียด ความดันโลหิต ป้องกันหลอดเลือดตีบตัน ทำให้การไหลเวียนของโรคดีขึ้น ช่วยละลายไขมัน ป้องกันการสะสมไขมันส่วนเกินในร่างกาย ช่วยต้านอนุมูล อิสระ รวมถึงชะลอความแก่ ฯลฯ