........ตอนแรกบูมเองก็รับไม่ได้นะครับที่เป็นเกย์  ในใจเราก็ยังคิดว่าเราเป็นผู้ชายเราต้องชอบผู้หญิง แต่เราก็ทำไม่ได้  เราไม่อยากให้พ่อแม่และครอบครัวเสียใจ แต่ก็เคยมีคนอื่นบอกว่า จะเป็นอะไรก็เป็นเถอะโลกมันยุกต์ไหนแล้ว เป็นคนดีของสังคมก็พอ จากนั้นผมก็จึงยอมรับว่าผมเนี่ยแหละ เกย์ แน่นอน 
         ผมก็โทษทุกอย่างนะว่าทำไมให้ผมเกิดมาแล้วเป็นเช่นนี้ เกิดมาเป็นแบบนี้ให้ไปเกิดเป็นสุนัข เป็น แมว ดีกว่า จะได้ไม่ต้องรับรู้อะไร เพราะที่บ้านผมเลี้ยงสุนัขกะแมว ผมชอบเล่นกับสุนัขมาก แต่พ่อสุนัขที่ผมเลี้ยงนั้นออกลูกมา 4 ตัว ผมก็เล่นกับมันทุกวัน แต่ผมคิดว่าแม่หมากะลูกหมามันน่าจะมีความสุขดีนะ ไม่ต้องรับรู้อะไร แต่พอ 1 เดือนผ่านไป เจ้าลูกหมาทั้ง 4 ก็ต้องแยกกันอยู่ คนละทิศคนละทาง เพราะเเม่ผมให้คนโน้นคนนี้ไปเลี้ยง บ้านละตัว และพวกมันก็ไม่มีโอกาสกลับมาอยู่ด้วยกันพรอ้อมหน้าพร้อมตา ผมสงสารมันมากผมก็นึกถึงตัวเอง เราเกิดมาเป็นแบบนี้เราก็ยังได้อยู่เป็นครอบครัว มีพ่อ มีแม่ มีพี่ เราไม่ได้พลากจากกันเหมือนหมาพวกนั้น (บูมแค่เปรียบเทียบจากสิ่งใ กล้ตัวนะครับ ถ้ามันไม่ดีก็อย่าว่าบูมนะครับ)