หลังจากเรียนจบปริญญาก็ถึงเวลาต้องหางานทำ ผมส่งใบสมัครไปหลายที่แต่ก็ยังไม่มีที่ไหนให้โอกาสคนอย่างผมซะที อย่างว่าหล่ะนะ งานก็เหมือนกับความรักนั่นแหละ ถ้าชะตาต้องกันเมื่อไหร่มันก็ต้องได้เข้าสักวัน ผมร่อนใบสมัครอยู่นานหลายเดือน จนในที่สุดก็มีบริษัทแห่งหนึ่งโทรติดต่อมาเรียกให้ผมเข้ารับการสัมภาษณ์

บริษัทในรูปแบบโฮมออฟฟิศที่บริหารโดยคนรุ่นใหม่ ภายในตกแต่งแบบเรียบง่ายแต่มีดีไซน์ที่ทันสมัย พนักงานในบริษัทเท่าที่เห็นก็มีกันอยู่แค่เพียงไม่กี่คน ผมมาสัมภาษณ์ในตำแหน่งเจ้าหน้าที่ฝ่ายการตลาด

“เดี๋ยวกรอกใบสมัครเสร็จแล้วนั่งรอตรงนี้สักครู่นะคะคุณเป็นเอก” พอพูดจบแล้วเธอก็เดินจากไป พนักงานสาวสวยซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นฝ่ายบุคคลของที่นี่ ปล่อยให้ผมนั่งเขียนใบสมัครอยู่ในห้องประชุมแบบเงียบๆเพียงลำพัง ประมาณครึ่งชั่วโมงผ่านไปเธอก็เดินกลับเข้ามาอีกครั้ง พร้อมกับชายหนุ่มรูปงาม ใบหน้าเปื้อนยิ้มที่มาพร้อมกับแววตาใสซื่อไร้เดียงสา ผมสั้นตามสมัยนิยม มีหนวดเคราเล็กน้อย อายุอานามน่าจะแก่กว่าผมไม่มาก สวมเสื้อเชิร์ต ผูกไทด์ ใส่กางเกงแสล็ค ตามสไตล์พนักงานออฟฟิศ หากแต่เสื้อผ้าที่ห่อหุ้มร่างนั้น โชว์ให้เห็นสัดส่วนที่ฟิตเฟิร์มจนผมอยากจะเดินเข้าไปกระชากมันออกมาเพื่อให้เห็นเนื้อหนังมังสาข้างใน

“คุณเป็นเอกคะ นี่คุณภัทรพล ผู้จัดการฝ่ายการตลาดค่ะ” พูดจบแล้วพนักงานสาวสวยก็เดินจากไปอีกครั้ง ผมยกมือไหว้สวัสดีคุณภัทรพลพร้อมกับส่งยิ้มให้เพื่อเป็นการแสดงมารยาทที่ดี

“สวัสดีครับ ขอผมดูใบสมัครของคุณหน่อยครับ” ชายหนุ่มรูปงามกล่าวพร้อมยื่นมือมารับเอกสารที่ผมส่งให้ไปเปิดอ่าน

“โอ๊ย !!!” ผมร้องตะโกนออกมาแบบไม่ทันได้คิด มือทั้งสองข้างกุมศีรษะด้วยความเจ็บปวด พยายามหลับตาข่มความรู้สึกเอาไว้ อาการปวดหัวอย่างรุนแรงของผมทำไมต้องมากำเริบเอาตอนนี้ด้วยเนี่ย

 แต่แล้วผมก็ต้องประหลาดใจอีกครั้งเมื่อผมลืมตาขึ้นมาพบว่าผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า กำลังจ้องมองผมด้วยสีหน้าตกใจ ยืนตัวแข็งนิ่งค้างไม่ขยับเขยื้อนเคลื่อนไหว ในมือของเขายังคงถือเอกสารอยู่อย่างนั้น

“ขะ.. คุณ.. คุณภัทรพลครับ.. คุณภัทรพล” ผมพยายามเรียกชื่อเขา เอามือโบกไปมา แต่กลับไม่มีการตอบรับใดๆ ผมเห็นท่าทางอาการไม่ดี จึงรีบลุกขึ้นไปเขย่าตัวของเขาทันที เอกสารในมือหล่นกระจายลงพื้นเต็มไปหมด แต่ร่างกายของเขายังคงนิ่งค้างอยู่ในท่าเดิม หรือว่านี่จะเป็นเหตุการณ์แบบเดียวกันเหมือนที่เคยเกิดขึ้นกับซันเพื่อนสนิทของผม ผมทั้งตื่นเต้น ตกใจ จนแทบจะทำอะไรไม่ถูกเลย เพราะหลังจากเหตุการณ์ในวันนั้น ผมได้พยายามหาสาเหตุและฝึกการควบคุมพลังพิเศษนี้อยู่หลายครั้ง แต่มันก็ยังไม่เคยเกิดขึ้นอีกเลย จนกระทั่งวันนี้   

พลังความปรารถนาของผมมันพลุ่งพล่านรุนแรงจนทนไม่ไหว ผมไม่รอช้า รุกเข้าไปกระชากเสื้อผ้าท่อนบนออกจากร่างกายของคุณภัทรพลเพื่อปลดเปลื้องสิ่งซ่อนเร้นทั้งหลายให้ได้เห็นกันกับตา สัมผัสมัดกล้ามแน่นๆที่ท่อนแขน กอดรัดฟัดเหวี่ยงความบึกบึนนั้นอย่างบ้าคลั่งด้วยความหิวกระหาย จูบปากอย่างดูดดื่ม โลมเลียไปทั่วร่างตั้งแต่หน้าอกลงมาถึงซิกแพ็ค จากนั้นค่อยๆปลดเข็มขัดของเขาออกช้าๆ ปลดตะขอกับซิบกางเกง แล้วปล่อยให้มันลงมากองอยู่ที่พื้น

ผมเดินอ้อมไปโอบกอดร่างกำยำของเขาจากทางด้านหลัง ความฟิตเฟิร์มของร่างนี้มันทำให้ผมฟินยิ่งกว่าฟิน ผมสูดดมกลิ่นกายของเขาจนชุ่มปอด มือขวาของผมค่อยๆล้วงลงไปในกางเกงบ็อกเซอร์ แล้วคว้าเอาเจ้าโลกของเขามารูดขึ้นรูดลงจนมันขยายตัว ในขณะที่มือซ้ายของผมนั้นก็กำลังจัดการกับไอ้นั่นของตัวเองจนแข็งตัว ผมนำร่างของเขาไปพิงกับโต๊ะแล้วกดลำตัวให้โน้มลงเพื่อให้สะดวกแก่การเบิกทวาร ผมสวนเจ้าโลกของผมเข้าไปทางประตูหลังของเขาอย่างไม่รอช้า

“ตับตับตับตับตับตับตับตับตับตับตับตับตับตับ” .... อาาาาาาาาาห์ !!!!!

หลังจากใช้เวลาจนเสร็จภารกิจ ผมก็ทำความสะอาดและจัดการทุกอย่างให้เข้าที่เหมือนเดิม ผมลองหลับตาลงและตั้งจิตภาวนาให้กลับคืนมาสู่สภาวะปกติอีกครั้ง พอผมลืมตาทุกอย่างก็ดำเนินต่อไปราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น การมาสัมภาษณ์งานครั้งนี้ผมจะผ่านการพิจารณาหรือเปล่าไม่รู้ ผมรู้เพียงแค่ว่าผมได้ในสิ่งที่ผมต้องการเรียบร้อยแล้ว  

..........

ฝากติดตาม Facebook ด้วยนะครับ
www.facebook.com/freezemodeling

..........