กลับมาแล้วครับ หลังจากที่ผมกับน้าโชคกลับมาจากการไปสมัครเรียน น้าโชคเอาใจใส่ผมมากขึ้นทุกวันคอยไปรับไปส่งพาไปเที่ยว ซึ่งช่วงนั้นพี่ชาติหายไปไม่ไลน์มาไม่โทรมาผมก็คิดว่าแกคงมีแฟนไปแล้วเลยลืมผม ขณะที่ผมดูทีวีอยู่เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น "ฮัลโหลครับ ขอสายคุณดิวครับ" "ไม่ทราบใครครับ มีธุระอะไรครับ" "ผมเป็นลูกน้องเรือตรีอภิชาติครับ ท่านให้ผมโทรมาครับ ท่านประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์รักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลครับ" "พี่ชาติเป็นอะไรมากมั๊ยครับ" ผมถามออกไปด้วยความตกใจและรู้สึกเป็นห่วงพี่ชาติขึ้นมา แล้วผมจะไปเยี่ยมพี่ชาติดีมั๊ย น้าโชครู้ผมจะทำยังไง มันรู้สึกสับสันไปหมด "ตอนนี้พ้นขีดอันตรายแล้วครับ พอรู้สึกตัวขึ้นมาท่านก็ให้ผมโทรหาคุณเลยครับ" "ครับ ขอบคุณครับ" แล้วเขาก็วางสายไป ผมไม่รู้ว่าผมจะทำยังไงดีจะไปกรุงเทพฯ ยังไงโดยที่น้าโชคไม่รู้ แล้วถ้าไม่ไปดูซะหน่อยพี่ชาติจะเป็นยังไง ผมคิดแล้วคิดอีก แล้วผมก็ตัดสินใจบอกน้าโชคว่าพี่ชาติประสบอุบัติเหตุ ผมอยากไปเยี่ยมซะหน่อย อย่างน้อยเขาก็เคยดีกับผม แล้วผมก้โทรหาน้าโชค"แล้วดิวจะไปทำไม เป็นห่วงเขาเหรอ ตกลงดิวรู้สึกยังไงกับเขากันแน่" "ดิวรู้สึกกับเขาเหมือนพี่ชายครับ ดิวรักน้าโชค น้าโชคเป็นคนสำคัญที่สุดของดิวนะ อย่าหึงนะ นะครับ พาดิวไปหน่อยนะ" "อืมมมม แน่นะงั้นก็ได้ แต่ต้องไปบอกพ่อกับแม่ก่อนนะเดี๋ยวท่านเป็นห่วง ยังไงบ้านเรากับกรุงเทพฯ ก็อยุ่ไกลกันแล้วจะไปตอนไหนล่ะ" "เดี๋ยวดิวไปบอกแม่ก่อนนะ น้าโชคมารับดิวนะ"  น้าโชคมารับผมที่บ้านตอนเที่ยงๆ แล้วเราก็ไปถึงกรุงเทพฯ เกือบจะมืดพอดี ไปถึงโรงพยาบาลที่พี่ชาติรักษาตัวอยู่พอไปถึงห้องที่พี่ชาติอยู่ เจอผู้ชายคนหนึ่งนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่หน้าห้อง "มาเยี่ยมพี่ชาติหรือครับ" ผู้ชายคนนั้นถาม "ครับ" "เชิญคับ" แล้วเปิดประตูให้ ผมเข้าไปเห็นพี่ชาตินอนอยู่บนเตียงมีนายน้ำเกลือระโยงระยางไปหมด พี่ชาตินอนหลับตาอยู่แต่พอได้ยินเสียงเปิดประตูจึงถามขึ้นว่า "เล็กเหรอ" "พี่ชาติดิวเองครับ" แกหันมาทางผมแล้วลืมตามอง "ดิว ดิวจริงๆด้วย พี่ดีใจจังดิวมาหาพี่แล้ว พี่่คิดถึงดิวมากเลยรู้ป่าว ขอโทษที่พี่ไม่ได้ติดต่อไปพี่ไปทำงานที่สัตหีบมาไม่มีเวลาว่างเลย พี่ขอโทษนะครับ" "แกพูดซะยืดยาวเลย "ดิวมาได้ยังไง มากับใคร" "ผมมาส่งเองครับ" เสียงน้าโชคดังขึ้น "ผมเป็นแฟนดิวครับ เห็นดิวบอกว่าคุณประสบอุบัติเหตุเลยให้ผมพามาเยี่ยม" ความเงียบเริ่มปกคลุมเมือน้าโชคพูดจบ "แฟน แฟนดิวเหรอ ไม่เห็นดิวบอกพี่ว่ามีแฟนแล้ว" พี่ชาติพูดขึ้น "พี่ชาติเป็นไงบ้าง เจ็บตรงไหนบ้างครับ หมอให้นอนกี่วัน" ผมต้องพูดตัดบทไปเรื่องอื่น ไม่งั้นคงจะไม่มีใครกล้าพูดอะไรแน่ "อ๋อไม่หรอกแค่นิดหน่อยดีที่พี่ขับไม่เร็วถ้าเร็วกว่านี้พี่คงตายแล้ว" "ไม่เป็นไรแล้วนะครับ ปลอดภัยก็ดีแล้วครับ "ขอโทษนะครับ ถ้่างั้นผมขอพาแฟนผมกลับก่อนนะครับ ไว้จะมาเยี่ยมใหม่" น้าโชคพูดขึ้นมาแสดงทีท่าว่าหวงผมให้พี่ชาติเห็น "ครับ ขอบคุณนะดิวที่มาเยี่ยมพี่" "ครับไม่เป็นไร ไว้ดิวมาเยี่ยมใหม่นะ" แล้วผมกับพี่ชาติก็กลับ "ค่ำแล้วคงต้องนอนกรุงเทพฯกันนะ น้าขับรถไม่ไหวหรอกกว่าจะถึงบ้านเราก็คงดึกอะ" "ครับ ไปนอนโรงแรมที่เราเคยนอนกันมั๊ย" ผมรู้ว่าตอนนี้น้าโชคยังรู้สึกหวงผมอยู่ ทั้งๆที่แกก็รู้ว่าผมรู้สึกยังไงกับพี่ชาติ "เอ....คืนนี้สงสัยดิวคงนอนไม่หลับแน่เลย" "อ้าวทำไมล่ะ" "ก็มีบางคนอารมไม่ดีแล้วใครจะกล้านอนล่ะ" "หราาาาา หึ อย่าให้รู้นะว่าแอบติดต่อกันไม่งั้นละก็...." "ไม่งั้นอะไร บอกมานะน้าโชค" "ไม่งั้นจะจับเย็ดให้ขาดใจเลย ฮ่า ฮ่า" "บ้า ทะลึ่่ง หื่นอีกแล้วนะน้าโชคอะ" คืนนั้นเราก็นอนกันที่ กทม. โดยที่ไม่ได้มีไรกัน อีกสามเดือนต่อจากนี้ ผมก็ต้องเข้ามาเรียนที่กทม.แล้ว พี่ชาติที่หายดีแล้วออกจากโรงพยาบาลกลับมาทำงานปกติ ระหว่างที่ผมเรียนที่ กทม. พี่ชาติก็แวะมาหาบ่อยๆ ลองมาทายกันซะว่าจะเกิดไรขึ้นกับผมบ้าง ไว้รอตอนต่อไปนะครับ