The Lust Man ยอดชายนายหื่นกาม 3 คัดลอกมา

gobsomeone

ตอนที่3

ผมกลับมาที่แมนชั่นของผมผมนั่งพิจารณากับกล้องวิดีโอ และ วีซีดีหนังของพี่สิน
ตกลงกูจะต้องเล่นหนังโป๊จริงๆเหรอว่ะกูตกอับจนถึงขั้นนั้นเลยเหรอศักดิ์ศรีกูหายไปไหนหมดว่ะ
แต่แล้วคำพูดของแม่ก็ผุดขึ้นแม่ต้องการเงิน ผมตกงานอีกแต่พี่สินก็สามารถหาเงินให้ผมได้ ก็แค่ผมต้อง....
เอาว่ะ!เอาไงเอากัน
ผมเลยเอาวีซีดีมาเปิดดูหนังเริ่มฉาย ชายหนุ่มน่าตาธรรมดาสองคนกำลังวิ่งเล่นที่ชายทะเลทั้งสองใส่กางเกงชุดว่ายน้ำแบบบีกินี่
ที่แทบจะหลุดตูดอยู่แล้ว
ผมนึกด่าว่าพี่สินที่ทำไมหานักแสดงได้น่าตาธรรมดามากหล่อสู้ผมไม่ได้สักคน(อิอิอิ)
หนังดำเนินไปเรื่อยๆสองคนนั้น ก็เริ่มเล่นถึงเนื้อถึงตัว
เริ่มลูบคล้ำร่างกายแล้วก็จูบกัน ใช้คำว่าจูบไม่ได้หรอกเพราะแม่งเอาลิ้มมาพันกันให้เห็นซะขนาดนั้น
พอจูบกันได้ที่ก็เริ่มเล้าโลม โดนเฉพาะมาเน้นกันที่หัวนมอีคนที่โดนดูดก็ร้องแหกปากด้วยความเสียว
อีกคนก็เริ่มใช้ลิ้นต่ำลงมาเรื่อยๆพอมาถึงที่เป้ากางเกงก็ควักเจ้าชายน้อยออกมา
ควักออกมาปุ๊บ ก็อมปั๊บ ตอนแรกก็อมๆ สักพักมีเลียด้วย
ตอนนั้นผมรู้สึกพะอืดพะอมที่จะดูนึกภาพตัวเองไปอมของคนอื่น
โอ๊ยยยยย........กูจะบ้าตาย
แต่แล้วภาพเงินหนึ่งแสนก็โผล่ออกมาผมเลยกลั้นใจดูต่อไป
และแล้วภาพที่ผมไม่อยากดูที่สุด
คือนักแสดงเริ่มเอานิ้วไปแหย่รูตูด ของนักแสดงอีกคน
ผมเอามือปิดปากเพราะเริ่มจะคลื่นไส้ แต่คิดว่ายังพอทนได้
แหย่ไปได้สักพักมันก็เอาเจ้าน้องชายที่กำลังแข็งตัวเต็มที่ ยัดเข้าไปในรูตูดนั้น
ผมเอามือปิดตาแทบไม่ทันแต่งเสียงครวญครางก็ดังเล็ดลอดออกมา
ภาพหลอนก็เกิดขึ้น
ผมกำลังโดนชายหนุ่มในเรื่องอัดตูด
ผมร้องด้วยความเจ็บปวดหาใช่ความเสียวไม่
ผมมีสีหน้าบูดเบี้ยวดิ้นไปมา และร้องขอความช่วยเหลือ
แม่จ้า!ช่วยลูกด้วย
เจ้านักแสดงมันไม่ฟังมันยิ่งกระแทกเข้าตูดผมไปอีก
โอ้วววว!กูไม่อยากเดินขาถ่างโว้ย

แล้วเสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น
ผมเหงื่อแตกยังผวากับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
ก่อนจะรับโทรศัพท์ผมรีบวิ่งไปปิดโทรทัศน์ตอนปิดก็หลับตาปี๋ ไม่อยากเห็นภาพอันโหดร้ายนั้น
“ฮัลโหล!บั้มพ์พูดครับ” ผมรับโทรศัพท์
“กูเองศึกษาหนังของกูไปถึงไหนแล้วมีอะไรไม่เข้าใจมั้ย” พี่สินนั้นเองถามผมอย่างอารมณ์ดี
“คือผมดูแล้วไม่เกิดอะไรเลยครับพี่ น้องชายผมยังนิ่งเฉย แถมผมอยากจะอ้วกอีก”
“เออกูเข้าใจ เอางี้ดีกว่า เรื่องแบบนี้มึงต้องมีตัวช่วย”
“ตัวช่วย? หมายความว่าไงครับ” ผมถามพี่สิน
“ก็ลองหาคนมาเอาสิเอาพวกที่ดูเหมือนจะชำนาญๆหน่อย เรื่องแบบนี้มันต้องได้ลองแล้วถึงจะรู้”
พี่สินบอกผมเสร็จแล้วก็วางโทรศัพท์ไป

ผมกลับมานั่งคิดว่าไอ้ตัวช่วยที่พี่สินพูด ผมน่าจะไปหาใคร
พี่สินให้ไปหาคนที่ชำนาญๆแสดงว่าคนๆนั้นก็ต้องเป็นเกย์ที่เปิดเผยตัว
ผมเลยนึกถึงคนที่ผมรู้จักและเป็นเกย์
ส่วนมากเพื่อนผมที่เรียนนิเทศด้วยกันก็มีเป็นเกย์เยอะนะ
ผมตัดพวกหน้าตาไม่ค่อยดีหรือหุ่นที่ไม่ดีออกไปตัดพวกที่แปลงเพศแล้วออกไปตัดพวกที่ตุ้งติ้งหรือพวกที่ออกสาวออกไป
และแล้วผมก็เจอคนที่จะมาเป็นตัวช่วยผม

************************************************************************************************

ผมไปรื้อหาหนังสือรุ่นตอนจบออกมาแล้วรีบเปิดหาที่อยู่ของคนคนหนึ่ง
เมื่อผมเห็นเบอร์โทรศัพท์ก็รีบโทรไปทันที
ผมลุ้นอยู่ตั้งนานว่าเป้าหมายของผมจะรับโทรศัพท์หรือเปล่า
กลัวก็กลัวว่าอาจจะเปลี่ยนเบอร์แต่ที่กลัวที่สุดคือกลัวเขาจะไม่ช่วยผม
“สวัสดีครับ” เสียงปลายสายที่ผมคุ้นเคยเอ่ยทักทาย
“เออ...เบนซ์ใช่ป่าว เราบั้มพ์นะ” ผมทำเสียงเขินๆ
“บั้มพ์เหรอเฮ้ย!ทำไมอยู่ดีดีโทรหาเราว่ะ” เจ้าตัวคงแปลกใจที่เพื่อนที่ไม่ค่อยสนิทโทรมาหา
“คือเรามีเรื่องจะปรึกษาว่ะ เราไม่อยากคุยทางโทรศัพท์มาเจอเราหน่อยได้ป่าว” ผมสียงอ้อน
“เหรอแต่ตอนนี้มันสี่ทุ่มแล้วนะ”
“เรามีเรื่องด่วนจริงๆนะเบนซ์” ผมไม่ลดละความพยายาม
“จะมาขอเงินเหรอ” เบนซ์ตั้งข้อสงสัย
“ป่าวๆเรื่องอื่น เอางี้เดี๋ยวเราไปรับที่บ้านนะบ้านเบนซ์ห่างจากแมนชั้นเราไม่ไกลหรอก โอเคนะ ขอบใจมากเบนซ์”
ผมปิดการสนทนาโดยไม่ให้เบนซ์ปฏิเสธ
ผมวางหูโทรศัพท์ทันทีแล้วรีบแต่งตัวหล่อไปรับเพื่อนเก่าซึ่งอีกไม่นานก็จะมาเป็นตัวช่วยให้ผม