สวน ทุมสงคราม เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากเจ้าพ่อท่าลี่
ผมเคยเป็นหัวหน้าไปรษณีย์ อ.ท่าลี่ จ.เลย ระหว่างปี 2543-2546 วันหนึ่งผมขับรถไปร่วมงานเปิด ปณอ.ท่าลี่ 105 (อาฮี) ซึ่งจะทำพิธีเปิดในเวลา 08.00 น. ในวันรุ่งขึ้น ผมจึงต้องเดินทางไปดูความเรียบร้อยในตอนเย็นก่อนพิธีเปิดทำการ
ปลายเดือนธันวาคม อากาศเย็นยะเยือก ขณะที่ผมขับเก๋งไปกับลูกน้องอีก 2 คน จู่ๆ ลูกน้องทั้งคู่ก็ร้องออกมาเกือบจะพร้อมกันว่า...หัวหน้าบีบแตรรถด้วย!
แทบจะไม่ขาดเสียง ผมก็รีบกดแตรโดยสัญชาต ญาณ...ปรากฏว่ามีกลุ่มควันพุ่งโขมงมาปิดถนนหนาทึบ คราวนี้ผมรีบเหยียบเบรกทันที
เนื่องจากมองถนนหนทางแทบไม่เห็นเลย เพราะกลุ่มควันหนามาก แต่ตอนนั้นยังไม่ได้คิดอะไร นอกจากบ่นว่า ชาวบ้านไม่น่าจะมาเผาถ่านริมถนนมากนัก อันตรายจริงๆ แต่สังเกตว่าลูกน้องต่างเงียบกริบ มองสบตากันแล้วกลืนน้ำลาย
ชักสงสัยเลยถามว่าพวกลื้อเป็นอะไรวะ? เขาอ้อมแอ้มว่าเปล่า ไม่มีอะไรหรอกครับ...แต่จู่ๆ กลุ่มควันหนาทึบราวหมอกลงจัดเมื่อครู่ก่อนก็หายไปดื้อๆ ราวกับเป็นภาพลวงตา
ผมขนลุกซ่า เย็นวาบจากต้นคอไปถึงไขสันหลังโดยไม่ทราบสาเหตุ
เมื่อไปถึงที่ทำการปณอ.(ไปรษณีย์เอกชน) เลยเล่าเรื่องพบควันที่พุ่งขึ้นมาเต็มถนน หนาทึบแทบมองอะไรไม่เห็น เคราะห์ดีที่เหยียบเบรกทัน ไม่งั้นมีหวังขับรถตกถนนแน่ๆ ถ้าเป็นมอเตอร์ไซค์คงเรียบร้อยไปแล้ว
ลูกน้อง ปณอ. (เจ้าถิ่น) พลอยกลืนน้ำลาย ก่อนอธิบายให้ฟังว่าบริเวณนั้นเป็นศาลเจ้าศักดิ์สิทธิ์ จะทดสอบทุกคนที่เดินทางผ่านไป-มา โดยเฉพาะคนที่ย้ายมาประจำที่อำเภอท่าลี่ใหม่ๆ ทุกคน
ลูกน้องทั้งสองที่ไปด้วยก็เสริมขึ้นทันทีว่า เรื่องพวกนี้ผมก็รู้ครับหัวหน้า
ฟังแล้วขันก็ขัน เคืองก็เคือง เลยย้อนถามว่าทำไมไม่บอกตั้งแต่ตอนแรก เอาแต่นั่งหน้าซีดเป็นไก่ต้ม? ได้รับ คำตอบว่า...โธ่! ผมเองก็กลัวจนพูดไม่ออกเลยครับ...เป็น งั้นไป!
บอกตรงๆ ว่าตอนนั้นผมยังไม่ค่อยเชื่ออยู่ดี
ตอนขากลับราวๆ ห้าทุ่มเศษ เมื่อถึงจุดนั้นผมจึงจอดรถลงไปดู ปรากฏว่ามีศาลเจ้าจริงๆ เลยพูดโพล่งออกไปว่า
'ทีหน้าทีหลังอย่าเล่นแรงๆ นะเจ้าพ่อ! ลูกหลานขอโทษด้วย เพิ่งย้ายมาอยู่ใหม่ไม่ทราบจริงๆ เอ้า'
ลูกน้อง 2 คนร้องจากในรถว่า...หัวหน้าพอแล้ว รีบกลับเถอะครับ! ผมเองอดหัวเราะไม่ได้ ก่อนจะขึ้นรถยังร้องไปว่า...ถ้าเจ้าพ่อแน่จริงๆ บอกเลขท้าย 3 ตัวด้วยซีครับ ถ้าแม่นจะนับถือมากๆ เลย!
สายลมกระโชกวูบ ยอดไม้ไหวซ่า อากาศยามดึกในเดือนธันวาคมหนาวยะเยือกจนขนลุกซู่ไปทั้งตัว
คืนนั้นเอง ขณะหลับสนิทอยู่ที่บ้านพัก ผมก็เคลิ้ม ฝันไป...
ในฝันนั้น ผมเห็นชายผู้หนึ่งหน้าตาท่าทางมีสง่าน่าเกรงขาม รู้แน่ว่าเป็นเจ้าพ่อที่ตัวเองท้าทายไว้ได้มาปรากฏตัวเด่นชัดท่ามกลางหมอกควันหนาทึบ เผยอปากนิดๆ แต่ได้ยินเสียงชัดเจนว่า ...749...749
เมื่อสะดุ้งตื่นขึ้นมาก็ไม่เห็นภาพเจ้าพ่อเสียแล้ว นอกจากจะหูแว่วเสียงที่ได้ยินในความฝันค่อยๆ เบาบางลง...คิดว่าเป็นอุปาทานมากกว่าครับ แต่เพื่อความแน่ใจ ผมรีบจดเลข 749 ไว้ทันทีเพื่อกันลืม...อยากพิสูจน์ว่าจะศักดิ์สิทธิ์จริงหรือเปล่า?
วันนั้นผมบอกพวกลูกน้องว่า เมื่อคืนโดนเจ้าพ่ออาฮีหลอกเกือบหัวทิ่มแข่ว (เกือบตาย) แถมยังบอกเลข 749 อีกด้วย พวกลื้อมีใครเล่นหวยก็ลองซื้อดูแล้วกัน...อย่าลืม!
แทบไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นไปได้ แต่ก็เป็นไปแล้วครับ
ตอนเย็นในราว 15.30 น. เลขท้ายรางวัลที่ 1 งวดนั้นแก 947 ผมเองไม่ใช่คนเล่นหวย ได้แต่ถามลูกน้องว่ามีใครรวยกันเท่าไร? ปรากฏว่าเหมือนบุญมีแต่กรรมบัง...ไม่มีใครโชคดีถูกหวยสักคนเดียว
บางคนก็ไม่เชื่อ บางคนซื้อตรงๆ แต่ไม่ได้ซื้อโต๊ด...นักเลงหวยเขาถือว่าผิดธรรมเนียมมาก ประเภทแทงบน-ออกล่าง หรือออกกลับกัน พวกแฟนพันธุ์แท้จะแทงดักไว้หมด...ขนาดนั้นยังแค่เฉียดไปเฉียดมาเลยครับ
เรื่องศาลเจ้าแห่งนี้ ชาวตำบลอาฮี อำเภอลี่ จังหวัดเลย เขานับถือกันมาก ใครอยากจะลองดีก็เชิญได้เลย แต่ไม่รับรองความปลอดภัย
สำหรับผมเดี๋ยวนี้เชื่อแล้วว่าภูตผีปีศาจ สิ่งเร้นลับที่พิสูจน์ไม่ได้มีอยู่จริงๆ ถือคติว่า 'ไม่เชื่ออย่าลบหลู่' ไว้ดีที่สุดครับ!
ขอบคุณ แหล่งที่มาหนังสือพิมพ์ 
ค้นหาสมาชิก
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
