กระบองหามทางลวง 2 copy

kabuki

จากที่กะว่าครั้งเดียวจบเลยต้องกลายเป็น 3 ครั้งเมื่อวานคีย์ไปน้ำผมก็เยิ้มแฉะเสียเองอดีตที่ไม่อาจจะรีเพล์ได้ ไม่ว่ากันนะเพราะพี่บันมาอยู่บ้านแค่สัปดาห์เดียวเอง....หน้าตาซื่อๆ ไทยๆ ธรรมดาไม่น่าเชื่อว่าจะหลุดโลกได้ขนาดนี้ ผมนั่งตักหันหน้าถ่างขาหาแกทั้งๆ ที่ท่อนสลักยังคาอยู่มันนุ่มครับแต่ก็ยาวพอที่ผมจะรีดมันออกด้วยหูรูดหลังบ้านผมไม่ได้แกไม่ยอมให้ผมลุกแกบอกรู้สึกดีแล้วแกก็เจรจากับผมด้วยคำหยาบๆ ตอนนั้นผมยังอ่อนนักก็รู้สึกอาย"พี่~สมสู่~เป้แรงไปก็ขอโทษด้วย""ครับ"ผมยังก้มหน้ามองดูหน้าท้องเปียกแฉะทั้งปลายจวยผมแดงน้ำผมไหลเปียกหมอยเป็นทางๆ พี่บันบอกเดี๋ยวเขาจะเช็ดเอง "ทำไมพี่คาจู๋ไว้อย่างนี้ล่ะ""พี่จะขออีกรอบน่ะสิ คาไว้จะได้ไม่ร้องเจ็บตอนแทงใหม่" ว่าเข้านั่น แต่ผมไม่รู้สึกเจ็บรู้สึกแต่ว่ามีท่อนนุ่มๆ เสียบแหวกไว้เท่านั้น ผมขมิบได้ เพียงแต่รู้สึกปวดจากที่มันระบมเพราะถูกเสยแรงๆ "โอเคหรือยังพี่เย่ออีกรอบนะ"ว่ายั้งไม่ทันจบพี่บันกอดผมเข้ามาแนบตัว ผมรู้สึกเริ่มแน่นที่ก้นแล้วความยาวมันก็ทำให้ผมเหมือนเจ็บอยู่ข้างในมันคงไปทิ่มอะไรผมเข้าตอนนั้นผมร่างบาง(แต่มีกล้ามอกบ้าง) จนผมต้องหลับตาปี๋ ใจมันสู้นี่ครับพี่บันจับผมหมุนตัวหันหลังให้แกซึ่งนั่งบนโซฟายาว ความร้อนจากตัวแกแผ่ไปทั่วหลังผมๆยังนั่งถ่างขาคร่อมขาแกไว้พี่บันให้ผมก้มเอามือเท้าโต๊ะไม้ไว้แกขย่มโซฟาทำให้ตัวผมลอยตกลงมากระแทกกับตัวแก~ช้างน้อย~เป็นลำที่คาอยู่เหมือนจะหลุดแต่มันก็พุ่งสวบสวนเข้ามาอย่างแรงจนผมร้อง"อั๊ก" เป็นอย่างนี้หลายครั้งติดๆ ผมขมิบผิดจังหวะจนพี่บันจับผมยกทั้งๆ ที่คากันอยู่ให้คลานคุกเข่ากับเบาะโซฟา กดหลังให้ผมแอ่นตัวให้ก้นลอยสูง แกซอยยาวๆลึกๆแต่ช้าๆ ผมพอได้ผ่อนหายใจบ้างจังหวะหนึ่งแกค่อยๆถอนจนดอกเห็ดแกหลุด ผมหันกลับมาดู มันยังตั้งลำหนาโด่ชี้ขึ้น พี่บันย่อขาลงให้ดอกเห็ดที่กำลังกระดกจ่อตรงกับเป้าแล้วดันมันทิ่มพรวดเข้ามาอย่างเร็วและแรงมันลึกสุดจนผมร้องกระเถิบตัวจะหนี พี่บันจับสะโพกผมไว้กระแทกแรงๆ เด้าเร็วๆ ถ้ำสวรรค์ผมคงบวมบานจนแทบปิดรูตัวเองล่ะมัง ผมหนีตัวไปติดที่พนักพิง พี่บันตามไปเย่อต่อ ผมหุบขาไม่ได้เพราะยิ่งหุบยิ่งเจ็บเพราะแรงเสียด พอผมต้องถ่างขาพี่บันก็ตามเอาตัวเข้าแทรก ~สมสู่~เสยเข้าจนผมหนีไม่ออกสิ่งเดียวที่ทำได้คือร้องครวญครางกับเสียงซี๊ดอ๊าๆๆ หนวดเคราแกไซร้ครูดที่ซอกคอผม ทั้งเสียวและสยิว ข้างล่างก็กระเด้าไม่ได้หยุด อีกครั้งพี่บันยกตัว มือขวารัดรอบตัว มือซ้ายรั้งหว่างขาผมไม่ให้หลุดจาก~ช้างน้อย~แก พาผมไปยืนข้างโต๊กินข้าวขาซ้ายผมรับน้ำหนักตัว ขาขวาพาดกับขอบโต๊ะรู้สึกพี่บัน~สมสู่~เสยๆ จนตัวผมงอเพื่อไม่ให้รู้สึกจุกข้างใน มือผมขยุ้มผ้าปูโต๊ะเพราะเกร็ง พี่บันกดหลังผมไม่ให้งอแล้วแกเปลี่ยนจาก~สมสู่~เสยขึ้นเป็นยิงทะแยงออกข้าง คราวนี้ลำ~ช้างน้อย~ร้อนๆ ของแกสีกับก้นผมร้อนผ่าว ขอบเงี่ยงผลุบเข้าผลุบออกครูดไปกับหูรูดของผม พี่บันกดก้นผมไว้กับขอบโต๊ะแล้วเร่งซอย ขาซ้ายผมแทบยืนไม่อยู่แล้วแต่พี่บันก็เอามือรั้งไว้ เร่งสะโพกให้อัดแรงเข้าเสียงเนื้อกระทบกันดังป๊าบๆๆๆ แล้วแกก็ค่อยๆ ผ่อนลง ผมรู้สึกไม่กี่อย่าง แน่นแสบร้อนที่รูผม นึกว่าแกเสร็จแล้ว แกบอกยังแต่จวนแล้วแกให้ผมกลิ้งเพื่อนอนหงายบนโต๊ะ อีกครั้งที่แกยกผมทั้งที่คา~ช้างน้อย~แกไปที่โต๊ะเตี้ยขาผมถ่างอ้า พาดที่แขนแก พี่บันย่อตัวก้มลงมาแก~สมสู่~เสยๆ ~ช้างน้อย~ยาวๆ แกพุ่งเข้าตัวผมแบบพุ่งขึ้นในรูผม ผมเจ็บเสียดร้องบอกแกไม่ไหวจริงๆ ดิ้นเพราะตอนนี้ดิ้นได้แกก็เลยเปลี่ยนทิศกดให้หัว~ช้างน้อย~แกพุ่งลง ซอยแรงๆ เร็วๆ หลายครั้งที่หลุดแต่แกก็กระแทกมันมาลงรูได้เลยหลายครั้งที่ผิดเป้ากระทุ้งไปที่รอบๆ ปากรู แต่แรงขนาดนั้นกับความแข็งที่กระแทกมามันก็ไถลลงรูจนได้ผมพยายามนับๆ ได้ 34 ครั้งในการ~สมสู่~รอบสุดท้ายกว่าพี่บันจะพ่นน้ำในตัวผม แกกดลึกๆ ให้ผมเสียวกับน้ำแกอีกครั้งก่อนจะช่วยให้ผมน้ำพุ่งอีกรอบจนปวด~ช้างน้อย~เลย...แล้วคืนนี้ผมก็เป็นไข้ เป็นผลจากการออกศึก...รอบของพี่บันเหลืออีกครั้งหนึ่งจะมาเล่าต่อ