เด็กอะไรวะ ....น่ารักเป็นบ้า ตอนจบ ^ ^

freesex

ถึงตอนจบแล้น้า
“ถ้าพี่บอกว่าไม่ล่ะ เกี้ยง…จะว่าไง”

“ทำไมล่ะ แล้วเมื่อกี้มึงมาจูบกูทำไม มึงมานี่ทำไมล่ะ มึงทำแบบนี้ทำไม” มันโวยวายพร้อมตบตีผมใหญ่
อย่างงี้ดิถึงสมกับเป็นเกี้ยงที่ผมรู้จัก

“มึงรู้ไหมว่ากูเสียใจแค่ไหน  กูรักมึงมากนะรุ้ไหม กู…อื้ม”ไม่รู้จะทำยังไงดีให้มันเงียบก้เลยจูบมันต่อแล้วกัน
ฮ่าๆๆ

“พี่แค่ล้อเล่นเองครับ ฮ่าๆ”ผมพูดหลังจากที่ถอนจูบ

“มึงมาล้อเล่นอะไรเรื่องแบบนี้ กูเสียใจนะเว้ย”

“โอ๋ๆๆๆๆๆ ขอโทษครับๆ แล้วตกลงจะไม่ง้อให้พี่กลับไปแล้วหรอ”

“ไม่ล่ะ อยากไปไหนก้ไปสิ”อ้าวมึงหนิ ง้อกูแค่นี้เอง เฮ้อ แต่จะไปเอาอะไรมากกะมันได้ล่ะหว่า

“ไม่ไปอ่ะ ไล่ยังไงก็ไป กูไม่เอาแล้วชีวิตที่ขาดมึง กูอยู่ไม่ไหวหรอก”

แล้วมันก็ยิ้มออก

“ผมรักพี่บอมนะ พี่บอมรักเกี้ยงไหมครับ”

“มากที่สุดครับ”ผมตอบมันไป

“ดีใจจังที่ได้ยินคำนี้”
มันยิ้มกว้างกว่าเดิมพร้อมกอดผมอีกครั้ง

จากนั้นผมก็ขอให้มันมานอนด้วยกันที่คอนโด มันก็ยอมมาแต่โดยดี

“เกี้ยงมานี่ดิ๊”ผมเรียกมันมาหลังจากที่มันอาบน้ำเสร็จ

“อะไร”

“เดี๋ยวเช็ดผมให้”มันก็ยิ้มและเดินมาหาผมอย่าว่าง่าย มันนั่งลงพร้อมยื่นผ้าเช็ดผมให้

“ตัดผมนานรึยัง”

“ก็หลังจากที่มึงไปได้สองวันมั้ง”

“ อกหักขนาดนั้นเลยหรอ”

“เออสิ แดกข้าวก็ไม่ลงเป็นเดือนๆ”

“จิงดิ กูภูมิใจนะเนี่ยทำมึงตรอมใจได้ขนาดนี้”

“อ่าวว ไอ้บ้าหนิ”มันพูดพลางชกเข้าที่ท้องผม แล้วเราก็หัวเราะให้กัน

“เกี้ยง…รักกับกูแล้วไม่มีคำว่าตลอดไปหรอกนะเพราะกูทำนายอนาคตล่วงหน้าไม่ได้ แต่ถ้าถามว่าตอนนี้กู

รักมึงมั้ยกุตอบเลยว่าโคตรๆ กูรักมึงมาก มากขนาดที่ว่าตั้งแต่กูมีแฟนมากูรู้สึกอย่างนี้กับมึงคนเดียว จากนี้นี้

ไปถ้าไม่มีมึงกูคงอยู่ลำบาก กูอยากมีชีวิตอยู่โดยที่มีมึงข้างๆนะ”

“มึงพูดยังกับว่ากูจะไหนได้ไกล นอกจากครอบครัวกูแล้ว กูก็รักมึงที่สุด”

“พี่บอมรักเกี้ยงนะ คบกับกับพี่นะครับ”มันนิ่งและอึ้งไปสักพักก็หลุดคำว่า

“อือ”ราวกับคนยังไม่ได้สติ

“อือ อะไรบอกแล้วไงอือมันไม่ใช่ประโยค”

“ครับ…เกี้ยงก็รักพี่บอมครับ”แล้วมันก็ยิ้มออกมา

“อ้ะ พี่ให้”มันทำตาโตพร้อมหยิบแหวนไปดูแหวนเหมือนเด็กที่ได้ของเล่นชิ้นใหม่

“สลักคำว่าบอมไว้ที่แหวนเกี้ยงและก้อสลักคำว่าเกี้ยงไว้ที่แหวนพี่ ใส่คู่กันนะ”

“เสี่ยวว่ะ ไม่อายคนหรอ”

“ไม่อาย มีเมียสวยซะอย่าง ภูมิใจอยุ่แล้ว” ผมยักคิ้วกวนตีนมัน

“เสื่อม”มันพูดพร้อมเอาศอกกระทุ้งท้องผม

“มา! เดี๋ยวสามีใส่ให้นะครับ”

“ขนลุกว่ะแมร่งเลิกพูดเหอะ”ผมเลยทำท่าตีปากมันเบาๆ

“พูดเพราะๆหน่อยไม่ได้ไง กำลังซึ้ง”มันทำหน้ามุ่ย ก่อนยื่นแหวนมาให้ผม

“งั้นก้ออ่ะ!! ใส่ให้ภรรยาหน่อยนะครับสามี”ถึงกับเขิลเลยผม   ผมยิ้มพร้อมหยิบแหวนมาสวมให้มัน

“หมั้นด้วยแหวนเงินธรรมดาๆก่อนนะ เก็บตังค์ขอได้เมื่อไรจะซื้อแหวนเพชรมาแต่งนะครับ”

“ขอเป็นเงินสดแทนได้ไหมว่ะ”

“เกรียนอีกแหละมึง กุกำลังหวานอยู่”ผมบ่น เหนื่อยกับมัน มันกลับหัวเราะชอบใจ ก่อนทำหน้าจริงจัง

“ขอโทษนะ ที่ตัดสินใจทำอะไรไปแบบนั้น ต่อไปนี้มีอะไรเกี้ยงจะพุดกับพี่ตรงๆ ไม่คิดไปคนเดียวอีกแล้ว”

“พี่ก็ขอบคุณเกี้ยงนะที่รอพี่มาตลอดและคอยอยู่ข้างๆพี่เสมอ ไม่ว่าวันข้างหน้าจะเจออะไรเราจะผ่านมันไป
ด้วยกันนะครับ”

ผมยิ้ม
มันก็ยิ้ม

แล้วมันก็จับมือผมพร้อมกับทำท่าเหมือนให้อะไรผมสักอย่าง
“เกี้ยงไม่ได้เตรียมอะไรไว้ให้ มีแค่สิ่งนี้เท่านั้น”ผมแบบมือออกก็ไม่เห้นจะมีอะไร ผมมองหน้ามันด้วยความ
สงสัย จะมามุขไหนอีก อย่ามาเกรียนอีกนะมึง ไม่งั้นงอล

“อะไรอ่ะ ไม่เห็นมีไรเลย”

“ใช้ใจรับสิแล้วมึงจะรู้…..หัวใจกูไง”  โอ้โห้ เลี่ยนเลย

“กูฝากไว้ที่มึงแล้วนะ ขอบอกไว้ก่อนว่าฝากแล้วไม่มีถอนคืนนะเว้ย ช่วยดูแลมันดีๆด้วยนะ”

น่ารักที่สุด แฟนใครเนี้ย ฮ่าๆๆๆ

“ขอบคุณที่ไว้ใจให้เราดูแล ทางเราจะรักษาให้เป็นอย่างดี วางใจได้เลยนะครับ”
แล้วเราก้หัวเราะออกมาพร้อมกัน

   ครั้งนึงผมเคยถูกพลัดพรากจากความรักที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตผม มันสูญหายไปอย่างไม่มีวันกลับมา
ผมได้แต่เสียใจและสัญญากับตัวเองว่าจะทำทรยศต่อความรักเหมือนที่เคยถูกทำมา

แต่แล้วผมก้ไม่เคยดุแลความรักเหล่านั้นได้สักครั้งเดียว

จนผมได้มาเจอกับคนที่หยุดวันเวลาที่เศร้าเสียใจของผมและคอยกุมมือผมไว้ไม่ว่าจะเป็นอย่างไรก็ตาม
รอยยิ้มของเค้าทำให้ผมรู้ว่า นี่แหละคือความรักที่ผมจะไม่ยอมให้สูญสียไปไหนอีก ผมจะดูแลความรักนี้ให้
สวยงามและประคับประคองมันไว้อย่างนี้ให้ดีที่สุดครับ  

สนุกหรือไม่สนุกคอมเม้นกันเยอะๆๆๆน