ภารกิจ 100 น้ำกาม ตอนที่ 5 : เปิดเกมส์อย่างอลังการ

-ken-

ตอนที่ 1
ตอนที่ 2
ตอนที่ 3
ตอนที่ 4

  

ตอนที่ 5 ในที่สุดเกมส์ก็เริ่มจริงๆแล้วครับ
และเปิดตัวแบ็ค แต่น่าเสียดาย โซ่เขาบอกว่า ไม่อยากอัดตูดแบ็ค
ผมไม่รู้ทำไมเหมือนกันนะครับ
แบ็คก็รอดไปนะครับ

และ ถ้าอยากอ่านล่วงหน้า แวะไปชมที่เว็บเขียนนิยายนะครับ

เสิจหา "ภารกิจ 100"

ส่วนที่ลงเว็บนี้ตอนจะช้ากว่า แต่มีรูปพิเศษครับ

                                                                     

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ในเย็นของวันหนึ่ง โซ่ที่กำลังเหน็ดเหนื่อยกับการเก็บลูกชิ้นยัดลงถุง
ก็ได้รำพึงรำพันขึ้นมาหลังจากใช้มือปาดเหงื่อบนหน้าผา

"อยากจังเลย"
                    "พอได้เย็* คนที่ดูดี แจ่มๆ แบบนั้น ทำเอาติดใจเลยล่ะ
แต่นี่ก็หลายวันแล้ว... ที่เกมส์ทำภารกิจนั้นเงียบไปเลย
ทำเอาเหงา เล่นเอาชีวิตไม่เหมือนเดิมอีกเลย เห้อ"

เรื่องปกติหละนะ เค้าเรียกว่า ตอนไม่มีก็พอทนได้
พอได้ลองมีขึ้นมาแล้ว มันก็สะกดอารมณ์ได้ยาก ยิ่งเป็นคนแบบโซ่ด้วย

เขาแบกกล่องโฟมใส่ลูกชิ้นขึ้นเบาะหลังรถมอเตอร์ไซค์แล้วเอาเชือกรัดของมัดให้แน่น
ก่อนจะขึ้นขี่แล้วสตาร์ท มุ่งหน้ากลับห้องพั

มองดูวิวและผู้คนมากมายในระหว่างทาง
และไม่นานก็ขับมาถึงหอพัก
ทันทีที่ก้าวลงจากรถ
                   พื้นที่รอบตัวก็เปลี่ยนเป็นห้องโฮโลแกรมสีฟ้า และเวลารอบๆก็หยุดล
"เห้ย เหมือนพลังของเชนเลย เชนหรอ!?

"ไม่ใช่ครับ ผู้เข้าแข่งขันแค่ได้รับพลังแบบเดียวกันกับพวกเราผู้จัดแข่ง
เพื่อให้นำไปทดสอบตัวเอง
และใช้เล่นเกมส์ให้ชนะในแต่ล่ะรอบ ... คุณ เข้าใจไหมครับ?"

                  ชายในชุดสูททำผมเรียบปรากฏขึ้นและพูดจ้อ เขาถามเพราะเริ่มไม่เข้าใจว่า
โซ่เข้าใจหรือเปล่า
"อ้า แน่นอนๆ ฉันเข้าใจสิ"
โซ่เขินนิดๆก่อนจะทำเก็บทรงแอ็คคูล


                  "ผมดูบันทึกการแข่งของคุณแล้ว 079 อ่า อื้ม คุณทำลายกล่องไปครึ่งใบ
มีอะไรกับคนที่ไม่ใช่เป้าหมายไป 2 คน
และมีกับเป้าหมาย 1 คน อื้ม น่าประทับใจ" เขาพยายามเก็บน้ำเสีย

"อย่าชมสิ นั่นยังแค่เบๆ ของฉันเองนะ
ว่าแต่ผู้จัดแข่งนี้เหมือน คนสร้างเกมส์ รึเปล่า?"

"ใช่ครับเราเป็นทั้งผู้สร้างและดูแลการแข่ง ผมเองจริงๆก็ไม่ใช่มนุษย์ เป็นสิ่งที่ระบบสร้างมา ให้ประสานงานให้พวกคุณ
แต่อย่าเพิ่งถามมากกว่านี้เลยครับ เพราะคุณจะได้รับรายละเอียดเต็มๆ ในวันเปิดงาน"


"จะมีพิธืเปิดงานอะไรแบบนั้นด้วยรึ?"

"แน่นอนครับ เพราะรายละเอียดที่พวกคุณต้องรู้ เยอะมาก"

"อีกกี่วันหรอ ฉันจะได้เตรียมตัว?"

"เดี๋ยวนี้ครับ"

"เอ๊ะ!? ฉันต้องเอาลูกชิ้นไปเก็บนะ เสื้อผ้าก็ยังไม่ได้เตรียม"


"ลองคิดสิครับว่าคุณจะทำอะไรบ้าง"

"ก็ เอาลูกชิ้นไปเก็บ อาบน้ำ ชักว่าว เปลี่ยนเสื้อผ้า หยิบของติดกระเป๋าไปงานเปิดตัว"


"...."
".."

โซ่คิดเสร็จเขาก็แต่งตัวหล่อ เสื้อเชิ้ตขาว ซับในสีดำ แจ๊คเก็ตสีแดง กางเกงยีนส์ สะพายกระเป๋าเรียบร้อย
ยืนอยู่หน้าหอพัก เขาตะลึงและมองไปรอบๆ

"ผมใช้พลังให้คุณกระโดดข้ามเวลาและทำทุกอย่างเสร็จทันที
เป็นน้ำจิ้มเล็กๆ เพื่อแสดงว่า ที่เราบอกว่า เกมส์นี้จะเปลี่ยนโลกได้ ไม่ใช่แค่คำพูดลอยๆ ครับ"

"เอาเรื่องนี่..." โซ่ยิ้ม

"ช่วยขึ้นบันไดนี้และเปิดประตูที่อยู่ด้านบนนะครับ"

โซ่พยักหน้า เดินขึ้นบันไดโฮโลแกรมแสงสีฟ้า ข้างบนมีประตูสีส้มแดง
และมีหมายเลข 079 พอเขาแตะที่เซนเซอร์ประตูมันก็เลื่อนเปิดออก

เขาเดินเข้าไปพบห้องโถงเพดานสูงพื้นเรียบกว้างทำจากโฮโลแกรมสีฟ้าทั้งห้อง
แต่มีลวดลายวงจรเป็นเส้นๆ
มีรูปปั้นหน้าคล้ายๆหุ่นยนต์จักรกลผู้หญิงผู้ชาย ถือ ปืนไรเฟิล ยืนเรียงอยู่รอบห้อง
เว้นด้านหน้าห้องไว้เป็นรูปปั้นจักรกลขนาดใหญ่ที่มีปืนทั้งสองมือ โผล่ออกมาจากกำแพงแค่ครึ่งตัวบน และแท่นสี่เหลี่ยมกว้าง 5 เมตร สูง 3 เมตร อยู่ใต้รูปปั้นมีบันไดขึ้นลงได้ถึง 3 ทิศ
และมีหุ่นยนต์จริงๆ เดินไปเดินมาแต่ไม่ได้ถือปืน
เพดานห้องเป็นสี่เหลี่ยมซ้อนเป็นชั้นๆ คล้ายปิรามิดหัวตัดยื่นลงมาและส่องแสง

"ว้าว อย่างกับฉากในหนัง ในเกมส์" โซ่ชมเปาะแล้วมองไปรอบๆ ผู้เข้าแข่งขันคนอื่น
กำลังเดินชมห้องอยู่เช่นกัน
"กูว่า พวกสร้างเกมส์คงอยากอวด"

ผู้เอ่ยขึ้นเป็นหนุ่มผมหนาใส่เจลเซ็ต จมูกโด่ง อายุประมาณ 19 ปี ส่วนสูงประมาณ 178
สวมแจ็คเก็ตสีเหลืองสลับดำ
เสื้อซับในสีดำ กางเกงขาสั้นสีขาว และรองเท้าหนังหุ้มข้อสีน้ำตาลแบบมีเชือกรัด

"เขาสร้างห้องนี้มาให้พวกเราตื่นตา ฉันว่างั้นนะ มีบุหรี่ไหม?"
"กูพกมาจำกัดว่ะ แต่มึงดูโหยจัด เอาไปก็ได้"

โซ่ส่งกล่องบุหรี่ให้ ที่นี่เหมือนจะไม่ได้ห้ามสูบ มั้ง?
แต่พออีกฝ่ายจุดสูบ ก็มีโดมสีขาวใสครอบเขาและควันไม่ออกมาหาคนอื่น

"เฮ้ยอะไรเนี่ย เทคโนโลยีสุดยอด ฮ่าๆๆ"
"ขอลองบ้างๆ"

โซ่ทำตาม ยืนสนุกกันอยู่สองคน

"นั่นนายตำรวจนี่ ผ่านเข้ารอบด้วย" โซ่มองไปรอบๆ เห็นคนคุ้นหน้า
"ถ้ารู้จักพลังกันมาก่อน ก็ได้เปรียบนะ" หนุ่มแจ็คเก็ตเหลืองพูดขึ้น
"พลังมันอันตรายใช้ได้ มันอาจจะมาจับเราที่สูบบุหรี่ก็ได้นะ ฮ่าๆ"

"เออ กูชื่อโซ่นะ"
"แบ็ค"
"แบ็ค ชอบเข้าข้างหลังหรอ?"
"นั่นมันมึงมากกว่าป่าว?" แบ็คชี้มาที่เขา
"ก็ไม่เถียงหรอกนะ" โซ่พ่นควันบุหรี่
"เอ้าดันจริงซะด้วย ดูไม่ใช่เลยนะ"
"อะไรสนุกก็เอาทั้งนั้นแหละ"

"เออเห็นด้วย อย่าอัดตูดกูก็พอ"
"ไม่อะ ไม่รู้สึกอยากอัดมึงเลยแบ็ค"
"โห ควรจะดีใจ ฮ่าๆๆ"

ระหว่างคุยกัน คนเข้ามาเยอะขึ้นเรื่อยๆ
ก่อนจะมีคนวาร์ปมายืนบนแท่นใต้รูปปั้น และเริ่มพูด

"ผู้เข้ารอบจริงทั้ง 200 ท่าน วันนี้ ท่านจะได้พบกับประสบการณ์ที่คุ้มค่า
ที่ได้ผ่านเข้ามาเล่นเกมส์ของเรา"

"ก่อนจะอธิบายเพิ่มเติม ต้องขอบอกว่า เกมส์ของเรา
มอบความสบายให้ผู้เล่น ตามความตั้งใจของผู้สร้าง แต่ผู้เล่น ไม่ควรนิ่งนอนใจมากเกินไป
เพราะนั่นคือคุณสมบัติของผู้ที่จะเปลี่ยนแปลงโลก"

หุ่นยนต์ที่เดินไปเดินมาจำนวนมาก หยุดนิ่ง ย่อตัวนิดหน่อย และชูมือขึ้นนิดนึงในท่าจับปืน ก่อนที่ปืนจะค่อยๆ ก่อตัวจากอากาศขึ้นมาถือเหมือนหนังไซไฟ

"กรุณาฟังคำอธิบายของเราให้จบ โดยมีชีวิตรอด และกล่องไม่ถูกทำลาย"

"เฮ้ยๆ"

โซ่กับแบ็คตั้งท่าเตรียมพร้อม หุ่นยนต์สามตัววิ่งมาหาพวกเขาและเล็งปืนใส่
พวกเขาแยกออกซ้ายขวาคนละทิศ ก่อนที่พวกมันจะกระหน่ำยิงแสงสีเหลืองออกมา
มันเป็นเลเซอร์อัดแน่นที่ความเข้มข้นสูง ถ้าโดนเข้าไป กระดูกก็ไม่เหลือ

คนอื่นตั้งตัวไม่ทันโดนยิงไปบ้างก็มี

"แบ็ค! ไหวมั้ย ให้ช่วยมั้ย!"
"พระเอกเหลือเกินคุณพี่ กูพอไหวอยู่"
"ไม่ กูต้องหารวิชญ์ กูจะแยกตัวไปก่อน"
"ใครหรอรวิชญ์ เพื่อนหรอ"
"เมียกู แต่อย่าไปพูดให้มันได้ยินนะ มันเลื่อยกูแน่"
"ฮ่าๆๆๆ" แบ็คกลิ้งหลบปืนพร้อมหัวเราะ ทำสัญญาณมือว่า ไปเหอะ

โซ่ร้อนใจ เขามัวแต่เล่น ไม่ระวังพวกหุ่นไว้ก่อน รวิชญ์โดนยิงไปหรือยังเนี่ย
เขามองหารวิชญ์และตะโกน

"รวิชญ์โว้ยย!"

กล่องโฮโลแกรมสี่ฟ้าปรากฏขึ้นทั่วด่าน บางคนใช้มันกำบังปืน
โซ่เลี้ยวหาเอาตามกล่องพวกนั้น หันซ้ายหันขวา ชนเข้ากับสาวแก้มป่อง

"เธอ พอดีเลย เห็นรวิชญ์ไหม?"
"ไม่อะค่ะ พอมาที่งานฉันก็มองหาเขาเหมือนกัน"

"หรือว่าเขาไม่ผ่าน?"
"เป็นไปได้ค่ะ เขาก็ไม่ค่อยจะเก่งอยู่แล้ว"

โซ่ใจห่อเหี่ยวลง เขาลากสาวแก้มป่องให้หลบเลเซอร์ เธอขอบคุณ
"ควิกบูสต์"
"นี่พลังกล่องของฉันอะค่ะ คุณจะวิ่งเร็วมากๆ ประมาณ 2 นาทีได้เลย"
"ว้าวสุดยอด ขอบคุณนะ ป่อง"
"ฉันชื่อลิน!"

โซ่หลบเลเซอร์และกระโดดขึ้นกล่องฟ้าๆที่กั้นและลอยไปมา เขาพอใจกับความเร็วมาก
เขาโดดเป็นลิงขึ้นไปเหยียบกล่องนึงที่สูงสุดเพื่อจะมองไปรอบๆ
พอดีกับประตูแสงสีเหลืองโผล่มาด้านข้างพอดี

"โซ่"

"รวิชญ์ หน้านายช้ำหมดเลย ตาก็แดง"
"แต่ช่างเถอะ หลบเลเซอร์ก่อน"

เขาพารวิชญ์ก้มหลบ แต่ยังไงจุดนี้สูงมาก หุ่นแทบจะยิงไม่ถึง
คนอื่นๆเห็น เริ่มอยากปีนขึ้นมาตาม

"ใน 5000 ปีข้างหน้า อารยธรรมที่เกินจินตนาการของท่าน ได้ล่มสลายลง
แม้ตอนนั้นจะไม่มีสิ่งที่เรียกว่ามนุษย์อีกแล้ว"

เสียงคนบรรยายเริ่มบรรยายและฉายภาพรอบๆห้อง เป็นจอลอยหลายๆจอ

"ผู้ครองสติที่ยังเหลืออยู่ ได้ตั้งคำถามว่า
เหตุใดถึงนำพวกเขามายังจุดนั้น ในร่างกายแห่งจักรกล ที่ไร้เลือดเนื้อ"

"หลบเร็ว!"
"กรี๊ด ควิกบูสต์" สาวแก้มป่องเกือบโดนสอย เธอเพิ่มพลังวิ่งไวให้ตัวเอง

ผู้เล่นแตกตื่นแทบจะไม่ฟังคำอธิบาย รวิชญ์เป็นไม่กี่คนที่มองทั้งหมด
"ไม่มีต้นไม้สักต้นเลย" รวิชญ์พูดตามที่เห็นในวิดีโอ
"ถูกต้อง ผู้ครองสติได้ตั้งคำถามถึงสิ่งต่างๆ เช่น เลื่อยยนต์"

"บาปมากกว่า 200 ประการที่ทำให้มนุษย์ล่มสลาย ถูกบรรจุในกล่อง"

"หา?"
"ห๊ะ!"

"เฉพาะสิ่งที่ไม่เป็นบาป บาปที่พิสูจน์ตัวเองได้ เท่านั้นที่จะสร้างโลกใหม่"

"ฉันไม่เข้าใจที่มันพูดเลยอะ" โซ่เกาหัว
"ฉันฟังเอง นายระวังหัวให้ฉันก่อนก็พอแล้ว"

"บททดสอบภารกิจที่ 001
เกมส์เอาตัวรอด เหลือเวลาอีก 10 นาที"

"เกมส์ของเราจะแบ่งออกเป็น เกมส์อิสระ เกมส์ทีม เกมส์เอาตัวรอด
เกมส์เอาตัวรอดนั้นจะมีขึ้นทุก 20 เลขภารกิจ และเริ่มที่เลข 1"

"อ๋า 21 31..." รวิชญ์พยายามคิดตาม

"เกมส์อิสระจะคัดกรองผู้แข่ง
เกมส์ทีมจะเป็นการทดสอบจากผู้สร้าง"

"ผู้มีชีวิตรอดในเกมส์เอาตัวรอด จะได้รับรางวัลที่ทรงค่า
ขอให้ท่านโชคดี เราจะรอคอย"

ทุกคนในห้องพยายามคิดตาม แต่คนโดนยิงไปก็เยอะ
สาวแก้มป่องใช้ควิกบูสต์ค่อยๆ โดดขึ้นมาบนกล่องเดียวกับโซ่

"เฮ้ เธอเจ๋งนี่"
"ชมฉันเดี๋ยวคุณรวิชญ์จะไม่พอใจเอานะคะ"
"ลิน! ฉันห้ามเธอแล้วไง" รวิชญ์หน้าแดง

"ว้าว โอเอซิส"

แบ็คกระโดดขึ้นมาด้วยกำลังขาเพียวๆ บนกล่องนี้มี 4 คนแล้ว
พวกหุ่นเริ่มมีปฏิกิริยา เนื่องจากคนมารวมกันเยอะเกินไป
มันติดไอพ่นที่เท้าและลอยสูงขึ้น ล้อมกล่องพวกโซ่เป็นวงกลม

"หาาาา"

"แสงเลเซอร์เป็นห่ายิงมา ทุกคนก้มหลบจ้าละหวั่น"
"ลงไปๆ เดี๋ยวนี้เลย" โซ่สั่งทุกคนแล้วแบกรวิชญ์ขึ้นหลังแล้ววิ่งลง
"ควิกบูสต์ เอาไปทุกคนเลยค่า" พวกหนุ่มสาวโดดกันจ้าละหวั่น

"เหลือเวลา 1 นาที"

ชายร่างสูงผมหยิก มองพวกโซ่เกาะกลุ่มกันเหมือนเพื่อนซี้ ก็ขำเบาๆ ก่อนจะจับกล่องแปลงเป็นดาบแสงสีฟ้า
และฟันทำลายพวกหุ่นยนต์ทิ้ง

"หึหึ"

"โอ้ ขอบคุณครับ ที่ทำลายหุ่นให้พวก..."

ชายคนหนึ่งจะเข้ามารับการปกป้อง ชายผมหยิกแสยะยิ้มเหี้ยม ฟันหัวชายคนนั้นขาดและจับไว้ ร่างที่กำลังวิ่งเข้ามาเสียหัวแต่ไถลไปอีกไกล
ก่อนจะล้มลง

"ผู้เข้าแข่ง 124 เสียชีวิต กล่องถูกทำลาย"


"คนนั้นหล่อน่าสะสมหัวจังเลย แผล่บ หน้าช้ำดูเซ็กซี่เป็นบ้า"

เขามองไปที่รวิชญ์ และถือหัวที่เพิ่งตัดไว้ในมือ

------------------------------------------
------------------------------------------

รูป แบ็ค
กล่องสีเหลืองดำ

-ken-

prakanboy ตอบกลับเมื่อ 2024-2-3 00:06
โซ่ยอมรับรวิชเป็นเมีย

พี่แกแอบตั้งเอาเองอยู่ถ้าไปบอกรวิชญ์ว่านายเป็นเมียฉัน
โดนเจี๋ยนแน่ 555