|
--- --- เทพบุตร vs ซาตาน 2
เมฆสะดุ้ง หากก็ใจแข็งควบคุมความกลัวสุดขีดเอาไว้ รอคำสั่งว่าตฤณอยากให้เขาทำอะไร...
“ก้าวขึ้นมา” ตฤณตบเบาะโซฟาเก่าๆ “คร่อมตัวฉัน”
ขากำยำ เรียกว่าแน่นด้วยมัดกล้าม แต่มันกลับสั่นด้วยความกลัว เมฆยืนคร่อมร่างกายของตฤณที่ยังสวมเสื้อเชิ้ตกางเกงสแล็คไว้ มีเพียงแก่นกายแข็งแกร่งเท่านั้นที่ถูดงัดออกมา ตั้งโด่โชว์หัวถอกบานร่าอย่างน่ากลัว...
“นั่งลงมา...”
เมฆขาสั่น หลับตา ค่อยๆ ย่อขากระทั่งรูจีบสัมผัสหัวถอกร้อนผ่าว เขารู้ว่าอีกฝ่ายต้องการอะไรแต่ทำยังไงมันก็เข้าไปไม่ได้ สองมือหยาบจับแก้มก้นแน่นแกร่งของตัวเองแหกอ้า แล้วกดหัวถอกบานร่าให้ไหลเข้าไป จนแล้วจนรอด เมฆก็ทำไม่ได้ เผี๊ยะ
เสียงฟาดมือกับก้นแกร่งดังลั่น มาร์คที่นั่งมองพ่อยิ่งตัวสั่น กัดปากจนเลือดไหลซึม มองพ่อที่ขาสั่นหากก็ต้องเกร็งค้างอยู่อย่างนั้น ทำให้มาร์คสงสารพ่อจับใจ
“พะ..พ่อครับ ให้มาร์ค...ทำแทน...ได้ไหม”
เมฆส่ายหน้า หลับตา กัดปากจนเลือดไหล เป็นภาพที่ทำให้ตฤณโคตรสะใจ “...ไม่...มาร์ค”
เมฆพูดได้แค่นั้น เพราะเสียงสั่นจนเปล่งออกมาไม่ได้ จู่ๆ เขาก็เย็บวาบตรงช่องทางด้านหลัง แล้วเจ็บจี๊ดเพราะตฤณสอดนิ้วที่ชุ่มเจลเข้าไป นิ้วเรียวใหญ่คว้านวนไปมา ไม่น่าเชื่อว่ามันจะทำให้เมฆที่อยู่ในอารมณ์หดหู่เสียววาบขึ้นมาได้ แก่นกายที่ห้อยเหี่ยวผงาดราวงูใหญ่ ส่ายหัวหงึกๆ อย่างที่เมฆเองก็นึกไม่ถึง
เขาเสียวจี๊ดในร่องรู ไม่รู้ว่าตฤณทำได้ยังไง แต่ตรงจุดที่ปลายนิ้วของตฤณเกี่ยวระรัวนั่นมันทำให้เมฆกระสันเสี้ยน น้ำอยากไหลยืดเป็นสาย ตฤณจับหัวบานใหญ่กดลงจนเมฆเจ็บจี๊ด คิดว่าแท่งเอ็นกำลังจะหัก แล้วตฤณก็ปล่อยมือ ให้ความแข็งเป้กดีดกลับไปฟาดหน้าท้องแกร่งดังลั่น
เปรี๊ยะ
“อ้าสสสสสสสส์”
เมฆอ้าปากคราง เมื่อเอวหนาถูกจับกดลงมา หัวถอกบนร่าค่อยๆ ชำแรกแหวกความคับแน่นเข้าไป มันเจ็บจี๊ด หากปฏิเสธไม่ได้ว่ามันหวิวไหวในความรู้สึกอย่างประหลาด
เมฆกดสะโพกแกร่งลงช้าๆ ไม่นาน แท่งทวนร้อนฉ่าก็ไหลเข้าไปในร่างกายเขาจนมิดโคน
“อูวววววว” เมฆจ้องหน้าตฤณ เขากลับแลบลิ้นเลียเลือดสดๆ จากริมฝีปากหนา “อ้าสสส์ เลือดนายโคตรหวาน” เขายิ้มร้าย มือใหญ่จับหัวบานบี้วนไปมา เมฆเกร็งหน้าท้องแกร่ง กลั้นความกระสันซ่านสุดความสามารถ “...ขย่มสิ เมฆ ทำให้ฉันพอใจ แล้วนายจะได้บ้านนี้กลับคืนไป...อูววววววว ทั้งหมด”
เมฆยกสะโพกขึ้นช้าๆ จนเงี่ยงหัวบานร่าจะหลุดจากรูจีบ เขาก็กดสะโพกกลับลงมา แม้ไม่อยากยอมรับว่ามันทั้งเจ็บทั้งเสียวซ่าน แต่ความจริงคือเขากำลังเริ่มติดใจ เพราะแท่งเอ็นใหญ่ของเมฆผงกหัวหงึกๆ ขณะที่เขาเองเริ่มฮึกเหิม ยกสะโพกขึ้นแล้วกดลงมา จากช้าก็เร่งจังหวะโดยที่ตฤณไม่ต้องสั่ง
ใบหน้าเรียบนิ่งไม่บอกอารมณ์ ทั้งที่สายตาของตฤณปิดแววหื่นกระหายไว้ไม่มิด แต่เขากลับไม่ยอมเปร่งเสียงคราง ทั้งๆ ที่กำลังตื่นเต้นและเสียวจัด แวบหนึ่ง เขาหันไปมองหนุ่มน้อย และอีกฝ่ายที่มองเขาอยู่ถึงกับสะดุ้ง หลุบตาต่ำ ทำให้ตฤณยิ่งฮึกเหิม เขาเริ่มกระทุ้งสวนขึ้นไป กระทั่งช่องทางของเมฆเริ่มคลาย แล้วตอดรัดถี่แรง ตฤณก็จับให้เขาหยุด แล้วหมุนร่างกำยำให้หันหน้าออกไป เมฆอายแสนอาย หากเขาก็หลีกเลี่ยงไม่ได้เพราะเงื่อนไขหนึ่งคือมาร์คต้องนั่งอยู่ในห้องนี้ด้วย
“เร็วสิเมฆ ของนายแม่งโคตรดี”
หนุ่มหุ่นแน่นแกร่งเริ่มขย่มเร็วแรงอีกครั้ง ทว่าไม่กล้าสบตาลูกชาย ด้วยรู้ว่ามาร์คต้องกำลังมองเขาอยู่
เมฆหลับตา เผลออ้าปากครางเบาๆ เพราะเขาทนความกระสันซ่านไม่ไหว มาร์คเองก็เสียววาบไปทั่วร่างกาย เขาอายุขนาดนี้ ทำไมจะไม่มีความรู้สึก มาร์คมีแฟนแล้ว และเธอก็น่ารัก หากพวกเขายังไม่มีอะไรเกินเลย
ดังนั้น มาร์คไม่ควรรู้สึกกับภาพเคลื่อนไหวตรงหน้า ทว่ามันกลับทำให้มาร์คใจสั่น หวั่นไหว แก่นกายแข็งจนปวดหนึบ... “มาร์ค”
เสียงของตฤณกังวาลก้อง ทั้งพ่อทั้งลูกสะดุ้งพร้อมกัน
“คะ...ครับ คุณตฤณ”
“มานี่สิ”
มาร์คค่อย ๆ ขยับเข้ามา ตามองตฤณอย่างหวาดกลัว
“คุกเข่าตรงหน้าพ่อ”
“คุ...คุณตฤณจะทำอะไรครับ...ผม...ขอ...”
ตฤณตบสะโพกแกร่งฉาดใหญ่ ไม่น่าเชื่อว่ามาร์คจะเห็นแก่นกายของพ่อกระดกแรงๆ ทั้งที่พ่อควรจะเจ็บปวด แต่น้ำอยากของพ่อกลับทะลักไหลยืดเป็นสาย มันมากมายกว่าเดิมด้วยซ้ำ “ฉันไม่ได้ทำ...คนที่ทำคือมาร์ค...”
มาร์คใจเต้นแรง “คะ...ครับ...คุ...คุณตฤณ จะให้มาร์ค...ทำอะไรครับ”
ตฤณมองมาร์ค พร้อมยิ้มมุมปากร้ายๆ “...ช่วยพ่อเธอสิมาร์ค พ่อเธอกำลังจะทนไม่ไหว ใช้ปากกับส่วนนั้นของพ่อเธอสิ ทำได้ใช่ไหม...”
--------------
อ่านเรื่องอื่นๆ ได้ใน รี้ดอะไร้ต์ โดยค้นหาจากนามปากกา mison แล้วเข้าไปที่ "รวมเรื่องสั้น...ผมจับผัวเพื่อนทำเมีย" คับ)
| 
ค้นหาสมาชิก
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน