โจรกระจอก ตอนที่ 1 (เอานิยายมาฝากช่วงวันหยุดยาวงับ)

Muchiikun

รถคันเก่ากำลังขับไปบนถนนเปลี่ยวนอกตัวเมือง ด้วยบรรยากาศโดยรอบของต่างจังหวัดที่พอเมื่อถึงเวลาช่วงเย็นพระอาทิตย์กำลังตกดิน บวกกับเป็นโซนที่คนไม่ค่อยผ่านทำให้บริเวณนี้มีเพียงแค่เสียงของรถคันเก่าที่วิ่งบนถนนเพียงลำพัง



ชายหนุ่มใบหน้าดุดันไว้หนวดเครา ร่างกายกำยำตัวโตกำลังขับรถด้วยสีหน้าเบื่อหน่ายด้านข้างมีหมวกไหมพรมสีดำเก่าๆ 2 อันวางอยู่บนเบาะรถ เขาแวะจอดรถรับ เพื่อนชายอีกคนที่มีลักษณะคล้มยกันต่างกันที่ชายอีกคนนั้นมีแผลเป็นที่คิ้วและเนื้อตัวดูสกปรกกว่า ในมือของชายคนนั้นถือกล่องเครื่องมือขนาดเล็กติดขึ้นมาด้วย



"ไอ้โด่ง มึงเอาของมาป่าววะ" ชายคนขับถาม



"โง่รึไงวะ ในมือกูนิไงไอ้เอ็ม" โด่งตอบ



"มึงคิดว่าครั้งนี้พวกเราได้เท่าไรวะ"เอ็มหรือชายคนขับถามโด่ง



"ไอ้แก่นี่เคยเป็นหมอในกรุงเทพ กูคิดว่าอย่างน้อยๆ น่าจะ 1-2 ล้าน" โด่งตอบ



"งั้นรออะไรวะ ไปกันเลย" เอ็มพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นก่นจะเร่งเครื่องขับรถออกไปบนถนน



เอ็มและโด่งเป็นชายวัย 30 ปลายๆ ทั้งสองเป็นเพื่อนและเติบโตมาในเมืองเล็กๆ ห่างไกลความเจริญแห่งนี้ แน่นอนว่าทั้งสองนั้นเป็นผู้ชายไม่เอาอ่าว พวกเขานั้นไม่มีงานทำ ไม่มีคนรัก ไม่มีข้อดีใดๆ เว้นเสียแต่รูปร่างกำยำใหญ่โต ที่พอมองไกลๆ แล้วให้ความรุ้สึกเหมือนเสือไม่ก็สิงโตอะไรทำนองนั้น และด้วยลักษณะภายนอกบวกกับความเป็นอยู่ทำให้ทั้งสองนั้นหารายได้จากงานง่ายๆ ได้เท่านั้น



ทั้งสองขับรถมาได้สักพักก่อนจะโดนมอเตอร์ไซค์ตัดหน้าจนพวกเขาเบรกรถหัวทิ่ม



“เอี้ยยยยยยยยยยยยด” เอ็มเบรกรถหัวทิ่มจนโด่งถึงกับหัวโยก



"ไอ้ห่าาา อยากตายรึไงว่ะ" เอ็มที่ต้องเหยียบเบรกสุดแรงตะโกนด่า



ชายหนุ่มบนมอเตอร์ไซต์ลงจากรถและเข้ามาใกล้ๆ ฝั่งหน้าคนขับ



"มึนนั้นแหละอยากตายรึไงไอ้ห่า เอารถกูออกมาไม่บอกแบบนี้มึงจะแอบไปทำเหี้ยอีกรึไง" อิน พี่ชายของเอ็มเอามือมาจับประตูรถ



อินพี่ชายแท้ๆ ของเอ็มอายุมากกว่า 5 ปี ลักษณะภายนอกนั้นคล้ายกันคือรูปร่างสูงใหญ่ แต่โดยรวมถือว่าดูสะอาดโกนหนวดเคราเรียบร้อยใส่แว่นและเป็นผู้เป็นคนกว่าน้องชายอยู่มากโข ปัจจุบันบันอินเป็นคนให้ที่อยู่และคอยดูแลน้องชายของตัวเองอยู่เรื่อยมา



"มึงเสือกไร กูจะหาเงินให้มึงอยู่นี่ไง"เอ็มบอกด้วยเสียงหลบๆ และพยายามหลบตา



"เห้ยๆ มึงจะไปทำชั่วที่ไหนอีกว่ะ อย่างน้อยๆ ก็อย่าเอารถกูไปทำเรื่องเหี้ยๆ ดิวะ เดี่ยกูซวย"อินบอกน้องชาย



"ครั้งนี้ไม่มีคนเห็นหรอก กูจะไปนอกเมืองครั้งนี้มีส่วนแบ่งให้มึงแน่นอน"เอ็มตอบ



"กูให้มึง 2 แสนเลยอะ แลกกับให้กูยืมรถอีก 1 วัน"เอ็มยื่นคำขาดกับพี่ชาย



“...ก็ได้ แต่มีข้อแม้ กูจะไปกับมึงด้วย เอาให้ชัวร์ว่ามึงจะไม่ไปตายห่าก่อนจะเอาเงินมาให้กู”



ที่จริงแล้ว อินนั้นก็ไม่ใช่คนที่ใสสะอาดชนาดนั้น เขารู้ตลอดว่าน้องชายของเขานั้นเหี้ยบัดซบเพียงไหน หลายครั้งที่น้องชายของเขาทำเรื่องแย่ๆ จนเกือบทำเขาซวยด้วยซ้ำไป แต่ด้วยความเป็นครอบครัว ที่สายสัมพันธ์นั้นตัดไม่ขาด เขาจึงทำได้เพียงคอยดูให้แน่ใจว่าน้องชายของเขาจะไม่ทำให้ตัวเองได้รับอันตรายจนเกินไป



“เอาดิว่ะ งั้นมึงขับมอไซค์ตามกูมาเลย” เอ็มพูดพร้อมสตาร์ทรถด้วยความมั่นใจ ก่อนที่ทั้งเอ็ม โด่ง และอินทั้งสามจะมุ่งหน้าออกนอกเมืองไปด้วยกัน



ไม่นานทั้งสามมาถึงบ้านหลังใหญ่เก่าๆ ในป่าแห่งหนึ่ง ภายนอกการออกแบบนั้นดูเหมือนบ้านเก่าๆ ที่น่าจะถูกสร้างมาน้อยๆ 20 ปี แต่กลับได้รับการรักษาความสะอาดอย่างยอดเยี่ยม ผนังทุกด้านถูกทาสีใหม่ พื้นบ้านสะอาด หญ้าและต้นไม่ถูกตัดอย่างเรียบร้อย ทั้งสามเอารถมาจอดที่ด้านหน้าของบ้านห่างจากตัวบ้านประมาณ 2-3 กิโล



“เอาไงต่อละพวกมึง” อินถามชายหนุ่มทั้งสอง



“ใจเย็นพี่ เดี่ยวเรารออีกแปปนึงไอ้ลุงเจ้าของบ้านมันจะออกไปทำธุระเวลาประมาณนี้ทุกๆ วันแหละ” โด่งหันหน้าออกมาตอบอิน



“ไอ้โด่งมันเคยถูกหัวหน้าเก่ามันจ้างมาซ่อมระบบไฟที่บ้านหลังนี้เมื่ออาทิตย์ก่อน มันเลยพอรู้เรื่องในบ้านบ้าง” เอ็มเสริม



“ถ้างั้นพวกมึงก็จะรอเจ้าของบ้านออกไปทำธุระแล้วเข้าไปขโมยของก่อนจะออกมาเงียบๆ กูเข้าใจถูกใช่ไหม” อินถาม



“เออ ตามนั้นแหละ” เอ็มตอบพี่ชาย



ไม่นานจากนั้น ชายแก่แต่งตัวภูมิฐานและชายหนุ่มอีกคนในชุดบุรุษพยาบาลเดินออกมาจากบ้าน ทั้งสองขึ้นรถไปด้วยกันและขับรถออกไปจากบ้าน เอ็มและโด่งเห็นโอกาสดังนั้น จึงสวมหมวกไอ้โม่งเตรียมอุปกรณ์และเตรียมพร้อมจะเริ่มแผนโจรของพวกมัน



“พี่ชายไม่มาด้วยหรอ” โด่งหันไปถามอิน



“ไม่อะ พวกมึงจะทำอะไรก็ทำ กูรออยู่นี่แหละ ถ้าไปนานเกินกูขับรถกลับบ้านทิ้งพวกมึงไว้นี้แหละ” อินตอบ



โจรทั้งสองไม่ได้ใส่ใจและมุ่งหน้าตรงไปที่บ้านของลุงแก่ทันที พร้อมกับแผนที่หมายจะรวยเละจากการปล้นครั้งนี้