ผู้กองยอดรัก ตอนที่ 1 คุณหนูงี่เง่ากับผู้กองสายดุ

Maximam

"ยอดรัก"
"สวัสดีครับท่านผู้การ"
"คุณว่างอยู่ไหม ติดงานอะไรหรือเปล่า"
"หมดเวลางานของผมเเล้วครับ ท่านมีอะไรหรือเปล่าครับ"
"ผมจะให้คุณไปรับลูกชายผมที่โรงเรียนมาส่งที่โรงพักที พอดีผมมีราชการด่วน
ถ้าไปรับคงไม่ทัน"
"ได้ครับ ท่านผู้การ เดี๋ยวผมรีบไปรีบกลับ"
"ขอบใจมาก พามารอผมที่นี่ก่อนเเล้วกัน เดี๋ยวผมกลับมารับ"

ผู้กำกับการ สั่งงานให้ผู้กองยอดรักไปรับลูกชายที่โรงเรียน ผู้กองหนุ่มอายุ 20
กลางที่หล่อเข้มน่ารักมัดใจทุกสายตาที่ได้พบเห็น  ต้องไปเจอกับคุณพอร์ชผู้
ซึ่งเอาแต่ใจเป็นที่สุด เมื่อผู้กองขับรถมาถึงที่โรงเรียน
"ทำไมมาช้าจังเนี่ย"
"ขอโทษครับรถติด"
"รถติดคุณก็ต้องทำเวลา รู้ไหมเนี่ยผมยืนรอนานเเล้วนะ"
"ขอโทษครับ ผมขับรถไม่ได้ขับฮอจะได้ไม่ต้องติดไฟแดง"
"นี่นาย ร.ต.อ.ยอดรัก พิทักษ์ธรรม ชื่อคุณนี่อย่างกะลิเกเลยนะ"

พอร์ช อ่านป้ายชื่อตรงอกผู้กอง เด็กแสบแบบนี้ผู้กองต้องเอาคืน ......
"แหม่ คุณหนูเองก็เถอะครับ สายัณห์ โรจนอนุกูล ชื่อนี่อย่างนักร้องลูกทุ่งเลยนะ
ครับ ได้ยินชื่อเเล้วคิดถึงเพลงไก่จ๋าขึ้นมาเลย ขึ้นรถครับผมมีงานต่อ"
"แหม่ ชื่อคุณก็ไม่ต่างจากผมหรอกได้ยินแล้วเพลงล่องเรือหารักลอยเข้าหู บอกเลย
นะว่าไม่ไป สน. ผมอยากกินไอติม นายต้องพาผมไปกินไอติมเดี๋ยวนี้"
"ได้ครับ"
ผู้กองยอดรักเป็นประตูฝั่งข้งคนขับจากนั้นก็อุ้มคุณหนูพอร์ชขึ้นรถแล้วขับพาไปที่
สน. ...ไอ้บ้า ปล่อยผมนะ ปล่อย ผมจะฟ้องงคุณพ่อ นายโดนย้ายแน่ ปล่อย....

เมื่อมาถึง สน.
"ลงครับ เดี๋ยวรถผมติดนิสัยเด้กงี่เหง่าเอาแต่ใจ"
"ห๊า นี่รถนาย เป็นแค่ผู้กอง มีเบนซ์ขับด้วยเหรอ"
"ทำไมจะมีไม่ได้ ผมทำงานหาเงิน ไม่ใช่เด็ก ม.6 บางคน แบแต่มือขอเงินพ่อแม่
ใช้ไปวัน ๆ  งานการไม่หาทำ"
"นี่นาย อย่าเดินหนีผมนะมาให้ผมด่าเดี๋ยวนี้ ไอ้ผู้กองบ้า ไอ้ไม่มีมารยาท ผมจะให้
คุณพ่อสั่งย้ายคุณไปชายแดน" พอร์ชเดินบ่นผู้กองที่เดินหนีเข้าห้องทำงานของ
ผู้กอง หมู่ก๊อต หมวดไผ่ หมวดลี จ่าศร ที่กำลังนั่งทานของว่างช่วงเย็นถึงกับต้อง
แยกวงทันที
"สวัสดีครับคุณหนู" ทั้งหมดลุกขึ้นกล่าวทักทายคุณหนูพอร์ช ผู้กองจึงพูดขึ้นว่า....
"เป็นบ้าอะไรกันยื่นทำไมเนี่ย"
"ผู้กองครับ นี่คุณหนูพอร์ชลูกท่านผู้กำกับการนะครับผู้กอง"
"นั่นสิค่ะ ลูกเจ้านายเลยนะ" หมวดลีกับจ่าศร พูดขึ้น ผู้กองจึงตอบขึ้นว่า....
"คำนำหน้าเขาแค่นาย เขาดิต้องเคารพพวกเรา อายุเราก็มากกว่าส่วนใหญ่ก็ 26+
นี่อะไร เด็ก 18 19"
"นี่นาย จะมากไปเเล้วนะ"
"นั่งลงตรงนี้เงียบ ๆ "
"ไม่ ถ้าผมไม่ได้กินไอติมก็ไม่ต้องทำงานกันทั้งแผนกนี่เเหละ"
"คุณหนูพอร์ช"
"ครับคุณผู้กองยอดรัก"
"ได้ครับ"
"จะทำไร"
ผู้กองเอาเทปกาวมาปิดปากคุณหนูพอร์ช ....อย่าาาาาผู้กอง.... พวกที่เหลือต่าง
ร้องห้ามแต่ก็ไม่ทันแล้วหละ หมู่ก๊อตจึงพูดขึ้นว่า......
"ผู้กองครับ ผู้กองไม่กลัวโดนย้ายเหมือนผู้กองคนก่อนหรือครับ"
"ผมรับผิดชอบเอง"
"ผู้กอง....."
"หยุดหมวดลี ผมรับผิดชอบเอง เเล้วไม่ต้องเรียกชื่อเล่นผมด้วย ผมไม่อยากให้คนรู้"

เวลาผ่านไป ท่านผู้กำกับก็กลับมาจากราชการด่วนนี่ก็เกือบ 3 ทุ่มละ พอร์ชโดน
ปิดปากและพันแขนด้วยเทปกาว เมื่อท่านผู้กำกับการมาเห็นก็.....
"เฮ้ย อะไรเนี่ย ใครทำลูกผม"
ทั้งแผนกพากันเงียบหมดมีแค่เสียงแอร์ ผู้กองจึงพูดขึ้นว่า....
"ผมเองครับ ลูกชาท่านก่อควมลำคาญในที่ทำงานผมเลยจำเป็นต้องหยุดมลภาวะ
ทางเสียง ที่จะทำให้ผมและตำรวจท่านอื่นเสียงานครับ นี่ครับคำขอย้าย ท่านพิจารณา
ด้วยครับ"
"อื้อ อื้อ อื้อๆๆๆๆๆ" พอร์ชพยายามจะพูดแต่ก็ถูกเทปปิดปากไว้ ผู้กำกับการจึงดึงออก
แต่แรงไปหน่อย อยากแกล้งลูกสุดแสบ
"โอ๊ยยคุณพ่อ หนวดผม คุรพ่อรีบอนุมัติสั่งย้ายผู้กองคนี้เลยนะครับ ผมไม่โอเคไปรับก็
ช้า ไม่พาผมไปกินติม แถมยังมัดผมปิดปากอีก บลาๆๆๆๆๆๆ"
"อะอะพอ ผู้กอง ผมต้องขอโทษด้วยนะคุณทำแบบนี้ผม....."
"สมน้ำหน้าโดนย้ายแน่" พอร์ชยิ้มอย่างสะใจก่อนที่ความฝันจะสะลายลง
"ผมคงให้คุณย้ายไม่ได้ คุณทำได้ดีมากที่ช่วยดัดนิสัยลูกผม"
"คุณพ่อ คุณพ่อทำแบบนี้ผมไม่โอเคนะครับ ผมจะฟ้องคุณตา คุณตาเป็นนายพลตำรวจ
ถ้าคุณพ่อไม่ทำ คุณตาต้องทำ"
"โห...คุณนี่มันสุดยอดแห่งความบ้าอำนาจเลยอะ ได้ใครมาเนี่ย"
"ได้ฉันเอง"
"คุณนายรสรินทร์"
"คุณแม่ครับ คุณแม่ต้องจัดการผู้กองคนนี้นะครับ คุณแม่ต้องบอกคุณตาให้สั่งย้าย"
"คุณตาคงช่วยพอร์ชไม่ได้นะคะลูกขา เพราะนี่คือคนที่คุณตาส่งมาให้ช่วยงานเเละเป็น
มือขวาคุณพ่อนะคะลูกขา"
"มือขวาคุณพ่อไปโดนอะไรมาครับ"
"หือ ไม่ตลกสิคะลูกขา และนี่โทษฐานที่ทำให้แม่ต้องอาย พรุ่งนี้เช้าผู้กองจะมารับ
หนูไปเรียนพิเศษ กรุณาตั้งนาฬิกาปลุกด้วยนะคะลูก"
"ห๊า อีตานี่อีกเเล้วนี่นะ"
"ท่านครับ คุณนายครับ คือผม"
"ไม่มีคือ คำสั่งท่านนายพลค่ะ"
"แต่บอดี้การืดผมก็มีนี่ครับคุณแม่ ทำไมต้องให้อีตานี่ไปส่ง"
"หนู บอดีการ์ดหนูเพิ่งลาออกไปลูก เขาทนพลังดื้อหนูไม่ไหว"
"ก็ให้คุณตาส่งคนมาใหม่สิครับ"
"คนนี้ไงคุณตาเลือกเเล้ว อย่าเรียกอีตานี่ เรียกเขาว่าพี่แม็กซ์ เขาเป็นนักเรียนนายร้อย
ตำรวจรุ่นที่คุณตาสอน คุณตาถูกโฉลบและชอบแม็กซ์มาก แม่กับพ่อก้อด้วย ที่สำคัญ
เขาผ่านการฝึกกับพวกหน่วยซิวมาแม่ว่าเขาเอาลูกได้"
"ห๊าาา เอาได้เหรอค่ะ/ครับ" ทั้งห้องต่างอุทานพร้อมกัน
"อุ๊ย ทานโทษค่ะ เอาวิชามาคุมลูกชายดิฉันได้ค่ะ คุณค่ะเรากลับบ้านกันเลยดีกว่า"
"ปะคุณ ไปเจ้าพอร์ช เออเช้านี้ฝากด้วยนะผู้กอง ขอบใจด้วยนะที่อยู่เป็นเพื่อนลูกผม
รอผมกลับ"
"ครับท่าน"

เวรกรรมอะไรเนี่ยต้องอยู่กับอีตาผู้กองร็อตไวเลอร์นี่ พอร์ชนั่งหน้ามุ้ยไปตลอดทาง
จนถึงบ้านก็หระฟัดกระเฟียดขึ้นห้องนอน แต่ทว่าทำไมต้องคิดถึงหน้าอีตาผู้กองร็อตไวเลอร์
นี่ด้วยนะระหว่างนั้น พอร์ชก็เข้าห้องน้ำอาบน้ำด้วยความที่เป็นวัยรุ่นมันก็ต้องมีอารมย์
ในแบบอย่างว่า พอร์ชฟอกสบุ๋ถู่ตัวลูบไล้ไปทั่วร่างกาย ดุ้นน้อยขนาด 5.5 ก็แข็งตัว
ขึ้นมา พอร์ชจับลำรูดขึ้นรูดลงอย่างมีความสุข โอ๊วววโอ๊วววโอ๊ววววว มืออีข้างชักว่าว
มืออีกข้างเล่นหัวนมพอร์ชรูสึกว่าเสียวมาก ๆ จากนั้นพอร์ชก็จัดการใช้นิ้วเเหย่เข้ารูตูด
ของตัวเองพร้อมกับแทงเข้าแทงออก พอร์ชชอบมากเวลามีอะไรถูไถหรือสัมผัสที่รูก้น
โอ๊ววโอ๊ววโอ๊วววว ไม่ไหวเเล้วโอ๊วววเสียวเสียวจังเลยโอ๊วววววไม่ช้าน้ำว่าวของพอร์ช
ก็แตกกมาพร้อมกับนึกถึงใบหน้าหล่อเหลาขาวคิ้วเข้มสูงใหญ่กำยำหุ่นดีอย่าง ร.ต.อ.
ยอดรักเข้าให้ ...เฮ้ยยยอะไรของเราว่ะเนี่ย ไปนึกถึงหน้าอีตาผู้กองร็อตไวเลอร์ทำไม่เนี่ย
แล้วนี่ทำไมน้ำเราเยอะจังว่ะ ไม่ ไม่ เราไม่ได้คิดอะไรกับเขาไม่มีทาง.... พอร์ชอาบน้ำ
แต่งตัวก็เข้านอน แต่ว่าลืมตั้งนาฬิกาและพรุงนี้วันเสาร์ด้วย สายแน่นอน

และเเล้วก็สายจริง ๆ ด้วย
"อ้าวมาเเล้วหรือ ตรงเวลาดี"
"ใช่ค่ะคุณ แต่ลูกเรานี่สิยังไม่ตื่นเลย สงสัยลืมตั้งนาฬิกาปลุก ฝากแม้กซ์ขึ้นไปปลุกทีนะ
ฉันอนุญาต แล้วก็หิวอะไรก้หาทานได้เลย เดี๋ยวฉันกับผู้กำกับจะออกไปบ้านคุณพ่อหน่อย"
"ครับคุณนาย"
"ฝากด้วยนะผู้กอง ปวดหัวหน่อย แต่ผมเชื่อว่าคุณเออยู่ เพราะถ้าเป็นคนอื่นคุรคงโดน
สั่งย้ายเเล้วหละ"
"ขอบคุณครับท่าน"
เมื่อท่านผู้กำกับและคุณนายออกไป ผู้กองยอดรักก็เดินขึ้นมาบนห้องแล้วเคาะ
ประตูเรียก
"ก๊อก ก๊อก ก๊อก คุณหนู ตื่นยังครับ ต้องไปเรียนพิเศษแล้ว"
"ไม่ไป ขี้เกลียด จะนอน"
"คุณหนู ผู้กองมาเเล้วนะครับ"
"ก็ช่างดิให้รอต่อไปคนจะนอน"
"ไม่ได้ครับมันเสียเวลาผม"
ผู้กองเปิดประตูห้องเข้ามาก็พบว่าพอร์ชนอนใส่บ๊อกเซอร์บาง ๆ ผ้าห่มกองที่พื้น
สงสัยจะนอนดิ้นหนักไปหน่อย
"เฮ้ยยยย"
"ไอ้ผู้กองบ้าาาาาาาเข้ามาทำไม"
"ผมจะรู้ไหมว่าคุณใส่บางขนาดนี้ ผมลงไปรอข้างล่างแล้วกันรีบ ๆ ด้วย คุณมีเรียน
ตอน 11 โมง"
ผู้กองเดินออกจาห้องนอนลงมาก็แอบอมยิ้มเล็ก ๆ ส่วนพอร์ชตอนนี้มันกลับแข็งสู้
ปกติตื่นเช้าก็เเข็งอยู่แล้ว ยิ่งมาเจอแบบนี้ก็ต้องแตกก่อนไปเรียนแล้วหละ........

dragonwatery

ขอบคุณครับ