ตำรวจที่รัก ตอน คู่หมั้นตัวจริง

วัยหื่น

และเเล้วงานวันหมั้นก็มาถึง ขบวนขันหมากแค่มาหมั้นยังมาซะเว่อวังอลังการขนาดนี้ แต่
ดูท่าผู้กองศิระจะยังไม่ส่างเมานะเนี่ยเดินสะเปะสะปะไปมาจนแทบจะกลิ้ง
"นี่ลูก ทำไมไปดื่มอะไรมาหนักหนาขนาดนี้"
"ม่ายเมาครับแม่ ผมไหว เหล้าทั้งโรงงานก็ทำอะไรผมไม่ได้"
"เดินดี เอ้าเอ้า  นี่คุณไม่คิดจะช่วงผยุงลูกหรือไง"
"นี่แค่นี้ผมก็อายมากพอเเล้วนะคุณ คุณอยากจัดงานคุณก็จัดการเองก็เเล้วกัน"

เมื่อขบวนขันหมากมาถึงบ้านท่านผู้การกวี ทุกอย่างก็ดูเรียบร้อยอย่างที่คุณนายนัยนา
ต้องการโดยไม่รู้เลยว่า ว่าที่ลูกเขยเมาหัวลาน้ำมางาน
"หือ นี่มันอะไรคะ คุณหญิงปรีณา ทำไมผู้กองศิระเมามาอย่างนี้"
"ใครมาววว ผมม่ายเมา น้องฟิวส์ครับ น้องฟิวส์น่าปล้ำมากเลยครับ ส่งเลยครับคุณแม่"
"อ๊าย คุณลูกขา ใจเย็นค่ะ ต้องโทษทุกท่านด้วยนะคะเรามาเริ่มพิธีเลยดีกว่าค่ะ"
"เดี๋ยว...."
"มีอะไรคุณกวี"
"ฟิวส์มาหาพ่อ"
"ครับคุณพ่อ"
"นี่กุญแจรถพ่อ ไปตามหาคนที่ลูกอยากเเต่งงานด้วยดีกว่า หากใจลูกไม่ได้อยู่ที่นี่"
"อ้าวคุณกวินพูดแบบนี้ทางฉันเสียหายนะค่ะ"
"เสียหายอะไรมิทราบครับคุณปรีณา สินสอดทองหมั้นผมก็ยังไม่ได้รับมา อะไรคือเสียหาย"
"นี่คุณอย่าหักหน้าฉันนะ เอาละคะเข้าพิธีการเลยดีกว่านะคะ"

ในขณะที่ผู้การกวีพยายามขัดขวางแต่คุณนายนัยนาก็พยายามจัดการให้มีงานหมั้นของ
ผู้กองศิระกับฟิวส์ให้ได้ และแล้วแหวนหมั้นก็ไม่ทันได้สวมเพราะพระเอกขับเปอเช่มาช่วย
นายเอกเเล้ว........
"หยุดเดี๋ยวนี้นะ....." เสียงหญิงสูงวัยดังขึ้นเเละเดินเข้ามาในงานอย่างเคร่งขรึม
"คุณหญิงย่า"
"ใช่ ย่าเอง มาหาย่าซิตาฟิวส์"
ฟิวส์ลุกออกจากที่พิธีมาหาคุณหญิงย่า ที่มาพร้อมกับแน็ค และลุงมนตรีพี่ชายของผู้การ
กวี และแล้วสงครามแม่ผัวอย่างคุณหญิงย่าสิโรชินีและคุณนายนัยนาก็ปะทุขึ้นกลางงาน
"แหม.....คุณหญิงแม่ อยู่ตั้งนครศรี ท่าศาลา มา กทม. ไวนะคะเนี่ย อ่อลืมสวัสดี สวัสดีค่ะ
คุณหญิงแม่ๆๆๆๆๆๆๆ"
"หยะ ตัวฉันมันเล็ก เธอก็เลยไม่ต้องเห็นหัวฉัน กวีหมั้นลูกทั้งทีไม่คิดจะบอกยายแก่ๆคนนี้
เลยเหรอ"
"คุณแม่ขา"
"หุบปาก ฉันถามลูกฉันไม่ได้ถามหล่อน แล้วนี้อะไร ตัวอะไรเจ้าบ่าวเหรอ สาระรูปแบบนี้
กลับบ้านไปนอนดีกว่าไหมห๊ะ"
"คุณแม่ นี่เขาเป็นถึงผู้กองมีหน้ามีตา คุณแม่พูดอย่างนี้ได้อย่างไรค่ะ"
"มีหน้ามีตาแต่เมาอย่างหมาข้างถนนแบบนี้นะ นี่เหรอคนที่เหมาะสมกับตาฟิวส์"
"คุณแม่ครับ แล้วนี่คุณแม่นั่งเครื่องมาใช่ไหมครับ"
"เปล่าหรอก ก็ผัวเจ้าฟิวส์เขาขับเปอเช่ไปรับแม่ถึงท่าศาลา แม่จะไม่มาได้ไงหลานเขยมารับ
ถึงบ้าน"
"คุณแม่คะ ตาฟิวส์เป็นลูกของดิฉันนะคะ คุณแม่ไม่มีสิทธิ์"
"หล่อนหนะสิไม่มีสิทธิ์ หล่อนลืมเเล้วหรือไงว่า ตาฟิวส์เขาบรรลุนิติภาวะมานานมากเเล้ว
เขามีสิทธิ์เลือกทางเดินชีวิตของเขาเอง แลนี่ก็ผัวเขาหล่อนยังจะกล้ามาแยกเขาออกจากกัน
อีกเหรอนางนัยนา"
"ใช่ค่ะคุณหญิงแม่สิโรชินี อะไรที่อิฉันมิใคร่ชอบ อิฉันก็แยกมันออกมาทั้งนั้นแหละ ไม่ว่าจะ
ผมขาวผมดำก็ห้ามฉันไม่ได้"
"นัยนา นี่แม่ผมนะ คุณไม่มีสิทธิ์มาพูดจาหยามท่านเเบบนี้"
"ทำไมฉันจะพูดไม่ได้"
"นัยนา"
"เอาเถอะกวี แม่ชินเเล้วหละ ตาฟิวส์ ย่ายังอยู่ หลานมีสิทธิ์ที่จะเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้ตัวเอง
ดูพ่อหลานเป็นตัวอย่าง ตามใจคนอื่นจนเสียคนที่ตัวเองรัก"
"คุณย่าครับ ฟิวส์ขอบคุณคุณย่ามากๆนะครับที่มาวันนี้ คุณแม่ครับฟิวส์ขอโทษนะครับฟิวส์
ขอเลือกทางเดินชีวิตตามแบบที่ฟิวส์ต้องการ ฟิวส์รักแน็คครับ และจะไม่ขอรักใครอีกนอกจาก
แน็คครับแม่ ฟิวส์ขอบคุณทุกท่านนะครับที่มาวันนี้ งานหมั้นของฟิวส์กับคุณผู้กองศิระ ฟิวส์
ขอยกเลิกครับ"
"ตาฟิวส์ ลูกพูดอะไรออกไป"
"ฟิวส์เป็นของผมครับ และเป็นของผมเเค่เพียงคนเดียวเท่านั้น"
"ใช่ครับคุณแม่ คุณแม่อาจแยกคุณพ่อได้ แต่คุณแม่แยกฟิวส์กับแน็คไม่ได้ครับ"
"ดี ดีมาก ลูกมักทุกข์มักยาก รักมันมากก็เตรียมกินพริกกินเกลือได้เลย ไอ้แน็ค แกรักลูกฉัน
มากใช่ไหม"
"ใช่ครับ"
"นั้นแกก็ไปหาญาติผู้ใหญ่มาขอตาฟิวส์ภายใน 5 นาที แต่ดูแล้วน้ำหน้าอย่างแกจะมีปัญญาหา
ได้เหรอ จะมีสุนัขตัวไหมมาช่วย 555"
"ก็สุนัขแก่ ๆ ตัวนี้ไง ฉันคุณหญิงสิโรชินีจะเป็นย่าให้กับตาแน็คและเป็นเถ่าแก่ในการมาสู่ขอ
ตาฟิวส์  กวิน"
"ครับคุณแม่"
"แกจะมีปัญหาไหม"
"ไม่มีปัญหาครับ ยินดีและเต็มใจ"
"ดี นั้นมนตรี"
"ครับแม่"
"ในฐานะที่แกเป็นลุงตาฟิวส์ ช่วยเป็นพยานงานหมั้นวันนี้ด้วย"
"ครับคุณแม่"
ปังปังปัง เสียงปืนดังที่หน้าบ้าน
"งานหมั้นจะเกินขึ้นไม่ได้ ถ้าไอ้แน็คไม่ได้เป็นเจ้าบ่าวในวันนี้"
"พ่อ"
"มาแล้วไอ้หมา พ่อมาพร้อมสินสอด โทษทีหว่ะเงินเยอะเลยรอนานที่ธนาคาร"
พ่อนุ เเละเพื่อน ๆ ของเเน็คกับฟิวส์มาพร้อมสินสอดทองหมั้น และในที่สุดผู้กองศิระก็ต้อง
หลีกทางให้กับแน็ค แน็คได้หมั้นหมายกับฟิวส์ด้วยเงิน 500,000 บาท ทองน้ำหนัก 5 บาท
และก็รถเปอเช่สุดหรูที่คุณหญิงย่าซื้อให้เป็นของของรับไหว้หลานชายทั้ง 2 เพราะคุณย่ารักและเอ็นดูพ่อของเเน็คมาตั้งแต่ที่ยังคบกับกวี คุณย่าไม่อยากให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยจึง
พยายามทำทุกทาง ให้หลานชายได้รักกับคนที่ใช่และคนที่ใช้ก็เป็นคนที่ย่ารักด้วยสิ แต่ดูถ้า
งานนี้คุณนายนัยนาและผู้กองศิระ คงไม่ยอมลามือง่าย ๆ แน่นอน........