วรรณกรรมรัก (3)

kritti

ในวันนี้เป็นวันมงคลสมรสของการันต์และหญิงสาวคู่หมั้นคู่หมาย เจ้าชายฟ้ารุ้ง วิมาน และอนันต์ได้กลับคืนมาในชุมชนอีกครั้ง เพื่อร่วมงานแต่ง โดยแกล้งบอกว่าเป็นเพื่อนของการันต์จากในเมือง การันต์มีสีหน้าอิ่มเอิมที่ได้แต่งงานเสียที แต่ก็เสียใจที่จะต้องพลัดพรากจากน้องชายที่ต้องเข้าไปอยํในเมือง แต่ก็ตามเถิด เขาไปอยู่กับคนที่เขารักและยังอยู่ในวังอีกเสียด้วย ก็ใช้ว่าจะต้องห่วงอะไรมาก

"พี่จ๋า ยังนอนไม่หลับรึ" ชบาเอ่ยถามสามีของนางในคืนเข้าเรือนหอ
"ยังหรอกชบา พรุ่งนี้เจ้ากันวาต้องเข้าไปทำงานกับเพื่อนพี่ในเมือง ข้านึกห่วงมันไม่น้อย"
"ชบาว่ากันวาเป็นผู้ใหญ่แล้ว คงดูแลตัวเองได้ อีกอย่าง เพื่อนๆพี่ก็คงพอฝากฝังได้"
"ข้าก็คิดเช่นเจ้า ชบา ข้าขออีกรอบเถอะนะ"
การันต์หันหน้ามาทางเมียรัก ระดมจูบซอกไซ้ตามใบหน้า มือสองข้างกุมถันเต้าขย้ำเบามือ ชบาใช้มือทั้งสองโอบกอดสามี บิดตัวไปมา การันต์ซุกหน้าลงที่หม้อใบใหญ่ ลิ้มเลียอย่างหื่นกระหาย ชบายิ่งบิดตัวรนราน ก่อนที่การันต์จะเสียบควยเข้าออกตามจังหวะ ตามประสาข้าวใหม่ปลามัน

"อ้าว เจ้าเป็นไรกันวา ทำไมตาแดงๆมา" วิมานเอ่ยถาม
"ข้า... ข้ากังวลเรื่องจะต้องจากบ้านไป" กันวาพยายามกลบเกลื่อนที่เขาแอบมองเห็นพี่ชายเล่นสวาทกับพี่สะใภ้
"แต่เจ้าก็ไปอยู่กับคนที่เจ้ารักนี้กันวา อนันต์มันจะดูแลเจ้าเอง อย่าได้กังวล" วิมานให้กำลังใจ
"เหมือนกับเอ็งที่อยู่กับคนที่เจ้ารักใช่ไหมวิมาน" เสียงอนันต์ทักเย้าแหย่ขึ้น
"พอเลยไอ้ยักษ์ ข้าไปหละ"
อนันต์นั้นรู้ดีว่าวิมานนั้นหลงรักฟ้ารุ้ง ยอมทำทุกอย่างที่จะทำให้ฟ้ารุ้งมีความสุข ส่วนฟ้ารุ้งคิดเช่นไร อนันต์ยากที่จะเดาใจได้ คืนนี้อนันต์นอนกอดให้ความอบอุ่นกันวาจนรุ่งเช้า สี่หนุ่มจึงได้แยกจากการันต์ เข้ามายังในเมือง ฟ้ารุ้งแต่งตั้งให้กันวาดำรงตำแหน่งผู้ช่วยของอนันต์ ทั้งสองช่วยเหลือกิจการงานกันเป็นอย่างดี

ทางด้านเมืองเชียงหวาน เจ้าชายหนุ่มที่มีคารมคมคาย ออดอ้อนใครทั่วไป กล่าวได้ว่าทั้งหญิงและชายภายในเมืองย่อมตกเป็นเครื่องบำเรอสวาทของเชียงหวานกันถ้วนหน้า
"คืนนี้ กูจะเข้าไปนอนร่วมกับเชียงหวาน" อมรหญิงสาวที่ติดใจในกามารมณ์ที่เชียงหวานมอบให้ และหวังเป็นใหญ่ในเมือง
"ข้ามศพกูก่อนเถอะ อีอมร" แก้วตา นางสนมนางในผู้หลงรักเชียงหวาน ท้าทายจนเป็นเรื่องราวตบตี เชียงหวานมาเห็นเกิดความเบื่อหน่าย จึงตัดสินใจเดินทางมาหาฟ้ารุ้ง โดยหนีมาตามลำพังออกทางท้ายเมือง โดยไม่มีผู้ใดรู้เรื่อง เว้นเสียแต่ ชุมภา ที่แอบติดตามเชียงหวานออกมา ค่ำคืนนี้เชียงหวานพักม้า จอดนอนข้างแม่น้ำสายใหญ่ไกลเมือง เชียงหวานลงอาบน้ำอวดร่างกาย ชุมภาแอบมองห่างๆ ก่อนที่จะจู่โจมกระโดดเข้าด้านหลัง
"มึง กูตกใจเกือบจะฆ่ามึงตาย"
"เจ้าชายหนีออกมาเยี่ยงนี้ จะไม่ให้ข้าเป็นห่วงได้เยี่ยงไร"
"เจ้าห่วงข้ามากเลยรึชุมภา ห่วงข้าหรือห่วงรูข้ากันแน่"
"ห่วงเจ้าชายขอรับ ห่วงมากๆด้วย"
"ชุมภา เราเบื่อพวกสนมนางใน วันๆมีแต่ตบตี เราเบื่อยิ่งนัก"
"ผู้หญิงก็เช่นนี้แหละขอรับ"
"ไม่เหมือนผู้ชายเยี่ยงเจ้าใช้ไหม ชุมภา"
เชียงหวาน มือลูบไล้หัวนมชุมภา แล้วค่อยๆเลื่อนลงมาที่หัวควย มือเบาๆสาวขึ้นลง ก่อนหย่อนตัวลงสวมควยเข้ารู ชุมภาได้ที่ ค่อยๆกระแทกรูเจ้าชายที่มาดแมนเป็นที่หมายปองของสาวๆ ในครานี้ก็คือคนที่อยากเสพสมกับควยผู้ชาย ชุมภากระแทกเบาๆ หนวดไซร้ลำคอจนแดงกร่ำ บ้างก็กัดหัวนม ขย้ำไปมา จนอสุจิพุ่งกระจายในสายธาร