ตำรวจที่รัก ตอน ไวรัสหัวใจ

วัยหื่น

ย้อนกลับมาที่บ้านของพ่อนุ ซึ่งตอนนี้รุ่นใหญ่กำลังงอนและประชดกันอยู่....
"ปล่อยผมนะวิษณุ"
"ผมปล่อยคุณมาตั้ง 20 กว่าปีละนะ วันนี้ขอจับกุมท่านผู้การกวี ว๊าววก้นยังแน่นเหมือนเดิม"
นุตีเข้าไปที่ก้นของผู้การพร้อมกับจู่โจมรุกเล้าดันตัวผู้การเข้าชิดพนังห้องครัว
"นายจะทำอะไร ถอยออกไปนะนุ"
"ลืมไปเล้วเหรอว่าครั้งแรกของเราเกิดขึ้นที่ไหน"
"นาย"
ผู้การกวิน ใจสั่นระรัวเมื่อนุเข้ามาประชิดตัวมากขึ้น มากขึ้น มากขึ้น จนใบหน้าของทั้งคู่
อยู่ใกล้กันจนปลายจมูกชนปลายจมูก ผู้การกวินโอบกอดกับนุแน่นขึ้นด้วยใจรักที่มีต่อกัน
ไม่เคยเปลี่ยนเเปลง และในค่ำคืนที่ฝนโปรยปรายรุ่นใหญ่ทั้ง 2 ก็ได้รื้อฟื้นความหลังด้วยกัน
ตั้งแต่ห้องครัวจบที่ห้องนอนในชนิดที่ว่า วัยรุ่นยังยอมแพ้......

ตัดฉากมาที่ผู้กองกับแน็ค เช้านี้ที่คอนโดแน็คดูถ้าผู้กองจะมีความสุขกับการตื่นนอนในเช้า
ของวันนี้
"สบายตัวดีไหมครับคุณตำรวจ"
"อะไรของนาย กี่โมงเเล้วเนี่ย"
"เพิ่ง 8 โมงเองคุณ วันนี้วันเสาร์คุณมีงานเปล่า"
"เปล่าผมหยุด"
"นั้นก็นอนต่อ ผมเหนื่อยปล้ำคุณในฝันทั้งคืน555"
"ทลึ่งละนาย เออนายอาายุเท่าไหร่"
"ผม 23 เรียนบริหารปี 4 "
"อือ อายุเท่ากัน แต่ผมเรียนสายตรงตำรวจ มองอะไรนาย"
แน็คจ้องมองฟิวส์เเล้วก็ยิ้มให้แบบมีเลศนัย แน็คตอบฟิวส์กลับไปว่า
"คุณนี่ก็น่ารักเหมือนกันนะ เวลาคุณอายหรือเขินยิ่งน่ารัก โดยเฉพาะวันนั้นตอนแกล้งคุณแก้ผ้า"
"นาย ไอ้ทลึ่ง ผมไปอาบน้ำดีกว่า"
"555 คุณ"
"อะไร"
"ผมอาบด้วยดิ"
"ไม่"
"อาบด้วยน๊าาา"
"ไม่ ไม่ได้ล็อคประตู"

หลังจากทั้งคู่อาบน้ำเเต่งตัวเสร็จ วันนี้ผู้กองใส่ชุดของเเน็คกลับบ้าน
"5555"
"ขำอะไรนาย"
"คุณใส่ชุดผมเเล้วเหมือนฮิปฮอปเลย"
"ก็ชุดนายมีเเต่ใหญ่ๆนี่ เครื่องแบบผมแห้งผมก็ไม่ใส่ชุดนายหรอก"
"ป่ะเดี๋ยวผมไปส่งที่บ้าน"
"แล้วไม่เอามอไซต์นายไปเหรอ"
"ไม่อะเดี๋ยวไปแท็กซี่กับคุณนั่นแหละเดี๋ยวผมค่อยนั่งกลับเอง พาคุณซ้อนมอไซต์ใส่เสื้อเเขนสั้น
เดี๋ยวแฟนผมดำหมด"
"บ้า ใครแฟนนาย"
"ยัง ยังไม่รู้ตัวอีก สงสัยต้้องจับไถนา"
"ไอ้บ้า"

ที่บ้านผู้การกวิน
"หายไปไหนมาคะคุณผู้การ"
เสียงคุณนายนัยนาเอ่ยถามสามีทันทีที่มาถึงบ้าน
"เที่ยวมา มีอะไร"
"รื่นเริงดีนะคะ ถ่านไฟเก่าคงคลุกรุ่นดีสินะ หน้าตาถึงผ่องใส"
"อย่าหาเรื่อง"
"ทำไมแทงใจดำหรือไง แล้วลูกไม่กลับบ้านคุณรู้ไหมว่าลูกไปไหน"
"ผมไม่ได้ตัวติดกับลูกนี่จะรู้ได้ไง"
"คุณกวี ฉันขอสั่งห้ามให้คุณเลิกคบหาไปมาหาสู่กับไอ้วิษณุอีก"
"แล้วถ้าผมไม่ฟัง"
"คุณกวี"
"พอ เลิกพูดคุณใช้อำนาจบีบเขาจนออกจากราชการคุณก็น่าจะพอใจได้เเล้วนะ"
"ไม่ ฉันยังไม่พอหากคุณยังไม่เลิกยุ่งกับมัน"
"สวัสดีครับ คุณแม่คุณพ่อ"
"อ้าวตาฟิวส์ ไปไหนมาทั้งคืนแล้วทำไมเมื่อวานเย็นไม่กลับมาทานข้าวบ้านกับแม่ รู้ไหมว่า
ผู้กองศิระเขารอทานข้าวกับลูก"
"แม่ครับนี่แน็คครับ"
"อย่าเปลี่ยนเรื่องแล้วนี่ใส่ชุดอะไรมา"
"เออ คือเมื่อคืนฝนตกหนักครับผมเลยพาคุณฟิวส์ไปค้างที่คอนโดผม"
เพี๊ยะ.........
"คุณแม่"
"คุณนัยนา"
คุณนายนัยนาตบหน้าเเน็คไปหนึ่งทีแบบเต็มๆมือ โดยไม่ยั้งฟิวส์เข้ามากันตัวแน็คไว้เพราะ
คุณนายจบตบซ้ำ
"คุณทำบ้าอะไรของคุณหะ นัยนา"
"ทำไม ฉันจะทำมันไม่ได้ ชั่วตั้งแต่พ่อ มาจนถึงลูก นิสัยลักกินขโมยกิน แกกล้าดียังไงหะ
ถึงพาลูกชายฉันขึ้นคอนโดแก ไอ้กระจอก"
"คุณแม่ครับ แน็คไม่ผิดนะครับ ผมเองที่ให้แน็คพาหนีไม่อยากเข้าบ้านมาทานมื้อเย็นกับ
คนแปลกหน้า"
"ฟิวส์ ลูกกล้าเถียงแม่เหรอ หรือไอ้นี่มันกล่อมสมองงลูกหะ"
"ไม่มีใครสอนทั้งนั้นแหละ และผมจะขอบอกกับคุณแม่ไว้เลยนะครับว่าผมจะไม่หมั้นกับ
พี่ศิระเด็ดขาด"
"แกว่าอะไรนะฟิวส์"
"ผมจะไม่หมั้นกับพี่ศิระ เพราะผมมีแฟนแล้ว นี่ครับแม่ พ่อ แน็คคือแฟนผม คนเดียวที่ผม
จะแต่งงานด้วยก็คือแน็คเท่านั้น"
"ตาฟิวส์ แก..........ใฝ่ต่ำ ใฝ่ต่ำที่สุด โง่ ..."
"ใครว่าโง่ก็ชั่ง แต่พ่อว่าแกฉลาดนะฟิวส์ ที่กล้าพูดออกมาตรง ๆ ไม่เหมือนกับพ่อที่มัน
ขี้ขลาดไม่กล้าที่จะทำตามความรู้สึกตัวเอง"
"นี่คุณเพ้ออะไรของคุณ แก แกไอ้ 2 พ่อลูก แกมันเป็นมารหัวใจฉันจริง ๆ ไวรัสโคโรน่าที่
ว่าร้ายยังไม่เท่ากับไว้รัสหัวใจอย่างพ่อแกที่แยกความรักของฉัน และแกก็ยังมาแย่งลูกฉันไปอีก
ฉันเกลียดแก"
"คุณแม่ครับ ความรักมันบังคับกันไม่ได้หรอกนะครับ บางทีสิ่งที่คุณแม่คิดว่าดีมันอาจไม่ดี
สำหรับผมก็ได้นะครับ"
"คุณนายครับ ผมไม่ได้จะมาแย่งความรักของคุณนายนะครับ ผมรักลูกชายคุณนายและ
คุณลุงจริงๆ ขอโอกาสให้ผมได้ดูแลผู้กองกวินนะครับ"
"สาระร่างอย่างแกนี่นะจะมาดูแลลูกชายฉัน น้ำหน้าอย่างแก จนๆอย่างแกจะกินแต่ละวันยังแย่
ถ้าเอาลูกฉันไปทำเมีย ลูกฉันไม่ต้องยืนผัดข้าวตลอดชีวิตเลยเหรอฮะ"
"มันก็มัทั้งผัด ต้ม ทอด ยำ ลาบ พล่า นะครับ ไม่ผัดข้าวอย่างเดียวแน่นอน"
"แกกวนฉันเหรอ"
"คุณนัยนา ผมว่าให้ลูกมันตัดสินใจเองเถอะนะ ลูกจะรักใครชชอบใครมันก็เรื่องของลูก เรา
เลี้ยงเขาได้เเค่ตัวนะคุณ"
"กะได้ ฉันจะโทรหาผู้กองศิระ ฮัลโหลผู้้กองเหรอค่ะ อีก 3 วันยกขบวนหมั้นมาหมั้นลูกฟิวส์ได้
เลยนะ ฝากบอกคุณหญิงปรีณาด้วยนะค่ะไม่มีปัญหา NO PROBLEM NO PROBLEM"
"คุณแม่ไม่มีเหตุผล ผมไม่หมั้น แน็คไปกันเถอะ"
"แกไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น กุญแจรถแกอยู่ที่ฉันทุกคัน แองจี้"
"ขาาาาาาคุณนาย"
"พาตาฟิวส์ขึ้นห้องเก็บตัว 3 วันมันช้าไป พรุ่งขบวนขันหมากมาแกค่อยลงมาเข้าใจ ส่วนแก
มาทางไหนก็ไสหัวไปทางนั้นซะ คนอย่างแกไม่คู่ควรกับลูกชายฉัน จำใจสมองของแกไว้ด้วย
คนมีเขาก็ต้อแต่งกับคนมี คนรวยเขาก็เเต่งกับคนรวย ไม่ใช่พวกมีฐานะไม่ร่ำรวยแต่อยาก
เสนอหน้ามาเด็ดดอกฟ้า"
"ผมถามคุณนายสักคำเถอะครับ"
" 2 คำก็ได้ค่ะ"
"คำก็จน สองคำก็จน ทำไมครับ คนจนมันไม่มี......หรือไงครับ ถึงผมจะจนแต่ผมก็ทำให้
ลูกคุณนายมีความสุขได้ คุณนายอย่าคิดนะครับว่าลูกคุณนายจะได้หมั้น ถ้าเจ้าบ่าวไม่ใช่ผม"
"แกคิดจะฉุดลูกฉันเหรอ"
"ฉุดมันโบราณไปครับ เอาไว้เจอกันวันพรุ่งนี้ ฟิวส์ครับผมรับรองครับว่าผมต้องมาช่วยคุณให้ได้
เมียรักของผม"
"อ๊ายยยยยยยยยยยยยยไอ้ไวรัสหัวใจ แก แก แก...โอ๊ยยยยฉันจะเป็นลม"
"คุณแม่ คุณแม่ครับ"

คุณนายนัยนาถึงกับลมจับเมื่อแน็คกวนประสาทไปแบบนั้น งานนี้ต้องเอาใจช่วยแน็คก็บผู้กอง
แล้วหละว่าจะผ่านไปได้หรือไม่ แต่ดูท่าคุณนายไม่ปล่อยง่ายๆแน่นอน

Danny9599

สนุกจังเหมือนมนต์รักลูกทุ่ง