เรวตะ อาบัติรัก ตอนที่ 1

Maximam

นิยายนี้ เขียนขึ้นจากการดัดแปลงนิยายธรรมะ เรวัตตะและนางลีลาวดี ผู้เขียนไม่มีเจตนาอื่นใดนอกจาก
เขียนขึ้นเพื่อความบรรเทิงเท่านั้น เนื้อหาของนิยายหากขัดต่อความรู้สึกของคนอ่านผู้เขียนต้องขออภัย
ด้วยครับ

เรวตะ(เร-วะ-ตะ)ชายหนุ่มรูปหล่อหน้าตาดี นิสัยและอัธยาศัยก็ดีด้วย แต่เสียอย่างเดียวคือเขาเป็นคนจน
ครอบครัวเขามีอาชีพทำเครื่องปั้นดินเผาขาย ถึงงานจะสวยมีราคา แต่ฐานะที่ต่ำต้อยของเขาจึงมักถูก
กดราคาในการค้าขายเสมอมา จนกระทั้งวันหนึ่งเขาได้ออกจากบ้านมาขายตัวเป็นทาสในเรือนของท่าน
เศรษฐีที่ชื่อ สมบัติ ท่านเศรษฐีสมบัติ มีเมีย 1 คน คือคุณหญิงมยุรา ทั้งคู่มีลูกชายด้วยกัน 2 คน คือ
พีสมะ(พี-สะ-มะ) และพีมัท(พี-มัด)

ที่เรือนท่านเศรษฐี
"เจ้า เจ้านั่นแหละ ชื่ออะไร"
ท่านเศรษฐีเอ่ยถามเวตะ
"ข้า ชื่อเรวตะครับนายท่าน"
"หน่วยก้านดีนี่ แล้วทำไมจึงมาขายตัวเป็นทาส"
"ข้า อยากได้เงินให้พ่อกับแม่ไปทำทุน อีกอย่างฐานะยากจนอย่างข้าคงไม่มีทางลืมตาอ้าปากได้ง่าย ๆ แน่"
"เเล้วเจ้าต้องการเบี้ยสักเท่าไหร่"
"เท่าไหร่ก็ได้แแต่ไม่ควรน้อยนะครับท่านพ่อ"
เสียงชายหนุ่มอีกคนดังขึ้นและเดินเข้ามานั่งข้าง ๆ กับท่านเศรษฐี เขาคนนั้นก็คือ พีมัท ลูกชายคนเล็กของ
ท่านเศรษฐี
"อ้าว กลับมาเเล้วหรือพีมัท"
"ครับท่านพ่อ วันนี้ลูกเลิกงานเร็ว ออกมาประชุมงานเสร็จก็เลยได้กลับมาพัก"
"อือ ทำงานหลวงมันก็ดีแบบนี้ เออว่าเเล้วเจ้ายังขาดคนขับรถอยู่นี่"
"ก็ถึงบอกท่านพ่อไงครับ ว่าไม่ควรให้เบี้ยเรวตะน้อยไป"
"เรวตะ"
"ครับนายท่าน"
"ข้าจะซื้อเจ้าไว้เป็นคนที่คอยดูเเลลูกชายคนเล็กของข้า"
"ท่านพ่อ"
พีสมะที่นั่งเล็งเรวตะมาตั้งนานรู้สึกชักเริ่มไม่พอใจที่พ่อจะซื้อเรวตะให้กับพีมัท
"มีอะไร พีสมะ"
"ข้าต้องการทาสคนนี้มาเป็นสรถีให้ข้า"
"หยุด เจ้าซื้อทาสเยอะเกินไปเล้ว ข้าจ่ายอากรให้เจ้าไม่ไหว ดูน้องเจ้าสิหามีทาสบริวารดูแลซะที่ไหน"
"ก็แบ่งเอาคนของข้าไปสิ"
"ข้าคงทำอย่างนั้นไม่ได้ พีมัทเป็นถึงข้าราชการในกรม จะให้เวียนทาสจากเจ้ามามันก็หาใช่ไม่"
"แต่...."
"หยุด พีสมะ ข้าจะไม่ตามใจเจ้าเเล้ว เรวตะ"
"ครับนายท่าน"
"นับจากนี้เอ็งเป็นคนของพีมัท คอยทำหน้าที่ดูแลลูกข้าให้ดี ห้ามให้ลูกข้ามีอันตรายเด็ดขาด"
"ครับนายท่าน"
เรวตะรู้สึกโชคดีเป็นอย่างยิ่งที่ได้อยู่ดูแลพีมัท ทั้งคู่ต่างมีความรู้สึกดีดีให้แก่กันโดยที่พีมัทไม่รู้เลยว่า
คุณหญิงแม่วันนี้ที่ไม่อยู่บ้านก็เพราะว่า ไปคุยกับคุณหญิงประพัสราเรื่องเตรียมการหมั้นของพีมัทกับ
ท่านนายพลสุรสิงห์ ทหารหนุ่มรูปหล่อยศนายพลที่มครต่อใครต่างอยากได้เป็นผัวยกเว้นพีมัท

เรวตะถือของเดินตามพีมัทมาที่เรือนของตนด้านทิศเหนือของเรือนใหญ่
"ยิ้มอะไรของเจ้าเล่าเรวตะ"
"เปล่าครับคุณท่าน"
"5555"
"ขำอะไรหรือครับ"
"เรวตะ คุณท่านให้ใช้เรียกกับคุณพ่อ ส่วนเราเรวตะจะเรียกนายท่านหรือคุณก็ได้"
"อ่อ ครับ ขอโทษครับ ผมไม่ได้เรียนหนังสือเลยไม่มรความรู้อะไรติดตัว"
"ไม่เป็นไรเราไม่ถือ เอ่อเดี๋ยวเรวตะเข้านอนในหอนอนเราได้นะ มันมี 2 ส่วน"
"จะดีหรือครับ"
"ดีสิ ถ้าเรวตะไม่คิดอะไรเกินเลย นี่ไงส่วนของเรวตะ"
"โห พื้นที่ใหญ่จัง"
"ใหญ่ที่ไหนเกรงใจว่าเรวตะจะอึดอัดซะอีก"
"ไม่เลยครับคุณ ทาสอย่างผมได้ที่อยู่ดีขนาดนี้ก็นับว่าบุญแล้วหละครับ"
"นั้น ก็ไปอาบน้ำในห้องอาบด้านหลัง"
"เอ่อ นั้นมันห้องของคุณนะครับ"
"อาบเถอะ เราอนุญาต เรวตะคือคนของเรานะ เเล้วก็นี่เสื้อผ้าเปลี่ยนชุดเเล้วไปข้างนอกกับเราด้วย"
"เอ่อ.....แล้วคุณไม่อาบหรือครับ"
"เรวตะอาบก่อนเถอะ"
"เดี๋ยว เราไปรอที่โถงกลางเรือนนะ"

พีมัทเดินออกไป เรวตะก็เข้าห้องอาบ ไปอาบน้ำอาบท่าตามคำสั่งและนี่ก็เป็นครั้งเเรกที่เรวตะได้อาบน้ำ
แบบสบายๆ ไม่ใช่ริมคลองหลังบ้าน
"จะไปไหนหรือลูก แต่งตัวหล่อเชียว"
"ลูกว่าจะออกไปหาของทานนอกบ้านหนะครับคุณพ่อ"
"ได้คนดูเเลใหม่ก็พาซนเลยนะเรา ก็ระวังด้วยหละ"
"คุณหญิงแม่ใช่ไหมครับ เฮ้อ...ปานนี้คงอยู่บ้านคุณหญิงประพัสราแน่เลยครับคุณพ่อ"
"จะมีที่ไหนได้ เเล้วลูกหละคิดอย่างไรกับนายพล"
"ลูกมิได้รักนี่ครับ"
"ฮื้อ แม่เจ้าจะรู้ตัวไหมว่ากำลังคลุมถุงชนทำลายความสุขของลูกตัวเอง"
"ขออนุญาตครับ"
เรวตะสวมชุดที่พีมัทซื้อมาให้จากคนจนๆซมซ่อกลับดูดีขึ้นมาทันตาเห็น ท่านเศรษฐีจึงแซวไปว่า
"อื้อ ดูดีกว่าเดิมเยอะเลยนะเจ้าเรวตะ"
"คงเป็นเพราะเสื้อผ้าหนะครับนายท่าน"
"ถ่อมตัวถ่อมตนดีแบบนี้สิถึงจะอยู่รอดปลอดภัย อย่างไรข้าก็ฝากลูกข้าด้วย เอ่อพีมัทแล้วอย่ากลับดึก
เดี๋ยวแม่เราจะบ่นเอา"
"ครับคุณพ่อดูท่ายังไงก็บ่น"
"55 เออนั้นพ่อไปด้วย พ่อว่าจะไปดูสาระทุกข์สุขดิบชาวบ้านด้วย คงไม่ว่าพ่อใช่ไหม"
"ไปสิครับคุณพ่อ ได้ดูฝีมือขับรถของสารถีคนใหม่ด้วยครับ"
"ปะไปกัน"

พีมัทและเรวตะได้นั่งรถออกไปข้างนอกด้วยกันโดยที่พีสมะแอบมองด้วยความริษยาอยู่บนเรือน พีสมะรู้สึก
แค้นใจเป็นอย่างมากเมื่อคนที่ตนรักไปกับคนอื่นแถมคนคนนั้นยังเป็นน้องตัวเองอีก งานนี้พีสมะคงไม่ปล่อย
ให้เรื่องราบรื่นไปได้ง่าย ๆ แน่นอน เมื่อคุณหญิงแม่กลับมาถึงเรือน
"คุณหญิงแม่กลับมาเเล้ว"
"พีสมะ อยู่คนเดียวหรือลูก"
"ครับคุณหญิงแม่"
"แล้วพ่อกับน้องหละ"
"คุณพ่อไปเยี่ยมเยียนชาวบ้านหนะครับ ส่วนน้อง...เออ..."
"เอ่อ...อะไร มีอะไรพีสมะ"
"คุณหญิงแม่อย่าโกรธและอย่าบอกใครนะครับว่าผมบอก"
"มีอะไร ตาพีสมะ บอกแม่มาเดี๋ยวนี้"
"คือวันนี้คุณพ่อรับซื้อทาสมา 1 คน เเล้วดูท่าพีมัทจะชอบพลอและถูกใจถึงขั้นอ้อนคุณพ่อให้ซื้อทาส
คนนี้ให้เป็นสารถีของตน แล้วนี่ก็ออกไปข้างนอกด้วยกันดูท่าพีมัทจะถูกใจไอ้ทาสคนนี้มาก ๆ"
"เลว เลวมาก กำลังจะหมั้นกับท่านนายพลยังจะกล้านอกรีด ไอ้ลูกใฝ่ต่ำ"
"คุณหญิงแม่ ผมว่าคุณหญิงแม่ต้องรีบให้น้องกับท่านนายพลหมั้นและแต่งงานกันให้เร็วที่สุดนะครับ"
"ใช่ พีสมะ แม่อยากให้เราจับตาดูพีมัทให้ดี ส่วนไอ้ทาสแม่ว่าแม่คงต้องขายมันต่อให้เรือนอื่นเเล้วหละ"
"ไม่ได้นะ"
"มีอะไร"
"ก็ถ้าคุณหญิงแม่ขายมันไปมันก็เอาความลับของมันกับพีมัทไปุยหนะสิครับ"
"อือ รอบครอบดีนี่ ได้แม่มีวิถีทาง"
ดูท่าความรักของพีมัทกับเรวตะจะเริ่มหรรษาเเล้วสิเนี่ย

ที่ตลาด ร้านอาหารจีนแห่งหนึ่ง
"อยากกินอะไรก็สั่งได้เลย เดี๋ยวพ่อมา เรวตะ"
"ครับนายท่าน"
"เข้าไปนั่งทานเป็นเพื่อนลูกฉัน"
"เอ่อ แต่ผมเป็นเพียงข้าทาสนะครับ"
"จะมี หรือ จน จะนาย หรือ ทาส เอ็งกับข้าก็คนเหมือนๆ กัน ดูไอ้ 3 คนลูกน้องข้าสิ มันยังกินข้าวร่วม
โต๊ะกับข้ามาเเล้วเลย"
"แต่...."
"ไม่มีแต่ หน้าที่เอ็งคือดูแลลูกข้า ฉะนั้นนี่คือคำสั่งข้า"
หลังจากที่ท่านเศรษฐีออกไปพร้อมกับลูกน้อง เรวตะก็เข้ามานั่งร่วมโต๊ะทานข้าวกับพีมัทแบบเกร็ง ๆ
"ไม่ต้องเกร็ง ตามสบาย"
"ครับคุณ"
"อยู่กันลำพังเรียกพีมัทก็ได้ เราไม่ได้เคร่งครัด"
"ครับพีมัท"
"ครับเรวตะ อะนี่ข้าวผัดปู ลองกินดูอร่อยมาก ๆ"
"โห แพงน่าดูนะครับนี่"
"ไม่แพงหรอกราคาเบาๆ"
"เอ่อ....หมายถึงถ้าผมจะกินพีมัท....ราคาคงแพงน่าดูนะครับ"
"บ้า กินไปเลย"
เรวตะหยอดเเบบนี้พีมัทก็เขินแย่เลยสิ ทั้งคู่ต่างทานข้าวด้วยกันโดยที่ท่านเศรษฐีเปิดทางให้ แต่ดูท่า
ความรักของทั้งคู่คงไม่สวยงามตลอดเส้นทางแน่นอน ....

Thuvadyr

ขอบคุณมากครับ

eg1

ขอบคุณครับ

tazman

เริ่มสนุก

danzalion

ขอบคุณครับ

aries0

ขอบคุนครับ

lekthai

ขอบคุณครับ

transilvania

ขอบคุณครับ

audiwoods

ลุ้นเอาใจช่วยเรวตะครับ

theera

คุณพ่อให้ทายคุณแม่กันท่า

4554

ขอบคุณครับ

xoman

ขอบคุณครับ

nuangnut1996

สนุกมากครับ

sittikotn

ขอบคุณครับ

talhiw

ขอบคุณครับ

maravann

ชอบครับ ขอบคุณครับ

uswangsuk

ขอบคุณครับ

prakanboy

ย้อนไปยุคไหน นึกไม่ออกเลยกู

tidchoo2

เพลินเลย ขอบคุณนะครับ

supawa

ขอบคุณครับ