พี่ว๊ากตัวร้ายกับนายรุกปี 1 ตอนที่ 2

Maximam

และแล้วสัปดาห์แห่งการว๊ากก็มาถึง "ปี 1 วิศวะและบัญชีทำไมไม่ตรงเวลานัดครับ คุณรู้ไหม
เวลาคือสิ่งสำคัญที่มนุษย์ควรให้ความใส่ใจ หรือคุณคิดว่าจะทำอะไรตอนไหนก็ได้งั้นหรือ"

สุริยะ ถึงกับเสียงดังขึ้นเมื่อรุ่นน้องมาช้าไป 15 นาที แต่บทบาทของพี่ว๊าก การดุ การเสียงดัง
มันก็คือเรื่องปกติ ที่ต้องมาพร้อมกับบทลงโทษ
"ในเมื่อพวกคุณมาช้า การลงโทษมันก็คือสิ่งที่พวกคุณควรจะได้รับ"
"แต่พี่ครับ พวกเรามาช้าก็เพราะพวกเรามีกิจกรรมก่อนหน้านะครับ" เหมันต์เอ่ยขึ้นสุริยะ
จึงดุเหมันต์กลับไปว่า..........
"บัญชี0069 คุณไม่สิทธิ์เถียงรุ่นพี่"
"ผมไม่ได้เถียงครับ ผมแค่ต้องการชี้แจงเหตุและผล ถ้าเวลาคือสิ่งสำคัญ เหตุก็สำคัญไม่ต่าง
จากเวลา"
"0069 ทั้งหมด กอดคอลุกนั่งพร้อมกัน 20 ครั้งปฏิบัติ"

สุริยะในฐานะเฮดว๊ากจึงสั่งลงโทษน้อง ๆ ด้วยการให้กอดคอลุกนั่งแต่ทว่า
"พิเภกนายเพิงข้อเท้าพลิกมาไม่ต้องทำหรอก" รามพูดขึ้น
"นั่นดิ เดี๋ยวเรารับโทษของนายเอง" เหมันต์(ลมหนาว) พูดขึ้นเพราะไม่อยากให้เพื่อนเจ็บเพิ่ม
"มีอะไรกันคณะบัญชี" สุริยะเอ่ยถาม เหมันต์จึงตอบกลับว่า
"เพื่อนผมข้อเท้าพลิกครับ"
"แล้วยังไง ผมต้องทำอย่างไงกับพวกคุณ"
"พี่ไม่ต้องทำอะไรหรอกครับ เดี๋ยวของเพื่อนผมรับผิดชอบเอง"
"0069"
"ลมหนาว รับ 2 เท่ามัน 40 เลยนะเเกไหวเหรอ"
"ไม่เป็นไรดา ดีกว่าให้พิเภกข้อเท้าเจ็บกว่าเดิม"
"แล้วเพื่อนคุณที่ข้อเท้าพลิกเข้าบอกกับผมเองไม่ได้หรือไง"
"ก็พี่ดุขนาดนี้ใครจะกล้า"
"ดี ในเมื่อคุณรักเพื่อนคุณทุกคนลุกนั่ง 20 ครั้ง ส่วน 0069 ลุกนั่ง 40 ครั้ง ปฏิบัติ"
"สุริยะ เฮ้ย เอาจริงหรือว่ะ น้องเพิ่ง...." วิยังพูไม่จบสุริยะจึงตอบกลับมาว่า.....
"ผมในฐานะเฮดว๊าก สั่งแล้วคือต้องปฏิบัติ ไม่งั้นเราจะปกครองกันได้ไง"

ด้วยความที่ปีหนึ่งเพิ่งผ่านการซ้อมหนีไฟมากจึงทำให้หลายคนเกิดการล้า จู่ๆ เหมย
สาวน้อยปี 1 คณะวิศวะก็ถึงกับขาพับเพราะอ่อนแรง
"เป็นอะไรไปครับ"
"พี่ค่ะคือขาหนูชาอะค่ะพี่"
"0069...." สุริยะกำลังจะบอกว่า 0069 สุริยะวิศวกรรมขอรับโทษแทนน้องปี 1 วิศวะ แต่
ลมหนาวยังฟังไม่ทันจบเพราะเขารหัสเดียวกัน ลมหนาวจึงพูดขึ้นว่า.......
"ครับผมรับเองอีก 10"
"ลมหนาว 50 เลยนะมึง" ลักษณ์พูกขึ้นเพราะห่วงเพื่อน อีกอย่างตอนซ้อมหนีไฟ ลักษณ์
เห็นลมหนาวล้มขากระแทกหินด้วยแต่ก็เก็บอาการเนียนมาก งานนี้เรามาลุ้นกันว่าลมหนาว
จะทำได้ไหม

"ได้ ในเมื่อฮีโร่มา ผมก็พร้อมให้ฮีโร่ทำตามคำขอ บัญชี0069 เพิ่มอีก 10 ครั้ง"
"เพิ่ม 10 รับทราบครับ"

"40 41 4..." ลมหนาวเริ่มมีอาการเซจากการที่ตัวเองเจ็บขาอยู่แล้ว
"ลมหนาว นายไม่ไหวก็พอก่อนเดี๋ยวเรารับเองขาเราเริ่มไหวแล้ว" เหมยพูดขึ้น
"นั่นดิ ให้กูรับแทนก็ได้มึง" รามพูดขึ้น แต่ลมก็พยายามทำต่อ
"45 46 47 48 49 5...5...50....."

ทันทีที่สิ้นเสียง 50 ลมหนาวก็ถึงกับล้มลงนอนกับพื้นทันที "เฮ้อ....ลมหนาว" สุริยะวิ่งเข้ามา
อุ้มลมหนาวแล้วรีบพาไปที่หน่วยปฐมพยาบาล โดยที่ไม่ลังเลต่อหน้าสายตาผู้คนมากมายที่
มองเป็นในทางเดียว
"มึง....กูว่างานนี้ สุริยะโดนพี่เชนสั่งซ่อมแน่นอนเลยหว่ะ" ปีโป้กระซิบกับวิ บิ๊ก และฟรอยด์
"เออหว่ะ แต่ไม่เป็นไรพวกเราเพื่อนกัน เพื่อนโดนเราก็พร้อมโดน ดูลมหนาวดิ" บิ๊กพูดขึ้น
"เอาหละครับน้อง ๆ พวกพี่ขอโทษน้อง ๆ นะครับ พวกพี่เพิ่งทราบว่าน้อง ๆ เพิ่งซ้อมหนีไฟ
กันมา พวกพี่ขอน้อมรับผิดที่ทำโทษไป เดี๋ยวให้น้อง ๆ พักผ่อนกันตามสบายนะครับแล้วก็
เตรียมคิดว่าจะส่งใครลงประกวดดาวเดือนของวิศวะบัญชีที่ปีนี้เราลงร่วมกัน"
"พี่คนนี้ใจดีจัง"
ทศกัณฑ์ในฐานะรองเฮดว๊ากจึงทำหน้าที่แทนสุริยะ เหตุที่ต้องเบาลงก็เพราะว่าถ้าให้พวกวัชระกับมณโฑมาคุม รามกับพวกโดนมณแกล้งแน่นอน แต่ว่าเราไปดูคู่สุริยะกับเหมันต์
กันก่อนดีกว่า

หน่วยปฐมพยาบาล
"อ้าวเฮ้ย สุริยะน้องเป็นไรมาอ่ะ"
"โบว์ หนุ่ย น็อต มีพวกยาทาคลายเส้นเปล่าว่ะขอด่วนเลย"
"มีมี นี่เอาแบบร้อนหรือเย็น"
"ขาชาอ่อนแรงแบบนีต้องสูตรร้อนหว่ะ"
"อะนี่มึง"
"ขอบใจเพื่อน"
"แล้วนี่เล่นงานรุ่นน้องบัญชีซะขาอ่อนเลยเหรอว่ะ"
"ก็น้องมึงดิ ฮีโร่จัง"
"ก็พี่สั่งทำโทษโดยไม่ถามหาเหตุผลนี้ครับผมก็กำลังจะบอก"
"0069 คุณ.... นอนเฉยๆ"
"พี่จะทำอะไรผม"
"ก็พับขากางเกงวอล์มคุณไง ผมจะทายาให้"
"โอ๊ย อย่า"
"หือ ลมหนาวคุณไปโดยอะไรมาทำไมหน้าแข้งคุณเป็นแผล"
"คือ ผมสะดุดล้อมกระแทกหินตอนซ้อมหนีไฟครับคิดว่าไม่เป็นไรมาก"
"แล้วทำไมคุณไม่บอกผมก่อนเล่า แล้วถ้าคุณเป็นอะไรมา ผมจะรับผิดชอบคุณยังไงเนี่ย"
"ก็ถ้าพี่ฟังผมแต่แรก ผมก็ไม่เดี้ยงหรอกครับ"
"ลมหนาว คุณกับเพื่อนไม่ได้อู่ด้วยกันไปตลอด เรียนจบเพื่อนคุณก็ต้องโตขึ้น มีอะไรเขา
ก็ควรบอกด้วยตัวเขาเอง ไม่ใช่คุณไปช่วยเพื่อนทุกอย่างแบบนี้"
"โอ๊ยยพี่เจ็บครับ"
"อยู่เฉย ๆ ผมล้างแผล ทำแผลให้ก่อน แล้วค่อยทายาคลายเส้น"

สุริยะใช้นำเกลือล้างแผลและใส่ยาพร้อมปิดแผลให้กับลมหนาว จากนั้นก็ทายาคลายเส้น
ที่ขาทั้ง 2 ข้างให้ลมหนาวอย่างกับภรรยาที่ดีดูแลสามีบาดเจ็บ
"ยิ้มอะไรคุณ"
"เคยทำให้ใครมาก่อนไหมครับเนี่ย"
"ไม่"
"ใช่เลยน้องลมหนาว พี่โบว์เป็นพยานได้ น้องคือคนเเรกที่สุริยะมันทำให้"
"พูดเยอะ เอ่อข้าวมาส่งยังอะโบว์"
"มาแล้ว อะหนุ่ยกับน็อตยกมาพอดี"
"มาแล้วเว้ยข้าวกล่องของพวกพี่ว๊าก โควต้าคนละ 2 กล่อง เอาไรดีสุริยะ" น็อตถาม
"มึงก็ไม่น่าถามพริกแกงหมูกรอบพิเศษกล่องใหญ่ พร้อมนมสด ดุดุแบบนี้กินนมสด"
"พูดมากไอ้หนุ่ย เออไหนเอาของข้ามาดิ"
"อ่ะนี่" หนุ่ยส่งกล่องข้าวให้สุริยะ สุริยะก็เอามาให้ลมหนาวทันที

"ให้ผมทำไมครับ ข้าวพี่นี่"
"ใช่ข้าวผม แต่เดียวคุณต้องทานยากินข้าวก่อนนี่แหละยาจะได้ไม่กัดกระเพาะ"
"ขอบคุณครับี่รับผิดอบผม"
"เออ...คุณกินเผ็ดไม่ได้นี่ เฮ้ยตงนั้นมีน้ำอะไรบ้าง"
"มีชาเขียวเอากี่ขวด"
" 2 " โบว์เดินเอามาให้พร้อมบอกว่า "เดี๋ยวฉัน 3 คนเอาข้าวไปเตรียมให้พวกพี่ว๊ากก่อน
จีบกันเบา ๆ หละ"

หลังจากเลิกกิจกรรม สุริยะก็พาลมหนาวมาส่งที่ห้องโดยให้ลมหนาวขี่คอมาตลอดทางจน
กระทั้งถึงห้องนอน......
"เป็นไงบ้าง"
"ดีขึ้นละครับ ขอบคุณพี่อาทิตย์นะครับที่ดูแลผม"
"นี่คุณรู้ชื่อเล่นผมด้วยเหรอ"
"ทำเป็นลืม"
"เออ... ไงผมก็ขอโทษคุณด้วยละกันทีหลังเป็นอะไรหรือมีอะไรก็บอกกันก่อน"
"ครับ เอ่อ...เเล้วพี่จะโดนอะไรไหมอ่ะ"
"ก็คงโดนซ้อมอ่ะเเหละ"
"ขอโทษนะครับพี่อาทิตย์"
"ขอโทษทำไมผมทำผิดเอง ทำคุณเจ็บตัวอีก คุณโกรธผมไหมลมหนาว"
"ไม่ครับ โกรธทำไมผมเข้าใจ"
"แล้วคือคุณเดินไหวแน่นะ"
"ทำไมครับพี่จะอุ้มผมไปอาบน้ำเหรอ"
"บ้า ผมไม่อยากเห็นอะไรเล็กๆ"
"55จริงอ่ะ ผมขี่หลังพี่มา ผมว่าพี่น่ารู้นะผมเล็กหรือใหญ่"
"พูดอะไรไม่รู้ อะนี่ยาคุณอย่าลืมกินยาก่อนนอนด้วยหละ เดี๋ยวผมทักหาอีกทีมีอะไรก็โทร
หาผม"
"ครับ"

หลังจากที่สุริยะกลับไป ลมหนาวก็ลุกขึ้นอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็กินยาก่อนที่จะเข้านอน
โดยมีสุริยะทักหาเป็นช่วง ๆ ดูท่าพี่ว๊ากจะเป็นห่วงน้องคนนี้มากนะเนี่ย.....

"กินยาก่อนนอนหรือยัง 3 ทุ่มแล้ว"
"กินแล้วครับ ห่วงผมเหรอ"
"เปล่า เดี๋ยวเป็นไรมาผมโดนทัณฑ์บน"
"เฮ้อ....ผมก็นึกว่าพี่จะห่วงผม"
"พรุ่งนี้ไปเรียนไหวเปล่า"
"ไหวครับ"
"เค นั้นรีบนอน เดี๋ยวเช้าผมไปรอรับที่หน้าหอ"
"ครับ นอนละ"
"เดี๋ยว"
"อะไรอีกครับพี่อาทิตย์"
"ฝันดีนะ เด็กแว่น"
"เช่นกันครับ GN"......................

dojikung

ขอบคุณครับ