ทศกัณฐ์ รักนะนายยักษ์เขี้ยวใหญ่ ตอนที่ 11

Maximam

เช้าวันต่อมา....
"คุณพ่อครับ"
"ว่าไงราม"
"คุณพ่อคิดอย่างไรถึงทำงานร่วมกับคนเสี่ยงๆอย่างเสี่ยป้อม"
"มันเลี่ยงไม่ได้สิลูก ทุกอย่างนี้เสี่ยป้อมคุ้มแทบทุกอย่าง ดีที่ยังคุมโรงสี"
"แล้วถ้าเกิดเสี่ยป้อมคุมโรงสีเองได้พวกเราจะเป็นไงอะครับ"
"ก็คงได้กินข้าวจานละ 100 ไงลูก ราคานี้นอกห้างนะลูกไม่ใช่ในห้าง"
"ท่านครับ ใกล้จะถึงโรงสีแล้ว ท่านจะ..."
"อยู่ 3 คนเรียกพ่อก็ได้มั้ง พ่อไม่แวะเราขับไปโรงสีเลย"
"ครับคุณพ่อ" ทศกัณฑ์พูดพร้อมส่งสายตาหารามผ่านกระจกมองหลัง

เมื่อมาถึงโรงสีก็พบว่าเสี่ยป้อมมารอที่โรงสีแล้ว
"สวัสดีเจ้าสัวตู่"
"สวัสดีเสี่ยป้อม มาถึงก่อนอั๊ว รู้สึกเกรงใจ"
"เกรงจงเกรงใจอะไรกันคนกันเองหน่าเจ้าสัว"
"นั่นสิครับคุณอา เอ่อน้องรามมาด้วยทานอะไรมาหรือยังครับ" วัชระเอ่ยถาม
รามจึงตอบกลับไปว่า...
"ราม ทานกับพี่ทศกัณฑ์แล้วครับ"
"อาหนูราม พูดแบบนี้ยังไงเจ้าสัว ไอ้หนุ่มนี่มันแค่การ์ด"
"ใครบอกหละครับว่านี่แค่การ์ด ทศกัณฑ์ ว่าที่ลูกเขยอั๊วในอนาคตไว้หมั้นเมื่อไหร่อั๊วจะเชิญลื้อมาร่วมงานแน่นอน"
"555คิดดีดีเจ้าสัวตู่ ลูกอั๊วกับลูกนักการเมืองลื้อควรคิดดีดี"
"เช็คใครไม่เด้งอั๊วก็..เลือกทางนั้น แต่ที่สำคัญลูกอั๊วต้องรักคนคนนั้นด้วย"
"รามว่าเรามาเข้าเรื่องของวันนี้เลยดีกว่านะครับ สินค้าครึ่งแรกเตรียมพร้อม
รบกวนเสี่ยป้อมตรวจของก่อนครับ"
"อั๊วมั่นใจเตี่ยลื้อหน่าอาหนูราม"
"ใช่ครับน้องราม แต่ถ้าอยากให้ตรวจ.....สินค้า น้องรามต้องพาพี่ไปดูนะครับ"
"ได้สิครับ แต่พี่ทศต้องไปด้วยนะครับในฐานะการ์ดส่วนตัวและว่าที่ลูกเขย
เจ้าสัวตู่"
"แล้วใครจะดูแลเจ้าสัวหละครับน้องราม"
"ผมไงครับ คุณวัชระ" หนุมานและพวกมาทันตามแผนพอดี "ขอโทษครับคุณพ่อ
มาช้าไปนิด เดี๋ยวพี่ฝากทศกัณฑ์พาไม่สิ คุ้มกันรามในการพาคุณวัชระไปตรวจ
สินค้าที ทางนี้ผมดูแลเอง"
"ครับ คุณหนุมาน เชิญทางนี้ครับคุณวัชระ"

วัชระรู้สึกไม่พอใจที่แผนรวบหัวรวบห่างพระรามไม่สำเร็จ เสี่ยป้อมจึงพูดขึ้น
"เอาหละๆ เรื่องข้าวอั๊วไม่ตรวจ อะนี่เช็คมัดจำครึ่งแรก วัชระสั่งคนของเราไป
ขนข้าว"
"เดี๋ยว"
"อะไรของลื้อว่ะไอ้ทศกัณฑ์" วัชระพูดขึ้นหลังจากที่ทศกัณฑ์สั่งห้าม
"ยังขนสินค้าไปไม่ได้ครับ จนกว่าเงินจะเข้าบัญชีเรียบร้อย"

"ลื้อว่าอั๊วจะตุกติกเหรอว่ะ"
"ในสัญญาระบุไว้ชัดเจนนะครับว่าเสี่ยต้องเคลียร์เงินเข้าบัญชีก่อน
จึงทำการส่งของ ตอนทำสัญญารามให้เสี่ยอ่านรายละเอียดก่อน
แต่เสี่ยไม่อ่านแล้วแบบนี้ใครผิดกันครับ"
"แต่คนของน้องรามทำแบบนี้เหมือนดูถูกว่าทางพี่จะโกงนะครับ"
"ทุกคนทำตามสัญญาที่ระบุครับ ไม่มีใครดูถูกใคร รบกวนคุณวัชระทบทวน
ดูดีดีก่อนนะครับ"
"อาหนูราม ลื้อจะเข้าข้างบอดี้การ์ดมากเกินไปนะ อั๊วเป็นลูกค้าเตี่ยลื้อนะ"
"เอาหน่าเสี่ยป้อม เด็กๆเขาทำตามหน้าที่รักษาผลโยชน์ให้อั๊ว"
"มันก็แค่ลูก ส.ส. นะอาเจ้าสัวตู่"
"แต่คุณหญิงเจี๊ยบ พรรัมภา ภริยา ส.ส.ทศธร มีศักดิ์เป็นพี่สาวอั๊ว ถึงจะ
เป็นลูกของลุุุงอั๊ว อั๊วก็ให้เกียรติในฐานะพี่สาวของอั๊วเสมอมา เสี่ยป้อมอั๊วว่า
ลื้อทำตามในสัญญาดีกว่านะ อั๊วจะได้ระบายสินค้าให้ลื้อ"
"ไว้อั๊วโอนเงินเเล้วจะให้ลูกน้องมาเอาของ ไปกลับอาตี๋"
"เดี๋ยวครับ"
"มีอะไรครับน้องรามหรือเปลี่ยนใจ"
"เอาเช็คกลับไปด้วยครับ เอ่อ...แล้วอย่าเอาเช็คปลอมไปใช้ที่ไหนนะครับ
ไม่งั้นเสียชื่อแน่ นี่ครับรับคืนไปด้วย"

เสี่ยป้อมรับเช็คกลับมาพร้อมกับฉีกทิ้งทันทีทั้งอายและเจ็บใจที่โดนจับได้
จึงบอกกับวัชระว่า "ทำไงก็ได้ให้เจ้ารามตกเป็นของลื้อ แล้วหาทางกำจัด
ไอ้ทศกัณฑ์ซะ"

กลับมาที่โรงสี
"ราม ลูกรอบครอบขึ้นเยอะเลยนะไม่เสียแรงที่พ่อให้เรามาช่วยดูแล"
"ความรอบครอบนี้ต้องยกให้พี่ทศกัณฑ์ครับ พี่ทศกัณฑ์ช่วยตรวจเอกสาร
สัญญาให้รัดกุมขึ้นกว่าเก่า"
"สุดยอดว่าที่น้องเขย"
"ขอบใจนะเจ้ายักษ์ที่ช่วยดูแลทั้งกิจการและลูกชายพ่อ"
"ยินดีครับท่าน เอ้ย...คุณพ่อ"
"เดี๋ยว คุณพ่อรู้จักชื่อเล่นพี่ทศกัณฑ์ด้วยเหรอครับ"
"ญาติกันไม่รู้ก็แปลกสิ มีแต่เรานั่นแหละชั่งไม่รู้อะไรบ้างเลย หนุมานเดี๋ยว
ไปบริษัทอสังหากับพ่อ พ่อมีคุยงานกับเจ้าสัวบอล"
"พ่อลืมอะไรเปล่าครับ"
"ลืมไรว่ะ"
"ก็วันนี้พ่อนัดกับแม่ว่าเสร็จงานที่โรงสีจะไปรับพี่วายุที่สนามบิน"
"ใช่ครับคุณพ่อ อย่าบอกนะครับว่าคุณพ่อลืม" รามพูดย้ำขึ้นต่อจากหนุมาน
"เอ่อ....น่าจะลืมจริงๆิเอ้าๆนั้นรีบไป เดี๋ยวเจ้าสัวบอลจะรอนาน รามโทรบอก
เลขาให้พ่อที"
"ไม่ต้องละคุณฉันพาลูกมาหาละ"
"สวัสดีครับคุณพ่อ" หนุ่มหล่อวัย 30 ต้นๆ หุ่นสมาร์ทกำยำที่เล่นเอาพระเอก
อย่างทศกัณฑ์แทบต้องหลบ เดินมาพร้อมกับคุณหญิงปู แม่ของเขา


"พี่วายุ สวัสดีครับ" หนุมานและราม ยกมือไหว้พี่ชายคนโตของเขา
"สวัสดีน้องรักทั้งสอง น้องเขยด้วย"
"55สวัสดีครับคุณ"
"คุณอะไร เรียกพี่นี่แหละครอบครัวเดียวกันไปกันยังครับคุณพ่อ"
"หือ ไปเลยเหรอไม่พักไม่ผ่อน"
"เดี๋ยวนั่งพักในรถ วันนี้คุณพ่อนัดเจ้าสัวบอลใช่ไหมครับ"
"ใช่"
"เกย์หม้ายลูก 2 ป่ะพ่ออยากเจอละครับ"
"เดี๋ยวๆ ไม่กลัววิญญาณเจ้าสัวแม็กซ์หักคอไง"
"นั่นสิลูกแม่ บอลนั่นรุ่นแม่เลยนะ ตอนนี้แม่ 52 บอลเป็นรุ่นน้องแม่ 2 ปี"
"ก็แค่ 50 จะว่าไปผมก็คล้ายๆเจ้าสัวแม็กซ์อยู่นะ"
วายุแอบชอบและติดตามผลงานของบอลมานานและที่สำคัญวายุเป็น
เพื่อนกับน้ำมนต์ตอนที่น้ำมนต์ไปเรียนต่อที่เมกา งานนี้จะยังไงเนี่ย.....

ที่มหาลัย
"ขอบคุณนะครับพี่ยักษ์"
"ขอบคุณอะไรครับ"
"ก็...ขอบคุณที่ช่วยกิจการของคุณพ่อไว้หนะสิสัญญาที่รอบครอบ"
"ครับ ไม่เป็นไรขอรักษาความปลอดภัยกิจการและดูแลใจลูกชาย
คนเล็กของเจ้าสัวตู่..."
"บ้า...."
"โอ๊ย....คือหวานเนาะเพื่อน" ลักษณ์และเพื่อนเดินมาที่โต๊ะพอดี
"นั่นดิเรามาขัดจังหว่ะเปล่าเนี่ย"
"เหมันต์ เขาเรียกว่ามาถูกจังหวะมากกว่า"
"นั่นดิดา ดูนั้นพี่สุริยะมาด้วย"
"อยู่นี่เองมึง พวกเจ๊วิมายังว่ะไม่เห็นเลย"
"น่าจะยังไลน์มาบอกกินข้าวอยู่ นั่งก่อนสุริยะ"
"อุ๊ย อุ๊ย พี่สุริยะนั่งตรงกับเหมันต์ อย่างนี้ก็อบอุ่นดิ"
"ยังไงพิเภก"
"ก็ไม่ร้อนมาก ไม่หนาวไป กอดได้กอด"
"เภก เพื่อนพี่หน้าแดงแล้วแซวมัน กินไรว่ะเนี่ย"
"นมสดปั่นหว่ะ"
"หือ ปกติเหล้าปั่น"
"ใน ม.มันมีขายไหมหละ เอ่อ...ว่าไงเด็กแว่น"
"ไม่ว่าไงครับ พี่สุริยะ ขนมไหมครับ"
"ขอบคุณ กำลังหิว"
"ไม่ยุติธรรม"
"อะไรว่ะดา"
"นั่งอยู่ตั้งหลายคน เรียกเเค่พี่สุริยะ"
"เดี๋ยวๆ ก็นี่ซื้อมากินด้วยกันไม่ใช่เหรอเพื่อนกินไปพูดเยอะ"


ย้อนกลับมาที่บริษัทอสังหา
"สวัสดีเจ้าสัวบอล เจ้าสัวน้ำมนต์ คุณต้นกล้า"
"สวัสดีครับเจ้าสัวตู่ คุณหญิงปู เรียกบอลเฉยๆก็ได้ครับ"
"555เราก็เรียกพี่เต็มที่เลย มานานยังเนี่ย"
"มาถึงเมื่อสักครู่ครับคุณลุงคุณป้า"
"น้ำมนต์นี่ยิ่งโตยิ่งเหมือนแม็กซ์นะ"
"สำเนาเดียวกันเลยครับพี่ตู่"
"เอ่อ..เเล้วคนเล็กไม่มาด้วยเหรอ"
"อ่อ...เจ้าลมหนาววันนี้มีเรียนครับ และก็อยู่หอด้วยบอลก็เลยปล่อย"
"น่ารักทั้งพี่ทั้งน้อง เอ่อแล้วทำไมคนเล็กไม่ได้ใช้นามสกุลแม็กซ์หรือ
บอลหละ"
"ให้เกียรติแม่ที่อุ้มบุญเขาครับ ทำไงได้มีเองไม่ได้ก็แบบนี้"
"หือ...แต่น้ำของเรานะ เอ่อเดี๋ยวเรามาคุยงานกันเลย เจ้าลูกชาย
คนโตพี่ เขาดีใจมากที่จะได้ร่วมงานกับบอล"
ทันใดนั้นวายุก็เดินเข้าที่ห้องทำงานของเจ้าสัวตู่ทันทีที่บอลเห็น
"แม็กซ์"
"ผมวายุครับ สวัสดีครับเจ้าสัวศรายุทธ"
"สวัสดีครับ เรียกอาก็ได้ครับ ขอโทษทีที่เรียกชื่อผิด" บอลเอ่ยชื่อเเม็กซ์
เพราะวายุ รูปร่างลักษณะทุกอย่างราวกับโคลนนิ่งแม็กซ์มา ราวกับฝาแฝด
"หึม...มองนานไปละเพื่อน นี่คุณพ่อของเพื่อนนะครับ"
"หวงพ่อน่าดูนะเพื่อน ขอโทษคุณอาด้วยนะครับที่ผมมาช้า"
"ไม่เป็นไรครับ เรามาคุยโปรแจคงานคอนโดพัทยากันดีกว่าครับ"


ระหว่างคุยงานทุกคนสังเกตเห็นว่าวายุจะสนใจบอลมากกว่างานที่คุย
น้ำมนต์คิดในใจ "หรือว่าเตี่ยจะกลับมาเกิดในร่างไอ้วายุว่ะ จะเล่นป๊า
กูแน่ดูท่า อาเตี่ยอั๊วจะทำไงดีหรือว่าอาเตี่ย ไม่นะไม่หรอกมันมีแค่ใน
นิยายเท่านั้นแหละ ป๊ารักเตี่ยมาก ป๊าคงไม่ คงไม่ คงไม่"
"เฮีย เฮีย เฮียครับ"
"หือ มีอะไรครับกล้า"
"มีอะไรจะเสนอเเนะไหมครับ"
"ตัวโครงสร้างเราจะ...."
"เดี๋ยวเฮีย เขาคุยราคาแล้ว"
"ป๊าเห็นว่าอย่าง ผมก็ตามป๊าครับ"
"เป็นอะไรหรือเปล่าลูก ดูเหม่อๆ ไม่สบายเปล่า"
"นั่นดิมนต์ เอ่อเที่ยงแล้วคุณอามีธุระไรไหมครับ"
"ไม่มีนะเดี๋ยวลูกน้องอามารับ มนต์กับกล้าต้องไปงานท่าเรือต่อ"
"นั้นผมขอเลี้ยงข้าวเที่ยงคุณอาได้ไหมครับ"
ลุกเเรงขนาดนี้วายุดูท่าจะเอาจริงหรือนี่ เล่นเอาทั้งห้องเงียบตามกันเลย
งานนี้วิญญาณเจ้าสัวแม็กซ์จะว่าไงเนี่ย.....

สมพร

สุดยอดครับ