ผู้กองดุร้าย กับนายหมอจอมแก่น ตอนที่ 2

Maximam

"นางชล" เสียงเรียกชลดังมาแต่ไกล ชลหันไปก็พบว่า.....
"เฮ้ย... ก้อย แม็ก โจ้ บิว มาได้ไงเนี่ย" ก้อย แม็ก โจ้ บิว เพื่อนสนิทของชลที่โดนเจ๊น้ำ
แม่ของชลสั่งให้มาประจำการที่นี่เป็นเพื่อนชล
"ก็ท่านแม่หล่อนหนะสิ บังคับขู่เข็ญพวกฉันมา" ก้อยพูดขึ้น
"ดีใจ มีเพื่อนละ ไม่งั้นเจอแต่อีตาผู้กองร็อตไวเลอร์นี่ประสาทเสีย"
"ใครว่ะชลผู้กองร็อตไวเลอร์" แม็กถามขึ้นอย่างสงสัย
"ก็จะใครหละนาย ก็ผู้กองพนา ครูฝึกพวกเราสมัยเรียน ร.ด.ไง" บิวพูดขึ้น
"จำได้เหรอแม่นเลยนะยายบิว" ชลพูดขึ้น
"อ๋อ.....กูนึกออกละ ที่สูงๆ หล่อๆ สมาร์ทๆ ป่ะ เสียงดุดุ หน้าดุ 24 ชม."
"อีโจ้ มึงนี่จำแต่ความหล่อเขานะ"
"หรือหล่อนไม่มองนางก้อย"
"มองสี๊....."
"ไปกินข้าวกัน หิวละ"
"หิวหรืออยากเจอผู้กอง"
"แม็ก นี่เพื่อนแกป่ะ"
"แดงทั้งหน้าทั้งหูเลยนายเเม็ก"
"บิว"
"เอ้าๆ หนูๆ ไปทานข้าวเที่ยงกัน" คุณหมอสาวสุดสวยเดินออกมาชวน 5 คนไปทานข้าว
"พี่หมอกุ๊กไก่"
"ชล รู้จักได้ไงฉันยังไม่ได้แนะนำ" ก้อยพูดขึ้น
"ก็เห็นอีตาผู้กองร็อตไวเลอร์อยากร่วมงานด้วย แล้วทั้งค่ายเท่าที่รู้มาหมอผู้หญิงมีแค่
คนเดียว"
"เก่งนะเนี่ย ป่ะทานข้าวกัน เราไปที่โรงอาหารของค่ายนะ" หมอกุีกไก่พูดขึ้นพร้อมพา
น้องใหม่ทั้ง 5 คนมาทานข้าว เมื่อมาถึง.....

ที่โรงอาหาร ผู้กองกำลังคุมเข้มพลทหารทานข้าวเที่ยงแน่นอนครับว่ารระเบียบมากๆๆๆ
"ขัดฉาก" เสียงสั่งดังขึ้นแต่ว่ามันมีคนทำไม่พร้อมเพื่อน "ทำใหม่ไม่พร้อมไม่ต้องกินข้าว"
"ร็อตไวเลอร์ สมชื่อจริงๆ"
"ผู้กองค่อนข้างเน้นระเบียบหนะแต่ก่อนก็ไม่ดุนะ"
"แล้วอะไรเข้าฝันเขาเหรอพี่ ถึงดุขนาดนี้"
"อ่อ เพิ่งเลิกกับแฟนครูสาวแผลเลยยังสด"
"กรมมของพลทหาร อีตาบ้านี่ก็ดุจัง"
"ชล มันเป็นเรื่องปกติของค่ายทหาร พี่ผู้กองโหดแบบนี้สิช๊อบชอบ"
"อีโจ้ มึงนี่เนาะ" ก้อยเบรกโจ้ขึ้นมาทันที ระหว่างนั้นชลเลยคิดอยากจะเบรกผู้กองแต่ชล
ลืมไปว่าผู้กองอยู่ในช่วงเวลาของครูฝึก ฉะนั้น ผู้กองมีสิทธิ์ในการควบคุมโรงอาหารใน
เวลานี้
"โอ๊ยยย นี่อะไรกันครับคุณผู้กองร็อตไวเลอร์"
"มีอะไรครับคุณหมาเอ๊ยคุณหมอ"
"ผมจะทานมื้อเที่ยง รบกวนเบาเสียงครับ"
"ที่นี่ เวลานี้ ผมคุม"
"แล้วพวกพลทหารเขาผิดอะไร คุณรู้ไหมว่าถ้าคนเราทานข้าวไม่ตรงเวลา ก็จะเป็นโรค
กระเพาะหรือไม่ก็เป็นลมได้ คุณควรใส่ใจสุขภาพพลทหารเหล่านี้บ้างนะครับ"
"ดี ในเมื่อคุณห่วงใยพลหารถือว่าเป็นเรื่องดีของหมอ แต่คุณคงไม่รู้สินะครับว่าคุณกำลัง
ขัดขวางการฝึกของผม ผมมีสิทธิ์รายงานต่อท่านนายพลได้นะครับ หมู่ก้อง ขอรายงาน
ให้ผมด้วย"
"ผู้กองค่ะ กุ๊กไก่ว่า..."
"ไม่ได้ครับหมอกุ๊กไก่ พลทหารมีหมอดูแลสุขภาพทั้งๆที่ผมก็อนุญาตเริ่มทานได้ แต่ดูผมสิ
ผมกับกลายเป็นคนได้ทานข้าวช้า แล้วถ้าผมเป็นโรคกระเพาะหรือเป็นลมมาหมอชลจะดูแล
ผมไหม"
"นี่ อีตาผู้กองร็อตไวเลอร์"
"ชล เบาได้เบา เพื่อน " บิวพูดขึ้น
"กุ๊กไก่ขอร้องได้ไหมค่ะ น้องชลเพิ่งมาวันแรก"
"ได้ครับ แต่.....กฎก็ต้องเป็นกฎ ไม่เขียนรายงานผมมีคววามผิด"
"แล้วนายต้องการอะไรอีตาผู้กองร็อตไวเลอร์"
"ป้อนข้าวผม จนกว่าผมจะอิ่ม"
"นี่นาย มากไปละ ผมลูกใคร"
"ท่านายพลสมุทร จบนะ"
"นายกล้าเหรอ"
"ที่นี่ทุกคนเท่าเทียม กฎคือกฎ ระเบียบคือระเบียบ ต่อให้เป็นนายพลทำผิดก็ต้องโดนลงโทษ"
"ตกลงชลต้องป้อนข้าวให้ผู้กอง แต่ชลก็ยังไม่ได้ทานข้าวนะค่ะ" ก้อยพูดขึ้น
"จรรยาบรรณแพทย์ คนไข้ต้องมาก่อนเสมอ มาครับผมหิวข้าวเเล้ว หยิบจานข้าว แก้วน้ำ
และผลไม้ของคุณมาด้วยครับ ชลลี่" พนาเอ่ยคำสั่ง ชลเดินหน้ามุ้ยมาที่โต๊ะผู้กอง เพื่อน ๆ
ต่างกระซิบกันว่า สงสัยผู้กองจะได้หมอรักษาแผลใจ
"หมู่ก้อง จ่าฮะ หมวดเอ็ม ทานข้าวไปครับ"
"ทานอะไรครับ หรือว่าอาหารเม็ด"
"ผมไม่ใช่ปลาสวายนะ"
"The Dog ต่างหาก"
"ผมอยากกินข้าวพะแนงไก่ ไข่ดาว"
"นี่มันข้าวผมนะ"
"หรือจะให้เขียนรายงาน"
"ก็ได้ อ่าปาก"
"ตักดีดี คำเล็กๆ อืม....กับข้าววันนี้อร่อยจัง" พนายิ้มให้แบบกวนๆ ชลก็ทั้งเขินทั้งโมโหแต่ก็
คิดด่าแค่ในใจไปว่า......อีตาบ้าเอ๊ย ......
"ติดคอคุณ ขอน้ำพั้นซ์หน่อย"
"นี่น้ำผมนะ"
"ก็ผมมจะกินป้อนไม่ป้อน"
"อะ โว๊ะ"
"น้ำคุณนี่หวานชื่นใจดีจัง" พวกเพื่อน ๆ ของชลเลยเเซวกลับว่า...
"แหม...ผู้กองครับ แฉะกันทั้งโรงอาหารเเล้วครับเนี่ย"
"อีโจ้ มึงก็พูดไป ชลลี่หน้าแดงหมดแล้วมั้ง จ่าขา"
"ครับ"
"แดงไหมค่ะ" ก้อยถามจ่าฮะ พนาเลยตอบกลับว่า
"เสียงดังเวลากินข้าวอยากคาบช้อนหรือครับ"
"อุ๊ย ลืมไป กินๆอีเจ๊ หาเรื่อง"
"เอาตัวรอดก่อนเลยนะอีโจ้"
"มาครับอ่าปากผมป้อน"
"ไม่ต้อง กินเองได้"
"เร็วครับอย่าดื้อ ถ้าไม่อยากก้นลาย เอ๊....."
"เอ๊อะไร"
"หรือว่าาลายอยู่เเล้ว"
"โรคจิต"
"อะกินซะไข่.....พะโล้"
"ว๊า...ไข่ดำซะด้วย"
"อะไอ้ครับหมอวี คาบช้อนไหม"
"ไม่กล้าครับ555" พนาและชลธีก็ป้อนข้าวกันไปมาแบบชนิดที่ว่าหวานปนซาดิสโดนที่ท่าน
นายพลแอบดูอยู่ห่างๆ สงสัยท่านนายพลจะได้ลูกเขย

เย็นวันนี้ท่านนายพลมีงานด่วนเลยต้องออกไปข้างนอกก่อนเวลาเลิกงานจึงฝากให้พนาไปส่ง
ชลธีที่บ้าน และสั่งห้ามให้เพื่อนไปส่งชลธี
หน้าหน่วยแพทย์สนาม
"โอ๊ย เพื่อนพวกนี้กลับบ้านด้วยก็ไม่ได้"
"บ่นอะไร ขึ้นรถ"
"รู้แล้วหน่า"
"อะใส่ซะ"
"อะไร"
"ถุงยางมั้ง ก็เห็นอยู่ว่าหมวกกันน็อค"
"ใส่ไงอ่ะ ปกตินั่งแต่รถเก๋ง"
"ครับคุณหนูชลลี่ ลงมายื่นข้างๆ" ชลลงมาจากมอไซต์พนาก้ใส่หมวกกันน็อคให้กับชล ทั้งคู่
ต่างตาสบตา ผู้กองพนารู้สึกหวั่นไหวกับชลแบบแปลกๆ ตั้งแต่แกล้งให้ชลป้อนข้าว ส่วนชลหนะ
หรือ ชอบอีตาผู้กองร็อตไวเลอร์เข้าให้เต็มๆเเล้วหละเพียงแค่เก็บอาการและวางมาดเท่านั้น
ผู้กองขับมอไซต์มาส่งชลที่บ้านเมื่อมาถึง
"อ้าวผู้กอง เข้ามาบ้านก่อนดูท่าฝนจะตกกลับค่ายก็คงไม่ทัน"
"ไม่เป็นไรครับคุณหญิง ผมรีบกลับ ทันอยู่ครับ"
"ใช่ครับแม่ ขับรถอย่างกะจรวดขนาดนี้" ชลพูดเพื่อไม่อยากให้ผู้กองอยู่นาน แต่เจ๊น้ำอ่านอาการ
ลูกตัวเองออกเลยขัดใจชลลี่ซักหน่อย
"หือ ไม่ได้นะผู้กอง อันตรายไม่ได้ เกิดอุบัติเหตุมานี่ลำบาก"
"ไม่ต้องห่วงครับผม.. มีประกัน"
"ดี นั้นรีบกลับเลย"
"ชล เอ๊...เรานี่ พ่อเราก็มีงาน พี่ชายเราก็ต้องอยู่เวรที่โรงเรียน ทั้งบ้านเหลือผู้หญิงอยู่แค่ 2 คน
อันตรายนะลูก"
"เเม่... ชลไม่ใช่ผู้หญิงนะ"
"อ่อลืมไม่มี 1 หญิงแก่ กับเก้งน้อยอีก 1 นะ ผู้กองอยู่ที่นี่ก่อนถือว่าคุ้มครองวัตถุโบราณอย่างอา
และก็สัตว์ป่าคุ้มครองอย่างนาง ขัดใจ ตัดเงินเดือนนะ"
"ได้ครับ คุณหญิง"
"ดี นั้นเข้าไปนั่งพักที่ห้องรับแขก ชล เอาน้ำ มาเสิร์ฟ(เน้นเสียง ฟ)"
"แม่อะให้เขาอยู่ทำไม"
"หวั่นไหวก้บอกแม่มา"
"แม่อ่ะ" เจ๊น้ำจัดชุดใหญ่ซะชลเเละพนาต่างเขินกันหน้าแดง ชลเดินเอาน้ำมาให้
"น้ำครับ"
"ขอบคุณครับ"
"มานั่งโซฟาก็ได้ ไม่ต้องนั่งพื้น"
"ไม่ดีมั้งครับ บ้านท่านนายพล ผมแค่ผู้กอง"
"ไหนบอกทุกคนเท่าเทียมกันไง ลุกขึ้นมานั่งที่โซฟา" ชลออกคำสั่ง
"เอ่อ....."
"นั่งไม่นั่ง ไม่นั่งวิดพื้น 500"
"ครับ"
"อันโบราณกล่าวไว้ไม่ผิดเพี้ยน คำสั่งเมียคือประกาสิตและขลังสุดในบ้านนี้"
"โอ๊ย..ทำกับข้าวไปครับเจ๊น้ำ พี่เตย(แม่บ้าน)"
"ขาคุณหนู"
"หางานให้แม่ทำเยอะๆ จะได้ไม้ต้องพูด"
"ได้ค่ะ คุณนายขา ถูพื้นค่ะ"
"ได้ค่ะคุณนายเตย ฉันถูบ้านแกเดินออกจากบ้านพร้อมเงินเดือน 3 เดือนจบไหม"
"กะเว้าหยอกซื่อๆค่ะคุณนาย เเหมคุณคืองามและใจดีอีหลี"
"เปลี่ยนสีไวนะแก"
"ยิ้มอะไรครับ"
"บ้านครื้นเครงดีนะครับ"
"ก็อยู่แบบคนในครอบครัว ไม่มีเจ้านาย ไม่มีคนใช้ ก็เลยชิวๆ เวลาไม่ดุก็น่าคุยด้วยนะ"
"ผมก็ไม่อยากดุ แต่....."
"อยากลืมอะไรที่ผ่านมาอะดิ"
"แผลสดหายยาก"
"ใส่ยาเดี๋ยวก็หาย"
"ยาใจได้ไหม"
"น้ำเน่า"
"ถึงน้ำจะเน่าแต่ก็เห็นเงาจันทร์"
"หือ แฟนคลับบางรักซอย 9 ใช่ป่ะ นั่นก็รอแปปเดี๋ยวแม่คงทำกับข้าวเสร็จ"
"ถ้าหิวก็กินน้ำชลไปก่อนนะค่ะผู้กอง"
"โอ๊ยยย ปิดครัวเจ๊น้ำที ชงจัง"
"อยากได้ลูกเขยเป็นทหาร มีผัวเป็นทหารและมันฮึกเหิม"
"คุณนายคือสิชิบขัดปืนเนาะค่ะ"
"เดี๋ยวฉันจะขัดเงินเดือนเเกนางเตย เอานี่ข้องว่างไปให้ผู้กองกับตาชลทานรองทองไปก่อน"
"แม่ ..."
"ว่า"
"นี่อะไร"
"ขนมจีบไง แม่ไม่รู้ใครจีบใครก็เลยให้กินทั้งคู่"
"เฮ้อ.....เจ๊น้ำกระทะบุบ"
"ขอ...จีบได้ป่ะ" ผู้กองพูดขึ้นแบบมีนัยยะ ซึ่งชลก็พอดูออก
"กล้าขอก็จีบดิ ไม่รอแผลหายก่อนเหรอ"
"ไม่อ่ะ จะได้เจ็บทีเดียวหาก..."
"กินไปพูดมาก โอ๊ะร้อน"
"เป่าก่อน แล้วป้อน..ผมด้วย"
"อีตาบ้า..."
ดูท่าเจ๊น้ำกับนายพลจะชอบพนานะเนี่ยทั้งเปิดทาง ทั้งชงเข้มขนาดนี้ อยู่ที่ 2 คนนี้แล้วหละ...

gaybin

สนุกมากเลยครับ