THE APPLICATION | นัดเอากันนั้นมันไม่ผิด

มันอ้อย

        
        
        ความวุ่นวายของสถานีรถไฟฟ้าในช่วงเวลาหลังเลิกงานเป็นอะไรที่ชายหนุ่มร่างหนาเบื่อหน่ายที่สุด
        
        ถอนหายใจดัง ๆ ออกมาหนึ่งครั้งให้กับเสียงจอแจของผู้คนที่ใช้งานในสถานี ก่อนจะล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงเพื่อควานหาสิ่งที่พกติดตัวอยู่เสมอ
        
        หูฟังไร้สายถูกนำขึ้นมาใช้ตัดเสียงรบกวนรอบตัว ขณะที่เลือกเพลงเพื่อใช้คั่นเวลาระหว่างรอรถไฟฟ้า ก็มีไดเร็คเมสเสจหนึ่งเด้งขึ้นมา
        
        ไม่รอช้าที่จะกดเข้าไปอ่านมัน มีเพียงมุมปากยกขึ้นเล็กน้อย ก่อนร่างสูงจะเดินออกจากแถว แล้วเดินไปยังห้องน้ำของสถานี
        
        ตาคมกวาดมองไปยังห้องสุดท้ายภายในห้องน้ำเพื่อดูว่ามีใครเข้าใช้งานอยู่หรือไม่ ก่อนจะเผยยิ้มที่กว้างกว่าเดิมเมื่อดูเหมือนอะไร ๆ จะเป็นใจไปหมด เพราะห้องที่เขาเล็งไว้นั้นไม่มีคนใช้งานมันอยู่
        
        เข้ามาก็นั่งลงบนโถ ก่อนจะพิมพ์ไปหาคนที่ส่งไดเร็คเมสเสจมาเมื่อกี้
        
        รอไม่นานบานประตูก็ถูกเคาะสองครั้ง ร่างสูงที่นั่งอยู่ก็ยันตัวขึ้นเต็มความสูงเพื่อจะปลดล็อคประตูออก แล้วเปิดให้คนด้านนอกเข้ามา
        
        สายตาสบสายตาดั่งช่วงเวลาที่คนรักได้พบกันอีกครั้ง แต่ทั้งสองนั้นกลับต่างออกไป
        
        มันคือความถูกใจหาใช่ความรัก
        
        บานประตูพลาสติกถูกดันจนปิดดังปังด้วยความเร่งรีบ คนที่เข้ามาใหม่เอื้อมมือไปด้านหลังเพื่อกดล็อคกลอนโดยไม่หันไปดูมันด้วยซ้ำ เพราะกำลังวุ่นอยู่กับปากของคนตรงหน้า
        
        สูทตัวนอกถูกถอดออกทางด้านหลังอย่างทุลักทุเล จนอีกคนต้องละมือจากใบหน้าเจ้าของมันเพื่อมาช่วยถอด
        
        อาภรณ์ที่หลุดออกถูกเหวี่ยงให้ไปอยู่บนชั้นปูนหลังโถสุขภัณฑ์ ก่อนจะเลื่อนมือข้างที่เพิ่งจะว่างนั้นให้กลับมาประคองหน้าอีกคน
        
        ลิ้นร้อนถูกส่งเข้าไปรุกล้ำโพรงปากที่เต็มไปด้วยรสของนิคโคติน ก่อนจะเกี่ยวพันและดูดดึงอีกลิ้นเมื่อมันจนมุม
        
        องศาหน้าถูกเปลี่ยนปรับเพิ่มความแนบชิดให้กับการรบราชิวหาร้อน ก่อนจะละออกจากมันอย่างอาวรณ์เมื่อหมดลมหายใจ และเกี่ยวหยาดใสไว้เป็นพยาน
        
        "ไม่คิดเลยว่าจะเป็นนาย"
        
        เสียงพูดแรกเป็นของคนที่ตัวสูงกว่า ซึ่งกำลังใช้สายตามองคนตรงหน้าอย่างชื่นชม ก่อนจะก้มลงบดจูบอีกครั้งที่ปากบวมเจ่อ
        
        "ทำไมครับ? เป็นผมแล้วมันยังไง? "
        
        คนที่เตี้ยกว่าผละออกจากจูบนั้นแล้วขมวดคิ้วถาม
        
        "ก็ไม่ยังไงหรอก ฉันแค่..ชอบมากเท่านั้นเอง"
        
        พูดจบร่างที่สูงกว่าก็เข้าหาปากนั่นอีกครั้งเพื่อจูบซับมันอีกสักที มือหนาข้างขวาพลางรั้งมือซ้ายอีกคนให้ยกสูง ก่อนจะกดลงให้ติดกับผนังห้องน้ำ ส่วนมือซ้ายที่ยังว่างก็จับเลื่อนมือขวาของคนที่ถูกกักอยู่ใต้ร่างให้มาลูบคลำลูกรักของตัวเอง
        
        "ดูสิมันดีใจมากเห็นไหม? รับผิดชอบมันด้วย"
        
        คนใต้ร่างคลำคลึงสิ่งแข็งขืนนั่นอย่างเป็นจังหวะ แล้วเอียงหน้าขึ้นเล็กน้อยให้อีกคนเชยชมลำคอสะดวกขึ้น
        
        ปลายจมูกโด่งกดลงครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างหลงใหล ก่อนย้ายไปแลบลิ้นเลียเพียงครั้งที่สันกราม แล้วค่อยละออกมากดเปลือกตากลั้นอารมณ์
        
        "อือ.. ดีชะมัด อา.. อย่างนั้นแหละ"
        
        ปากหยักลึกสีแดงคล้ำเพราะเจ้าของมันสูบบุหรี่เผยออ้าเพื่อปล่อยเสียงกระเส่าในลำคอหนา มือขวาพลางสอดสานเข้ากับอีกมือแล้วรั้งลงให้ไปเก็บไว้ด้านหลัง
        
        มือซ้ายที่ใช้ค้ำตัวกับผนังห้องน้ำก็ถูกใช้อีกครั้งเพื่อรั้งมือขวาของคนใต้ร่างที่ลูบคลำลูกรักของตัวเองออกเพื่อจะนำไปรวบเข้ากับอีกมือ
        
        "ขอฉันทำให้นายบ้าง"
        
        ฟังคนที่สูงกว่าว่าจบ ปากก็ถูกช่วงชิง แม้จะไร้ซึ่งที่ยึดจับเพื่อระบายความวาบหวามในโพรงปาก แต่ก็ไม่อยากขยับเขยื้อนมือออกจากด้านหลัง เพราะกลัวว่ามันจะทำให้คนที่ค้ำมือไว้ข้างหัวของตัวเองขัดใจ
        
        ละออกจากปาก ก็ก้มลงเชยชมลำคออีกครั้ง แต่ครั้งนี้ต่างออกไปก็ตรงที่มือหยาบหนาจากการยกน้ำหนักทั้งสองข้างยังว่างอยู่
        
        มันทั้งคู่ค่อย ๆ ดึงชายเสื้อออกจากกางเกงของคนตรงหน้า ก่อนจะใช้มือข้างขวาสอดเข้าไปใต้อาภรณ์เพื่อจะได้ลูบถูลอนท้องที่กำลังเกร็งสู้ฝ่ามือ
        
        "อา.."
        
        เสียงครางแผ่วดังขึ้นจากคนที่ถูกสั่งห้ามขยับมือ เมื่อยอดอกถูกนิ้วสากนั่นปัดผ่าน
        
        ซึ่งเสียงแหบพร่าที่ออกมานั้น เรียกรอยยิ้มเจ้าเล่ห์จากร่างสูงตรงหน้าได้เป็นอย่างดี
        
        "ตรงนี้สินะ? "
        
        พูดพลางกดบี้เม็ดยอดอกของคนที่หลังเริ่มอยู่ไม่ติดผนังห้องน้ำ ส่วนมือซ้ายก็ถูกย้ายมาแกะกระดุมออก เพื่อจะได้เชยชมยอดอกของคนตรงหน้าได้อย่างเต็มตา
        
        กระดุมเม็ดแล้วเม็ดเล่าหลุดออกจากรังดุม ทุกเม็ดที่เป็นอิสระก็จะเผยเนื้อกายใต้อาภรณ์สีขาวแสนยั่วเย้า
        
        ลอนท้องงามทั้งหกและอีกสองที่หายไปใต้กางเกงสแลคสีดำ ไหนจะไรขนอ่อนที่ขึ้นชันมาจากใต้กางเกง แต่สิ่งที่ไม่อยากละสายตาออกไปจากมันเลยก็คงหนีไม่พ้น เม็ดยอดอกสีเชอรี่ที่อีกข้างแดงขึ้นนิดจากการถูกบีบบี้
        
        "ขอชิมมันเลยแล้วกัน"
        
        ร่างสูงที่ยังอยู่ในเสื้อผ้าครบชิ้นพูดขึ้นด้วยตามันวาว ก่อนจะค่อย ๆ โน้มหน้าลงเข้าหาเป้าสายตาสีสวย เม็ดยอดอกนั่นคงจะหอมหวานเหมือนลูกเชอรี่เชื่อมเป็นแน่แท้ ปลายลิ้นสากจึงไม่ลังเลที่จะแลบเลียปาดบดแล้วค่อยตวัดเกี่ยวจนมันแทบจะหลอมละลายติดปลายลิ้นออกมา
        
        เสียงอืออาดังออกมาไม่ขาดจากร่างที่แอ่นอกเข้าหาเจ้าของลิ้นสาก ก่อนจะแกะมือขวาออกจากข้างหลังมาจับเส้นผมสีดำที่เซ็ตจนมันปลาบด้วยโพเมดของคนตรงหน้า เพราะรู้สึกว่าไม่ไหวแล้ว
        
        "อ้าห์ คะ คุณเค็น ผะ ผม อื้อ.. ยะ อย่า อือห์.. ไม่ไหวแล้ว"
        
        แม้จะอยากจะใช้สุดแรงแขนที่มีเพื่อดันคนตรงหน้าออก แต่สุดท้ายก็ไม่กล้าเพราะคนที่ก้มหัวแล้วละเลงลิ้นช่างมีอิทธิพลต่อร่างกายของตัวเอง
        
        ฟังเสียงครางทุ้มบ้างหวานบ้างจนพอใจร่างสูงก็ผละออกจากการเชยชมเม็ดยอดอก แม้จะเสียดายอยู่บ้างที่อีกข้างยังแดงไม่เท่ากัน แต่เขาก็ไม่อาจห้ำหั่นอีกคนต่อไปได้ เพื่อจะยืดห้วงเวลาหฤหรรษ์นี่ออกไปอีก
        
        มือซ้ายดันมือขวาของคนตรงหน้าให้เก็บไปไว้ด้านหลังอีกครั้ง ก่อนจะโน้มเข้าหาเพื่อส่งจูบ
        
        องศาหน้าปรับครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างไม่รู้จักเหนื่อยหน่าย ปลายลิ้นร้ายตวัดชอนไชไปทั่วโพรงปากหวาน เกี่ยวอีกชิวหาให้เข้ามาหา บ้างก็คล้อยตาม ก่อนจะละออกจากกันแล้วขบริมฝีปากล่างตรงหน้าด้วยเนื้อปากของตัวเอง
        
        มือทั้งสองข้างพลางลูบผ่านไปทั่วทั้งลอนท้อง หน้าอก และหัวไหล่ ร่างตรงหน้านี้ช่างน่าหลงใหลจนอยากกลืนกินเข้าไปทั้งตัว
        
        มือขวาที่ลูบวนสีข้างลำตัวหยุดนิ่ง ก่อนจะแทงดิ่งลงหาเนื้อก้นแน่น แล้วบีบเค้นเคล้าคลำคลึง
        
        มือซ้ายแสนชั่วร้ายปลดสิ้นแล้วซิบกางเกง ก่อนจะลูบคลำสัดเพ็นเดอร์ที่ดุนดันจนตรงโด่ชี้ออกมา
        
        "อ่ะ คุณเค็น.. อื้อ"
        
        "อย่าเรียกชื่อฉันอีก"
        
        ปากรูปกระจับที่พยายามเปล่งเสียงระบายความเสียวซ่าน กลับถูกห้ามโดยการดูดดึง จนคำที่จะพูดออกมาหายไปจนสิ้น ก่อนร่างสูงตรงหน้าจะส่งลิ้นเข้ามาก่อกวนในโพรงปาก มือทั้งสองข้างก็ยังไม่ละออกจากของสงวนทั้งหน้าหลัง
        
        "อือห์ ผะ ผมไม่ไหวแล้ว ช่วยผมหน่อย ครับ"
        
        คนพูดเอียงอายเพียงนิดเมื่อเห็นแววตาเจ้าเล่ห์ที่จ้องมองมาอย่างรอฟัง
        
        สิ้นเสียงกระเส่าเคล้าอ้อนวอน คนตรงหน้าก็นั่งชันเข่าลงข้างหนึ่ง แล้วจับดึงชั้นในพร้อมกับกางเกงสแลคนั่นลงจนถึงหน้าขา
        
        มือหยาบหนาคว้าจับกลางกายขนาดกำลังพอดีที่ชี้โด่งอยู่ตรงหน้า รูดรั้งมันสองสามคราก่อนโน้มมันลงมาแล้วใช้ปากครอบครอง ลิ้นร้อนห่อควบไปตามความโค้งของทรงกระบอก ขยับหัวเข้าออก ก่อนจะเริ่มดูดดึง ซึ่งทำเอาคนที่ยืนแอ่นเอวอยู่นั้นแทบหยุดหายใจ
        
        "อือห์.. ฮ้ากห์ คะ คุณ อะ อื้อ.. ฮือ.."
        
        สายตาคมช้อนมองใบหน้าเหยเกอย่างชอบใจ มือขวากวาดไล่ไปทั่ว ก่อนจะมาหยุดที่พวงสวรรค์แล้วหยอกล้อมันจนเจ้าของมันดิ้นเร่า
        
        แต่สุดท้ายก็หยุดให้บริการไปเสียดื้อ ๆ ทำเอาคนตาปรือเตรียมจะสุขสมขมวดคิ้วมองด้วยความไม่เข้าใจ
        
        "หึ ๆ ค่อยเสร็จพร้อมกับฉันนะ"
        
        ว่าจบก็ยืนขึ้นแล้วจับอีกฝ่ายให้หันหลัง มือขวาล้วงเข้าไปในสูทเพื่อหาของบางอย่าง แล้วหยิบมันออกมาก่อนจะฉีกทึ้งห่อสีเทานั้นด้วยฟันคม
        
        เจลเย็นถูกบีบราดลงบนนิ้วสาก ก่อนจะถูกนำพาไปหาช่องสวาทตรงหน้า ป้ายเสร็จก็ดึงมือกลับ แล้วรีดเจลหล่อลื่นที่เหลือลงบนนื้วทั้งสาม
        
        นิ้วกลางถูกกดเข้าไปในช่องทางเป็นนิ้วแรก ก่อนจะเริ่มแทรกโพรงอุ่นที่กระตุกรับเป็นที ๆ อย่างช่ำชอง
        
        นิ้วชี้เป็นนิ้วที่สองที่ถูกสอดใส่ เมื่อรู้สึกว่าเนื้ออ่อนไหวเริ่มขยับขยาย ทั้งสองนิ้วตีคู่ควบกดซ้ายกลึงขวา ส่วนสายตาคมมองดูคนที่แอ่นอกไปข้างหน้าอย่างรู้สึกชื่นชม ก่อนจะกระแทกนิ้วลงจนร่างทั้งร่างกระตุกเกร็ง
        
        "อัก ยะ อย่า อือ.."
        
        คำห้ามเหมือนกับคำยุ ร่างสูงยิ้มร้ายก่อนจะเพิ่มจำนวนนิ้วแล้วส่งเข้าไปเน้นจุดที่เรียกเสียงครางได้ถี่ ๆ นั่นจนเจ้าของเสียงห้ามได้แต่กัดปากล่างเอาไว้แน่น เพราะรู้ตัวว่าเสียงครางที่ปล่อยออกมาเมื่อกี้นี้ดังเกินไป
        
        ลมหายใจขาดห้วงหยุดลงเมื่อนิ้วทั้งสามถูกดึงออก หันมามองคนข้างหลังเพียงนิดก็ต้องเบิกตากว้าง เมื่อได้สบเข้ากับสายตาหยาบคายและกลางกายขนาดไม่ธรรมาดา
        
        คนข้างหลังไม่ได้สาธยายอะไรเพิ่ม เขาจับกลางกายที่สวมถุงยางเรียบร้อยแล้ว ก่อนจะดันหลังอีกฝ่ายให้ก้มลงอีกนิดเพื่อแอ่นบั้นท้ายให้กระดกขึ้นกว่าเดิม แล้วลงมือชำแรกช่องทางคับแน่นนั่นในทันที
        
        ต่างฝ่ายต่างกลั้นหายใจเมื่อต้องก้าวผ่านช่วงเวลาวัดใจที่ไม่ใช่ใช้เพียงแค่กำลัง คนข้างหลังดันเข้าแล้วดึงออกอยู่หลายครั้งกว่าจะขยับเข้าไปได้ลึกกว่าเดิม
        
        "อาห์ อึก คุณเค็น ผะ ผมเจ็บ.. ช้าหน่อยครับ"
        
        "อืม.. ฉันก็เจ็บไม่ต่างจากนาย อาห์"
        
        ว่าจบก็รั้งตัวคนข้างหน้าขึ้น มือขวาดันใบหน้าอีกฝ่ายให้หันมารับจูบ มือซ้ายเลื่อนลงลูบไล้หน้าท้องประดับลอนสวย ไปจนถึงแท่งเนื้อที่เริ่มหดลงเล็กน้อยเพราะความเจ็บจากการถูกช่องทาง
        
        "ผ่อนคลาย อืม.."
        
        ไม่ใช่เพียงปากพร่ำบอกแท่งเนื้อร้ายที่เสียบคาอยู่ด้านหลังก็เริ่มโยกซ้ายแทงขวา ปากหยักลึกที่ผละออกมาบอกก็เข้าไปบดเบียดกับอีกปากเป็นลูกคู่ มือซ้ายทับมือซ้ายใช้ยันกายทั้งสองในห้องคับแคบ มือขวาอีกข้างก็รัวกระหน่ำรูดรั้งเพื่อบริการช่วงล่างของอีกคนอย่างไม่ปรานี
        
        "อะ คุณ อื้ม.. ผะ ผมไม่ไหว.. ฮาห์"
        
        เสียงเรียกชื่อหายไปจนสิ้นเมื่อถูกดูดดึงริมฝีปากอีกครั้ง แม้จะไม่เข้าใจว่าทำไมคนข้างหลังไม่ให้เรียกชื่อเจ้าตัว แต่ก็ไม่มีกระจิตกระใจมามัวสงสัย เพราะทั้งด้านหน้าและหลังกำลังถูกรุกเร้าเร็วรัวจนแทบขาดใจ ก่อนเสียงจะขาดห้วงไปเมื่อตอนที่ปล่อยปลดธารขุ่นพุ่งออกมา
        
        "ฮาห์ แตกแล้วสินะ ฉันยังใส่เข้าไปไม่หมดเลย อือห์.. นายจะรับผิดชอบมันยังไง.. หื้ม? "
        
        "ฮา ๆ อ๊ะ"
        
        ถามพลางกระแทกเข้าไปแรง ๆ หนึ่งครั้งอย่างหวังผล ก่อนจะยกยิ้มขึ้นเมื่อได้ยินเสียงครางหวานจากคนข้างหน้าที่กำลังหอบหายใจอย่างหนัก
        
        "ยะ..อย่าแกล้งกันสิครับ"
        
        "หึ ๆ งั้นฉันจะใส่เข้าไป อือห์.. ให้หมดแล้วนะ"
        
        ว่าจบก็ดันหลังอีกฝ่ายให้โน้มลง มือซ้ายและขวาจับเอวสอบตรงหน้ามั่น ก่อนจะกระแทกอัดตัวเข้าหาและดึงรั้งบั้นท้ายแน่นหนาอีกฝ่ายมาให้รองรับ
        
        "อ๊ะห์"
        
        แทบไม่รอให้อีกฝ่ายได้ปรับตัว คนด้านหลังก็เริ่มขยับเอวเข้าหาบ้าคลั่งเยี่ยงสัตว์ป่า มือหยาบหนาทั้งสองข้างจับยึดอีกฝ่ายไว้มั่นไม่ให้ผละหนี
        
        เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องไปทั้งในห้องน้ำและในกกหูของคนที่ร้องรับ สลับกับเสียงครวญครางแทบขาดใจเมื่อแท่งร้อนอันใหญ่กระแทกเข้ามาสุดลำยาว
        
        "ลึก อือห์ ลึก อาห์ ลึกครับ"
        
        เสียงที่ร้องเตือนออกมาดังไม่เป็นศัพท์เพราะจังหวะส่งตัวจากคนข้างหลัง สละมือขวาที่รูดรั้งของตัวเองไปดันหน้าท้องหนาผ่านเสื้อเชิ้ตสีขาวที่กระดุมยังอยู่ครบ ก่อนจะตบพลางยันเมื่อเจ้าของมันไม่ได้ฟังคำทักท้วงใดใด
        
        ท้ายที่สุดก็ต้องกัดฟันและกลั้นหายใจเพื่ออดทนต่ออารมณ์ร้ายและจังหวะกระแทกกายที่ไม่เว้นช่วงให้พักไปทั้งหลับตา
        
        "อือ.. อือ.. อั่ก อือ.."
        
        "อย่ากลั้นเสียง ฉันชอบฟังมัน"
        
        คนด้านหลังผ่อนจังหวะลง รั้งคนที่ก้มอยู่ขึ้นให้หันมารับจูบ เอวสอบส่งตัวตนเข้าหาร่องหลืบที่คับแน่นและอุ่นร้อนอย่างหนักหน่วงแทนที่จะรัวเร็ว
        
        ปากหยักลึกบดบี้อีกปากอย่างตะกละตะกลาม ก่อนจะส่งชิวหาเข้าไปไล่ต้อนอีกฝ่ายที่ยื่นลิ้นออกมารอรับสัมผัสอย่างจำนน
        
        มือหยาบหนาทั้งสองข้างปัดป่ายไปทั่วเรือนร่างแน่นขนัดด้วยมัดกล้ามอย่างสเน่หา ก่อนมือขวาจะหยุดลงที่กลางกายของคนตรงหน้า แล้วขยับรูดรั้งมันรุนแรงจนได้ยินเสียงครางอืออาออกมาอย่างที่ต้องการ
        
        "ร้องออกมาเลยไม่ต้องอาย"
        
        "อือ.. อึก อาห์.. เร็วอีกครับคุณ.. อื้ม.."
        
        เสียงเรียกชื่อคนข้างหลังหายไปอีกรอบเมื่อถูกประกบปาก แม้ไม่ได้บอกความต้องการให้อีกฝ่ายทราบ แต่ก็ได้รับการปรนนิบัติอย่างรู้ใจ
        
        ข้างหน้ากำแน่นชักรูดช้า ๆ ก่อนจะหยุดควงตรงส่วนหัว ข้างหลังกระแทกย้ำรัว ๆ ตรงจุดจีสป็อต มือซ้ายอีกข้างก็บีบขยำพานอกหนารุนแรงจนแทบแหลก ก่อนจะเปลี่ยนเป็นคลึงเบาและคีบตุ่มไตด้วยนิ้วชี้และนิ้วกลาง ส่วนปากหยักลึกก็มุ่งเน้นลงตรงลาดไหล่เพื่อกดมันหนัก ๆ แต่ไม่สร้างรอย
        
        "อะห์ อาห์ คุณเค็น ผม ผมจะแตกแล้ว อือห์"
        
        เมื่อได้รับสารที่บอกมา คนด้านหลังก็ดึงมือออกจากส่วนอ่อนไหวที่กำลังแข็งขืนของคนด้านหน้า แล้วย้ายมันขึ้นมาเพื่อรั้งใบหน้าอีกฝ่ายให้หันมารับการบดจูบ
        
        "ตาฉันบ้าง"
        
        ผละออกจากอีกปากก็ดันหลังคนตรงหน้าลง ก่อนจะแทกเอวส่งตัวตนอย่างเร็วรี่ จนคนที่รองรับหัวกระแทกกับกำแพง
        
        ปึก! ปึง! ปึก! ปึก! ปึก!
        
        "อาห์ ๆ ๆ คุณ อื้อ.. อ่ะ อือ.."
        
        คนข้างหน้าแทบจะบรรยายความเสียวซ่านและบ้าคลั่งที่ได้รับออกมาไม่ได้ ก่อนจะรีบดันหน้าท้องอีกฝ่ายเมื่อได้ยินเสียงด่าทอจากด้านนอก
        
        "เห้ย! เบา ๆ หน่อยสิวะ! นี่มันห้องน้ำสาธารณะนะโว้ย! หัดมีมารยาทกันบ้าง"
        
        ร่างสูงหยุดจังหวะเร็วรัวแล้วหันไปมองทางบานประตูเพียงนิด ก่อนจะยกยิ้มร้ายแล้วรั้งคนตรงหน้าขึ้นอีกครั้งเพื่อประทับปากลงไป
        
        "หึ ๆ มีคนอื่นอยู่ด้วยสินะ ไม่ต้องกลัวฉันจัดการได้"
        
        ว่าจบก็กดริมฝีปากลงอีกครั้ง ก่อนจะเริ่มสอบเอวเข้าหาอีกรอบ ปล่อยให้คนที่อยู่ด้านนอกหัวเสียไปคนเดียว
        
        "อื้อ.. ลึก อาห์.."
        
        "หึ ๆ "
        
        กึง! กึง! กึง!
        
        "แม่ง! กูไปก็ได้ไอสัตว์! เล่นเอาขี้หดตดไม่ออก โรงแรมแม่งก็มีไหมวะ? พวกมึงเงี่ยนกันนักรึไง? "
        
        เสียงเขย่าบานประตูพลางด่าทอดังขึ้นอีกครั้ง แต่รอบนี้เขาทั้งสองหาได้สนใจไม่ เพราะศึกเคลื่อนเนื้อหนังกำลังอยู่ในช่วงไคลแม็กซ์
        
        คนด้านหน้าเมื่อถูกสอดใส่จนใกล้จะเสร็จ ก็สละมือขวาที่ใช้ค้ำร่างไว้มาช่วยรูดรั้งตัวเอง
        
        อีกคนข้างหลังที่เห็นก็เริ่มรีบเร่งจังหวะขยับเอว ก่อนจะเลื่อนจมูกโด่งออกมาจากลำคอชื้นเหงื่อเพื่อกระซิบบอกข้างหู
        
        "พร้อมกันนะ ฮาห์"
        
        "คะ..ครับ"
        
        "อะห์ ๆ ๆ ๆ หะ..อาห์! "
        
        คลื่นความบ้าคลั่งค่อย ๆ ผ่อนลง ใจกลางพายุต่างพากันหอบชิดคลอเคลีย ปากบดปากผะแผ่วเพราะจังหวะหายใจยังไม่คงที่ เอวสอบที่เร่งเสียเร็วรี่ช้าลงจนแทบหยุดขยับ
        
        ปล่อยให้ลมหายใจร้อนรุ่มและลำกายอบอุ่นเป็นสิ่งบอกกล่าวว่าเหตุการณ์ที่ผ่านมาแผดเผาพวกเขาทั้งคู่แค่ไหน
        
        เพียงไม่กี่อึดใจคนข้างหลังก็ผละออกแล้วถอดถุงป้องกัน มัดปมไว้ตรงส่วนปลายแล้วโยนมันลงถังขยะ ก่อนจะจัดเจงเสื้อผ้าตัวเองให้เรียบร้อย แล้วค่อยมาใส่ใจกับทรงผมที่เพียงสาวสางมันสองสามครั้งก็เป็นทรงสลิกแบ็คที่เนี้ยบเหมือนเดิม
        
        คนข้างหน้าที่เตี้ยกว่าก็ทำความสะอาดส่วนหน้า ก่อนจะใช้กระดาษซับส่วนหลัง จัดการติดกระดุมเสื้อตัวเองลวก ๆ ก่อนจะคลุมทับด้วยสูทตัวนอก หันกลับมามองคุณเค็นหัวหน้าแผนกที่ตอนนี้แต่งตัวเสียเนี้ยบเหมือนตอนแรกที่เขาเจอ ก่อนจะพูดอะไรสักอย่างที่ยังคั่งค้างอยู่ในใจ
        
        "คุณเค็น ผมชอบคุ-.."
        
        มือหยาบหนาเลื่อนขึ้นมาจับสันกราม ก่อนจะใช้หัวแม่มือลูบใบหน้าที่กำลังมองเขามาอย่างขอคำตอบ เลื่อนตัวเข้าไปหาอีกฝ่ายหนึ่งก้าว แล้วก้มลงบอกกระซิบข้างปากบวมเจ่อ
        
        "ฉันรับรักนายไม่ได้หรอก..ไก"
        
        "..."
        
        "ยกโทษให้ฉันด้วยนะ.."
        
        "..ครับ"
        
        อีกคนตอบรับ ก่อนจะเลื่อนปากเข้าหาอีกปากที่พูดบอกอยู่ใกล้ ๆ บดเบียดมันอย่างเสน่หา แม้ว่าหัวใจของตัวเองกำลังเจ็บหนัก แต่เขาก็จะแบกรับมันไว้ เพราะว่าอย่างไรการกระทำในครั้งนี้
        
        มันก็เป็นเพียงแค่ความสัมพันธ์ทางกาย
        
        "แต่ฉันเลี้ยงข้าวเย็นนายได้นะ"
        
        ร่างสูงผละออกมาบอกพร้อมรอยยิ้มที่เห็นกี่ครั้งก็ต้องยิ้มตาม
        
        "ในฐานะหัวหน้าสินะครับ? "
        
        "อือ.."
        
        
        

--- THE END ---

        

        

        

----------------------------------------------------

พูดคุยหลังจากอ่านจบ

----------------------------------------------------

        

        สวัสดีอีกครั้งพบกันอีกแล้ว กับดิฉันมันน้อยอ้อยควั่นสั่นสะท้านคนเดิมค่ะ เรื่องนี้เป็นครั้งที่สามแล้วนะคะที่เราได้พบกัน (จริง ๆ มากกว่านั้น แต่ดิฉันกำลังรอซื้อไอเทมลบเรื่องซ้ำออกไปอยู่ ซึ่งหากใครรู้หรือมีวิธีดี ๆ ที่จะลบกระทู้ออกโดยไม่ต้องเสีย 500 Zenny ได้โปรดบอกดิฉันคนนี้ให้รับรู้ด้วยนะคะ _/\_ )

        

        มาที่เนื้อหาในตอนนี้กันดีกว่าค่ะ จะเห็นได้ว่าเรื่องนี้ไม่ได้มีการปูทางมาก่อนเลยว่าตัวละครหลักนั้นมีความเชื่อมโยงกันอย่างไร พอเริ่มเรื่องมาถึงก็โป๊ะป๊ะเท่งทึงกันเป็นที่เรียบร้อย ดิฉันต้องขออภัยด้วยค่ะที่อธิบายไว้น้อยมากจริง ๆ (พอเรื่องมันเริ่มวิ่งอยู่ในหัว ดิฉันก็เคาะนิ้วรัว ๆ จนมันเสร็จ) ดังนั้นหากใครใคร่รับฟังว่าความสัมพันธ์ของตัวเอกทั้งคู่นั้นเป็นเช่นไร ดิฉันก็จะแถลงไขให้เข้าใจในส่วนพูดคุยตรงนี้ก็แล้วกัน

        โดยเรื่องนั้นมันเริ่มต้นมาจาก น้องไก หนุ่มพนักงานใหม่เกิดความรู้สึกปิ๊งรักกับหัวหน้าแผนกของตัวเอง แต่ด้วยความที่เขาไม่กล้าจึงทำได้เพียงแค่มองหาอีกคนจากที่ไกล ๆ สุดท้ายด้วยความที่ไม่สามารถเข้าไปใกล้  น้องไก จึงได้พาตัวเองออกมา ก่อนจะเริ่มหาคู่ขาผ่านแอพนกสีฟ้าที่นัดมาคนแรกก็เกิดแจ็ตพ็อตแตก แบบเปิดประตูเข้าไปก็เจอเข้ากับหัวหน้าแผนกร่างใหญ่ที่แจกยิ้มให้อย่างยียวน น้องไก จึงไม่มีคำพูดใดให้กำกวมรีบพุ่งเข้าไปล้วงลิ้นอีกคนในทันที (ดิฉันขอเรียกฝ่ายรับว่าน้อง ส่วนฝั่งรุกว่านังนะคะ แหะ ๆ )

        จบไปแล้วเนอะในส่วนของการอธิบายพล็อตเรื่อง ถ้าอย่างนั้นดิฉันก็ขอเชิญทุกท่านพับกบ เฮ้ย! พบกับอิมเมจของตัวละครเลยก็แล้วกัน ฮรี ~ ขอบอกเลยว่าเรื่องนี้ดิฉันก็ยังไม่สามารถลากตัวเองออกมาจากชายหนุ่มร่างหนาที่มาพร้อมกับหนวดและเคราได้จริง ๆ (โอ้ย เห็นกล้ามท้องแล้วอยากงับให้จมเขี้ยว ก่อนจะดูดซับให้เบา ๆ )

         

        เรื่องนี้ดิฉันจะไม่ขอเตือนอะไรก็แล้วกัน เพราะเดี๋ยวจะโดนหาว่าชอบรับบทเป็นนางสอน ดังนั้นจึงเปลี่ยนเป็นคำอวยพรให้กับทุกท่านได้พบกับคนนัดเจอที่ถูกใจ แบบพอเปิดประตูเข้าไปแล้วได้พุ่งเข้าใส่แบบน้องไกก็แล้วกัน : )

ด้วยรักและสวัสดี

4554

ขอบคุณครับ