ความหลังน้ำน่าน

Maximam

ผมชื่อ "น้ำ" เป็นหนุ่มเมืองสองแคว หน้าตาบ้านๆ ผมมักชอบมานั่งเล่นที่สวนสาธารณะ

ริมแม่น้ำน่านอยู่บ่อยๆ และทุก ๆ เย็นมักจะมานั่งนึกกถึงความหลังเก่า ๆ ที่มันแสนจะรันทด
ที่สุดจะบรรยายได้ว่าการรักเขาข้างเดียวมันเจ็บเพียงใด และยิ่งไปกว่านั้นเมื่อเขารู้ว่าผมรักเขา
และก็รู้สึกผิดที่คิดผิดๆมาตลอด จนวันสุดท้ายของชีวิตของเขา ก็ได้จบชีวิตลงที่น้ำน่านเเห่งนี้

เรื่องของผมและเขามันเริ่มจากตรงที่ว่า ผมแอบรักและแอบชอบคนๆหนึ่ง เขาชื่อว่า "น่าน"
หรือ น่านฟ้า หนุ่มหล่อของท้องที่บ้านผม น่าน เข้าเรียนต่อมหาลัยปี 1 คณะนิเทศศาสตร์
ส่วนตัวผม หลังจบ ม.6 ก็ออกมาทำไร่ทำนา ไม่ได้เรียนต่อ ผมเคยบอกชอบน่านหลายครั้ง
แต่น่านก็ปฏิเสธเพราะผมเป็นคนจน ทำไร่ทำนา น่านชอบชีวิตที่สุขสบาย และด้วยความน่ารัก
สดใส ขี้อ้อน ขี้เอาใจเก่งก็จะมีเหล่ารุ่นพี่ หรือเสี่ยใหญ่คอยให้ความอุปถัมป์สมดังใจอยากของน่าน
ถึงแม้ผมจะทัดท้านหรือห้ามปรามก็ไม่เกิดประโยชน์อะไร แม้แต่ลุงศักดิ์ กับป้านก พ่อแม่ของน่าน

ที่คอยตักเตือน น่านก้ไม่สนใจฟัง กลับเถียงและตะหวาดลุงกับป้าอยู่บ่อยๆ
ลุงศักดิ์> น่าน เดี๋ยวนี้ดูลูกใช้เงินฟุ้มเฟือยนะลูก พ่อกับแม่ทำไร่ทำนาได้เงินแค่ไม่กี่บาท แล้วลูก....
น่าน> โอ๊ย พ่อ ก็พ่อกับแม่จนแบบนี้ไง น่านเลยต้องหางานพิเศษทำหลังเลิกเรียน
ลุงศักดิ์> แล้วน่านทำงานอะไรลูก
น่าน> งานอะไรก็เรื่องของน่านเถอะหนะ ไม่ค้ายาหรอก พ่อกับแม่สบายใจได้ รำคาญ ง่วง จะนอน

ลุงศักดิ์ มักมาคุยปัญหาให้ผมฟังอยู่บ่อยๆ ผมเองก็....
ลุงศักดิ์> ไอ้น้ำ ลุงจะวานเอ็งไปช่วยดูเจ้าน่านมันหน่อย
น้ำ> มีอะไรเหรอครับลุง
ลุงศักดิ์> ลุงอยากรู้ว่ามันทำงานอะไร ลุงบอกตรงๆเลยว่าลุงไม่ไว้ใจ กลัวมันจะทำอะไรที่ไม่ดี
น้ำ> ได้ครับลุง เดี๋ยวผมจะแอบสะกดลอยตามไปให้ครับลุง
ลุงศักดิ์> ขอบใจ ขอบใจเอ็งมาก เอ็งก็ดีกับลุงกับป้าเหลือเกิน ทำไมเจ้าน่านมันถึงไม่ยอมคบ
กับเอ็งสักที คนดีดี ขยันทำงานอย่างเอ็งมันมีน้อยนัก เฮ้อ มันเอาแต่จะสบายอย่างเดียว
น่าน> ปล่อยเขาเถอะลุง อย่างน้อยได้เป็นแค่เพื่อนก็ดีแล้วครับ

ผมแอบสะกดรอยตามน่านไป ก็พบว่าน่านเดินเข้าไปที่ร้านขายเกงในเกย์แห่งหนึ่ง วันนี้ร้านนี้
คนเยอะมากๆ ผมจึงเดินไปถามวัยรุ่นที่หน้าร้านว่า
น้ำ> น้อง วันนี้ที่ร้านมีงานอะไรเหรอ
วัยรุ่น> ก็ไอ้หน้าหล่อนั่นไง วันนี้มามาเป็นนายแบบเปิดตัวเกงใน และมีโชว์พิเศษจากมันด้วย
น้ำ> โชว์อะไรน้อง
วัยรุ่น> รอดูดิพี่แล้วพี่จะว๊าว ว๊าว ว๊าว

ผมได้ยินแบบนั้นก็พอจะเดาออกว่าน่านจะทำอะไร และสิ่งที่ไม่คาดคิดและไม่คิดว่าน่านจะกล้าทำ
ก็ปรากฎขึ้น น่านเดินแบบในชชุดเกงในบิกินี่สีแสนจะขาวและบาง เป้าอวบอูม นมชมพู ที่ดู
จะแสนบริสุทธิ์ พร้อมกับไรขนตามตัวที่แสนเย้ายวน มันช่างล่อตาเสือตาตะเข้ทั้งนั้น

น่านยืนกางแขน ให้แขกเป๋าหนักที่นั่งชมในร้านลูบจับอย่างไม่ยาก บ้างก็หอมเป้า กัดเป้า หรือบ้าง
ก็เอาออกมาชักเล่นโดยที่น่านไม่ขัดขืน คนที่ล้วงน่านต้องยัดเงินแบงค์เทาเท่านั้นจึงสามารถทำได้
เงินมากมายที่ยัดลงในเกงใน แบบนี้ใช้ไหมที่น่านต้องการ และแล้วนาทีพิเศษก็เกิดขึ้นเมื่อน่าน
ถอดเกงในออกเหลือเพียงแค่ตัวล่อนจ้อน ขนหมอยรำไร ดุ้นขาว หัวชมพูและเปิดไม่มาก นั่งลงที่
โซฟา พร้อมกับยกขาขึ้นเผยให้เห็นรูตูดที่ฟิตและแสนเกลี้ยงเกลา โอ้พระเจ้า ผมอยากจะเข้าไปห้าม
และลากเอาตัวน่านออกมา แต่ก็ทำไม่ได้การ์ดหน้ากันให้คนที่ไม่ซื้อบัตรยื่นมองได้แค่ข้างนอกเท่านั้น
เสี่ยใหญ่ ใจปล้ำ สาย เปย์ต่างเข้ามาเลียนม เสียรูตูดของน่านอย่างเอร็ดอร่อย พร้อมกับการที่น่าน
ชักว่าวโชว์แบบไม่อาย ผมมองปากน่านร้องครางแบบเสียวสะท้านเพราะความไม่เคยและนี่คงเป็น
งานแรกที่ทำแบบนี้ เพราะที่ผมเคยรู้มาเสี่ยที่เปย์ส่วนมาจะวีดีโอคอลกับน่านเท่านั้น ประมาณ 30 นาที
น่านก็น้ำแตกออกมาเต็มตัว บรรดาเสี่ยๆก็ชักว่าวใส่หน้า ใส่ตัวจนน่านเลอะไปหมด จากนั้นก็แยกย้าย
กันกลับ น่านเข้าไปล้างตัวรับเงินนค่าจ้างและทิปจากเจ้าของร้าน เมื่อน่านออกมา
น้ำ> น่านทำแบบนี้ทำไม
น่าน> แล้วมาเสือกไรด้วย นี่มันชีวิตน่าน จบนะ
น้ำ> กลับบ้านกับน้ำนะน่าน ลุงกับป้ารอน่านอยู่นะ
น่าน> ก็ช่างพ่อช่างแม่เขาดิ น่านจะไปทำงานต่อ
น้ำ> น่าน น่านเลิกทำอะไรแบบนี้ได้ไหม
น่าน> ก้อบอกเเล้วไงว่านี่มันชีววิตน่าน
น้ำ> น่าน น้ำรักน่านนะ น้ำพร้อมดูแลน่านให้น่านมีความสุข
น่าน> ถุย ชีวิตจนๆที่มีแต่ควยแบบมึงนี่นะที่จะทำให้กูมีความสุขได้ ความสุขแค่ตอนเย็ดกัน
กูไม่เอาหรอกนะกูอมควยแทนข้าวทุกมื้อไม่ได้หรอกนะ
น้ำ> น่าน
น่าน> ไสหัวไปปะเกะกะ

ทันใดนั้นก็มีเสี่ยชายวัย 30 กว่าๆดัวขึ้นมา
เสี่ยโจ้> ใช่ไสหัวไปไอ้กระจอก รอเสี่ยนานไหมครับน้องน่าน
น่าน> สวัสดีครับเสี่ย ไม่นานครับน่านเพิ่งเลิกงาน
น้ำ> ใครอะน่าน
น่าน> ผอ สระ อัว
น้ำ> น่านไปคยกับเขาตอนไหน แล้วนิสัยเราเป็นอย่างไร น่านไม่กลัวไม่ห่วงตัวเองบ้างไง
น่าน> โอ๊ยยรำคาญ พ่อแม่ยังไม่ถามขนาดนี้เลย คาบข่าวไปบอกพ่อกับแม่กูด้วยนะว่ากูจะไม่
กลับบ้านกูมีคนที่พร้อมเลี้ยงกูได้
เสี่ยโจ้> ไปครับน้องน่าน เดี๋ยวเสี่ยพาไปซื้อไอโฟน 12 โปรเลย นาฬิกาคาสิโอ เกงในแพงๆ เสื้อผ้า
แบรนด์เนม ส่วนแกไปไหนก็ไปป่ะ  
น่าน> ไปครับเสี่ย
ลุงศักดิ์> มึงจะไปไหนไอ้น่านกลับบ้านกับพ่อและแม่เดี๋ยวนี้
น่าน> พ่อ แม่ ไอ้น้ำมึงพาพ่อกับแม่กูมาเหรอ
ป้านก> แม่กับพ่อตามมาเอง น่านกลับบ้านเถอะนะลูก ลูกยังไม่รู้จักเขาดีพอ แล้วลูกจะไปอยู่กับเขา..
น่าน> โอ๊ยแม่ คล่ำครึ รำคาญ ไม่ตายเดี๋ยวก็กลับไปเองแหละ ไปละ
น้ำ> น่านกลับมา น่าน น่านอย่าไป น่าน น่าน

น่านไม่ฟังคำเรียกของพ่อกับแม่ขึ้นรถไปกับเสี่ยโจ้ อย่างไม่สนใจเลยว่าป้านกเป็นลมล้มพับลงไป
ผมจึงพาป้ากับลุงไปโรงพยาบาล ไม่นานข่าวน่านก็เเว็บเข้าหูมาว่า น่านถูกหลอกไปขายตัว โดยแก๊ง
เสี่ยโจ้เป็นพ่อเล้า ผมกับลุงรู้ข่าวจึงคิดหาทางช่วยน่านออกมา
น้ำ> ลุงศักดิ์ให้ผมไปช่วยน่านเถอะนะครับ ผมสัญญาครับว่าจะพาน่านกลับมาให้ได้
ลุงศักดิ์> ขอบใจนะไอ้หลานชาย ขอบใจเอ็งจริงๆ ตั้งแต่เจ้าน่านไป 3 เดือนกว่าเอ็งก็มาดูแลข้ากับแม่นก
ตลอดไหนจะพ่อแม่เอ็งอีก
น้ำ> ไม่ต้องคิดมาลุง ผมรักลูกลุง ยังไงลุงกับป้าก็เหมือนพ่อกับปม่อีกคนของผม
ป้านก> ช่วยมันให้ได้นะน้ำ

และวันที่ผมต้องไปช่วยน่านก็มาถึง ผู้กองฟิวส์ ตำรวจหนุ่มจากกรุงเทพมาช่วยราชการที่สองแคว
ก่อนจะลาออกจากราชการได้วางแผนกับผมและทีมตำรวจในการเข้าช่วยเหลือ เมื่อไปถึงพวกผมก็
ปลอมตัวเป็นนักเที่ยวเข้าไปปะปนเพื่อแอบถ่ายภาพเป็นหลักฐาน และแล้วสิ่งที่ผมเห็นมันก็ทำเอา
ผมเข่าอ่อนน้ำตาไหลจนผู้กองต้องมาพยุง

น่านใส่เกงในจีสติงพร้อมติดเบอร์ที่ขอบเกงใน อยู่ภายในตู้กระจกให้คนเลือกหยิบราวกับสินค้าทุกอย่าง
20 แต่ราคาของน่านมัน 10,000+ เพราะความน่ารัก สดใส ถึงแม้จะโดนมาเยอะ แต่น่านก็เด็ดใช่ย่อย
ผมได้ฟังพวกเสี่ยๆและนักเที่ยวมันคุยกันว่า น่านลีลาโคตรเด็ด รูฟิตตอดดี หัวควยอย่างสด น่ากินชะมัด
ผมจึงแอบตามไปดูหลังจากที่น่านถูกเสี่ยคนหนึ่่งซื้อไป

ภายในห้องที่ผมแอบซ่อนกล้องไว้เก็บหลักฐานการทำทารุณของคนซื้อบริการกับเด็กขาย ใครจะไปคิดหละว่า
คืนนี้น่านจะต้องเจอแบบนี้ในคืนนี้ที่เป็นคืนสุดท้าย เมื่อเข้ามาถึงเสี่ยจบน่านชกท้อง และมีลูกน้องอีก 2 คนออก
มาล็อคตัวน่านไว้ เสี่ยเอาเข็มฉีดยามาฉีกเข้าที่เส้นเเขนของน่าน น่านพยายามของขอว่าไม่เล่นยา ไม่เล่นยา
แต่มันก็สายไปแล้วน่านโดนฉีดเข้าไปจนหมดเข็ม ตอนนี้น่านอาการเหมือนคุมตัวเองไม่ได้ พวกมัน 3 คน
ก็ผลัดกันรุมเย็ดน่านอย่างไม่ปราณี ราวกับว่าน่านเป็นสัตว์ที่ไร้ชีวิต น่านโดยควยคนไม่พอ ยังโดนควยปลอม
และที่สำคัญไอ้วิตถารพวกนี้ยังเอาหมาพันธุ์ตัวผู้มาเย็ดน่านเป็นการปิดท้าย ภาพที่สุดแสนจะน่าสังเวท
แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพระาถ้าเข้าไปหมายังไม่เสร็จมันก็ไม่ปล่อย พวกมันนั่งดู นั่งเชียร์ กันอย่างสนุกสนาน
ราวกับเป็นการผ่อนคลายที่แสนวิเศษ มันบังคับให้น่านเรียกหมาว่าผัว "โอ๊วววผัวขา ผัวสี่ขาเอามันจังเลย
โอ๊ววว โอ๊วววว" และเเล้วไอ้ล่ำตัวดำที่เย็กน่านอย่างไม่ปราณีก็เอาควยมายัดปากเย็ดปากน่าน จนหน่ำใจ
เเละเมื่อทุกอย่างเสร็จ ผมกับผู้กองก็เข้าชาร์จตัว และจับตัวไอ้ชาติชั่วทั้ง 3 ไว้ได้ แต่น่าน น่านเกิดอาการ
หลอนยาเพราะพวกมันใช้ยาเกินขนาดจนน่านมีอาการลุ้มคลั้งแก้ผ้าแก้ผ่อนวิ่งออกกห้องผมตามมา
เอาผ้าคลุมตัวและกอดไว้แน่น ไม่นานรถพยาบาลก็มาถึง

เมื่อถึงโรงพยาบาลก็พบว่าน่านโดนพวกมันฉีดยาเกินขนาดจริงๆและที่สำคัญ น่านติดเชื้อHIV จากการ
มีเซ็กส์ที่ไม่ใส่ถุงยางของแขกที่มักง่าย 2 สัปดาห์หลังน่านฟื้นก็ออกจากโรงพยาบาลมาพักฟื้น น่านรู้สึก
ผิดต่อผมและพ่อกับแม่ ตอนนี้น่านมีอาการของคนเป็นโรคซึมเศร้า น่านอยากไปไหว้พระพุทธชินราช
ผมกับลุงและป้าก็พาน่านมาตามที่เขาต้องการ เราทั้ง 2 ได้มีเวลาอยู่ด้วยกันเพียง 3 ชั่วโมงที่สวนสาธารณะ
ริมแม่น้ำน่านเรา 2 คน ได้เผยความในใจและผมก็ยินดีที่จะรักษาให้น่านหายทั้งกายและใจ แต่แล้วสิ่งที่
ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น

น่านหายตัวจากผมกับลุงและป้า เราต่างช่วยกันตามหาน่านผ่านมา 2 วัน แต่ก็ไม่พบร่องรอยจนฝนที่สุด ผม
ก็ได้ข่าวจากชาวบ้านว่าพบศพน่านในแม่น้ำน่าน คาดว่าตายมาเเล้วไม่ต่ำกว่า 48 ชั่วโมง น่าน
กระโดดน้ำเพื่อฆ่าตัวตาย คงเพราะความเครียด เสียใจ ความรู้สึกผิดที่มันสะสมบวกกับโรคซึมเศร้า
และHIVที่ทำให้น่าคิดมากจึงหาทางออกให้ตัวเองด้วยวิธีนี้ เจ้าหน้าที่พบจดหมายในตัวน่าน น่านทิ้ง
จดหมายไว้ฉบับหนึ่งที่ใส่ซองพลาสติดตัวไว้

"ถึงน้ำ .... น่านรู้สึกผิดกับน้ำมาก ตลอดเวลาน้ำดูแลพ่อแม่น่านมาอย่างดี น้ำเคยเตือนเคยห้ามแต่
น่านก็ไม่ฟังซ้ำยังถากถางน้ำต่างๆนานา จนวันนี้น้ำก็ยังดีกับน่านมาตลอดและไม่เปลี่ยนแปลง คนเลวๆ
อย่างน่าน ไม่ควรคู่กับน้ำ น่านฝากพ่อกับแม่ด้วยนะ หากชาติหน้ามีจริง น่านขอเกิดมาคู่กับน้ำ และอยู่
คู่กันดังลำสายนี้ที่ชื่อน้ำน่าน ลาก่อน ที่รัก ฝากกราบเท้าลาพ่อกับแม่ด้วยนะ ลูกอกตัญญูคนนี้ขอโทษ  น่าน"

ถึงแม้น่านจะตายไปแล้วแต่ผมก็ยังรักและรอน่านเหมือนเดิม ทุกวันคืนมันทรมาณมากสำหรับผม
ถ้าน่านรักรู้ผมก็อยากบอกน่านว่า ผมรักน่านชื่อเราและรักเราจะคู่กับดังลำน้ำน่านสายนี้ตลอดไป

จบบริบูรณ์........

ถ้าเรื่องงงหรือไม่สนุกอย่างไร ต้องขออภัยด้วยนะครับกับการเขียนแบบเล่าเรื่องให้จบตอนเดียว
ยากครับเพราะเรื่องนี้ดร่าม่า อารมย์มันต่างจากครูฝ่ายปกครอง อารมย์เรื่องนี้เลยอาจยังไม่เข้าที่
ยังไงก็คอมเม้นท์แนะนำกันได้นะครับ

santolnarak

จบเศร้าอีกแล้ว