รักต่างเผ่าพันธุ์ 2 merman ที่รัก ตำนานรักต่างเผ่าพันธุ์1

Maximam

*****เนื้อเรื่องคิดขึ้นและเเต่งจากจินตนาการนะคับ*****

     ในยุคที่ต้องได้ย้อนรอยกลับไปอย่างยาวนาน ในท้องมหาสมุทรอันกว้างขวางและลึกลับเกินการสำรวจได้
ยังมีเมืองๆ หนึ่งใต้มหาสมุทรใหญ่ที่มีเหล่าฝูงเงือกอาศัยอยู่ทั้งเงือกตัวผู้และเงือกตัวเมีย ในบรรดาเงือกทั้งหลาย
จะมีเงือกหนุ่มวัยแรกรุ่นที่ดูวัยกำลังโต เนื้อเเน่น น่ากินไปซะทุกส่วน เงือกตัวนี้ให้นามว่า "มัจฉาเทพ" มัจฉาเทพ
มีกายครึ่งบนเป็นคนผมไล่ยาวปะบ่า ท่อนล่างเป็นปลาที่มีเกร็ดและครีบสีออกส้มโอรสดูแล้วสวยงามมาก โดยเฉพาะ
เวลาว่ายน้ำครีบและห่างจะพริ้วไหวตามการเคลื่อนตัวอย่างสวยงาม มันจฉาเทพมีพี่ชายอีกหนึ่งคนชื่อ "มันฉา-
สุวรรณ" ลักษณะเหมือนมัจฉาเทพต่างแค่เพียงท่อนล่างที่เป็นสีทองผ่อนอำไพ ทุกคืนวันเพ็ญขึ้น 15 ค่ำ เป็นคืน
พระจันทร์เต็มดวงและเป็นคืนที่น้ำทะเลขึ้นสูง พี่น้องคู่นี้จะขึ้นจากเมืองบาดาลมาเล่นน้ำที่โขดหินชายหาดเเห่งหนึ่ง
ซึ่งพื้นที่ตรงนี้เป็นเเดนของมุษย์ แต่การออกมาเเต่ละครั้งจะเป็นการลักลอบออกมาเพราะเมืองบาดาลของเงือกมีกฎว่าห้ามเงือกออกไปที่หาดลานทรายทองเป็นอันขาด เพราะที่นั้นเป็นแดนมนุษย์อาจเกิดอันตรายจากพวกมนุษย์ได้
เเละสำคัญกว่านั้นคือกฎเมืองบาดาลไม่ว่าจะนาคหรือเงือกก็ห้ามมีความรักในทางพิศวาทต่อมนุษย์เด็ดขาด คืนนี้
ก็เป็นคืนวันเพ็ญที่พระจันทร์เต็มดวง และวันนี้ท่านพญานาคราชโกมน พระอัครมเหสี และพระราชโอรส จะมาเยี่ยม
ท่านเจ้าสมุทรที่เมืองของเงือก ดังนั้น เงือกทุกตนจะต้องอยู่ต้อนรับท่านาคราช ดูท่ามัจฉาเทพจะดื้อนะวันนี้ ด้วย
ความที่เป็นหลานของท่านเจ้าสมุทรมัจฉาเทพจึงมักแหกกฎอยู่บ่อยๆ
มัจฉาเทพ> พี่มัจฉา.สุวรรณ.ท่านพี่เงือก     ท่านจงเลือก.ท่องสมุทร.กับน้องเสีย
มัจฉาสุวรรณ> เราต้องอยู่.ตอนรับนาค.สองผัวเมีย   เดี๋ยวจะเสีย.มารยาท.ของเมืองเรา
มัจฉาเทพ> ออกชั่วครู่.พี่ท่าน.ไปกันเถิด   
มัจฉาสุวรรณ> เดี๋ยวก็พลั้ง.เลยเถิด.ไม่ทันเขา
มัจฉาเทพ> ไว้รุ่งเช้า.ค่อยกลับมา.รับโทษเอา
มัจฉาสุวรรณ> หยุดนะเจ้า.มัจฉาเทพ.อย่าออกไป
       สิ้นเสียงห้ามก็ช้าไปแล้วมัจฉาเทพแอบแซกตัวออกไปตรงทางลับ ทำให้พี่ชายถึงกลับกลุ้ม งานนี้ท่านปู่เจ้าสมุทร
ต้องโกรธชุดใหญ่แน่
       ย้อนกลับขึ้นมาที่เมืองมนุษย์หาดลานทรายทองเป็นหาดที่มีความสวยงาม มีถ่ำ ภูเขา หน้าผาและโขนหิน อีกทั้ง
บนเขาลูกนี้ยังมีเมืองๆหนึ่ง ที่มีเจ้าชายรูปงามให้นามว่า "ชลนที" เจ้าชายกำพร้าแม่ตั้งเเต่เด็ก ท่านอยู่กับพระบิดาและ
ก็แม่เลี้ยงมาตั้งเเต่เด็ก ถึงแม่จะอยู่กับแม่เลี้ยงเเต่แม่เลี้ยงก็ไม่สามารถกลั้นแกล้งอะไรได้เพราะเจ้าชายอยู่ในสายตาของ
พระบิดาตลอด คืนนี้เป็นคืนวันเพ็ญพระจัทร์ทอแสงสีทองสาดส่องท้องน้ำทะเลช่างสวยงามนักเจ้าชายออกมานั่งเล่นที่
บริเวณหน้าผาเพียงลำพัง และเเล้วเจ้าชายก็ต้องตกใจเมื่อได้ยินเสียงคล้ายคนเล่นน้ำอยู่เบื้องล่างทางโขดหิน
เจ้าชาย> หือ...ยามดึกสงัดแบบนี้ใครกันยังออกมาเล่นน้ำ เอ..หรือว่าจะเป็นพวกเงือกอย่างที่เขาเล่าๆกันมา ต้องลงไป
ดูให้เห็นหน่อยละว่าเงือกมีจริงหรือแค่นิทาน   ///ว่าเเล้วเจ้าชายชลนทีก็แอบลงจากเมืองมาที่ชายหาด เขาแอบซุ่มดู
อยู่ก็เห็นว่าลักษณะเหมือนปลาใหญ่กำลังเล่นน้ำ เจ้าชายคิดว่าถ้าจับได้นี่คงจะดีมากเลยจะได้เอาไปเลี้ยงในวัง และแล้ว
พรหมลิขิตก็ทำให้เขาและเขาต้องได้เจอกัน เจ้าชายเดินไปใกล้ๆและแอบมองอยู่หลังโขดหินและแล้วเจ้าชายชลนทีก็ถึงกับตกใจเพราะสิ่งมีชีวิตที่อยู่ตรงหน้าคือเงือกหนุ่มรูปร่างล่ำสัน ผิวพรรณดีราวกับเจ้าชายบนเมืองมนุษย์ ชลนทีเดิน
เข้าไปอีกเเละเผลอทำให้เงือกหนุ่มตนนั้นเกิดตกใจขึ้น และกำลังจะว่ายรน้ำหนีเเต่ด้วยความไวของชลนทีจึงจับข้อมือ
ของเงือกหนุ่มไว้ทัน
มัจฉาเทพ> ท่านเป็นใคร.จับข้าไว้.ทำไมนี่     ปล่อยข้าที.ข้าไม่มี.อะไรให้
เจ้าชาย> นี่เจ้าเป็นเงือกเหรอ อัศจรรย์นักที่ข้าได้เห็น
มัจฉาเทพ> ท่านพูดจา.กล่าวขาน.พิกลนัก   ข้าไม่ทัก.ไม่คุย.ปล่อยได้เเล้ว
เจ้าชาย> ภาษาเจ้าเป็นเเบบบนี้หรือ 55ข้าใครอยากรู้จักกับเจ้าซะเเล้วสิ ข้าชื่อชลนที เจ้าหละชื่ออะไร
มัจฉาเทพ> (ทำหน้างงเพราะไม่เข้าใจในภาษาของมนุษย์ เจ้าชายเลยนึกได้ว่าท่านปุโรหิตเคยสอนกาพย์ โคลง กลอน)
เจ้าชาย> ข้าให้นาม.ชลนที.นะเจ้าเงือก     ข้าอยากเลือก.เจ้าเป็นเพื่อน.จะได้ไหม
เจ้าชาย> อยากรู้นาม.ของเจ้า.ว่าอย่างไร    บอกได้ไหม.หน้ามน.คนปนปลา
มัจฉาเทพ> ชิชะท่าน.มนุษย์.วาจาร้าย       เจ้าเป็นใคร.ถือดี.มาว่าข้า
มัจฉาเทพ> มีสิทธิ์ใด.เรียกข้า.คนปนปลา   ปล่อยมือข้า.กลับสมุทร.เสียโดยดี
เจ้าชาย> ข้าไม่ปล่อย.จนกว่าข้า.จะรู้ชื่อ
มัจฉาเทพ> ข้านี้ชื่อ.มัจฉาเทพ.เจ้าจำไว้
เจ้าชาย> นามเจ้าเพราะ.รูปเจ้างาม.ช่างตรึงใจ
มัจฉาเทพ> นี่อย่างไร.ข้ากับเจ้า.ชายเช่นกัน
เจ้าชาย> ลองเปิดใจ.ดูไหมเล่า.มัจฉาเทพ    จะได้เสพ.รสรัก.ให้สุขสันต์
มัจฉาเทพ> เอ๊ะเอ๊ะท่าน.นี่เพิ่งพบ.จะพัวพัน  เชิญสุขสันต์.ไปกับนาง.ของเทอญ
เจ้าชาย> นั้นไม่ปล่อย.เจ้ากลับ.ไปเมืองแน่
มัจฉาเทพ> อนาถเเท้.มุสา.น่าสรรเสริญ
เจ้าชาย> ขออยู่ด้วย.สักยาม.อย่าหมางเมิน     .....เจ้าชายพูดอ้อนพร้อมทำตาออดอ้อนจนเงือกหนุ่มชักใจอ่อน
มัจฉาเทพ> นั้นก็เชิญ.นั่งคุย.ข้าได้ไป
เจ้าชาย> ใจอ่อนยัง
มัจฉาเทพ> ยังแค่ข้าอยากกลับบ้าน
เจ้าชาย> อ้าวเจ้าพูดภาษามนุษย์ได้ด้วย
มัจฉาเทพ> ก็ทีท่านยังพูดภาษาเงือกเราได้เลยนี่
เจ้าชาย> โหแล้วก็ให้ต่อกลอนอยู่ได้ตั้งนาน เอ่อ..มัจฉาเทพข้าขอเป็นเพื่อนเจ้าได้ไหม
มัจฉาเทพ> อืมได้สิ แต่มนุษย์จิตใจยากแท้หยั่งถึง
เจ้าชาย> 55ด้วยเกียรติของลูกเจ้าเมือง เลยข้าาจะไม่ทำร้ายเจ้า
มัจฉาเทพ> เชื่อได้เเค่ไหนกัน
เจ้าชาย> นั้นลองคบกันดูไหม
มัจฉาเทพ> ท่านนี่... ข้าก็ชาย ท่านก็ชาย เราจักรักได้อย่างไร อีกอย่างกฎเมืองบาดาลไม่ว่าจะนาคหรือเงือก
ก็ห้ามมีความรักในทางพิศวาทต่อมนุษย์เด็ดขาด
เจ้าชาย> เเต่.....
เจ้าชาย> แต่ว่า...
มัจฉาเทพ> ไม่มีเเต่ เราเป็นเพื่อนกันดีกว่านะ     .....เจ้าชายรู้สึกน้อยใจในความใจเเข็งของมัจฉาเทพ จึงคิด
อุบายขอจับท่อนล่างที่เป็นปลา
เจ้าชาย> เอ่อออ...นั้นข้าขอจับกายเจ้าได้ไหม
มัจฉาเทพ> ได้ เเต่ข้าขึ้นบนบกกับเจ้าไม่ได้นะ
เจ้าชาย> ได้สิ     .....จากนั้นเจ้าชายก็ค่อยๆจับไปที่ท่อนล่างถ้าเป็นปลาก็ปลาเนื้อเเน่เลยทีเดียว เมื่อได้จังหวะ
เจ้าชายก็ช้อนตัวเเละอุ้มเงือกหนุ่มขึ้นมาจนพ้นผิวน้ำ ในราตรีกาลที่พระจันทร์เต็มดวง เงือกจะเป็นเงือกเมื่อโดน
น้ำและจะกลายร่างจากปลาเป็นขามนุษย์เมื่อร่างกายพ้นน้ำ
มัจฉาเทพ>อย่ายกข้าขึ้นนะ
เจ้าชาย> เฮ้ย..... นี่เจ้า (เจ้าชายตลึ่งที่เเห็นทั้ง 3 ขา อิอิ)
มัจฉาเทพ> เฮ้ยอย่ามองสิ     .....มัจฉาเทพใช้มืออีกข้างปิดบังตรงเครื่องเพศเขาไว้เพราะการกลายร่างนั้นจะเป็น
ร่างที่เปลือยเปล่าไม่มีอาภรณืใดปกปิดเพียงชิ้นเดียว เจ้าชายตั้งสติและนึกถึงเกียรติของเงือกหนุ่มจึงวางร่างลงที่พื้น
น้ำจนร่างกลายหลับเป็นเงือกอีกครั้ง ด้วยความอายเเละเขินมัจฉาเทพจึงรีบดำน้ำหายไปในทะเล ชลนทีได้แต่ร้องเรียก
เจ้าชาย> เฮ้ยย ข้าขอโทษ มัจฉาเทพ มัจฉาเทพ กลับมาก่อน มัจฉาเทพ
มัจฉาเทพ> มนุษย์บ้า
เจ้าชาย> เจ้าอยู่ไหนทำไมข้าได้ยินแต่เสียง
มัจฉาเทพ> ข้าต้องกลับเมืองเเล้วท่านลุงโกมนนาคราชจะเสด็จมาที่เมืองบาลเยี่ยมท่านปู่เจ้าสมุทร ไว้มีโอกาศ
ท่านกับข้าคงได้เจอกัน
เจ้าชาย> ข้าจะรอเจ้าานะ
มัจฉาเทพ> จริงนะชลนที       ...พอสิ้นเสียงก็กลับกลายเป็นว่าเจ้าชายต้องเดียวดายกลับวัง ระหว่างนั้นเจ้าชายชลนที
ก็ได้หงายมือดูพบว่ามัจฉาเทพทิ้งเกร็ดอันงดงามไว้ให้ถึง 2 ชิ้น เจ้าชายถึงกับยิ้มไม่หุบจนถึงยังตำหนักจากนั้นก็อาบน้้ำ
เเละเข้าบรรทมโดยที่มีเกร็ดของมัจฉาเทพวางไว้ที่ใต้หมอน........

เรื่องราวยังไม่จบบเดี๋ยวมาตามต่อนะคับ ช่วงนี้สมองไม่ค่อยแล่นเลยขอนอกเรื่องนิดนะคับเพื่อสมาธิกลับมาไวได้มา
ต่อซีรีย์ให้ ขอบคุณทุกการติดตามและกำลังใจนะคับ แนะนำติชมได้นะคับหากไม่สนุกอย่างไร เรื่องนี้เป็นภูมิหลังของ
ตัวละครซีรีย์ไหนลองเดานะคับ.....

nuangnut1996

สนกมากครับ