นายฮ้อย...พลังม้า ตอนที่ 1 by ศ.ศิวลึงค์

mon-mon

     "หมวดวิทวัส งานกีฬาครั้งนี้ผมมอบให้คุณรับผิดชอบโดยตรงเลยนะ ต้องฝากคุณเป็นพิเศษเพราะผมต้องไปราชการที่กรุงเทพฯ พอดีคุณประสานงานกับท่านรองเกริกแล้วกัน"
     "ครับผม ผู้การไม่ต้องเป็นห่วงครับ ผมจะทำให้สุดความสามารถครับผม"
     ร้อยโทวิทวัส ชาติอาชาไนย รับคำสั่งจากผู้บังคับบัญชาให้รับผิดชอบการจัดงานฉลองซึ่งทางค่ายจัดเป็นประจำทุกปี ตั้งแต่เขาย้ายมารับราชการที่ค่ายทหารแห่งนี้ได้เกือบสี่ปี ครั้งนี้จึงเป็นโอกาสที่เขาจะแสดงฝีมือในการควบคุมงานใหญ่ของค่ายที่ไม่ใช่การปฏิบัติหน้าที่ราชการตามปกติ และที่สำคัญนอกจากจะเป็นกานจัดงานฉลองเหมือนเช่นทุกปีแล้ว ยังมีโครงการพิเศษที่ทางหน่วยเหนือต้องการให้ทหารในพื้นที่ใช้โอกาสนี้เพื่อเชื่อมความสัมพันธ์กับชาวบ้านในพื้นที่ใกล้เคียงให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ เพื่อลดข้อขัดแย้งและปัญหาบางประการ และนอกจากนี้ยังเป็นการเพิ่มหน่วยลาดตระเวนและสายสืบไปในตัวด้วย
     ร้อยโทวิทวัสเป็นนายทหารหนุ่มโสดอนาคตไกล วัยเพียงยี่สิบต้น ๆ และความที่เขารูปร่างหน้าตาดีมาก จึงจัดได้ว่าเขาเป็นขวัญใจของสาวตลอดจน "หนุ่มใจสาว" ที่หลงใหลชายในเครื่องแบบฟิตเปรี๊ยะรัดรึง ทั้งในและบริเวณรอบ ๆ ค่ายทหาร รวมไปถึงในตัวจังหวัดด้วย และด้วยเหตุนี้เองจึงมักมีสาว ๆ มาเสนอความสาวความสดให้กับเขาได้สนองตอบด้วยความเต็มใจเสมอ
     แต่...ไม่มีใครเคยล่วงรู้ ถึงปรารถนาที่แท้อันลึกเร้นภายในหัวใจหนุ่มหล่อคนนี้ ใช่ มันเป็นแรงร้อนลึกล้ำประหลาดที่ซุกซ่อนภายในเรือนกายกำยำล่ำสันของเขา ที่รอวันปะทุ
     แล้ววันงานก็มาถึง เพื่อเป็นการเพิ่มความสนุกสนาน มีการเพิ่มการแข่งขันฟุตบอลในงานครั้งนี้ด้วย โดยเป็นการแข่งขันระหว่างทีมทหารในค่ายที่หมวดวิทวัสเป็นหัวหน้าทีมเองและทีมของประชาชนที่เป็นกะเทยกับผู้หญิง ตลอด 90 นาทีของการแข่งขัน มันช่างเป็นการแข่งขันที่แสนสนุก และเรียกเสียงเฮฮากรี๊ดกร๊าดจากผู้ชมได้มากทีเดียว ผลการแข่งขันออกมาปรากฎว่าทีมของวิทวัสพ่ายแพ้อย่างยับเยินเพราะถูกบรรดาพวกสาวแท้และสาวเทียมทีมคู่แข่งที่ ทั้งกอด ทั้งทึ้ง ทั้งดึง ทั้งผลักอุตลุดไปหมด
     แต่สิ่งที่ชายหนุ่มคิดว่าเขาได้กำไรอย่างมหาศาลจากงานครั้งนี้นั่นก็คือ หนุ่มน้อยเจ้าของรอยยิ้มสดใสหนึ่งในทีมตรงข้าม หากจำไม่ผิดหนุ่มน้อยหน้าตาน่ารัก ผิวขาว รูปร่างได้สัดส่วน แก้มแดง ผิวนวลเนียนจนเห็นได้ชัด คนนี้ดูเหมือนจะเป็นแม่งานคนหนึ่งของค่ายทหาร เขาเห็นแค่ว่าทหารหลายคนให้ความเคารพ แต่เขาเองกลับไม่ได้คิดไปไกลคิดแค่ว่าคงเป็นลูกของผู้หลักผู้ใหญ่ของจังหวัดที่ส่งมาช่วยดูแลงานก็เท่านั้น
.................................................
     หลังการแข่งขันเสร็จสิ้นลง คืนนั้นก็มีงานเลี้ยงฉลองขึ้นภายในค่ายทหาร มีวงดนตรีของทหารมาสร้างความสนุกสนาน ข้าวปลาอาหารก็ได้รับการอนุเคราะห์จากฝ่ายประชาชนนั่นเอง หมวดหนุ่มปลีกตัวจากความอึกทึกและวงสุราหน้าเวที เขาเลือกที่จะมานั่งร่วมโต๊ะกับหนุ่มน้อยที่นั่งอยู่โต๊ะข้างเวทีคนเดียว แทนที่จะตรงไปยังกลุ่มสาว ๆ ที่ร้องเรียกเป็นไม่ขาดระยะ
     "หวัดดีอีกครั้งครับ ขอนั่งด้วยคนนะครับ คุณ..."
     "เรียกไทด์ก็แล้วกันฮะผู้หมวด เอ๊...มานั่งเหล่สาวอย่างนี้ หมวดต้องทำเรื่องขออนุญาตจากนายก่อนหรือเปล่าน้า"
     ตอนแรกเขาถึงกับงง และนึกเสียวว่านี่เป็นลูกเจ้านายหรือเปล่าหว่า ต่อเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะ และแววตายั่วยิ้มซุกซนจากผู้อยู่ตรงหน้าจึงรู้ว่าถูกอำเข้าให้แล้ว
     "ฮิ...ฮิ...ไทด์ล้อเล่นน่ะฮะ ดูซิ คงตกใจมาก หน้าซีดเชียว"
     "ก็แหม....ผมก็นึกว่าคุณเป็นลูก...ลูกผู้การน่ะสิ" ท่าทีที่เป็นกันเองของหนุ่มใจสาวตรงหน้า ทำให้หมวดหนุ่มกล้าที่จะเล่นด้วย
     "ถ้าใช่ล่ะ จะเป็นไง"
     "ก็...ผมจะได้ทำเรื่องขออนุญาตท่านก่อนอย่างที่คุณบอกไงครับ"
     "ไม่ต้องหรอกฮ่ะ คุณพ่อไม่ว่าอะไรหรอก"
     "ฮ้า...นี่...นี่คุณเป็นลูกท่านผู้การจริง ๆ หรือ ล้อผมเล่นอีกหรือเปล่า ผมต้องตกข่าวสำคัญแน่เลย เท่าที่ผมทราบลูกชายของท่านผู้การเรียนหนังสืออยุ่ที่กรุงเทพฯ นี่นา"
     "ม่าย...ร้อก...พ่อไทด์ชื่อพลตรีตระการ ปิลันธสูตรน่ะ คุ้น ๆ ชื่อนี้หรือเปล่าล่ะฮะ ผู้หมวดวิทวัส"
     "ยิ่งกว่าคุ้นอีกครับ โอย...งานนี้ผมโดนขังลืมแน่ ๆ แต่เอ๊ะ คุณรู้ชื่อผมได้อย่างไรครับเนี่ย"
     "แหม...ก็ตอนแข่งกีฬาน่ะเขาประกาศชื่อหมวดออกดังลั่น ใครไม่รู้จักร้อยโทวิทวัสผู้หล่อเหลาก็แย่เต็มทีแล้ว สาว ๆ กองเชียร์ทางทีมพวกเราน่ะแปรพักตร์ไปเชียร์พวกคุณกันหมดเลยรู้รึเปล่า ฮึ"
     ท้ายเสียงประชดเล็ก ๆ หมวดหนุ่มยิ้มโชว์ฟันเรียงสวยเป็นระเบียบ
     "อ๋อ...หรือครับ แล้วคุณไทด์ล่ะครับ แอบเทใจมาเชียร์ผมบ้างหรือเปล่า"
     "เชียร์ให้โง่น่ะสิ"
     หนุ่มหน้าสวยปฏิเสธแต่สายตาที่มองเขากลับตีความหมายเป็นตรงกันข้าม การแสดงออกว่าสนใจใครน่ะ สายตามันปิดได้มิดเสียที่ไหนล่ะ ยิ่งเวลาผ่านไปความสนิทสนมของคนทั้งคู่ยิ่งทวีคูณเหมือนกับรู้จักกันาสักสิบปีอย่างนั่นแหละ และยิ่งผสมโรงเข้ากับฤทธิ์เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ที่ทั้งคู่ดื่มเข้าไปด้วยยิ่งกระชับสัมพันธ์กว่าเดิมหลายเท่า ยิ่งเมื่อมีการกระทบกระทั่งทางผิวกายใต้โต๊ะเป็นคราครั้ง ซึ่งดูเหมือนจะไม่ได้รับการถือตัวจากหนุ่มน้อย ยิ่งทำให้ผู้หมวดหนุ่มใจกล้ามากขึ้น มองซ้ายมองขวาไม่เห็นใครก็แอบหอมแก้ม เมื่อไม่เห็นเขาเอะอะโวยวายก็ยื่นมือไปจับและลูบไล้หัวเข่า
     "ฮั่นแน่...จะจับเอากำไรหรือฮะ หมวดไม่กลัวคุณพ่อแล้วเหรอ"
     แทนไท หรือ ไทด์ เอียงคอหน้าแดงด้วยความมึนเมา ส่งสายตาเยิ้ม
     "ความน่ารักของคุณทำให้ผมกล้าทำทุกอย่างครับ แม้ว่าจะต้องแลกกับการถูกผู้การลงโทษก็ตาม ผมยอมทุกอย่าง และผมก็ทราบดีว่าคุณไทด์ก็ไม่ต่างไปจากผมเท่าไรนัก ใช่ไหมครับ"
     แรงเสียดสีและสัมผัสใต้โต๊ะ ทำให้หมวดหนุ่มกล้าพอที่จะเอ่ยปากบอกความต้องการที่แท้ในใจออกไป
     "แน้...ขี้ตู่...ใครเขารักคุณกัน โน่น...แม่สาว ๆ พวกโน้นสิ เห็นจ้องตาคุณเป็นมันเชียว เห็นมองมาทางนี้ตั้งแต่คุณเข้ามานั่งแล้ว แถมยังส่งสายตาเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อไทด์แน่ะ...เนี่ยคงเม้าท์กันสนุกปากแล้วมั้ง ว้า...ดึกมากแล้ว เดี๋ยวเข้าบ้านพักไม่ได้ คุณก็ทราบนี่ว่าคุณพ่อกับคุณแม่เข้ากรุงเทพฯ นี่แหละเป็นเหตุให้ไทด์ต้องมาดูแลงานนี้แทน เดี๋ยว ไทด์ขอตัวกลับก่อนดีกว่านะฮะ"
     "ผมไปส่งนะครับ นี่มันดึกแล้วจะได้เป็นพยานยืนยันให้กับแม่บ้านของไทด์ด้วยไ
     หญิงในกายชายลูกผู้การอึ้งชั่วครู่ แต่เมื่อเห็นว่าดีเหมือนกัน เพราะป้าดำ แม่บ้านคนนี้ค่อนข้างเฮี้ยบเอาเรื่อง ถ้าได้หน้าหล่อ ๆ ของหมวดหนุ่มขวัญใจคนละแวกนี้ไปช่วยยืนยันอาจจะใจอ่อนก็ได้
     "ก็...โอเคฮ่ะ"
     ระหว่างที่อยู่บนรถจี๊ปยี่เอ็มซี สายตาของชายหนุ่มคอยแอบชำเลืองดูปฏิกิริยาของคนข้าง ๆ กาย บุตรชายคนเดียวของท่านผู้การ หนุ่มน้อยที่นั่งโดยสารมาด้วยก็รู้ตัวว่าถูกมอง แต่ด้วยความที่แอบชอบชายหนุ่มอยู่เหมือนกันจึงไม่คิดว่าเป็นการเสียหายอะไร หนุ่มน้อยหยั่งท่าทีด้วยเรียวนิ้วงามเริ่มไล้ที่เหนือเข่าและเรื่อยสู่เป้าที่ตุงเต่งใต้พวงมาลัย ยิ่งเหมือนเป็นการยวนยั่วกิเลสของผู้หมวดหนุ่มให้ความอดกลั้นที่มีอยู่น้อยนิดนั้นขาดผึงลงเสียมากกว่า
     "เป็นไงเป็นกันวะ เสี่ยงกับลูกปืนผู้การก็แล้วกัน"
     เสียงในใจของเขาร่ำร้องออกมาอย่างเหลืออด เหลือบมองสองข้างทางที่เปลี่ยวและมืดสนิทด้วยเป็นคืนข้างแรม และไม่มีไฟริมทางด้วย เขาตัดสินใจจอดรถลงข้างทางเปลี่ยว
     "รถเป็นอะไรเหรอฮะ"
     "รถน่ะไม่เป็ฯอะไรหรอก แต่ผมต่างหากที่ไม่ไหวแล้ว"
     "หมวดเป็นอะไรหรือฮะ เมาหรือเปล่า ว้า...แล้วนี่จะทำทำยังไงล่ะ ไทด์ก็ขับรถไม่เป็นเสียด้วยสิ"
     "เปล่าครับ แต่ที่ผมบอกว่าไม่ไหวน่ะ คือ...ผมอดใจไม่ไหวต่างหาก คุณไทด์น่ารักเหลือเกิน น่ารักจนผมอยากจะบอกกับคุณว่า ผม...ผม...เอ่อ ผมรักคุณมากครับ"
     ไทด์ หรือแทนไทคาดคิดไม่ถึงว่าจะได้ยินคำสารภาพรักซื่อ ๆ ทื่อ ๆ เช่นนี้ ทั้งงุนงงทั้งเขินอาย ใจที่ชอบเขาเป็นทุนเดิมอยู่แล้วจึงตัดสินใจไม่ถูกว่าจะพูดอะไร แต่ชายหนุ่มก็ไม่เปิดโอกาสให้อีกฝ่ายได้คิดอะไรนาน เขารวบร่างบางเข้ามากอด จูบเบา ๆ ที่แก้ม กลิ่นน้ำหอมอ่อน ๆ เข้าจมูกบวกกับกลิ่นแอลกอฮอลล์ ยิ่งทำให้เขาเกิดอารมณ์คึกขึ้นมาทันที
     หนุ่มใจสาวร้อนผ่าวขยับตัวทำท่าจะร้องห้าม พอเผยอริมฝีปากขึ้น ปากของหมวดหนุ่มก็ประกบทาบเข้าที่ริมฝีปากของเขาทันที ลิ้นร้อนของหนุ่มหล่อสอดแทรกเข้าไปพันกับลิ้นของแทนไทไปมา เป็นการจูบแบบเร่าร้อนที่เกย์หนุ่มน้อยไม่เคยได้รับจากชายใดมาก่อน เขายุติการดิ้นรน แหงนหน้ารับการจูบนั้นอย่างดูดดื่ม มือของชายหนุ่มเริ่มทำงานด้วยการลูบคลึงทั่วร่าง เขาคลึงบีบบี้ขยำเบา ๆ ขณะที่อีกฝ่ายใช้ลิ้นสากร้อนดูดกินทั่วตัวอย่างกระหาย
     "ซี๊ด..."
     เสียงครางแผ่วเบาแทบไม่ได้ยินหลุดรอดออกมาจากริมฝีปากของเกย์หนุ่มน้อย เมื่อหมวดหนุ่มเลื่อนใบหน้าและเรียวลิ้นมาที่รูหู หนุ่มใจสาวยิ่งครางกระเส่า เขาจึงเลื่อนมือลงต่ำอย่างย่ามใจไปที่เป้าอูมใหญ่ พยายามสอดมือเข้าไปลูบคลำเป้าหมายในกางเกงยีนส์ สัมผัสแต่ภายนอกยังไม่เป็นที่พอใจของเขา ไทด์เตรียมจะปลดกระดุมกางเกงยีนส์ เพื่อจะส่งมือเรียวสอดล่วงล้ำผ่านเข้าไปสัมผัสบางอย่างในกางเกงในที่เขาเชื่อนักว่าตอนนี้มันคงจะกำลังผงาดง้ำ ปลายเปิดบานเปียกชื้นด้วยเมือกสวาท รออยู่แล้ว
     "ซี้ด...ไทด์...หมวดเสียวเหลือเกินแล้ว...ดะ ดูดให้หมวดก่อนนะ จะทำอะไรก็ทำเลย ดูดอมเลย"

     แต่หนุ่มน้อยกลับยืดเวลาแห่งความหฤหรรษ์เอาไว้ไม่ยอมทำตามคำร้องขอ แค่สัมผัสความยิ่งใหญ่ภายนอก หลอกให้เสียวเล่น ๆ หนุ่มใจสาวแอบยิ้มในความมืด
     วิทวัสครวญครางอย่างทรมานผสานกับความเสียวสุข มือใหญ่ของเขาพยายามดุดดันหัวของคู่สวาท ที่อาจทำให้อนาคตเขาต้องจบสิ้นลงสู่งูยักษ์ ทว่าแทนไทยังคงเล่นเกมเพื่อโหมแรงปรารถนาให้คุโชนยิ่งขึ้น หนุ่มน้อยละปากที่จะลงสู่จุดหมายในกางเกงยีนส์ฟิตเปรี๊ยะ เลียลิ้นไล้วนรอบสะดือของหมวดหนุ่มแทน แรงร้อนจากปลายลิ้นส่งความเสียวแสนจนหมวดหนุ่มกระเด้งก้นร่อนส่ายบิดกายไปมาอย่างร้อนเร่า ไทด์ละเลงเพลงชิวหาพาเพลินเต็มสูบ
     หมวดรูปหล่อรีบฉวยโอกาสนี้ ปลดรั้งกางเกงของอีกฝ่าย รวมทั้งกางเกงในทิ้ง สอดนิ้วแซะซอนเข้าภายในกลีบร่อง ที่โพลนงามกลางความมืดมิดของราตรีแห่งสวาท เนื้อร้อนจากปลายนิ้วชำแรกนำร่อง แทนไทร่อนเด้งสวนรับการกระทำของเขา
     "อุ๊ย...จะ...เจ็บ...เจ็บฮะหมวด"
.........................................................................
     วิทวัสเสียดายเหลือเกินที่เขาไม่สามารถเห็นความงามของก้นกอยและรอยแยกนี้ได้ด้วยสายตาของตัวเอง เพราะบริเวณรอบด้านเต็มไปด้วยความมืด ไม่มีแม้แต่แสงไฟหรือแสงจากจันทร์ข้างแรม เขาจึงแก้ปัญหาด้วยการใช้มือข้างที่ว่างอยู่ลูบคลำสัมผัสทั่วทุกตารางนิ้ว
     "อุ๊ย...ซี๊ด...หมวด..."
     แทนไทในขณะนี้ไม่มีสติรู้รับผิดชอบชั่วดีอีกแล้ว แรงปรารถนาแปลกใหม่ที่ไม่เคยลิ้มลอง หนุ่มน้อยแอ่นร่างท่อนบนทันทีที่หมวดหนุ่มก้มหน้าลงดูดเม้มที่ยอดติ่งน้อยสลับไปมาซ้ายขวา อารมณ์เตลิดเพริ่ดจนกู่ไม่กลับแล้ว ปากที่เคยร้องห้ามกับกลายเป็นเสียงครวญครางด้วยความซ่านเสียว เรี่ยวแรงที่เคยคิดผลักไสห้ามปรามผู้หมวดหนุ่มก็พลอยเหือดหายไปกับอารมณ์พิศวาทที่กระพือโหม สองมือที่คอยปัดป้องกลับยกขึ้นโอบกอดรัดร่างของชายหนุ่มแนบแน่น
     วิทวัสขยับนิ้วชอนไชไซ้ซุกเข้าไปในหลืบร่องสวาท ความคับแน่นบ่งบอกให้เขารู้ว่าหนุ่มน้อยที่บิดกายด้วยความทรมานแทบจะสำลักเพราะความสุขเสียวตรงหน้านี้ ยังไม่เคยถูกแมลงตัวไหนเจาะไชให้บุบสลายเป็นริ้วรอยแม้แต่น้อย ช่างเป็นโชคดีของเขาเสียเหลือเกินที่จะได้เปิดบริสุทธิ์...ทวารสวาทลูกชายคนเดียวของเจ้านาย
     นิ้วของหมวดหนุ่มชักเข้าชักออกในหลืบถ้ำธารสวาทของหนุ่มน้อยเริ่มมีความคล่องตัวมากกว่าเดิม น้ำลายถูกป้ายนำร่องและกลายเป็นเครื่องหล่อลื่นยามอารมณ์หื่นกระหายนำหน้าความรู้สึกผิดชอบชั่วดี และเพื่อรองรับสิ่งแปลกปลอมมหึมาที่จะบุกรุกเข้าไป เขาดันนิ้วจนสุดแล้วเริ่มชักเข้าชักออกด้วยความเร็วที่ค่อย ๆ เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ จนแทนไทต้องแอ่นสะโพกยกก้นลอยขึ้นมาอย่างสุดเสียว
     "อี้ย...."
     "เป็นไงครับ คุณไทด์ ดีมั้ยครับ"
     "หมะ...หมวด...ไทด์เสียว...เสียวเหลือเกินแล้ว เย็ดเถอะฮะ เย็ดเถอะ ได้โปรด ไทด์รับรองเรื่องเราวในวันนี้จะมีคนรู้เพียงสองเราเท่านั้น ไทด์ไม่ฟ้องคุณพ่อหรอก ไทด์สัญญา เย็ดเลย..."
     "มันยังไม่ใช่ความสุขที่แท้จริงหรอกครับ"
     "ขนาดนี้ไทด์ก็เสียวแทบขาดใจอยู่แล้ว ถ้ามากกว่านี้ ไทด์ต้องขาดใจตายแน่ ๆ"
     "ไม่หรอกครับ คุณไทด์น่ารัก ก้นเนียนงามแถมหุ่นยังน่าอึ๊บมาก ๆ ด้วย รู้เปล่าคุณนี่สเป็คของพวกทหารเลยรู้มั้ย ถูกใจผมมาก มากจนผมอดใจไม่อยู่"
     "จริงหรือฮะ....ซี้ด...หล่ะ...หลอกไทด์หรือเปล่า"
     "จริง ๆ ครับ ไม่เชื่อคุณไทด์ลองสัมผัสความจริงใจของผมดูสิครับ แล้วจะรู้ว่าผมพูดจริงแค่ไหน ว่าผมอยากแค่ไหน"
     หมวดหนุ่มจับมือข้างหนึ่งของหนุ่มใจสาวเลื่อนลงมาที่เป้ากางเกงของเขา
     "อุ๊ย...อะไรเนี่ย แข็ง ๆ แถมใหญ่ด้วย"

     ปากหนุ่มน้อยแกล้งพร่ำแสดงความไร้เดียงสา เหมือนไม่คุ้นเคยกับ...ควย
     "คุณไทด์ต้องพิสูจน์ด้วยสายตาและด้วยมือของคุณไทด์เองครับ ผมบอกไม่ได้ เอาสิครับ เอามันออกมาเลยสิครับ มันอยากจะอวดโฉมต่อหน้าคุณไทด์จะแย่อยู่แล้ว"
     เหมือนเด็กน้อยที่อยากรู้อยากเห็น หนุ่มใจสาวลืมความเสียวที่หลืบร่องที่มีนิ้วของหมวดหนุ่มทิ่มค่าค้างขยับเข้าออกอยู่ สองมือรีบปลดตะขอกางเกง รูดซิปแล้วล้วงควักเจ้าสิ่งที่เป็นปริศนาออกมาดูด้วยความอยากรู้จนลืมความอาย
     ทันทีที่กระบองยักษ์ได้สัมผัสอากาศ ดูเหมือนมันจะยินดีเป็นอย่างยิ่ง เหมือนกับมีชีวิตมันสั่นไหวหงึก ๆ เหมือนทำความเคารพต่อผู้ที่ปลดปล่อยมันออกมา แล้วเมื่อมือของแทนไทกุมกระชับกับลำตัวของมัน มันยิ่งอวดศักดาขยายลำตัวจนหนุ่มน้อยกำไม่รอบ
     "ว้าย...อะไรกันเนี่ย...พองได้ด้วย"
     "เป็นไงล่ะครับ ความจริงใจของผม เจ้าสิ่งนี่แหล่ะครับที่จะทำให้คุณไทด์ได้รับความสุขความเสียวที่แท้จริง คุณไทด์อยากได้มันหรือเปล่าครับ"
     "ซี๊ด...หยะ..อยาก...อยากฮ่ะ...อยากมาก อู๊ย..ตะ...แต่ว่า มะ...มันใหญ่...ใหญ่เหลือเกิน"
     แทนไทตอบเสียงกระเส่าเมื่อสองมือของหมวดรูปหล่อเริ่มทำงานทั้งส่วนบนและล่าง พร้อมกับดูดเม้มที่ติ่งเต้าน้อยอีกครั้งเป็นการสั่งลา จากนั้นก็ใช้เพียงมือเดียวขับรถคู่ชีพบึ่งทะยาน โดยมีเป้าหมายคือโรงแรมที่อยู่ใกล้ที่สุด
     ในขณะปากอิ่มของแทนไทไม่ได้ละจากเจ้ากระบองยักษ์ดุ้นนั้นเลย