-แสนรัก-(3P/พ่อเพื่อน/เพื่อนสนิท)บทที่2

PY13

#แสนรัก

(3P)

-บทที่ ๐๒-

*มีการเหยียดเพศ*

.

.

.

.

.

ราเชนทร์ไม่พูดเปล่าเขายังโน้มใบหน้าลงจนปลายจมูกโด่งของชายหนุ่มเฉียดแก้มเนียนของอชิระ ลมหายใจอุ่นร้อนที่เป่ารดซอกคอขาวของอชิระจนเขาอดจะเกร็งตัวพลางขนในกายก็ลุกชูชันอย่างมิได้นัดหมาย
ถ้อยคำมากมายตีรวนในหัวยามเมื่อถูกถามกลับกลายเป็นว่างเปล่าเพียงแค่โดนอีกฝ่ายหายใจรดต้นคอ จวบจนกระทั่งเพื่อนอีกสองคนมาถึงราเชนทร์จึงผละออกห่างแล้วฟุ่บใบหน้าลงกับโต๊ะแทน
แต่มิวายผินหน้าขึ้นมามองสบตากลมของอชิระที่ฉายแววตื่นตระหนกอย่างปิดไม่มิด จนฝ่ายที่โดนจ้องมองจำต้องหลบสายตาแสร้งมองไปทางอื่นแทน ก่อนจะนึกข้อแก้ตัวที่ฟังดูขึ้นมาได้แล้วจึงหันมาพูดบอกกับอีกฝ่ายที่นอนฟุ่บหน้าหลับตาอยู่บนโต๊ะเลคเชอร์
'ไม่เหมือนสิแปลก'
'ก็น้ำหอมนี่พ่อมึงเป็นคนซื้อมาให้กูไง..ตอนวันเกิดเมื่อปีก่อนอะ'
อชิระปรับน้ำเสียงยามพูดให้ดูเป็นปกติมากที่สุด ในขณะที่คนฟังลอบจุดยิ้มขึ้นที่มุมปากก่อนจะลืมตา
นัยน์ตาคมที่จ้องมองมาฉายแววดุดันระคนขบขันอยู่หลายส่วน
"อย่าใช้น้ำหอมกลิ่นนี้อีก"
"กูไม่ชอบให้บนตัวมึงมีกลิ่นของคนอื่น"
ราเชนทร์เอ่ยบอกเสียงทุ้มในขณะที่สายตาก็ยังคงจ้องมองสบตากลมของอชิระ
"นักศึกษาด้านหลังอย่ามัวแต่คุยกันสิครับ"
อชิระได้โอกาสหันไปมองตามเสียงก่อนที่ตนเองจะต้องขาดใจตายเพราะแค่โดนราเชนทร์จ้องมอง ในขณะที่ราเชนทร์ทำเพียงแค่ยืดกายขึ้นนั่งหลังตรงพลางฟังอาจารย์บรรยาย
เป็นคำตอบที่ฟังไม่ขึ้นเสียจริง
แต่ก็เอาเถอะ
ไหนขอดูหน่อย..ว่าจะโกหกอะไรอีก
ราเมศเหลือบสายตามองเด็กน้อยที่นั่งฟังเขาสอนอยู่ทางด้านหลังก่อนจะแสร้งมองไปรอบ ๆ ห้องหากทว่านัยน์ตาคมเรียวของเขากับสบเข้ากับตาคมของผู้เป็นลูกชาย
โกรธเหรอ?
ไม่สิ
พูดให้ถูกต้องบอกว่าเกลียด

.....

ราเชนทร์เชื้อเชิญให้อชิระมานอนค้างที่บ้านตนหลังจากที่พวกเขาไม่ได้มานอนค้างด้วยกันมาพักใหญ่เพราะเขานั้นมัวแต่ติดพันแฟนสาวคนล่าสุดจนกระทั่งเมื่อยามรุ่งสางของวันนี้ที่เขานั้นได้เห็นแผ่นหลังที่คุ้นตากำลังเดินขึ้นรถไปกับผู้เป็นพ่อของตน..
บรรยากาศที่น่าอึดอัดของโต๊ะอาหารทำให้อชิระอดจะนั่งตัวเกร็งเสียมิได้เห็นจะมีแค่เพียงคนเดียวที่ยังมีรอยยิ้มฉายชัดอยู่บนใบหน้าไหนจะเสียงทุ้มที่คอยเอ่ยถามเรื่องทั่ว ๆ ไปแม้ว่าจะไม่ค่อยได้รับคำตอบรับจากผู้เป็นลูกชายหากแต่ราเมศก็ยังคงถามคำถามอยู่เนื่อง ๆ
"พ่อคิดว่าเชนจะพาแฟนสาวมาเสียอีก ไหงกลายเป็นหนูอชิไปได้ล่ะเนี่ย"
'ทำไมหรือครับ เป็นอชิแล้วแปลกตรงไหน?'
"ไม่แปลก แต่เชนบอกว่าจะพาคนสำคัญมาให้พ่อเจอก็เท่านั้น"
ราเมศเอ่ยตอบผู้เป็นลูกพลางปรายตามองเด็กหนุ่มที่นั่งก้มหน้าทานข้าวเงียบ ๆ
'ก็นี่ไงครับคนสำคัญ'
'อชิเป็นเพื่อนคนสำคัญของผม'
'หวังว่าคุณพ่อคงจะเข้าใจ'
น้ำเสียงที่ราเชนทร์พูดกับผู้เป็นพ่อใครได้ฟังก็คงจะคิดว่ามันช่างแข็งเกินกว่าจะใช้พูดกับผู้เป็นบิดาของตนเสียจริง
อชิระอาสาล้างจานหลังจากที่พวกเขากินอาหารกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว ราเชนทร์นั้นขอตัวขึ้นไปอาบน้ำก่อนส่วนราเมศนั้นนั่งดูทีวีอยู่ที่ห้องรับแขก
ในขณะที่อชิระกำลังยืนล้างจานอยู่นั้นเขาก็โดนใครบางคนสวมกอดจากทางด้านหลัง
ก่อนที่กลิ่นน้ำหอมที่คุ้นเคยจะบ่งบอกผู้กระทำการอุกอาจ
'คุณอา!'
"ครับ"
'ปล่อยเลยนะ เดี๋ยวเชนลงมาเห็น!'
"เชนอาบน้ำนานกว่าจะเสร็จ ขออาชื่นใจเราหน่อยนะ"
'ไม่เอาครับ เดี๋ยวเชนมาเห็น'
อชิระหนุมตัวหันมาเผชิญหน้ากับราเมศทั้งที่ยังอยู่ในวงแขนของอีกฝ่าย หากแต่ก่อนจะทันได้พูดท้วงคนสูงกว่าก็ฉวยโน้มใบหน้าลงมาประกบจูบเสียก่อน
เรียวลิ้นร้อนชื้นตวัดเกี่ยวลิ้นเล็กอย่างหยอกเย้าในขณะที่มืออีกข้างก็กดคลึงบีบเค้นสะโพกของคนอายุน้อยกว่าไปด้วย จนคนน้อยประสบการณ์โอนอ่อนไปตามรสสัมผัส
อื้อ~
"เปิดปากอีกนิดเด็กดีของอา"
ริมฝีปากเรียวสวยเผยออ้าออกตามคำสอนพลางวาดแขนขึ้นคล้องคอของชายผู้ได้ชื่อว่าเป็นพ่อของเพื่อนสนิทตน ก่อนที่มีฝ่ายจะอุ้มเขาขึ้นก่อนจะเดินมาหยุดที่เคาน์เตอร์วางของด้านหลัง
อชิระอ้าขาออกเพื่อให้ราเมศแทรกกายเข้ามาได้ถนัดในทุกช่วงจังหวะริมฝีปากของทั้งสองไม่ยอมละออกจากกัน แรงอารมณ์ของทั้งคู่ดูเหมือนจะเพิ่มมากขึ้นเสียจนราเมศดึงรั้งเอวบางของอชิระเข้ามาชิดก่อนที่เขาจะบดสะโพกให้ส่วนอ่อนไหวภายใต้กางเกงได้สัมผัสกัน
ความเสียวกระสันที่ได้รับทำให้อชิระจำต้องละริมฝีปากออกก่อนจะเชิดใบหน้าขึ้นแล้วปล่อยเสียงครางหวานหู จนคนที่ทอดมองอยู่จุดยิ้มร้าย
"พอเชนหลับแล้ว เรามาหาอาที่ห้องได้ไหมครับ?"
ไม่มีเสียงตอบรับแต่ราเมศรู้ว่าอีกฝ่ายจะต้องมาหาเขาในคืนนี้เป็นแน่
ก็มันแฉะเสียขนาดนี้
จะไม่มาหากันได้อย่างไร..

.....

ยามเมื่อเสียงประตูปิดลงเปลือกตาของคนที่คิดว่าหลับไปแล้วก็ค่อย ๆ เปิดขึ้น
นัยน์ตาคมฉายแวววาวโรจน์ในความมืดสองมือหนากำแน่นจนเห็นเส้นเลือด
เป็นเด็กไม่ดีจริง ๆ สินะ
อุตส่าห์เตือนไปแล้วว่าอย่าให้กลิ่นคนอื่นมาติดตัว
พวกเกย์นี่มันร่านเหมือนกันหมดจริง ๆ ให้ตายสิ
นัยน์ตาคมจ้องมองร่างกึ่งเปลือยของคนที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นเพื่อนสนิทที่ตอนที่กำลังกอดรัดอยู่กับชายอีกคนซึ่งเป็นพ่อของเขาก่อนที่ผู้เป็นพ่อจะเหลือบมามองเขาที่ยืนแอบอยู่ที่หน้าประตู
ไม่มีการตื่นตกใจอย่างที่ควรจะเป็นมีเพียงรอยยิ้มมุมปากท่ามกลางความมืดสลัว..
ไม่มีเหตุจำเป็นอะไรต้องปิด
ในเมื่ออีกฝ่ายเห็นพวกเขาตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว

.....

.

.

.

.

.

.

.

.

-ขอบคุณที่สละเวลาเข้ามาอ่านนะคะ-