ใครว่าใหญ่แร้วดี(9) จบแร้วจ้า

ojoeandbest

ใครว่าใหญ่แล้วดี (9) : ชีวิตที่เปลี่ยนไป
เขียนโดย หนึ่ง
อาวุธยักษ์ของผมค่อยๆชำแรกเข้าไปในถ้ำสวรรค์ของพี่เชษ พี่เชษร้องอู้เลย พยายามดิ้น แต่ผมมีหรือจะยอมปล่อย ยังคงจับตัวพี่เชษไว้แน่นแล้วชำแรกอาวุธต่อไป แต่ถ้ำของพี่เชษฟิตมาก เพียงเข้าไปได้ครึ่งหัวก็ดันไม่เข้าอีกแล้ว พี่เชษเริ่มดิ้นด้วยความเจ็บปวด จนผมรู้สึกสงสาร จึงหยุด

“พี่เจ็บเหลือเกิน หนึ่ง” พี่เชษคราง “คงไม่ไหวมั้ง”

ผมหน้าเสีย อุตส่าห์วางแผนแทบตาย ในที่สุดก็ตกม้าตายตอนจบอีกแล้วหรือนี่ “ขอผมสักครั้งเถอะครับพี่เชษ ผมไม่เคยทำกับใครสำเร็จเลย ไม่ว่าผู้หญิงหรือผู้ชาย” ผมถึงกับยอมลงทุนสารภาพความในใจออกมา

พี่เชษทำหน้าแหย “ก็อย่างจะช่วยอยู่หรอก หนึ่ง แต่ของเรามันใหญ่เหลือเกินนี่ มันเจ็บเหลือเกิน ขนาดทาเควายไปตั้งเยอะแล้วก็ยังไม่ไหว”

ผมเจ็บใจตัวเองมาก ทำอะไรใครไม่ได้สักที ทุกคนต้องเข็ดขยาดกับขนาดของผม ผมเริ่มโกรธและโทษตัวเองอีกแล้ว พี่เชษคงเห็นสีหน้าผมไม่ดีเอามาก คงจะสงสาร ก็เลยพูดต่อว่า “เอางี้ หนึ่งเอาเควายทาที่นิ้วของหนึ่งของก็แล้วกัน แล้วค่อยๆขยายถ้ำพี่ ดูซิว่าจะไหวไหม” ว่าแล้วก็พึมพัมออกมาว่า “งานนี้บานแน่เลยกู”

ผมเริ่มมีความหวัง รีบจัดแจงเอาเควายชะโลมที่นิ้วชี้ จากนั้นลองแยงเข้าไปในถ้ำของพี่เชษดู มันฟิตครับ ต้องค่อยๆดันเข้าไป ถ้ำของพี่เชษตอดนิ้วผมดีเหลือเกิน ทั้งนุ่ม ทั้งอุ่น และทั้งกระชับ ปากถ้ำสีชมพูตัดกับผิวเนื้อสีน้ำตาลอ่อน สวยงามมาก อาวุธร้ายของผมที่สงบลงไปเมื่อครู่เพราะความหงุดหงิดตอนนี้กลับแข็งขึ้นมาใหม่ด้วยพายุความใคร่ของผม

ผมแยงนิ้วชี้เข้าไปจนสุด พี่เชษก็คงเริ่มมีอารมณ์ด้วยแล้ว สังเกตได้จากอาวุธของพี่เชษ ผมเอานิ้วชักเข้าชักออกเพื่อปลุกอารมณ์พี่เชษให้มากยิ่งขึ้น

“หนึ่ง คราวนี้ลองเป็นสองนิ้วซิ” พี่เชษบอก ผมจึงเอาเควายทาที่นิ้วชี้และนิ้วกลาง แล้วสอดเข้าไปใหม่ ขยับสักพักก็เริ่มได้ที่ พี่เชษสูดปากซี้ (ขนาดแค่ใช้นิ้ว) ผมเองก็กำหนัดสุดขีดจนน้ำแตกออกมาทั้งๆที่ยังไม่ได้ทำอะไรเลย มันหลั่งพลั่กๆออกมาจนเลอะเตียง จนผมต้องรีบเอาทิชชู่มาเช็ด

“อ้าว แตกซะแล้ว ยังงั้นคงไม่ต้องใช้พี่แล้วสินะ” พี่เชษว่า คงนึกดีใจที่รอดตัว “แตกแล้วก็แตกใหม่ได้อีกครับ” ผมว่า

เมื่อ 2 นิ้วลื่นดีแล้ว คราวนี้พี่เชษให้ลอง 3 นิ้ว สักครู่ก็ลื่นดีอีก พี่เชษเลยให้ลองของจริง

ผมงัดเจ้าอาวุธยักษ์ที่แข็งตัวรอท่าอยู่ ทาเควายจนโชก เสียบเข้าไปช้าๆ ได้ผลครับ คราวนี้หัวเห็ดทั้งหัวสามารถมุดเข้าไปในถ้ำได้แล้ว แต่มันก็คับมาก พี่เชษร้องครวญครางน่าสงสาร แม้จะขยายถึง 3 นิ้วแต่มันก็คงช่วยได้นิดหน่อยเท่านั้น

ผมค่อยๆดันเข้าไปอีก คราวนี้ได้ประมาณหนึ่งในสามของลำแล้ว มันตอดผมเสียแน่นเลยครับ เป็นความรู้สึกที่ดีมาก ผมได้ลิ้มรสชาติของถ้ำสวรรค์เป็นครั้งแรกจากพี่เชษนี่เอง แต่พี่เชษดูเหมือนจะแย่แล้ว เมื่อผมสอดเข้าไปได้ครึ่งลำ พี่เชษก็ดิ้นมาก เหมือนจะทนไม่ไหว (ขนาดผมหลั่งไป 2 รอบ มันแข็งไม่ค่อยเต็มที่นะครับ) ผมกลัวพี่เชษจะถอนตัวกลางคัน ทันใดนั้นผมตัดสินใจเด็ดขาด ความหน้ามืดทำให้ใจของผมโหดร้าย เห็นแก่ตัว และขาดความปรานี ผมกระแทกอาวุธขนาดยักษ์เข้าไปอย่างรวดเร็วจนสุดลำ คิดว่าถ้าชีวิตนี้ไม่มีใครยอมให้ผมร่วมอีก ผมก็ขอเข้าให้สุดๆสักครั้งในตอนนี้ก็แล้วกัน

ผมเสียวแทบขาดใจ น้ำแตกออกมาทันที ขณะเดียวกันพี่เชษก็ร้องลั่น ดิ้นหลุดจากมือของผมที่จับเอวเอาไว้ และพุ่งตัวไปข้างหน้าเพื่อให้ถ้ำของตนเองหลุดจากลำอาวุธของผม

ผมยังจำภาพนั้นได้ตรึงตาตรึงใจ พี่เชษดิ้นเร่าๆ ปากร้องครวญคราง ที่ก้นมาเลือดไหลออกมาจนแดงเถือก คงจะเจ็บปวดมาก เมื่อผมก้มลงดูอาวุธของตัวเอง ก็เห็นมันแดงเถือกไปด้วยเลือดเช่นกัน ผมตกตะลึง ทำอะไรไม่ถูก

พี่เชษรีบบอกให้ผมเอาทิชชู่มาซับก้นพี่เชษ เลือดพี่เชษออกมามาก หมดทิชชู่ไปเยอะเลย ผมซับไปปากก็ขอโทษพี่เชษไป แล้วอาสาจะพาพี่เชษไปโรงพยาบาล

“ไปไม่ได้” พี่เชษพูดไปครางไป “จะให้พี่บอกหมอว่าไปโดนอะไรมา คราวนี้ล่ะ หึ่งไปทั้งมหาวิทยาลัยแน่ เดี๋ยวใช้เบตาดีนทาเอาก็แล้วกัน”

โชคดีที่อีกไม่นานนักเลือดก็หยุด ผมรีบเอายามาทาให้พี่เชษ แต่ก็คงทาได้เพียงนอกถ้ำเท่านั้น ส่วนในถ้ำผมสอดนิ้วเข้าไปไม่ได้เลย พี่เชษจะร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด

หลังจากนั้นพี่เชษจับไข้หนักอยู่ 3 วัน นอนซมอยู่แต่ในห้อง ผมเองก็ต้องขาดสอบ 1 วิชาเพื่อมาเฝ้าพี่เชษ แต่ผมก็เต็มใจขาดสอบครับ เพราะเมื่อหวนนึกทบทวนพฤติกรรมตนเองแล้ว ผมคิดว่าผมเลวมาก เห็นแก่ตัวอย่างไม่น่าให้อภัย พี่เชษก็มีน้ำใจเหลือเกิน ไม่ด่าผมสักคำ ตลอด 3 วันนั้นพี่เชษถ่ายไม่ได้เลย แม้ปวดก็ต้องอั้นเอาไว้เพราะแสบแผลที่ทวารหนักมาก ผมเองก็ต้องไปร้านขายยา โดยไปขอซื้อยารักษาริดสีดวง ซึ่งเข้าใจว่าคงพอจะใช้กันได้

วันที่ 4 พี่เชษเริ่มดีขึ้น แต่เวลาถ่ายทีร้องเสียลั่นบ้าน แถมมีเลือดออกมาอีก ผมคะยั้นคะยอให้ไปหาหมอ พี่เชษก็ไม่ยอม พอดีช่วงนั้นอาของพี่เชษกลับมาแล้วด้วย ผมเลยต้องอยู่ห่างๆ เพราะไม่อยากให้อาทั้งสองสงสัยในความสัมพันธ์ของเรา ก็เลยไม่ได้ไปเฝ้าพี่เชษอีกเลย แต่ก็โทรไปถามข่าวคราวทุกวัน

หลังจากเกิดเหตุได้สักพักใหญ่ๆ พี่เชษก็ต้องเข้าโรงพยาบาล ผมมารู้ทีหลังว่าบาดแผลที่ผมฝากไว้นั้นเมื่อไม่ได้รับการรักษาที่ถูกวิธี มันเลยขยายผลกลายเป็นฝีคันฑสูตร ซึ่งต้องผ่าตัด ในที่สุด เมื่อสอบเสร็จ พี่เชษก็ถูกเข็นเข้าห้องผ่าตัด ผมเองก็แอบไปเยี่ยมเป็นประจำด้วยความสำนึกผิด

หลังจากที่พี่เชษหายดี เราก็ยังคงเจอกันในคณะบ้าง แต่ดูเหมือนพี่เชษจะกลัวผมเสียแล้วครับ ไม่กล้ายุ่งกับผมอีกเลย คงคบกันแบบรุ่นพี่-รุ่นน้องตามธรรมดาเท่านั้น ซึ่งผมเองก็เข้าใจ และเห็นใจพี่เชษ เพราะมันเป็นความผิดของผมเอง

ปิดเทอมคราวนั้น หลังจากที่เรื่องของพี่เชษเรียบร้อยแล้ว ผมพกพาความทุกข์ใจกลับบ้าน อยากจะเจอก้อยเพื่อจะได้ปรับทุกข์ให้ฟัง แต่ปรากฏว่าก้อยกลับบ้านมาเพียง 2-3 วันแล้วก็กลับไปอยู่หอที่คณะ เห็นที่บ้านบอกว่าก้อยมีเรื่องต้องทำตอนปิดเทอมเยอะ เราก็เลยไม่ได้เจอกัน เพียงแค่โทรคุยกันเท่านั้น ผมนึกอย่างน้อยใจว่าก้อยคงมีอะไรที่คณะที่สำคัญกว่าเพื่อนรักอย่างผมเป็นแน่ และยังอดคิดเลยเถิดไปไม่ได้ว่าก้อยอาจจะได้ “เพื่อนสนิท” คนใหม่จนลืมผมก็เป็นได้

นี่แหละครับ เรื่องของผม ตั้งแต่นั้นมา ผมก็ยังไม่ได้ลิ้มรสชาติของประตูหลังจากใครอีกเลย กับก้อยช่วงหลังเราก็ไม่สนิทกันเหมือนเมื่อก่อนอีก ได้ข่าวว่ามีเพื่อนซี้อยู่ที่นั่นอยู่คนหนึ่ง ซึ่งผมคิดว่าคเป็น “แฟน” มากกว่าเพื่อนซี้ ส่วนผมเองก็ใช้ชีวิตไปเรื่อยๆ ไม่ได้ผูกพันกับใคร ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกันครับ ความรู้สึกที่ไม่อยากผูกพันกับใครนี้เกิดขึ้นหลังจากเรื่องของพี่เชษ

แม้ว่าผมจะได้สนุกกับเพื่อน รุ่นพี่ และรุ่นน้องอีกหลายคนก็ตาม แต่ก็สนุกกันพอประมาณ เป็นเพราะพวกเขากลัวขนาดของผม ในขณะเดียวกันผมก็กลัวว่าจะทำให้พวกนั้นซ้ำรอยของพี่เชษอีก ก็เลยกลายเป็นต่างคนต่างกลัว เลยได้แต่ใช้ปาก ใช้มือ ไม่ถึงกับทะลวงถ้ำกัน

ตอนนี้ผมเลิกชอบผู้หญิงแล้วครับ ยอมรับแล้วว่าตนเองเป็นเกย์ แต่ผมก็ไม่แน่ใจว่าชะตาผมถูกกำหนดแต่แรกแล้วว่าต้องเป็นเกย์ หรือเพราะขนาดอันมโหฬารของผมที่ชักนำชีวิตให้กลายเป็นแบบนี้ บ่อยครั้งที่ผมนึกเสียใจที่เจ้าน้องชายของผมมันใหญ่เกินไปมาก เลยทำให้ชีวิตต้องวุ่นวายแบบนี้

เพื่อนๆก็อย่าไปคิดเลยครับว่าใหญ่แล้วจะดี ถ้าผมเลือกได้ ผมขอมีขนาดธรรมดาดีกว่าครับ