ตอน 3 เด็กน้อยขี้สงสัย

tongchai

ตอน 3 เด็กน้อยขี้สงสัย

ตอนนั้นผมมานั่งเล่นๆที่ห้องสมุดของอาคารหนึ่งในสยามลองเดากันดูนะว่าที่ไหน ที่นั่นกว้างดีครับแต่เด็กเยอะเพราะมันไม่ได้แค่ให้อ่านหนังสือแต่มีที่ให้ใช้คอม เล่นดนตรีได้ ผมก็เข้าไปอ่านการ์ตูนเล่นๆในนั้นบ่อยๆครับ วันหนึ่งผมไปอ่านช่วงวันหยุดเสาร์อาทิตย์ ก็กะจะกลับช่วงเย็นแล้วแต่ว่าก็ปวดฉี่ขึ้นมา ผมก็ไปเข้าห้องน้ำที่ชั้นนั้นแหละ เดินเข้าไปลึกหน่อย ปรากฏว่าคนเต็ม ผมก็เลยลงมาอีกชั้นหนึ่ง มีน้องผู้ชายอายุราวๆ16-17 ผมก็ไปยืนที่โถฉี่ริมในๆครับกลัวจะเป็นเหมือนตอนที่ 2 โถฉี่ห้องน้ำที่นี่มองเห็นกันง่ายครับถ้าไม่แอ่นตัวเข้าไปลึกๆ ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าคนออกแบบกลัวจะไม่เห็นไอติมของกันและกันหรือไง ตอนกำลังฉี่นั้นผมก็เหลือบไปมองเคของน้องคนนั้นเผื่อจะเห็นบ้าง โอ้โห! เห็นเป็นลำใหญ่มาก แต่ไม่เห็นหัวเค น้องเค้าอายุแค่นี้แต่ว่าของเค้านี่ไม่ธรรมดา แต่ว่าเคน้องเค้าดูแข็งๆอยู่ น้องเค้าก็สะบัดทั้งๆที่แข็งนั่นแหละ แอบเห็นหัวบานสีชมพูนิดนึง น้องเค้าเก็บทั้งที่ยังไม่อ่อนตัวเต็มที่แล้วก็เดินออกไป ผมก็เหมือนจะรู้ว่าน้องเค้ามาทำอะไรก่อนหน้านี้ ผมก็เข้าไปดูตรงโถฉี่เค้าครับ โอ้! คราบน้ำว่าวยังติดอยู่ที่โถอยู่เลย อารมณ์ผมมันก็พุ่งพรวดครับ แข็งขึ้นมาทันที ผมมองซ้ายมองขวา ไม่มีใครเข้าห้องน้ำ ปลอดภัย ผมก็ควักเคของผมออกมาชักตรงโถที่น้องคนนั้นเพิ่งว่าวไปครับ ตอนนั้นฉี่เสร็จแล้ว กะว่ารดน้ำว่าวที่เดียวกับน้องเค้าเลย ขณะที่กำลังติดลม ไอ้เด็กเจ้ากรรมมาจากไหนไม่รู้วิ่งเข้ามายืนฉี่อยู่ตรงโถข้างๆผมเลยเนี่ยแหละ มีที่ยืนหลายที่ดันมายืนข้างกู ตอนนั้นผมหยุดชักครับ ปล่อยเคแข็งอยู่แล้วทำท่าเหมือนกำลังฉี่อยู่ น้องเค้าก็มองมาที่ผมครับ จ้องมาที่เคของผมเขม็งเลย สงสัยน้องเค้ายังไม่มีขนขึ้นยังไม่ใหญ่มั้งครับเลยแปลกใจ ยิ่งมองเหมือนยิ่งยุ ผมก็ค่อยๆรูดเคผมเบาๆเสียวๆ ตอนนั้นผมดูใจกล้าหน้าด้านมากครับแต่อารมณ์มันพาไป เสียวมากครับเพราะน้องเค้าก็มองตาไม่กระพริบเลย จนสุดท้ายอารมณ์มันถึงจุดสุดยอด น้ำว่าวนี่ทะลักออกมาใส่โถเยอะเลยครับ ผมก็สะบัดน้ำว่าว รอให้อ่อนตัวหน่อยก่อนจะเก็บเคของผมเข้ากางเกงไป ตอนกำลังล้างมืออยู่ พ่อของเด็กคงเดินมาหาลูกของเค้าน่ะครับคือเดินเข้ามาเรียกเด็กว่าว่าว เอ๊ย! ฉี่เสร็จรึยัง ผมรีบออกไปโดยทันทีเลยครับ กลัวเด็กมันไปบอกพ่อเค้าว่าผมทำอะไรให้น้องเค้าดู หวาดเสียวแต่ก็เสียวสุดๆครับ ตอนหลังผมก็ไม่ทำแล้วครับ ครั้งเดียวก็เกินพอ