กับนักวิ่ง EP1

Hibarihibari

        ผมเป็นคนติดการออกกำลังกาย ถ้าไม่ได้ออกกำลังกาย รู้สึกมันหงุดหงิดครับ แต่ผมเบื่อการไปยกเวทในฟิตเนสแล้ว เพราะรู้สึกว่าถ้าไม่ได้ต้องการให้กล้ามมันใหญ่จริงๆ มันเป็นอะไรที่ค่อนข้างน่าเบื่อ ผมเลือกที่จะวิ่งครับ ที่นี่มีสถานที่ๆเหมาะสำหรับการมาออกกำลังกายมากๆทุกคนที่ชอบออกวิ่งมักจะมาวิ่งที่นี่กันในตอนเย็น ผมเองก็เป็นหนึ่งในนั้น ป่าไม้เยอะ อากาศก็ดีครับ หลังจากวิ่งมาสองสัปดาห์ วันนี้ผมเจอผู้ชายคนนึง วิ่งสวนทางกับผมไป เค้าใส่หมวกแก๊ป แว่นตาดำ เสื้อแขนสั้นมาก ค่อนข้างรัดรูป กางเกงผ้าร่มขาสั้น(เลยก้นลงมานิดเดียวเอง) รูปร่างแบบเขา สำหรับผม ถือว่าดีมากๆครับ เขาท่าทางเหมือนทหาร หรือถ้าไม่ใช่สไตล์การวิ่งแบบนั้น ผมขอเดาว่าน่าจะถูกฝึกมาอย่างดี กล้ามอกแน่นมาก เวลาวิ่งสวนเขานี่ผมใจสั่นมากครับ แต่ที่แทบทำให้หัวใจหยุดเต้นเลยเนี่ย คือน้องชายของเขาครับ คือสำหรับคนที่มีขนาดน้องชายใหญ่ๆ แล้วไม่ได้ตระเตรียมกางเกงวิ่งให้ดี มันก็จะแกว่งใช่มั้ยครับ ดีที่ผมก็ชอบใส่แว่นตาเวลาวิ่ง มันก็จะช่วยอำพรางสายตาเราไปในตัวเวลาที่เราจับจ้องอะไรของใคร ผมนึกเล่นๆในใจว่า นี่ขนาดยังไม่แข็งตัวเต็มที่เนี่ยมันยังใหญ่ได้ขนาดนี้ ถ้ามันพร้อมรบเต็มที่ ผมว่าอย่างต่ำก็ต้องมีแปดนิ้วแน่ๆ ไม่ใช่แค่ผมนะครับที่มอง แต่สาวๆส่วนใหญ่ที่มาวิ่งที่นี่ก็ชอบมองเขา ไม่เว้นแม้แต่ผม แต่พักหลังๆมานี้ ผมสังเกตว่าเขามักจะมาในเวลาที่เย็นมากแล้ว คนที่วิ่งก็จะบางตาลงจนแทบจะกลับไปกันหมด และเขายังมาแบบวันเว้นวันด้วย ซึ่งนั่นก็ทำให้ผมหงุดหงิดเหมือนกัน แทนที่จะได้เจอกันตลอดห้าวัน กลับได้เจอน้อยลง