*ที่ในเรื่องใช้คำว่า ผม เพื่อความเสมือนจริงนะครับ
ผมชื่อธัช เป็นคนตัวเล็ก ขาวๆ หน้าตี๋ๆ ตาตี่ๆ อายุ14 อยู่ต่างจังหวัด ที่โรงเรียนเพิ่งเปิดเทอมมอสองมาได้ไม่กี่เดือน ผมอยู่บ้านคนเดียว กับหมาอีกสองตัว และแมวอีกหนึ่งตัว ด้วยเงินที่พ่อแม่โอนมาให้แต่ละเดือน เวลาไปโรงเรียนผมจะนั่งรถเมล์ไป ส่วนขากลับ บางวันผมจะเดินกลับบ้านเอง เพราะโรงเรียนอยู่ห่างจากบ้านไม่ถือว่าไกลมาก และก็รู้สึกเพลินดี ยิ่งบางวันอากาศดีๆ ลมพัดเรื่อยๆ ไม่มีแดด ผมจะเดินชมวิวทุ่งหญ้า ต้นไม้ ไร่นา ของชาวบ้านที่อยู่ระหว่างทางกลับบ้าน
ช่วงนี้มีข่าวเด็กถูกลักพาตัวอยู่เรื่อยๆ ผมไม่ค่อยได้ติดตามข่าวมากมาย เพราะคิดว่าเด็กที่อยู่ต่างจังหวัดส่วนใหญ่ฐานะก็ไม่ได้รวยมากมาย ที่คุ้มกับการถูกจับไปเรียกค่าไถ่ เพราะฉะนั้นผมคงไม่ใช่กลุ่มเป้าหมายของแก๊งลักพาตัวอยู่แล้ว
จนวันหนึ่งก็มีเหตุการณ์ที่ผมไม่คิดว่าน่าจะเกิดกับตัวเองก็เกิดขึ้น ในระหว่างทางที่ผมกำลังเดินกลับบ้านปกติ หลังจากโรงเรียนเลิก ผมกำลังเดินเลี้ยวเข้าทางลัด เป็นถนนดินแคบๆเลนเดียว กับอีกสองฝั่งข้างทาง เป็นหญ้า และวัชพืชที่ปล่อยขึ้นจนรก ผมได้ยินเสียงรถตู้เก่าๆวิ่ง เข้ามาจากทางด้านหลัง ซึ่งผมก็ไม่ได้สนใจ เพราะคิดว่าเป็นรถที่ขับผ่านมาธรรมดาๆเท่านั้น จนรถตู้คันนั้นวิ่งเข้ามาใกล้ผม ผมก็หยุดเดินเพื่อรอให้รถไปก่อน เพราะถนนมันแคบ ก่อนที่รถจะวิ่งผ่านตัวผมไปนั้น ผมได้ยินเสียงเปิดประตู ในขณะที่รถกำลังวิ่งอยู่ แล้วชายวัยกลางคนสวมหมวกไหมพรม และแว่นตาดำก็ใช้ผ้าเช็ดหน้าปิดปากผมตอนที่รถกำลังผ่านผมไป แล้วอุ้มขึ้นรถ ก่อนจะปิดประตูทันที ผมตกใจมาก พยายามตั้งสติขัดขืน แต่ด้วยความที่เป็นคนตัวเล็ก โดนชกเข้าท้องน้อยไปหนึ่งหมัดก็จุก จนขยับตัวแทบไม่ไหว และสุดท้ายที่ผมจำได้คือ ชายคนนั้นเอาผ้าสีดำมาปิดตาผม มัดมือมัดเท้า แล้วผมก็หมดสสติไป
เมื่อผมฟื้นขึ้นมา ก็รู้สึกได้ทันทีว่ายังอยู่บนรถตู้คันเดิม ผมถูกจัดให้อยู่ในท่านอนตะแคง ขาทั้งสองถูกมัดให้งอเอาไว้ มือถูกมัดไขว้หลังไว้อยู่ ผมพยายามเอาหน้าถู กับพื้นรถ เพื่อให้ผ้าปิดตาเลื่อนลง ผ้าปิดตาของผมเลื่อนลงเล็กน้อย จนเห็นสภาพรอบๆตัว ผมมองแสงที่ลอดผ่านผ้าม่านเข้ามา
"นี่เราสลบไป จนเช้าเลยหรอเนี่ย แล้วเจ้าพวกนี้พาเรามาไกลขนาดไหนเนี่ย"ผมคิดในใจ เมื่อมองไปรอบๆ ผมอยู่ตรงท้ายรถตู้ที่ถูกเอาเบาะที่นั่งออกไปสองแถว แถวหน้ามีชายคนเดิมที่ตอนนี้ ถอดหมวกไหมพรม แล้วหลับพิง กับหน้าต่างอยู่ ผมไม่กล้าชะเง้อหน้าขึ้นไปมองคนขับเพราะกลัวโดนเห็น ข้างๆตัวผมมีเด็กอีกสองคน อยู่ในสภาพเดียวกัน ทั้งคู่อยู่ในชุดนักเรียนของโรงเรียนผม ถ้าเดาไม่ผิด คนหนึ่งอยู่คนละห้องกับผม ส่วนอีกคน น่าจะเป็นรุ่นน้องมอหนึ่ง ผมลองยื่นหน้าเข้าไปสะกิดๆดู แต่ทั้งคู่ไม่รู้สึกตัว ผมเลยลองมองลอดออกหน้าต่างไป
หมายเหตุ รูปทั้งหมดมี เพื่อช่วยเสริมสร้างจินตนการเท่านั้นนะครับ แล้วก็ขออย่างเดียวนะครับ ก็อปเอาไปตั้งกระทู้เว็บอื่นได้ ถ้าขี้เกียจจำชื่อผมไปใส่เป็นเครดิต อย่างน้อยก็ช่วยกำกับไว้ด้วยนะครับว่าก็อปปี้มา แค่นี้ก็ยังดีครับ โดนก็อปไปวางเฉยๆเห็นแล้วบางที่มันรู้สึกแหม่งๆอ่ะครับ
ขอบคุณครับ