สามหนุ่ม สามมุม บทนำ - จีโฟกาย.คอม

ภายในซอกตึกแคบและอับชื้นจากน้ำสกปรกต่างๆ จนส่งกลิ่นเหม็นหึ่งไปทั่ว ‘ธาม’ นักมวยหนุ่มที่ถูกชายฉกรรจ์นับสิบรุมล้อมทั้งหน้าทั้งหลัง

นอกจากเขาไม่รู้สึกกลัวคนพวกนี้ เขายังกระตุกยิ้มมุมปากได้อย่างไม่สะทกสะท้านกับพวกคนที่ชื่นชอบหมาหมู่

ก่อนดวงตาคมกริบของเขาเหลือบไปสบตากับใครคนหนึ่ง

“จะตายห่าอยู่แล้ว มึงยังยิ้มได้อีกเนอะไอ้เวร!” ใครคนนั้นที่จ้องตากับเขา มันก็ตะคอกเสียงดัง นัยน์ตาของเขาจึงอดไม่ได้ที่จะฉายความดูถูกออกมา

จากนั้นก็เอ่ยพูดขึ้นมาเนิบนาบอย่างเกียจคร้าน “มึงรู้ไหมว่าทำไมน้ำถึงทิ้งมึงมาหากู?” ธามกล่าวถึงบุคคลที่สามที่ไม่ได้อยู่ ณ ตรงนี้จบ เขาก็ย่างกายไปหาคนที่กำลังทำหน้าทำตาเคลียดแค้นจนใบหน้าหล่อเหลาบิดเบี้ยวไปตามแรงอารมณ์

“รู้หรือเปล่า?” เมื่อเขามาหยุดตรงหน้า เขากล่าวถามอีกครั้งด้วยใบหน้ายียวน ซึ่งเขายังไม่ทันได้รับคำตอบน่าพึงพอใจเท่าไหร่

ธามที่หลบได้อย่างหวุดหวิด เขามองหมัดที่ปะทะกับฝ่ามือเขาด้วยสายตาเรียบนิ่ง ก่อนจะออกแรงบีบมันพร้อมหักมือของชายตรงหน้า

“โอ้ย!” เสียงร้องที่ดังมาเพราะความเจ็บปวด ธามมองใบหน้าเหยเกของนักเลงหนุ่มเบื้องหน้าด้วยสายตาเหยียดหยาม

ทั้งๆ ที่เป็นนักเลงข้างถนนแท้ๆ แต่ดันอยากมีเรื่องกับเขา ไม่หัดเจียมตัวแล้ว ยังรนหาที่ตายไวอีก

สันดานขี้ขลาดแบบนี้น่ะ เขาไม่แปลกใจเลยที่เมียรักของมันจะทิ้งมันมาหาเขา

เพราะหาเรื่องไปทั่วไม่พอ ดูแล้วงานการไม่น่าทำ อนาคตก็ยิ่งไปใหญ่ ความเป็นสุภาพบุรุษก็เป็นศูนย์

ธามที่ยืนมอง 'ชัย' ชายหนุ่มที่มีรูปร่างกำยำไม่ต่างกันเท่าไหร่อย่างเหนือกว่า เขาต้องส่ายหน้าไปมาอย่างช้าๆ เพราะเขาตอนนี้รู้สึกขบขันกับความโง่เขลาและความขี้ขลาดของอีกคนมากๆ

แต่ว่าเขายืนมองคนเจ็บที่แสดงความเจ็บปวดเหลือคณาด้วยความดูถูกและสมเพชได้ไม่นาน คนที่ทรุดนั่งลงกับพื้นที่เต็มไปด้วยคราบสกปรก

ชัยมันก็เงยหน้าขึ้นมาสบตากับเขาด้วยนัยน์ตาวาววับ

ธามนึกอยากเอ่ยถาม ทว่า.. เหมือนเขาจะความรู้สึกช้าไป กว่าจะรู้ตัวอีกทีว่าตัวเขาตกหลุมกับดักเข้าแล้ว เขาก็รู้สึกเจ็บแปลบที่ท้ายทอย

ขาทั้งสองที่แน่นและมีกล้ามขาของเขา มันก็ทรุดพาเขานั่งลงกับพื้น

คนที่เขาเคยเย้ยหยันก่อนหน้านี้ ไอ้ชัยมันลุกขึ้นยืนพร้อมประเคนลูกเตะของมันมาให้ไม่ยั้งแรง จนเป็นเขาเองที่ต้องล้มตัวลงนอนอย่างหมดสภาพ

แล้วทำได้เพียงนอนนิ่งๆ ปล่อยให้คนเหี้ยอย่างมันเตะลงมา

“อึก!” ทันทีที่เท้ามันเตะลงมาเต็มๆ ตรงช่วงท้อง ธามถึงกับต้องขดตัวเข้าหากันเพื่อเลี่ยงไม่ให้ชัยเตะโดนจุดสำคัญของเขา ก่อนเท้าที่ประเคนมาให้ของไอ้ชัยมันจะหายไป

แต่มันก็ถูกแทนที่ด้วยน้ำเสียงดูถูกที่ดังขึ้นมาในเวลาไล่เลี่ยกัน “มึงคิดเหรอว่า หักมือแค่นี้จะทำอะไรกูได้ ไอ้ธาม..” ชัยไม่พูดเปล่า มันยังใช้รองเท้าแตะที่มันใส่มาเหยียบลงมากับแก้มของเขา

ธามที่แม้จะพ่ายแพ้ แต่เขายังคงยิ้มได้ เขาเลยพูดไปอย่างดูแค้น “ไอ้ชัย มึงต้องรู้ตัวแล้วได้แล้วนะ ว่าสิ่งที่มึงทำอยู่ในตอนนี้ มันน่าสมเพช..”

“ไอ้เหี้ยนี่ มึงไม่ตายคาตีนคงไม่เลิกพูดจาหมาๆ เหรอวะ!?” เหมือนคำพูดเขาจะไปจี้ใจดำไอ้ชัยเข้า เท้าที่มันบดขยี้หน้าเขา

ชัยมันก็เตะคางเขาจนธามรู้สึกสมองตื้อไปชั่วขณะ

“เห้ย พวกเราลุมแม่งให้นอนจมกองเลือดนี่เลย ไอ้เหี้ยนี่ถ้าไม่เห็นโลงศพ ปากมันคงไม่เลิกพูดจาหมาๆ!” ถึงจะมึนเบลอนึกคิดอะไรไม่ได้

ทว่าเขายังได้ยินเสียงไอ้ชัยสั่งลูกน้องของมันได้อย่างชัดเจน

แล้วก่อนที่เขาจะตายคาตีนอย่างที่มันพูด เสียงตะโกนของคนปริศนาก็ดังแทรกขึ้นมา “ตำรวจครับ มีคนโดนรุมทำร้ายตรงนี้ครับ!” ธามได้ยินคำว่า ‘ไอ้เวร หนีเร็ว’ ที่ไอ้ชัยสถบมา

เขาลอบยิ้มกริ่มมุมปากพร้อมอดด่ามันในใจว่า ‘ไอ้โง่’ ไม่ได้