หมาป่าขี้เงี่ยน PT14 รับงานลูกค้าควยใหญ่ (พสุ) - จีโฟกาย.คอม

พสุนั่งดูดบุหรี่อยู่ข้างหน้าต่างห้องตัวเองในอพาร์ทเม้นท์เก่าซอมซ่อ มองดูดาวที่ส่องสว่างบนท้องฟ้ายามค่ำคืน ใกล้ได้เวลาที่พสุจะต้องออกไปทำงานแล้ว พสุดูดบุหรี่จนหมดมวน ทิ้งก้นบุหรี่ออกไปนอกหน้าต่าง ลุกขึ้นเดินเข้าห้องน้ำไป อาบน้ำล้างตัวให้สะอาด เดินออกมาเช็ดตัวเช็ดผมให้แห้ง เอาโทรศัพท์ขึ้นมาตอบข้อความ 'อย่าลืมมาตามนัดนะ' 'ไม่สายแน่นอนครับ' พสุพิมพ์ตอบแล้ววางลง พสุนั้นทำอาชีพขายตัวให้กับพวกอัลฟ่าและเบต้า ปกติแล้วจะไปหาแขกแถวย่านบันเทิง แต่ด้วยความที่พสุนั้นเป็นกะหรี่ที่ลีลาจัดจ้านเลยถูกเอาไปพูดต่อกันในวงอัลฟ่าจนมีคนมาใช้บริการบ่อย บางคนถึงกับจองคิวตัวพสุกันเลยทีเดียว ซึ่งเงินที่ได้จากงานนี้นั้นมันเยอะมาก แม้จะต้องเผชิญกับอันตรายและความรุนแรงของพวกลูกค้าอัลฟ่าก็ตาม พสุทำงานนี้เพราะเงินดีและทำง่าย ใช้แค่สิ่งที่ตัวเองมีอยู่ก็คือร่างกาย คิดซะว่ามันคือการหาความสนุกด้วยแถมได้เงินอีก ความฝันของพสุคือความร่ำรวย ย้ายออกจากที่นี่ไปอยู่บ้านของตัวเองที่หลังใหญ่โต ถ้าพสุอดทนทำแบบนี้ต่อไปอีกสักนิดความฝันก็คงไม่ไกลสักเท่าไหร่ พสลุกขึ้น หยิบกางเกงหนังแนบเนื้อสีดำออกมาใส่โดยไม่ใส่เสื้อ ฉีดน้ำหอมเพิ่มสเน่ห์ชวนหลงใหล ยืนมองดูตัวเองในกระจกแล้วยิ้มพอใจ หยิบเสื้อคลุมหนังสีดำมาใส่ทับ ปิดห้องแล้วลงมาข้างล่าง เดินลัดเลาะไปตามซอยเล็กๆข้างอพาร์ทเม้นท์แทนการเดินบนเส้นทางหลักเพื่อหลีกเลี่ยงการโดนฉุด ทางที่พสุมานั้นเป็นทางตันที่มีแต่กำแพงรายล้อม ดวงตาของพสุเปลี่ยนเป็นสีม่วงส่องแสงสว่างวาบภายในตรอกมืด จากนั้นพสุก็เดินผ่านทะลุกำแพงพวกนั้นไปเหมือนไม่มีกำแพงอยู่ สักพักพสุก็หลุดมาที่ถนนเส้นหนึ่งในย่านตัวเมือง พสุเดินไปเรื่อยๆจนถึงโรงแรมX ซึ่งเป็นโรงแรมหรูที่พวกอัลฟ่ามักจะมาใช้บริการอยู่บ่อยๆ ทั้งหิ้วกะหรี่มาเย็ดหรือใช้บริการกะหรี่เกรดดีของทางโรงแรม พสุเดินเข้าไปข้างใน พนักงานต้อนรับของโรงแรมเดินเข้ามารับ ''สวัสดีครับ'' พนักงานโค้งตัวให้ ''เดี๋ยวมีคนลงมารับน่ะครับ'' ''ตามสบายครับ'' พสุเดินไปนั่งลงที่โซฟา พสุมาที่นี่บ่อยแล้วเพราะแขกชอบนัดที่นี่ สักพักประตูลิฟท์ก็เปิดออก กลิ่นของอัลฟ่าที่แข็งแกร่งกระจายไปทั่ว พสุเงยหน้าไปมอง ลุกขึ้นยืนทันที อัลฟ่าคนนั้นเดินมาหาพสุ มองตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วยิ้มออกมา ''หน้าตาดีกว่าที่คิดไว้เยอะเลยนะเนี่ย'' ''ขอบคุณครับ'' ''รีบไปเถอะ ต้องทำเวลาหน่อย พอดีมีธุระต่อ'' ''ได้ครับ'' พสุเดินตามอัลฟ่าคนนั้นเข้าไปในลิฟท์ ขึ้นมาบนห้องสวีทที่ลูกค้าคนนี้จองไว้ ''รีบๆเตรียมตัวแล้วมาที่เตียง'' ''ครับ'' อัลฟ่าคนนั้นเดินไป พสุเข้ามาในห้องน้ำ ถอดเสื้อคลุมของตัวเองออก มองตัวเองหน้ากระจกแล้วเซ็ตผมนิดหน่อย พสุเปิดประตูออกมาใส่เพียงกางเกงหนังรัดติ้วเพียงตัวเดียว อัลฟ่าคนนั้นนั่งแก้ผ้าอยู่บนเตียง มองมาที่พสุด้วยความหิวกระหาย พสยิ้มมุมปาก ปล่อยกลิ่นของตัวเองออกมาจนฟุ้งไปทั่วห้อง ''อยากจะให้ผมทำอะไรก็บอกมาได้เลยครับ''

พสุนั่งคุกเข่าลง คลานเข้าไปหาอัลฟ่าคนนั้น อัลฟ่าคนนั้นยกเท้าขึ้น พสุจับเท้าของอัลฟ่าคนนั้นไว้แล้วลากลิ้นเลียไปตามฝ่าเท้า ดูดนิ้วเท้าของอัลฟ่าคนนั้นอย่างบรรจง สอดลิ้นเลียไปตามซอกนิ้ว ยกอีกข้างขึ้นมาทำแบบเดียวกัน บนปกเสื้อของอัลฟ่าคนนั้นมีชื่อติดเอาไว้ว่าเรน เหมือนเคยได้ยินจากที่ไหนมาก่อนแต่ไม่แน่ใจเหมือนกัน เรนจิกหัวของพสุจนหน้าหงาย ยืนขึ้นจับหน้าพสุซุกเป้าของตัวเองถูไปมา พสุสูดดมกลิ่นควยของเรนเข้าไปเต็มปอด กลิ่นของอัลฟ่าทำให้พสุเงี่ยนไปหมด ขยำเป้าของตัวเองไปมา เรนถอดกางเกง ควยเรนแข็งเป็นลำอยู่ในกางเกงใน พสุขบกัดไปตามลำควยของเรน ดึงกางเกงในของเรนลง ควยใหญ่ยาว13นิ้วเด้งออกมาตีหน้าพสุ พสุจับควยของเรนเข้าปากแล้วดูดอย่างเมามันส์ ''ซี้ดดด นั่นแหละ'' พสุอมควยของเรนอย่างหิวกระหาย ถอกควยของเรนลง หัวควยบานสีชมพูโผล่ออกมา พสุเลียไปตามแง่งควยของเรน ใช้ลิ้นตวัดเลียรัวๆเน้นๆตรงหัวควยของเรน กินน้ำหล่อลื่นที่ไหลออกมา เรนจับหัวของพสุไว้ เด้งเอวเย็ดปากของพสุอย่างเมามันส์ ''อ๊อก ออก ออก อ๊อก'' ''อาาา'' ควยเรนใหญ่คับปากพสุไปหมด เรนแทงเข้ามาในปากพสุไม่ยั้ง เข้ามาลึกจนพสุสำลักน้ำตาเล็ด เรนถอนควยออก น้ำลายพสุไหลเยิ้มติดควยของเรนมา เรนเอาควยแฉะๆตีหน้าของพสุอย่างแรงจนหน้าสั่น พสุยิ้มพอใจ ''งานดีอย่างที่เค้าว่ากันเลยนะ'' เรนดึงพสุขึ้นมาจูบ ผลักลงไปนอนบนเตียง ถอดเสื้อของตัวเองออก เผยให้เห็นหุ่นล่ำๆของเรน กล้ามหน้าท้องเรียงกันสวย ขึ้นมานั่งบนเตียง ถอดกางเกงพสุ ยกขาพาดบ่า เอามือแหกตูดออก รูหีสีชมพูขมิบไปมาเพราะความเงี่ยน เรนถุยน้ำลายใส่รูพสุ เอาควยถูไปมา ดันควยเข้าไปทีเดียวจนสุดลำ ''อึก อ๊ะ'' พสุเอามือดันอกของเรนไว้ เรนยิ้ม จับมือสองข้างขอพสุกดกับเตียง เด้งเอวเ็ดหีของพสุอย่างเมามันส์ ''อ๊ะ อะ อาาา'' "อูยยย แน่นดีชิบหาย'' หีของพสุนั้นทั้งแน่นทั้งอุ่น ตอดขมิบควยเรนอย่างบ้าคลั่ง เรนจับเอวของพสุไว้แล้วกระแทกควยเข้าไปไม่ยั้ง สอดควยเข้าออกหีของพสุอย่างเร็วและแรง เรนบีบคอของพสุไว้แล้วซอยหีของพสุอย่างเมามันส์ ''อะ อ๊ะ อึก'' ควยเรนแทงเข้ามาลึก กระแทกจุดเสียวของพสุไปมาจนเสียวไปหมด ควยพสุแข็งกระดกขึ้นลง พสุจับควยตัวเองสาวขึ้นลง เรนซอยเร็วขึ้นอีก ''อะ อ๊ะ อาาา'' พสุน้ำแตกออกมาคามือ เรนเด้ารัวๆ ''อ้าาาา ซี้ดดด!'' กระแทกควยเข้าไปสุดลำ น้ำแตกเข้ามาในหีพสุ น้ำควยอุ่นๆมากมายไหลเข้ามาไม่หยุด ''อะ อาา'' ควยพสุแข็งขึ้นมาอีกครั้ง เรนอุ้มพสุขึ้นมา เอาขาเกี่ยวเอวไว้ ดันติดกำแพง เด้งเอวเย็ดหีพสุอีกรอบทันที ''อะ อ๊ะ อือออ เสียวว'' พสุคราง กลิ่นความเงี่ยนของพสุยิ่งแผ่ออกมามากขึ้นอีก ทำให้เรนยิ่งอารมณ์พลุ่งพล่าน เรนตอกควยเข้ามาในหีของพสุอย่างเร็วและแรง ''อึก อือออ'' พสุคราง สั่นไปทั้งตัวเพราะแรงกระแทกของเรน เรนเร่งจังหวะเร็วขึ้นเรื่อยๆ ประกบปากจูบพสุแลกลิ้นแลกน้ำลายกันอย่างเร่าร้อน เอวก็ยังไม่หยุดเด้า ควยเรนแทงเข้ามาลึก กระทุ้งจุดเสียวของพสุย้ำๆจนเสียวแทบขาดใจ เรนซอยเร็วขึ้นอีก ''อ๊ะ อ๊ะ อาาา'' พสุควยกระตุกน้ำแตกออกมาไม่หยุด ''อ้าาา โอยยยย ซี้ดด!'' เรนตอกควยเข้ามาเต็มแรง ควยเรนขยายใหญ่ขึ้นล็อคกับหีของพสุ ปล่อยน้ำควยมากมายไหลเข้าไปจนมันทะลักออกมาข้างควย พสุอุ่นท้องไปหมด นอนตัวสั่นตาเหลือก เรนแช่ค้างไว้อย่างนั้นรอจนมันหดตัวลงแล้วถอนควยออก พสนอนขาค้างอ้า หีบานเป็นรูร่องควยของเรน ขมิบหุบอ้าน้ำควยขาวขุ่นไหลออกมาเลอะเตียงเป็นฟองฟอด เรนทิ้งตัวนอนลงอีกฝั่งของเตียง กลิ่นคาวคละคลุ้งเต็มห้องไปหมด ''คุ้มเงินชิบหาย'' ''ขอบคุณที่ใช้บริการครับ'' พสบอกอย่างเหนื่อยหอบ

พสุเดินลงลิฟท์มาจากห้องข้างบนหลังจากที่ทำงานเสร็จได้รับเงินค่าจ้างด้วยท่าทางอิดโรย มีรอยฟกช้ำตามตัว ตรงคอมีรอยนิ้วมืออยู่ พวกอัลฟ่าขี้เงี่ยนพวกนี้ไม่ค่อยเบามือกับพวกโอเมก้าขายตัวอย่างพสุสักเท่าไหร่กันหรอก พวกนั้นมองพวกโอเมกาเป็นที่ระบายความเงี่ยนแค่นั้นแหละ พสุเดินออกมาจากโรงแรม เปิดกระเป๋าดูของข้างในที่ขโมยมาจากอัลฟ่าคนนั้น โชคดีที่ครั้งนี้ไม่โดนจับได้ มองไปที่ทางเดินที่ใช้กลับทุกวัน ไม่รู้ว่าพสุคิดอะไรแต่เลิที่จะเดินไปอีกทางที่ไม่เคยไปมาก่อน พสุเดินเข้าไปในตรอกเล็กๆข้างโรงแรมที่มืดไร้แสงไฟ ดับกลิ่นของตัวเองเพื่อความปลอดภัย ซอยนี้มันเล็กมาก สองข้างทางเป็นกำแพงทั้งหมด ทางนั้นนำพสุมาหยุดที่ป่าแห่งหนึ่ง ต้นไม้สูงขึ้นเรียงกันจนมืดทึบ ไม่รู้อะไรดลใจให้พสุลองเดินเข้าไป พสุเดินเข้าไปเรื่อยๆ มีทางเดินตรงกลางระหว่างป่า พสุเดินไปตามทางนั้น เตรียมพร้อมที่จะหนีอยู่ตลอด สักพักก็มาถึงสุดทาง คฤหาสน์หลังใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่ ดูหรูหราน่าจะเป็นที่อยู่ของพวกคนมีฐานะสมัยก่อน แต่ข้างนอกก็มีพวกรากไม้และตะไคร่เกาะเหมือนถูกปล่อยรกร้างมานาน พสุดมกลิ่นและจับจิตสัมผัสรอบๆ ไม่พบร่องรอยของสิ่งมีชีวิตแถวนี้เลย พสุมองไปรอบๆ ยิ้มออกมา เหมือนพสุจะได้ลาภลอยซะแล้ว แน่นอนว่าบ้านแบบนี้ต้องมีของมีค่าอยู่แน่นอน พสุุเดินไปที่หน้าประตูซึ่งมีขนาดใหญ่ ตรงกลางมีหัวหมาป่าทีทำจากทองอ้าปากอยู่ มันถูกล็อคและล่ามด้วยโซ่ขนาดใหญ่ดูแน่นหนา ดวงตาของพสุเรืองแสงเป็นสีม่วงขึ้นมา เดินทะลุประตูนั้นเข้าไป ภายในนั้นเงียบมาก แสงจันทร์ยามค่ำคืนสาดเข้ามาผ่านทางหน้าต่างที่ถูกตะไคร่เกาะ เฟอร์นิเจอร์ที่ดูหรูหราวางอยู่เต็มไปหมด ของตกแต่ง รูปปั้นหินอ่อนสวยงาม ภาพวาดบนฝาผนัง ทุกอย่างถูกปกคลุมด้วยฝุ่นและหยากไย่ คงจะร้างจริงๆ พสุเดินสำรวจรอบๆบ้าน เสียงฝีเท้าของพสุดังก้องไปทั่ว พสุหยิบพวกเครื่องประดับที่ทำจากเพชรพลอยใส่กระเป๋าทีละชิ้น ตาเป็นประกายเหมือนเจอขุมสมบัติ พสุสำรวจชั้น1จนทั่ว มองขึ้นไปบนชั้นสองที่มืดและดูน่ากลัว พสุดมกลิ่นเช็คให้แน่ใจอีกรอบว่าไม่มีคนอยู่ที่นี่แล้วจึงเดินขึ้นไปบนบันได ถึงจะไม่มีใครอยู่แต่พสุกลับรู้สึกขนลุกแปลกๆ เหมือนรูปปั้นหิ่นอ่อนเหล่านี้กำลังจ้องมองมาที่พสุ แต่คงจะคิดไปเองเพราะบรรยากาศนั่นแหละ พสุขึ้นมาบนชั้น2 บนบชั้นนี้มีรูปปั้นหินอ่อนวางอยู่ตามทางเช่นกัน พสุเดินผ่านรูปปั้นพวกนั้น มองไปที่ดวงตาอันว่างเปล่า เหมือนกับพวกมันจ้องกลับมายังไงยังงั้น 'ตึก' พสหันขวับไปตามเสียงทันที แต่ก็ไม่มีอะไร พสุได้ยินเหมือนเสียงฝีเท้าเดิน แต่ในนี้มีแค่พสุเท่านั้นนี่ พสุรีบหาของที่ดูน่าจะมีค่าแล้วคว้าใส่กระเป๋า 'ตึก ตึก ตึก' เสียงเดินเริ่มดังขึ้นและใกล้เข้ามาเรื่อยๆ พสุรีบเข้าไปในห้องๆหนึ่ง เข้าไปหลบในตู้เสื้อผ้า ดับกลิ่นละจิตสัมผัสของตัวเอง เสียงเดินหยุดลงที่หน้าห้องที่พสุอยู่ ประตูค่อยๆแง้มออก 'ตึก ตึก ตึก' มีอะไรบางอย่างเดินเข้ามา ยิ่งใกล้เข้ามาเรื่อยๆ แสงจันทร์ด้านนอกส่องเข้ามาจนพสุเริ่มเห็นว่ามันคือรูปปั้นหินอ่อนที่อยู่ในบ้านหลังนี้ แล้วทำไมมันถึงเดินได้กันล่ะ มันเดินไปหยุดยืนมองออกไปนอกหน้าต่าง พสุหยิบปืนออกมาจากกระเป๋า ค่อยๆแง้มประตูตู้แล้วย่องออกมา เอาปืนจ่อไปที่ัวแล้วยิงหัวรูปปั้นนั้นจนแตก พสุเริ่มรู้สึกไม่ปลอดภัย รีบออกมาจากห้องนั้น แต่ก็ต้องหยุดชะงักและกลับเข้ามาแอบข้างใน ไม่ใช่แค่รูปปั้นตัวนี้ที่เดินได้ แต่รูปปั้นทั้งบ้านกำลังเดินลาดตระเวนไปมาเหมือนหาตัวผู้บุกรุกอยู่ กระสุนพสุคงจะไม่พอยิงพวกมันทั้งหมดแน่ๆ พสมองไปที่หน้าต่าง กำลังจะเดินไปเพื่อปีนหนี แต่จู่ๆหน้าต่างมันก็ปิดเข้ามาและล็อคตัวเองไม่ให้พสุออก ข้างล่างก็มีพวกรูปปั้นในสวนเดินไปเดินมาเช่นกัน เป็นภาพที่น่าขนลุกมาก ''ตึ้ง!'' พสเอี้ยวตัวหลบคนดาบที่ฟันลงมาจนไปโดนโต๊ะหัก รูปปั้นหินอ่อนถือดาบมาอยู่ข้างหลังพสุตอนไหนไม่รู้ พสุรีบวิ่งออกมา รูปปั้นพวกนั้นหันมามองพสุเป็นทางเดียวและเดินลากตัวอันหนักอึ้งของพวกมันไปหาพสุทันที โชคดีที่พวกมันไม่เร็วมาก พสุหลบดาบของพวกรูปปั้นด้านหน้าจนฝ่าไปได้ รีบลงบันไดไปที่ชั้นล่าง เดินทะลุประตูออกไปแต่ก็ต้องหดตัวกลับเข้ามาทันทีเพราะฝูงรูปปั้นยืนล้อมอยู่หน้าประตู ด้านหลังก็มีฝูงพวกมันมาล้อมแล้วเหมือนกัน พวกมันยกดาบขึ้นเตรียมจะฟัน ดวงตาของพสุเปล่งแสงสีม่วง ตัวจมหายลงไปในพื้นบ้าน พลังของพสุนั้นคือการทะลุสิ่งของ ไม่ใช่การทำให้สิ่งของนั้นทะลุได้แต่เป็นการทำให้โมเลกุลร่างกายพสุแยกออกจากกันจนทำให้พสุทะลุผ่านทุกอย่างได้ต่างหาก และยังสามารถเลือกทำได้เฉพาะส่วนอีกด้วย พสุเอาหัวทะลุขึ้นมาจากพื้น รูปปั้นพวกนั้นยืนนิ่งไปแล้วแต่พสุก็ไม่ไหวใจอยู่ดี พสุปล่อยตัวทะลุลงพื้นไปเรื่อยๆจนเห็นว่ามีชั้นใต้ดินอยู่ด้วย พสุทิ้งตัวลงมาจากเพดาน ห้องนี้มีกำแพงไม้ ตรงมุมห้องมีผ้าใบวาดรูปวางกองอยู่ หลอดสีและพู่กันกระจายอยู่ที่พื้น พสุกำลังจะกลับขึ้นไปข้างบนแต่ก็พบว่าขาของตัวเองนั้นขยับไม่ได้ พอมองลงไปก็เห็นว่าพื้นนั้นมันขึ้นมาล็อคขาพสุ เท้าของพสุถูกหินกลบเอาไว้ หัวใจของพสุเต้นแรงขึ้น ขนลุกซู่ไปทั่วตัว กลิ่นของอัลฟ่าที่มาจากไหนไม่รู้ลอยมา รังสีพลังนั้นแข็งแกร่งมาก มีเงาคนกำลังเดินลงบนไดมา เจ้าของกลิ่นและรังสีพลังนั้นแน่ๆ พสุนั้นโดนกดดันจนทำอะไรไม่ถูก ร่างใหญ่ร่างหนึ่งประกฏตัวขึ้น มองมาที่พสุ เดินเข้ามาเรื่อยๆ แสงจากด้านนอกส่องจนเห็นหน้าของอัลฟ่าคนนั้น

อัลฟ่าเจ้าของกลิ่นอันทรงพลังนั้นเดินออกมา ใส่กางเกงในตัวเดียว หุ่นของอัลฟ่าคนนนี้นั้นล่ำมาก อกหนาไหล่กว้าง กล้ามแขนและขาเป็นมัดๆ เส้นเอ็นปูดขึ้นมาเห็นชัด ซิกแพคที่หน้าท้องเรียงกันเป็นแพ อัลฟ่าคนนั้นเดินเข้ามาหยุดอู่ตรงหน้าพสุ ''คุณหรอที่แอบเข้ามา'' อัลฟ่าคนนั้นถาม ''ขอโทษครับ'' "เข้ามาทำอะไรที่นี่'' พสุคิดหาคำตอบ จะให้บอกไปว่ามาขโมยของก็คงไม่ได้ อัลฟ่าคนนั้นยิ้ม ''เอาเถอะ ยังไงก็มาได้จังหวะพอดี'' อัลฟ่าคนนั้นดีดนิ้ว พื้นที่ล็อคขาของพสุกลับไปเป็นเหมือนอย่างเดิม ''อย่าเพิ่งหนีไปไหนล่ะ ยืนอยู่ตรงนั้นก่อน'' พสุทำตามอย่างไม่กล้าขัดขืน อัลฟ่าคนนั้นหยิบขาตั้งและผ้าใบวาดรูปมาตั้ง เอาจานสีมาบีบสีใส่แล้วนั่งลง มองมาที่พสุที่งงไปหมดแล้วตอนนี้ ''คุณเข้ามาขโมยของในบ้านของผมหรอ'' อัลฟ่าที่กลิ่นแรงขนาดนี้ทำไมพสุถึงไม่ได้กลิ่นกันนะ คงเป็นเพราะมีพลังมากการดับกลิ่นเลยทำได้ดีไปด้วย ''ไม่ต้องทำหน้ากลัวแบบนั้นก็ได้ ผมไม่ฆ่าคุณหรอก'' อัลฟ่าคนนั้นขำ ''ถ้าคุณช่วยอะไรผมสักอย่างผมจะปล่อยคุณไปและไม่เอาเรื่อง'' ''จะให้ผมทำอะไรหรอครับ'' ''ช่วยเป็นแบบวาดรูปให้ผมหน่อย'' "แบบวาดรูปหรอครับ'' ''ใช่ คงไม่ยากเกินไปใช่มั้ย'' ''ครับ'' พสุไม่มีทางเลือก โล่งใจมากที่ไม่โดนฆ่าหรือจับส่งตำรวจ อัลฟ่าคนนั้นนั่งลง ''ถอดเสื้อผ้าออกสิครับ'' ''ถอดหรอครับ'' ''ใช่'' พสุถอดเสื้อคลุมของตัวเองออก เผยให้เห็นหุ่นลีนของพสุ เอวบางดูยั่วยวน ผิวขาวซีดน่าสัมผัส รอยสักบนตัวหลายแห่งดูเซ็กซี่ ''ยืนแบบนั้นแหละ นิ่งไว้นะครับ'' อัลฟ่าคนนั้นเริ่มลงมือวาด พสุยืนนิ่งเป็นแบบให้ ไม่ค่อยเข้าใจสถานการณ์สักเท่าไหร่ว่ามาถึงจุดนี้ได้ยังไง ''คุณชื่ออะไร'' ''พสุครับ'' ''พสุ พสุ'' อัลฟ่าคนั้นบ่นพึมพัม บรรจงลากพู่กันผ่านผืนผ้าใบ ''ผมชื่ออาร์ท คุณรู้จักผมมั้ย'' พสุมองหน้าของอัลฟ่าคนนั้น "ไม่ครับ'' อาร์ทยิ้ม ''ดีแล้วล่ะ'' อาร์ทวาดไปเรื่อยๆ ''ทำไมถึงต้องเข้ามาขโมยของในบ้านหลังนี้ล่ะ มีความจำเป็นอะไรหรอครับ'' ''ผมต้องการเงินครับ'' ''แล้วไม่รู้หรอว่าการขโมยของคนอื่นมันผิด คุณอาจจะโดนจับหรือโดนฆ่าตายได้เลยนะ'' ''ผมรู้ครับ แต่ผมไม่มีทางเลือก'' ''มีสิ'' อาร์ทพูดโดยไม่มองพสุ ''ผมว่าคุณเลือกได้ แต่คุณจำกัดตัวของคุณเอง ลองออกจากกรอบความคิดของคุณดู'' อาร์ทนั้นดูเป็นมิตรต่างจากบุคลิกภายนอก ทำให้หมอกนึกถึงราคาน คงจะเป็นพวกอัลฟ่านิสัยดีที่หาเจอได้ยากล่ะมั้ง ''คุณมองผมแล้วคิดว่าผมทำอาชีพอะไร'' พสุมองแล้วคิดอยู่สักพัก ''ดาราหรอครับ'' อาร์ทขำ ''ก็ไม่ผิด'' อาร์ทวาดรูปต่อ ''ผมสวยมาที่นี่เพื่อวาดรูปทุกครั้ง เพราะที่บ้านของผมมองว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระที่จะทำอาชีพเป็นจิตกร'' อาร์ทจุ่มสีแล้วปาดลงไป ยืนขึ้น ถอยหลังเพ่งมองผลงานของตัวเองแล้วยิ้มพอใจ จับภาพนั้นหันไปหาพสุ พสุถึงกับตะลึงในความสวยของภาพที่อาร์ทวาด ''สวยมากเลยครับ'' อาร์ทยิ้ม เดินเข้ามาหาพสุ เชยคางของพสุให้มองหน้าตัวเอง โน้มหน้าลงมาประกบปากจูบพสุเบาๆ ''เพราะคุณสวยไง'' อาร์ทเอามือปัดผมที่ปรกหน้าของพสุออก "กว่าผมจะได้ภาพที่พอใจของเดือนนี้ ใช้เวลาไปทั้งเดือนเลยนะเนี่ย'' อาร์ททิ้งตัวนั่งลง ถอนหายใจด้วยความโล่ง มองมาที่พสุที่ยืนหน้าแดงอยู่ ขำออกมาเบาๆ ''ขอบคุณนะครับ'' ''ครับ'' ''ของในกระเป๋านั่นไม่ต้องคืนก็ได้ คุณเอาไปเถอะ'' อาร์ทบอก ลุกขึ้น ''ผมต้องไปแล้ว พวกรูปปั้นจะไม่ทำร้ายคุณหรอก เดินผ่านออกไปได้เลย'' ''ครับ'' ''ยินดีที่ได้เจอนะครับ วันหลังแวะาขโมยใหม่ได้นะ'' อาร์ทบอกยิ้มๆก่อนจะเดินขึ้นบันไดไป พสุเอาเสื้อผ้าที่พื้นมาใส่ กลับขึ้นมาที่ชั้นบน รูปปั้นทั้งหมดกลับไปยืนที่จุดเดิมของพวกมันแล้ว พสุออกมาจากบ้าน โทรศัพท์ของพสุดังขึ้น พสุเอาขึ้นมาดูก็เห็นว่าเป็นราคาน ''ฮัลโหล'' ''ฮัลโหล พรุ่งนี้ว่างมั้ย'' ''ว่าง มีอะไรหรอ'' ''ช่วยแวะมาที่บ้านฝูงช่วงสายๆได้มั้ย มีอะไรจะให้ช่วยนิดหน่อย'' ''ได้ๆ'' ราคานวางสายไป พสุหันกลับไปมองคฤหาสน์หลังนั้นอีกครั้ง มองถุงในมือของตัวเอง พสุเดินทะลุป่าออกมาแล้วเดินกลับอพาร์ทเม้นท์มือเปล่า