เรื่องมีอยู่ว่า ผมได้รับงานถ่ายรูปรับบัณฑิตของทางภาคเหนือซึ่งผมก็เรียนจบมาจากนั้นประมาณนี้ ย้อนกลับไปตอนสมัยเรียนยังเรียนอยู่ผมได้เช่าหออยู่ ซึ่งหน้าหอพักจะมีร้านเกมอยู่ สองร้าน และบ้านน้องเขา(ห้องแถว)อยู่ระหว่างร้านเกมสองร้านนั้น
น้องชื่อน้องเวฟ เด็กน้อยอายุประมาณ ป.4-ป.5 ตัดผมทรง สกินเฮด สูงประมาณ 120 น้ำหนักประมาณ 25-30 ดูสมส่วน ค่อนท้วมเล็กน้อย ผิวขาว และมีน้องชายอายุประมาณ อ.3-ป.1 ชื่อ ไมค์ ผมเช่าหออยู่ ข้างหลังบ้านน้องเวฟ ซึ่งบ้านน้องเวฟจะเป็นร้านเสริมสวย ติดกระจกสามารถมองเห็นได้ 2 ด้าน และถ้าไม่ได้ปิดประตูห้องนอนก็จะสามารถมองเข้าไปเห็นถึงห้องน้ำได้เลย (บ้างครั้งก็เห็น น้องไมค์กำลังอาบน้ำอยู่ ^^ )
ในแต่ละวัน ผมจะต้องเดินผ่านบ้านน้องเวฟ เพราะเป็นทั้งทางออกไปถนนใหญ่ และ ทางลัด ซึ่งประเด้นหลัก ทุกคนก็อยู่ๆกันอยู่ว่า คืออะไร (ผมกำลังหาทางและโอกาสพูดคุย 55 แต่รอบนี้ผมไม่ได้ หาที่อยู่ตามน้องเขานะครับ ตอนหาผมแค่หาที่อยู่ใกล้ๆมหาลัย จะได้ไม่ต้องใช้รถ ขี้เกียจขับถ้าไม่จำเป็น)
ทุกวันผมจะเดินผ่านบ้านน้องเวฟและจะเห็นน้องเวฟทำกิจวัตรประจำวัน ต่างๆ เช่น [ตอนเช้า] กินข้าว เล่นโทรศัพย์ ดูยูทูป เล่นเกม แต่งตัว ถอดผ้า(เตรียมอาบน้ำ) [ตอนเย็น] เล่นฟุตบอล วิ่งเล่น ฟันดาบ(คนเดียว) ปั่นจักรยาน เตรียมตัวอาบน้ำ แต่งตัว อาบน้ำอยู่(ใส่กกน.สีน้ำเงิน[เห็นครั้งเดียว 555]) และอื่นๆที่ เด็กๆทำทั่วไป
รวมไปถึง น้องเวฟชอบเข้าร้านเกมมาก เพราะพ่อแม่น้องไม่ได้ว่าอะไร เพียงแค่ เล่นและต้องกลับบ้านตามเวลาที่ พ่อแม่กำหนด ผมมีระยะเวลา 4 ปีในการสารสัมพันธ์ กับน้องเวฟ ซึ่งในตอนนั้นผมคิดว่า ยังไงก็สบายชิวๆ 4 ปีถ้าได้รู้จักกัน 1 เดือนก็สามารถ ทำอะไรได้ตั้งเยอะแล้ว แต่ก็ผิดคาดทั้งหมด เพราะ ไม่ว่าจะต่อหน้าหรือทางเฟส น้องก็ไม่ยอมตอบ ได้แค่มองหน้านิ่งๆให้ ทำให้ช่วงเวลา 4 ปีทำอะไรไม่ได้นอกจากติดตามน้องเท่านั้น และทำให้ได้รู้นิสัย ของน้องเพิ่มเติมหลักๆ คือ น้องเป็นเด็กที่มีน้ำใจกับทุกคน ไม่ว่าเรื่องเล็กหรือใหญ่ น้องเป็นคนสุภาพ ชอบพูดคำว่าขอโทษก่อนเสมอเมื่อมีใครตำหนิ
4,5 ปีผ่านไป ผมได้กลับรับงานถ่ายรูปตามที่บอกไว้ตอนต้น ผมก็ไม่ลืมที่จะกลับไปพักที่เดิม ด้วยเพราะใกล้มหาลัยและจะได้ดูว่าน้องเวฟ เปลี่ยนแปลงไปมากน้อยแล้ว และก็ไม่ผิดหวัง น้องเวฟโตขึ้นและความน่ารักก็เพิ่มขึ้นตามไปด้วยแต่ผมก็ไม่ได้เข้าไปคุยอะไรด้วย ทำได้เพียงมองหน้าและยิ้มให้ น้องเวฟยังทำหน้านิ่งใส่เหมือนตามเคย ผมถ่ายรูปตามที่ต่างๆเสร็จก็เดินทางกลับมาที่ห้องเพื่อจะเอารูปลงคอมรวมไปถึงชาร์จแบตกล้อง เวลานั้นประมาณ 1 ทุ่มครึ่งได้ หน้าหอจะมีโต๊ะไม้หินอ่อนอยู่ ผมเห็นเด็กผู้ชายคนหนึ่งกำลังนั่ง ผมไม่ได้สนใจอะไรเพราะคิดว่าคงเป็นเด็กแถวนี้แหละ จึงเดินเข้าห้องไปจัดการงานตัวเองให้เสร็จก่อนจะออกมาหาอะไรทานตอนนั้นประมาณ 2 ทุ่มไม่ก็ 2 ทุ่มครึ่งได้ ผมออกข้างนอกและก็ยังเห็นเด็กคนนั้นนั่งอยู่เดิมผมจึงหยุดเดินเพื่อจะมองหน้าชัดๆ เด็กคนนั้นเงยหน้าขึ้น ใช่แล้วครับ ไม่ใช่ใครที่ไหน น้องเวฟนั้นเอง ผมมองหน้าน้องแปบหนึ่งก่อนจะหันไปมองที่บ้านของน้อง ก็ยังเห็นมีแสงไฟจากข้างในอยู่ เพียงแต่ประตูปิดหมดแล้ว ผมจึงคิดเอาเองว่าน้องคงมีปัญหา เพราะเด็กวัยนี้มักมีปัญหากับพ่อแม่ ซึ่งผมก็เป็น ผมยิ้มให้น้องเวฟก่อนจะเดินออกไปซื้ออะไรเข้ามากินที่ห้อง โดยวางแผนจะพาน้องเข้าห้อง (อย่าคิดไม่ดีนะครับ ตอนนั้นผมเป็นห่วงน้องเขาจริงๆ อีกอย่างต้องการทำความรู้จักกัน ไม่ได้คิดเกินเลยแม้แต่น้อยเลย เชื่อผมนะ 55)
ผม : " รักกี้ น้องยังอยู่ที่เดิม " ผมพูดในใจเบาๆ ผมเดินเข้าไปหาน้องเพิ่มกับยื่นกระป๋องน้ำอัดลมให้น้องเวฟ
ผม : " อ่ะ พี่ให้ มานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้ละ " น้องเวฟเงียบ ไม่ตอบและไม่รับของจากผม ผมจึงตัดสินใจวางมันไวบนโต๊ะตรงหน้าน้อง พร้อมทั้งเขียนเลขห้องพักผมแล้วเอากระป๋องทับไว้
ผม : " พี่รู้นะ พี่ไม่น่าไวใจ 55 ก็อย่างว่านะ คนไม่เคยรู้จักหรือสนิทกัน แต่พี่พร้อมกับฟังและให้คำปรึกษานะ เพราะพี่คิดว่าพี่เคยเจอเหมือนกัน "
ผมพูดจบก็เดินจากไป เพราะผมไม่ได้หวังอะไรจากน้องเวฟมาก เพราะใช่เวลา 4 ปีที่พยายามพูดคุยด้วยตลอดยังไม่สำเร็จดังนั้น การทำแบบนี้แค่เป็นตัวเลือกให้น้องเวฟเท่านั้น
ผมกลับมาถึงห้องไม่นาน ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใคร น้องเวฟแน่นอน ผมเดินไปเปิดประตูให้น้องเวฟและยิ้มทักทาย
ผม : " อ้าวนึกว่าใคร เข้ามาก่อนสิ " รอมยิ้มของผมมันแสดงความหมายว่า ว่าแล้วต้องมา เวฟเดินเข้ามาให้ห้องและเดินไปนั่งที่เตียงนอนที่วางอยู่ พร้อมทั้งถือกระป๋องน้ำเข้ามาด้วย แต่ก็ยังไม่เริ่มพูดอะไร ผมจึงเป็นฝ่ายเริ่มพูดก่อน
ผม : " ยุงกัดหรอเลยเข้ามาให้ห้องพี่ได้ อิอิ" น้องเวฟเงยหน้ามองผมเล็กน้อย
ผม : " กินอะไรหรือยังมากินด้วยกันไหม " ผมเดินไปยังโต๊ะคอม และเปิดเพลงเบาๆเพื่อให้บรรยากาศ ไม่ตึงมาก
ผม : " เอ้ามานั่งนี้สิ ถ้าไม่อยากพูดก็กินอะไรก่อน พร้อมพูดเมื่อไหร่ก็พูด หรือถ้าไม่อยากพูด ก็ไม่เป็นไรพี่เข้าใจ " น้องเวฟลังเลเล็กน้อยก่อนจะเดินมานั่งตรงข้ามกับผม ผมยิ้มให้ก่อนจะลงมือทานอาหารเพราะ หิวมาตั้งนานแล้ว ไม่นานน้องเวฟก็เริ่มจับช้อนและกินอาหารพร้อมกับผม เมื่อบรรยากาศเริ่มดีขึ้นผมจึงเริ่ม พูดเข้าประเด้นเพราะถ้าทิ้งไว้ผมคงโดนข้อหาลักพาตัวเป็นแน่
ผม : " อ่ะ เข้าเรื่องเลยนะ มีปัญหากับที่บ้านหรอ " น้องเวฟชะงักเล็กน้อยกันจะพยักหน้า
ผม : " รู้ไหมว่าทำแบบนี้ มันอันตราย " น้องเวฟทำหน้าสงสัยเหมือนกับลังงงกับสิ่งที่ผมบอก
ผม : " เกิดโดนลักพาตัวไปละทำยังไง แล้วนี้ออกมามีใครรู้ไหม " น้องเวฟก้มหน้าลงเล็กน้อยเหมือนรู้สึกผิด
ผม : " เอาเถอะตอนนี้นะ กลับบ้านไปก่อน " น้องเวฟเงยหน้าขึ้นอย่างไวและสายตาบ่งบอกว่า ไม่อยากกลับ
ผม : " ที่ให้กลับบ้านนะ จะได้ไปคุยกับพ่อแม่ก่อนว่าวันนี้จะมานอนกับพี่ ส่วนเรื่องที่จะนอนไหมไว้ค่อยว่ากัน บอกให้เขารู้ก่อนว่า เรายังปลอดภัย ไม่ใช่ว่ามาอยู่กับพี่วันนี้ พรุ่งนี้มาตำรวจมาจับข้อหาลักพาตัว พี่ตายกันพอดี เอ้าๆไปกันได้แล้ว ดึกแล้ว" ผมลุกขึ้น เดินไปหาน้องเวฟ พร้อมกับจับแขนลากไป เพราะถ้าให้เดินไปเองคงต้องพูดอีกนานกว่าจะยอม
ผมไปคุยกับพ่อแม่น้องเขา ตอนแรกก็ดูท่าจะไม่ยอมแต่พอเห็นน้องเวฟที่ไม่ยอมเดินเข้าบ้าน จึงยอมให้ไปนอนกับผม ผมจึงให้เบอร์โทรศัพย์ติดต่อ พร้อมกับเลขห้อง เพื่อสร้างความไว้ใจ ไม่นาน ผมกับน้องเวฟก็กลับมาที่ห้อง
ผม : " ที่นี้จะพูดกับพี่ได้ยัง ถ้ายังละก็พี่จะอาบน้ำนอนละนะ " แต่น้องเวฟก็ไม่มีท่าทีว่าจะยอมพูดผมจึงลุกขึ้นไปอาบน้ำ หลังจากอาบน้ำเสร็จ ในขณะที่ผมกำลังแต่ตัว ก็มีเสียงเล็กๆดังขึ้น
เวฟ : " ถ้าเป็นพี่ พี่จะทำยังไง " ผมมองน้องเวฟผ่านกระจก
ผม : " อ่าวก็พูดได้นี้ นึกว่าพูดไม่ได้ แล้วเรื่องมันเป็นยังไงละ "
ผม : " หยุดก่อน ตอนนี้นะเรายังไม่รู้จักกันเลย " ถึงแม้น้องจะรู้ว่าผมเป็นคนที่ค่อยตื๋อก็ตาม
เวฟ : " ผมชื่อเวฟ แล้วพี่ละ "
ผม : " พี่ชื่อ..... โอเคร งั้นวันนี้พอแค่นี้ เพราะดึกมากแล้ว พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่ พอดีพรุ่งนี้ไปมีงานเช้า " ตอนนั้นประมาณ 3 ทุ่มจะ 4 ทุ่มแล้ว
เวฟ : " พี่ผมไม่ได้เอาเสื้อผ้ามาเปลี่ยน "
ผม : " งั้นก็แก้ผ้านอนสิ 55 " สายตาเวฟเปลี่ยนไปไม่ไว้ใจผมอย่างชัดเจน ผมจึงพูดต่อว่า
ผม : " พูดเล่น ก็เอาของพี่ไปใส่ก่อน หรือจะแก้ผ้านอนจริงๆก็ได้นะ 55 นอนละฝันดีฝากปิดไฟล๊อกประตูด้วย " ผมล้มตัวลงนอนโดยไม่รอฟังคำพูดของเวฟ ผมนอนฟังเสียงเวฟว่าจะทำยังไง ประมาณ 5 นาทีเวฟเดินไปยังตู้เสื้อผ้า และเปิดออก ผมได้ยินเสียงค้นเสื้อผ้าก่อนอยู่พักหนึ่ง จากนั้นก็มีเสียง ถอนหายใจออกมาเบาๆ และมีเสียงเดินเข้ามาหาผมอย่างช้าๆ และมาหยุดอยู่ข้างหลังผม
เวฟ : " พี่ พี่ " เสียงพูดเบาๆของน้องเวฟ ผมไม่ได้ตอบอะไรแกล้งหลับต่อไป
เวฟ : " หลับจริงไหมเนี้ย " และสิ่งที่ผมไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมือจู่ๆ น้องเวฟก็เอามือมาบีบจมูกผม ผมคิดในใจ(ชิบหายแเล้ว แล้วคนนอนหลับโดนบีบจมูกมันต้องทำยังไงว่ะ เอาว่ะ ถ้าเราไม่รู้น้องมันก็คงไม่รู้) ผมตัดสินใจพลิกตัว น้องเวฟรีบดึงมือกลับเหมือนน้องจะตกใจเหมือนกันเพราะยืนนิ่งอยู่บ้างๆเตียงผมไม่ยอมขยับไปไหน ซักพักก็มีเสียงพูดออกมาอีกครั้ง
เวฟ : " คงหลับแล้วละ " จากนั้นผมก็ได้ยินเสียงเสียดสีของเสื้อผ้า ตอนแรกผมก็ไม่รู้มันคืออะไร จนได้ยินเสียงปิดประตูห้องน้ำจึงเข้าใจทันทีว่า น้องคงถอดเสื้อผ้า ผมยังคงนอนหลับตาอยู่ เพราะกลัวน้องจะแกล้งปิดประตู ซักพักก็มีเสียงเปิดน้ำดังขึ้น ผมลืมตาแล้วมองไปยังประตูห้องน้ำ เห็นเสื้อกีฬากับกางเกงสีฟ้า เพราะกางเกงใจสีน้ำตาลอยู่หน้าประตู (เห็นแค่นั้นก็ชื่นใจแล้ว อันที่จริงผมกระจะแอบดูนั้นแหละ แต่เผลอกลับไปก่อน 55)
*** คำพูดน้องเวฟ " หลับจริงไหมเนี้ย " กับ " คงหลับแล้วละ " ผมเติมมาเองนะครับ เพราะคิดว่าน้องน่านะพูดในใจตัวเอง ***
ติ้ด ติ๊ด ติ้ด ติ๊ด ติ้ด ติ๊ด เสียงนาฬิกาข้อมือของผมดังปลุกตอนเที่ยงคืนครึ่งดังขึ้น (ผมตั้งเอาไวเผื่อทำงานเดินเวลาจะได้ บังคับตัวเองหยุด)
ผมตกใจตื่น แล้วนึกเสียดายในใจที่้เผลอหลับไปทำให้อดได้ดูของดี ผมนอนมองเพดานเพื่อให้ตาปรับแสงอยู่ซักพักก่อนจะหันไปมองเตียงข้างๆ ซึ่งน้องเวฟกำลังนอนอยู่ ผมลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำ หลังจากที่ผมเข้าห้องน้ำเสร็จ ผมก็ได้ยินเสียงการพลิกของน้องเวฟจึงหันไปมองดู เห็นเสื้อผ้าน้องเวฟกองอยู่ที่ปลายเตียง ถัดขึ้นมาก็เป็นแขนอันเรียวขาว " เหมือนจะใส่เสื้อกล้ามนอนนะ " ผมคิดในใจจากนั้นผมก็กลับมานอนที่เตียง นอนจินตนาการภาพน้องเวฟใส่เสื้อกล้ามกางเกงกีฬา แล้วผมก็หันกลับไปมองน้องเวฟอีกครั้ง เมือน้องเวฟขยับตัว การขยับตัวของน้องเวฟครั้งนี้ทำให้ จินตนาการที่วาดไว้ถึงกับดับวูบทันทีเมื่อสิ่งที่อยู่ตรงหน้าคือ แผ่นหลังที่ว่างเปล่า ไร้การป้องกันจากผิวผ้า แผ่นหลังที่ขาวเนียน ผมนิ่งอยู่พักหนึ่งจินตนาการมั่วไปหมดว่า ผมได้ทำอะไรต่อมิอะไรกับน้องไปหมดแล้ว (อย่าคิดลึกนะครับ แค่รู้คล่ำจับนิดจับหน่อยแค่นั้นเองครับ) หลังจากนอนนิ่งอยู่พักให้ ผมก็มั่นใจว่าน้องเวฟคงหลับอยู่ จึงค่อยๆเดินเข้าไปหาแผ่นหลังเนียนๆแผ่นนั้น ผมค่อยๆ
ยื่นมือไปสัมผัสแผ่นหลังของน้องเวฟ น้องสะดุงเล็กหน่อยคงเพราะจากความเย็นของมือ ผมยังคงเอามือค้างที่แผ่นหลังน้องเวฟไว้อยู่ เมื่อร่างกายน้องเริ่้มกลับเข้าสู้ปกติ แบบไม่เกร็ง(มั้ง) ผมค่อยลูบแผ่นหลังของน้องขยับลงไปห้าก้น เพื่อเช็คว่าน้องได้ใส่กางเกงกับกางเกงในไหม และผมก็ผิดหลังเมื่อน้องใส่กางเกงในอยู่ (ในตอนนั้นอารมณ์ผมมีความต้องการเห็นหรือสัมผัสอย่างมาก) ผมลุกขึ้นยื่นไป ปรับแอร์เปลี่ยนแบบอุ่น ผมรอให้อุณหภูมิในห้องเริ่มเปลี่ยนซักพัก ค่อยเริ่มขั้นต่อไป
ติ้ด ติ๊ด นาฬิกาบอกเวลา ตีหนึ่ง
ผมเดินไปนั่งข้างๆเตียงของน้องเวฟ จากนั้นค่อยๆใช้มือสัมผัสหลังน้องเวฟไว้หนึ่งข้าง ส่วนอีกข้างค่อยๆดึกผ้าห่มที่คุมช่วงล่างให้เปิดออกที่ละนิด จนสามารถมองเห็นขาออ่อนของน้องเวฟได้ ผมไม่รอช้ารีบใช้มือบีบนวดลูบไล้บริเวณขาอ่อนก่อนจะขยับเข้าหาเจี้ยวน้อยๆของน้องเวฟ (มันกำลังหลับอยู่เหมือนเจ้าของ ) ผมค่อยเบามือจับอย่างช้าๆค้นหาว่ามันอยู่บริเวณของกางเกงใน อยู่นลักษณะไหน เมื่อผมจับอยู่ซักพักเจี๊ยวน้องเวฟก็เริ่มมีการตื่นตัวขึ้น จากที่เล็กๆเท่านิ้วนางก็เพิ่มขยายตัวเป็นนิ้วกลาง และมีการแข็งตัวเล็กน้อย จากนั้นค่อยๆใช้มือลูบไล้บริเวณหน้าท้องและรอบสะดือ ส่วนอีกมือก็จับเจี๊ยวน้องเวฟบีบๆนวดๆเบาๆ แล้วผมก็ต้องดึงมือทั้งสองข้างออกเมื่อน้องเวฟ พลิกตัวมานอนหงาย และดูจากท่านอนแล้ว ผมก็รู้ทันทีว่าน้องเวฟคงจะเริ่มร้อนแล้ว ผมก็เลยเป็นพี่ชายที่แสนดีด้วยการดึงผ้าห่มที่คุ้มตัวน้องเวฟออก 55
มันให้เห็น รูปร่างของน้องเวฟอย่างชัดเจน แต่มันก็ยังไม่ชัดหมดอยู่ดี เพราะโลกเราต้องการแสง อิอิ ไม่ต้องรอช้า
ผมหยิบเสื้อกีฬาของน้องเวฟเพื่อกับกางเกงขึ้นมา แล้วมองไปยังใบหน้าที่ไร้เดียงสา ก็อดใจไม่ได้ที่จะเข้าไปหอมแก้ม กับจูบไปหนึ่งที จากนั้นผมก็เอาเสื้อและกางเกงมาปิดตาของน้องไว้ จัดแจงให้หายใจออกก่อนจะเปิดไฟ
ร่างกายขาวๆน้อยๆของเด็กอายุประมาณ 12-14 น้องแก้ผ้าใส่แต่กางเกงในสีน้ำตาลเข็มนอนอยู่บนเตียงตรงหน้า หัวนมเล็กสีชมพูอ่อนๆที่ตั้งโด่ (แค่คิดก็ห้ามใจไม่อยู่แล้ว) ผมสำรวจผ้าอีกทีว่า ปิดสนิตไหมละน้องหายใจออกไหม ก่อนจะนั่งลงข้างๆร่างกายน้องเวฟที่มีกลิ่นหอมสบู่ของเด็กน้อยๆคนหนึ่ง ผมค่อยใช้มือข้างซ้ายลูบไล้ตั้งแต่ท้องน้อยขึ้นมาจนถึงหัวนมและปั่นสลับกับเขี่ย ส่วนมือข้างขวาก็ทำหน้าที่ในการปลุกเจี๊ยวของน้องเวฟให้ตื่นขึ้น และแล้วมันก็ตื่นขึ้นมา ผมลวงเข้าไปในกางเกงในน้องเวฟพร้อมกับพาเจี๊ยวของน้องออกมาเจอผม เจี๊ยวน้องเวฟตอนนี้มีขนาดประมาณ ปากกาเคมี ความยาวประมาณ แหนบ หัวยังไม่เปิดแต่หัวข้างในสีชมพูน่ากิน ผมชักขึ้นและลงอย่างช้าๆ น้องเวฟหายใจเข้าออกตามจังหวะการชักขึ้นลง ผมชักไปซักพักแล้วก็หยุด จากนั้นก็เริ่มลูบไล้บริเวณจุดยุทธศาสตร์ ในการปลุกอารมณ์ จนเริ่มมีน้ำหล่อลื่นออกมา จึงกลับมาใช้มือชักต่อผมสังเกตเห็นว่าน้องเวฟเริ่มการเกร็งตัวทุกครั้งที่ชักชึ้้นและการหายใจดูไม่ปกติ จนผมจับสังเกตได้ว่า น้องกำ กำปั้นแน่น และมีบ้างครั้งกลั้นหายใจ เลยรู้ทันทีว่าน้องคงตื่นแล้วแต่ยังคงแกล้งหลับอยู่ คงเพราะอยากรู้อยากลอง ผมก็เป็นพี่ชายที่ใจดี เมื่อรู้แบบนี้แล้ว ก็จึงหยุดชักแล้วใช้ปากอมและดูดน้ำหล่อลื่นหนึ่งครั้งก่อน จะใช้ลิ้นล่วงเข้าไปในรูเจี๊ยวน้องเวฟทันทีน้องเวฟตัวกระตุกอย่างที่แบบไม่ได้ตั้งตัว ก่อนที่ผมจะหยุดทุกอย่างลง น้องเวฟก็หายใจหอบเล็กน้อย ผมเก็บเจี๊ยวน้องเวฟกลับเข้าที่เดิม แต่น้ำหล่อลืนยังไหลออกมาไม่หยุด ผมจับเจี๊ยวน้องเวฟปั่นบริเวณหัวสลับกับบีบๆเพื่อให้น้ำหล่อลื่นซึมออกมาจากนั้นผมก็เดินไปปิดไฟ แล้วเปิดแอร์ให้เย็นขึ้น ห่มผ้าให้น้องเวฟ แล้วเอาเสื้อกับกางเกงน้องไปวางไว้ที่เดิม ก่อนจะก้มลงไปหอมแก้ม แล้วกระซิบข้างหูเบาๆว่า "หว่าเจ้าของตื่นซะก่อนยังไม่ทันเริ่มเลย " พูดจบผมก็ลวงเข้าไปจับเจี๊ยวน้องเวฟทันทีซึ่งก็เป็นตามคาดมันยังแข็งโด่อยู่ ส่วนน้องเวฟก็สะดุ้งเล็กน้อยมีโดนจับ ผมบีบๆและชักขึ้นลงเล็กหน่อยก่อนจะ ปล่อยมือแล้วกระซิบข้างหูอีกว่า " ฝันดีครับ " จากนั้นผมก็กลับไปนอนที่เตียงประมาณ 5-10 นาทีผมก็แกล้งกรนเบาๆ
มีเสียงการเคลื่อนไหวของน้องเวฟ ผมเหล่ตามองเล็กน้อยเห็นน้องเวฟกำลังคุมโปง ข้างในมีแสงไฟจากโทรศัพย์อยู่ ผมอบยิ้มนิดๆจากนั้นก็พลิกตัวนอนหลับไป
ขอน้ำใจ 
เล็กๆน้อยๆ ด้วยนะครับ
