จีโฟกาย.คอม

ชื่อกระทู้: คนเมืองคาว ของนายเอ็กซ์ กันภัย จากจีแกงค์ กระทู้ที่ 8 [สั่งพิมพ์]

โดย: kabuki เวลา: 2018-5-19 19:15
ชื่อกระทู้: คนเมืองคาว ของนายเอ็กซ์ กันภัย จากจีแกงค์ กระทู้ที่ 8

.ลีซอขี่ม้าคู่ใจมาที่ห้องอาหารครัวคาวบอยพอถึงจุดหมายเด็กหนุ่มกระโดดลงจากหลังม้าอย่างชำนาญ แล้วเดินเข้าไปในห้องอาหารอย่างช้าๆสายตาของเขามองไปรอบๆเพื่อหาใครบ้างคนที่เขารอคอย

"อ้าว...พี่ลีซอทำไมวันนี้มาถึงนี่ได้ละครับ" ต่อศักดิ์ซึ่งยืนอยู่ใกล้ๆเดินเข้ามาถาม

"วันนี้นายน้อยเข้ามาหรือยัง" ลีซอพูดเบาๆ

"ยังไม่เห็นเลยครับ...มีลีซอมีอะไรหรือเปล่าครับ"

"พี่คิดถึงนายน้อยเหลือเกินไอ้ต่อ...ไม่ได้เห็นมาหลายวันแล้ว"

"ช่วงนี้นายน้อยคงยุ่งๆน่ะครับ...เห็นบอกว่าเดือนหน้าจะมีทัวร์มาลงด้วย"

"พี่ได้ข่าวว่านายน้อยจะกลับไปเล่นละครอีกเหรอ...เห็นมีดารามาที่นี้"

สินชัยยืนฟังอยู่ตรงนั้นก่อนที่จะเดินเข้าสมทบแล้วพูดว่า

"กูว่าไอ้นายน้อย..มันไม่เล่นละครแล้วล่ะงานมันยุ่งจะตายไหนจะเรื่องเมียมันอีกละ...แล้วยิ่งตอนนี้นายใหญ่กับนายกลางก็ไม่อยู่ด้วยมันคงไม่มีเวลาหรอก"

"ถ้าไม่เล่นก็ดี... ผมจะได้ไม่ต้องคิดมากผมกลัวนายน้อยจะลืมผมครับพี่เอ"

"ทำไมมึงคิดอย่างงั้นวะ" สินชัยถาม

"ก็คราวที่แล้ว...นายน้อยไปถ่ายละครที่กรุงเทพฯก็หายไปเป็นเดือนๆพอกลับมาก็แต่งงานอีก...แล้วจะไม่ให้ผมคิดมากได้ไงละครับพี่เอ"หนุ่มพม่าตาแดง

"พี่ลีซอ...อย่าคิดมากเลยครับ...ผมเชื่อว่านายน้อยไม่ใช่คนอย่างงั้นหรอกครับ"ต่อศักดิ์ปลอบใจเพื่อนรุ่นพี่

"ถ้ามึงคิดถึงมัน...แล้วทำไมมึงไม่ไปหามันที่บ้านซุ้มนายละวะ..ไอ้ลีซอ"สินชัยแนะนำ

"ผมไม่กล้าไปหรอกครับ"

"ทำไมวะ"

"ก็นายเล็กกับคุณหนูแดงเขาไม่ชอบผมฮือ..ฮือ..ผมมันแค่ขี้ข้า" น้ำตาของหนุ่มพม่าไหลออกมาอาบแก้ม

"อย่าร้องไห้ซิครับ...พี่ลีซอ"ต่อศักดิ์หยิบกระดาษทิชชูที่อยู่บนโต๊ะอาหารส่งให้ลีซอ

"ถ้ามึงอยากจะเจอมัน...มึงก็ต้องนั่งรอมันอยู่ที่นี่แหละ...วันนี้เป็นวันเงินเดือนออกเดี๋ยวมันก็ต้องเข้ามาจ่ายเงินเดือนให้พนักงาน...มะ..ตามกูมานี่"สินชัยเดินนำหน้าลีซอเข้าไปในบาร์เหล้า

"จริงๆเหรอครับพี่เอ...แล้วนายน้อยจะมากี่โมงครับ"ลีซอถามด้วยยิ้มทั้งน้ำตา

"ประมาณสองสามทุ่มนั้นแหละ..."

"กินข้าวมาหรือยังครับพี่ลีซอ"ต่อศักดิ์ถามด้วยความเป็นห่วง

"ยังเลยต่อ"

"งั้นเดี๋ยวผมไปหาอะไรให้พี่ลีซอกินก่อนนะครับ"

......................................

ที่บ้านซุ้มนาย...สองภพกำลังนั่งทำบัญชีของฟาร์มม้าและตรวจรายรับรายจ่ายของรีสอร์ทคนเมืองคาวอยู่บนโต๊ะอาหารอย่างขะมักเขม้นสามเมืองและหนูแดงก็กำลังนั่งรับประทานอาหารอยู่ใกล้ๆกันโดยมีภูแสงคอยยืนรับใช้อยู่ห่างๆ

"เดี๋ยวนี้พี่สองไม่มีเวลาให้หนูแดงเลยนะค่ะ...วันๆทำแต่งาน"สาวร่างอวบค้อนให้สามีกำมะลอ

"ผมก็ทำเพื่อลูกของเรายังไงครับ"สองภพยังไม่หลุดจากบทคุณพ่อตัวปลอม

"ปากหวานจังเลย...หนูแดงไม่โกรธพี่สองแล้วคะ"

"พี่สองทานข้าวอิ่มแล้วเหรอครับ...สามเห็นพี่สองทานไปนิดเดียวเอง"สามเมืองถามขึ้นมาพร้อมกับกระดกเบียร์ตามไปด้วย

"มื้อเย็นพี่กินไม่เยอะ...เดี๋ยวอ้วน"

"อ้าว...แล้วอย่างงี้จะเอาแรงที่ไหนไปทำการบ้านละครับ"สามเมืองมองพี่ชายด้วยสายตาหื่นเล็กน้อย

"พูดอะไรน่ะสาม...อายไอ้แสงมันบ้าง"สองภพหันไปยิ้มให้เพื่อนรัก

"พี่สามอ่ะ...พูดอะไรก็ไม่รู้..หนูแดงอายนะค่ะ...อืม..หนูแดงไปหาแม่ษาดีกว่า"

"ทำไมพักนี้หนูแดงไปหาแม่ษาบ่อยจังเลยครับ...แอบไปนินทาอะไรผมให้แม่ษาฟังหรือเปล่า"สองภพยิ้มให้สาวร่างอวบ

"แหม...ก็พี่สองไม่มีเวลาให้หนูแดงนี่คะ...หนูแดงเหงานี่นา"

"ก็ผมต้องทำงานแทนพ่อนี่ครับ..แล้ววันนี้ก็เป็นวันเงินเดือนคนงานออกด้วย...ผมขอโทษนะครับที่ไม่ค่อยมีเวลาให้คุณ"

"ไม่เป็นไรหรอกคะ...หนูแดงล้อเล่น"

"พี่สองมีอะไรให้สามช่วยก็บอกนะครับ"สามเมืองถามด้วยอาการเมาเล็กน้อย

"ไม่เป็นไร...พี่ทำได้..สามช่วยพี่มาเยอะแล้ว"สองภพมองน้องชายอย่างมีเลศนัย แล้วหันไปพูดกับภูแสงว่า"รอเดี๋ยวนะเว้ยไอ้แสง..ใกล้จะเสร็จแล้ว...มึงจะได้เอาเงินเดือนไปจ่ายให้พวกลูกน้องของมึงด้วย...กูไม่ค่อยมีเวลาว่ะ"

"ไม่เป็นไรนายน้อย...กูรอได้"ภูแสงส่งยิ้มให้นายน้อยของเขาอย่างชื่นชม

"เออ...ไอ้แสง..ไหนบอกว่าจะพาเพื่อนมึงที่ชื่อไอ้เจตมาหากูไงละ"

"กูเห็นมึงกำลังยุ่งๆอยู่...เอาไว้วันหลังก็ได้นายน้อย"

"หนูแดงไปหาคุณแม่ษาก่อนนะค่ะ...พี่สอง"หนูแดงเดินเข้ามาหอมแก้มสามีกำมะลอด้วยอาการเศร้าซึม

"เดี๋ยวผมขับรถไปส่งนะครับ..."

"ไม่เป็นไรคะ...พี่สองทำงานไปเถอะ...หนูแดงขับไปเองได้คะ..แค่สิบกว่ากิโลเอง"

"ไม่ได้หรอกครับ...กำลังท้องกำลังไส้ถนนหนทางยิ่งมืดๆอยู่ด้วย"

"เดี๋ยวผมขับรถไปส่งก็ได้ครับคุณหนูแดง"ภูแสงรับอาสา

"เออ...งั้นให้ไอ้แสงไปส่งนะครับ"

"งั้น...ก็ได้คะ"

"ไอ้แสงกูไปด้วย..."สามเมืองยกแก้วเบียร์ดื่มจนหมดแล้วรีบลุกขึ้นจากโต๊ะอาหาร เขามีท่าทางเมาเล็กน้อย

"จะไปไหนสาม" สองภพหันไปถามน้องชาย

"สามจะไปกินเหล้าต่อในเมืองครับพี่สอง....อยู่แต่บ้าน...เซ็ง"

"งั้นก็ตามใจ...อย่ากลับดึกละ...พี่เป็นห่วง"สองภพมองตาน้องชายอยู่นานจนเขาสามารถจดจำแววตาคู่นั้นได้เป็นอย่างดี

"ครับผม..."

ชายหนุ่มเดินไปส่งภรรยากำมะลอที่หน้าบ้านด้วยความวิตกกังวลแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเขารู้สึกสังหรณ์ใจอย่างประหลาดจนไม่สามารถอธิบายได้

"พรุ่งนี้จะกลับกี่โมง...ก็โทรมาบอกผมนะครับ...ผมจะได้ไปรับ"

"หนูแดงจะไม่กลับมาที่นี่อีกแล้วคะ...เชอะ"

หญิงสาวร่างอวบพูดล้อเล่นกับสามีตัวปลอมด้วยน้ำเสียงแปลกๆก่อนที่เธอจะโบกมือลา แล้วก็เดินขึ้นรถไปอย่างช้าๆ

...............................

ภูแสงขับรถออกมาด้วยความระมัดระวังเป็นอย่างยิ่งโดยมีสามเมืองนั่งอยู่ที่เบาะข้างๆคนขับส่วนหนูแดงนั่งอยู่ตรงเบาะหลังเพียงคนเดียว พอชายหนุ่มขับรถออกมาได้สักพักเขาก็สังเกตเห็นว่ามีรถคันหนึ่งขับตามเขามาอย่างกระชั้นชิดและที่สำคัญรถคันนั้นได้ออกมาจากทางไร่ลิ้นจี่ของนายเรือรบภูแสงมองไปที่กระจกหน้ารถและเพ่งอยู่นานจนเขาจำได้ว่ารถคันนั้นเป็นรถกระบะของนายเรือรบนั้นเองชายหนุ่มคิดในใจว่าจะต้องเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นแน่ๆ

เขาตัดสินใจเหยียบคันเร่งหนีด้วยความเร็วแต่ยิ่งหนีเท่าไหร่นายเรือรบก็จี้ตามมาติดๆอย่างไม่ลดละ

"ว๊ายยย...นายแสงทำไมขับรถเร็วแบบนี้...ฉันกำลังมีเด็กอยู่นะว๊าย..." หนูแดงร้องด้วยความตกใจ

"ไอ้แสง...มึงจะรีบไปไหนวะ"สามเมืองตะโกนลั่นรถ

"มีรถตามเรามาครับ...นายเล็ก"ภูแสงตอบเสียงสั่น แล้วสามเมืองหันไปดูรถที่ขับตามมา

"ใครวะไอ้แสง"

"ไอ้เรือรบครับ"ภูแสงตอบเสียงดังด้วยความวิตก

"ไอ้เรือรบที่มันไม่ค่อยชอบพี่สองนั้นเหรอ..."

"ครับ...นายเล็ก"

"แล้วมันต้องการอะไรของมันวะ...มันตามเรามาทำไม"สามเมืองพูดด้วยความโมโหบวกกับความเมา

"ว๊ายยย....ฉันกลัว...อย่าขับเร็วนักซิ..นายแสง"

"ใจเย็นๆนะครับคุณหนูแดง...ผมกำลังจะขับหนีมันครับ..เกาะไว้แน่นๆนะครับ"

นายเรือรบชักปืนออกมาแล้วยิงไปที่รถของภูแสงหลายนัด"ปัง ปัง ปัง" กระสุนถูกเล็งไปที่ล้อรถทั้งข้างจึงทำให้รถของภูแสงเสียหลักส่ายไปส่ายมา เสียงปืนดังสนั่นไหวหวั่นไปทั้งถนน

"ว๊ายยยยยยยยยยย....กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดว๊าย...ฉันกลัว" หนูแดงร้องกรี๊ดลั่นรถ

"ไอ้เหี้ย...มันยิงเราทำไมวะ..ไอ้แสง"สามเมืองโมโหเลือดขึ้นหน้า ตัวเขาเอียงไปเอียงมาตามแรงเหวี่ยงของรถ

กระสุนนัดสุดท้ายได้ทะลุกระจกหลังจนแตกกระจายดัง"เปรี้ยง" ลูกกระสุนพุ่งไปเจาะที่กะโหลกศีรษะของหนูแดงเข้าอย่างเต็มเปาไม่มีเสียงร้องของสาวร่างอวบเล็ดลอดออกมาเลยแม้แต่น้อยแต่ร่างกายของเธอค่อยๆทรุดตัวลงไปกับเบาะรถอย่างช้าๆ

สามเมืองล้วงเอาปืนที่ซ่อนไว้อยู่ในช่องเก็บของออกมาทันทีภูแสงหันมามองแต่ก็ช้ากว่าที่จะห้ามทันสามเมืองหมุดกระจกรถลงแล้วได้โผล่หัวออกไปยิงโต้ตอบกับนายเรือรบอยู่หลายนัด"ปัง ปัง ปัง ปัง"

"นายเล็ก...อย่า" ภูแสงตะโกนห้ามเพราะเห็นรถของนายเรือรบขับจี้ขึ้นมาด้วยความเร็วพ่อค้ายาบ้าเร่งสปีดขึ้นมาตีคู่กับรถของภูแสง อย่างไม่เกรงกลัวนรก

"นายเล็ก..ก้มลง..."

ยังไม่ทันที่จะสิ้นเสียงของไอ้หนุ่มเลือดร้อนนายเรือรบก็หักพวงมาลัยควับเบียดเอารถของภูแสงเข้าอย่างจังทำให้รถของชายหนุ่มเสียหลักส่ายไปส่ายมาพุ่งลงไปข้างทางที่ชันไปด้วยโขดหินกลิ้งหลายตลบจนไปชนกับต้นไม้ใหญ่ดังสนั่น "โครม อี๊ดดดด โครม ฟี๊ตตตตต โครมโครม" แล้วการไล่ล่าก็สิ้นสุดลง

........................................

หน้าห้องฉุกเฉินที่โรงพยาบาลชื่อดังในเมืองเชียงใหม่คุณสุพรรษากับสองภพยืนรออยู่ตรงนั้นด้วยความกระวนกระวายใจเป็นอย่างยิ่งลีซอและลุงคำแสงนั่งร้องไห้จับมือกันแน่นอยู่ใกล้ๆนั้นด้วยสองภพเดินวนไปวนมาเป็นหนูติดจั่นด้วยความร้อนรนอยู่ร่วมชั่วโมงสักพักคุณหมอก็เดินออกมาจากห้องฉุกเฉิน แล้วทุกคนก็วิ่งกรูเข้าไปหาคุณหมอพร้อมๆกัน

"น้องชายผมเป็นยังไงบ้างครับ" สองภพถาม

"แล้วลูกสาวดิฉันละคะ ฮือ...ฮือ..อือออออ"คุณสุพรรษาร้องไห้ป่านจะขาดใจ

"ใจเย็นๆนะครับ...ใจเย็นๆตอนนี้คุณสามเมืองเสียเลือดไปมาก เขาต้องการเลือดไปช่วยเหลือคนไข้ด่วนครับ...ไม่ทราบว่ามีใครเป็นญาติกับคุณสามเมืองไหมครับ"คุณหมอถามอย่างสุภาพ

"ผมครับ...ผมเป็นพี่ชายแท้ๆของเขาครับ"สองภพตอบ

"ถ้าอย่างงั้น..ขอเชิญทางนี้ครับ"

คุณหมอเดินนำชายหนุ่มเข้าไปในห้องฉุกเฉินแล้วจัดการเจาะเลือดไปตรวจโดยทันทีสองภพนอนอยู่บนเตียงเพื่อรอการถ่ายเลือดไปให้น้องชายอย่างเต็มใจเขามองไปที่ร่างกายของน้องชายที่นอนอยู่บนเตียงถัดไปด้วยความเศร้าระคนเสียใจเพราะสภาพของสามเมืองตอนนี้ร่อแร่เหลือเกิน บนร่างกายมีบาดแผลอยู่เต็มไปทั่วแขนขาถูกพันไว้ด้วยผ้าก็อต ยังมีพอเลือดซิบๆไหลออกออกมาไม่ยอมหยุดเขาอยากจะร้องไห้แทบตายแต่เขาก็ต้องกั้นมันเอาไว้มีหยาดน้ำตาคลอเบ้าของเขาอยู่ตลอดเวลา ไม่นานนักคุณหมอก็เดินเข้ามา แล้วพูดเบาๆว่า

"ผมขอโทษด้วยครับคุณสองภพ...เลือดของคุณใช้ไม่ได้ครับ"

"ทำไมละครับ...จะเป็นไปได้ยังไง..พ่อ,แม่ผมเลือดกรุ๊ปโอผมก็เลือดกรุ๊ปโอ...น้องชายของผมก็ต้องเหมือนกันซิครับ"

"ใช่ครับ...เลือดของคุณกรุ๊ปโอ...แต่ของคุณสามเมืองกรุ๊ปเอครับ"

"คุณหมอตรวจละเอียดแล้วเหรอครับ...เป็นไปไม่ได้.."สองภพส่ายหน้าปฏิเสธ

"ผมตรวจดูหลายรอบแล้วครับ..ไม่ผิดพลาดแน่ๆ"คุณหมอยืนยันคำเดิม

"ไม่จริง...ผมไม่เชื่อ" ชายหนุ่มเสียงสั่น

"นี่ครับ...ผลของการตรวจเลือดของคุณ"คุณหมอส่งกระดาษบางอย่างให้สองภพ แล้วพูดว่า "คุณไม่ได้มีความผูกพันทางสายเลือดกับคุณสามเมืองเลยนะครับ...ผมเสียใจด้วยครับ"

20.

(ความเดิม)

"ไม่จริง...ผมไม่เชื่อ" ชายหนุ่มเสียงสั่น

"แต่...คุณหมอครับ...เลือดของผมก็ใช้ได้ไม่ใช่เหรอครับ...เอาให้เขาเถอะนะครับ"

"ผมก็อยากจะทำอย่างงั้นครับ...แต่เลือดของคุณสามเมืองเป็น......"ยังไม่ทันที่คุณหมอจะพูดจบก็มีพยาบาลวิ่งเข้ามาด้วยความรีบร้อน แล้วพูดว่า

"คุณหมอค่ะ...เชิญทางนี้ด่วนค่ะเราได้ผู้บริจาคเลือด เอ Rh-Negative แล้วค่ะ"

"ผมขอตัวก่อนนะครับคุณสองภพ"

ชายหนุ่มยังยืนมึนงงกับสิ่งที่ได้รับรู้เมื่อสักครู่ทำไมเหตุการณ์ถึงเป็นแบบนี้ไปได้ เกิดอะไรขึ้นกับครอบครัวของเขากันแน่ถ้าสามเมืองไม่ใช่น้องชายร่วมสายเลือดของเขาแล้วสามเมืองเป็นใครแล้วทำไมสามเมืองถึงมาอยู่ในครอบครัวของเขาได้ นั้นคือสิ่งที่เขาคิดอยู่ในใจเขาเดินออกมาจากห้องฉุกเฉินด้วยอาการเหม่อลอยมีหยาดน้ำตาคลอเบ้าอยู่ตลอดเวลาลีซอเดินเข้ามาจูงมือของเขาแล้วพาไปนั่งใกล้ๆกับลุงคำแสง

"เป็นยังไงบ้างครับนายน้อย...ทำไมออกมาเร็วจังครับ"

"ลีซอ....อือ...อือ...อือ...มันเกิดอะไรกับพี่ทำไมถึงเป็นแบบนี้ อือ...อือ" ชายหนุ่มดึงตัวลีซอเข้ามากอดไว้แน่นแล้วน้ำตาที่กั้นเอาไว้ก็ทะลักออกมาเหมือนเขื่อนแตก

"เกิดอะไรขึ้นครับนายน้อย...แล้วนายเล็กเป็นไงบ้างครับ"ลีซอถาม

"พี่ไม่รู้...อือ ฮือ..ฮือ..."

"ใจเย็นๆนะนายน้อย...ทุกคนต้องปลอดภัยฮือ..ฮือ..เชื่อผม" ลุงคำแสงจับมือนายน้อยเอาไว้แน่นแต่ในใจของชายชราก็เป็นห่วงลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของแกมากเหลือเกิน

"ทำไม..หมอเข้าไปนานจังฮือ..ฮือ...ตาสอง...หนูแดงของแม่จะเป็นอะไรหรือเปล่า อ่า ฮือ..อือออออ.."คุณสุพรรษาเดินมานั่งข้างๆสองภพอย่างคนเสียขวัญ

เวลาผ่านไปนานร่วมสองชั่วโมงแล้วการรอคอยที่ทรมานก็สิ้นสุดลง เมื่อคุณหมอคนเดิมเดินออกมาจากห้องฉุกเฉิน

"น้องชายผมเป็นไงบ้างครับ...คุณหมอ"สองภพเดินไปถามคุณหมอด้วยความกังวลใจ

"คุณสามเมืองพ้นขีดอันตรายแล้วครับ...แต่..."คุณหมอหยุดชงักไว้แค่นั้น

"แต่อะไรครับ...แต่อะไร"สองภพเขย่าคุณหมออย่างลืมตัว

"คนไข้มีอาการของก้อนเลือดไปทับกับเส้นประสาทตาและได้รับการกระแทกอย่างรุนแรงจนแก้วตาแตก เออ...."

"หมายความว่ายังไงครับคุณหมอ..หมายความว่ายังไง...บอกผมมาเถอะครับฮือ...ฮืออออ..."

"เออ...หมายความว่าคุณสามเมืองอาจจะสูญเสียการมองเห็นได้ครับ"

"โธ่...ตาสาม ฮือ...ฮือแล้วลูกสาวของดิฉันละค่ะ...ฮืออออ อือ อือ"คุณสุพรรษาถามด้วยน้ำเสียงหวาดกลัว

"น้องผู้หญิงเสียชีวิตก่อนมาถึงโรงพยาบาลแล้วครับเราพยายามช่วยกันอย่างเต็มที่แต่เธอทนพิษบาดแผลไม่ไหว...ผมเสียใจด้วยครับ"

"ว๊ายยยยย...ไม่จริง..หนูแดงลูกแม่ อ่าอาาาาาา" คุณสุพรรษาเป็นลมหมดสติไปในทันที คุณหมอต้องเรียกพยาบาลเข้ามาช่วยปฐมพยาบาลกันอุตลุด

"แล้วไอ้ภูแสงลูกของผมละหมอ" ลุงคำแสงถาม

"คุณลุงหมายถึงผู้ชายคนที่ขับรถใช่ไหมครับ"

"ครับ...ครับ...นั้นแหละครับไอ้แสงลูกผม"

"รายนั้นไม่เป็นไรมากครับ...แค่แขนหักนิดหน่อยผมใส่เฝือกให้แล้วครับ ดวงแข็งเอาการทีเดียว...แต่คนไข้ได้ออกมาตั้งนานแล้วนี่ครับ"

"ไม่เห็นมีนี่ครับคุณหมอ...ฮือ..ฮือ"ลีซอพูด แล้วหันซ้ายหันขวามองหาพี่ชายนอกสายเลือด

"ไอ้แสง...มึงหนีกูไปอีกแล้วเหรอวะฮือ...ฮือออออ" สองภพนั่งเข่าอ่อนอยู่ตรงนั้น

......................................

ทางด้านนายเรือรบก็ได้หนีไปหลบซ่อนตัวอยู่ที่บนดอยแห่งหนึ่ง เพื่อรอให้เรื่องราวสงบลงเสียก่อนเพราะเขาคิดว่าภูแสงและคนที่อยู่ในรถคันนั้นได้ตายกันไปหมดแล้วส่วนภูแสงได้มาสมทบกับไอ้เจตรวมพลังกันตามล่านายเรือรบจนแทบพลิกแผ่นดินแต่ก็ยังไม่เจอตัวทั้งสองหนุ่มเก็บตัวเงียบอยู่ในป่าทึบหลังฟาร์มม้าของนายใหญ่เพื่อรอชำระแค้นกับนายเรือรบอย่างไม่ยอมแพ้

"เราต้องซ่อนอยู่อย่างงี้นานเท่าไหร่วะไอ้แสง"ไอ้เจตถาม

"จนกว่าไอ้เหี้ยรบมันจะโผล่หัวออกมา"

"แล้วพวกเจ้านายของมึงเป็นไงกันบ้างวะ"

"คุณหนูแดงตายแล้ว...นายเล็กตาบอด..ฮือ..เพราะกู...เพราะกูเป็นต้นเหตุฮือ ฮือออออ"

"ไม่มีใครอยากให้เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นหรอกไอ้แสง...ใจเย็นๆว่ะเพื่อน..กูจะอยู่ข้างมึงเอง"

"ถ้าไม่มีกูสักคน...เรื่องระยำแบบนี้มันคงจะไม่เกิดขึ้นกับเจ้านายของกูอือ ฮือ...ทำไมไอ้สัตว์รบมันไม่เอาปืนมายิงสมองกูให้ตายไปคนเดียว...อือ..ฮือ..คนอื่นเขาต้องมาเดือดร้อนเพราะกูแท้ๆอือ....กูจะฆ่ามันด้วยมือของกูเอง..."หยาดน้ำตาของไอ้หนุ่มเลือดร้อนไหลออกมาไม่ยอมหยุด

.......................................

"ทำไมอ้ายแสงต้องหนีไปอีกคับ..ป้อคำอ้ายแสงบ่อได่ยะอะหยังผิดนี้คับ" หนุ่มลีซอในชุดสีดำเอ่ยถามพ่อบุญธรรม

"ข้าก็ไม่รู้..มันคงกลัวนายใหญ่กับนายน้อยจะเล่นงานมันฮือ...ฮือ"

"ผมสงสารอ้ายแสงนักขนาดคับ อือ อือ..."

"เมื่อไรมึงจะหมดทุกข์หมดโศกกับเขาซักทีวะ..ไอ้แสงลูกพ่ออือ อือ.." ลุงคำแสงพร่ำเพ้อถึงลูกชายคนเดียว

"นายน้อยมาแล้วคับป้อคำ" ลีซอพูดเมื่อเห็นนายน้อยของเขาเดินเข้ามาใกล้

"เดี๋ยวลีซอพาลุงคำกับไอ้เอ,ไอ้ต่อไปวัดก่อนแล้วกัน"

"แล้วนายน้อยละครับ"

"พี่จะแวะไปหาไอ้สามที่โรงพยาบาลก่อน"

"นายใหญ่กับนายหญิงเมื่อไรจะมาถึงครับนายน้อย"ลีซอถามด้วยความเป็นห่วงชายอันเป็นที่รัก

"มาถึงพรุ่งนี้เช้า"

"แล้วนายกลาง(หนึ่งสยาม)มาตวยก่อคับ"ลีซอเผลอพูดภาษาเหนืออกไป

"มาซิ..." สองภพตอบสั้นๆ

..................................

สองภพกำชับแพทย์และพยาบาลไม่ให้บอกเรื่องการสูญเสียดวงตาให้สามเมืองได้รับรู้ในตอนนี้เพราะเขากลัวว่าน้องชายจะยังรับไม่ได้จากการสูญเสียในครั้งนี้

"น้องชายผมรู้สึกตัวแล้วเหรอครับคุณหมอ"สองภพเดินเข้าไปถามคุณหมอที่ยืนอยู่ข้างๆเตียงคนไข้

"รู้สึกตัวแล้วครับ..แต่ผมเพิ่งให้ยาบรรเทาปวดไป..อีกสักพักคงจะตื่นครับ..ผมขอตัวก่อนนะครับ"

"ครับ...ขอบคุณครับ"

สองภพยืนมองสภาพของน้องชายอยู่นานจนน้ำตาคลอเขาก้มลงไปจูบที่หน้าผากของน้องชายเบาๆแล้วพูดว่า

"สามเป็นใคร...บอกพี่ได้มั้ย..ว่าสามเป็นใคร"

เขาเอาเก้าอี้มานั่งลงข้างๆเตียงคนไข้แล้วจับมือของน้องชายเอาไว้ไม่นานนักสามเมืองก็รู้สึกตัว

"สาม...สาม..พี่อยู่ทางนี้ครับ"

"พี่สอง...สามเจ็บ..โอ้ยย"

"เดี๋ยวก็หายครับผม"สองภพจับมือน้องชายไว้แน่น

"พี่สอง...ทำไมตาของสามมองไม่เห็น"สามเมืองเอามือไขว่คว้าหาตัวพี่ชาย

"เออ...สามมีแผลที่ตา..แต่ตอนนี้หมอทำแผลให้แล้ว...เลยต้องปิดตาเอาไว้ก่อนครับ"

"พี่สอง...อย่าทิ้งสามไปไหนนะครับสามรักพี่สองนะครับ"

"พี่อยู่ตรงนี้สาม...พี่จะไม่ไปไหนครับ"

"สามอยากเห็นหน้าพี่สองครับ...เมื่อไรหมอจะมาเอาผ้าพันตาออกซักที"

"อีกสักพักนึงครับ....สามต้องอดทนนะครับ..น้องรัก"

"หนูแดงอยู่ไหน...ลูกสามละครับพี่สอง"

"เออ....สาม...สามทำใจดีๆไว้นะครับ"

"ทำไมครับพี่สอง....เกิดอะไรขึ้นครับ"

"หนูแดงเสียชีวิตแล้วครับ..."สองภพตัดสินใจพูดออกไป

"หนูแดงตายแล้ว...ลูกสาม...ลูกสามตายแล้ว...อือ...ฮือ..."

"พี่เสียใจด้วยนะครับ"

"ไอ้เรือรบ...มันฆ่าลูกของสามฮือ...ฮือ..."

"ไม่เป็นไรนะสาม...ทำใจดีๆไว้นะครับ...สักวันหนึ่งกรรมต้องตามสนองคนชั่วอย่างมัน..."

"พี่สอง...สามเจ็บตาครับ...ตาสามเป็นอะไรกันแน่..โอ้ยย..ทำไมสามเจ็บอย่างงี้.."

"อดทนไว้นะน้องพี่...พี่รักสามนะครับอือ..ฮือ..."

"ครับพี่สอง...สามจะอดทนครับ...ทำไมลูกของสามต้องตายด้วยฮือ...ฮือ..."

"อย่าร้องไห้ซิครับสาม...เดี๋ยวจะเจ็บตานะครับ"

"สามสงสารลูกครับ ฮือ...อือออออ"

...........................................

โดย: eg1 เวลา: 2018-5-20 01:32
ขอบคุณครับผม

โดย: aotmini เวลา: 2018-5-20 02:08
ขอบคุณมากๆๆๆเลยนะครับ

โดย: princo78 เวลา: 2018-5-20 04:50

ขอบคุณครับ

โดย: pander เวลา: 2018-5-20 09:39
ติดตามเพราะซีนเยสกัน
แต่เนื้อเรื่องมั่วซั่ว

โดย: milon101 เวลา: 2018-5-20 13:52
ขอบคุณครับ

โดย: xoman เวลา: 2018-5-20 19:32
ขอบคุณครับผม

โดย: topto เวลา: 2018-5-22 18:58

ขอบคุณครับ

โดย: Sbai เวลา: 2018-5-24 01:10
ลุ้นระทึกตื่นเต้นอ่ะ

โดย: noonzaa เวลา: 2018-5-28 15:42
ขอบคุณครับ

โดย: AjarnUbon เวลา: 2018-5-28 21:07
ขอบคุณค่ะ ตายห่าซะได้ก็ดีอีหนูแดง

โดย: artbolt เวลา: 2018-6-6 19:51
ขอบคุณครับ

โดย: mmandmm เวลา: 2018-6-6 23:14

ขอบคุณครับผม

โดย: pandaman เวลา: 2018-6-8 16:05
ขอบคุณคับ

โดย: Zebra01 เวลา: 2018-6-25 01:01
ขอบคุณครับ

โดย: eg1 เวลา: 2018-6-25 01:58
ขอบคุณครับ

โดย: prakanboy เวลา: 2018-7-7 02:29
สามเป็นใคร

โดย: Jackcamp เวลา: 2018-8-9 00:24
ขอบคุณครับ

โดย: aotmini เวลา: 2018-8-9 02:28
ขอบคุณมากๆๆๆเลยนะครับ

โดย: Atxn2510 เวลา: 2018-8-11 13:32
ขอบคุณนะครับ

โดย: lalala123 เวลา: 2018-8-26 16:58
ขอบคุณครับ

โดย: nogara เวลา: 2018-8-26 22:35
ขอบคุณครับ

โดย: JJBoss เวลา: 2018-9-24 19:09

ขอบคุณครับ

โดย: tarot2526 เวลา: 2018-9-30 06:55
ขอบคุณครับ

โดย: no_nop เวลา: 2018-9-30 12:46
ขอบคุณครับ

โดย: minone เวลา: 2018-10-10 11:54
ขอบคุณมากนะครับ

โดย: nuangnut1996 เวลา: 2018-10-30 03:49
เศร้าจังเลยครับ

โดย: nuangnut1996 เวลา: 2018-11-2 21:53
ขอบคุณครับ

โดย: wats เวลา: 2019-1-3 06:14
ขอบคุณครับ

โดย: DarthVaderX เวลา: 2019-2-15 21:25
ยินดีจ๊าดนักเจ้า

โดย: Deoxy เวลา: 2019-4-5 23:05
ชื่อกระทู้: RE: คนเมืองคาว ของนายเอ็กซ์ กันภัย จากจีแกงค์ กระทู้ที่ 8
ขอบคุณมากนะครับ

โดย: ROSY712 เวลา: 2019-5-5 10:52
ขอบคุณครับ

โดย: chanama เวลา: 2019-6-7 17:10
สงสารสามจัง

โดย: tidchoo2 เวลา: 2019-6-9 01:07
ได้อ่านทีไร เสียวทุกที คริคริ

โดย: eg1 เวลา: 2019-6-15 21:22

ขอบคุณครับ

โดย: Mrgan เวลา: 2019-7-6 02:05
ขอบคุณครับ

โดย: Eakkadoor เวลา: 2019-8-8 15:44
สงสารสาม หนูผีตายน่าสงสารอะ

โดย: PONG121200 เวลา: 2019-8-15 16:03
ขอบคุณมากๆๆครับ

โดย: okinnek เวลา: 2019-9-20 10:43
ขอบคุณครับ

โดย: hoodphillip เวลา: 2019-11-9 15:18
ขอบคุณครับ

โดย: slavemebdsm เวลา: 2019-11-26 04:54
เศร้า

โดย: qkung เวลา: 2020-5-12 21:36

โดย: tata333 เวลา: 2020-7-16 22:30
ขอบคุณครับ

โดย: qto เวลา: 2020-12-16 02:01
ขอบคุณครับ

โดย: Kunlatae เวลา: 2021-4-15 12:08
ขอบคุณมากครับ

โดย: boomboomzaza เวลา: 2021-4-19 13:56
ขอบคุณครับ สนุกมากครับ

โดย: aries0 เวลา: 2021-9-2 15:01
ขอบคุนครับ

โดย: Danny9599 เวลา: 2021-10-2 07:32
ยาว/ปอีก

โดย: thum เวลา: 2022-3-16 02:52

โดย: HyunjooKim เวลา: 2022-4-2 04:58
ขอบคุณมากครับ

โดย: torty เวลา: 2022-7-14 17:59
ขอบคุณคับ

โดย: kulpramote เวลา: 2022-7-19 13:53

ขอบคุณครับผม

โดย: kai009 เวลา: 2023-10-3 17:36
ขอบคุณครับ

โดย: Golfworlalop99 เวลา: 2023-11-23 20:04
ขอบคุณค้าบ

โดย: Naveen เวลา: 2023-12-10 15:33
ดราม่าละ

โดย: ponch เวลา: 2024-2-28 12:15
ขอบคุณครับ

ยินดีต้อนรับสู่ จีโฟกาย.คอม (https://www.g4guys.com/)