ทาสสวาท 1 ( ผมผิดอะไรหรือ ? ) - จีโฟกาย.คอม

สวัสดีครับผมชื่อ บีมครับ อายุ 13 ปี เรียนอยู่ชั้น ม.1 ของโรงเรียนชื่อดังในจังหวัดเชียงใหม่ สูง 155 หนัก 40 ครับ หน้าตาก็ดีพอสมควรครับ เพราะผมหน้าตาเหมือนแม่ ป้าข้างบ้านผมเคยบอกว่าแม่ผมเคยเป็นนางงามอะครับ ผมก็ไม่รู้หรอกเพราะสภาพของแม่ผมตอนนี้ไม่น่าจะเป็นนางงามได้อะครับ เพราะแม่ผมป่วยเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย บ้านผมจนมากครับ ผมอาศัยอยู่กะแม่แค่สองคน ผมก็ไม่เคยรู้หรอกว่าพ่อผมเป็นใคร ถึงแม่ผมจะจนและไม่ได้เรียนสูงอะไร แต่แม่ผมก็สอนผมเสมอนะครับว่าให้ผมเป็นคนดี คิดดี ทำดี อย่าไปสร้างความเดือดร้อนให้ใคร แม่สอนผมทีไหร่ก็ร้องไห้ทุกที ผมโชคดีที่เรียนเก่งมากผมจึงได้ทุนเรียนฟรีในโรงเรียนประจำชายล้วนอะครับ ซึ่งผมก็เรียนมาตั้งแต่ป.1 อะครับโดยที่ผมจะต้องพักอยู่ที่โรงเรียนตลอดเพราะจะต้องช่วยงานในฐานะเด็กทุนอะครับ ซึ่งมันทำให้ผมไม่เคยรู้เลยว่า แม่ผมเป็นมะเร็ง เพราะเมื่อก่อนแม่จะเป็นฝ่ายไปเยี่ยมผมตลอดจนมาระยะหลังเนี่ยละครับที่แม่ไม่ค่อยไปเยี่ยมผม ป้าข้างบ้านไปรับผมที่โรงเรียน บอกแค่ว่าให้ผมไปกราบแม่ นั่นก็เป็นครั้งสุดท้ายที่ผมได้เห็นแม่ครับ ป้าข้างบ้านบอกว่าแม่ผมทำเรื่องบริจาคร่างกายให้กับโรงพยาบาลแล้ว แล้วป้าก็ให้ซองเอกสารกะผม โดยบอกว่าแม่ฝากให้ก่อนตาย แล้วป้าก็บอกกะผมว่า “ บีมเอ้ย ต่อไปนี้ลูกจะไม่ลำบากแล้วนะ ป้าติดต่อพ่อของบีมได้แล้ว เขาบอกเดือนหน้าจะมารับบีมไปอยู่ด้วย ป้าละสงสารเอ็งกะแม่เหลือเกิน เพราะความทิฐิของแม่เอ็งทำให้ลำบากกันไปหมด ป้าก็นึกแล้วว่าตาแม่เอ็งมันเศร้าเหลือเกิน แล้วบีมก็ตาเหมือนแม่อีก เฮ้อคงไม่หรอกมั่ง “ป้าพูดพร้อมกับร้องไห้ หลังจากเสร็จธุระเกี่ยวกับทรัพย์สินของแม่ผมแล้ว ป้าข้างบ้านก็ไปส่งผมที่โรงเรียน

ผมก็ยังไม่มีโอกาสได้เปิดซองเอกสารดู เพราะผมลืม จนเวลาผ่านไปหนึ่งเดือน “ บีมอธิการให้มาตามอะ รีบไปเลยนะ “เสียงเพื่อนผมตะโกนเรียกผม “ ขอบใจมากโก้ “ผมก็รีบวิ่งไปที่ห้องอธิการทันที พอผมไปถึง ผมเห็นผู้ชายคนหนึ่งยืนอยู่ เขาเป็นผู้ชายที่ดูดีมาก แต่งกายภูมิฐาน ผมขออนุญาตเข้าห้อง “ อ้าวบีม มาแล้วรึ เข้ามาซิ “ อธิการผู้ใจดีกวักมือเรียกผม พอผมเดินเข้ามาผู้ชายคนนั้นก็คว้าผมเข้าไปกอดพร้อมกับร้องไห้ “ บีม พ่อขอโทษพ่อพยายามตามหาบีมกะแม่ตลอด ไม่เป็นไรนะพ่อมารับบีมไปอยู่ด้วยแล้ว“ อธิการเห็นผมยังงงอยู่ก็เลยบอกให้ผมไปเก็บของ ผมจะต้องไปอยู่กะพ่อที่กรุงเทพ ฯ ระหว่างนั่งรถพ่อก็เล่าให้ผมฟังว่า พ่อแต่งงานแล้ว มีลูกชาย ห้าคน ซึ่งเป็นพี่ของผม พ่อได้เจอแม่เพราะพ่อเป็นกรรมการตอนแม่ประกวดนางงาม โดยพี่เลี้ยงนางงามของแม่หลอกให้แม่ไปนอนกะกรรมการเพื่อจะได้ตำแหน่ง พ่อก็เลยพาแม่ไปอยู่ด้วยจนแม่ตั้งท้องและคลอดผมออกมา โดยที่แม่ไม่รู้ว่าพ่อผมแต่งงานแล้ว พอแม่รู้แม่ก็พาผมหนีออกมา แล้วก็เปลี่ยนชื่อและนามสกุลของทั้งผมและแม่ พ่อผมบอกให้ผมเปิดเอกสารในซองดู ก็เป็นตามที่บอก แม่ผมกลัวผมลำบากจึงให้ป้าข้างบ้านผมติดต่อไปหาพ่อ แต่ก็โชคร้ายที่พ่อผมไปทำงานต่างประเทศพอดี กว่าจะมารับผมก็เลยช้าเป็นเดือน และเรื่องโรงเรียนพ่อก็บอกว่าผมโชคดีที่โรงเรียนที่ผมเรียนมีสาขาที่กรุงเทพฯแล้วก็อยู่ใกล้บ้าน พี่ชายผมทั้ง ห้าคนก็เรียนที่โรงเรียนนี้ ผมนอนหนุนตักพ่อไปตลอดการเดินทาง ผมรู้สึกมีความสุขมากที่ได้มีพ่อ นี่เป็นครั้งแรกหลังจากแม่ตายที่ผมยิ้มได้ “ บีม ตื่นได้แล้ว ถึงบ้านพ่อแล้วลูก “ พ่อปลุกผม ผมตกใจบ้านพ่อหลังใหญ่มาก พ่อพาผมเข้าไปในบ้าน มีสมาชิกนั่งอยู่ที่โต๊ะกินข้าวทั้งหมด 6 คนแล้วพ่อก็เริ่มแนะนำให้ผมรู้จักกับทุกคน นู่น อาก้อยนะเป็นน้องสาวของพ่อพ่อชี้ไปที่ผู้หญิงที่นั่งอยู่หัวโต๊ะ นั่นพี่บิ๊ก พี่บูม พี่บอย พี่บาส แล้วก็พี่เบส พ่อชี้มือไปที่เด็กหนุ่มที่นั่งอยู่ทั้งห้าคน แล้วนี่บีมนะเป็นน้องของทุกคนแล้วจะมาอยู่บ้านเราตั้งแต่วันนี้ ผมยิ้มให้กับทุกคน แต่พี่ทั้งห้าคนไม่ยิ้มให้ผมเลย ทุกคนทำหน้าไม่พอใจ มีอาก้อยคนเดียวที่ยิ้มแล้วก็พูดขึ้นว่า “นี่เหรอน้องบีม หน้าตาสวยมาก สมกับที่มีแม่เป็นนางงาม แล้วทำไมตัดผมซะเหมือนทอมเลยละน้องบีม” “เอ้อ อาก้อยครับ ผมเป็นผู้ชายนะครับ “ พอผมพูดจบทุกคนก็หันหน้ามาพร้อมกับพูดว่า “ หา “อาก้อยรีบลุกขึ้นมาจับตัวผม พร้อมกับหมุนไปมา “ เนี่ยนะผู้ชาย ผิวพรรณสวยกว่าผู้หญิงอีก ขาวผ่องเป็นยองใย เนื้อตัวก็นุ่มนิ่ม แล้วตัวก็หอมๆๆ “ อาก้อยคว้าตัวผมเข้าไปกอดแล้วก็หอมแก้มผมทั้งสองข้าง “ พอเลยยายก้อย ลูกพี่ตัวช้ำหมด “พ่อพูดพร้อมกับผลักอาก้อยออก “ แล้วนี่แม่ไปไหน ทำไมไม่ลงมากินข้าว “ “ แม่บอกว่าแม่ไม่สบาย ถ้าพ่อมาให้พ่อขึ้นไปดูแม่ด้วย “ เฮ้ออายุปูนนี้แล้วยังเรียกร้องความสนใจ บีมไปนั่งลูก จะได้กินข้าวเด๋วพ่อจะได้พาลูกไปโรงเรียนใหม่ ก้อยเด๋วช่วยพาบีมไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าด้วยนะพี่สั่งให้เลขาจัดการแล้ว ถ้าไม่พอหรือขาดเหลืออะไรก้อยจัดการเลยนะ เพราะตอนเย็นพี่จะบินไปลอนดอน “ ไปกี่วันค่ะ “ “อาทิตย์ หนึ่ง “ “ แหมจะไม่อยู่เป็นอาทิตย์ เพิ่งกลับมาได้ไม่ถึงชั่วโมง “ เสียงพูดของผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งสวยมากเดินมาที่โต๊ะ กินข้าว “ คุณแววมาพอดี นี่บีม ลูกของมะปรางผมเพิ่งไปรับมาจากเชียงใหม่ “ สวัสดีครับ” ผมยกมือไหว้ “ ไม่จริงจะเป็นลูกของอีมะปรางได้ไง ก็ชั้นสั่งให้คนไปเก็บทั้งแม่ทั้งลูกแล้วนี่ “ คุณแววกรีดร้องด้วยความตกใจ “ คุณว่าไงนะคุณแวว นี่คุณเองเหรอที่สั่งให้คนไปฆ่ามะปรางกะลูกดีนะที่ทั้งสองคนไม่ตาย ผมคงอยู่กะคนใจร้ายแบบคุณไม่ได้แล้ว หลังจากผมกลับมาจากลอนดอนเราจะหย่ากัน “พูดจบ พ่อก็ดึงมือผม “ไปบีมไปแต่งตัวกันเด๋วพ่อจะพาบีมไปส่งที่โรงเรียนแล้วพ่อจะบินไปลอนดอน“ ผมตกใจพูดอะไรไม่ออกได้แต่ทำตามที่พ่อบอก ตอนเย็นผมกลับมาพร้อมกับพี่ทั้งห้าคน แต่ไม่มีใครพูดกะผมซักคน พอมาถึงบ้านอาก้อยก็พาผมไปซื้อของ แล้วก็หาอะไรกินกัน ผมตื่นเต้นมาก เพราะผมไม่เคยออกนอกโรงเรียนเลย อาก้อยเล่าให้ผมฟังว่า อาก้อยแอบได้ยินคุณแววโทรศัพท์จ้างคนให้ไปเก็บผมกับคุณแม่ อาก้อยก็เลยรีบไปบอกแม่ผมให้พาผมหนีไปในที่ปลอดภัยก่อนแล้วค่อยกลับมา เพราะตอนนั้นพ่อผมอยู่ต่างประเทศ อาก้อยให้เงินแม่ผมไปส่วนหนึ่งแล้วก็จ้างรถให้พาแม่กะผมหนีไป แต่ไม่รู้ว่าแม่ผมหายไปไหน อาก้อยให้ตำรวจไปดักจับมือปืน แต่มือปืนขัดขืน ก็เลยโดนวิสามัญ ก็เลยไม่มีหลักฐานจับคุณแวว อาก้อยก็เลยไม่ได้บอกใครเพราะกลัวเป็นอันตราย สักพักหนึ่งก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น “ว่าไงบิ๊ก เกิดอะไรขึ้นนะ โอเคเด๋วอาจะรีบกลับ แจ้งตำรวจหรือยัง ไม่เป็นไร เด๋วอาโทรไปเอง “ อาก้อยวางโทรศัพท์แล้วก็หันมาบอกผม “ เกิดเรื่องใหญ่แล้ว พี่แววกินยาตาย “ ผมตกใจทำอะไรไม่ถูกเลยครับ สรุปคุณแววเสียชีวิตจากการกินยานอนหลับเกินขนาด ซึ่งคุณหมอสันนิษฐานว่าเกิดจากความเครียดและคุณแววมีประวัติโรคซึมเศร้าครับ หลังจากงานศพคุณแววแล้วพ่อผมก็บินกลับไปทำงานที่ลอนดอนต่อ อาก้อยบอกว่า คุณพ่อต้องเดินทางไปต่างประเทศตลอด ผมก็อยู่บ้าน กะอาก้อย แล้วก็พี่ทั้งห้าคนนั่นแหละครับ หลังจากงานศพคุณแววผ่านไปพวกพี่ๆ ก็เริ่มคุยกะผม มีแต่พี่บิ๊กนั่นแหละครับที่มองผมด้วยสายตาน่ากลัวเหมือนเดิม พี่บิ๊ก อายุ 17 ปี สูง 180 หนัก 75 เรียนอยู่ชั้น ม.5 หล่อ เรียนดี กีฬาเด่น ครับ ตอนเช้าขณะที่พวกเรานั่งกินข้าวกันอยู่ “ เด็กๆๆ จ้า อามีเรื่องจะบอก ตั้งแต่วันนี้จนถึงวันอาทิตย์อาจะไม่อยู่นะจ๊ะ อาจะไปหาแรงบันดานใจ ทุกคนก็ช่วยดูแลน้องบีมด้วยนะจ๊ะ “ อาก้อยพูดจบก็สะพายกระเป๋าออกเดินทางไป พ่อเคยบอกว่าอาก้อยเป็นศิลปิน ผมก็ไม่ค่อยเข้าใจหรอกครับ วันนี้หลังจากกินข้าวเย็นแล้ว ผมก็มานั่งคุยแชตกะโก้ เพื่อนเก่าที่เชียงใหม่ โก้บอกผมว่าโรงเรียนสาขาที่กรุงเทพฯขอตัวโก้มาเรียนที่นี่เพราะโก้เป็นนักกีฬาช้างเผือกที่ได้รับเลือกเข้าทีมชาติเยาวชน ผมดีใจมากครับเพราะผมกะโก้เรียนมาด้วยกันตั้งแต่ ป. 1 ผมเปิดกล้องคุยกะโก้ครับ

ผม : บีมก็ ก๊อกๆๆๆ เสียงคนเคาะประตู “แค่นี้ก่อนนะโก้มีคนมาเรียก “ ผมปิดคอมแล้วก็ไปเปิดประตู “พี่บิ๊ก มีอะไรหรือเปล่า มาเคาะประตูผมดึก “ ผมถามพี่บิ๊กด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ เพราะปกติพี่เขาไม่เคยคุยกะผม “ ทำไมขัดจังหวะการคุยกับผัวมึงเหรอ แหม บีมก็มีโก้แล้วไง ร่านจริง ๆ เหมือนแม่มึงไม่มีผิด” เพี๊ยะ “ ผมโมโหมากครับ ตบหน้าพี่บิ๊กไปหนึ่งที “ พี่บิ๊กจะด่าผมยังไงก็ได้ แต่พี่บิ๊กไม่มีสิทธิมาว่าแม่ผม “ ทำไมกูจะด่าไม่ได้ ก็แม่มึงร่านไง ทั้งที่พ่อกูก็มีเมียอยู่แล้วแม่มึงยังมายุ่งกะพ่อกูอีก มึงรู้ไหมว่ากูต้องมาคอยรับอารมณ์จากแม่กูเมื่อรู้ว่าแม่มึงมายุ่งกะพ่อกู ไม่มีใครรู้เพราะพ่อกูไม่อยู่ไง มัวแต่ไปหลงแม่มึง แล้วมึงก็มาทำให้แม่กูตายอีก ถ้ามึงไม่มาแม่กูก็ตาย อีลูกกระหรี่ “ ผลั่ว “ ผมต่อยไอ้พี่บิ๊กเต็มแรง “ ได้ มึงต่อยกูใช่ไหม “ผมหลับตาเตรียมรับความเจ็บ เพราะคิดว่าไอ้พี่บิ๊กน่าจะต่อยผมคืน ผมลืมตาขึ้นแล้วก็ต้องตกใจไอ้พี่บิ๊กไม่ต่อยผมครับแต่มันอุ้มผมไปโยนบนเตียงพร้อมกับโน้มตัวตามผมลงมา “ ร่านนักใช่ไหมอย่างนี้ต้องเจอ“ พูดจบมันก็ไชร้ลงมาที่ซอกคอผม “ อย่าพี่บิ๊ก พี่จะทำอะไร ผมเป็นน้องพี่นะ “ผมร้องด้วยความกลัว “ มึงไม่ใช่น้องกู มึงมันลูกกะหรี่ “ ด้วยความโมโหผมจึงงอขาถีบไอ้พี่บิ๊กกระเด็นตกเตียงไป (ท่านี้โก้สอน ผมโดนปล้ำบ่อย ) แล้วผมก็รีบวิ่งไปที่ประตูแต่ไม่ทันไอ้พี่บิ๊กมันคว้าแขนผมแล้วก็เหวี่ยงไปบนเตียง “ ฤทธิ์เยอะนักนะมึง” “อุ๊ป “ ไอ้พี่บิ๊กมันชกท้องผมครับ แล้วมันก็ถอดเสื้อผมจับมือผมสองข้างไว้บนเหนือหัวแล้วมันก็เอาเข็มขัดมารัดมือผมไว้ “ไอ้เหี้ย บิ๊ก มึงปล่อยกู เด๋วนี้นะ “ ผมร้อง มันก้มหน้าเอาปากมันมาประกบปากผม ผมเม้มปากแน่น มันก็เลยกัดปากผม “โอ๊ย“ผมร้องด้วยความเจ็บ มันก็เลยสอดลิ้นเข้ามาในปากผมได้ มันขบริมฝีปากผมจนรู้สึกเจ็บ แล้วมันก็ไซร้ซอกคอผมไล้ลิ้นลงมาที่หัวนมผมมันเอาลิ้นวนเลียที่หัวนมผมแล้วก็ดูดดึงด้วยความรุนแรง“ ซี๊ดดดดดดด พี่บิ๊กอย่าทำอะไรบีมเลย “ผมร้องครางเพราะรู้สึกว่ามันทั้งเจ็บและทั้งเสียว ผมแอ่นอกให้มันเมื่อไหร่ไม่รู้ตัวเลย มันถอดกางเกงผมอกแล้วก็แหกขาผมออกมันแทรกเข้ามาอยู่ตรงหว่างขาผมแล้วมันก็แหย่นิ้วเข้าไปในรูตูดผม “แน่นจริง ๆ ยัดไม่เข้าเลย แล้วมันก็ลุกไปหยิบวาสลินมาทาที่นิ้วของมันแล้วก็ป้ายมาที่ตูดของผมมันยัดนิ้วเข้าไปพร้อมกับคว้านไปทั่ว “อู้ยยยยยยย ซี๊ดดดดดด อย่าได้โปรด “ “ ร่านจริงๆๆ อีลูกกระหรี่แค่นิ้วยังตอดกูซะขนาดนี้ ถ้าเป็นควยจะขนาดไหนนะ “ พูดจบมันก็เอาควยมาจ่อที่รูของผมพร้อมกะกดเข้ามา “โอ้ย พี่บิ๊กอย่าทำบีมเลยนะ ได้โปรดผมขอร้อง ผมเป็นน้องพี่นะ “ ผมอ้อนวอนมันด้วยความเจ็บปวด “ มึงไม่ใช่น้องกูอีลูกกระหรี่ “ พูดจบมันก็กระแทกควยลงมาอย่างรวดเร็ว “ โอ้ยๆ ฮืออๆๆ แม่ครับบีมเจ็บครับ แม่มาช่วยบีมด้วย “ ผมร้องไห้ ให้กับความเจ็บปวดที่สุดในชีวิตของผม เพราะที่ผ่านมาไม่เคยมีใครมาทำร้ายร่างกายของผมขนาดนี้ ผมคิดถึงโก้ขึ้นมาทันที ถ้าโก้อยู่กะผมตอนนี้ “ ซี๊ดดดดด มันส์จริง ตูดมึงตอดควยกูดีจริง ๆอ๊า อ๊ะ ตัวมึงก็หอมมากเลย “ ไอ้บิ๊กพูดไป กระเด้าเอวไป “ โก้ ทำไมครั้งนี้โก้ไม่มาช่วยบีม ฮือออๆๆ “ผมร้องไห้คร่ำครวญ “ ร่านจริงๆๆ ขนาดควยกูคาอยู่ ยังร้องเรียกหาผู้ชายอีก ยังงี้มันต้องโดน “พูดจบมันก็จับผมพลิกตัวคว่ำหน้าลงดึงรั้งสะโพกยกขึ้นพร้อมกับกระแทกอย่างรวดเร็ว “ อะอ๊า ซี๊ดดดด เข้าลึกดีจริงๆๆมันส์ โอ้ยไม่ไหวแล้วโว้ย แตกแล้ว “ไอ้บิ๊กร้องตะโกนพร้อมกับกระแทกเอวอย่างแรง สักพักผมก็รู้สึกร้อนวูบในช่องท้องตูดผมขมิบรับอย่างไม่รู้ตัว แล้วไอ้บิ๊กก็ถอนควยออกจากร่างกายผม มันพลิกตัวผมให้นอนหงาย แล้วมันก็เอาควยมันมาจ่อที่ปากผม “ทำความสะอาดซิ “ ผมเม้มปากแน่น มันเอามือมาบีบปากผม“กูบอกให้มึงทำความสะอาดควยกู มึงไม่ได้ยินเหรอ เลียให้เกลี้ยงนะอย่าให้เหลือคราบ“ ผมก็เลยตัดสินใจแลบลิ้นออกมาเลียบริเวณรอบๆๆ ลำควยของมัน เพราะคิดว่าเสร็จแล้วมันคงจะไม่ยุ่งกะผมแล้ว “ ดีอย่าง นั้นแหละดีมาก เลียใต้กระโปกด้วย “ไอ้บิ๊กมันสั่งผม เสร็จแล้วมันก็ลุกขึ้นยืน “พี่บิ๊กเสร็จแล้ว ก็กลับห้องพี่บิ๊กไป ผมจะไปอาบน้ำ ผมลุกขึ้นยืนพร้อมกับแกะเข็มขัดที่มืออก “มึงคิดว่าแค่นี้มันจะสาสมกับความแค้นที่กูมีเหรอ “ พูดจบมันก็อุ้มผมขึ้นมายัดควยใส่รูตูดผม เอาขาผมไปเกี่ยวที่เอวมัน แขนผมก็เลยคล้องคอมันอัตโนมัติเพราะกลัวหล่น แล้วมันก็เดินกระเด้าเย็ดผมไปทั่วห้อง ผมได้แต่คิดในใน “ ผมผิดอะไรหรือ “