|
ไม่ว่าจะซักและรีดกี่ครั้ง ผ้าของชุดตัวอย่างนี้ก็ยังมีเนื้อผ้าที่หยาบอยู่ดี อย่างไรก็ตามวันนี้มันจะไม่เหมือนเมื่อวาน แม้ว่าผ้าหยาบๆ จะสัมผัสผ่านผิวหนังของฉันก็ตาม ทุกอย่างจะต้องเรียบร้อยดี อาวุธลับที่เขาเตรียมไว้เพื่อช่วยปกป้องหน้าอกที่บอบบางของฉัน วันนี้ฉันสามารถเป็นนายแบบที่โพสท่าได้อย่างเป็นธรรชาติแล้ว จ่าออมจะต้องไม่ส่าฉัน555 “ดี ยิ้มสดใส เอ่อใช่ ทำท่าต่อสู้ด้วย อ่า ถ่ายรูปด้านหลังด้วย” เมื่อจ่าออมขอให้ฮาดะโพสท่า ตำรวจข้างหน้าก็มาช่วยจัดท่าโพส ฉันถ่ายภาพอย่างชำนาญ ท่าโพสที่แข็งแกร่งและนิสัยอ่อนโยนของฮาดะในกล้องราคาแพง ใบหน้าของเขาถูกบันทึกด้วยความคมชัดสูงสุด “ขอบคุณสำหรับการทำงานหนักแบบนี้ ฉันจะซื้อโซจูให้นายสักแก้ว” จ่าออมยิ้มสดใสและตบไหล่สารวัตรฮันบนไหล่ แต่หลังจากทำงานเสร็จแล้ว มันก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น จ่าออมได้รับคำชมขากผู้บัญชาการ และฮาดะและสารวัตรฮันก้ได้รับคำชมเช่นกัน แม้ว่าเวลาพักผ่อนอันมีค่าจะหายไป แต่ก็ยังมีเวลางีบหลับอยู่ ฉันคิดว่าฉันควรรีบถอดเสื้อผ้าที่ไม่สบายตัวพวกนี้ออกแล้วพักผ่อนดีกว่าฉันก็เลยรีบขึ้นไปชั้นสอง บังเอิญมากที่ไม่มีใครอยู่ในห้องล็อกเกอร์เลย ฉันรีบปิดประตูแล้วเดินเข้าไปข้างใน ฉันปลดกระดุมมันแล้วเอามันลง ระหว่างเสื้อที่เปิดอยู่ก็มองเห็นอาวุธลับที่ฉันติดมันไว้ในตอนเช้า สิ่งนั้นก็คือ “แผ่นแปะหัวนม” ทรงกลมที่ยึดติดกับหัวนมที่บอบบางทั้งสองข้างได้ดี ในขณะที่ทำอยู่นั้น ฉันก็ค่อยๆ ขูดปลายแผ่นด้านซ้ายออกด้วยเล็บมือ แล้วค่อยเปลี่ยนเสื้อผ้าในภายหลัง ตอนนี้คือต้องเอามันออกไปก่อนเผื่อมีคนเห็น “อืออออ......” แม้ว่าเอาแค่ปลายแผ่นแปะออก แต่ฉันก็รู้สึกเจ็บปวดที่หัวนม แผ่นแปะไม่ได้หลุดออกมาอย่างที่ฉันคาดไว้ โฆษณาบอกไว้ว่าตอนเอาออกจะไม่เจ็บหนิ ฉันจำได้ว่าฉันรู้สึกเสียวซ่าทุกครั้งที่มันหลุดออกจากผิวหนัง ในท้ายที่สุด ก่อนที่เขาจะถอดแผ่นออกได้ครึ่งหนึ่งฮาดะก็ต้องหยุดและอ้าปากค้าง “นี่มันไม่จริงใช่ไหม?” "อะไรนะ?" เสียงที่ไม่คาดขึ้นได้ดังขึ้นทำให้ฉันสะดุ้งและหันหลังกลับไปมอง “อ่า สารวัตฮัน!” เจ้าหน้าที่ตำรวจคนหนึ่งซึ่งฉันไม่รู้ว่ามาถึงเมื่อไรยืนอยู่ตรงนั้นฉันลังเลและถอยหลังไปหนึ่งก้าว แต่ระยะห่างระหว่างเราก็ยิ่งใกล้มากขึ้น “ทำไมเหงื่อออกแบบนี้ เจ็บตรงไหนหรอ” เจ้าหน้าที่ตำรวจเดินเข้ามาจับหน้าผากของฮาดะ ใกล้ชิดกันแปลกๆ สิ่งที่ฉันไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น นั้นก็คือมือของเขาล้วงเข้าไปในเสื้อที่เปิดอยู่ของฉัน แผ่นแปะหัวนมโผล่ออกมาจากชายเสื้อที่เปิดออก มันทำให้ฉันอายมาก “โอ้ ผ้าตัวอย่างนี้หยาบเกินไป ดูสิมันเจ็บเพราะเสียดสีใช่ไหม…..” “ถอดออกแล้วมันเจ็บใช่ไหม” ขณะที่ชายเสื้อของฮาดะเปิดอยู่ สารวัตฮันก็เหยียดนิ้วชี้ออกหนึ่งนิ้วแล้วค่อยๆดึงมันออก ขณะนั้นสารวัตฮันก็เริ่มสำรวจผิวของฮาดะ เนื่องจากผิวของฮาดะนั้นเนียนขาวจนทำให้สารวัตฮันต้องมอง สารวัตฮัน : “มันไม่หลุดออกมาง่ายๆเหรอ?” ฮาดะ : “ใช่… ผมซื้อมันเพราะพวกเขาบอกว่ามันจะไม่เจ็บแต่เหมือนผมจะถูกหลอกแล้ว” สารวัตฮัน : “นายจะทำอย่างไรถ้าไม่ระวังมันอาจจะทำร้ายผิวสวยๆ ของนายได้นะ” ฮาดะ : “คุณช่วยผมหน่อยได้ไหม......” จากนั้น ก่อนที่เขาจะมีเวลาตอบโต้ นิ้วของสารวัตฮันก็ค่อยๆสัมผัสกับตัวของฮาดะอีกครั้ง ตอนนี้ตัวของฮาดะนั้นสั่นแต่ก็ไม่สะบัดมือของเขาออก สารวัตรฮันแสร้งทำเป็นสังเกตไม่เห็น นิ้วตรงยาวของสารวัตฮันค่อยๆถูผิวหนังที่ติดอยู่กับพื้นผิวกาวแผ่นแปะออก แผ่นด้านซ้ายที่ปิดอยู่ครึ่งหนึ่งได้ถูกลอกออกทำให้เห็นหัวนมสีชมพูแดงของฮาดะเด่นชัดขึ้น ลมหายใจของฮาดะเริ่มร้อนขึ้นเรื่อยๆ ขณะที่เขาหลับตาลงพร้อมกับกัดริมฝีปากล่างสีแดงของเขา มันเริ่มแล้ว.ความเจ็บปวดและความสุขเกิดขึ้นร่วมกันบนหัวนมที่บอบบางและลานนมที่อ่อนนุ่ม โดยไม่รู้ตัวเสื้อและกางเกงของฉันค่อยๆ ถูกถอดออก ทำให้สังเกตเห็นก้นที่นูนออกมาเล็กน้อย ขณะที่ฉันค่อยๆ ดึงเอวกลับมา ฉันคว้าปลายแขนสั้นของเสื้อแจ็คเก็ตตัวหนึ่งไว้ ลมพัดแขนของฉัน และส่วนที่เหลือของแผ่นแปะที่ฉันติดไว้ก็ถูกดึงออกทันที "อา .......! อ่า!" สารวัตฮันปิดปากฮาดะอย่างเร่งรีบ “เฮ้ มันดังไป ใครได้ยินก็เข้าใจผิดกันหมดหรอก” น้ำตาไหลออกมาจากหางตา ฉันมองไปข้างหลังสารวัตฮันและตรวจดูว่ามีใครไหม ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าทุกคนสามารถเข้าออกได้ตลอดเวลา ฉันไม่สามารถรับประกันได้เลยว่าจะมีใครเข้ามาตอนไหน ทันใดนั้น ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าของใครบางคนที่อยู่นอกประตูทำให้ฮาดะเริ่มครุ่นคิดและตื่นตระหนก มันเป็น จากนั้น สารวัตฮันก็รีบโอบแขนรอบเอวของฮาดะและจับเขาไว้ที่มุมห้อง เปิดประตูแล้วผลักมันเข้าไป ชายสองคนแอบเข้าไปในตู้ชุดเครื่องแบบสำรองที่แขวนอยู่ข้างในและประตูตู้ก็ปิดลง | 
ค้นหาสมาชิก
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
