พี่โจ้ cp

bhakawat

ท.ท. ครับทุกท่านและชาวแก๊งโอ๊ยหลายไปหลายเดือนเลยพึ่งได้กลับมาเอาประสบการณ์ดีๆมาเล่าให้ฟังครับ เป็นเรื่องความรักใสๆกับผมและคุณพี่น่ะครับไม่มีอะไรเกินมากไปกว่านั้นแต่ก็รับประกันความซึ่งกวนป่นฮ่าครับ และเนื่องจากต้องทำตัวเป็นเด็กดีหน่อยไม่งั้นซัมเมอร์นี้ไม่นุกนานครับเข้าเรื่องเลยดีกว่า
เมื่อเดือนกุมภาพันธุ์นี้เอง วันที่ 26 ครับทาง รร ผมเขาได้มีการจัดวันรักวันลาให้คุณพี่ม.6และคุณน้องม.3น่ะครับพอดีผมเป็นคณะสถานักเรียนของ รร ด้วยงานนี้เล่นเอาพวกผมเหนื่อยเลย
3 M' R8 b  ^3 [8 z0 _+ Oทาง รร เข้าได้นัดประชุมหัวหน้าห้องและสภานักเรียนเพื่อปรึกษาแผนการจัดงานครั้งนี้ ผลสรุปว่าให้น้องม.1จัดการแสดงกับม.2 ส่วนม.4และม.5ให้จัดซุ้มและสภาแยกออกต่างหากเล่นเอางานนี้ผมและเพื่อนเหนื่อยเลย5555ต้องอยู่จัดซุ้มถึง3-4ทุ่มเพื่อนบ้างคนที่บ้านไกลๆก็ขอตัวกลับก่อนส่วนบ้านใกล้ๆก็ช่วยกันทำให้เสร็จเวลาประมาณ 5 ทุ่มได้มั้งครับมั่วแต่ยุ่งกับการจัดซุ้มหันมาดูเพื่อนชิบหายแล้วไปไหนกันหมดเลย เหลือพวกผมอยุ่ 4 คนและพี่ม.6ที่กำจัดจัดสถานที่ไม่เยอะเท่าไรหนึ่งในคุณพี่ม.6มีคนที่ผมแอบมองพี่แกเปนประจำ พี่แกชื่อโจ้ ขาวมาก สูงประมาณ185มั้งหน้าตาแกเหมือนคนจีนเลยหล่อสุดๆๆๆๆๆๆๆทำไหมผมถึงติดใจพี่แก่น่ะหรือมันมีเรื่องอยู่ว่า
ตอนวันกีฬาสีที่ รร พี่แกก็อยู่สีเดียวกับผมแต่ตอนนั้นไม่สนใจเท่าไรสีของผมให้หานักกีฬาวิ่ง500เมตรชายครับพี่แกอาสาครับผมก็นั่งดูลุ้นสีตัวเองพี่แกวิ่งเร็วมากครับแซงทุกสีพอใกล้เข้าเส้นชัยพี่แกดันวิ่งสะดุดล้มหน้านี้ไถ่ไปกับพื้นเลยแรงมากเล่นเอาพี่แกนอนนิ่งเลยพวกรุ่นพี่ม.6แกก็มีแต่ผู้หญิงร้องกันใหญ่ตกใจ(ที่ไม่ได้เข้าเส้นชัยมากกว่า)ส่วนผู้ชายไปลงกีฬาอื่นหมดพี่แกก็เลยให้ผมและเพื่อนๆไปช่วยอุ้มพี่แกมาปฐมพยาบาล(กูนั่งของกูดีๆแล้วน่ะ)พอผมเข้าไปใกล้ๆพี่แกเท่านั้นล่ะโอ๊ยอยากเป็นลมทับพี่แกอีกคนด้วยความหล่อและกลิ่นเหงื่อทำให้ผมมีอารมเลย(แต่ต้องเก็บผู้ชมเยอะไปไม่ไหวอายเขาครับ)และนั้นคือเหตุการณ์ที่ผมแอบมองพี่แกครับ
ต่อเข้าเรื่องทำซุ้มผมก็กำเวรล่ะใครจะไปส่งกูที่บ้านว่ะเนี่ยเพื่อน4คนมันก็บอกว่าบ้านมันอยู่ใกล้ๆทั้งนั้นมันเดินกลับได้ส่วนบ้านผมห่างจาก รร 6-7 กิโลป๊าดจะให้เดินกลับคนด้วยเดินกับผีดิมันก็ชวนผมไปนอนบ้านมันน่ะแต่วันนั้นแปลกมากอยากกลับบ้านมากๆไม่รู้เพราะอะไรผมจึงปฎิเสธและทางเดียวที่ผมพึ่งได้ตอนนี้ก็คือ พ่อครับมารับผมหน่อย พ่ออยุ่นครพนมลูกห๊าไปทำไหมไม่บอกกันบ้างแม่ล่ะมาด้วยกำของเวรไปทำอะไรที่นั้นคือพระที่บ้านเราเขามารับพัดยศที่นครพนมน่ะลูกพ่อรีบไปหน่อยเงินค่ากับข้าวอยุ่หน้ากระจกน่ะลูก(รีบไปหน่อยอยากหนีไปเที่ยวสองต่อสองก็ว่ามาเถอะ)มิน่าถึงอยากกลับบ้านมากว่าแล้วซวยภาค2ครับกูจะกลับบ้านยังไง
ด้วยความกลัวและคิดมากผมนั่งน้ำตาซึมทำท่าเหมือนคนจะร้องไห้แต่ไม่กล้าร้องกลัวพี่ม.6รุ้เวลาประมาณ 5.30 ได้พี่ม.6ก็กลับกันบ้างแล้วผมก็ทำเนียนครับทำเปนรอผู้ปกครองมารับ555แต่ที่น่าสนใจคือพี่โจ้ยังอยู่อิอิพอมีแรงหน่อย 6 ทุ่มผมร้องไห้เลยที่นี้(แต่เสียงไม่ดังน่ะ)เหมือนสรรวค์บันบาลครับ น้องมานั่งทำไหมคนเดียว 6 ทุ่มแล้วยังไม่กลับอีกเสียงพี่โจ้นิผมดีใจมากและกลัวพี่แกจะเห็นน้ำตาเดียวผมก็เลยบอกตามความเปนจริงเลยว่า กูไม่มีรถกลับบ้านไปส่งบ้านกูหน่อยดิ(แต่งให้ฮ่าครับแต่ที่พูดก็ประมาณนั้นล่ะครับ) มาเดียวพี่ไปส่งเองขึ้นมาผมไม่รอช้ากระโดดขึ้นเลยแกก็ถามบ้านผมก็บอกไป ได้ครึ่งทางพี่แกก็บอกว่าน้องน่าคุ้นๆน่ะ(ก็คนที่อ่านกินพี่ตอนวันกีฬาสีล่ะ)จำตอนที่พี่หกล้มได้ไหม ได้ดิเรื่องหน้าอายใครจำไม่ได้(เออ)กูช่วยห่ามมึงเอง นิน่าล่ะพี่ว่าแล้วหน้าน้องคุ้นๆ(เออ2)ขอบจัยน้องมากเลยที่ช่วยพี่(ไม่เปนไรแลกกับการอ่านกินแล้วครับ)ว่าแต่ทำไหมได้มานั่งคนเดียว(เรื่องมันยาวอย่าเสือกรุ้เลยดีกว่าครับพี่)น้องอยุ่บ้านคนเดียวหรือ(เมื่อก่อนใช่แต่วันนี้และพรุ่งนี้ไม่ใช้)จอดๆพี่ถึงแล้วขอบพระคุณพี่เปนอย่างสุงเลยนิ บ้านน้องน่ารักดีนิเหมือนคนอยู่เลย(บ้านคนข้างบ้านโว๊ยบ้านกูเดินเข้าไปอีก)ครับๆขอบคุณครับเดียวพี่ มีไรน้องกูลืมกระเป๋าไว้หน้ารถครับ ขี้ลืมจังน่ะเราพรุ่งนี้อย่าลืมดอกไม้พี่ล่ะ (เออ 3 ดอก20) พอมาถึงบ้านผมก็วิ่งไปหน้ากระจกทันที 200 บาท แม้ช่างเถอะไม่มีเวลามาคิดเรื่องนั้นนอนพรุ่งนี้วันรักวันลา เสียงโทรสับดังขึ้นแต่เช้า ห๊า ให้กูไปเปนพีธีกรวันรักวันลา ซิบหายแล้ว


ให้กูเปนกับใครบ้างมี3คนใครซึ่งมีผมและไอ้บอลและน้องม.1 หนึ่งคนอยากจะบ้าตายผมแทบจะไม่อยากไป รร เลยครั้งแรกของชีวิตที่ได้เปนพิธีกรต่อหน้าคนมากมายผมก็นั่งทำใจแล้วพอไปถึง รร สวยมากเลยครับในบริเวร รร ประดับประดาด้วยซุ้มน้อยใหญ่ซุ้ม ดอกไม้ซึ่งซุ้มนี้ รร จัดเองครับคนเยอะมากเลยครับมีพ่อค้าแม่ขายมาขายดอกกุหลาบหน้า รร ซึ่งตามพิธีกรรมของ รร เขาจะให้รุ่นน้องหรือรุ่นพี่ ที่แอบชอบหรือแอบปลื้ม ซื้อดอกกุหลาบให้รุ่นน้องหรือคุณพี่ม3และ6ครับ ผมเองก็ซื้อมามัด 1 ในหนึ่งมัดก็มี 50 ดอกครับราคา 350 บาท(กูไม่น่าไปรู้จักคนเยอะเลย)จากนั้นครูก็เรียกพวกผม 3คนไปนัดหมายกำหนดการพูดผมสั่นเลยจากนั้นเขาก็ให้ ม.3และม.6แยกแถวต่างหากละให้ม.1ม.2ม.4.ม.5แถวเป็ยรู้ตัว ยู ผมก็ขึ้นไปหน้าเสาธงเตรียมอ่านกลอนและลำดับการพุดซึ่งข้างหน้าผมก็เป็นซุ้มดอกไม้ละธงของ รร ซึ่งทุกคนก็ต้องเดินผ่านซุ้มนี้ทุกคนครับ ผมก็พูดและกำหน้าที่พิธีตามนั้นและก็รอพี่แก จนในที่สุดก็มาถึงผมแอบมองหน้าพี่แกยังแต่ไกลเหมือนแกก็อยากมาให้ถึงผมเร็วๆเหมือนกัน พอมาถึงกำดอกกุหลาบให้แกไป 10 ดอกครับ(ตอนแรกอยากให้เยอะน่ะแต่ตัวพี่แกมัแต่ดอกกุหลาบเยอะมากเลยจนเดินปิดหน้าปิดตาหมด)และพี่แกก็ถอดมงกุฎดอกไม้บนหัวแกให้ผมแถมใส่ให้อีกตะหากจนมีคนมองเยอะเลยไอ้บอลเพื่อนผมมันยังแซวเลย 555 ผมก็เขินดิ ผมก็บอกว่าขอบคุณครับ เวลาประมาณ 11 โมงครับก็เสร็จงานผมจากพิธีกรส่วนม.3และม.6แยกเข้าไปทำขวัญที่หอประชุมต่อครับม.อื่นๆก็แยกย้ายครับผมก็ไปกินข้าวและก็ขึ้นเรียนช่วงบ่ายจนถึงเวลากลับบ้านผมก็เดินจากหน้า รร จะมาขึ้นรถรับส่งและสิ่งที่ผมไม่คิดไม่ถึงเลยคือว่าพี่แกเอาตุ๊กตาวันรักวันลาให้ผมอีกตัวหนึ่ง(ให้กูทำไหม)รับไปเถอะน่าพี่ให้พี่ได้มาเยอะแล้วให้น้องไปแลกกับดอกกุหลาบน้องล่ะกัน(ไหนจะอ่านกินไหนค่าน้ำมันแกไปส่งที่บ้านและยังตุ๊กตาอีกคุ้มว่ะงานนี้) ครับก็ขอจบไว้เพียงเท่านี้ก็ไม่มีอะไรมากมายน่ะครับเพราะผมเองก็นับถือพี่เขามาก(ถึงแม้จะหล่อขนาดนี้ก็เถอะ)ไม่รู้ผมคิดไปเองหรือพี่เขาแอบชอบผมหรือเปล่าก็ไม่รู้น่ะงานนี้แต่คงไม่ได้เจอพี่เขาอีกล่ะครับโชดดีน่ะพี่โจ้ บ้ายๆครับ