วนิลา กะทิสด (ตอนที่ 1 รู้นะคิดไรอยู่ 2/2) - จีโฟกาย.คอม

"ชิโช่!!!"ผมตะโกนใส่ด้วยความโมโหเด็กที่ผมให้ไปช่วยล้างรถตั้งแต่บ่ายจนตอนนี้มันยังเล่นน้ำไม่เลิก
"เลิกเล่นเดียวนี้" ผมตะโกนอีกครั้งแต่เจ้าตัวยังยิ้มหัวเราะเล่นเฉยผมจึงเดินเข้าไปกระชากสายยางส่งน้ำจากมือ พร้อมกับเดินไปปิดวาล์วน้ำหันกับมามองเห็นชิโช่ขมวดคิ้วใส่อย่างไม่พอใจ ผมเดินกลับมานั่งจิบเบียร์ต่อโดยไม่ได้สนใจ

"น้านายให้หนูเล่นเองแล้วจะมาปิดน้ำทำไม"
ผมหันไปมองเจ้าของเสียงที่ยืนเท้าสะเอวทำหน้านิ่วเนื้อตัวชุ่มน้ำในชุดเสื้อกล้ามสีขาวกางเกงขาสั้นสีฟ้าที่แนบเนื้อจนมองทะลุเห็นสัดส่วนทั้งหมดผมเพิ่งสังเกตุว่าปีนี้ชิโช่อายุ 9 ขวบแล้ว ตัวโตขึ้ันเยอะแถมยังอวบกว่าเดิมด้วยซ้ำเนินอกนูนขึ้นเห็นหัวนมเล็กๆสีชมพูได้ชัด แม้จะอยู่ไต้เสื้อกล้ามสีขาวที่ชุ่มน้ำอยู่ก็ตาม พอมองต่ำลงไปไขมันที่พอกพูนตรงสะโพกทำให้เห็นเชฟเป็นเนินเชื่อมต่อบั้นท้ายที่งอนรับกับต้นขาที่อวบอิ่มกางเกงขาสั้นสีฟ้าชุ่มน้ำทำให้มองผ่านทะลุเห็นลายการ์ตูนของกางเกงในสีขาวที่มีขอบตะเข็บนูนขึ้นตามแนวก้นแน่นๆที่เหมือนลูกโป่งสองลูกเบียดกันอยู่ผมละสายตาพร้อมกับสะบัดความคิดพิเรนนั้นออกจากหัวทันทีเมื่อฉุกคิดว่านั่นคือเด็กผู้ชายไม่ใช่เรือนร่างของผู้หญิงที่ผมปราถนาจะสัมผัส

"เออ มันค่ำแล้วเล่นตั้งแต่บ่ายแล้วเนี่ย เดี๋ยวไม่สบาย ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าไป เดี๋ยวโดนป้าดุ"
"ไม่ หนูยังไม่อยากไป"
ว่าแล้วก็เดินมาหยิบถั่วกับแกล้มผมเข้าปากไม่พอยังมานั่งตักทั้งที่เปียกทั้งตัวอย่างนั้น

"เฮ้ย มานั่งตักได้ไงเปียกทั้งตัวขนาดนั้น"
"น้านายจะได้เปียกด้วยไงจะได้บอกป้าว่าน้านายพาเล่นน้ำ"

ชิโช่นั่งตักผมบ่อยตั้งแต่เด็กแต่ไม่เหมือนวันนี้ ก้นชิโช่ใหญ่และนุ่มขึ้นน้ำที่ซึมอยู่เนื้อผ้าทำให้กางเกงบริเวณนั้นของผมเปียกผ้าเปียกๆกั้นระหว่างเนื้อหนัง ผมอายุ 25 เป็นชายพร้อมสืบพันธ์ุ ไม่ว่าสิ่งเร้านั้นคืออะไรก็ตามมันต้องตื่นตัวไวแน่นอน ผมจึงขยับตัวให้โช่ลุกขึ้นแต่เจ้าตัวกลับทิ้งน้ำหนักใส่ให้นั่งเต็มกว่าเดิมจังหวะนั้นน้องชายผมก็ตื่นตัวอยู่ท่ามกลางก้อนไขมันที่เหมือนลูกโป่งเบียดกันอยู่ก้นของโช่อ่อนยวบตามสรีระของสิ่งที่กำลังทับอยู่ ผมมองดูต้นขอเด็กชายวัย 9 ขวบ แต่เห็นเพียงความขาวน่าสัมผัส ตะวันคล้อยต่ำลงชิโช่ยังนั่งกินถั่วบนตักผม พร้อมกับเล่นเกมในโทรศัพท์มือถือผมกระดกเบียร์ต่อกันหลายแก้ว จนรู้สึกผ่อนคลายจังหวะนั้นผมเข้าใจตัวเองดีว่าความรู้สึกกระสันย่อมเกิดได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหนุ่มโสดที่ห่างผู้หญิงมานานเป็นปีอย่างผมผมปลดปล่อยความรู้สึกให้มันกลืนกินความกังวลต่างๆน้องชายของผมมันตอบรับทุกครั้งที่ชิโชขยับตัว ความใคร่ทำให้ตาผมมืดบอดผมยื่นมือไปกอดพร้อมกับก้มลงบรรจงจูบที่ซอกคอขาวซึ่งสัมผัสได้ถึงความอ่อนนุ่มทั้งที่มือและที่ริมฝีปากผมเลื่อนขึ้นไปสูดดมที่แก้มของเด็กชายพร้อมกับหลับตาภาพหญิงคนรักที่จากไปลอยวนกลับมาอีกครั้งสัมผัสของฝ้ายที่เคยมีกับผม เหมือนผมจะได้รับอีกอีกครั้งในตอนนี้ผมเลื่อนมือขึ้นมาสัมผัสเนินอกที่อ่อนนุ่มขนาดพอดีกับฝ่ามือฝืนใจไม่ได้ที่จะไม่กดมือลงไปบีบขย้ำผมปล่อยอารมณ์ให้ไหลลื่นไปเหมือนหยดน้ำบนตัวของชิโช่

"น้านาย ทำไร"

ผมดึงมือกลับพร้อมกับอารมณ์ตรงนั้นมันกระเจิงไปทันทีสติสตังก็คืนมา

"ไปๆ กลับบ้านได้แล้วมันค่ำแล้ว"
"หนูรู้นะ น้านายคิดไร"
"คิดไร ไม่ได้คิดไรทั้งนั้นไปๆ กลับบ้าน" ผมดันตัวให้โช่ลุกขึ้น แล้วลุกจากม้านั่งเดินเข้าบ้านส่วนโช่ก็เดินข้ามถนนไป แต่ยังหันตะมาโกนบอกผม

"หนูรู้นะน้านายคิดถึงพี่ฝ้าย"

คืนนั้นผมนอนไม่หลับ ไม่ได้นึกอายที่เด็กมันรู้ทันแต่ภาพเนื้อหนังภายไต้เสื้อผ้าที่เปียกปอนของชิโช่ ลายการ์ตูนของกางเกงในผิวขาวอมชมพู ความอ่อนนุ่ม รวมทั้งบั้นท้ายที่อวบอิ่มของเด็กชายภาพเหล่านี้วนเวียนจนทำให้ผมฟุ้งซ่าน สุดท้ายผมต้องระบายความกระสันให้มันพุ่งออกมามันเป็นคืนแรกที่ความผิดปกติ เริ่มคืบคลานสู่ความเป็นตัวตนของผมผมยังจะมองเด็กคนนี้ เหมือนน้อง เหมือนหลาน คนนึงอยู่มั้ย